Το Διάστημα μιλάει... κινέζικα

Η επιτυχημένη πρόσδεση του διαστημικού θαλαμίσκου «Σενζού 9», του «Θεϊκού Σκάφους 9», στο «Τιανγκόνγκ 1», το «Ουράνιο Παλάτι» των Κινέζων που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τη Γη εδώ και 12 περίπου μήνες ανοίγει πλέον το δρόμο για την κατασκευή ενός ανταγωνιστικού προς το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό παρατηρητηρίου με κινέζικη… υπογραφή.

Για πρώτη φορά οι Κινέζοι έστειλαν στο Διάστημα και μια γυναίκα, την 33χρονη πιλότο της πολεμικής αεροπορίας Λου Γιανγκ, η οποία σε συνεργασία με τους άλλους δύο αστροναύτες θα διεξάγει ιατρικά πειράματα και άλλες εργασίες, πριν επιστρέψουν και οι τρεις πίσω στη Γη, σε δύο περίπου βδομάδες.

Αν και η επιχείρηση πρόσδεσης ελεγχόταν πλήρως από το κέντρο ελέγχου στην Κίνα και οι αστροναύτες απλώς παρακολουθούσαν τη διαδικασία, μέσα στις επόμενες ημέρες θα πάρουν οι ίδιοι τα χειριστήρια του… θεϊκού τους σκάφους, για να πραγματοποιήσουν λεπτούς ελιγμούς.

Η Κίνα είναι στην ουσία η μόνη χώρα εκτός της Ρωσίας που είναι σε θέση να στέλνει επανδρωμένες αποστολές στο Διάστημα, καθώς οι ΗΠΑ μετά την απόσυρση των διαστημικών λεωφορείων εξαρτώνται από την ιδιωτική πρωτοβουλία και τους Ρώσους. Για πρώτη φορά Κινέζος αστροναύτης βρέθηκε σε τροχιά το 2003, το 2005 έγινε η πρώτη διμελής αποστολή και το 2008 η πρώτη τριμελής, η οποία μάλιστα συνοδεύτηκε από διαστημικό περίπατο, στα πρότυπα αντίστοιχων που έχουν πραγματοποιήσει αστροναύτες από τις ΗΠΑ, τη Ρωσία και άλλες χώρες, κυρίως έξω από το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό.

Στόχος πλέον της ασιατικής υπερδύναμης είναι να κατασκευάσει μέχρι το 2020 το δικό της Σταθμό στο Διάστημα, έτσι ώστε να παγιώσει τη θέση της στην κούρσα για την εξερεύνηση του Σύμπαντος.

Ίση με 13... Ελλάδες η μεγαλύτερη θαλάσσια προστατευόμενη περιοχή

Με συνολική έκταση 3,1 εκατομμυρίων τετραγωνικών χιλιομέτρων, πρόκειται για το μεγαλύτερο δίκτυο θαλάσσιων προστατευόμενων περιοχών του κόσμου.


Η Αυστραλία αποφάσισε να θέσει υπό καθεστώς αυστηρής προστασίας, με περιορισμούς στην αλιεία και την εξόρυξη πετρελαίου σχεδόν το 1/3 της συνολικής θαλάσσας που βρίσκεται γύρω από τη χώρα.

Προφανώς οι Αυστραλοί είναι... κοροϊδάρες που αποφασίζουν να προστατεύσουν το θαλάσσιο περιβάλλον και δεν παραδειγματίζονται από... λαμπρά παραδείγματα άλλων χωρών, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, οι οποίες στα λόγια και τα χαρτιά δε φείδονται πομπωδών εξαγγελιών, στην πραγματικότητα όμως δεν κάνουν απολύτως τίποτα. 

Διαβάστε εδώ:

"Ναυτίλος" για τους Κουστό του μέλλοντος

Ακόμα και ο Ιούλιος Βερν με το μυθιστόρημά του «20.000 λεύγες υπό τη θάλασσα» δε φανταζόταν ότι οι Κουστό του 21^ου αιώνα θα έχουν  στη διάθεσή τους ένα υποβρύχιο, όπως ο «Ναυτίλος» του πλοιάρχου Νέμο, το οποίο όμως  μοιάζει με διαστημόπλοιο.

Πρόκειται για το πρώτο… κάθετο πλωτό εργαστήριο υψηλής τεχνολογίας, το οποίο σύντομα θα  πραγματοποιεί το γύρο των Ωκεανών της Γης. Πνευματικό τέκνο του Γάλλου αρχιτέκτονα Ζακ Ρουζρί, ο «Τροχιοδρόμος της Θάλασσας», όπως αποδίδεται ελεύθερα το «Sea Orbiter», είναι μια πρωτοποριακή προσέγγιση στην εξερεύνηση των θαλάσσιων οικοσυστημάτων.

Θυμίζοντας παγόβουνο, περισσότερο από το μισό σκάφος θα βρίσκεται κάτω από τα κύματα, με τη σύλληψή του να βασίζεται στα πλεονεκτήματα ενός υποβρυχίου, σε συνδυασμό με την τελευταία λέξη της ναυπηγικής, η οποία θα επιτρέψει την αξιοποίηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας στο έπακρο. Το σχέδιο του Ρουζρί παρουσιάστηκε για πρώτη φορά πριν από 12 σχεδόν χρόνια και πολλοί το θεώρησαν ως μια ανεφάρμοστη ιδέα. Σήμερα όμως αποτελεί το κύριο έκθεμα της Γαλλίας στην παγκόσμια έκθεση Expo 2012 που φιλοξενείται στην Κορέα και η ναυπήγησή του θα ξεκινήσει τον Οκτώβριο, με συνολικό προϋπολογισμό που αγγίζει τα 34 εκατομμύρια ευρώ, χωρίς βέβαια να συνυπολογίζεται το κόστος του επιστημονικού του εξοπλισμού.

Με τις θάλασσες να καλύπτουν περισσότερο από το 70% της συνολικής επιφάνειας του πλανήτη μας, το «Sea Orbiter» φιλοδοξεί να γίνει το πρώτο διαρκές θαλάσσιο εργαστήριο, όπως αναφέρει ο Άριελ Φουκς, επικεφαλής του προγράμματος: «Η επιστημονική κοινότητα θα αξιοποιήσει με τον καλύτερο τρόπο τις δυνατότητές του, καθώς η διεξαγωγή των ερευνών για περιβαλλοντικά, ωκεανογραφικά, ακόμα και κλιματικά ζητήματα θα γίνεται κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας».

Ο «Τροχιοδρόμος της Θάλασσας» έχει επίσης εξασφαλίσει την υποστήριξη φορέων όπως η Ευρωπαϊκή Αεροδιαστημική Υπηρεσία και η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Αμυντικών Συστημάτων, αλλά και προσωπικοτήτων όπως πρώην αστροναύτες και ανώτατα στελέχη της NASA, για την ανάπτυξη των συστημάτων πλοήγησης και κίνησής του.

Το φουτουριστικό σκάφος θα κινείται με τα θαλάσσια ρεύματα, αλλά παράλληλα θα διαθέτει τα απαραίτητα συστήματα αξιοποίησης της ηλιακής, αιολικής και κυματικής ενέργειας, τα οποία θα χρησιμοποιούνται ως επικουρική μορφή πρόωσής του, σε έκτακτες περιπτώσεις που απαιτούν άμεσους χειρισμούς. Το πλήρωμα θα είναι εξαμελές και θα υπάρχει χώρος για τουλάχιστον μια δεκάδα επιστημόνων. Αστροναύτες θα μπορούν να εκπαιδεύονται σε ακραίες συνθήκες και γιατροί θα μελετούν τις επιπτώσεις της υποβρύχιας διαβίωσης στον άνθρωπο

Σε μια συμβολική κίνηση, το «Sea Orbiter» θα αποπλεύσει για το πρώτο του ταξίδι από το λιμάνι του Μονακό στη νότια Γαλλία, το ίδιο δηλαδή σημείο από το οποίο ξεκινούσε τις εξερευνήσεις της η θρυλική «Καλυψώ» του Ζακ-Ιβ Κουστό.

Ζακ Ρουζρί, ο αρχιτέκτονας-οραματιστής

Όταν πρωτοσχεδίασε το «Sea Orbiter» o Ρουζρί έγινε δέκτης αρνητικών σχολίων από πολλούς, οι οποίοι τον θεωρούσαν «αιθεροβάμονα και φαντασιόπληκτο». Η πραγματικότητα όμως δικαίωσε τον 64χρονο αρχιτέκτονα-οραματιστή: «Σχετικά πρόσφατα αποκτήσαμε μια σαφή εικόνα για τη σημασία των Ωκεανών στην ισορροπία του πλανήτη μας. Στο κοντινό μέλλον, φάρμακα και τρόφιμα θα προέρχονται από τις θάλασσες που όμως συνεχίζουμε να υποβαθμίζουμε. Αυτό ακριβώς θα είναι ο «Τροχιοδρόμος της Θάλασσας»: Ένα εργαστήριο για το καλό της Θάλασσας, το οποίο θα έχει και θετικές συνέπειες για την ανθρωπότητα».  

