Translate

Τετάρτη 18 Μαρτίου 2015

Αυτοδύτης έμεινε παράλυτος, αλλά συνεχίζει τις καταδύσεις και στέλνει μήνυμα ζωής

Ένας Βρετανός πυροσβέστης, ο 49χρονος Πίτερ Λάου έμεινε παράλυτος από τη μέση και κάτω πέρσυ τον Απρίλιο, όταν είχε ατύχημα με το ποδήλατό του.

Λιγότερο από ένα χρόνο μετά το ατύχημα και μετά από πολλά χειρουργεία στα οποία υποβλήθηκε, ο Πίτερ επέστρεψε στην πισίνα του καταδυτικού κέντρου και συνέχισε το χόμπι του, την αυτόνομη κατάδυση.



'Ήταν κάτι που ονειρευόμουν εδώ και έντεκα μήνες και είχα ορκιστεί στον εαυτό μου ότι θα κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου για να επιστρέψω στις καταδύσεις. Με το να είμαι με τους συνδύτες μου και τη σύζυγό μου στην πισίνα ήταν κάτι που περίμενα πως και πως" εκμυστηρεύθηκε ο ίδιος στην εφημερίδα Bradford Telegraph and Argus.



"Περάσαμε λίγη ώρα στην επιφάνεια και στη συνέχεια αρχίσαμε την κατάδυση, ήταν σαν να επέστρεφα στο σπίτι μου. Αυτό που πρέπει να θυμόμαστε είναι πως μπορεί να υποστεί κάποιος ένα φοβερό ατύχημα όπως το δικό μου αλλά η ζωή δεν τελειώνει, απλά αλλάζει και πρέπει να βρεις διαφορετικούς τρόπους για να κάνεις τα πράγματα που θέλεις" σημείωσε ο Πίτερ, δίνοντας ένα μήνυμα ελπίδας και δύναμης ψυχής σε όλους μας, αρτιμελείς και μη. 

Διαβάστε εδώ



Φωτογραφίζοντας το Γαλαξία από τις ελληνικές βουνοκορφές

Εκατομμύρια αστέρια λαμπυρίζουν στον ουρανό, μακριά από τη φωτορρύπανση των αστικών κέντρων και ο 22χρονος αυτοδίδακτος αστροφωτογράφος Κωνσταντίνος Βασιλακάκος εξηγεί τον τρόπο με τον οποίο καταφέρνει να «αιχμαλωτίσει» τη λάμψη τους με το φωτογραφικό του εξοπλισμό, δημιουργώντας εικόνες σπάνιας ομορφιάς, οι οποίες αντανακλούν το μεγαλείο της Φύσης. 



«Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, πάντα μου άρεσαν πολύ διαφορετικά πράγματα από αυτά που άρεσαν στα παιδιά της ηλικίας μου», λέει ο κ. Βασιλακάκος και συμπληρώνει:



«Κάθε άνθρωπος έχει το δικό του τρόπο να βλέπει τον κόσμο, έτσι κι εγώ έχω τον δικό μου, με το βλέμμα μου μέσα από τη φωτογραφική μηχανή στραμμένο πάντα ψηλά, στον ουρανό».



Όλα ξεκίνησαν το 2006, όταν ο κ. Βασιλακάκος σε ηλικία 14 ετών απέκτησε την πρώτη του ψηφιακή μηχανή. «Όταν έβγαλα την πρώτη μου νυχτερινή φωτογραφία στις 20 Δεκεμβρίου 2012 κατάλαβα πολύ καλά τι θα έκανα από εδώ και πέρα. Όνειρό μου τότε ήταν να φωτογραφίσω το Γαλαξία, αλλά λόγω του ότι το κέντρο και τα νεφελώματά του είναι ορατά γύρω στα τέλη Φεβρουαρίου, χρειάστηκε να περιμένω λίγους μήνες για να πετύχω το στόχο μου.



Έχοντας όμως πολύ χρόνο να πειραματισμό με την φωτογραφία, βρήκα τον εαυτό μου. Βρήκα όλο αυτό που μού έλειπε τόσα χρόνια. Ξέρεις τι είναι αυτή η μαγεία που νιώθεις όταν πατάς το κλείστρο της κάμερας και περιμένεις τα 30 δευτερόλεπτα που θα περάσουν, μέχρι να δεις την φωτογραφία που θα βγάλεις;», λέει ο κ. Βασιλακάκος.

    

Το αποτέλεσμα των «κλικ» του εντυπωσιακό. Η αισθητική αρτιότητα των φωτογραφιών του μαγεύει όποιον τις βλέπει. «Αυτός ο κόσμος, ο μικρός ο μέγας» έλεγε ο ποιητής και ο κ. Βασιλακάκος… φροντίζει να αποτυπώνει αυτήν ακριβώς τη διάσταση του Κόσμου που μας περιβάλλει:



«Το πάθος και το μυστήριο για την νύχτα και το Γαλαξία με οδήγησε στην κορυφή ενός από τα βουνά που είναι στο χωριό μου, το Τσμι. Το υψόμετρο είναι 1900 μέτρα και έκατσα εκεί όλο το βράδυ μόνος μου, μακριά από το σπίτι χαμένος στον διαμαντένιο ουρανό. Ποτέ δεν θα ξεχάσω την θέα και μέσα στην αγκαλιά των βουνών το χωριό μου. Κι εγώ κάθομαι στην κορυφή και αναρωτιέμαι για την ζωή καθώς και για την αξία της. Πάντα λάτρευα τα βουνά, με ολοκλήρωναν και με έκαναν να νιώθω αυτά τα απόκοσμα συναισθήματα, γεμάτα αντιθέσεις», εκμυστηρεύεται ο αστροφωτογράφος. 



Σίγουρα όμως, εκτός από γνώσεις φωτογραφίας και επεξεργασίας εικόνας, χρειάζεται και μια μεγάλη δόση καλώς εννοούμενης… τρέλας: «Το πιο ωραίο για εμένα ήταν ότι όλα αυτά τα έχω πετύχει χωρίς να πάω σε κάποια σχολή φωτογραφίας. Πολλές φορές αναρωτιέμαι, τελικά πόσο αξίζει όλο αυτό;



Διαβάζοντας τα όλα αυτά κάποιος μπορεί να πει πως είμαι τρελός Όταν άρχισα την αστροφωτογραφία, στην αρχή ένιωθα πολύ όμορφα, ξέρεις αναγνώριση, θετικά σχόλια και άλλα πολλά που είναι ωραία», λέει ο κ. Βασιλακάκος και συνεχίζει: «Μετά από κάποιο καιρό κατάλαβα όμως ότι όλα αυτά είναι ένα τίποτα. Πολλές φορές μου λέει ο κόσμος ότι έχεις γίνει γνωστός και άλλα αντίστοιχα.



