Σιδερένια φτερά κάτω από την άμμο της Σαχάρας

Η έρημος ξέρει να κρατάει καλά φυλαγμένα τα μυστικά της για δεκαετίες, έρχεται όμως η στιγμή που ψήγματα της Ιστορίας αποκαλύπτονται από ένα καπρίτσιο της μοίρας. Η είδηση της ανακάλυψης από Πολωνό υπάλληλο πετρελαϊκής εταιρείας ενός αμερικανικής κατασκευής καταδιωκτικού του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στην έρημο της Σαχάρας, 70 χρόνια μετά την αναγκαστική του προσγείωση, πιθανότατα λόγω μηχανικής βλάβης ή έλλειψης καυσίμων, είναι το τελευταίο μέχρι σήμερα τεκμήριο των μαχών που διεξάχθηκαν στη Βόρειο Αφρική την περίοδο εκείνη.

Το «Κίτιχοκ» που επέστρεψε μετά από 70 χρόνια

Ο 24χρονος Βρετανός πιλότος του Ρ40 «Κίτιχοκ», Ντένις Κόπινγκ διασώθηκε από την προσγείωση τον Ιούνιο του 1942, έμελλε όμως να χαθεί στην απεραντοσύνη της ερήμου, καθώς απείχε περίπου 300 χιλιόμετρα από τον κοντινότερο οικισμό. Το αεροσκάφος του έμεινε κρυμμένο στους αμμόλοφους και ο τυχαίος εντοπισμός του φώτισε μια άγνωστη πλευρά της πολεμικής ιστορίας της περιόδου. Ήδη οι αρμόδιες αρχές της Αιγύπτου και της Βρετανίας συνεργάζονται για να διασφαλίσουν ότι το αεροσκάφος θα μεταφερθεί για να συντηρηθεί και να εκτεθεί σε κάποιο μουσείο, πριν οι βάνδαλοι αφαιρέσουν κάθε πολύτιμο για εκείνους αντικείμενο, στερώντας έτσι τη δυνατότητα διάσωσης μιας «χρονοκάψουλας» που διατηρήθηκε ακέραια στην αγκαλιά της Σαχάρας για 70 χρόνια.

ΒΟΧ 1

Η απίστευτη ιστορία του Lady Be Good

Η πραγματικότητα ξεπερνάει τη φαντασία στην υπόθεση ενός αμερικανικού βομβαρδιστικού Β24, με το χαϊδευτικό όνομα “Lady Be Good”, το οποίο χάθηκε μαζί με το εννιαμελές πλήρωμά του στην πρώτη, η οποία έμελλε να είναι και η τελευταία, αποστολή του. Πέπλο μυστηρίου κάλυπτε για δεκαπέντε χρόνια την εξαφάνιση του Β24, το οποίο συμμετείχε τον Απρίλιο του 1943 σε αποστολή βομβαρδισμού της Νάπολι στην Ιταλία, από τα παράλια της Λιβύης όπου ήταν η βάση του. Οι αρμόδιοι θεώρησαν ότι το βομβαρδιστικό είχε καταπέσει κάπου στη Μεσόγειο και η υπόθεση είχε κλείσει, μέχρι το Νοέμβριο του 1958, όταν Βρετανοί υπάλληλοι πετρελαϊκής εταιρείας βρήκαν σε απόσταση 700 περίπου χιλιομέτρων από τα παράλια της Λιβύης τα συντρίμμια του αεροσκάφους.

