Χέρμπερτ Νιτς: Παγκόσμιο ρεκόρ κατάδυσης στη Σαντορίνη

Νέο παγκόσμιο ρεκόρ κατάδυσης με μια ανάσα, σε βάθος 244 μέτρων πέτυχε προχθές στα βαθυγάλαζα νερά της καλντέρας κοντά στο Αμμούδι της  Σαντορίνης ο Αυστριακός δύτης Χέρμπερτ Νιτς, επιβεβαιώνοντας για μια ακόμα φορά ότι είναι ο… «βαθύτερος άνθρωπος του Κόσμου», όπως τον χαρακτηρίζει η παγκόσμια καταδυτική κοινότητα.

Ο δύτης που έχει στο ενεργητικό του 31 κορυφαίες επιδόσεις και μπορεί να κρατήσει την αναπνοή του υποβρυχίως για περισσότερα από 9 λεπτά είναι ένας σύγχρονος θρύλος. Επέλεξε το ηφαιστειογενές νησί της Ελλάδας για να ξεπεράσει τα όριά του, καθώς ο ίδιος ήταν κάτοχος του προηγούμενου ρεκόρ από το 2007, όταν έφτασε σε βάθος 214 μέτρων και πάλι στην Ελλάδα, στις Σπέτσες.

«Ο Χέρμπερτ είναι από… άλλο πλανήτη» λέει στον «Ε.Τ.» ο εκπαιδευτής ελεύθερης κατάδυσης Αλέξανδρος Σαρασίτης, ο οποίος συνδέεται με στενή φιλική σχέση και καταδύεται συχνά με τον Αυστριακό. «Η προσπάθειά του χρειάστηκε πέντε χρόνια σκληρής προετοιμασίας, φυσικής και πνευματικής, καθώς η κατάδυση σε τέτοια βάθη είναι στην ουσία ένα τελείως άγνωστο περιβάλλον για τον άνθρωπο».

Η διαρκής αναζήτηση νέων ορίων και ο αγώνας να τα ξεπεράσει είναι τρόπος ζωής για τον Νιτς, ο οποίος έχει ως επόμενο στόχο να φτάσει σε βάθος 300 μέτρων, πριν αναδυθεί και πάλι στην επιφάνεια της θάλασσας. «Η επιλογή της Σαντορίνης ήταν αυτονόητη», αναφέρει ο κ. Σαρασίτης. «Είναι το τέλειο μέρος για την επίτευξη κορυφαίων επιδόσεων, επειδή τα νερά είναι βαθιά με ευνοϊκές θερμοκρασίες, δεν υπάρχουν θαλάσσια ρεύματα που θα δυσχεράνουν την προσπάθειά του, ενώ και οι συνθήκες στην ξηρά είναι ιδανικές, τόσο για την προετοιμασία, όσο και για την ανάπαυση του Χέρμπερτ», εξηγεί ο ίδιος.

Η κατάδυση-ρεκόρ

Η κατάδυση ξεκίνησε γύρω στις 2:30 μ.μ. την Τετάρτη, με τη συμμετοχή υποστηρικτικής ομάδας αποτελούμενης από 5 αυτοδύτες ασφαλείας και δύο γιατρούς ειδικευμένους στη βαριατρική. Ο Νιτς μετά από ψυχολογική και σωματική προετοιμασία, προσδέθηκε στο ειδικό «έλκηθρο» που μοιάζει σαν… ανελκυστήρας, πήρε μια βαθιά ανάσα και γρήγορα χάθηκε κάτω από τα κύματα. Ο χρόνος κυλούσε βασανιστικά αργά για όσους ήταν στην επιφάνεια και αγωνιούσαν για την εξέλιξη της κατάδυσης. Μετά από μερικά λεπτά που έμοιαζαν με αιωνιότητα, ο Νιτς έφτασε στο βάθος-ρεκόρ των 244 μέτρων και άρχισε την ανάδυση. Σε βάθος 10 μέτρων από την επιφάνεια αισθάνθηκε αδιαθεσία και οι δύτες ασφαλείας τον ανέσυραν στο σκάφος, παρέχοντάς του καθαρό οξυγόνο, για την τόνωσή του. Ξανακαταδύθηκε σε βάθος 6 έως 9 μέτρων για να ολοκληρώσει την αποσυμπίεσή του και στη συνέχεια μεταφέρθηκε στο Ναυτικό Νοσοκομείο Αθηνών για νοσηλεία και ιατρική παρακολούθηση, όπου αναρρώνει.

ΒΟΧ

Ο Χέρμπερτ Νιτς γεννήθηκε το 1970, είναι επαγγελματίας πιλότος και κάτοχος ρεκόρ σε 8 διαφορετικά αγωνίσματα ελεύθερης κατάδυσης, αναγνωρισμένα από την AIDA την παγκόσμια ομοσπονδία. Έχει γυρίσει όλο τον κόσμο και έχει καταδυθεί σε όλες σχεδόν τις θάλασσες. 

Πως θα γίνει η ανέλκυση του Costa Concordia

Η επιχείρηση ανέλκυσης του ημιβυθισμένου κρουαζιερόπλοιου Costa Concordia, η οποία ξεκινάει αυτές τις μέρες είναι το πιο δύσκολο εγχείρημα ναυαγιαίρεσης παγκοσμίως που έχει γίνει μέχρι σήμερα και θα διαρκέσει σχεδόν 12 μήνες, με το συνολικό κόστος να ανέρχεται στα 240 περίπου εκατομμύρια ευρώ. Το σχέδιο αποκόλλησης του 290 μέτρων μήκους θηριώδους πλοίου και βάρους 114.500 τόνων, τριπλάσιο δηλαδή από τον «Τιτανικό», από τον ύφαλο που προσέκρουσε στο νησί Τζίλιο περιλαμβάνει πολλές τεχνικές που έχουν δοκιμαστεί με επιτυχία σε μικρότερα ναυάγια, όπως στην περίπτωση του ρωσικού υποβρυχίου «Κούρσκ», αλλά και κάποιες που θα εφαρμοστούν για πρώτη φορά, αφήνοντας ελάχιστα περιθώρια λαθών στη διαδικασία. Το ναυάγιο του πλοίου στις 13 Ιανουαρίου φέτος, λόγω σοβαρών λαθών πλοήγησης, κόστισε τη ζωή σε 34 άτομα, από τα οποία δύο δεν έχουν εντοπιστεί ακόμα και σήμερα. Στο κρουαζιερόπλοιο επέβαιναν συνολικά 4.250 άτομα, από τα οποία οι 3.200 ήταν επιβάτες και οι υπόλοιποι 1000 περίπου αποτελούσαν το πλήρωμά του.

Στόχος της επιχείρησης είναι το μεγαλύτερο πλοίο που έχει ποτέ ναυπηγηθεί στην Ιταλία να μεταφερθεί δια θαλάσσης στο Λιβόρνο, όπου θα διαλυθεί και θα πωληθεί ως σκραπ, δηλαδή παλιοσίδερα, καθώς το κόστος της επισκευής του, ώστε να καταστεί και πάλι αξιόπλοο, κρίθηκε ως ασύμφορο από την πλοιοκτήτρια και τις ασφαλιστικές εταιρείες.

Δύο εταιρείες ναυαγιαιρέσεων, η αμερικανική Titan και η ιταλική Micoperi θα συνεργαστούν για να πετύχουν έναν άθλο της μηχανικής, σε μια επιχείρηση «χωρίς προηγούμενο», όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο Ρίτσαρντ Χέιμπιμπ, επικεφαλής της Titan: «Δεν είναι ανέφικτο. Αντιθέτως πιστεύουμε ότι το σχέδιό μας είναι το μόνο που μπορεί να φέρει το Costa Concordia και πάλι στην επιφάνεια». Ο ίδιος πάντως έσπευσε να διευκρινίσει ότι δεν υπάρχει δοκιμασμένη, αλλά ούτε και εναλλακτική μέθοδος ανέλκυσης.