Ε και; Τι αξίζει από όλο αυτό; Τι να την κάνεις την φήμη και τους θαυμαστές όταν είσαι εκεί, έξω, στα αστέρια πάνω στο βουνό; Ουσία στην ζωή δεν έχει ούτε τα πόσα like θα πάρει μια φωτογραφία ούτε πόσο θα αρέσει αυτό που κάνεις. Με το να πάω να κάνω τις πιο απόκοσμες φωτογραφήσεις «γεμίζω» με όλα αυτά τα συναισθήματα. Και ξέρεις ποιο είναι το θέμα; Ότι όταν είμαι εκεί πάνω στις βουνοκορφές, έξω, κάποιες φορές γελάω, γελάω γιατί βλέπω τόσους μικρούς ήρωες να σκουριάζουν σε μια μίζερη ζωή, έχοντας για μαξιλάρι όνειρα από στάχτη. Γιατί; Αλήθεια γιατί;



Κάθε άνθρωπος  μπορεί να κάνει τον κόσμο του καλύτερο αν πραγματικά το θελήσει και το πιστέψει.


Για περισσότερες πληροφορίες, μπορείτε να δείτε τους ακόλουθους συνδέσμους:

Οι σελίδες του Κωνσταντίνου Βασιλακάκου στο facebook

https://www.facebook.com/KonstantinosVasilakakosPhotography?ref=br_rs

https://www.facebook.com/Vasilakakos.Konstantinos?fref=photo

Το κανάλι του στο youtube
https://www.youtube.com/channel/UCSRd4fLu0q3juK-KrVVrd4Q

Φωτογραφικά βίντεο 
Φωτογράφιση γαλαξία:  https://www.youtube.com/watch?v=FbQ1ztm1c14&list=PL3HgQqn-r-ddfVoC_w39k1tIU5fNiXqqC

Φωτογράφιση Startrails
https://www.youtube.com/watch?v=Z5QKS1MdX1w&list=PL3HgQqn-r-ddfVoC_w39k1tIU5fNiXqqC


Το time-lapse 
https://www.youtube.com/watch?v=DfSOtOB05Sw&list=PL3HgQqn-r-depOWB_23BK_7bv4uIKHeWF

Φωτογραφίες
https://500px.com/Konstantinos_Vasilakakos


Τρίτη 17 Μαρτίου 2015

Κατάδυση στα μυστικά 20 ναυαγίων των ελληνικών θαλασσών - Ένα βιβλίο του Ιδρύματος Λασκαρίδη, με "βαριές" υπογραφές




Ρεπορτάζ του Αντώνη Καρατζαφέρη

Το δισέλιδο δημοσιεύθηκε στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ στις 15 Μαρτίου 2015

«SOS. Χτυπήσαμε νάρκη στα ανοιχτά του λιμανιού του Αγίου Νικολάου». Το σήμα κινδύνου που εξέπεμψε στις 12 Νοεμβρίου του 1916 το υπερωκεάνιο «Βρετανικός», κοντά στη νήσο Κέα, ήταν η αρχή του τέλους  για το «αδελφό-πλοίο» του θρυλικού Τιτανικού ο οποίος επίσης δεν είχε την καλύτερη τύχη… Εκτοτε το αλάτι και η σκουριά τύλιξαν στη λήθη το τραγικό συμβάν. Μέχρι που αναδύθηκε και πάλι στον «αφρό» το 1975. Τη χρονιά αυτή ο διάσημος ωκεανογράφος Ζακ Ιβ Κουστώ, ανακάλυψε το ναυάγιο. «Ο Βρετανικός βρέθηκε ακουμπισμένος στο βυθό με τη δεξιά του πλευρά…»

Τα γεγονότα που συνδέονται με την τύχη του «Βρετανικού» περιλαμβάνονται στην πολύτιμη έκδοση «Ναυάγια στον ελληνικό βυθό- Κατάδυση στην ιστορία τους», που κυκλοφόρησε πρόσφατα με τη φροντίδα του Ιδρύματος «Αικατερίνης Λασκαρίδη». Μαζί με δεκαεννέα ακόμα ιστορίες από τα πιο γνωστά ναυάγια των ελληνικών θαλασσών. Συγγραφείς του έργου, ο Κώστας Θωκταρίδης από τους γνωστότερους και πλέον κατηρτισμένους δύτες στην Ελλάδα και ο Αρης Μπιλάλης, ερευνητής της ναυτικής ιστορίας.

«Η προσπάθειά μας ήταν να καταφέρουμε αυτά τα βουβά και πολλές φορές τρομαχτικά κουφάρια των βυθών να μας «μιλήσουν». Με τις φωτογραφίες και την ιστορία τους», επισημαίνουν οι συγγραφείς. Ορισμένα από τα ναυάγια που παρουσιάζονται «έγιναν γνωστά από την τραγική ιστορία τους, άλλα από το μεγάλο αριθμό των ψυχών που χάθηκαν και άλλα γιατί μας θυμίζουν ηρωικές και ένδοξες στιγμές γενναιότητας και αυταπάρνησης του Πολεμικού μας Ναυτικού.»

«Η χρυσή εποχή του υπερωκεάνιου»
Λίγο πριν από την έναρξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου «παρατηρείται μια κούρσα ανταγωνισμού στη ναυπήγηση μεγάλων και πολυτελών επιβατηγών πλοίων.» Το 1907 είναι η χρονιά που το «Λουζιτάνια» και το «Μαυριτάνια», πέφτουν στο νερό από την εταιρεία «Gunard». Η απάντηση της ανταγωνίστριας «White Star» έρχεται το 2011 και ονομάζεται «Τιτανικός» και «Ολύμπικ». Το τρίτο πλοίο της εταιρείας ήταν ο «Βρετανικός». Με διαστάσεις 269,11Χ28,65 μέτρα και βύθισμα 10,58 μέτρα. 

«Η καθέλκυση του «Βρετανικού» πραγματοποιήθηκε στις 16 Φεβρουαρίου 1914 στο Μπέλφαστ. «Στις 11.15 το άδειο κύτος του μεγαλύτερου υπερωκεανίου της Βρετανίας έκοψε τους δεσμούς του με τη στεριά και μετά από 81 δευτερόλεπτα βρέθηκε στο νερό…»

Ολα τα πλοία της εταιρείας White Star αποτελούσαν σύμβολα πολυτέλειας ως αντιστάθμισμα στις μεγάλες ταχύτητες που μπορούσαν να πιάσουν τα πλοία της αντίζηλης Cunard. Στον «Τιτανικό» και το «Ολύμπικ» 

«Οι χώροι αναψυχής και διαμονής της πρώτης θέσης μπορούσαν άνετα να συγκριθούν με εκείνους των πολυτελέστερων ξενοδοχείων της εποχής. Εκτός από τις καμπίνες υπήρχαν δύο εστιατόρια, κεντρικό σαλόνι, ειδικός χώρος γραφής και ανάγνωσης, καπνιστήριο, καφενείο, γυμναστήριο, θερμαινόμενη εσωτερική πισίνα, εσωτερικό γήπεδο σκουός, κουρείο, κατάστημα με αναμνηστικά, χαμάμ και κατάστρωμα περιπάτου. Η μετακίνηση σε αυτούς τους χώρους γινόταν μέσω ανελκυστήρων ή χρησιμοποιώντας δύο εντυπωσιακά κλιμακοστάσια από ξύλο δρυός. Οι οικονομικά ασθενέστεροι επιβάτες της δεύτερης και της τρίτης θέσης είχαν σαφώς λιγότερες επιλογές αλλά διέθεταν και εκείνοι πολύ μεγάλους χώρους εστίασης, όμορφα σαλόνια, καπνιστήρια και ειδικούς χώρους περιπάτου στα καταστρώματα...»