Το μεγαλύτερο τηλεσκόπιο του κόσμου

Το «πράσινο φως» και κυρίως τα απαραίτητα κονδύλια για την κατασκευή του μεγαλύτερου τηλεσκοπίου του κόσμου έδωσαν 14 ευρωπαϊκές χώρες, η Βραζιλία και η Χιλή, οι οποίες συμμετέχουν στον οργανισμό αστρονομίας της Γηραιάς Ηπείρου, με την Ελλάδα δυστυχώς να είναι απούσα από το… ραντεβού με το Διάστημα,. Με το όχι ιδιαίτερα… εμπνευσμένο όνομα «Πολύ Μεγάλο Τηλεσκόπιο», το «μάτι» του ανθρώπου στο Σύμπαν θα προσφέρει πολύτιμες πληροφορίες που μέχρι σήμερα ήταν αδύνατο να καταγραφούν από τα υπάρχοντα επίγεια συστήματα.

Με διάμετρο σχεδόν 40 μέτρων, το κάτοπτρο του τηλεσκοπίου που θα κοστίσει περίπου 1 δισεκατομμύριο ευρώ, θα κατασκευαστεί μέχρι το 2022 στην έρημο της Ατακάμα της Χιλής, ένα από τα πιο απομακρυσμένα από τον ανθρώπινο πολιτισμό και άνυδρα τοπία της Γης, έτσι ώστε να αποφευχθεί οποιαδήποτε παρεμβολή που δημιουργεί η φωτορύπανση και η υγρασία στις παρατηρήσεις του Σύμπαντος.

Το σύστημα παρατήρησης του τηλεσκοπίου θα τοποθετηθεί στην κορυφή ενός βουνού, σε υψόμετρο που ξεπερνά τα 3.000 μέτρα και θα επιτρέπει την παρακολούθηση ουράνιων σωμάτων ακόμα και εκτός του Ηλιακού μας συστήματος.

Ο θόλος του τηλεσκοπίου θα στρέφεται σε ακτίνα 360 μοιρών και θα  έχει μέγεθος αντίστοιχο με ένα γήπεδο ποδοσφαίρου. Το κάτοπτρό του είναι κυψελοειδές και απαρτίζεται από 800 εξαγωνικά τμήματα, εντοπίζοντας απειροελάχιστες πηγές φωτός 12 φορές περισσότερο σε σύγκριση με τα υπάρχοντα οπτικά τηλεσκόπια.

Οι χώρες-μέλη του Ευρωπαϊκού Νότιου Παρατηρητηρίου (ESO), είναι οι εξής: Αυστρία, Τσεχία, Γερμανία, Ολλανδία, Σουηδία, Ελβετία, Βέλγιο, Φινλανδία, Ιταλία, Βρετανία, Δανία, Πορτογαλία, Γαλλία, Ισπανία, Βραζιλία και Χιλή. 

Σκελετός από τη μάχη του Βατερλώ

200 σχεδόν χρόνια μετά τη μάχη του Βατερλώ, στις 18 Ιουνίου το 1815, η οποία σήμανε και το τέλος του Ναπολέοντα, Βέλγοι αρχαιολόγοι εντόπισαν έναν άθικτο σκελετό στρατιώτη που σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια της μάχης. 

"Μπορείς σχεδόν να δεις τις τελευταίες του στιγμές" ανέφερε ο αρχαιολόγος Ντομινίκ Μποσκέ, καθώς στα πλευρά του άτυχου στρατιώτη υπάρχει ακόμα σφηνωμένη η σφαίρα που τον έστειλε στον άλλο κόσμο.

Ο σκελετός βρέθηκε σε έναν ρηχό τάφο βάθους μόλις 40 εκατοστών και αν και δεν είχε απομείνει ίχνος από την ενδυμασία του, λόγω των συνθηκών στο πεδίο, βρέθηκαν πάνω του ένα κουτάλι, ένα νόμισμα, ένα δερμάτινο λουρί και ένα κομμάτι σκαλισμένου ξύλου με τα αρχικά C.B.

Αν και δεν έχει ακόμα γίνει γνωστή η εθνικότητα του σκελετού, το σημείο που εντοπίστηκε δείχνει ότι πιθανόν πρόκειται για Άγγλο, καθώς στο σημείο εκείνο είχαν τις γραμμές τους οι άντρες του Ουέλλινγκτον. 

Ήδη βρίσκεται σε εξέλιξη η αναμόρφωση ενός ιστορικού για την Ευρώπη πεδίου μάχης, καθώς απομακρύνονται καταστήματα, εστιατόρια και πάρκινγκ που καλύπτουν μεγάλο μέρος του, ώστε να αποκατασταθεί στη μορφή που είχε τη 18η Ιουνίου το 1815.

Διαβάστε εδώ: 

Ο "θαλάσσιος δράκος" ετοιμάζεται για την άβυσσο

Το βαθυσκάφος των Κινέζων "Τζιαολόνγκ", το οποίο πήρε το όνομά του από ένα μυθικό θαλάσσιο δράκο, ετοιμάζεται να καταδυθεί στην Τάφρο των Μαριαννών στον Ειρηνικό Ωκεανό, κοντά στο σημείο που είχε πετύχει τη βαθύτερη κατάδυση με επανδρωμένο υποβρύχιο ο Τζέιμς Κάμερον (δείτε εδώ).

Με δεδομένη την πρόθεση του καθεστώτος της Κίνας να δώσει σαφές στίγμα για τα δικαιώματά του στον Ειρηνικό, δεδομένου ότι πολλοί, ΗΠΑ, Αυστραλία, Ιαπωνία και Κορέα, ερίζουν για τα πλούσια κοιτάσματα που έχουν εντοπιστεί στην περιοχή, η κατάδυση του τριμελούς "Τζιαολόνγκ" αναμένεται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον. 

Σύμφωνα με τις επίσημες ανακοινώσεις στο κρατικό πρακτορείο ειδήσεων, οι καταδύσεις θα έχουν διάρκεια 8 έως και 12 ωρών και συνολικά, καιρού επιτρέποντος, θα πραγματοποιηθούν έξι καταδύσεις μέγιστου βάθους 7.000 χιλιομέτρων.

Διαβάστε εδώ: 

Ανέλκυσαν Stuka από το βυθό της Βαλτικής

Ένα γερμανικό βομβαρδιστικό JU-87 του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, γνωστότερο ως Stuka, από τη σύντμηση της λέξης Sturzkampfflugzeug που σημαίνει "κάθετης εφόρμησης" ανασύρθηκε από βάθος 18 μέτρων στη βαλτική Θάλασσα.

Δύτες του πολεμικού ναυτικού της Γερμανίας, ανέλκυσαν ήδη τον κινητήρα και άλλα μικρότερα τμήματά του, ενώ σήμερα αναμένεται και η ανέλκυση της ατράκτου και των φτερών του. Παρά το ότι παρέμεινε στο βυθό για 70 και πλέον χρόνια, η κατάστασή του κρίνεται ικανοποιητική και μετά την ολοκλήρωση των εργασιών συντήρησης και ανακαίνισής του θα εκτεθεί στο Μουσείο της Αεροπορίας στο αεροδρόμιο Γκάτοβ του Βερολίνου. 

Το Stuka αποτελούσε φόβητρο, όχι μόνο λόγω της δυνατότητας να βομβαρδίζει από πολύ χαμηλό ύψος τους επίγειους στόχους του, αλλά και επειδή διέθετε σειρήνες που σκόρπιζαν το φόβο σε όσους είχαν την ατυχία να βρεθούν στο πεδίο βομβαρδισμού του.

Μόλις 2 διασώζονται και εκτίθενται σε μουσεία της Βρετανίας και των ΗΠΑ σε άριστη κατάσταση μέχρι σήμερα, ενώ πριν μερικά χρόνια είχε ανασυρθεί ένα αντίστοιχο και από το βυθό του Αιγαίου από στελέχη της πολεμικής αεροπορίας της Ελλάδας (δείτε εδώ). 

Διαβάστε εδώ: 

Άβαλον, το υποβρύχιο-διασώστης των... υποβρυχίων

Στο Μουσείο Ναυτικής Ιστορίας του Morro bay στην Καλιφόρνια μεταφέρθηκε για να εκτεθεί στο κοινό το Άβαλον, ένα από τα δύο υποβρύχια του είδους του που κατασκευάστηκαν για να διασώζουν πληρώματα υποβρυχίων που για κάποιο λόγο έμειναν στο βυθό. 

Το 15 μέτρων υποβρύχιο-διασώστης, μπορούσε να φτάσει σε βάθη μέχρι 1500 μέτρα, είχε τετραμελές πλήρωμα και μπορούσε να μεταφέρει 24 επιπλέον άτομα. Τέθηκε σε επιχειρησιακή ετοιμότητα το 1971 και παρέμεινε σε υπηρεσία μέχρι το 2000.

