Rare Reggiane Re.2002 "Ariete" Italian WW2 fighter aircraft found intact in Corfu Island, Greece

A freediver shot an underwater video of an Italian Reggiane Re.2002 Ariete fighter aircraft, which was found recently in excellent condition in Corfu Island, Greece.

It is just the second WW2 Italian aircraft found in Greece, the other one being a unique SM79 "Sparviero", in Poros Island, Greece. 

The Reggiane Re.2002 Ariete was an Italian fighter-bomber developed during World War II. 

The aircraft was a further development of the Re.2000, with some of the modifications that already had been introduced in the Re.2001. 

The aircraft was mainly used by the Regia Aeronautica (Royal [Italian] Air Force), but it also saw limited use with the German Luftwaffe, who used it against the French resistance.

In September 1941, the Italian Air Force ordered 200 aircraft, delivery of which began in March 1942. The aircraft equipped the 5° Stormo and 50° Stormo, although the engine problems hadn't been fully solved. 

The first batch of 100 aircraft were delivered by July 1943, but only part of the second batch was delivered before the armistice with the Allies.

The squadrons equipped with Re.2002s saw a great deal of action with the Allied landings in Sicily although they also suffered many losses. 

During the first four days, when the Italian Air Force tried to attack allied ships, 14 aircraft were destroyed by British Spitfire Mk Vs. 

Allied bombing raids and strafing of airfields destroyed many aircraft on the ground. Due to the lack of fuel, the Re.2002s were only used sporadically, often equipped with three 250 kg or 100 kg bombs.

Some of the last skirmishes took place on September 3, 1943, when the British 8th Army landed at Calabria. Fifteen Re.2002s from 5° Stormo attacked the landing force. Three pilots were killed; among them was Giuseppe Cenni, the commander of the unit.

A Reggiane Re 2002 at Taliedo in early 1945, bearing German markings in preparation for delivery to a German Luftwaffe Schlachtgruppe.

The Germans had shown interest in buying 300 Re.2002s before the Armistice. 

They planned to use the German produced BMW 801 radial engine in order to eliminate the deficiencies with the Piaggio engine, but Reggiane could not satisfy the demand, and none were delivered. 

However, some 40 "factory-fresh" Re.2002s along with 20 aircraft requisitioned from operational stocks were taken over by the Germans after the Italian armistice, and used against the French resistance.

Some Re.2002s were used by units that fought on the Axis side after the Italian Government surrendered to the Allies.

Vickers Wellington: Ένας σπάνιος θησαυρός από τα χρόνια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στο βυθό του Αιγαίου

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΛΕΝΑ ΤΣΟΠΟΥΡΟΠΟΥΛΟΥ/www.wreckdiving.gr

 

Το Wellington που εντοπίστηκε στις Κυκλάδες είναι ένα από τα ελάχιστα  ναυάγια του τύπου του παγκοσμίως που διασώζεται σε άριστη κατάσταση 

Μια ακόμα ξεχασμένη σελίδα από τα χρόνια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου αποκαλύφθηκε χάρη στις προσπάθειες ομάδας Ελλήνων αυτοδυτών, οι οποίοι καταδύθηκαν στο ναυάγιο ενός βρετανικού βομβαρδιστικού τύπου Vickers Wellington, το οποίο είχε κάνει αναγκαστική προσθαλάσσωση στο Αιγαίο. 

Οι Νικόλας Βασιλάτος, Λένα Τσοπουροπούλου, Αντώνης Χατζηαντωνίου, Σαράντης Μαλαφούρης, Γιώργος Καρέλας και Κωσταντίνος Μηλιώνης, κατάφεραν να τεκμηριώσουν φωτογραφικά το καλύτερα διατηρημένο ναυάγιο του τύπου του παγκοσμίως.

Το ιστορικό του ναυαγίου

Στις 8.00 μμ της 7ης Νοεμβρίου 1943 το Wellington  απογειώθηκε από αεροδρόμιο της Λιβύης, με αποστολή να προσβάλλει στόχουςστην περιοχή της Νάξου. 

Μέσα στο λιμάνι εντόπισε ένα πλοίο και πετώντας σε πολύ χαμηλό ύψος επιτέθηκε. Το πολύ πυκνό αντιαεροπορικό πυρ όμως έκανε το πλήρωμα να αστοχήσει. Aποφάσισαν να επιχειρήσουν νέα επίθεση κατά την οποία όμως, το αεροσκάφος χτυπήθηκε στην άτρακτο, το δεξιό φτερό και τον κινητήρα.

Ο πιλότος επιχείρησε προσθαλάσσωση λίγη ώρα αργότερα. Πέντε μέρες πριν την πανσέληνο του Νοεμβρίου του 1943, ο πιλότος είχε αρκετό φως από το φεγγάρι για να επιχειρήσει μια επιτυχημένη προσθαλάσσωση στα γαλήνια  τη νύχτα εκείνη νερά του Αιγαίου, όπως αργότερα αναφέρθηκε από τους διασωθέντες. 