Για τον «Βρετανικό» είχε προβλεφτεί` μεγαλύτερη πολυτέλεια. «Καθώς για την πρώτη θέση οι σχεδιαστές είχαν προβλέψει γυναικείο κομμωτήριο, αίθουσα περιποίησης νυχιών, ευρύχωρη αίθουσα παιχνιδιού για την ψυχαγωγία των παιδιών και εγκατάσταση εκκλησιαστικού οργάνου. Για τους επιβάτες της δεύτερης θέσης είχε σχεδιαστεί η προσθήκη ενός ξεχωριστού γυμναστηρίου και μεγαλύτερος χώρος περιπάτου στο κατάστρωμα…»

Οι επιβάτες του «Τιτανικού» δεν πρόλαβαν να απολαύσουν την πολυτέλεια καθώς την τρίτη ημέρα του παρθενικού ταξιδιού του, στις 14 Απριλίου 1912, το πλοίο προσέκρουσε σε παγόβουνο, στο βόρειο Ατλαντικό. Συνολικά χάθηκαν 1517 άνθρωποι.

Μετά το ναυάγιο του «Τιτανικού» έγιναν τροποποιήσεις στο «Βρετανικό» που ενίσχυαν την ασφάλεια του. Αυξήθηκαν τα διαμερίσματα που μπορούσαν να στεγανοποιηθούν όπως και ο αριθμός  των σωσίβιων λέμβων…Παρόλα αυτά η μοίρα έπαιξε κι εδώ τα δικά της παιχνίδια. 

Το υπερωκεάνιο έγινε…νοσοκομείο
Τον Αύγουστο του 1914 ο πόλεμος που ξέσπασε ανάμεσα σε Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία από τη μια και Γερμανία –Αυστροουγγαρία από την άλλη οδήγησαν στη μετατροπή του Βρετανικού «σε ένα πλήρως εξοπλισμένο πλωτό νοσοκομείο.»

«Ο Βρετανικός εκείνη τη χρονική στιγμή ήταν το μεγαλύτερο πλοίο σε ενεργό υπηρεσία παγκοσμίως. Περιελάμβανε 23 θαλάμους νοσηλείας και 3.309 νοσοκομειακά κρεβάτια.»  Η αποστολή του, όπως και άλλων νοσοκομειακών πλοίων, ήταν «η αποφόρτιση των ιατρικών εγκαταστάσεων των συμμάχων στο Μούδρο της Λήμνου.»

Το καλοκαίρι του 1916, όταν δεν υπήρχε πλέον ανάγκη για πλωτά νοσοκομεία, το πλοίο επεστράφη στους ιδιοκτήτες του και αποφασίστηκε η μετατροπή του σε υπερπολυτελές υπερωκεάνιο…Ωστόσο νέα γεγονότα, ο Εθνικός διχασμός στην Ελλάδα και η απόβαση Αγγλων και Γάλλων στη Λήμνο, τη Θεσσαλονίκη και την Κέρκυρα, οδήγησαν εκ νέου στη μετατροπή του πλοίου σε πλωτό νοσοκομείο.

Στις 21 Νοεμβρίου 1916, στο έκτο ταξίδι του προς τον Μούδρο κι ενώ έπλεε ανοιχτά του Αγιου Νικολάου της Κέας, «ακούστηκε δυνατός κρότος που τράνταξε ολόκληρο το πλοίο.» Ο «Βρετανικός» είχε χτυπηθεί από γερμανική νάρκη.

Το προσωπικό του πλοίου κατέβαλε ηρωϊκές προσπάθειες για τη σωτηρία των επιβατών. «Ξεχώρισαν ωστόσο με τη στάση τους τα νεαρότερα μέλη του πληρώματος. Δεκαεπτά νεαροί πρόσκοποι που ασχολούνταν εθελοντικά με βοηθητικές εργασίες. Σύμφωνα με τις μαρτυρίες ορισμένοι πρόσκοποι αρνήθηκαν πεισματικά να επιβιβαστούν στις λέμβους και επέλεξαν να μείνουν μέχρι την τελευταία στιγμή στις θέσεις που τους είχαν ανατεθεί…»

«Το νερό βάφτηκε κόκκινο»
Ακολούθησαν δραματικές στιγμές. «Στις 8.30 από την αριστερή πλευρά του πλοίου άρχισαν να καθελκύονται λέμβοι χωρίς την έγκριση του υπεύθυνου αξιωματικού και τρεις από αυτές άρχισαν να παρασύρονται προς τους γιγαντιαίους έλικες του πλοίου που βρίσκονταν πια έξω από το νερό. 

Οι σκηνές που ακολούθησαν ήταν συγκλονιστικές. Το νερό βάφτηκε κόκκινο καθώς η πρώτη λέμβος και οι επιβάτες της γίνονταν κομμάτια από τον αριστερό έλικα του Βρετανικού…» Ο τελικός απολογισμός του ναυαγίου ήταν 30 νεκροί και 1032 διασωθέντες, ανάμεσά τους 38 τραυματίες. 

Μετά τη βύθιση του πλοίου ο πολυτελής εξοπλισμός που επρόκειτο να το «ντύσει»,  δημοπρατήθηκε. Το εντυπωσιακό εκκλησιαστικό όργανο ανήκει σήμερα στη συλλογή του Museum of Music Automatons, στην Ελβετία.

Ο Κουστώ έκανε την πρώτη «βουτιά» στο ναυάγιο
Ο πρώτος που εντόπισε και εξερεύνησε το ναυάγιο ήταν ο Ζακ Ιβ Κουστώ. «Ο Βρετανικός εντοπίστηκε 6,75 ναυτικά μίλια ΒΑ από το επίσημο στίγμα που είχε δώσει το Βρετανικό Ναυαρχείο.» Με μέγιστο βάθος τα 119 μέτρα και ελάχιστο τα 80 μέτρα. Το 1976 ο Κουστώ πραγματοποίησε 68 καταδύσεις. Ανελκύστηκαν ορισμένα αντικείμενα, ανάμεσά τους και ο εξάντας από την καμπίνα του πλοιάρχου Bartlett. 

Με το βαθυσκάφος του γάλλου ωκεανογράφου στο βυθισμένο πλοίο καταδύθηκαν, μεταξύ άλλων, ο Μίκης Θεοδωράκης αλλά και η Sheila Macbeth Mitchell που είχε υπηρετήσει στον «Βρετανικό» ως νοσοκόμα. Ο εκ των συγγραφέων του τόμου, Κώστας Θωκταρίδης, ήταν ο πρώτος μετά τον Κουστώ που επισκέφτηκε το ναυάγιο το 1995, με εξοπλισμό νέας τεχνολογίας. Την ίδια χρονιά κατάδυση στο ναυάγιο έκανε και ο διάσημος αμερικανός ωκεανογράφος Ρόμπερτ Μπάλαρντ. Σε γενικές γραμμές η εξωτερική εικόνα του κύτους κρίνεται ως εξαιρετική.

Εντυπωσιακό θαλάσσιο οικοσύστημα 
Ερευνητές του Ελληνικού Κέντρου Θαλασσίων Ερευνών διαπίστωσαν το 2008 ότι το ναυάγιο «έχει μετατραπεί σε ένα εντυπωσιακό θαλάσσιο οικοσύστημα που φιλοξενεί μεγάλη ποικιλία ειδών.» Οι θαλάσσιοι οργανισμοί είναι πιθανόν να διαφυλάξουν το κύτος του πλοίου στους αιώνες που έρχονται.

