Βρέθηκε ακόμα μια υποβρύχια… Ατλαντίδα

Αρχαία βουνά, πεδιάδες και ποτάμια εντοπίστηκαν στο βυθό του Βόρειου Ατλαντικού

Μια ακόμα περιοχή κάτω από τα κύματα διεκδικεί την… πατρότητα της μυθικής Ατλαντίδας. Μετά τη Σαντορίνη, την περιοχή των Αζορών και τις ακτές της Καραϊβικής ήρθε η σειρά του Βόρειου Ατλαντικού, σε μια έκταση ανάμεσα στη Σκοτία και τη Νορβηγία. Ερευνητικές ομάδες εντοπισμού υποθαλάσσιων κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου κατέγραψαν σε βάθος περίπου 2,5 χιλιομέτρων ένα ιδιαίτερο ανάγλυφο, το οποίο περιλαμβάνει οροσειρές, φαράγγια, κοιλάδες, ακόμα και κοίτες ποταμών.

Το εντυπωσιακό εύρημα καταγράφηκε με υπερσύγχρονες ηχοβολιστικές συσκευές, οι οποίες όχι μόνο καταγράφουν τρισδιάστατα το βυθό, αλλά ακόμα περισσότερο εντοπίζουν τι κρύβεται από κάτω του. Το πεδίο έρευνας, ηλικίας περίπου 56 εκατομμυρίων ετών, σχετικά νέο δηλαδή σε σχέση με τη γεωλογική ηλικία της Γης, μοιάζει με «απολίθωμα της επιφάνειας του πλανήτη μας, το οποίο διατηρήθηκε στην άβυσσο του ωκεανού», όπως εξηγεί στην έγκριτη γεωλογική επιθεώρηση Geoscience ο ερευνητής Νίκι Ουάιτ από το πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ.

Η προηγμένη διαδικασία ηχοβολιστικού εντοπισμού επέτρεψε στους επιστήμονες να ανασυνθέσουν τη χαμένη ήπειρο με εξαιρετική ακρίβεια, καθώς κατέγραψαν όχι μόνο τα υποθαλάσσια βουνά, αλλά και τις κοίτες οκτώ ποταμών που «σκάλισαν» την επιφάνειά τους. Στη συνέχεια, με τη βοήθεια μη επανδρωμένων ρομποτικών βαθυσκαφών, οι ειδικοί εξόρυξαν από τα βάθη, δείγματα του πυθμένα, στα οποία εντόπισαν πλήθος απολιθωμάτων που πιστοποίησαν πέραν πάσης αμφιβολίας ότι η περιοχή αυτή κάποτε βρισκόταν πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας.

Η γεωλογική ανάλυση των ευρημάτων κατέδειξε ότι η αέναη διαδικασία μετακίνησης των τεκτονικών πλακών οδήγησε στην άνοδο της περιοχής αυτής πάνω από τα κύματα και στη συνέχεια, σε διάστημα μόλις 2,5 εκατομμυρίων ετών, την ξαναβύθισε.

Η αναπάντεχη αυτή ανακάλυψη ενθουσίασε την επιστημονική κοινότητα και έδωσε νέα στοιχεία για τις αλλαγές του πλανήτη μας, προσθέτοντας πολύτιμα στοιχεία για την κατανόηση γεωλογικών φαινομένων.

ΟΙ ΑΛΛΕΣ… ΑΤΛΑΝΤΙΔΕΣ

Όλα ξεκίνησαν από τον Πλάτωνα που περιέγραψε την οργή των θεών για την αλαζονεία των κατοίκων της Ατλαντίδας, με αποτέλεσμα να τιμωρηθούν με καταποντισμό. Ιδιαίτερα δημοφιλές θέμα η ανακάλυψη της Ατλαντίδας, γνώρισε άνθηση από τις αρχές του 20^ου αιώνα, όταν διάφοροι άρχισαν να υποστηρίζουν με θέρμη, πολλές φορές όμως χωρίς στοιχεία, ότι «ανακάλυψαν» τη χαμένη Ατλαντίδα.

Οι πιο δημοφιλείς θεωρίες τοποθετούν το χαμένο κόσμο στη Σαντορίνη, την Κρήτη, τα νησιά Μπίμινι στις Μπαχάμες, τις Αζόρες στον κεντρικό Ατλαντικό, ακόμα και σε περιοχές της Ασίας ή της Ωκεανίας. 

Γεγονός πάντως είναι ότι η ιδέα του κατακλυσμού εντοπίζεται σε πολλούς πολιτισμούς, γεγονός που καταδεικνύει ότι η αντίληψη αυτή πήγαζε από εντυπωσιακά γεωλογικά φαινόμενα που καταγράφηκαν στο συλλογικό υποσυνείδητο της προϊστορίας.