Πως θα γίνει η ανέλκυση

Στόχος των ειδικών είναι να καταφέρουν να αποκολλήσουν το πλοίο από το βράχο χωρίς να κοπεί στη μέση, λόγω του βάρους του, να το σταθεροποιήσουν στο βυθό και να το ανεβάσουν στην επιφάνεια σταδιακά. Σύμφωνα με τις δύο εταιρείες, η επιχείρηση χωρίζεται σε τέσσερις φάσεις: Όταν σταθεροποιηθεί, μια υποβρύχια πλατφόρμα θα τοποθετηθεί κάτω από το κύτος του. Στη συνέχεια θα κολληθούν στην πλευρά του στεγανές δεξαμενές. Γερανοί θα ξεκινήσουν να σηκώνουν το ναυάγιο από τη μία πλευρά, με τη βοήθεια των δεξαμενών, οι οποίες θα γεμίσουν με νερό, ώστε να υποβοηθήσουν τη διαδικασία. Όταν πλέον το πλοίο «σταθεί» πάνω στην υποβρύχια πλατφόρμα, θα τοποθετηθούν δεξαμενές και από την άλλη πλευρά του, έτσι ώστε να ισορροπήσει. Τέλος οι δεξαμενές θα αδειάσουν από το νερό, επιτρέποντας την πλεύση του κρουαζιερόπλοιου. «Το ευτύχημα στην περίπτωση του Costa Concordia», σύμφωνα με τον Χέιμπιμπ είναι ότι «βρίσκεται σε μικρό σχετικά βάθος, είναι στην ουσία ημιβυθισμένο και κολλημένο στο βράχο. Αν είχε βυθιστεί τελείως, ή βρισκόταν σε μεγαλύτερο βάθος, η επιχείρηση θα ήταν τεχνικά σχεδόν ακατόρθωτη».

Οι κίνδυνοι

Παρά το ότι οι μεγαλύτερες ποσότητες καυσίμων και ελαίων που βρίσκονταν στις δεξαμενές του Costa Concordia έχουν ήδη απαντληθεί, ενδεχόμενη αποτυχία στη ναυαγιαίρεσή του θα προκαλούσε μια μεγάλη οικολογική καταστροφή στο θαλάσσιο περιβάλλον του νησιού Τζίλιο. Σύμφωνα με εμπειρογνώμονες, η πιο λεπτή φάση της διαδικασίας είναι η στιγμή που το πλοίο θα αποκολληθεί από τον πυθμένα, δεδομένου ότι ακόμα και το παραμικρό λάθος, μπορεί να παρασύρει το ναυάγιο σε βάθος σχεδόν 100 μέτρων, καθώς ο βυθός στο σημείο που βρίσκεται το πλοίο παρουσιάζει έντονη κλίση. Άλλος κίνδυνος είναι οι δυσμενείς καιρικές συνθήκες που μπορεί να αντιμετωπίσει κατά τη ρυμούλκησή του προς το Λιβόρνο: Ακόμα και ένας ήπιος κυματισμός μπορεί να στείλει τον πάλαι ποτέ κραταιό γίγαντα των θαλασσών και πάλι στο βυθό, αυτή τη φορά για πάντα.

Το διακύβευμα

Πριν ληφθεί η οριστική απόφαση της ανέλκυσης ολόκληρου του Costa Concordia, οι εκπρόσωποι της πλοιοκτήτριας, των ασφαλιστικών εταιρειών και εμπειρογνώμονες μελέτησαν το ενδεχόμενο της κοπής του ναυαγίου σε τμήματα και τη σταδιακή του απομάκρυνση. Οι έντονες επιφυλάξεις όμως των κατοίκων του Τζίλιο και της ιταλικής κυβέρνησης για πιθανή περιβαλλοντική καταστροφή, ανάγκασαν τους υπεύθυνους να αφήσουν στην άκρη το σενάριο αυτό. Το εργοτάξιο που θα φυλάσσονται τα απαραίτητα σύνεργα για τη ναυαγιαίρεση θα βρίσκεται στο Πιομπίνο της ηπειρωτικής Ιταλίας, έτσι ώστε να μην επηρεαστεί η τουριστική κίνηση στο νησί.

Ναυαγιαιρέσεις που έμειναν στην Ιστορία

Η ανέλκυση του Costa Concordia, αν στεφθεί από επιτυχία, θα είναι η μεγαλύτερη που έχει γίνει μέχρι σήμερα. Κατά το παρελθόν, άλλες ναυαγιαιρέσεις που έχουν μείνει στην Ιστορία περιλαμβάνουν το «Βάσα», σουηδικό πολεμικό πλοίο του 17^ου αιώνα που ανελκύστηκε το 1959 από βάθος 32 μέτρων και το ρωσικό πυρηνοκίνητο υποβρύχιο «Κούρσκ» το 2001. Και οι δύο αυτές επιχειρήσεις χαρακτηρίστηκαν ως «σχεδόν ακατόρθωτες» τεχνικά, αλλά η επιτυχής έκβασή τους άνοιξε το δρόμο για την εφαρμογή τεχνικών που θα χρησιμοποιηθούν και στην περίπτωση του κρουαζιερόπλοιου των 290 μέτρων.

Ο επίλογος της τραγωδίας

Τα αλλεπάλληλα λάθη και παραλείψεις, τόσο πριν όσο και μετά το ατύχημα, αποτελούν πλέον αντικείμενο δικαστικών ερευνών, με την εταιρεία, τον καπετάνιο του πλοίου Φρανσέσκο Σκεττίνο και τους υπόλοιπους αξιωματικούς της βάρδιας να αντιμετωπίζουν πλειάδα κατηγοριών που επισύρουν βαριές ποινές. Ο αριθμός των 34 θυμάτων φαντάζει μικρός μπροστά στην τραγωδία που αποφεύχθηκε μάλλον κατά τύχη, η οποία θα επισκίαζε ακόμα και εκείνη του Τιτανικού με τα 1500 περίπου θύματα. Η εταιρεία πάντως έσπευσε να αποζημιώσει τους επιβάτες με ποσά που φτάνουν μέχρι και τα 17.000 ευρώ κατ’ άτομο, αν και αρκετοί επιζώντες αλλά και συγγενείς των θυμάτων έχουν παράλληλα υποβάλλει μηνύσεις εναντίον της για «εγκληματική αμέλεια», επιζητώντας υψηλότερες αποζημιώσεις.

Costa Concordia-Τιτανικός, οι ομοιότητες και οι διαφορές

Ο Τιτανικός αν και δεν είναι το πιο πολύνεκρο ναυάγιο, έχει μείνει στην Ιστορία. Οι συμπτώσεις με το Costa Concordia είναι όμως χαρακτηριστικές. Η  Βαλεντίνα Καπουάνο, η οποία επέζησε του ιταλικού κρουαζιερόπλοιου, είχε ακούσει τη γιαγιά της να διηγείται πως επέζησε του Τιτανικού, 100 χρόνια νωρίτερα. Και τα δύο πλοία είχαν χαρακτηριστεί «κοσμήματα της ναυπηγικής», με το Costa Concordia να αποτελεί το μεγαλύτερο κρουαζιερόπλοιο της εταιρείας. Τραγική ειρωνεία; Λίγο πριν προσκρούσει στα βράχια του Τζίλιο, από τα μεγάφωνα του πλοίου ακουγόταν το τραγούδι της Σελίν Ντιόν που έγινε παγκόσμια επιτυχία λόγω της ταινίας «Τιτανικός» του Τζέιμς Κάμερον. Η μοίρα φαίνεται ότι παίζει περίεργα παιχνίδια….

Επιστρέφει στη Γη το απόρρητο... διαστημοπλάνο

Επιστρέφει στη Γη μέχρι τα τέλη Ιουνίου, μετά από παραμονή σε τροχιά για περισσότερο από ένα χρόνο, το άκρως απόρρητο… διαστημοπλάνο Χ-37Β της πολεμικής αεροπορίας των ΗΠΑ.