Καθώς «οι οργανισμοί οι οποίοι έχουν καλύψει την επιφάνεια του ναυαγίου έχουν σχηματίσει ένα εξαιρετικά συμπαγές στρώμα, το οποίο είναι αρκετά πιθανό ότι θα συνεχίσει να υφίσταται και μετά την ολική διάβρωση του μετάλλου πάνω στο οποίο έχει αναπτυχθεί…»

Στον τόμο περιλαμβάνονται επίσης εκτενείς αναφορές για τα ναυάγια των πλοίων: «Πατρίς», «Κλειώ»,  «ΒΠ Υδρα», «HMS Perseus», «U-133», «ΒΠ Βασίλισσα Ολγα», «Χειμάρρα», «Πανορμίτης» κ.α.

INFO
Ιδρυμα «Αικατερίνη Λασκαρίδη»
Τίτλος δίγλωσσης έκδοσης: «Ναυάγια στον ελληνικό βυθό-Κατάδυση στην ιστορία τους» («Shipwrecks of the Greek seas-Dive into their history»)
Συγγραφείς: Κώστας Θωκταρίδης, Αρης Μπιλάλης
Διαστάσεις: 21Χ29 , σελ.: 474, τιμή: 30 ευρώ. 


Κατάδυση σε υποβρύχιο παράδεισο με το Google Beach View



Μετά το Street View της Google, την εφαρμογή στην οποία μπορεί ο καθένας από την οθόνη του υπολογιστή του να δει εικόνες από τους δρόμους πόλεων και όχι μόνο, ήρθε και το... Beach View, το οποίο δίνει τη δυνατότητα σε όλους να δουν ένα από τα πιο όμορφα και απείραχτα από τον άνθρωπο μέρη του κόσμου, το σύμπλεγμα νησιών Φερνάντο ντε Νορόνια στον Ατλαντικό Ωκεανό.


Δεδομένου ότι τα νησιά αποτελούν Παγκόσμια Πολιτιστική Κληρονομιά της UNESCO και η ανθρώπινη παρουσία έχει περιοριστεί στο ελάχιστο, ο κάθε επίδοξος...  καναπεδάτος αυτοδύτης μπορεί να απολαύσει εικόνες σπάνιας ομορφιάς, πατώντας στην ακόλουθη σελίδα:


Η καταιγίδα αποκάλυψε το μεγαλύτερο πειρατικό θησαυρό που έχει βρεθεί μέχρι σήμερα, αξίας 200 εκ. δολαρίων!


Την έκπληξη της ζωής τους δοκίμασαν φύλακες του εθνικού πάρκου του νησιού Κόκο στα ανοιχτά της Κόστα Ρίκα, όταν επισκέφθηκαν το νησί που βρίσκεται 550 χιλιόμετρα από τις ακτές της χώρας της κεντρικής Αμερικής στον Ειρηνικό Ωκεανό, για να εκτιμήσουν τις ζημιές πρόσφατης καταιγίδας στο φυσικό περιβάλλον.


Τα εντεταλμένα όργανα είδαν ένα σεντούκι μισοχωμένο στην άμμο, του οποίου το περιεχόμενο ξεπέρασε και τις πιο τρελές τους προσδοκίες. Χρυσά και ασημένια νομίσματα, ολόχρυσα αγάλματα, σταυροί και πολύτιμοι λίθοι ήταν το περιεχόμενό του.


Σκάβοντας στη χρυσή άμμο του νησιού, διαπίστωσαν ότι τα σεντούκια ήταν τελικά πέντε, με το συνολικό αριθμό των νομισμάτων να ξεπερνά τα 89.000 και την αξία του θησαυρού να ανέρχεται, σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις, στα 200 εκατομμύρια δολάρια.

Μυστήριο καλύπτει προς το παρόν την... πατρότητα του θησαυρού. Άλλοι υποστηρίζουν ότι ανήκε σε κάποιον από τους πειρατές που λυμαίνονταν τη θαλάσσια περιοχή κατά το 17ο και το 18ο αιώνα, ενώ κάποιοι θεωρούν ότιχρονολογείται από το 1820, όταν ο Άγγλος καπετάνιος Ουίλιαμ Τόμσον επωμίστηκε με τη φύλαξη του θησαυρού από τους Ισπανούς, αλλά αυτός αφού πρώτα δολοφόνησε την ισπανική φρουρά πάνω στο καράβι του που ήταν επιφορτισμένη με τη συνοδεία του, πήγε στη συνέχεια στα νησιά Κόκος για να τον κρύψει. Από τότε, είχαν χαθεί τα ίχνη του θησαυρού.

Όλα τα αντικείμενα έχουν πλέον μετακινηθεί και φυλαχθεί στην Κόστα Ρίκα, με στόχο να εκτεθούν σε μουσείο της χώρας.

Διαβάστε εδώ

Μια τοιχογραφία του Β' Παγκοσμίου Πολέμου πίσω από ένα... ψυγείο

Το 1942 ο λοχίας Σίντνεϊ Μπομόντ ζωγράφισε ένα... βαρελοπλάνο της RAF, αποδίδοντας χιουμοριστικά τον Πόλεμο, σε αεροπορική βάση του Ντόρσετ στην Αγγλία.

Για δεκαετίες η τοιχογραφία επιζούσε άθικτη πίσω από ένα... ψυγείο, θυμίζοντας ότι ο Πόλεμος είχε και μια ανθρώπινη διάσταση, όταν πρόσφατα αποφασίστηκε από τους νέους ιδιοκτήτες του ακινήτου να κατασκευαστεί στη θέση του ένα σούπερ μάρκετ.


Μέσω του facebook (ορίστε ένας λόγος που η ιστοσελίδα προβολής της ματαιοδοξίας του καθενός έχει χρησιμότητα!) έγινε μια διαδικτυακή εκστρατεία διάσωσης της τοιχογραφίας, η οποία στέφθηκε από επιτυχία. Το σχέδιο του Μπομόντ απομακρύνθηκε και φυλάχθηκε, προκειμένου να εκτεθεί στο τοπικό δημαρχείο.

Τώρα πλέον οι αρμόδιοι αναζητούν τα ίχνη του Μπομόντ (φωτό πάνω) και των συγγενών του, καθώς δεν υπάρχουν στοιχεία για τη ζωή και το θάνατό του.

Δείτε εδώ περισσότερες φωτογραφίες και πληροφορίες από τη σελίδα του γκρουπ στο facebook

Δευτέρα 16 Μαρτίου 2015

"Χρυσάφι" για το ουριαίο πτερύγιο γερμανικού αεροσκάφους του Β' Παγκοσμίου, με 121 καταρρίψεις στο ενεργητικό του


Το ουριαίο πτερύγιο ενός γερμανικού δικινητήριου Messerschmitt Bf 110 του Β' Παγκοσμίου Πολέμου , το οποίο είχε χρησιμοποιηθεί μεταπολεμικά ως... μπάλωμα σε σκεπή αγροτόσπιτου σε χωριό της Γερμανίας, πρόκειται να τεθεί σε δημοπρασία με το σημερινό του κάτοχο να εκτιμά ότι θα... τσεπώσει τουλάχιστον 25.000 ευρώ.