Αν και δε χρειάστηκε ποτέ να παρέμβει σε επιχείρηση διάσωσης, το Άβαλον συντέλεσε στην εξέλιξη των τεχνικών διάσωσης και τη μελέτη των συνθηκών που επικρατούν σε μεγάλα βάθη. 

Διαβάστε εδώ: 

Στο... σφυρί απόρρητη βάση υποβρυχίων του ΝΑΤΟ

Η κατασκευή της απόρρητης βάσης υποβρυχίων του ΝΑΤΟ σε ένα φιορδ της Νορβηγίας  κοντά στην πόλη Τρόμσο, διάρκεσε 30 σχεδόν χρόνια, από το 1964 μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του '90 και κόστισε σχεδόν 320 εκατομμύρια λίρες, προκειμένου να σκαφτεί το βουνό και να δημιουργηθούν οι αποβάθρες.

Σήμερα, διατίθεται προς πώληση έναντι "μόλις" 11 εκατομμυρίων λιρών, αν και ο λογαριασμός του ηλεκτρικού, καθώς οι γεννήτριες που εξασφάλιζαν το απαραίτητο ρεύμα έχουν απομακρυνθεί, αγγίζει το 1 εκ. λίρες ετησίως. 

Ήδη μεσιτικές εταιρείες έχουν δείξει ενδιαφέρον για την απόρρητη βάση, την οποία θέλουν να μετατρέψουν σε πολυτελές συγκρότημα, δεδομένου ότι η γύρω περιοχή είναι ιδιαίτερου φυσικού κάλλους. Πωλητής είναι το υπουργείο άμυνας της Νορβηγίας. 

Διαβάστε εδώ: 

156.000 δολάρια για τις... ναυαγισμένες σαμπάνιες 200 ετών

Στην τιμή των 156.000 δολαρίων πουλήθηκαν σε δημοπρασία 11 από τις 156 φιάλες σαμπάνιας που βρέθηκαν σε ναυάγιο 200 σχεδόν ετών στη Βαλτική.

Τα μπουκάλια και οι φελλοί ήταν σε άριστη κατάσταση και οι συνθήκες σκότους, ψύχους και διατήρησής τους ήταν τέτοιες που επέτρεψαν στους δύτες που εντόπισαν το ναυάγιο το 2010 να πιουν πρώτοι από τα ευρήματά τους.

Η δημοπρασία αυτή ήταν η πρώτη, καθώς θα ακολουθήσουν και άλλες για τα υπόλοιπα μπουκάλια.

Διαβάστε εδώ: 

Πλανήτης Γη: Σε μη αναστρέψιμη τροχιά καταστροφής

Δραματική προειδοποίηση για τον κίνδυνο ολικής καταστροφής της βιοποικιλότητας του πλανήτη, με ανυπολόγιστες συνέπειες και για την επιβίωση του ανθρώπινου γένους εξέπεμψε ο ΟΗΕ λίγες ημέρες πριν την παγκόσμια συνδιάσκεψη για το περιβάλλον, η οποία θα διεξαχθεί στο Ρίο της Βραζιλίας από τις 20 μέχρι τις 22 Ιουνίου.

Οι ειδικοί επιστήμονες της UNEP, της υπηρεσίας περιβάλλοντος του ΟΗΕ, αξιολόγησαν 90 διαφορετικούς δείκτες της «υγείας» της Γης και των ανθρωπογενών δραστηριοτήτων που την επηρεάζουν και διαπίστωσαν ότι μόλις σε τέσσερις από αυτούς παρουσιάζεται «σημαντική πρόοδος»: Η παραγωγή καυσίμων χωρίς μόλυβδο, η καθολική απαγόρευση χημικών ουσιών που καταστρέφουν το στρώμα του όζοντος στην ατμόσφαιρα, η αυξανόμενη πρόσβαση περιοχών του αναπτυσσόμενου κόσμου σε πόσιμο νερό και οι έρευνες για την υποβάθμιση των Ωκεανών είναι οι μόνοι τομείς που καταγράφουν ικανοποιητική πρόοδο, με τους υπόλοιπους 84 να κυμαίνονται από τη «στασιμότητα», μέχρι τη «ραγδαία υποβάθμιση».

«Αν συνεχιστεί η τάση αυτή, αν οι δομές παραγωγής και κατανάλωσης των φυσικών αποθεμάτων δεν προσαρμοστούν στις σημερινές συνθήκες, τότε είναι σχεδόν βέβαιο ότι σύντομα, μέσα στα επόμενα χρόνια, θα αντιμετωπίσουμε μια μη αναστρέψιμη κατάσταση σε πολλούς τομείς», σχολίασε ο Άκιμ Στάινερ, εκτελεστικός διευθυντής της UNEP και συμπλήρωσε: «Εκτός από το οικονομικό κόστος της καταστροφής του περιβάλλοντος το οποίο σήμερα σε ετήσια βάση εκτιμάται ότι ξεπερνά τα 870 δις ευρώ, οι κυβερνήσεις θα κληθούν να διαχειριστούν μια κολοσσιαία καταστροφή βιβλικών διαστάσεων».

Αν και έχουν υπογραφεί περισσότερες από 700 διακρατικές ή διεθνείς συμφωνίες, με αντικείμενο την προστασία του περιβάλλοντος από το 2007 μέχρι σήμερα, δεν έχει επιτευχθεί μια ευρεία συναίνεση με τη συμμετοχή των κύριων ρυπαντών της Γης, των ΗΠΑ, της Ρωσίας, της Κίνας, της Ινδίας, του Καναδά και της Ιαπωνίας, η οποία θα αποτελούσε και τον «οδηγό» για μια νέα Συνθήκη, επισημαίνει ο ΟΗΕ στην έκθεσή του.

Τι γίνεται στην Ευρώπη

Αν και η έκθεση του ΟΗΕ σημειώνει ότι η Γηραιά Ήπειρος βρίσκεται στην «πρώτη γραμμή» των διεθνών προσπαθειών για τον περιορισμό της Κλιματικής Αλλαγής, η οικονομική κρίση που πλήττει τις χώρες της Ευρώπης έχει ως αποτέλεσμα να τίθεται το περιβάλλον σε δεύτερη μοίρα. 

Οι τομείς στους οποίους η Ε.Ε. παίρνει «κόκκινη κάρτα» είναι η ποιότητα του αέρα, η προστασία της βιοποικιλότητας και των υδάτινων πόρων, η διαχείριση των απορριμμάτων και η εσωτερική μετανάστευση από αγροτικές περιοχές προς τα αστικά κέντρα που αγγίζει το 22%, το υψηλότερο ποσοστό παγκοσμίως. 

Είναι χαρακτηριστικό ότι η ατμοσφαιρική ρύπανση ευθύνεται άμεσα για τον πρόωρο θάνατο 6 εκατομμυρίων ανθρώπων ετησίως σε παγκόσμιο επίπεδο και με τους σημερινούς ρυθμούς εκπομπών αερίων που συντελούν στο φαινόμενο του θερμοκηπίου, η μέση θερμοκρασία στον πλανήτη θα αυξηθεί κατά 3 τουλάχιστον βαθμούς Κελσίου μέχρι το 2100. Ο ΟΗΕ τονίζει επίσης ότι αν και οι Ωκεανοί καλύπτουν περισσότερο από το 70% της επιφάνειας της Γης, μόλις το 1,6% αυτών προστατεύεται αποτελεσματικά.

Το πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϊ «προβλέπει» το μέλλον

Επιστήμονες από το πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϊ στις ΗΠΑ διαμόρφωσαν ένα υπολογιστικό μοντέλο, σύμφωνα με το οποίο η ανθρωπότητα σήμερα εκμεταλλεύεται αλόγιστα το 43% της έκτασης του πλανήτη. Με δεδομένη την αύξηση του παγκόσμιου πληθυσμού κατά δύο δις ανθρώπους μέχρι το 2050, το ποσοστό αυτό θα ανέλθει στο 50% μέχρι το 2025. 

«Η ανθρωπότητα βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι», αναφέρει ο καθηγητής Τόνι Μπαρνόσκι. «Έχουμε δύο εναλλακτικές, είτε να προσαρμοστούμε στα δεδομένα, ή να συνεχίσουμε στον ίδιο ρυθμό. Η ανθρωπότητα θα επιβιώσει, αλλά οι επιπτώσεις θα είναι τέτοιες που τα παιδιά και τα εγγόνια μας θα δουν τις ζωές τους να υποβαθμίζονται δραματικά», καταλήγει ο καθηγητής.