Αμέσως ειδοποίησαν τις αρχές, οι οποίες όμως δεν ασχολήθηκαν με την υπόθεση, καθώς δεν υπήρχε καμία αναφορά για απώλεια κάποιου αεροπλάνου τόσο βαθιά στην ενδοχώρα. Έπρεπε να περάσει ένας ακόμα χρόνος, μέχρι να οργανωθεί αποστολή έρευνας στο σημείο της συντριβής, η οποία αποκάλυψε το μέγεθος της τραγωδίας. Από λάθος πλοήγησης και θεωρώντας ότι πετάει ακόμα πάνω από τη Μεσόγειο συνέχισε την πορεία του. Το πλήρωμα αποφάσισε να πηδήξει με αλεξίπτωτα από το αεροσκάφος, το οποίο προσγειώθηκε ακυβέρνητο. Τα οκτώ από τα εννιά μέλη του επέζησαν και άρχισαν μια μαρτυρική πορεία στο άγνωστο, με μόνο εφόδιο ένα παγούρι νερό. Μετά από μερικές ημέρες άρχισαν να καταρρέουν, με το ημερολόγιο του συγκυβερνήτη να περιγράφει μέσα από τις σελίδες του το δράμα τους. Τελικά, τα μουμιοποιημένα πτώματα εντοπίστηκαν σε απόσταση 130 περίπου χιλιομέτρων από το σημείο της πτώσης του αεροσκάφους, με την τελευταία καταγραφή του ημερολογίου στις 12 Απριλίου του 1943 να αναφέρει «ακόμα καμία βοήθεια, πολύ κρύα νύχτα». Τα συντρίμμια του αεροσκάφους μεταφέρθηκαν σε βάση στο Τομπρούκ της Λιβύης, όπου παραμένουν μέχρι σήμερα.

ΒΟΧ 2

Το γερμανικό καταδιωκτικό του συνιδρυτή της Microsoft

Ο συνιδρυτής της Microsoft Πολ Άλλεν είναι ένας εκκεντρικός δισεκατομμυριούχος, με χόμπι μεταξύ άλλων τη συλλογή αεροσκαφών. Το "διαμάντι στο στέμμα" της συλλογής του είναι αναμφισβήτητα ένα γερμανικό καταδιωκτικό Focke Wulf 190 του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Γυρίζουμε πίσω στον Ιούλιο του 1943, στο Ανατολικό Μέτωπο, το μέτωπο των πιο σκληρών μαχών μεταξύ ναζί και σοβιετικών στην περιοχή του Λένινγκραντ, τη σημερινή Αγία Πετρούπολη. Ο πιλότος Πάουλ Ρέτς ετοιμάζεται για μια ακόμα αποστολή, την προσβολή ενός θωρακισμένου τραίνου των Ρώσων που μετέφερε οπλισμό, στρατιώτες και τρόφιμα στην αποκλεισμένη από τους Γερμανούς πόλη. Μετά από εφορμήσεις στο τραίνο, ο πιλότος διαπιστώνει ότι η μηχανή του "κρατάει" και αναγκάζεται να το προσγειώσει σε δασώδη έκταση. Ο ίδιος καταφέρνει να διασωθεί, αλλά πέφτει στα χέρια των σοβιετικών και παραμένει αιχμάλωτός τους μέχρι το 1949, 4 χρόνια μετά τη λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Το 1989, έκπληκτοι κάποιοι ερευνητές εντοπίζουν στο δάσος το αεροσκάφος, το οποίο όχι μόνο διασώζεται σε άριστη κατάσταση, αλλά βρίσκουν ακόμα και το δερμάτινο σκούφο του πιλότου, όπως το είχε αφήσει στο κάθισμα του αεροσκάφους.

Μετά από αλλεπάλληλες αγοραπωλησίες, το αεροσκάφος καταλήγει τελικά στα χέρια του Άλλεν. Αρχίζει η διαδικασία επισκευής του και εξετάζεται η δυνατότητα να είναι πτητικά κατάλληλο. Φτάνουμε στο 2010, το FW 190 είναι πλέον έτοιμο, ακριβώς όπως ήταν στην τελευταία του πτήση. Όλα λειτουργούν στην εντέλεια και το αεροσκάφος του Άλλεν γίνεται ένα από τα ελάχιστα του τύπου του που πετάει ακόμα, 70 και πλέον χρόνια μετά την τελευταία του αποστολή. Σήμερα το αεροσκάφος βρίσκεται στο ιδιωτικό μουσείο του Πολ Άλλεν και κάνει κάποιες πτήσεις, με τη μηχανή του να βρυχάται θυμίζοντας αλλοτινές εποχές.