Το μη επανδρωμένο διαστημικό όχημα, που μοιάζει με μικρογραφία των διαστημικών λεωφορείων καλύπτεται από πέπλο μυστηρίου και τα σενάρια για το ρόλο του είναι πολλά: Κατά τις προετοιμασίες για την εκτόξευσή του το προσωπικό εδάφους φορούσε ειδικές στολές για προστασία από ραδιενεργές και άλλες επιβλαβείς ουσίες, ενώ παράλληλα ερασιτέχνες αστρονόμοι κατάφεραν να «αποκρυπτογραφήσουν» μέρος της τροχιάς του και να το εντοπίσουν πάνω από την Κίνα, τη Βόρεια Κορέα, το Ιράκ, το Ιράν, το Πακιστάν και το Αφγανιστάν, περιοχές «ειδικού ενδιαφέροντος» για την πολεμική αεροπορία και τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ.

Το Χ-37Β εκτοξεύεται με τη βοήθεια προωθητικού πυραύλου και προσγειώνεται σαν ένα συμβατικό αεροσκάφος, όπως συνήθιζαν τα μεγαλύτερα… αδέλφια του, τα διαστημικά λεωφορεία της NASA. Με ταχύτητα που φτάνει τα 27.000 χιλιόμετρα την ώρα, το διαστημοπλάνο, σύμφωνα με τις λιγοστές πληροφορίες που έχουν διαρρεύσει μέχρι στιγμής, έχει ως στόχο τη δοκιμή σε πραγματικές συνθήκες του εξοπλισμού του και την ανταπόκρισή του στο απαιτητικό διαστημικό περιβάλλον.

Αναλυτές πάντως επισημαίνουν ότι αν και τα σενάρια περί κατασκοπείας και δοκιμής απόρρητων οπλικών συστημάτων είναι ελκυστικά και προκαλούν το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης, η πραγματικότητα μπορεί να είναι πιο… πεζή. Στόχος των επικεφαλής του προγράμματος είναι να καταδείξουν στο υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ ότι πρόκειται για μια ιδιαίτερα αξιόπιστη λύση στην κούρσα του Διαστήματος, δεδομένου ότι οι ανάγκες σε καύσιμα είναι ελάχιστες, επιτρέποντάς του την παραμονή σε τροχιά για αρκετούς μήνες. Δεδομένης της βούλησης της κυβέρνησης του Μπαράκ Ομπάμα να περικόψει τις στρατιωτικές δαπάνες, αναστέλλοντας τη χρηματοδότηση του Χ-37Β, δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν ότι η παραμονή του σε τροχιά για 15 περίπου μήνες αποδεικνύει και τη χρησιμότητά του.

Αναζητώντας UFO στο βυθό της Βαλτικής

Εντοπίστηκε κατά τύχη με τη βοήθεια ηχοβολιστικών συσκευών πριν από ένα χρόνο στο βυθό της Βαλτικής, ανάμεσα στα θαλάσσια σύνορα της Σουηδίας και της Φινλανδίας, σε βάθος 90 περίπου μέτρων. Οι φωτογραφίες του κυκλοφόρησαν στο Διαδίκτυο και προκάλεσαν ρίγη ενθουσιασμού στους απανταχού θιασώτες των θεωριών συνομωσίας, οι οποίοι στο σχήμα του «διάβασαν» την παρουσία… εξωγήινων, καθώς θυμίζει έντονα το "Μιλλένιουμ Φάλκον" ένα από τα διαστημόπλοια που πρωταγωνίστησαν στις κινηματογραφικές ταινίες επιστημονικής φαντασίας «Πόλεμος των Άστρων».

Σε λίγες ημέρες, βαθυδύτες θα καταδυθούν στο «άγνωστο αντικείμενο» χρησιμοποιώντας εξελιγμένο εξοπλισμό και θα προσπαθήσουν να βρουν απαντήσεις, οι οποίες θα φωτίσουν την πραγματικότητα. «Πιστεύω ότι δε θα βρουν τίποτα», σημειώνει ο εκδότης του αμερικανικού περιοδικού «Ο σκεπτικιστής» Μπέντζαμιν Ράντφορντ, ο οποίος αντιμετωπίζει καχύποπτα τις θεωρίες αυτές και συμπληρώνει: «Οι ηχοβολιστικές συσκευές πλευρικής σάρωσης πολλές φορές παρουσιάζουν ανακριβή δεδομένα, καθώς αντανακλούν κάποια γεωλογική ανωμαλία στο βυθό».

Αν και υπάρχουν αρκετές αληθοφανείς εξηγήσεις για το τι ακριβώς είναι το «UFO», από σχηματισμό βράχων, μέχρι παλιό ναυάγιο ή φυσική οπή διαφυγής φυσικού αερίου από τον πυθμένα της θάλασσας, δεν είναι λίγοι εκείνοι που θεωρούν ότι η πραγματικότητα ίσως ξεπεράσει κάθε φαντασία. Ο κ. Ράντφορντ πάντως κρατάει… μικρό καλάθι: «Ελπίζω ότι η καταδυτική αποστολή θα δώσει πειστικές απαντήσεις, γιατί αλλιώς οι θεωρίες συνομωσίας θα σημειώσουν και πάλι ρεκόρ».

Πετώντας από την Ευρώπη στην Αφρική με τις ακτίνες του Ήλιου

Δύο σύγχρονοι «Δαίδαλοι» από την Ελβετία πραγματοποίησαν το όνειρό τους και κατάφεραν να πετύχουν την πρώτη διηπειρωτική πτήση με το αεροσκάφος που σχεδίασαν και κατασκεύασαν οι ίδιοι, το οποίο χρησιμοποιεί αποκλειστικά ηλιακή ενέργεια για την τροφοδοσία των κινητήρων του.

Η ιστορική πτήση από την Ευρώπη στην Αφρική, συνολικής απόστασης 2.500 περίπου χιλιομέτρων, ολοκληρώθηκε αργά χθες το βράδι με τον 54χρονο πιλότο Μπερτράν Πικάρ να το προσγειώνει απαλά στη Ραμπάτ του Μαρόκου, μετά από πτήση διάρκειας σχεδόν 16 ωρών. Η πτήση χωρίστηκε σε δύο τμήματα, από την πόλη Παγιέρν της Ελβετίας μέχρι τη Μαδρίτη, η οποία ολοκληρώθηκε στα τέλη Μαΐου και μετά από διάλειμμα μερικών ημερών από την ισπανική πρωτεύουσα στην πόλη της Βόρειας Αφρικής.

Η ιστορική διάσταση του εγχειρήματος, η οποία θυμίζει αντίστοιχα επιτεύγματα των πρωτοπόρων της αεροναυπηγικής στις αρχές του 20^ου αιώνα, με τις πρώτες πτήσεις που άνοιξαν το δρόμο στη μετέπειτα εξέλιξη των αεροσκαφών, είναι σημαντική: «Στόχος μας είναι να δείξουμε ότι μια εναλλακτική μορφή αεροσκαφών είναι εφικτή, με μόνη κινητήρια δύναμη τις ακτίνες του ήλιου», σημείωσε ο 59χρονος πιλότος και συνεργάτης του Πικάρ Αντρέ Μπόσμπεργκ, ο οποίος κάλυψε το πρώτο σκέλος της πορείας της «Ηλιακής Ώσης», όπως ονομάζεται το αεροσκάφος στα ελληνικά, από την Ελβετία στην Ισπανία.

Το… ηλιοπλάνο έχει το μέγεθος ενός επιβατικού αεροσκάφους Airbus, αλλά ζυγίζει μόλις όσο ένα οικογενειακό αυτοκίνητο, καθώς έχει κατασκευαστεί από ανθρακονήματα και άλλα υπερελαφρά υλικά. Μπορεί να πετάξει σε μέγιστο ύψος 8.500 μέτρων και διαθέτει τέσσερις κινητήρες 10 ίππων ο καθένας, οι οποίοι τροφοδοτούνται από 12.000 ηλιακούς συσσωρευτές που καλύπτουν όλο το εκπέτασμα των πτερύγων του. Σημαντική παράμετρος της πτήσης είναι ότι η ενέργεια που συγκεντρώνεται μπορεί και αποθηκεύεται σε μπαταρίες πολυμερών λιθίου, έτσι ώστε να είναι εφικτή η πτήση του “Solar Impulse”, ακόμα και μετά τη δύση του Ηλίου.