Το «τοπ 10» των δεικτών

Εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου

Υποβάθμιση Ωκεανών

Μικροσωματίδια και ποιότητα αέρα

Έκθεση ανηλίκων σε δηλητηριώδεις χημικές ουσίες

Διαδικασία παραγωγής τροφίμων

Καταστροφή δασών και βιοτόπων

Πρόσβαση και διαχείριση πηγών πόσιμου νερού

Διαχείριση απορριμμάτων

Χρήση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας

Ραγδαία υποβάθμιση αστικών και περιαστικών κέντρων

ΠΗΓΗ

Η βδομάδα που πέρασε 4-9 Ιουνίου 2012

Θλιβερή παγκόσμια πρωτιά

Η Ελλάδα, τα δύο τελευταία χρόνια, καταγράφει τη μεγαλύτερη ποσοστιαία αύξηση των δεικτών της εγκληματικότητας παγκοσμίως. Κάθε πέντε μέρες, ένας συνάνθρωπός μας πέφτει νεκρός από χτυπήματα ή σφαίρες κακοποιών. Μέσα σε ένα κλίμα κατάρρευσης των κοινωνικών δομών και αποσύνθεσης του κράτους και των θεσμών, η αδυναμία της αστυνομίας οπλίζει τα χέρια των συμπολιτών μας που παίρνουν το νόμο στα χέρια τους, μετατρέποντας τη χώρα μας σε μια ζούγκλα αυτοδικίας. Δυστυχώς η διολίσθηση στη βία είναι πλέον καθημερινότητα.

Η Ελλάδα στο Euro

Όχι, δεν πρόκειται για επιβεβαίωση ότι η χώρα θα παραμείνει στην Ευρωζώνη, αλλά για το γεγονός ότι η εθνική μας ομάδα ξεκίνησε χθες το ταξίδι στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου, το οποίο ευχόμαστε να είναι μακρύ, μέχρι τις αρχές Ιουλίου. Για να θυμηθούμε και πάλι ότι αυτά που μας ενώνουν πρέπει να είναι περισσότερα από εκείνα που μας χωρίζουν. 

Φάρμακα γιόκ

Σε Γολγοθά έχει εξελιχθεί το κυνήγι φαρμάκων για εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας, οι οποίοι πληρώνουν ακόμα και με τη ζωή τους την κατάρρευση της δημόσιας Υγείας. Την ίδια ώρα οι πολιτικοί που ευθύνονται για την κατάντια αυτή, παίζοντας με τις ζωές και καταρρακώνοντας την αξιοπρέπεια των καρκινοπαθών, βγαίνουν στα τηλεπαράθυρα και σφυρίζουν αδιάφορα. Ποια η χρησιμότητα ενός κράτους που αδυνατεί να προσφέρει έστω τα στοιχειώδη στους πολίτες του;

Χρυσά μεροκάματα

Έως και 30.000 ευρώ το μήνα εισπράττουν ως… πριμ για τις υπηρεσίες τους, πέραν των κανονικών αμοιβών τους, οι ελεγκτές της τρόικας. Τα χρήματα αυτά προέρχονται από τον κρατικό προϋπολογισμό, μέσω του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων που χρηματοδοτείται από την Ε.Ε. Τελικά, αποδεικνύεται ότι εκείνη η… ψυχή που διαλαλούσε ότι «λεφτά υπάρχουν» κάτι ήξερε.

Απόφαση κατά της… απόβασης

Το συμβούλιο των υπουργών των 24 χωρών που συμμετέχουν στη Συνθήκη του Σένγκεν, η οποία επιτρέπει την ελεύθερη κυκλοφορία ανθρώπων στα εσωτερικά σύνορα της Ε.Ε. αποφάσισε να επαναφέρει τους ελέγχους όταν κρίνεται ότι απειλείται μαζική είσοδος παράνομων μεταναστών από άλλο κράτος μέλος, με πρόσχημα τις ορδές εξαθλιωμένων που κατακλύζουν την Ε.Ε. μέσω Ελλάδας, με τις «ευλογίες» της Τουρκίας. Αν η κατάσταση στη χώρα μας ξεφύγει από κάθε έλεγχο, άραγε οι «λαθρομετανάστες»» θα έχουν και ελληνικά διαβατήρια;

Φορο-σόκ

Φόροι-φωτιά ακόμα και για ανέργους με μηδενικό εισόδημα, από ένα κράτος-ληστή που περνάει θηλιά σε εκατομμύρια φορολογούμενους. Παρά την παράταση που δόθηκε, προφανώς λόγω εκλογών, τα πρώτα… ραβασάκια καταφτάνουν στους άμοιρους πολίτες-ραγιάδες που δεν προλαβαίνουν να πάρουν ανάσα. Η διαβόητη «φορολογική μεταρρύθμιση», ο εντοπισμός μεγαλοοφειλετών και χρονίως φοροδιαφεύγοντων έχει καταντήσει ένα εξοργιστικά χυδαίο ανέκδοτο.

Ισπανική υποχώρηση

Η χώρα της Ιβηρικής βρίσκεται ένα βήμα πριν την προσφυγή στην… αγκαλιά του ΔΝΤ, με την πιστοληπτική της ικανότητα να καταβαραθρώνεται. Ακόμα και τώρα, οι ιθύνοντες νόες των Βρυξελλών και του Βερολίνου προτιμούν να… στρουθοκαμηλίζουν, προσποιούμενοι ότι όλα είναι υπό έλεγχο. Χαρακτηριστικό το σκίτσο του Economist, με τον καπετάνιο του ναυαγίου της παγκόσμιας οικονομίας να ρωτάει την κ. Μέρκελ αν μπορούν επιτέλους να… βάλουν μπρος τις μηχανές.

Χέρμπερτ Νιτς: Παγκόσμιο ρεκόρ κατάδυσης στη Σαντορίνη

Νέο παγκόσμιο ρεκόρ κατάδυσης με μια ανάσα, σε βάθος 244 μέτρων πέτυχε προχθές στα βαθυγάλαζα νερά της καλντέρας κοντά στο Αμμούδι της  Σαντορίνης ο Αυστριακός δύτης Χέρμπερτ Νιτς, επιβεβαιώνοντας για μια ακόμα φορά ότι είναι ο… «βαθύτερος άνθρωπος του Κόσμου», όπως τον χαρακτηρίζει η παγκόσμια καταδυτική κοινότητα.

Ο δύτης που έχει στο ενεργητικό του 31 κορυφαίες επιδόσεις και μπορεί να κρατήσει την αναπνοή του υποβρυχίως για περισσότερα από 9 λεπτά είναι ένας σύγχρονος θρύλος. Επέλεξε το ηφαιστειογενές νησί της Ελλάδας για να ξεπεράσει τα όριά του, καθώς ο ίδιος ήταν κάτοχος του προηγούμενου ρεκόρ από το 2007, όταν έφτασε σε βάθος 214 μέτρων και πάλι στην Ελλάδα, στις Σπέτσες.

«Ο Χέρμπερτ είναι από… άλλο πλανήτη» λέει στον «Ε.Τ.» ο εκπαιδευτής ελεύθερης κατάδυσης Αλέξανδρος Σαρασίτης, ο οποίος συνδέεται με στενή φιλική σχέση και καταδύεται συχνά με τον Αυστριακό. «Η προσπάθειά του χρειάστηκε πέντε χρόνια σκληρής προετοιμασίας, φυσικής και πνευματικής, καθώς η κατάδυση σε τέτοια βάθη είναι στην ουσία ένα τελείως άγνωστο περιβάλλον για τον άνθρωπο».

Η διαρκής αναζήτηση νέων ορίων και ο αγώνας να τα ξεπεράσει είναι τρόπος ζωής για τον Νιτς, ο οποίος έχει ως επόμενο στόχο να φτάσει σε βάθος 300 μέτρων, πριν αναδυθεί και πάλι στην επιφάνεια της θάλασσας. «Η επιλογή της Σαντορίνης ήταν αυτονόητη», αναφέρει ο κ. Σαρασίτης. «Είναι το τέλειο μέρος για την επίτευξη κορυφαίων επιδόσεων, επειδή τα νερά είναι βαθιά με ευνοϊκές θερμοκρασίες, δεν υπάρχουν θαλάσσια ρεύματα που θα δυσχεράνουν την προσπάθειά του, ενώ και οι συνθήκες στην ξηρά είναι ιδανικές, τόσο για την προετοιμασία, όσο και για την ανάπαυση του Χέρμπερτ», εξηγεί ο ίδιος.