Το εν λόγω πτερύγιο, με τη ναζιστική σβάστικα ορατή και με δεκάδες τρύπες από σφαίρες, αλλά και τα στένσιλ από τις 121 καταρρίψεις βρετανικών καθώς και της Κοινοπολιτείας (των κτήσεων της Βρετανίας σε Αφρική, Ωκεανία, κ.λπ.) αεροσκαφών κυρίως τετρακινητήριων βομβαρδιστικών τύπου Lancaster,  ανήκε στο αεροσκάφος ενός φημισμένου πιλότου του Χάιντς-Βόλφγκανγκ Σνάουφερ.


Ο Σνάουφερ είχε καταρρίψει 121 αεροσκάφη στο Δυτικό Μέτωπο σε 164 αποστολές του και οι εκτιμήσεις αναφέρουν ότι "ευθύνεται" για το θάνατο περίπου 500 αεροπόρων. Η δράση του εκτείνεται χρονικά από τον Ιούνιο του 1942 μέχρι και το Μάρτιο του 1945, λίγες μόλις βδομάδες πριν από τη λήξη του Πολέμου. Το αεροσκάφος του καταρρίφθηκε, αλλά δεν ήταν ο ίδιος στη θέση του πιλότου και έτσι γλύτωσε το θάνατο.

Είχε τιμηθεί με τις πιο υψηλές διακρίσεις των ναζί και μετά τη λήξη του Πολέμου παρέμεινε αιχμάλωτος των Βρετανών μέχρι το 1946. Ο Σνάουφερ σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα το 1950.








Πέμπτη 12 Μαρτίου 2015

Πρόεδρος της γερμανικής Αριστεράς: "Το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο πρέπει οπωσδήποτε να εξοφληθεί"



«Το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο πρέπει σε κάθε περίπτωση να αποπληρωθεί. Δεν παραγράφεται», τόνισε ο πρόεδρος του κόμματος της γερμανικής Αριστεράς (Die Linke) Μπερντ Ρίξινγκερ αναφερόμενος στις ελληνικές διεκδικήσεις από την Γερμανία και επισήμανε ότι «σε αυτό έχουν δίκιο οι Έλληνες».

Μιλώντας στο πρώτο κανάλι της γερμανικής δημόσιας τηλεόρασης ARD, ο κ. Ρίξινγκερ σημείωσε ότι θα ήταν καλό η γερμανική κυβέρνηση «να μην απορρίπτει τόσο σκληρά το θέμα» και της συνιστά «να ξεκινήσει τον δρόμο του διαλόγου, της κατανόησης και του δικαίου».

Κατέρρευσε τμήμα του κάστρου της Μύρινας στη Λήμνο, λόγω βροχοπτώσεων



Σοβαρά «λαβώθηκε» το Κάστρο της Μύρινας από τις πρόσφατες ισχυρές βροχοπτώσεις στη Λήμνο. Σύμφωνα με ανακοίνωση της Εφορείας Αρχαιοτήτων Λέσβου, ένα μεγάλο τμήμα του τείχους κατέρρευσε, στην περιοχή του μονοπατιού από την είσοδο της Αγίας Παρασκευής, με αποτέλεσμα η διέλευση από εκεί των επισκεπτών, να καθίσταται άκρως επικίνδυνη και άρα να απαγορεύεται. Το τμήμα του τείχους που κατέρρευσε, κάλυψε το μονοπάτι σε μήκος περίπου 20 μέτρων.

Σύμφωνα με πληροφορίες, μεγάλο μέρος του κάστρου της Μύρινας αντιμετωπίζει πολύ σοβαρό στατικό πρόβλημα που μεγάλωσε από τις έντονες τελευταίες βροχοπτώσεις, ενώ πρόσφατες εργασίες που έγιναν σε αυτό περιορίστηκαν στη συντήρηση μέρους της κύριας πύλης του. Όπως έγινε γνωστό γίνονται προσπάθειες να προχωρήσει η μελέτη συντήρησης των τειχών και να ενταχθεί αυτή στο επόμενο ΕΣΠΑ.


Σύμφωνα με το υπουργείο Πολιτισμού, το Κάστρο της Μύρινας είναι κτισμένο σε βραχώδη και απόκρημνη χερσόνησο και επικοινωνεί με την ξηρά μόνο από τα ανατολικά. Αποτελεί το μεγαλύτερο σε έκταση οχυρό του Αιγαίου. 


Η σημερινή μορφή του ανάγεται στο 1207, όταν ο Ενετός Φιλόκαλος Ναβιγκαγιόζο, Μεγάλος Δούκας της Λήμνου, οχυρώνει την Μύρινα. Ο διάδοχός του όμως Λεονάρδο Ναβιγκαγιόζο είναι εκείνος που ισχυροποιεί το κάστρο και το κρατά υπό την κυριαρχία του επί 45 χρόνια. Στην περίοδο της Τουρκοκρατίας εντός του Φρουρίου κατοικούσαν Τούρκοι. 

Κατά την πολιορκία της Μύρινας το 1770 από τον Ρωσικό στόλο, τα τείχη του Φρουρίου υπέστησαν σοβαρές ζημιές. Στην ανατολική και νότια πλευρά το τείχος είναι υψηλό και ο αριθμός των πύργων σχετικά μεγάλος, ενώ στην βόρεια και δυτική πλευρά το τείχος είναι κατά πολύ χαμηλότερο και οι πύργοι σπανιότεροι. 

Στο ψηλότερο σημείο του λόφου υπάρχει ημικατεστραμμένο οχυρό κτίσμα με πολλούς εσωτερικούς χώρους. Ακόμα, εντός του Φρουρίου υπάρχει ένα τούρκικο Τέμενος, υπόγειος θολωτός χώρος και δεξαμενές.

Βρήκαν και επέστρεψαν την ταυτότητά του από την απόβαση στη Νορμανδία, 71 χρόνια μετά



Ο Τζέιμς Ουάλας έχασε την ΤΑΠ του (σ.σ. ταυτότητα αναγνώρισης πτώματος, ένα μεταλλικό πλακίδιο με τα στοιχεία του κατόχου του) κατά τη διάρκεια της απόβασης στη Νορμανδία, στην παραλία Γιούτα, στις 6 Ιουνίου του 1944, μέσα στον πανικό και τη σύγχυση της μάχης.

Ο Ουάλας επέζησε του Πολέμου και μέχρι το θάνατό του το 1997 αφηγούνταν στην οικογένειά του τις εμπειρίες του από την απόβαση.




Πριν από μερικές ημέρες ο σύνδεσμος βετεράνων του Β' Παγκοσμίου Πολέμου των ΗΠΑ επικοινώνησε με τη χήρα του Ουάλς και την ενημέρωσε ότι ένας Γάλλος ερευνητής βρήκε στην αμμουδιά της παραλίας Γιούτα τη χαμένη ταυτότητα του μακαρίτη.


Ο Γάλλος έστειλε την ΤΑΠ, μαζί με ένα σακκουλάκι άμμο από την παραλία στη σύζυγο του Ουάλας, Κάθριν, η οποία συγκινημένη έπιασε στα χέρια της ένα αντικείμενο με μεγάλη συναισθηματική αξία για την ίδια. "Ευχαριστώ τον άνθρωπο που βρήκε την ταυτότητα και την επέστρεψε, είναι πράγματι υπέροχο που έψαξε να βρει τον κάτοχό της και δεν την κράτησε για τον εαυτό του ή δεν την πούλησε σε κάποιο συλλέκτη".