ΒΟΧ

Ο Μπερτράν Πικάρ, ο οποίος έγινε διάσημος όταν πραγματοποίησε το γύρο της Γης με αερόστατο το 1999, κατάφερε το 2010 να παραμείνει στους αιθέρες για 26 ώρες με την «Ηλιακή Ώση», καταρρίπτοντας κάθε προηγούμενη επίδοση. Προέρχεται από οικογένεια με έφεση στις… ακραίες επιδόσεις. Ο παππούς του ήταν ο πρώτος που έφτασε στην στρατόσφαιρα, στα ανώτατα στρώματα της ατμόσφαιρας, με αερόστατο που είχε σχεδιάσει ο ίδιος, ενώ ο πατέρας του κατείχε μέχρι πρόσφατα το ρεκόρ βαθύτερης κατάδυσης, το οποίο κατέρριψε ο γνωστός σκηνοθέτης Τζέιμς Κάμερον πριν από δύο σχεδόν μήνες. Επόμενος στόχος του Πικάρ είναι να πραγματοποιήσει μέχρι το 2014 μια πτήση χωρίς στάσεις γύρω από τον πλανήτη μας με μόνη κινητήρια δύναμη τις ακτίνες του Ηλίου. 

Χρυσός αξίας 260 εκ. δολαρίων στο ναυάγιο του Islander

Χρυσό σημερινής αξίας 260 εκατομμυρίων δολαρίων μετέφερε το ατμόπλοιο Islander που βυθίστηκε μετά από πρόσκρουση σε παγόβουνο το 1901, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις εταιρείας που θα επιχειρήσει να ανελκύσει τμήμα του, μετά την αποτυχημένη απόπειρα του 1934.

Το Islander ήταν ένα επιβατικό σκάφος, το οποίο τη μέρα της βύθισής του είχε περίπου 180 επιβάτες και πλήρωμα, από τους οποίους περίπου 50 δεν κατάφεραν να διασωθούν. Οι επιβάτες του, χρυσοθήρες από την περιοχή του Κλοντάικ, είχαν στις αποσκευές τους χρυσό που είχαν συλλέξει στις ερημιές της Αλάσκας, τους κόπους μιας περιπέτειας γεμάτης στερήσεις και κινδύνους.

Μετά το πολύνεκρο ναυάγιο, η φημολογία για το θησαυρό διατήρησε αμείωτο το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης και το 1934 με πρωτόγονα με τα σημερινά δεδομένα μέσα, μια εταιρεία κατάφερε να φέρει μέχρι τα αβαθή μέρος του ναυαγίου, στο οποίο όμως εντοπίστηκε ελάχιστο χρυσάφι. 

Πολλοί πίστεψαν ότι ο θησαυρός ήταν τελικά ένας μύθος, αλλά το γεγονός ότι κατά την απόπειρα ανέλκυσης του 1934 το "Αϊλάντερ" κόπηκε στη μέση, ίσως να σήμαινε ότι το χρυσάφι βρίσκεται στο τμήμα του που ακόμα βρίσκεται στο βυθό. 

Πριν από λίγες μέρες, μια εταιρεία ναυαγιαιρέσεων έλαβε την άδεια για τον έλεγχο και την  πιθανή ανέλκυση του τμήματος του ατμόπλοιου που ίσως περιέχει το θησαυρό.

Σύντομα θα υπάρξουν εξελίξεις που θα φωτίσουν την περίοδο του "πυρετού του χρυσού" στην Αλάσκα.

Διαβάστε εδώ: 

"Βρεταννικός", ο αδερφός του "Τιτανικού" στο βυθό του Αιγαίου

Έχει μείνει στην Ιστορία ως ο δεύτερος… αδελφός του «Τιτανικού», καθώς ήταν ένα από τα τρία σχεδόν πανομοιότυπα πλοία της ατμοπλοϊκής εταιρείας «Λευκός Αστήρ», με τον… «Ολυμπιακό», το «Olympic», να συμπληρώνει την τριάδα. Ανάμεσα από τη Μακρόνησο και την Κέα και σε βάθος 120 περίπου μέτρων, προσελκύει το παγκόσμιο ενδιαφέρον μέχρι σήμερα, 96 χρόνια μετά τη βύθισή του. Πρόκειται για το «Britannic», τον «Βρεταννικό», ένα θηριώδες για την εποχή του υπερωκεάνιο μήκους 269 μέτρων.

Μέσα στη δίνη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου επιτάχθηκε από τους Άγγλους, χρησιμοποιήθηκε ως νοσοκομειακό πλοίο και βυθίστηκε μετά από πρόσκρουση σε γερμανική νάρκη το Νοέμβριο του 1916, ενώ ταξίδευε από το Σαουθάμπτον στη Λήμνο, προκειμένου να παραλάβει τραυματίες από την αποτυχημένη εκστρατεία των Αγγλογάλλων κατά των Τούρκων στα Δαρδανέλια.

«Ο Βρεταννικός στολίζει σχεδόν ακέραιος το Αιγαίο σε κατάσταση που υπόσχεται την επιβλητική παρουσία του για αρκετά χρόνια ακόμη, σε αντίθεση με τον Τιτανικό, που έχει κυριολεκτικά διαλυθεί από την στιγμή της βύθισής του», λέει στον «Ε.Τ.» ο Αλέξανδρος Σωτηρίου, υπεύθυνος για την άρτια οργάνωση της επιστημονικής αποστολής στο ναυάγιο, η οποία παρουσιάζει αρκετές ιδιαιτερότητες, λόγω του βάθους και των συνθηκών. «Την ιστορία του Βρεταννικού την αντιλαμβάνομαι τελείως διαφορετικά. Στην προσπάθειά του να σώσει το πλοίο, ο καπετάνιος του Βρεταννικού μετά την πρόσκρουση στη νάρκη έβαλε πλώρη για Κέα, για να το προσαράξει στα αβαθή. Οι μηχανές δεν σταμάτησαν να λειτουργούν μέχρι τη στιγμή που το πλοίο βυθίστηκε».

Αν και είναι το μεγαλύτερο σε μέγεθος ναυάγιο του Πρώτου Παγκοσμίου, ο αριθμός των θυμάτων δεν ξεπέρασε τα 30, ενώ περίπου 1036 άτομα, μέλη του πληρώματος και νοσηλευτικό προσωπικό, κατάφεραν να διασωθούν από παραπλέοντα σκάφη. «Μια σωσίβια λέμβος παρασύρθηκε από τις προπέλες και κομματιάστηκε. Οι επιβάτες της ήταν τα μόνα θύματα του ναυαγίου, το οποίο δεν παρέσυρε κανέναν στον βυθό της θάλασσας», εξηγεί ο κ. Σωτηρίου. Πρώτος ο Ζακ-Υβ Κουστώ εντόπισε και καταδύθηκε στον Βρεταννικό το 1975 και από τότε αρκετές αποστολές –διεθνείς και ελληνικές- έχουν καταγράψει με κάθε λεπτομέρεια το ναυάγιο.

Η επιστημονική αποστολή

Πριν από λίγες μόλις ημέρες ολοκληρώθηκε αποστολή στο ναυάγιο από ομάδα έμπειρων Ελλήνων και Βέλγων αυτοδυτών, υπό την επιστημονική καθοδήγηση δύο Ελλήνων ερευνητών, του Δρ Θανάση Γκρίτζαλη από το Ωκεανογραφικό Κέντρο του Southampton και του Δρ Βασίλη Ρούσση, καθηγητή του τομέα Φαρμακογνωσίας και Χημείας Φυσικών Προϊόντων στο Εθνικό και Καποδιστριακό πανεπιστήμιο Αθηνών.