Η κατάδυση-ρεκόρ

Η κατάδυση ξεκίνησε γύρω στις 2:30 μ.μ. την Τετάρτη, με τη συμμετοχή υποστηρικτικής ομάδας αποτελούμενης από 5 αυτοδύτες ασφαλείας και δύο γιατρούς ειδικευμένους στη βαριατρική. Ο Νιτς μετά από ψυχολογική και σωματική προετοιμασία, προσδέθηκε στο ειδικό «έλκηθρο» που μοιάζει σαν… ανελκυστήρας, πήρε μια βαθιά ανάσα και γρήγορα χάθηκε κάτω από τα κύματα. Ο χρόνος κυλούσε βασανιστικά αργά για όσους ήταν στην επιφάνεια και αγωνιούσαν για την εξέλιξη της κατάδυσης. Μετά από μερικά λεπτά που έμοιαζαν με αιωνιότητα, ο Νιτς έφτασε στο βάθος-ρεκόρ των 244 μέτρων και άρχισε την ανάδυση. Σε βάθος 10 μέτρων από την επιφάνεια αισθάνθηκε αδιαθεσία και οι δύτες ασφαλείας τον ανέσυραν στο σκάφος, παρέχοντάς του καθαρό οξυγόνο, για την τόνωσή του. Ξανακαταδύθηκε σε βάθος 6 έως 9 μέτρων για να ολοκληρώσει την αποσυμπίεσή του και στη συνέχεια μεταφέρθηκε στο Ναυτικό Νοσοκομείο Αθηνών για νοσηλεία και ιατρική παρακολούθηση, όπου αναρρώνει.

ΒΟΧ

Ο Χέρμπερτ Νιτς γεννήθηκε το 1970, είναι επαγγελματίας πιλότος και κάτοχος ρεκόρ σε 8 διαφορετικά αγωνίσματα ελεύθερης κατάδυσης, αναγνωρισμένα από την AIDA την παγκόσμια ομοσπονδία. Έχει γυρίσει όλο τον κόσμο και έχει καταδυθεί σε όλες σχεδόν τις θάλασσες. 

Πως θα γίνει η ανέλκυση του Costa Concordia

Η επιχείρηση ανέλκυσης του ημιβυθισμένου κρουαζιερόπλοιου Costa Concordia, η οποία ξεκινάει αυτές τις μέρες είναι το πιο δύσκολο εγχείρημα ναυαγιαίρεσης παγκοσμίως που έχει γίνει μέχρι σήμερα και θα διαρκέσει σχεδόν 12 μήνες, με το συνολικό κόστος να ανέρχεται στα 240 περίπου εκατομμύρια ευρώ. Το σχέδιο αποκόλλησης του 290 μέτρων μήκους θηριώδους πλοίου και βάρους 114.500 τόνων, τριπλάσιο δηλαδή από τον «Τιτανικό», από τον ύφαλο που προσέκρουσε στο νησί Τζίλιο περιλαμβάνει πολλές τεχνικές που έχουν δοκιμαστεί με επιτυχία σε μικρότερα ναυάγια, όπως στην περίπτωση του ρωσικού υποβρυχίου «Κούρσκ», αλλά και κάποιες που θα εφαρμοστούν για πρώτη φορά, αφήνοντας ελάχιστα περιθώρια λαθών στη διαδικασία. Το ναυάγιο του πλοίου στις 13 Ιανουαρίου φέτος, λόγω σοβαρών λαθών πλοήγησης, κόστισε τη ζωή σε 34 άτομα, από τα οποία δύο δεν έχουν εντοπιστεί ακόμα και σήμερα. Στο κρουαζιερόπλοιο επέβαιναν συνολικά 4.250 άτομα, από τα οποία οι 3.200 ήταν επιβάτες και οι υπόλοιποι 1000 περίπου αποτελούσαν το πλήρωμά του.

Στόχος της επιχείρησης είναι το μεγαλύτερο πλοίο που έχει ποτέ ναυπηγηθεί στην Ιταλία να μεταφερθεί δια θαλάσσης στο Λιβόρνο, όπου θα διαλυθεί και θα πωληθεί ως σκραπ, δηλαδή παλιοσίδερα, καθώς το κόστος της επισκευής του, ώστε να καταστεί και πάλι αξιόπλοο, κρίθηκε ως ασύμφορο από την πλοιοκτήτρια και τις ασφαλιστικές εταιρείες.

Δύο εταιρείες ναυαγιαιρέσεων, η αμερικανική Titan και η ιταλική Micoperi θα συνεργαστούν για να πετύχουν έναν άθλο της μηχανικής, σε μια επιχείρηση «χωρίς προηγούμενο», όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο Ρίτσαρντ Χέιμπιμπ, επικεφαλής της Titan: «Δεν είναι ανέφικτο. Αντιθέτως πιστεύουμε ότι το σχέδιό μας είναι το μόνο που μπορεί να φέρει το Costa Concordia και πάλι στην επιφάνεια». Ο ίδιος πάντως έσπευσε να διευκρινίσει ότι δεν υπάρχει δοκιμασμένη, αλλά ούτε και εναλλακτική μέθοδος ανέλκυσης.

Πως θα γίνει η ανέλκυση

Στόχος των ειδικών είναι να καταφέρουν να αποκολλήσουν το πλοίο από το βράχο χωρίς να κοπεί στη μέση, λόγω του βάρους του, να το σταθεροποιήσουν στο βυθό και να το ανεβάσουν στην επιφάνεια σταδιακά. Σύμφωνα με τις δύο εταιρείες, η επιχείρηση χωρίζεται σε τέσσερις φάσεις: Όταν σταθεροποιηθεί, μια υποβρύχια πλατφόρμα θα τοποθετηθεί κάτω από το κύτος του. Στη συνέχεια θα κολληθούν στην πλευρά του στεγανές δεξαμενές. Γερανοί θα ξεκινήσουν να σηκώνουν το ναυάγιο από τη μία πλευρά, με τη βοήθεια των δεξαμενών, οι οποίες θα γεμίσουν με νερό, ώστε να υποβοηθήσουν τη διαδικασία. Όταν πλέον το πλοίο «σταθεί» πάνω στην υποβρύχια πλατφόρμα, θα τοποθετηθούν δεξαμενές και από την άλλη πλευρά του, έτσι ώστε να ισορροπήσει. Τέλος οι δεξαμενές θα αδειάσουν από το νερό, επιτρέποντας την πλεύση του κρουαζιερόπλοιου. «Το ευτύχημα στην περίπτωση του Costa Concordia», σύμφωνα με τον Χέιμπιμπ είναι ότι «βρίσκεται σε μικρό σχετικά βάθος, είναι στην ουσία ημιβυθισμένο και κολλημένο στο βράχο. Αν είχε βυθιστεί τελείως, ή βρισκόταν σε μεγαλύτερο βάθος, η επιχείρηση θα ήταν τεχνικά σχεδόν ακατόρθωτη».

Οι κίνδυνοι

Παρά το ότι οι μεγαλύτερες ποσότητες καυσίμων και ελαίων που βρίσκονταν στις δεξαμενές του Costa Concordia έχουν ήδη απαντληθεί, ενδεχόμενη αποτυχία στη ναυαγιαίρεσή του θα προκαλούσε μια μεγάλη οικολογική καταστροφή στο θαλάσσιο περιβάλλον του νησιού Τζίλιο. Σύμφωνα με εμπειρογνώμονες, η πιο λεπτή φάση της διαδικασίας είναι η στιγμή που το πλοίο θα αποκολληθεί από τον πυθμένα, δεδομένου ότι ακόμα και το παραμικρό λάθος, μπορεί να παρασύρει το ναυάγιο σε βάθος σχεδόν 100 μέτρων, καθώς ο βυθός στο σημείο που βρίσκεται το πλοίο παρουσιάζει έντονη κλίση. Άλλος κίνδυνος είναι οι δυσμενείς καιρικές συνθήκες που μπορεί να αντιμετωπίσει κατά τη ρυμούλκησή του προς το Λιβόρνο: Ακόμα και ένας ήπιος κυματισμός μπορεί να στείλει τον πάλαι ποτέ κραταιό γίγαντα των θαλασσών και πάλι στο βυθό, αυτή τη φορά για πάντα.

Το διακύβευμα

Πριν ληφθεί η οριστική απόφαση της ανέλκυσης ολόκληρου του Costa Concordia, οι εκπρόσωποι της πλοιοκτήτριας, των ασφαλιστικών εταιρειών και εμπειρογνώμονες μελέτησαν το ενδεχόμενο της κοπής του ναυαγίου σε τμήματα και τη σταδιακή του απομάκρυνση. Οι έντονες επιφυλάξεις όμως των κατοίκων του Τζίλιο και της ιταλικής κυβέρνησης για πιθανή περιβαλλοντική καταστροφή, ανάγκασαν τους υπεύθυνους να αφήσουν στην άκρη το σενάριο αυτό. Το εργοτάξιο που θα φυλάσσονται τα απαραίτητα σύνεργα για τη ναυαγιαίρεση θα βρίσκεται στο Πιομπίνο της ηπειρωτικής Ιταλίας, έτσι ώστε να μην επηρεαστεί η τουριστική κίνηση στο νησί.