Τετάρτη 11 Μαρτίου 2015

Ξεπέρασε τα 100 δις ευρώ το κόστος εκκαθάρισης πυρηνικών αποβλήτων στο Σέλαφιλντ



Σε δυσθεώρητα ύψη έχει ανέλθει το κόστος εκκαθάρισης των πυρηνικών αποβλήτων του εργοστασίου του Σέλαφιλντ στη Βρετανία αναφέρει το reuters, καθώς τόσο η κυβέρνηση, όσο και οι εκπρόσωποι της εταιρείας που το διαχειρίζεται δεν έχουν ακόμα καταφέρει να καθορίσουν με ακρίβεια το ακριβές ποσό, το οποίο ήδη έχει ξεπεράσει τα 100 δις ευρώ.

Ήδη, από τον περασμένο Μάρτιο, ο προϋπολογισμός εκτινάχθηκε κατά 5 δις ευρώ πάνω από τις προβλέψεις για το 2014 και οι αρμόδιες αρχές της Βρετανίας, με προεξάρχον το υπουργείο Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, είναι θορυβημένες από το γεγονός ότι ακόμα και σήμερα δε μπορεί να γίνει ασφαλής πρόβλεψη για το που θα φτάσει η... ταρίφα, όπως αναφέρει το reuters. 

Αν και το πυρηνικό εργοστάσιο βρίσκεται σε στάδιο απενεργοποίησης, το Σέλαφιλντ χρησιμοποιείται εδώ και δεκαετίες ως ο... "σκουπιδοντενεκές" των πυρηνικών αποβλήτων της χώρας. 

Κατηγορηματικό "ΟΧΙ" της Γερμανίας για τις πολεμικές αποζημιώσεις του Β' Παγκοσμίου Πολέμου



Με τον πλέον επίσημο τρόπο η Γερμανία απέρριψε το αίτημα της Ελλάδας, το οποίο διατυπώθηκε και από τον Έλληνα πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα από το βήμα της Βουλής, για τις πολεμικές επανορθώσεις του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, όταν οι ναζί κατακτητές προκάλεσαν εκτεταμένες καταστροφές και ανυπολόγιστες ζημιές στην Ελλάδα.

Ο Στέφεν Ζάιμπερτ, εκπρόσωπος Τύπου της Γερμανίδας καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ τόνισε ότι "το ζήτημα έχει διευθετηθεί εδώ και πολλα χρόνια, τόσο σε νομικό, όσο και σε πολιτικό επίπεδο", όπως αναφέρει χαρακτηριστικά το πρακτορείο reuters σε τηλεγράφημά του από το Βερολίνο. 

Ο κ. Ζάιμπερτ συμπλήρωσε επίσης ότι "θα πρέπει να επικεντρωθούμε στα τρέχοντα ζητήματα και σε ένα ελπίζω καλό μέλλον"

Εκπρόσωπος του υπουργείου Οικονομικών της Γερμανίας δήλωσε ότι "δεν υπάρχει λόγος να συζητήσουμε με την ελληνική κυβέρνηση για τις επανορθώσεις, όπως αναφέρει το reuters και οι απαιτήσεις της Ελλάδας είναι αντιπερισπασμός από τα μεγάλα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα"

Η πιλότος των Spitfire έγινε 98 χρονών και... πετάει ακόμα!


Η Μαίρη Έλις έγινε 98 ετών και εδώ και... 80 χρόνια πετάει στους αιθέρες. Έχει βρεθεί στο κόκπιτ 76 τύπων αεροσκαφών, από μονοκινητήρια καταδιωκτικά, μέχρι τετρακινητήρια βομβαρδιστικά, ενώ έχει πιλοτάρει περισσότερα από 400 Spitfires.

Η δουλειά της Έλις, ως πιλότου της ΑΤΑ (Air transport Auxiliary) κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ήταν να πετάει τα ολοκαίνουρια αεροσκάφη από τα εργοστάσια παραγωγής στις αεροπορικές βάσεις, προκειμένου να τα παραδώσει στις μοίρες τους.

Η ίδια, με περισσή δόση μετριοφροσύνης, αφηγείται τις εμπειρίες της στη βρετανική εφημερίδα "Ημερήσιος Τηλέγραφος" (Νταίηλη Τέλεγκραφ), μεταξύ των οποίων ξεχωρίζει η πρώτη πτήση της με Spitfire. "Ο μηχανικός εδάφους ανέβηκε στο φτερό δίπλα στο κόκπιτ και με ρώτησε πόσες φορές έχω πετάξει με Spit. Όταν του απάντησα ότι αυτή θα ήταν η πρώτη μου φορά... αυτός έπεσε από το φτερό!"

Η ΑΤΑ παρέδωσε συνολικά 308.567 αεροσκάφη κατά τη διάρκεια του Πολέμου και η Έλις πιλόταρε περίπου 1000 από αυτά. Συνολικά 143 πιλότοι της ΑΤΑ σκοτώθηκαν κατά τον Β' Παγκόσμιο, δηλαδή ένας στους δέκα πιλότους που στελέχωναν την ΑΤΑ.

Σε μια άλλη περίπτωση η Έλις πιλόταρε ένα βαρύ βομβαρδιστικό Wellington. Όταν προσγειώθηκε, το προσωπικό εδάφους ρώτησε ποιος πιλόταρε το τετρακινητήριο "θηρίο" και όταν η Έλις τους απάντησε ότι η ίδια ήταν πίσω από τα χειριστήρια, οι τεχνικοί έψαξαν όλο το Wellington για να δουν που κρυβόταν ο άνδρας πιλότος. Τελικά πείστηκαν ότι μια μικροκαμωμένη γυναίκα ήταν εκείνη που πράγματι πιλόταρε το Wellington.

Διαβάστε εδώ


Τρίτη 10 Μαρτίου 2015

Βόλτες με υποβρύχιο σε αρχαία ναυάγια της Ιταλίας από το καλοκαίρι του 2015



Μια σημαντική πρωτοβουλία, η οποία όμως απαιτεί... βαθύ πορτοφόλι, θα πραγματοποιηθεί αυτό το καλοκαίρι στα ανοιχτά της βόρειας ακτής της Σικελίας στην Ιταλία.



Ιδιωτική εταιρεία έλαβε την άδεια από την Εφορεία Εναλίων Αρχαιοτήτων της χώρας, προκειμένου να πραγματοποιήσει υποβρύχιες... βόλτες σε ναυάγια που ανάγονται από την αρχαιότητα μέχρι τις μέρες μας και βρίσκονται σε βάθη που κυμαίνονται από τα 30 μέχρι και τα 120 μέτρα.

Ήδη πολλοί έχουν εκδηλώσει το ενδιαφέρον τους, ώστε να πάρουν το βάπτισμα της... αβύσσου, το μόνο μειονέκτημα όμως είναι ότι το κόστος αγγίζει τα 18.500 ευρώ για μια εβδομάδα καταδύσεων, μαζί με τη διαμονή και τη διατροφή.