«Είναι γνωστό ότι η παρουσία ενός ναυαγίου στον βυθό της θάλασσας επηρεάζει το θαλάσσιο περιβάλλον, καθώς μετά από κάποιον διάστημα, το ναυάγιο μετατρέπεται σε ύφαλο στον οποίο φιλοξενούνται ιδιαίτεροι θαλάσσιοι οργανισμοί. Ο Βρεταννικός αποτελεί ιδανικό πεδίο για έρευνα, γιατί είναι ένα από τα μεγαλύτερα ναυάγια στον κόσμο, βρίσκεται στον βυθό του Αιγαίου για σχεδόν 100 χρόνια και έχει αφομοιωθεί σε μεγάλο βαθμό. Σε απόσταση μεγαλύτερη των τεσσάρων ναυτικών μιλίων από την κοντινότερη ακτή και αρκετά βαθιά από την επιφάνεια της θάλασσας στα 120 μέτρα, δεν επηρεάζεται σημαντικά από την ανθρώπινη δραστηριότητα. Το πλήθος και η ποικιλία των θαλάσσιων οργανισμών που αναπτύσσονται στον Βρεταννικό παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον», αναφέρει στον «Ε.Τ.» ο Αλέξανδρος Σωτηρίου.

Ο Δρ Θανάσης Γκρίτζαλης, ειδικός σε θέματα αυτόματης δειγματοληψίας νερού για μεγάλα χρονικά διαστήματα,  σε συνεργασία με τον Δρ Βασίλη Ρούσση, ο οποίος ειδικεύεται στον τομέα της ανάπτυξης φαρμάκων από την θάλασσα και διαθέτει μεγάλη σχετική εμπειρία, ανέλαβαν να καθοδηγήσουν την ομάδα των Βέλγων εθελοντών δυτών προκειμένου να ληφθούν δείγματα θαλασσίων οργανισμών και νερού, ώστε να σταλούν στο εργαστήριο για ανάλυση.

Ο κ. Σωτηρίου εκφράζει την ελπίδα ότι η έρευνα στο συγκεκριμένο πεδίο θα αποδώσει καρπούς που θα χρησιμέψουν για το γενικό καλό: «Εκτός από τα γενικά συμπεράσματα που θα προκύψουν σχετικά με τις πιθανές θετικές ή αρνητικές περιβαλλοντικές επιπτώσεις, υπάρχουν ελπίδες ότι οι ιδιαίτεροι οργανισμοί που αναπτύσσονται στα ναυάγια θα μπορούσαν να φανούν χρήσιμοι για την παρασκευή φαρμακευτικών ουσιών, για την αντιμετώπιση ασθενειών».

Η επιστημονική έρευνα σχετικά με τις επιπτώσεις των ναυαγίων στον βυθό της θάλασσας δεν ολοκληρώνεται φυσικά με αυτή την αποστολή. «Ανάλογα με τα αποτελέσματα που θα προκύψουν σε αυτή τη φάση, θα χρειαστεί να πραγματοποιηθούν επιπλέον καταδύσεις σε διάφορα άλλα ναυάγια προκειμένου να μπορέσουμε να επιβεβαιώσουμε τα αποτελέσματα. Αν και η συνέχεια αναμένεται εξίσου δύσκολη, κανείς δεν μπορεί να πει ότι δεν θα είναι συναρπαστική, καταλήγει ο κ. Σωτηρίου. Στην ιστοσελίδα www.projectbritannic.com αναρτάται σταδιακά όλο το υλικό της αποστολής, καθώς και τα αποτελέσματα των ερευνών.  

Από τον Τιτανικό και τον Βρεταννικό, στο… βυθό

Η βύθιση του Τιτανικού και τα 1.517 θύματά του έδωσαν σκληρό μάθημα και ανάγκασαν την πλοιοκτήτρια να τροποποιήσει αρκετά χαρακτηριστικά του Βρεταννικού. Τοποθετήθηκε διπλό κύτος στο μηχανοστάσιο και το λεβητοστάσιο, τα στεγανά έφτασαν μέχρι το ύψος του δεύτερου καταστρώματος και τα βίντσια μπορούσαν να κατεβάσουν στη θάλασσα μέχρι και έξι σωσίβιες λέμβους το καθένα. Επιπλέον λέμβοι τοποθετήθηκαν στο κατάστρωμα και πιο ισχυρή μηχανή που απέδιδε 18.000 ίππους, 2.000 περισσότερους από την αντίστοιχη του Τιτανικού, έδινε την απαραίτητη ταχύτητα. Τίποτα όμως δε μπορούσε να σώσει τον Βρεταννικό από την πρόσκρουση στη νάρκη, που το έστειλε στο βυθό σε μόλις 55 λεπτά, στις 21 Νοεμβρίου του 1916.

Η «ταυτότητα» του Βρεταννικού

Καθελκύστηκε το Φεβρουάριο του 1914

Επιτάχθηκε το Δεκέμβριο του 1915

Βυθίστηκε το Νοέμβριο του 1916

Μήκος: 269 μέτρα

Εκτόπισμα: 53.000 τόνοι

Μέγιστη ταχύτητα: 23 κόμβοι

Σε συζητήσεις με τον Δήμο Κέας, φαίνεται ιδιαίτερα πιθανό να δημιουργηθεί μια αίθουσα στο λιμάνι της Κορρησίας, αφιερωμένη στο ναυάγιο του Βρεταννικού. Λόγω του χαρακτηρισμού του ναυαγίου ως μνημείου, αλλά και για λόγους διατήρησής του, η αίθουσα θα διακοσμείται από φωτογραφικό υλικό και όχι αντικείμενα από αυτό. Στην παρούσα αποστολή καταφέραμε να καταγράψουμε αρκετές καλές εικόνες, ικανές να «μεταφέρουν» τον επισκέπτη μιας τέτοιας έκθεσης με άνεση και ασφάλεια στο βυθό του Αιγαίου.

Αλέξανδρος Σωτηρίου

«Αυτή τη φόρα δεν καταδύθηκα στο ναυάγιο, καθώς το βάρος της διοργάνωσης και του συντονισμού της αποστολής δεν άφησε τον απαραίτητο χρόνο. Το 1997, σε ηλικία 20 ετών «επισκέφτηκα» για πρώτη φορά τον Βρεταννικό. Ο θαυμασμός υπερνικά τον φόβο και οποιοδήποτε αίσθημα αβεβαιότητας. Το ταξίδι σε μια άλλη εποχή είναι αυτό που συναρπάζει. Στο ναυάγιο πραγματοποίησα τρεις καταδύσεις διάρκειας 10-20 λεπτών. Οι αναμνήσεις βρίσκονται χαραγμένες στη μνήμη μου και θυμάμαι λεπτομέρειες σαν να είναι πολύ πρόσφατες. Σπάνια μπορεί να ζήσει κανείς κάτι τέτοιο, θεωρώ τον εαυτό μου ιδιαίτερα τυχερό και καταλαβαίνω απόλυτα όλους αυτούς που εκφράζουν έντονα την επιθυμία για επίσκεψη στο ναυάγιο».