Ναυαγιαιρέσεις που έμειναν στην Ιστορία

Η ανέλκυση του Costa Concordia, αν στεφθεί από επιτυχία, θα είναι η μεγαλύτερη που έχει γίνει μέχρι σήμερα. Κατά το παρελθόν, άλλες ναυαγιαιρέσεις που έχουν μείνει στην Ιστορία περιλαμβάνουν το «Βάσα», σουηδικό πολεμικό πλοίο του 17^ου αιώνα που ανελκύστηκε το 1959 από βάθος 32 μέτρων και το ρωσικό πυρηνοκίνητο υποβρύχιο «Κούρσκ» το 2001. Και οι δύο αυτές επιχειρήσεις χαρακτηρίστηκαν ως «σχεδόν ακατόρθωτες» τεχνικά, αλλά η επιτυχής έκβασή τους άνοιξε το δρόμο για την εφαρμογή τεχνικών που θα χρησιμοποιηθούν και στην περίπτωση του κρουαζιερόπλοιου των 290 μέτρων.

Ο επίλογος της τραγωδίας

Τα αλλεπάλληλα λάθη και παραλείψεις, τόσο πριν όσο και μετά το ατύχημα, αποτελούν πλέον αντικείμενο δικαστικών ερευνών, με την εταιρεία, τον καπετάνιο του πλοίου Φρανσέσκο Σκεττίνο και τους υπόλοιπους αξιωματικούς της βάρδιας να αντιμετωπίζουν πλειάδα κατηγοριών που επισύρουν βαριές ποινές. Ο αριθμός των 34 θυμάτων φαντάζει μικρός μπροστά στην τραγωδία που αποφεύχθηκε μάλλον κατά τύχη, η οποία θα επισκίαζε ακόμα και εκείνη του Τιτανικού με τα 1500 περίπου θύματα. Η εταιρεία πάντως έσπευσε να αποζημιώσει τους επιβάτες με ποσά που φτάνουν μέχρι και τα 17.000 ευρώ κατ’ άτομο, αν και αρκετοί επιζώντες αλλά και συγγενείς των θυμάτων έχουν παράλληλα υποβάλλει μηνύσεις εναντίον της για «εγκληματική αμέλεια», επιζητώντας υψηλότερες αποζημιώσεις.

Costa Concordia-Τιτανικός, οι ομοιότητες και οι διαφορές

Ο Τιτανικός αν και δεν είναι το πιο πολύνεκρο ναυάγιο, έχει μείνει στην Ιστορία. Οι συμπτώσεις με το Costa Concordia είναι όμως χαρακτηριστικές. Η  Βαλεντίνα Καπουάνο, η οποία επέζησε του ιταλικού κρουαζιερόπλοιου, είχε ακούσει τη γιαγιά της να διηγείται πως επέζησε του Τιτανικού, 100 χρόνια νωρίτερα. Και τα δύο πλοία είχαν χαρακτηριστεί «κοσμήματα της ναυπηγικής», με το Costa Concordia να αποτελεί το μεγαλύτερο κρουαζιερόπλοιο της εταιρείας. Τραγική ειρωνεία; Λίγο πριν προσκρούσει στα βράχια του Τζίλιο, από τα μεγάφωνα του πλοίου ακουγόταν το τραγούδι της Σελίν Ντιόν που έγινε παγκόσμια επιτυχία λόγω της ταινίας «Τιτανικός» του Τζέιμς Κάμερον. Η μοίρα φαίνεται ότι παίζει περίεργα παιχνίδια….

Επιστρέφει στη Γη το απόρρητο... διαστημοπλάνο

Επιστρέφει στη Γη μέχρι τα τέλη Ιουνίου, μετά από παραμονή σε τροχιά για περισσότερο από ένα χρόνο, το άκρως απόρρητο… διαστημοπλάνο Χ-37Β της πολεμικής αεροπορίας των ΗΠΑ.

Το μη επανδρωμένο διαστημικό όχημα, που μοιάζει με μικρογραφία των διαστημικών λεωφορείων καλύπτεται από πέπλο μυστηρίου και τα σενάρια για το ρόλο του είναι πολλά: Κατά τις προετοιμασίες για την εκτόξευσή του το προσωπικό εδάφους φορούσε ειδικές στολές για προστασία από ραδιενεργές και άλλες επιβλαβείς ουσίες, ενώ παράλληλα ερασιτέχνες αστρονόμοι κατάφεραν να «αποκρυπτογραφήσουν» μέρος της τροχιάς του και να το εντοπίσουν πάνω από την Κίνα, τη Βόρεια Κορέα, το Ιράκ, το Ιράν, το Πακιστάν και το Αφγανιστάν, περιοχές «ειδικού ενδιαφέροντος» για την πολεμική αεροπορία και τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ.

Το Χ-37Β εκτοξεύεται με τη βοήθεια προωθητικού πυραύλου και προσγειώνεται σαν ένα συμβατικό αεροσκάφος, όπως συνήθιζαν τα μεγαλύτερα… αδέλφια του, τα διαστημικά λεωφορεία της NASA. Με ταχύτητα που φτάνει τα 27.000 χιλιόμετρα την ώρα, το διαστημοπλάνο, σύμφωνα με τις λιγοστές πληροφορίες που έχουν διαρρεύσει μέχρι στιγμής, έχει ως στόχο τη δοκιμή σε πραγματικές συνθήκες του εξοπλισμού του και την ανταπόκρισή του στο απαιτητικό διαστημικό περιβάλλον.

Αναλυτές πάντως επισημαίνουν ότι αν και τα σενάρια περί κατασκοπείας και δοκιμής απόρρητων οπλικών συστημάτων είναι ελκυστικά και προκαλούν το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης, η πραγματικότητα μπορεί να είναι πιο… πεζή. Στόχος των επικεφαλής του προγράμματος είναι να καταδείξουν στο υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ ότι πρόκειται για μια ιδιαίτερα αξιόπιστη λύση στην κούρσα του Διαστήματος, δεδομένου ότι οι ανάγκες σε καύσιμα είναι ελάχιστες, επιτρέποντάς του την παραμονή σε τροχιά για αρκετούς μήνες. Δεδομένης της βούλησης της κυβέρνησης του Μπαράκ Ομπάμα να περικόψει τις στρατιωτικές δαπάνες, αναστέλλοντας τη χρηματοδότηση του Χ-37Β, δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν ότι η παραμονή του σε τροχιά για 15 περίπου μήνες αποδεικνύει και τη χρησιμότητά του.

Αναζητώντας UFO στο βυθό της Βαλτικής

Εντοπίστηκε κατά τύχη με τη βοήθεια ηχοβολιστικών συσκευών πριν από ένα χρόνο στο βυθό της Βαλτικής, ανάμεσα στα θαλάσσια σύνορα της Σουηδίας και της Φινλανδίας, σε βάθος 90 περίπου μέτρων. Οι φωτογραφίες του κυκλοφόρησαν στο Διαδίκτυο και προκάλεσαν ρίγη ενθουσιασμού στους απανταχού θιασώτες των θεωριών συνομωσίας, οι οποίοι στο σχήμα του «διάβασαν» την παρουσία… εξωγήινων, καθώς θυμίζει έντονα το "Μιλλένιουμ Φάλκον" ένα από τα διαστημόπλοια που πρωταγωνίστησαν στις κινηματογραφικές ταινίες επιστημονικής φαντασίας «Πόλεμος των Άστρων».

Σε λίγες ημέρες, βαθυδύτες θα καταδυθούν στο «άγνωστο αντικείμενο» χρησιμοποιώντας εξελιγμένο εξοπλισμό και θα προσπαθήσουν να βρουν απαντήσεις, οι οποίες θα φωτίσουν την πραγματικότητα. «Πιστεύω ότι δε θα βρουν τίποτα», σημειώνει ο εκδότης του αμερικανικού περιοδικού «Ο σκεπτικιστής» Μπέντζαμιν Ράντφορντ, ο οποίος αντιμετωπίζει καχύποπτα τις θεωρίες αυτές και συμπληρώνει: «Οι ηχοβολιστικές συσκευές πλευρικής σάρωσης πολλές φορές παρουσιάζουν ανακριβή δεδομένα, καθώς αντανακλούν κάποια γεωλογική ανωμαλία στο βυθό».

Αν και υπάρχουν αρκετές αληθοφανείς εξηγήσεις για το τι ακριβώς είναι το «UFO», από σχηματισμό βράχων, μέχρι παλιό ναυάγιο ή φυσική οπή διαφυγής φυσικού αερίου από τον πυθμένα της θάλασσας, δεν είναι λίγοι εκείνοι που θεωρούν ότι η πραγματικότητα ίσως ξεπεράσει κάθε φαντασία. Ο κ. Ράντφορντ πάντως κρατάει… μικρό καλάθι: «Ελπίζω ότι η καταδυτική αποστολή θα δώσει πειστικές απαντήσεις, γιατί αλλιώς οι θεωρίες συνομωσίας θα σημειώσουν και πάλι ρεκόρ».

Πετώντας από την Ευρώπη στην Αφρική με τις ακτίνες του Ήλιου

Δύο σύγχρονοι «Δαίδαλοι» από την Ελβετία πραγματοποίησαν το όνειρό τους και κατάφεραν να πετύχουν την πρώτη διηπειρωτική πτήση με το αεροσκάφος που σχεδίασαν και κατασκεύασαν οι ίδιοι, το οποίο χρησιμοποιεί αποκλειστικά ηλιακή ενέργεια για την τροφοδοσία των κινητήρων του.

Η ιστορική πτήση από την Ευρώπη στην Αφρική, συνολικής απόστασης 2.500 περίπου χιλιομέτρων, ολοκληρώθηκε αργά χθες το βράδι με τον 54χρονο πιλότο Μπερτράν Πικάρ να το προσγειώνει απαλά στη Ραμπάτ του Μαρόκου, μετά από πτήση διάρκειας σχεδόν 16 ωρών. Η πτήση χωρίστηκε σε δύο τμήματα, από την πόλη Παγιέρν της Ελβετίας μέχρι τη Μαδρίτη, η οποία ολοκληρώθηκε στα τέλη Μαΐου και μετά από διάλειμμα μερικών ημερών από την ισπανική πρωτεύουσα στην πόλη της Βόρειας Αφρικής.

Η ιστορική διάσταση του εγχειρήματος, η οποία θυμίζει αντίστοιχα επιτεύγματα των πρωτοπόρων της αεροναυπηγικής στις αρχές του 20^ου αιώνα, με τις πρώτες πτήσεις που άνοιξαν το δρόμο στη μετέπειτα εξέλιξη των αεροσκαφών, είναι σημαντική: «Στόχος μας είναι να δείξουμε ότι μια εναλλακτική μορφή αεροσκαφών είναι εφικτή, με μόνη κινητήρια δύναμη τις ακτίνες του ήλιου», σημείωσε ο 59χρονος πιλότος και συνεργάτης του Πικάρ Αντρέ Μπόσμπεργκ, ο οποίος κάλυψε το πρώτο σκέλος της πορείας της «Ηλιακής Ώσης», όπως ονομάζεται το αεροσκάφος στα ελληνικά, από την Ελβετία στην Ισπανία.

Το… ηλιοπλάνο έχει το μέγεθος ενός επιβατικού αεροσκάφους Airbus, αλλά ζυγίζει μόλις όσο ένα οικογενειακό αυτοκίνητο, καθώς έχει κατασκευαστεί από ανθρακονήματα και άλλα υπερελαφρά υλικά. Μπορεί να πετάξει σε μέγιστο ύψος 8.500 μέτρων και διαθέτει τέσσερις κινητήρες 10 ίππων ο καθένας, οι οποίοι τροφοδοτούνται από 12.000 ηλιακούς συσσωρευτές που καλύπτουν όλο το εκπέτασμα των πτερύγων του. Σημαντική παράμετρος της πτήσης είναι ότι η ενέργεια που συγκεντρώνεται μπορεί και αποθηκεύεται σε μπαταρίες πολυμερών λιθίου, έτσι ώστε να είναι εφικτή η πτήση του “Solar Impulse”, ακόμα και μετά τη δύση του Ηλίου.

ΒΟΧ

Ο Μπερτράν Πικάρ, ο οποίος έγινε διάσημος όταν πραγματοποίησε το γύρο της Γης με αερόστατο το 1999, κατάφερε το 2010 να παραμείνει στους αιθέρες για 26 ώρες με την «Ηλιακή Ώση», καταρρίπτοντας κάθε προηγούμενη επίδοση. Προέρχεται από οικογένεια με έφεση στις… ακραίες επιδόσεις. Ο παππούς του ήταν ο πρώτος που έφτασε στην στρατόσφαιρα, στα ανώτατα στρώματα της ατμόσφαιρας, με αερόστατο που είχε σχεδιάσει ο ίδιος, ενώ ο πατέρας του κατείχε μέχρι πρόσφατα το ρεκόρ βαθύτερης κατάδυσης, το οποίο κατέρριψε ο γνωστός σκηνοθέτης Τζέιμς Κάμερον πριν από δύο σχεδόν μήνες. Επόμενος στόχος του Πικάρ είναι να πραγματοποιήσει μέχρι το 2014 μια πτήση χωρίς στάσεις γύρω από τον πλανήτη μας με μόνη κινητήρια δύναμη τις ακτίνες του Ηλίου. 

Χρυσός αξίας 260 εκ. δολαρίων στο ναυάγιο του Islander

Χρυσό σημερινής αξίας 260 εκατομμυρίων δολαρίων μετέφερε το ατμόπλοιο Islander που βυθίστηκε μετά από πρόσκρουση σε παγόβουνο το 1901, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις εταιρείας που θα επιχειρήσει να ανελκύσει τμήμα του, μετά την αποτυχημένη απόπειρα του 1934.

Το Islander ήταν ένα επιβατικό σκάφος, το οποίο τη μέρα της βύθισής του είχε περίπου 180 επιβάτες και πλήρωμα, από τους οποίους περίπου 50 δεν κατάφεραν να διασωθούν. Οι επιβάτες του, χρυσοθήρες από την περιοχή του Κλοντάικ, είχαν στις αποσκευές τους χρυσό που είχαν συλλέξει στις ερημιές της Αλάσκας, τους κόπους μιας περιπέτειας γεμάτης στερήσεις και κινδύνους.

Μετά το πολύνεκρο ναυάγιο, η φημολογία για το θησαυρό διατήρησε αμείωτο το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης και το 1934 με πρωτόγονα με τα σημερινά δεδομένα μέσα, μια εταιρεία κατάφερε να φέρει μέχρι τα αβαθή μέρος του ναυαγίου, στο οποίο όμως εντοπίστηκε ελάχιστο χρυσάφι. 

Πολλοί πίστεψαν ότι ο θησαυρός ήταν τελικά ένας μύθος, αλλά το γεγονός ότι κατά την απόπειρα ανέλκυσης του 1934 το "Αϊλάντερ" κόπηκε στη μέση, ίσως να σήμαινε ότι το χρυσάφι βρίσκεται στο τμήμα του που ακόμα βρίσκεται στο βυθό. 

Πριν από λίγες μέρες, μια εταιρεία ναυαγιαιρέσεων έλαβε την άδεια για τον έλεγχο και την  πιθανή ανέλκυση του τμήματος του ατμόπλοιου που ίσως περιέχει το θησαυρό.

Σύντομα θα υπάρξουν εξελίξεις που θα φωτίσουν την περίοδο του "πυρετού του χρυσού" στην Αλάσκα.

Διαβάστε εδώ: 

"Βρεταννικός", ο αδερφός του "Τιτανικού" στο βυθό του Αιγαίου

Έχει μείνει στην Ιστορία ως ο δεύτερος… αδελφός του «Τιτανικού», καθώς ήταν ένα από τα τρία σχεδόν πανομοιότυπα πλοία της ατμοπλοϊκής εταιρείας «Λευκός Αστήρ», με τον… «Ολυμπιακό», το «Olympic», να συμπληρώνει την τριάδα. Ανάμεσα από τη Μακρόνησο και την Κέα και σε βάθος 120 περίπου μέτρων, προσελκύει το παγκόσμιο ενδιαφέρον μέχρι σήμερα, 96 χρόνια μετά τη βύθισή του. Πρόκειται για το «Britannic», τον «Βρεταννικό», ένα θηριώδες για την εποχή του υπερωκεάνιο μήκους 269 μέτρων.

Μέσα στη δίνη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου επιτάχθηκε από τους Άγγλους, χρησιμοποιήθηκε ως νοσοκομειακό πλοίο και βυθίστηκε μετά από πρόσκρουση σε γερμανική νάρκη το Νοέμβριο του 1916, ενώ ταξίδευε από το Σαουθάμπτον στη Λήμνο, προκειμένου να παραλάβει τραυματίες από την αποτυχημένη εκστρατεία των Αγγλογάλλων κατά των Τούρκων στα Δαρδανέλια.

«Ο Βρεταννικός στολίζει σχεδόν ακέραιος το Αιγαίο σε κατάσταση που υπόσχεται την επιβλητική παρουσία του για αρκετά χρόνια ακόμη, σε αντίθεση με τον Τιτανικό, που έχει κυριολεκτικά διαλυθεί από την στιγμή της βύθισής του», λέει στον «Ε.Τ.» ο Αλέξανδρος Σωτηρίου, υπεύθυνος για την άρτια οργάνωση της επιστημονικής αποστολής στο ναυάγιο, η οποία παρουσιάζει αρκετές ιδιαιτερότητες, λόγω του βάθους και των συνθηκών. «Την ιστορία του Βρεταννικού την αντιλαμβάνομαι τελείως διαφορετικά. Στην προσπάθειά του να σώσει το πλοίο, ο καπετάνιος του Βρεταννικού μετά την πρόσκρουση στη νάρκη έβαλε πλώρη για Κέα, για να το προσαράξει στα αβαθή. Οι μηχανές δεν σταμάτησαν να λειτουργούν μέχρι τη στιγμή που το πλοίο βυθίστηκε».

Αν και είναι το μεγαλύτερο σε μέγεθος ναυάγιο του Πρώτου Παγκοσμίου, ο αριθμός των θυμάτων δεν ξεπέρασε τα 30, ενώ περίπου 1036 άτομα, μέλη του πληρώματος και νοσηλευτικό προσωπικό, κατάφεραν να διασωθούν από παραπλέοντα σκάφη. «Μια σωσίβια λέμβος παρασύρθηκε από τις προπέλες και κομματιάστηκε. Οι επιβάτες της ήταν τα μόνα θύματα του ναυαγίου, το οποίο δεν παρέσυρε κανέναν στον βυθό της θάλασσας», εξηγεί ο κ. Σωτηρίου. Πρώτος ο Ζακ-Υβ Κουστώ εντόπισε και καταδύθηκε στον Βρεταννικό το 1975 και από τότε αρκετές αποστολές –διεθνείς και ελληνικές- έχουν καταγράψει με κάθε λεπτομέρεια το ναυάγιο.

Η επιστημονική αποστολή

Πριν από λίγες μόλις ημέρες ολοκληρώθηκε αποστολή στο ναυάγιο από ομάδα έμπειρων Ελλήνων και Βέλγων αυτοδυτών, υπό την επιστημονική καθοδήγηση δύο Ελλήνων ερευνητών, του Δρ Θανάση Γκρίτζαλη από το Ωκεανογραφικό Κέντρο του Southampton και του Δρ Βασίλη Ρούσση, καθηγητή του τομέα Φαρμακογνωσίας και Χημείας Φυσικών Προϊόντων στο Εθνικό και Καποδιστριακό πανεπιστήμιο Αθηνών.

«Είναι γνωστό ότι η παρουσία ενός ναυαγίου στον βυθό της θάλασσας επηρεάζει το θαλάσσιο περιβάλλον, καθώς μετά από κάποιον διάστημα, το ναυάγιο μετατρέπεται σε ύφαλο στον οποίο φιλοξενούνται ιδιαίτεροι θαλάσσιοι οργανισμοί. Ο Βρεταννικός αποτελεί ιδανικό πεδίο για έρευνα, γιατί είναι ένα από τα μεγαλύτερα ναυάγια στον κόσμο, βρίσκεται στον βυθό του Αιγαίου για σχεδόν 100 χρόνια και έχει αφομοιωθεί σε μεγάλο βαθμό. Σε απόσταση μεγαλύτερη των τεσσάρων ναυτικών μιλίων από την κοντινότερη ακτή και αρκετά βαθιά από την επιφάνεια της θάλασσας στα 120 μέτρα, δεν επηρεάζεται σημαντικά από την ανθρώπινη δραστηριότητα. Το πλήθος και η ποικιλία των θαλάσσιων οργανισμών που αναπτύσσονται στον Βρεταννικό παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον», αναφέρει στον «Ε.Τ.» ο Αλέξανδρος Σωτηρίου.

Ο Δρ Θανάσης Γκρίτζαλης, ειδικός σε θέματα αυτόματης δειγματοληψίας νερού για μεγάλα χρονικά διαστήματα,  σε συνεργασία με τον Δρ Βασίλη Ρούσση, ο οποίος ειδικεύεται στον τομέα της ανάπτυξης φαρμάκων από την θάλασσα και διαθέτει μεγάλη σχετική εμπειρία, ανέλαβαν να καθοδηγήσουν την ομάδα των Βέλγων εθελοντών δυτών προκειμένου να ληφθούν δείγματα θαλασσίων οργανισμών και νερού, ώστε να σταλούν στο εργαστήριο για ανάλυση.

Ο κ. Σωτηρίου εκφράζει την ελπίδα ότι η έρευνα στο συγκεκριμένο πεδίο θα αποδώσει καρπούς που θα χρησιμέψουν για το γενικό καλό: «Εκτός από τα γενικά συμπεράσματα που θα προκύψουν σχετικά με τις πιθανές θετικές ή αρνητικές περιβαλλοντικές επιπτώσεις, υπάρχουν ελπίδες ότι οι ιδιαίτεροι οργανισμοί που αναπτύσσονται στα ναυάγια θα μπορούσαν να φανούν χρήσιμοι για την παρασκευή φαρμακευτικών ουσιών, για την αντιμετώπιση ασθενειών».

Η επιστημονική έρευνα σχετικά με τις επιπτώσεις των ναυαγίων στον βυθό της θάλασσας δεν ολοκληρώνεται φυσικά με αυτή την αποστολή. «Ανάλογα με τα αποτελέσματα που θα προκύψουν σε αυτή τη φάση, θα χρειαστεί να πραγματοποιηθούν επιπλέον καταδύσεις σε διάφορα άλλα ναυάγια προκειμένου να μπορέσουμε να επιβεβαιώσουμε τα αποτελέσματα. Αν και η συνέχεια αναμένεται εξίσου δύσκολη, κανείς δεν μπορεί να πει ότι δεν θα είναι συναρπαστική, καταλήγει ο κ. Σωτηρίου. Στην ιστοσελίδα www.projectbritannic.com αναρτάται σταδιακά όλο το υλικό της αποστολής, καθώς και τα αποτελέσματα των ερευνών.  

Από τον Τιτανικό και τον Βρεταννικό, στο… βυθό

Η βύθιση του Τιτανικού και τα 1.517 θύματά του έδωσαν σκληρό μάθημα και ανάγκασαν την πλοιοκτήτρια να τροποποιήσει αρκετά χαρακτηριστικά του Βρεταννικού. Τοποθετήθηκε διπλό κύτος στο μηχανοστάσιο και το λεβητοστάσιο, τα στεγανά έφτασαν μέχρι το ύψος του δεύτερου καταστρώματος και τα βίντσια μπορούσαν να κατεβάσουν στη θάλασσα μέχρι και έξι σωσίβιες λέμβους το καθένα. Επιπλέον λέμβοι τοποθετήθηκαν στο κατάστρωμα και πιο ισχυρή μηχανή που απέδιδε 18.000 ίππους, 2.000 περισσότερους από την αντίστοιχη του Τιτανικού, έδινε την απαραίτητη ταχύτητα. Τίποτα όμως δε μπορούσε να σώσει τον Βρεταννικό από την πρόσκρουση στη νάρκη, που το έστειλε στο βυθό σε μόλις 55 λεπτά, στις 21 Νοεμβρίου του 1916.

Η «ταυτότητα» του Βρεταννικού

Καθελκύστηκε το Φεβρουάριο του 1914

Επιτάχθηκε το Δεκέμβριο του 1915

Βυθίστηκε το Νοέμβριο του 1916

Μήκος: 269 μέτρα

Εκτόπισμα: 53.000 τόνοι

Μέγιστη ταχύτητα: 23 κόμβοι

Σε συζητήσεις με τον Δήμο Κέας, φαίνεται ιδιαίτερα πιθανό να δημιουργηθεί μια αίθουσα στο λιμάνι της Κορρησίας, αφιερωμένη στο ναυάγιο του Βρεταννικού. Λόγω του χαρακτηρισμού του ναυαγίου ως μνημείου, αλλά και για λόγους διατήρησής του, η αίθουσα θα διακοσμείται από φωτογραφικό υλικό και όχι αντικείμενα από αυτό. Στην παρούσα αποστολή καταφέραμε να καταγράψουμε αρκετές καλές εικόνες, ικανές να «μεταφέρουν» τον επισκέπτη μιας τέτοιας έκθεσης με άνεση και ασφάλεια στο βυθό του Αιγαίου.

Αλέξανδρος Σωτηρίου

«Αυτή τη φόρα δεν καταδύθηκα στο ναυάγιο, καθώς το βάρος της διοργάνωσης και του συντονισμού της αποστολής δεν άφησε τον απαραίτητο χρόνο. Το 1997, σε ηλικία 20 ετών «επισκέφτηκα» για πρώτη φορά τον Βρεταννικό. Ο θαυμασμός υπερνικά τον φόβο και οποιοδήποτε αίσθημα αβεβαιότητας. Το ταξίδι σε μια άλλη εποχή είναι αυτό που συναρπάζει. Στο ναυάγιο πραγματοποίησα τρεις καταδύσεις διάρκειας 10-20 λεπτών. Οι αναμνήσεις βρίσκονται χαραγμένες στη μνήμη μου και θυμάμαι λεπτομέρειες σαν να είναι πολύ πρόσφατες. Σπάνια μπορεί να ζήσει κανείς κάτι τέτοιο, θεωρώ τον εαυτό μου ιδιαίτερα τυχερό και καταλαβαίνω απόλυτα όλους αυτούς που εκφράζουν έντονα την επιθυμία για επίσκεψη στο ναυάγιο».