Εκπρόσωπος της τοπικής αυτοδιοίκησης της Σικελίας δήλωσε στο πρακτορείο ειδήσεων ANSA ότι με αυτό τον τρόπο θα προσελκύσουν εύρωστους οικονομικά τουρίστες στην περιοχή, με προφανή οφέλη για την οικονομία και συμπλήρωσε: "Προφανώς δεν μπορούν όλοι να διαθέσουν τέτοιο υψηλό ποσόν για να δουν τα βυθισμένα πλοία της Σικελίας, αλλά η προβολή της περιοχής μας είναι σίγουρο ότι θα έχει πολλαπλά οφέλη για τον τουρισμό"

Ο 90χρονος αυτοδύτης γιόρτασε τα γενέθλιά του στην... πισίνα


Ο 90χρονος αυτοδύτης Ρέι Μάρσαλ γιόρτασε τα γενέθλιά του στην... πισίνα που χρησιμοποιεί το καταδυτικό κέντρο στο Ίπσουιτς της Βρετανίας.

Ο Μάρσαλ ξεκίνησε τις καταδύσεις το 1946, μόλις απολύθηκε από το στρατό και από τότε παραμένει ενεργός αυτοδύτης. 

'Βουτάω όλη μου τη ζωή και το διασκεδάζω" είπε ο αιώνιος... έφηβος και αφηγήθηκε στην τοπική εφημερίδα Ipswich Star το πιο περίεργο περιστατικό που του είχε συμβεί.

"Για πολλά χρόνια, όποτε η αστυνομία χρειαζόταν μια υποβρύχια έρευνα με καλούσε, καθώς δε διέθετε αυτοδύτες. 

Μια φορά, βγαίνοντας από μια λίμνη, σκεπασμένος με διάφορα φυτά, αιφνιδίασα έναν περαστικό, ο οποίος νόμισε ότι ένα τέρας ξεπρόβαλλε από τα σκοτεινά νερά. 

Έσπευσε στην αστυνομία να δηλώσει το συμβάν, ενώ και οι εφημερίδες της περιοχής φιλοξένησαν τη μαρτυρία του για το "τέρας" της λίμνης. Λυπάμαι που τους απογοήτευσα, ήμουν απλά ένας αυτοδύτης".

Ιστορικά πρωτοσέλιδα: "Η ανάγκη αραιώσεως του πληθυσμού" - Το προμήνυμα του μεγάλου λιμού του χειμώνα 1941-42


Λίγο μετά την κατάληψη της ηπειρωτικής Ελλάδας από τις ναζιστικές ορδές, στο φύλλο της εφημερίδας "Ακρόπολις" της 27ης Μαϊου 1941, ένα δίστηλο, "χαμένο" ανάμεσα σε άλλα ειδησάρια της δεύτερης σελίδας, με τίτλο "Η ανάγκη αραιώσεως του πληθυσμού της Πρωτευούσης" έχει μεγάλο κοινωνιολογικό και ιστορικό ενδιαφέρον.

Ο Δ. Πολύζος, "υπουργός" Αγορανομίας (!) της "κυβέρνησης" Τσολάκογλου (ο Έλληνας Κουίσλινγκ διορίστηκε από τους ναζί "πρωθυπουργός" στις 29 Απριλίου του 1941, δύο μόλις ημέρες μετά την κατάληψη της Αθήνας από τους Γερμανούς) αναφέρεται στο "επισιτιστικό πρόβλημα της Αθήνας και προτρέπει όσους έχουν "άκρες" στην επαρχία, να φύγουν. 

Όσοι παραμείνουν στην Αθήνα "δεν πρέπει να αναμένουν καμμίαν βελτίωσιν της καταστάσεως".

Δυστυχώς, όπως έγραψε η Ιστορία, ο χειμώνας του 41-42 ήταν από τους σκληρότερους, με δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους να πεθαίνουν από την πείνα και τις κακουχίες.

Η ομολογία αδυναμίας της "κυβέρνησης" να μεριμνήσει ακόμα και για τα στοιχειώδη για την έστω και οριακή επιβίωση των κατοίκων των μεγάλων αστικών κέντρων, ήδη από το Μάιο του 1941, ήταν ένα τραγικό προμήνυμα για το τι έμελλε να επακολουθήσει μερικούς μήνες αργότερα...

 

Ιστορικά πρωτοσέλιδα: Η Μάχη της Κρήτης, εφημερίδα "Ακρόπολις", Τρίτη 27 Μαϊου 1941


Στην "αρχαιοτέρα των ελληνικών εφημερίδων", όπως... αυτοπροσδιορίζεται η εφημερίδα "Ακρόπολις" με ημερομηνία έκδοσης την Τρίτη 27 Μαϊου 1941, η βασική είδηση στο πρωτοσέλιδο αφορά στη Μάχη της Κρήτης, η οποία βρίσκεται σε εξέλιξη.

Δεδομένης της κατάληψης της ηπειρωτικής Ελλάδας και του καθεστώτος αυστηρής λογοκρισίας που ίσχυε ήδη από την περίοδο της μεταξικής Δικτατορίας, είναι λογικό η "οπτική γωνία" της εφημερίδας να είναι φιλογερμανική. 

Ενδιαφέρον παρουσιάζει η αντίληψη στον ελληνικό Τύπο της εποχής ότι η Μάχη της Κρήτης ήταν πόλεμος μεταξύ Γερμανών και Βρετανών, με τις αναφορές στη συμμετοχή των Κρητικών να περιορίζονται μόνο σε έμμεσες ή και άμεσες αναφορές στην κακομεταχείριση αιχμαλώτων, γεγονός που λίγες μέρες αργότερα χρησιμοποιήθηκε τεχνηέντως από τους ναζί για να δικαιολογήσει τις μαζικές εκτελέσεις αμάχων.

Το προσεχές διάστημα, μέσα από το blog μου, θα αναρτήσω και άλλα ιστορικά πρωτοσέλιδα που αφορούν στην περίοδο 1940-1950, με στόχο να μοιραστώ με όλους όσοι τυχόν ενδιαφέρονται για το πως αποτυπώθηκαν τα ιστορικά γεγονότα της εποχής στον Τύπο.

Δευτέρα 9 Μαρτίου 2015

Ο Αλβανός χωρικός που είχε το "κλειδί" της εξαφάνισης ενός αεροσκάφους το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο

Η εντιμότητα ενός Αλβανού χωρικού, ήταν το "κλειδί" που έλυσε το μυστήριο της εξαφάνισης ενός Βρετανικού βομβαρδιστικού Halifax το 1944.


Στις 29 Οκτωβρίου του 1944, ένα ζεύγος βομβαρδιστικών Χάλιφαξ απογειώθηκε από την ιταλία προκειμένου να ρίξει φυλλάδια κατά των ναζί στην Αλβανία.

Για περισσότερα από 70 χρόνια, η τύχη του ενός βομβαρδιστικού παρέμενε άγνωστη, με την επίσημη αναφορά να γράφει ότι "πιθανώς συνετρίβη στην Αδριατική".

Τον περασμένο Οκτώβριο όμως μια βρετανική αποστολή ανέβηκε στα βουνά της Αλβανίας, σε υψόμετρο 1800 περίπου μέτρων, όπου βρέθηκαν συντρίμμια ενός άγνωστου αεροπλάνου.

Ο Κρις Καίηση, γιατρός στην πρεσβεία των ΗΠΑ στα Τίρανα δήλωσε στο reuters ότι βρήκαν ίχνη που πιστοποιούσαν ότι τα συντρίμμια ανήκαν σε ένα τετρακινητήριο αεροσκάφος.

Κανένα όμως στοιχείο στο πεδίο ερευνών δε μπορούσε να βοηθήσει τους ερευνητές να ταυτοποιήσουν το αεροσκάφος.

Το κλειδί όμως για τη διαλεύκανση του μυστηρίου το κρατούσε ένας Αλβανός χωρικός, ο οποίος είχε στην κατοχή του ένα χρυσό δαχτυλίδι με τα ονόματα "Joyce & John" χαραγμένα στην εσωτερική του πλευρά, προφανώς βέρα.

Ο Γιάχο Κάλα είχε βρει το δαχτυλίδι τη δεκαετία του '60, όταν το σταλινικό καθεστώς του Εμβέρ Χότζα είχε καταστήσει την Αλβανία σε ένα περίκλειστο φρούριο. Ο τζεμίλ Κάλα, γιος του αγρότη είπε στο reuters ότι το δαχτυλίδι του το έδωσε ο πατέρας του όταν εκείνος παντρεύτηκε το 1971. "Μου είπε όμως ξεκάθαρα ότι αυτό το δαχτυλίδι δεν ανήκει σε εμάς, αλλά θα πρέπει να βρούμε τον ιδιοκτήτη ή τους συγγενείς τους", προφανώς όταν καταρρεύσει η μεσαιωνική κομμουνιστική δικτατορία της Αλβανίας.



Το σαράκι όμως έτρωγε το Τζεμίλ και ένιωθε ότι το δαχτυλίδι ήταν ένα βάρος γι αυτόν. "Γύρναγε στο δάχτυλό μου όταν κοιμόμουν και όταν ρώτησα έναν μουσουλμάνο κληρικό μου είχε απαντήσει ότι αυτό συμβαίνει επειδή δεν είναι δικό μου".

Παρά τις επανειλημμένες προσπάθειες να βρει τον ιδιοκτήτη του δαχτυλιδιού μετά την κατάρρευση του Εμβέρ Χότζα και των ακολούθων του, ο Κάλα αντιμετώπισε μόνο τη χλεύη και το σκεπτικισμό.

Τελικά, κύλησε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι, καθώς το δαχτυλίδι ανήκε στον Τζον Τόμσον, μηχανικό του αεροσκάφους, ο οποίος είχε παμντρευτεί την Τζόις Μόζλεϊ τον Ιούνιο του 1944.

Το Χάλιφαξ του Τόσμον είχε ρίξει προμήθειες και φυλλάδια σε αλβανικά χωριά, αλλά δυστυχώς το αεροσκάφος, μέσα σε δύσκολες συνθήκες πλοήγησης, "καρφώθηκε" στο βουνό, σκοτώνοντας όλο το πλήρωμά του.



Οι Σύμμαχοι -και όχι μόνο οι Σοβιετικοί- βίασαν εκατοντάδες χιλιάδες Γερμανίδες



Θύελλα αντιδράσεων έχει προκαλέσει το βιβλίο της Γερμανίδας ακαδημαϊκού Μίριαμ Γκέρχαρντ, σύμφωνα με το οποίο και οι Δυτικοί Σύμμαχοι, Αμερικανοί, Βρετανοί και Γάλλοι, είχαν επιδοθεί σε πραγματικό πογκρόμ βιασμών Γερμανίδων γυναικών, την ώρα που εισέβαλλαν στη χώρα από τα δυτικά της σύνορα.


Η επικρατούσα ιστορική αντίληψη μέχρι σήμερα είναι ότι οι θύτες βιασμών ήταν κατά κύριο λόγο οι Σοβιετικοί, οι οποίοι ευθύνονται για τουλάχιστον 2 εκατομμύρια βιασμούς και εκατοντάδες χιλιάδες "μωρά του πολέμου", όπως ονομάστηκαν, παιδιά δηλαδδή που είχαν Γερμανίδα μητέρα και πατέρα κάποιο Ρώσο στρατιώτη.

Η Γκέρχαρντ σημείωσε με δηλώσεις της στη Ντόιτσε Βέλλε ότι καταρρίπτεται ο μύθος που ήθελε μόνο τους Σοβιετικούς να επιδίδονται σε πράξεις αντεκδίκησης κατά του άμαχου πληθυσμού και "βάζει στο κάδρο"και τους υπόλοιπους Συμμάχους, ανεβάζοντας τον αριθμό των βιασμών μόνο από Αμερικανούς στους 190.000.



Ο Βρετανός ιστορικός Άντονι Μπίβορ πάντως είναι ιδιαίτερα επιφυλακτικός με τη μεθοδολογία της Γκέρχαρντ και χαρακτηρίζει "αστήρικτα και φουσκωμένα" τα συμπεράσματά της.



Γεγονός πάντως είναι ότι την εγκληματική παράνοια του Χίτλερ και των ναζί κολαούζων του την πλήρωσε με βαρύ τίμημα ο άμαχος πληθυσμός και κυρίως οι γυναίκες, οι οποίες υπέστησαν την οργή και τη διάθεση εκδίκησης των στρατιωτών των Συμμάχων, μετά από 6 χρόνια πολέμου.

Διαβάστε εδώ

Ιστορικά πρωτοσέλιδα: Η Μάχη της Κρήτης, εφημερίδα "Βραδυνή", Σάββατο 31 Μαϊου 1941


Η κατάληψη της ηπειρωτικής Ελλάδας από τις ναζιστικές ορδές έχει πλέον ολοκληρωθεί και όλα τα βλέμματα είναι στραμμένα στη Μάχη της Κρήτης, η οποία βρίσκεται σε εξέλιξη.

Ο προπαγανδιστικός μηχανισμός των Γερμανών βρίσκεται σε πλήρη ετοιμότητα και στο πρωτοσέλιδο της εφημερίδας "Βραδυνή" βλέπουμε δύο έγχρωμες φωτογραφίες από τη Μάχη της Κρήτης -πράγμα εξαιρετικά σπάνιο για τις εφημερίδες της εποχής, τουλάχιστον στην Ελλάδα- και διαβάζουμε ρεπορτάζ των πολεμικών ανταποκριτών των Γερμανών από τις συγκρούσεις στα Χανιά.

Ενδιαφέρον επίσης παρουσιάζει και η αναφορά στις θηριωδίες κατά Γερμανών από "αγγλικά κτήνη", όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται.

Δεν πρέπει φυσικά να προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι η "οπτική γωνία" μιας ελληνικής εφημερίδας είναι μάλλον... γερμανική, δεδομένου ότι οι εδραιωμένοι μηχανισμοί λογοκρισίας που είχε επιβάλλει η δικτατορία της 4ης Αυγούστου έδωσαν τη θέση τους στους αντίστοιχους των ναζί.

Το προσεχές διάστημα, μέσα από το blog μου, θα αναρτήσω και άλλα ιστορικά πρωτοσέλιδα που αφορούν στην περίοδο 1940-1950, με στόχο να μοιραστώ με όλους όσοι τυχόν ενδιαφέρονται για το πως αποτυπώθηκαν τα ιστορικά γεγονότα της εποχής στον Τύπο.