Η βδομάδα που πέρασε 27 Μαΐου-2 Ιουνίου 2012

Δάσκαλε που δίδασκες…

Η επικεφαλής του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ επιτέθηκε κατά των Ελλήνων με συνέντευξή της στην αγγλική εφημερίδα «Γκάρντιαν» και δήλωσε ότι «ήρθε η ώρα του λογαριασμού για την Ελλάδα». Οι αντιδράσεις εντός και εκτός συνόρων ήταν θυελλώδεις, η κυρία… ΔΝΤ αναγκάστηκε να ανασκευάσει και τελικά αποδείχθηκε ότι η ίδια δεν πληρώνει φόρους, αξιοποιώντας το… άσυλο που της προσφέρει η θέση της. Δάσκαλε που δίδασκες…

Σε… τευτονικές τσέπες

Την ώρα που τα σενάρια περί εκδίωξης της Ελλάδας από την Ευρωζώνη δίνουν και παίρνουν και η παραπληροφόρηση οργιάζει, το οικονομικό πρακτορείο ειδήσεων Μπλούμπεργκ σημειώνει ότι η βοήθεια προς την Ελλάδα είναι σωτήρια για τις… γερμανικές τράπεζες, καθώς τα πακέτα στήριξης που λαμβάνει η χώρα μας τελικά καταλήγουν, δια της πλαγίας οδού, στα θησαυροφυλάκια του Βερολίνου, προκειμένου να μειωθούν τα ελλείμματα που αλλιώς θα καλούνταν να καλύψουν οι Γερμανοί φορολογούμενοι.

Φορο..κλάμα

Η… πατέντα της μετακύλισης των προθεσμιών υποβολής φορολογικών δηλώσεων για μετά τις εκλογές της 6^ης Μαΐου, προκειμένου να μην εκραγούν οι πολίτες με την αναίσχυντη φοροαφαίμαξη, τελικά γύρισε σαν μπούμερανγκ. Στις νέες εκλογές της 17^ης Ιουνίου οι ψηφοφόροι θα πάνε… οπλισμένοι με τα εκκαθαριστικά, τις απειλές για κατασχέσεις των σπιτιών τους και τα χαράτσια ανά χείρας. Με την εκτεταμένη φοροδιαφυγή, τις τιτάνιες σπατάλες του Κράτους και την παροιμιώδη ανικανότητα του φορολογικού μηχανισμού όμως τι έγινε; Τ-Ι-Π-Ο-Τ-Α.

Καθημερινές αυτοκτονίες

Κατάθλιψη το εθνικό μας άθλημα, απελπισία το μενού και αυτοκτονίες η καθημερινότητα. Οικογενειάρχες αυτόχειρες «δείχνουν» ότι η ελληνική κοινωνία έχει ξεπεράσει τα όριά της και δεν αντέχει άλλη εμπορία μιζέριας και σκοταδισμού που προωθεί την «εξυγίανση» της Οικονομίας σε βάρος του δικαιώματος στην αξιοπρεπή διαβίωση εκατομμυρίων συνανθρώπων μας.

Ισπανική… υποχώρηση

Η Ισπανία μπήκε στο στόχαστρο των… κορακιών που βλέπουν το τραπεζικό της σύστημα να κλυδωνίζεται επικίνδυνα. Τα στοιχήματα για έξοδό της από το ευρώ αρχίζουν να μην έχουν καλές… αποδόσεις και από κοντά ακολουθεί και η Ιταλία. Εκείνοι που θεωρούσαν την Ελλάδα ως υπαίτια όλων των δεινών ενός συστήματος που καταρρέει εκ των έσω, τι έχουν να πουν τώρα;

Γερμανική ποίηση

Ο Γερμανός νομπελίστας Γκίντερ Γκρας με το ποίημά του «Η ντροπή της Ευρώπης» μέμφεται τη Γηραιά Ήπειρο και ιδίως τη χώρα του που εγκαταλείπουν την Ελλάδα, προειδοποιώντας ότι κινδυνεύουν με πνευματική πενία αν απαρνηθούν το λίκνο του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Μια ειλικρινής φωνή που δε διστάζει να εκθέσει εκείνους που ξεχνούν εύκολα και αυτούς οι οποίοι κερδίζουν από τη δυστυχία των άλλων λαών.

Πανελλαδικό… καψόνι

Μέσα σε όλα, είχαμε και τις ανεκδιήγητες παλινωδίες των «φωστήρων» του υπουργείου Παιδείας, με ένα θέμα στη Φυσική να χαρακτηρίζεται αρχικά «λανθασμένο» και στη συνέχεια «ορθό». Ποιοι παίζουν με τις ψυχές χιλιάδων εφήβων που ελπίζουν σε μια θέση σε κάποια σχολή; Προφανώς οι ίδιοι που εδώ και δεκαετίες ανακυκλώνουν ένα εκτρωματικό μοντέλο εκπαίδευσης που βασίζεται στην παπαγαλία, την απομνημόνευση και δεν αφήνουν περιθώριο στην κριτική και δημιουργική σκέψη.

Στον πάγο η ACTA

Στον… πάγο μπήκε το αμφιλεγόμενο νομοσχέδιο ACTA, το οποίο θεωρείται ότι θα έβαζε περιορισμούς στην ελευθερία του Διαδικτύου, μετά από την καταψήφισή του στις επιτροπές Πολιτικών Ελευθεριών, Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων της Ε.Ε. 

Αν και η τελική απόφαση αναμένεται τον Ιούλιο, η χθεσινή εξέλιξη αφήνει ικανοποιημένους τους υπέρμαχους της ανεξαρτησίας του Διαδικτύου και της ελευθερίας της έκφρασης.

ΠΗΓΕΣ: JURI, LIBE & ITRE

To BBC χρησιμοποίησε φωτό από το Ιράκ για τις δολοφονίες στη Συρία

Την ώρα που ο Δυτικός κόσμος -ο πολιτισμένος ντε- σφυρίζει αδιάφορα στις δολοφονίες αμάχων που γίνονται καθημερινά στη Συρία είτε από το καθεστώς του Άσαντ είτε από ισλαμιστικές φράξιες, ο πόλεμος της προπαγάνδας παρασύρει και τα λεγόμενα "αντικειμενικά" και "αμερόληπτα" ΜΜΕ.

Τελευταίο επεισόδιο στη μάχη των εντυπώσεων η φωτογραφία που ανάρτησε το BBC, την οποία απέδιδε σε "ακτιβιστή" και με λεζάντα "Η εικόνα αυτή -η οποία δεν μπορεί να πιστοποιηθεί από ανεξάρτητες πηγές- θεωρείται ότι δείχνει τα πτώματα των παιδιών που περιμένουν την ταφή".

Η πραγματικότητα όμως χάλασε αυτή την τόσο... ωραία ιστορία. Η φωτογραφία αυτή δεν είναι "κάποιου ακτιβιστή". Δεν είναι καν από τη Συρία. Δεν είναι ούτε πρόσφατη. 

Αντίθετα, την τράβηξε ο Ιταλός επαγγελματίας φωτογράφος Μάρκο Ντι Λάουρο και τη διένειμε μέσω του φωτοειδησεογραφικού πρακτορείου Γκετί (Getty Images). Ο Ντι Λάουρο την έιχε τραβήξει πριν από 9 χρόνια, το 2003, στο Ιράκ. 

Όταν αποκαλύφθηκε το φιάσκο, το BBC την "κατέβασε" από το σάιτ του και την αντικατέστησε με μια άλλη.

Αναρωτιέστε αν κάποιος από το BBC ζήτησε συγγνώμη; Όχι. Απλά εκπρόσωπος του μεγάλου δικτύου είπε ότι "είχαμε βάλει στη λεζάντα ότι η προέλευση της φωτογραφίας δεν μπορεί να πιστοποιηθεί από ανεξάρτητες πηγές".

Τα συμπεράσματα, δικά σας...

Διαβάστε εδώ: 

"Γενέθλια" για την πιο διάσημη φωτό του Βιετνάμ

Σε λίγες μέρες συμπληρώνονται 40 χρόνια από το πιο διάσημο ίσως "κλικ" του πολέμου του Βιετνάμ.

Η ιστορία όμως πίσω από την φωτογραφία αυτή που τραβήχτηκε λίγο μετά από βομβαρδισμό με βόμβες νέηπαλμ, οι οποίες είναι εμπρηστικές, στις 8 Ιουνίου του 1972, έχει ενδιαφέρον: Λόγω των κανονισμών, το φωτοειδησεογραφικό πρακτορείο στο οποίο ανήκε ο φωτογράφος παρά λίγο να την εξαφανίσει, επειδή παρουσίαζε την εικόνα ενός γυμνού κοριτσιού. 

