Αποτέλεσε ίσως το πλέον εμβληματικό σύμβολο του Ψυχρού Πολέμου Ανατολής-Δύσης. Εκτεινόταν σε μήκος 156,4 χιλιομέτρων και περιέκλειε το Δυτικό Βερολίνο, το οποίο κατεχόταν από τις ΗΠΑ, τη Βρετανία και τη Γαλλία, μέχρι την κατάρρευση του κομμουνιστικού καθεστώτος της Ανατολικής Γερμανίας το 1989, το οποίο ελεγχόταν από την τότε Σοβιετική Ένωση.
Σήμερα, μόλις 1,3 χιλιόμετρά του επιζούν στο Βερολίνο, στην οδό Μέλεν. Τα υπόλοιπα 155 χιλιόμετρα κατεδαφίστηκαν, αρχικά με βαριοπούλες και γκασμάδες των ίδιων των πολιτών του πάλαι ποτέ κράτους της Στάζι και στη συνέχεια με τη βοήθεια 65 γερανών, 175 φορτηγών και 13 γκρέιντερ.
Το τσιμεντένιο τείχος είχε βάρος άνω των 200.000 τόνων και χιλιάδες άνθρωποι από όλο τον κόσμο έσπευσαν να αγοράσουν ένα θραύσμα από αυτό, πέφτοντας πολλές φορές θύματα επιτηδείων. Λέγεται χαρακτηριστικά ότι αν ενώνονταν όλα αυτά τα θραύσματα, το τείχος θα έφτανε μέχρι τη... Σελήνη.
Κάποια τμήματά του δωρήθηκαν σε μουσεία και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, κάποια κατέληξαν σε ιδιωτικές συλλογές και σήμερα, 24 χρόνια αργότερα, μερικά βρίσκονται σε μάλλον... ασυνήθιστες τοποθεσίες, στις 4 γωνιές του πλανήτη.
Από ουρητήριο σε καζίνο του Λας Βέγκας και μέγαρο ειδησεογραφικού οργανισμού στο Μπουένος Άιρες, μέχρι πάρκο στη Σεούλ και την πλατεία του χωριού Σένγκεν στο Λουξεμβούργο, το οποίο έδωσε το όνομά του στην ιστορική φερώνυμη συνθήκη που υπογράφηκε εκεί το 1985 και άνοιγε τα σύνορα στους κατοίκους των χωρών-μελών της Ε.Ε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
WW2 Wrecks welcomes and encourages readers to comment and engage in respectful conversation about the content posted here.
We value thoughtful, polite and concise comments that reflect a variety of views.