Όλο το πλήρωμα του αεροσκάφους διασώθηκε, καταφέρνοντας να βγει στη στεριά. Μετά από περιπλανήσεις σε νησιά του Αιγαίου τελικά φυγαδεύτηκαν στην Αίγυπτο με τη βοήθεια των Ελλήνων και Βρετανών καταδρομέων που βρίσκονταν στη Σέριφο.

ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ

ΛΕΝΑ ΤΣΟΠΟΥΡΟΠΟΥΛΟΥ, υποβρύχια φωτογράφος: «Η διαύγεια των νερών του Αιγαίου, ακόμα και σε μεγάλο βάθος, επέτρεψε τη λήψη φωτογραφιών που απεικονίζουν το αεροσκάφος σε όλη του τη μεγαλοπρέπεια. 

Πρόκειται για ένα εκπληκτικό θέαμα, το οποίο μας μεταφέρει πολλές δεκαετίες πριν. Η κατάσταση του ναυαγίου είναι πράγματι άριστη, όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες και είναι ίσως το μόνο του τύπου του που έχει εντοπιστεί μέχρι σήμερα σε τόσο καλή κατάσταση σε όλο τον κόσμο».

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΕΛΑΣ, αυτοδύτης: «H έρευνα σημαντικών ναυαγίων από τους δύο μεγάλους πολέμους αποτελεί αντικείμενο έρευνας της ομάδας wreckdiving.gr. 

Είναι ένα δύσκολο έργο αφού τα ανεξερεύνητα σημαντικά ναυάγια που δεν έχουν εντοπιστεί στις μέρες μας βρίσκονται κυρίως κάτω από τα 70 μέτρα υπό την επιφάνεια της θάλασσας. Όταν μιλάμε για αναζήτηση ανεξερεύνητων ναυαγίων αεροπλάνων του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο δύσκολα. 

Μικροί στόχοι, συνήθως δύσκολες συνθήκες, ακόμα πιο συχνά αβέβαιο αποτέλεσμα,  αφού από τη μια πλευρά οι τράτες εύκολα καταστρέφουν τα αεροπλάνα που βρίσκονται στο βυθό, από την άλλη για να βρεθεί ένα αεροπλάνο σε καλή κατάσταση πρέπει να έχει προσθαλασσωθεί σε ιδανικές συνθήκες και όχι να έχει συντριβεί. 

Σημαντικό επίσης είναι να υπάρξει μέριμνα για τα αεροσκάφη που έχουν ανακαλυφθεί στους ελληνικούς βυθούς -αρκετά από τα οποία βρίσκονται σε εξαιρετική κατάσταση- αφού συνεχίζουν να κινδυνεύουν από τις τράτες και τίποτα δε γίνεται από το κράτος και την υδρογραφική υπηρεσία προς ενημέρωση των αλιέων επαγγελματιών και ερασιτεχνών για την προστασία τους».

Vickers Wellington

Το Wellington  ήταν ένα από τα πιο επιτυχημένα Βρετανικά βομβαρδιστικά στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. 

Ξεκίνησε υπηρεσία με την Royal Air Force (RAF) το 1938 και ήταν το μόνο αεροσκάφος που κατασκευαζόταν σε όλη τη διάρκεια του πολέμου σε διάφορες παραλλαγές και που παρέμεινε σε υπηρεσία και μετά το τέλος του πολέμου. 

Πρωτοτυπία του αεροπλάνου ήταν ο σκελετός του, ένας περίπλοκος  συνδυασμός τριγώνων που ονομάστηκε γεωδαιτική κατασκευή. 

Ο σκελετός αυτός εκτός από ελαφρύς αποδείχθηκε και ιδιαίτερα ανθεκτικός, πράγμα που βοήθησε τα βομβαρδιστικά Wellington να αντέχουν τα πλήγματα από πυρά εκεί που άλλα αεροσκάφη θα είχαν καταρριφθεί. 

Η εταιρεία Βίκερς κατασκεύασε 11.461 βομβαρδιστικά του τύπου, τα περισσότερα από κάθε άλλο είδος  βομβαρδιστικού που κατασκεύασε η Βρετανία. Σήμερα, διασώζονται μόλις δύο Wellington, τα οποία εκτίθενται σε Μουσεία.

Πλήρωμα 6

Μήκος 19,68 μέτρα

Άνοιγμα φτερών 26,26 μέτρα

Ταχύτητα (μέγιστη) 400 χαω

Υψόμετρο (μέγιστο) 4848 μέτρα

Μηχανές 2 Bristol Hercules Mark XVII

Οπλισμός 6 πολυβόλα 0.303 in

Μπορούσε να μεταφέρει βόμβες συνολικού βάρους άνω των 2000 κιλών. Ορισμένα από τα αεροσκάφη έφεραν αεροτορπίλες.