Τελικά, οι υπεύθυνοι αντιλήφθηκαν τη δύναμη της φωτογραφίας και την έδωσαν στη δημοσιότητα. Από τότε, όλα πήραν το δρόμο τους, η 9χρονη όμως κοπέλα, αφού πρώτα έγινε όργανο προπαγάνδας από τους δικούς της, τελικά κατάφερε να αυτομολήσει στον Καναδά το 1992, γράφοντας και ένα βιβλίο με τις περιπέτειές της το 1999. 

Διαβάστε εδώ:

Η βυθισμένη πόλη των πειρατών στη Τζαμάικα

Είχε χαρακτηριστεί ως η "πιο μοχθηρή πόλη του κόσμου". Ήταν το λιμάνι διαβόητων πειρατών, όπως ο Κάπταιν Χένρι Μόργκαν. Για κάθε άντρα αντιστοιχούσαν πέντε γυναίκες ελευθερίων ηθών. Το ρούμι έρεε άφθονο στα πέτρινα σοκάκια της. Το 1692 όμως, το Πορ Ρουαγιάλ, η πόλη των 7.000 κατοίκων στη Τζαμάικα, κοντά στο Κίνγκστον, τη σημερινή πρωτεύουσα του νησιού της Καραϊβικής, χτυπήθηκε από σεισμό και από τσουνάμι, με αποτέλεσμα μεγάλο μέρος της να χαθεί για αιώνες κάτω από τα κύματα.

Σήμερα, ενάλιοι αρχαιολόγοι καταδύονται στα θολά νερά του άσημου χωριού που κάποτε ήταν φωλιά πειρατών και καταγράφουν την υποβρύχια πλέον πόλη, τα κτίριά της, τους δρόμους και ανασύρουν από το βυθό αντικείμενα μιας άλλης εποχής: Προσωπικά αντικείμενα, όπλα, μαγειρικά σκεύη, πήλινες πίπες και χιλιάδες στάμνες που κάποτε ήταν γεμάτες με μπύρα και ρούμι.

Παρά το ότι παρέμεινε στα χέρια των Άγγλων μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα και χρησίμευε ως βάση της ναυτικής μοίρας της Καραϊβικής, η παρακμή της ουσιαστικά άρχισε μετά τα γεγονότα του 1692. Σε συνεργασία με πανεπιστημιακά ιδρύματα σχεδιάζεται η ανάδειξη της περιοχής, με βάση την ιστορική της σημασία.

Η δημόσια διοίκηση της Τζαμάικα όμως, δεν έχει ακόμα λάβει τις αποφάσεις εκείνες που θα προστατεύσουν την κληρονομιά των πειρατών, ούτε έχει καταφέρει να θέσει υπό καθεστώς Διεθνούς Μνημείου της Unesco το Πορ Ρουαγιάλ.

Μάζεψαν 650 κιλά σκουπίδια σε παραλία 550 μέτρων...

Σκουπίδια βάρους 650 κιλών μάζεψαν εθελοντές  του WWF, του Εθνικού Θαλάσσιου Πάρκου Ζακύνθου, του ΑΡΧΕΛΩΝΑ και του ΤΕΙ Ιονίων Νήσων, στην μήκους 550 μέτρων παραλία Σεκάνια της Ζακύνθου, δηλαδή περισσότερο από ένα κιλό απορριμμάτων ανά μέτρο αμμουδιάς. Πλαστικά, δίχτυα και άλλα δείγματα του ανθρώπινου… πολιτισμού είχαν καλύψει την παραλία, παρά το ότι η περιοχή έχει χαρακτηριστεί ως  ζώνη απόλυτης προστασίας, στην οποία δεν επιτρέπεται η πρόσβαση παρά μόνο για επιστημονική έρευνα. 

Τα Σεκάνια είναι μια από τις πλέον «πυκνοκατοικημένες» παραλίες ωοτοκίας για τις χελώνες στη Μεσόγειο, καθώς συνήθως «φιλοξενεί» περίπου 800 φωλιές, στις οποίες θα επωαστούν για 55 περίπου ημέρες τα αυγά μέχρι να βγει η… νέα γενιά και είναι η μόνη που ανήκει αποκλειστικά στις χελώνες, αφού το 1994 το WWF αγόρασε την περιοχή που την περιβάλλει για να την προστατεύσει από την τουριστική ανάπτυξη. Οι χελώνες Καρέττα έρχονται στη Ζάκυνθο από διάφορα μέρη της Μεσογείου. 

Δύο σημαντικοί βιότοποι διατροφής τους βρίσκονται στη βόρεια Αδριατική και στον Κόλπο Γκαμπές στην Τυνησία. Οι χελώνες συγκεντρώνονται από τον Μάρτιο – Απρίλιο, ζευγαρώνουν και οι θηλυκές ετοιμάζονται για την ωοτοκία. Τις επόμενες μέρες αναμένεται να αυξηθεί σταδιακά η ωοτοκία, να κορυφωθεί στις αρχές Ιουλίου και να ολοκληρωθεί μέχρι τα μέσα Αυγούστου. Έτσι ο παγκόσμιας σημασίας βιότοπος αναπαραγωγής της Καρέττα στη Ζάκυνθο συμβάλλει αποτελεσματικά στη διατήρηση του απειλούμενου αυτού ζώου και στον εμπλουτισμό των θαλασσών μας με χιλιάδες χελωνάκια κάθε χρόνο. Απαισιόδοξα όμως είναι τα στοιχεία, καθώς μέχρι τα τέλη Απριλίου καταγράφηκαν από τον ΑΡΧΕΛΩΝΑ 115 νεκρές θαλάσσιες χελώνες στην Ελλάδα, υψηλότερος αριθμός σε σύγκριση με πέρυσι. 

Με πληροφορίες από www.wwf.gr και www.archelon.gr 

Εξερεύνηση στο καταδρομικό του Α' Παγκοσμίου Πολέμου

Το καταδρομικό SMS Kaiser Franz Joseph I της Αυστρουγγρικής αυτοκρατορίας, το οποίο βούλιαξε το 1919 και βρίσκεται σε βάθος 45 περίπου μέτρων στα θαλάσσια σύνορα της Κροατίας και του Μαυροβουνίου στην Αδριατική, ετοιμάζονται να επισκεφθούν Ούγγροι αυτοδύτες.

Πρώτη φορά εντοπίστηκε το 2007 και από τότε οι αυτοδύτες πάσχιζαν να πάρουν τις απαραίτητες άδειες για να τους επιτραπεί η κατάδυση, η φωτογράφηση και η κινηματογράφηση του ιστορικού αυτού ναυαγίου του Α' Παγκοσμίου Πολέμου.

Το πολεμικό πλοίο συμμετείχε σε αρκετές ναυμαχίες και μετά τη λήξη του Α' Παγκοσμίου το 1918, δόθηκε στους Γάλλους. Βρήκε τη Νέμεσή του το 1919 όταν βούλιαξε λόγω σφοδρής θαλασσοταραχής. 

Διαβάστε εδώ: 

Δύτες εντόπισαν διάσημο σουηδικό ναυάγιο

Δύτες στη Σουηδία εντόπισαν και καταδύθηκαν στο ναυάγιο του "Ρεζάντε Μαν", το οποίο βούλιαξε το 1660 εν πλω προς την Πολωνία. Διάσημο για το θησαυρό που μετέφερε στα αμπάρια του, ως διπλωματικό δώρο στο βασιλιά της Πολωνίας, προκειμένου να συμμαχήσει με τους σκανδιναβούς κατά των Ρώσων, το τρικάταρτο πολεμικό έπεσε σε τρικυμία και βυθίστηκε, με μόνο έναν επιζώντα από τους 60 ανθρώπους που βρίσκονταν στο πλοίο, ο οποίος στη συνέχεια κατέγραψε με κάθε λεπτομέρεια πως έγινε η συμφορά.

