Η πρόσφατη ανακάλυψη ενός καταδιωκτικού, το οποίο διατηρήθηκε σχεδόν ανέπαφο στην έρημο της Σαχάρας για 70 χρόνια, θυμίζει την αντίστοιχη του Lady Be Good, το οποίο εντοπίστηκε το 1958, δίνοντας το έναυσμα για τον εντοπισμό των 9 μελών του πληρώματός του, οι οποίοι είχαν χαρακτηριστεί ως αγνοούμενοι, μετά από μία μόλις αποστολή η οποία έμελλε να είναι και η τελευταία τους.
To αμερικανικό βομβαρδιστικό B24 Liberator του Β' Παγκοσμίου Πολέμου με το χαϊδευτικό "Lady Be Good" επιχειρούσε από τη Λιβύη και συμμετείχε σε αεροπορικό βομβαρδισμό της Νάπολι στην Ιταλία. Όταν δεν επέστρεψε στη βάση του, οι αρμόδιοι υπέθεσαν ότι έπεσε στη Μεσόγειο.
Η πραγματικότητα όμως, όπως αποδείχθηκε 15 χρόνια αργότερα ήταν τελείως διαφορετική: Από λάθος πλοήγησης, το Β24 έχασε τον προσανατολισμό του και τελικά, αφού το πλήρωμά του έκανε χρήση των αλεξίπτωτων, συνέχισε να πετάει μόνο του, μέχρι να προσγειωθεί σε έναν αμμόλοφο σχεδόν άθικτο.
Από την αρχή η αποστολή του είχε προβλήματα: Λόγω δυσμενών καιρικών συνθηκών η Lady Be Good δε συμμετείχε στο σχηματισμό των υπόλοιπων βομβαρδιστικών, αλλά πέταξε μόνη της. Ο πιλότος και ο πλοηγός "έχασαν" το αεροδρόμιο και συνέχισαν την πορεία του αεροσκάφους προς την ενδοχώρα, πάνω από την απεραντοσύνη της ερήμου. Οι ίδιοι νόμιζαν, λόγω σκότους, ότι πετούσαν πάνω από τη Μεσόγειο. Μετά από δύο ακόμα ώρες πτήσης, το πλήρωμα αποφάσισε να κάνει άλμα με αλεξίπτωτα, θεωρώντας εσφαλμένα και μοιραία όπως αποδείχτηκε στη συνέχεια, ότι βρίσκονταν στα παράλια της Λιβύης. Το Β24 συνέχισε να πετάει για 26 ακόμα χιλιόμετρα, μέχρι να αγγίξει απαλά την άμμο.
Το 1958, μια ομάδα Βρετανών υπαλλήλων πετρελαϊκής εταιρείας εντόπισε το αεροσκάφος και ειδοποίησε τις αρχές, οι οποίες όμως δεν έκαναν τίποτα, καθώς δεν υπήρχε καμία αναφορά για αεροσκάφος που είχε χαθεί σχεδόν 700 χιλιόμετρα μακριά από τις ακτές της Λιβύης στη Μεσόγειο.
Τελικά ένα χρόνο αργότερα, το 1959, άλλη ομάδα πήγε στο σημείο και διαπίστωσε με έκπληξη ότι επρόκειτο για ένα αμερικανικό βομβαρδιστικό, το οποίο είχε ακόμα τα πολυβόλα του σε πλήρη λειτουργία, ενώ αποθέματα τροφίμων, νερού, ακόμα και ένα θερμός με τσάι βρίσκονταν άθικτα στην άτρακτό του.
Κάπου εκεί ξεκίνησε και η Οδύσσεια για τον εντοπισμό του πληρώματός του. Τελικά μετά από αρκετές αποστολές, τα μουμιοποιημένα λείψανα 8 από τα 9 μέλη του πληρώματος, λόγω των συνθηκών στην έρημο, εντοπίστηκαν βόρεια και σε απόσταση 130 περίπου χιλιομέτρων από το σημείο που είχε καταπέσει το αεροσκάφος τους.
Το συγκλονιστικό της ιστορίας είναι το ημερολόγιο του συγκυβερνήτη που περιέγραψε τη μαρτυρική τους πορεία στην έρημο, με ένα μόλις παγούρι νερό και την αγωνιώδη προσπάθειά τους να σωθούν.
Το ένατο μέλος του πληρώματος πιθανότατα σκοτώθηκε κατά το άλμα του με το αλεξίπτωτο και εντοπίστηκε χωρίς να εξακριβωθεί η ταυτότητά του μερικά χρόνια μετά τη λήξη του πολέμου.
Διαβάστε εδώ περισσότερα: http://www.ladybegood.com/