Με την ανακάλυψη του "Ρεζάντε Μαν" όλα τα ναυάγια που είχε στο διάσημο χάρτη του ο Άντερς Φράντζεν, ο άνθρωπος που ανέλκυσε το διάσημο "Βάζα", το οποίο βρίσκεται σε άριστη κατάσταση  και εκτίθεται σε μουσείο της Στοκχόλμης, έχουν πλέον εντοπιστεί. 

Διαβάστε εδώ: 

Έχασε 4,7 δις δολάρια σε 11 μέρες

Η κατρακύλα της τιμής της μετοχής του facebook παίρνει διαστάσεις χιονοστιβάδας, καθώς από τα 38,23 που "έκλεισε" την πρώτη μέρα διαπραγμάτευσής της, έπεσε στα 28,84 στη χθεσινή συνεδρίαση.

Οι επιπτώσεις της πτώσης είναι άμεσες και στο προφίλ του Ζάκερμπεργκ, καθώς οι απώλειες του χαρτοφυλακίου του ανέρχονται σε 4,7 δις μέσα σε 11 μόλις μέρες. 

Έτσι ο 28χρονος αμερικανός έχασε και τη θέση του στο "Τοπ 40" των δισεκατομμυριούχων της λίστας του Bloomberg, καθώς από την 29η θέση που κατείχε μέχρι πρότινος, πλέον είναι εκτός λίστας.

Το χαρτοφυλάκιό του πάντως αξίζει ακόμα 14,7 δις δολάρια, οπότε ο Ζάκερμπεργκ δε θα... πεινάσει.

Διαβάστε εδώ: 

Θαλάσσια είδη τίγκα στη ραδιενέργεια λόγω Φουκουσίμα

Ραδιενεργά κατάλοιπα εντοπίστηκαν σε γαλαζόπτερους τόνους που πιάστηκαν στις Δυτικές Ακτές των ΗΠΑ στην περιοχή της Καλιφόρνια, γεγονός που καταδεικνύει ότι τα ψάρια αυτά, που αναπαράγονται στις ακτές της Ιαπωνίας μολύνθηκαν από την πυρηνική καταστροφή της Φουκουσίμα.

Αν και οι επιστήμονες είναι καθησυχαστικοί, προβληματισμό προκαλεί το γεγονός ότι τα επίπεδα ραδιενέργειας εντοπίζονται πλέον και στα... ανώτερα πατώματα της τροφικής αλυσίδας, με χελώνες, καρχαρίες και άλλα είδη να παρουσιάζουν μετρήσιμες ποσότητες ραδιενέργειας στον μυικό τους ιστό. 

Εκείνοι που προσπάθησαν να υποβαθμίσουν τα επίπεδα της πυρηνικής καταστροφής στη Φουκουσίμα δε θέλησαν να λάβουν υπόψη τους τη διάχυση της ραδιενέργειας σε όλο το φάσμα της θαλάσσιας ζωής, η οποία σίγουρα θα έχει δραματικές επιπτώσεις τα επόμενα χρόνια. 

Διαβάστε εδώ: 

Η θάλασσα που έγινε έρημος

Πρόκειται για μια από τις μεγαλύτερες περιβαλλοντικές καταστροφές της εποχής μας. Η θάλασσα της Αράλης, στο Ουζμπεκιστάν, μια από τις μεγαλύτερες λίμνες της Γης, με έκταση 67 χιλιάδων τετραγωνικών χιλιομέτρων, ή περίπου το μισό της έκτασης της Ελλάδας, μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1950, σήμερα περιορίζεται σε μόλις 5 χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα.

Μεγαλεπήβολα σχέδια άρδευσης της ερήμου για την παραγωγή βαμβακιού και άλλων υδροβόρων καλλιεργειών, φράγματα που έκλεισαν τις διόδους ανανέωσης της λίμνης και τεράστιες ποσότητες λιπασμάτων μετέτρεψαν την τεράστια λίμνη σε σκιά του εαυτού της, με το βυθό της που πλέον έχει μετατραπεί σε έρημο να είναι γεμάτος αλιευτικά σκάφη και άλλα πλοία που άλλοτε έπλεαν στα νερά της.

Παρά τις προσπάθειες που γίνονται τα τελευταία 20 περίπου χρόνια, μετά την ανεξαρτητοποίηση του Ουζμπεκιστάν όταν κατέρρευσε το κομμουνιστικό καθεστώς στα τέλη της δεκαετίας του '80, ο περιορισμός της καταστροφής είναι σχεδόν αδύνατος. 

Δείτε εδώ εντυπωσιακές φωτογραφίες 

"Νεκροταφείο" υποβρυχίων στη Βαλτική

Ένα ακόμα υποβρύχιο, πιθανότατα σοβιετικό του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, εντοπίστηκε από την υδρογραφική υπηρεσία της Εσθονίας, στον κόλπο του Ταλίν στη Βαλτική Θάλασσα.


Αν και η πρώτη καταγραφή ανέφερε "άγνωστο ναυάγιο", αυτοδύτες καταδύθηκαν σε βάθος 65 μέτρων περίπου και διαπίστωσαν ότι πρόκειται κατά πάσα πιθανότητα για ένα σοβιετικό υποβρύχιο τύπου Μαλιούτκα, το οποίο δεν παρουσίαζε εμφανείς ζημιές από βόμβες βυθού.

Δεν είναι ούτε το πρώτο, αλλά πιθανόν ούτε και το τελευταίο υποβρύχιο που εντοπίζεται στη Βαλτική, καθώς τόσο κατά τη διάρκεια του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου, όσο και στα χρόνια που ακολούθησαν, αρκετά υποβρύχια χάθηκαν για πάντα στα νερά της.


Διαβάστε και δείτε βίντεο εδώ: 

Επισκέψιμο για δύτες το ιαπωνικό μίνι υποβρύχιο

Στις 31 Μαΐου του 1942, οι Ιάπωνες εξαπέλυσαν επίθεση σε στόχους επιφανείας στο λιμάνι του Σίδνεϊ της Αυστραλίας με τρία μίνι υποβρύχια, αντίστοιχα με εκείνα που είχαν χρησιμοποιήσει και στο Περλ Χάρμπορ μερικούς μήνες νωρίτερα.

Αν και η επίθεση είχε πενιχρά αποτελέσματα, τη βύθιση μόλις ενός σκάφους των Αυστραλών με 21 θύματα, η επίθεση αυτή και η παρουσία των Ιαπώνων τόσο κοντά στις ακτές της χώρας προκάλεσε φρενίτιδα υστερίας και σενάρια για πιθανή απόβασή τους.

Τα δύο υποβρύχια ανατινάχτηκαν από τα πληρώματά τους, σε μια κίνηση αυτοκτονίας και τα συντρίμμια τους εντοπίστηκαν σύντομα από τους Αυστραλούς. 

Το τρίτο κατάφερε να ξεγλιστρήσει από τα ανθυποβρυχιακά δίχτυα στο λιμάνι, αλλά δεν επέστρεψε ποτέ στο μητρικό του υποβρύχιο, με την τύχη του να παραμένει μυστήριο μέχρι το 2006, όταν εντοπίστηκε σε βάθος 70 περίπου μέτρων από ομάδα ερασιτεχνών αυτοδυτών.

Σήμερα, 70 χρόνια μετά το χαμό του, οι αρχές της Αυστραλίας και της Ιαπωνίας αποφάσισαν να επιτρέψουν τις καταδύσεις στο υποβρύχιο, το οποίο αποτελεί και την τελευταία κατοικία των δύο μελών του πληρώματός του.

Για την αποτελεσματικότερη προστασία του ναυαγίου, οι Αυστραλοί έχουν τοποθετήσει κάμερες γύρω από αυτό, έτσι ώωστε να καταγράφεται κάθε κίνηση και απόπειρα βανδαλισμού από ασυνείδητους που "κυνηγούν" λάφυρα από ναυάγια.

Διαβάστε εδώ και εδώ: