Άκουσα πρόσφατα κάποιον να λέει ότι οι Έλληνες δεν αντιδρούμε μαζικά στην κατάρρευση όσων βιώσαμε τις τελευταίες δεκαετίες, γιατί είμαστε… δέσμιοι των δανείων που λάβαμε τις μέρες των παχιών αγελάδων και φοβόμαστε να βγάλουμε το φίδι από την τρύπα.
Έχουμε γίνει όλοι «ειδικοί» για τα σπρεντς και τις μεσομακροπρόθεσμες προοπτικές της οικονομίας. Κανείς όμως από τους "ταγούς" της κοινωνίας μας δε φαίνεται να ασχολείται με τις επιπτώσεις της κρίσης στον καθένα από εμάς: Με όσους έχουν την τύχη να έχουν ακόμα -έστω ισχνό- μεροκάματο και δουλεύουν σε καθεστώς ανασφάλειας, αλλά και με τους ξεχασμένους, τα θύματα δηλαδή της κατάρρευσης της απασχόλησης, τους μακροχρόνια άνεργους και τους απολυμένους.
Η κοινωνία είμαστε όλοι εμείς: Πως θα διατηρηθεί η κοινωνική συνοχή, πως θα δημιουργηθεί ένα δίχτυ προστασίας για τους αδύνατους, όταν το 25% των συνελλήνων ζει κάτω από το όριο της φτώχειας;
Η έννοια της λιτότητας και της στενωπού από την οποία κάποια στιγμή θα βγούμε, ακούγεται πλέον ως κακόγουστη φάρσα. Ακόμα και στις εποχές της εικονικής ανάπτυξης και της αναδιανομής του πλούτου που ευαγγελίζονταν κάποιοι, πάλι η συντριπτική πλειοψηφία του λαού υπέφερε, αν και οι «χάντρες και τα καθρεφτάκια» που μοίραζαν οι έχοντες τη νομή της εξουσίας έδιναν την ψευδαίσθηση ότι… γίναμε Ευρώπη.
Σε ένα κράτος στρεβλό, όπου δεν υφίσταται η έννοια της πρόνοιας, η εξαθλίωση που φέρνει η οικονομική κατάρρευση θα έχει δραματικές επιπτώσεις στον κοινωνικό ιστό της χώρας.
Όταν η πρώην μεσαία τάξη δε θα έχει τίποτε άλλο πια να χάσει, τότε θα έρθουν τα χειρότερα.
Δευτέρα 17 Μαΐου 2010
Πέμπτη 13 Μαΐου 2010
Πειραματόζωα
Έχουμε επιδοθεί σε ένα αέναο κυνήγι μαγισσών και ψάχνουμε τους υπαίτιους της κατάρρευσης της χώρας, ανάμεσα στους πολιτικούς –που εμείς ψηφίσαμε- οι οποίοι κυβέρνησαν τη χώρα τις τελευταίες δεκαετίες. Ωραία λογική και βολική διαδικασία. Το ίδιο άλλωστε σκεπτικό λειτούργησε και την επαύριο της Μικρασιατικής Καταστροφής, όταν για τη συμφορά που μας βρήκε στήσαμε στον τοίχο τους «Έξι» και… καθαρίσαμε.
Τόσο απλά; Ναι, αν θέλουμε να συνεχίσουμε να εθελοτυφλούμε.
Όμως, η κρίση δεν περιορίζεται στην πτώχευση του κράτους, αλλά έχει πολλές ακόμα εκφάνσεις: Κρίση αξιών, κρίση του συστήματος, κρίση των θεσμών, αίσθηση ατιμωρησίας και πλήρης απουσία αίσθησης συλλογικότητας.
Σε ένα κλίμα κατάρρευσης των πάντων, καταφεύγουμε στην εύκολη λύση να δείχνουμε τους «άλλους»: Οι «άλλοι» φταίνε για την κατάντια μας, οι «άλλοι» τα τσεπώσανε, οι «άλλοι» είναι τα λαμόγια, οι «άλλοι» θέλουν το κακό μας. Εμείς; Κύριοι και θύματα της περίστασης.
Δυστυχώς, δε θέλουμε να δούμε αν και που έφταιξε ο καθένας από εμάς: Ο δημοσιογράφος που παραπλανά την κοινή γνώμη, ο πολιτικός που κλέβει, ή απλά είναι ανίκανος να κυβερνήσει, ακόμα και ο ανώνυμος πολίτης που περιμένει το ρουσφέτι, ή κάνει τα στραβά μάτια στην ανομία, επειδή κάτι θα κερδίσει και εκείνος.
Διολισθαίναμε για χρόνια σε ένα βούρκο απάθειας, όπου το μόνο που μας ένοιαζε ήταν η καλοπέρασή μας. Τώρα ήρθε η ώρα του λογαριασμού. Και αν κάποιοι θεωρούν ότι γίναμε πειραματόζωα στο προτεκτοράτο του ΔΝΤ, δεν έχουν αντιληφθεί ότι οι βίαιες αναταράξεις της κοινωνίας μας μόλις τώρα αρχίζουν.
Τόσο απλά; Ναι, αν θέλουμε να συνεχίσουμε να εθελοτυφλούμε.
Όμως, η κρίση δεν περιορίζεται στην πτώχευση του κράτους, αλλά έχει πολλές ακόμα εκφάνσεις: Κρίση αξιών, κρίση του συστήματος, κρίση των θεσμών, αίσθηση ατιμωρησίας και πλήρης απουσία αίσθησης συλλογικότητας.
Σε ένα κλίμα κατάρρευσης των πάντων, καταφεύγουμε στην εύκολη λύση να δείχνουμε τους «άλλους»: Οι «άλλοι» φταίνε για την κατάντια μας, οι «άλλοι» τα τσεπώσανε, οι «άλλοι» είναι τα λαμόγια, οι «άλλοι» θέλουν το κακό μας. Εμείς; Κύριοι και θύματα της περίστασης.
Δυστυχώς, δε θέλουμε να δούμε αν και που έφταιξε ο καθένας από εμάς: Ο δημοσιογράφος που παραπλανά την κοινή γνώμη, ο πολιτικός που κλέβει, ή απλά είναι ανίκανος να κυβερνήσει, ακόμα και ο ανώνυμος πολίτης που περιμένει το ρουσφέτι, ή κάνει τα στραβά μάτια στην ανομία, επειδή κάτι θα κερδίσει και εκείνος.
Διολισθαίναμε για χρόνια σε ένα βούρκο απάθειας, όπου το μόνο που μας ένοιαζε ήταν η καλοπέρασή μας. Τώρα ήρθε η ώρα του λογαριασμού. Και αν κάποιοι θεωρούν ότι γίναμε πειραματόζωα στο προτεκτοράτο του ΔΝΤ, δεν έχουν αντιληφθεί ότι οι βίαιες αναταράξεις της κοινωνίας μας μόλις τώρα αρχίζουν.
Τρίτη 4 Μαΐου 2010
Περαβρεχειστάν
Η οικονομία της Πορτογαλίας, αν και πιο υγιής από εκείνη της Ελλάδας, περνάει και εκείνη τις συμπληγάδες της κρίσης. Μια ποιοτική διαφορά όμως, στον τρόπο με τον οποίο την αντιμετωπίζει το πολιτικό δυναμικό της χώρας φαίνεται από το εξής: Ο σοσιαλιστής πρωθυπουργός της χώρας Ζοζέ Σώκρατες και ο αρχηγός της κεντροδεξιάς αντιπολίτευσης Πέδρο Κοέλιο έδωσαν κοινή συνέντευξη Τύπου, στην οποία τόνισαν ότι θα συνεργαστούν για να ξεπεράσουν τις κερδοσκοπικές επιθέσεις και ότι πάνω από όλα είναι το συμφέρον της χώρας, πέρα από κομματικές σκοπιμότητες.
Εδώ στο… Ελλάντα βουλιάζουμε και αντί να υπάρχει μια συσπείρωση για την αντιμετώπιση των προβλημάτων σε όλα τα πεδία, από την οικονομία μέχρι την εξωτερική πολιτική, βλέπουμε καθημερινά να μη μπορούν να συμφωνήσουν –για τα μάτια του κόσμου τουλάχιστον- ούτε καν τα μέλη της ίδιας κυβέρνησης, αφού τα αλληλοκαρφώματα πάνε σύννεφο.
Ακόμα χειρότερα, η πολιτική πλέον ασκείται από τα τηλεπαράθυρα, όπου επιφανείς υπουργοί –νυν και πρώην- πιάνουν… στασίδι από το πρωί μέχρι το βράδι και προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Κανείς όμως δεν μπαίνει στον κόπο να μας εξηγήσει πώς θα μας σώσουν από την εθνική απαξίωση, εκείνοι που ευθύνονται για τον πλήρη ευτελισμό της χώρας τα τελευταία 40 χρόνια.
Ο άμοιρος υπήκοος του Περαβρεχειστάν όμως δεν ενδιαφέρεται τόσο αν οι «ένοχοι» είχαν μπλε ή πράσινο κοστούμι, ούτε αν οι ευθύνες είναι 60-40. Θέλει να μάθει επιτέλους αν θα βγούμε ποτέ από το τούνελ της κακομοιριάς μας, εκεί όπου τα κορόιδα πληρώνουν τις αμαρτίες των έξυπνων.
Εδώ στο… Ελλάντα βουλιάζουμε και αντί να υπάρχει μια συσπείρωση για την αντιμετώπιση των προβλημάτων σε όλα τα πεδία, από την οικονομία μέχρι την εξωτερική πολιτική, βλέπουμε καθημερινά να μη μπορούν να συμφωνήσουν –για τα μάτια του κόσμου τουλάχιστον- ούτε καν τα μέλη της ίδιας κυβέρνησης, αφού τα αλληλοκαρφώματα πάνε σύννεφο.
Ακόμα χειρότερα, η πολιτική πλέον ασκείται από τα τηλεπαράθυρα, όπου επιφανείς υπουργοί –νυν και πρώην- πιάνουν… στασίδι από το πρωί μέχρι το βράδι και προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Κανείς όμως δεν μπαίνει στον κόπο να μας εξηγήσει πώς θα μας σώσουν από την εθνική απαξίωση, εκείνοι που ευθύνονται για τον πλήρη ευτελισμό της χώρας τα τελευταία 40 χρόνια.
Ο άμοιρος υπήκοος του Περαβρεχειστάν όμως δεν ενδιαφέρεται τόσο αν οι «ένοχοι» είχαν μπλε ή πράσινο κοστούμι, ούτε αν οι ευθύνες είναι 60-40. Θέλει να μάθει επιτέλους αν θα βγούμε ποτέ από το τούνελ της κακομοιριάς μας, εκεί όπου τα κορόιδα πληρώνουν τις αμαρτίες των έξυπνων.
Δευτέρα 3 Μαΐου 2010
Πέσαμε στη «μαύρη τρύπα»…
Ανακοίνωσε λοιπόν η κυβέρνηση τα επαχθή μέτρα που επέβαλλαν οι διεθνείς «προστάτες» μας, ακυρώνοντας στην πράξη πλέον κάθε έννοια εθνικής κυριαρχίας. Το δίλημμα που έθεσε ο πρωθυπουργός κ. Γ. Παπανδρέου είναι «μεγάλες θυσίες ή καταστροφή». Μόνο που οι μεγάλες θυσίες δεν εγγυώνται παράλληλα την αποφυγή της καταστροφής, δεδομένου ότι τα δάνεια που θα μας χορηγήσουν τα «κοράκια» του ΔΝΤ και της Ε.Ε. με τους δικούς τους όρους, τους οποίους αποδεχθήκαμε θέλοντας και μη, είναι για την αποπληρωμή τόκων παλιότερων δανείων.
Αν δεν υπάρξει ριζικός ανασχεδιασμός του κρατικού μηχανισμού, τα έσοδα που θα προκύψουν από το πετσόκομμα των μισθών και των συντάξεων εκατομμυρίων Ελλήνων, δε θα είναι παρά μια ανούσια σπονδή στον Καιάδα της κακοδιαχείρισης και της σπατάλης.
Η μεγάλη μάζα των Ελλήνων παρακολουθεί εμβρόντητη τις εξελίξεις και τρομοκρατημένη από τα κύμβαλα της καταστροφής κλείνεται στο σπίτι της. Το μεγάλο ερώτημα τώρα είναι πότε θα ξεσπάσει η βουβή οργή της πλειοψηφίας. Μέχρι τώρα, βλέπαμε τους «άλλους» να υποφέρουν, να υφίστανται κάθε λογής πίεση. Τώρα, «εμείς», η πάλαι ποτέ μεσαία τάξη, αντικρίζουμε κατάματα την περικοπή των μισθών, στην πιο ανεξέλεγκτη «ελεύθερη» αγορά της Ευρώπης, όπου τα είδη πρώτης ανάγκης είναι πολλές φορές ακριβότερα από ό,τι στη Γερμανία ή τη Γαλλία. Ένα ξεχαρβαλωμένο κράτος, που ζούσε με τα ψέματα και με την ένοχη ανοχή όλων μας, έφτασε στο τέλος της διαδρομής του.
Το θέμα είναι ότι θα την πληρώσουν -όπως πάντα- εκείνοι που έχουν το μικρότερο μερίδιο ευθύνης…
Αν δεν υπάρξει ριζικός ανασχεδιασμός του κρατικού μηχανισμού, τα έσοδα που θα προκύψουν από το πετσόκομμα των μισθών και των συντάξεων εκατομμυρίων Ελλήνων, δε θα είναι παρά μια ανούσια σπονδή στον Καιάδα της κακοδιαχείρισης και της σπατάλης.
Η μεγάλη μάζα των Ελλήνων παρακολουθεί εμβρόντητη τις εξελίξεις και τρομοκρατημένη από τα κύμβαλα της καταστροφής κλείνεται στο σπίτι της. Το μεγάλο ερώτημα τώρα είναι πότε θα ξεσπάσει η βουβή οργή της πλειοψηφίας. Μέχρι τώρα, βλέπαμε τους «άλλους» να υποφέρουν, να υφίστανται κάθε λογής πίεση. Τώρα, «εμείς», η πάλαι ποτέ μεσαία τάξη, αντικρίζουμε κατάματα την περικοπή των μισθών, στην πιο ανεξέλεγκτη «ελεύθερη» αγορά της Ευρώπης, όπου τα είδη πρώτης ανάγκης είναι πολλές φορές ακριβότερα από ό,τι στη Γερμανία ή τη Γαλλία. Ένα ξεχαρβαλωμένο κράτος, που ζούσε με τα ψέματα και με την ένοχη ανοχή όλων μας, έφτασε στο τέλος της διαδρομής του.
Το θέμα είναι ότι θα την πληρώσουν -όπως πάντα- εκείνοι που έχουν το μικρότερο μερίδιο ευθύνης…
Τετάρτη 21 Απριλίου 2010
Ευρω-μπάχαλο
Μετά από 95 χιλιάδες ακυρωμένες πτήσεις στα αεροδρόμια της Ευρώπης, λόγω της ηφαιστειακής έκρηξης στην Ισλανδία, φαίνεται ότι οι αερομεταφορές ανακτούν σταδιακά τους γνωστούς τους ρυθμούς. Μέχρι να ομαλοποιηθεί η κατάσταση βέβαια θα περάσουν αρκετές ακόμα ημέρες. Εντύπωση και ερωτηματικά όμως προκαλούν κάποια στοιχεία που πέρασαν στα «ψιλά» αυτές τις ημέρες: Πρώτον, η χαρακτηριστική καθυστέρηση της Ε.Ε. να συγκαλέσει σύνοδο των υπουργών μεταφορών των κρατών-μελών ενώ η κρίση από την αρχή φάνηκε ότι θα έπαιρνε μεγάλες διαστάσεις, δεύτερον η αμήχανη και χλιαρή αντίδραση του αρμόδιου επίτροπου Σίιμ Κάλλας και τρίτον οι πιέσεις των αεροπορικών εταιρειών προς την Ε.Ε. που καθημερινά έχαναν εκατομμύρια ευρώ, σε συνδυασμό με τις αντικρουόμενες απόψεις ειδικών και «ειδικών», περί ασφάλειας των πτήσεων.
Τα γεγονότα κατέδειξαν ότι ακόμα και σε μια πανευρωπαϊκή κρίση, η οποία οφείλεται σε ένα φυσικό φαινόμενο, είναι σχεδόν αδύνατος ο συντονισμός και η άμεση αντίδραση, ενώ οι γραφειοκρατικές διαδικασίες του «δεινόσαυρου» των Βρυξελλών περισσότερο επέτειναν το πρόβλημα και έδειξαν το κενό εξουσίας που υπάρχει, παρά συντέλεσαν στη λύση του.
Είναι απορίας άξιο πως η Ε.Ε. η οποία έδειξε ελλιπή αντανακλαστικά και καθυστερημένη αντίδραση στην αντιμετώπιση μιας φυσικής καταστροφής, είναι σε θέση να χειριστεί με υπευθυνότητα και αποτελεσματικότητα το «ηφαίστειο» της ελληνικής οικονομίας, το οποίο απειλεί με πτώχευση τη χώρα μας. Μάλλον γι αυτό λοιπόν η πατρίδα μας θα εισέλθει σε καθεστώς διπλής επιτροπείας, τόσο από τους ισχυρούς της ευρωζώνης, όσο και από τα κοράκια του ΔΝΤ. Και ο θεός βοηθός…
Τα γεγονότα κατέδειξαν ότι ακόμα και σε μια πανευρωπαϊκή κρίση, η οποία οφείλεται σε ένα φυσικό φαινόμενο, είναι σχεδόν αδύνατος ο συντονισμός και η άμεση αντίδραση, ενώ οι γραφειοκρατικές διαδικασίες του «δεινόσαυρου» των Βρυξελλών περισσότερο επέτειναν το πρόβλημα και έδειξαν το κενό εξουσίας που υπάρχει, παρά συντέλεσαν στη λύση του.
Είναι απορίας άξιο πως η Ε.Ε. η οποία έδειξε ελλιπή αντανακλαστικά και καθυστερημένη αντίδραση στην αντιμετώπιση μιας φυσικής καταστροφής, είναι σε θέση να χειριστεί με υπευθυνότητα και αποτελεσματικότητα το «ηφαίστειο» της ελληνικής οικονομίας, το οποίο απειλεί με πτώχευση τη χώρα μας. Μάλλον γι αυτό λοιπόν η πατρίδα μας θα εισέλθει σε καθεστώς διπλής επιτροπείας, τόσο από τους ισχυρούς της ευρωζώνης, όσο και από τα κοράκια του ΔΝΤ. Και ο θεός βοηθός…
Παρασκευή 16 Απριλίου 2010
Των αυτοδυτών οι κοινότητες
Σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, όπου οι ακτογραμμές ξεπερνούν τα 15 χιλιάδες χιλιόμετρα –το μεγαλύτερο μήκος ακτών πανευρωπαϊκά- η αυτόνομη κατάδυση ήταν περίπου «απαγορευμένη» μέχρι πριν από λίγα χρόνια, καθώς η νομοθεσία δεν επέτρεπε τις υποβρύχιες… βόλτες, παρά μόνο σε ελάχιστα σημεία.
Αυτό το παράδοξο και αντιαναπτυξιακό καθεστώς απαγόρευσης άλλαξε με το νόμο 3409/2005 «Καταδύσεις Αναψυχής και Άλλες Δραστηριότητες», με τον οποίο οι καταδύσεις από την ανατολή μέχρι τη δύση του ήλιου επιτρέπονται σε όλη τη χώρα, με εξαίρεση τις περιοχές αρχαιολογικού ενδιαφέροντος και τα Θαλάσσια Πάρκα Αλοννήσου και Ζακύνθου.
Οι Έλληνες αυτοδύτες μπορούν πλέον να εξασκήσουν το χόμπι τους νόμιμα, υπό την προϋπόθεση βέβαια ότι δεν επιδίδονται σε δραστηριότητες όπως το υποβρύχιο ψάρεμα με συσκευές αυτόνομης κατάδυσης, μια συνήθεια κάποιων ανέντιμων, η οποίοι δυστυχώς αμαυρώνουν με τη συμπεριφορά τους χιλιάδες ερασιτέχνες αυτοδύτες που σέβονται το περιβάλλον, ή την ανέλκυση αρχαίων -ή μη- αντικειμένων από ναυάγια. Αντιθέτως, η παρουσία συνειδητοποιημένων ερασιτεχνών αυτοδυτών έχει πολλά θετικά αποτελέσματα: Γίνονται οι ίδιοι προστάτες της πολιτιστικής κληρονομιάς και του ενάλιου πλούτου της πατρίδας μας.
Εκτιμάται ότι ο αριθμός των πιστοποιημένων αυτοδυτών στην Ελλάδα ξεπερνά τις 100 χιλιάδες, με αυξητικές μάλιστα τάσεις, ενώ ο δείκτης ατυχημάτων παραμένει εντυπωσιακά χαμηλός –είναι στατιστικά πιο πιθανό να πέσετε θύμα τροχαίου, παρά να τραυματιστείτε κάνοντας κατάδυση. Τα περισσότερα άλλωστε κρούσματα τραυματισμών από τις καταδύσεις αναφέρονται σε περιπτώσεις που δεν ακολουθούνται οι διαδικασίες ασφαλείας και αφορούν σε συντριπτικό ποσοστό αυτούς που ψαρεύουν παράνομα με μπουκάλες.
Ο καταδυτικός τουρισμός αποτελεί τη «βαριά βιομηχανία» χωρών όπως η Μάλτα και η Αίγυπτος και εκατοντάδες χιλιάδες δύτες με τις οικογένειές τους από όλη την Ευρώπη επισκέπτονται τα υποβρύχια… θέλγητρα. Αν και στην Ελλάδα ακόμα προσπαθούμε να ανακαλύψουμε τον… τροχό, υπάρχουν πολλές καταδυτικές κοινότητες που προβάλλουν τα θετικά της αυτόνομης κατάδυσης, προσφέρουν χρήσιμες πληροφορίες σε όλους τους ενδιαφερόμενους, διοργανώνουν σεμινάρια οικολογικής και περιβαλλοντικής ευαισθητοποίησης και ενημερώνουν την πολυπληθή καταδυτική οικογένεια της χώρας μας για τις τελευταίες εξελίξεις στην Ελλάδα αλλά και παγκοσμίως.
Πολλές καταδυτικές κοινότητες, από την Αλεξανδρούπολη μέχρι την Κρήτη, φιλοξενούν τους δεκάδες χιλιάδες Έλληνες αυτοδύτες, παρέχοντάς τους βήμα έκφρασης και προβληματισμού για τα ζητήματα που τους αφορούν. Αν θέλετε να μάθετε τα «μυστικά» της αυτόνομης κατάδυσης, να γνωρίσετε απλούς, καθημερινούς ανθρώπους που ασχολούνται με το χόμπι αυτό και να πληροφορηθείτε για τα τεκταινόμενα στο χώρο, δεν έχετε παρά να επισκεφθείτε τους Συλλόγους που σταχυολογήσαμε και παραθέτουμε:
Σύλλογος Καταδύσεων Αναψυχής http://www.rsdc.gr
O Σύλλογος Καταδύσεων Αναψυχής είναι αναγνωρισμένο αθλητικό σωματείο. Δημιουργήθηκε στο νομό Ημαθίας το 2001 από μια παρέα αυτοδυτών με κίνητρο την αγάπη για την θάλασσα και το υποβρύχιο περιβάλλον. Ασχολείται αποκλειστικά με την αυτόνομη κατάδυση αναψυχής. Παράλληλα στήριξε και το έργο της Mom http://www.mom.gr/ για την διάσωση της μεσογειακής φώκιας. Πραγματοποιεί καταδυτικές εκδρομές, σεμινάρια, εκδηλώσεις, ημερίδες και παρουσιάσεις. Το μεγαλύτερο επίτευγμα του ΣΚΑ είναι ότι δημιούργησε καταδυτική και καλώ εννοούμενη οικολογική συνείδηση σε εκατοντάδες φίλους της θάλασσας.
Ο ΣΚΑ βρίσκεται σε συνεργασία με το πυροσβεστικό κλιμάκιο Ημαθίας και κάνει προσπάθειες να ενταχθεί στο πρόγραμμα πολιτικής προστασίας για εθελοντικές υποβρύχιες υπηρεσίες σε λίμνες και ποτάμια του νομού. Παράλληλα προσφέρει κοινωνικό έργο με την μορφή του εθελοντισμού για οτιδήποτε χρειαστεί υποβρυχίως. Έχει συνεργαστεί στο παρελθόν με την Ελληνική Αστυνομία και με την Πυροσβεστική Υπηρεσία του νομού σε διάφορα θέματα έρευνας και διάσωσης.
Διαθέτει αυτονομία και πληρότητα σε θέματα εξοπλισμού, όπως αεροσυμπιεστή υψηλής πίεσης πλήρωσης φιαλών, πλήρη εξοπλισμό καταδύσεων, συστήματα υποστήριξης επιφανείας, συστήματα παροχής πρώτων βοηθειών, συμβατικό φουσκωτό σκάφος, Τα μέλη του είναι όλοι πτυχιούχοι αυτοδύτες όλων των βαθμίδων και όλων των ειδικοτήτων εκπαίδευσης.
Ένωση Αυτοδυτών Θεσσαλονίκης www.thessalonikidiveclub.gr
Από τους παλιότερους συλλόγους αυτόνομης κατάδυσης στην Ελλάδα, συμπληρώνει αισίως τα 28 χρόνια προσφοράς, καθώς ιδρύθηκε το 1982, σε μία εποχή που η αυτόνομη κατάδυση στη Ελλάδα και ειδικότερα στη Θεσσαλονίκη προσπαθούσε να κάνει τα πρώτα της βήματα. Σήμερα η ΕΑΘ προσφέρει στον ερασιτέχνη αυτοδύτη τη δυνατότητα της καταδυτικής παρέας, της ανταλλαγής εμπειριών και της συνεχούς βελτίωσης της γνώσης μέσα από την εκπαίδευση.
Για το επόμενο διάστημα η ΕΑΘ προγραμματίζει μια σειρά εκδηλώσεων:
α)Ομιλία παρουσίαση με θέμα :"Υποβρύχιο Περσευς" τη Δευτέρα 26/4/2010 στο Κέντρο Ιστορίας Θεσσαλονίκης ,ομιλητής Κώστας Θωκταρίδης.
β)Συμμετοχή της ΕΑΘ στον καθαρισμό του βυθού και της ακτής στα "Ψακούδια Δήμου Ορμύλιας Χαλκιδικής" 8/9-Μαϊου 2009.
β)Συμμετοχή της ΕΑΘ στις εκδηλώσεις για την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος -Ιούνιος 2010 με καθαρισμό βυθού.
γ)οργάνωση "καταδυτικού κάμπιγκ" το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος 22/23/24-5-2010 στη Χαλκιδική με πολλές καταδύσεις.
δ)εκπαίδευση των μελών της ΕΑΘ από το ΕΚΑΒ ,σε θέματα παροχής πρώτων βοηθειών ,ΚΑΡΠΑ χρήση απινιδωτή.
Ομάδα Αυτοδυτών «Τhe Abyss Club» www.theabyss.gr
Στην ιστοσελίδα της «Αβύσσου» θα βρείτε πολλά χρήσιμα στοιχεία, τα οποία απευθύνονται τόσο στους ερασιτέχνες αυτοδύτες, όσο και στους επαγγελματίες, που απασχολούνται με υποθαλάσσια έργα, ιχθυοκαλλιέργειες και άλλες συναφείς δραστηριότητες.
Σύλλογος Ερασιτεχνών Αυτοδυτών «ΤΗΘΥΣ» www.scubadive.gr
O μη κερδοσκοπικός Σύλλογος Ερασιτεχνών Αυτοδυτών "ΤΗΘΥΣ" ιδρύθηκε το 2007 από μια ομάδα αυτοδυτών, που τους ενώνει το πάθος τους για την κατάδυση και η αγάπη τους για το θαλάσσιο περιβάλλον. Οι στόχοι του συλλόγου είναι:
α) Η προάσπιση των συμφερόντων των ερασιτεχνών αυτοδυτών.
β) Η ανάπτυξη και η διάδοση της αυτόνομης κατάδυσης .
γ) Η συνεχής ενημέρωση και επιμόρφωση των μελών του Συλλόγου πάνω σε θέματα της αυτόνομης κατάδυσης.
δ) Η αναβάθμιση της εκπαίδευσης και των παρεχόμενων υπηρεσιών στους ερασιτέχνες αυτοδύτες από τους παροχείς των αντίστοιχων υπηρεσιών σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά πρότυπα, την Ελληνική και την διεθνή πρακτική.
ε) Η προστασία των Ελληνικών θαλασσών, της πολιτιστικής κληρονομιάς, των λιμνών, των ποταμών και εν γένει του φυσικού περιβάλλοντος, με σχετικές ενέργειες προς τις αρμόδιες αρχές.
στ) Η οικολογική ευαισθητοποίηση του κοινού .
ζ) Η ανάπτυξη αθλητικών δραστηριοτήτων σχετικών με την αυτόνομη κατάδυση.
Στην ιστοσελίδα του συλλόγου θα βρείτε πολλά χρήσιμα στοιχεία για τις εκδηλώσεις ευαισθητοποίησης και ενημέρωσης που προγραμματίζονται στο εγγύς μέλλον.
Ομάδα Sea Gate www.sea-gate.gr
Σκοπός της δημιουργίας του Seagate είναι η συμβολή του στην ανάπτυξη και την προώθηση της κατάδυσης αλλά και η συνεχής ενημέρωση για θέματα που αφορούν στην προστασία της θάλασσας και του περιβάλλοντος. To Seagate δεν είναι μια απρόσωπη διαδικτυακή κοινότητα αυτοδυτών, αλλά ένα φιλικό και ζεστό περιβάλλον στο οποίο συμμετέχουν ενεργά τα μέλη του, συμμετέχοντας σε εκπαιδευτικές ημερίδες, σεμινάρια, καταδύσεις, εκθέσεις, ταξίδια και άλλες εκδηλώσεις. Ήδη προγραμματίζεται για 5η φορά ταξίδι στο εξωτερικό για καταδύσεις αναψυχής σε προορισμούς όπως η Μάλτα, η Ερυθρά, η Ταϊλάνδη, το Μπαλί, ενώ παράλληλα πραγματοποιούνται συχνές εξορμήσεις σε όλη την Ελλάδα.
Η θεματολογία του Sea-Gate.gr στηρίζεται σε αρθρογραφία και ειδήσεις των γνωστότερων έντυπων και ηλεκτρονικών μέσων τόσο της Ελλάδας όσο και του εξωτερικού, σε καταξιωμένα πρόσωπα που ασχολούνται με την θάλασσα και την κατάδυση καθώς επίσης και σε άρθρα από τις εμπειρίες της ομάδας ή των μελών του . Το Sea-gate.gr συμμετέχει ενεργά σε εθελοντικά προγράμματα που αφορούν στην προστασία του περιβάλλοντος και των θαλάσσιων ειδών σε συνεργασία με συλλόγους και καταδυτικά κέντρα ενώ έχει δραστηριοποιηθεί στην προώθηση της κατάδυσης στο εξωτερικό. Κάποια από τα θέματα που φιλοξενούνται στις σελίδες του Sea-Gate.gr περιλαμβάνουν την ενημέρωση για εκπαίδευση, καταδυτικούς προορισμούς, βίντεο, φωτογραφίες, καταδυτικό εξοπλισμό, εκπαιδευτικά σεμινάρια, καταδυτικά κέντρα και σχολές, ειδικές προσφορές , πληροφοριακό υλικό για το θαλάσσιο περιβάλλον και τον υποβρύχιο κόσμο, συνεντεύξεις , αφιερώματα
Hellenic Underwater Times www.huts.gr
Τα «Ελληνικά Υποβρύχια Χρονικά» είναι μια διαδικτυακή πύλη ενημέρωσης και διαλόγου, γύρω από τα θέματα που απασχολούν τον Έλληνα ερασιτέχνη αυτοδύτη. Ιστορικά στοιχεία, περιγραφές καταδυτικών εξορμήσεων και το πρώτο αμιγώς καταδυτικό διαδικτυακό ραδιόφωνο στη διεύθυνση www.huts-radio.gr είναι μερικές μόνο από τις πολυσχιδείς δραστηριότητες του Συλλόγου.
Ομάδα φωτογράφησης ναυαγίων www.sea-wrecks.gr
Η καταδυτική αυτή ομάδα αποτελείται από αυτοδύτες που μοιράζονται την κοινή τους αγάπη για την θάλασσα και την κατάδυση. Κύριος στόχος των μελών της ομάδας είναι η επίσκεψη και ανάδειξη των αμέτρητων ναυαγίων της χώρας μας, σεβόμενοι πάντα την ιστορία που τα συνοδεύει.
Αυτό το παράδοξο και αντιαναπτυξιακό καθεστώς απαγόρευσης άλλαξε με το νόμο 3409/2005 «Καταδύσεις Αναψυχής και Άλλες Δραστηριότητες», με τον οποίο οι καταδύσεις από την ανατολή μέχρι τη δύση του ήλιου επιτρέπονται σε όλη τη χώρα, με εξαίρεση τις περιοχές αρχαιολογικού ενδιαφέροντος και τα Θαλάσσια Πάρκα Αλοννήσου και Ζακύνθου.
Οι Έλληνες αυτοδύτες μπορούν πλέον να εξασκήσουν το χόμπι τους νόμιμα, υπό την προϋπόθεση βέβαια ότι δεν επιδίδονται σε δραστηριότητες όπως το υποβρύχιο ψάρεμα με συσκευές αυτόνομης κατάδυσης, μια συνήθεια κάποιων ανέντιμων, η οποίοι δυστυχώς αμαυρώνουν με τη συμπεριφορά τους χιλιάδες ερασιτέχνες αυτοδύτες που σέβονται το περιβάλλον, ή την ανέλκυση αρχαίων -ή μη- αντικειμένων από ναυάγια. Αντιθέτως, η παρουσία συνειδητοποιημένων ερασιτεχνών αυτοδυτών έχει πολλά θετικά αποτελέσματα: Γίνονται οι ίδιοι προστάτες της πολιτιστικής κληρονομιάς και του ενάλιου πλούτου της πατρίδας μας.
Εκτιμάται ότι ο αριθμός των πιστοποιημένων αυτοδυτών στην Ελλάδα ξεπερνά τις 100 χιλιάδες, με αυξητικές μάλιστα τάσεις, ενώ ο δείκτης ατυχημάτων παραμένει εντυπωσιακά χαμηλός –είναι στατιστικά πιο πιθανό να πέσετε θύμα τροχαίου, παρά να τραυματιστείτε κάνοντας κατάδυση. Τα περισσότερα άλλωστε κρούσματα τραυματισμών από τις καταδύσεις αναφέρονται σε περιπτώσεις που δεν ακολουθούνται οι διαδικασίες ασφαλείας και αφορούν σε συντριπτικό ποσοστό αυτούς που ψαρεύουν παράνομα με μπουκάλες.
Ο καταδυτικός τουρισμός αποτελεί τη «βαριά βιομηχανία» χωρών όπως η Μάλτα και η Αίγυπτος και εκατοντάδες χιλιάδες δύτες με τις οικογένειές τους από όλη την Ευρώπη επισκέπτονται τα υποβρύχια… θέλγητρα. Αν και στην Ελλάδα ακόμα προσπαθούμε να ανακαλύψουμε τον… τροχό, υπάρχουν πολλές καταδυτικές κοινότητες που προβάλλουν τα θετικά της αυτόνομης κατάδυσης, προσφέρουν χρήσιμες πληροφορίες σε όλους τους ενδιαφερόμενους, διοργανώνουν σεμινάρια οικολογικής και περιβαλλοντικής ευαισθητοποίησης και ενημερώνουν την πολυπληθή καταδυτική οικογένεια της χώρας μας για τις τελευταίες εξελίξεις στην Ελλάδα αλλά και παγκοσμίως.
Πολλές καταδυτικές κοινότητες, από την Αλεξανδρούπολη μέχρι την Κρήτη, φιλοξενούν τους δεκάδες χιλιάδες Έλληνες αυτοδύτες, παρέχοντάς τους βήμα έκφρασης και προβληματισμού για τα ζητήματα που τους αφορούν. Αν θέλετε να μάθετε τα «μυστικά» της αυτόνομης κατάδυσης, να γνωρίσετε απλούς, καθημερινούς ανθρώπους που ασχολούνται με το χόμπι αυτό και να πληροφορηθείτε για τα τεκταινόμενα στο χώρο, δεν έχετε παρά να επισκεφθείτε τους Συλλόγους που σταχυολογήσαμε και παραθέτουμε:
Σύλλογος Καταδύσεων Αναψυχής http://www.rsdc.gr
O Σύλλογος Καταδύσεων Αναψυχής είναι αναγνωρισμένο αθλητικό σωματείο. Δημιουργήθηκε στο νομό Ημαθίας το 2001 από μια παρέα αυτοδυτών με κίνητρο την αγάπη για την θάλασσα και το υποβρύχιο περιβάλλον. Ασχολείται αποκλειστικά με την αυτόνομη κατάδυση αναψυχής. Παράλληλα στήριξε και το έργο της Mom http://www.mom.gr/ για την διάσωση της μεσογειακής φώκιας. Πραγματοποιεί καταδυτικές εκδρομές, σεμινάρια, εκδηλώσεις, ημερίδες και παρουσιάσεις. Το μεγαλύτερο επίτευγμα του ΣΚΑ είναι ότι δημιούργησε καταδυτική και καλώ εννοούμενη οικολογική συνείδηση σε εκατοντάδες φίλους της θάλασσας.
Ο ΣΚΑ βρίσκεται σε συνεργασία με το πυροσβεστικό κλιμάκιο Ημαθίας και κάνει προσπάθειες να ενταχθεί στο πρόγραμμα πολιτικής προστασίας για εθελοντικές υποβρύχιες υπηρεσίες σε λίμνες και ποτάμια του νομού. Παράλληλα προσφέρει κοινωνικό έργο με την μορφή του εθελοντισμού για οτιδήποτε χρειαστεί υποβρυχίως. Έχει συνεργαστεί στο παρελθόν με την Ελληνική Αστυνομία και με την Πυροσβεστική Υπηρεσία του νομού σε διάφορα θέματα έρευνας και διάσωσης.
Διαθέτει αυτονομία και πληρότητα σε θέματα εξοπλισμού, όπως αεροσυμπιεστή υψηλής πίεσης πλήρωσης φιαλών, πλήρη εξοπλισμό καταδύσεων, συστήματα υποστήριξης επιφανείας, συστήματα παροχής πρώτων βοηθειών, συμβατικό φουσκωτό σκάφος, Τα μέλη του είναι όλοι πτυχιούχοι αυτοδύτες όλων των βαθμίδων και όλων των ειδικοτήτων εκπαίδευσης.
Ένωση Αυτοδυτών Θεσσαλονίκης www.thessalonikidiveclub.gr
Από τους παλιότερους συλλόγους αυτόνομης κατάδυσης στην Ελλάδα, συμπληρώνει αισίως τα 28 χρόνια προσφοράς, καθώς ιδρύθηκε το 1982, σε μία εποχή που η αυτόνομη κατάδυση στη Ελλάδα και ειδικότερα στη Θεσσαλονίκη προσπαθούσε να κάνει τα πρώτα της βήματα. Σήμερα η ΕΑΘ προσφέρει στον ερασιτέχνη αυτοδύτη τη δυνατότητα της καταδυτικής παρέας, της ανταλλαγής εμπειριών και της συνεχούς βελτίωσης της γνώσης μέσα από την εκπαίδευση.
Για το επόμενο διάστημα η ΕΑΘ προγραμματίζει μια σειρά εκδηλώσεων:
α)Ομιλία παρουσίαση με θέμα :"Υποβρύχιο Περσευς" τη Δευτέρα 26/4/2010 στο Κέντρο Ιστορίας Θεσσαλονίκης ,ομιλητής Κώστας Θωκταρίδης.
β)Συμμετοχή της ΕΑΘ στον καθαρισμό του βυθού και της ακτής στα "Ψακούδια Δήμου Ορμύλιας Χαλκιδικής" 8/9-Μαϊου 2009.
β)Συμμετοχή της ΕΑΘ στις εκδηλώσεις για την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος -Ιούνιος 2010 με καθαρισμό βυθού.
γ)οργάνωση "καταδυτικού κάμπιγκ" το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος 22/23/24-5-2010 στη Χαλκιδική με πολλές καταδύσεις.
δ)εκπαίδευση των μελών της ΕΑΘ από το ΕΚΑΒ ,σε θέματα παροχής πρώτων βοηθειών ,ΚΑΡΠΑ χρήση απινιδωτή.
Ομάδα Αυτοδυτών «Τhe Abyss Club» www.theabyss.gr
Στην ιστοσελίδα της «Αβύσσου» θα βρείτε πολλά χρήσιμα στοιχεία, τα οποία απευθύνονται τόσο στους ερασιτέχνες αυτοδύτες, όσο και στους επαγγελματίες, που απασχολούνται με υποθαλάσσια έργα, ιχθυοκαλλιέργειες και άλλες συναφείς δραστηριότητες.
Σύλλογος Ερασιτεχνών Αυτοδυτών «ΤΗΘΥΣ» www.scubadive.gr
O μη κερδοσκοπικός Σύλλογος Ερασιτεχνών Αυτοδυτών "ΤΗΘΥΣ" ιδρύθηκε το 2007 από μια ομάδα αυτοδυτών, που τους ενώνει το πάθος τους για την κατάδυση και η αγάπη τους για το θαλάσσιο περιβάλλον. Οι στόχοι του συλλόγου είναι:
α) Η προάσπιση των συμφερόντων των ερασιτεχνών αυτοδυτών.
β) Η ανάπτυξη και η διάδοση της αυτόνομης κατάδυσης .
γ) Η συνεχής ενημέρωση και επιμόρφωση των μελών του Συλλόγου πάνω σε θέματα της αυτόνομης κατάδυσης.
δ) Η αναβάθμιση της εκπαίδευσης και των παρεχόμενων υπηρεσιών στους ερασιτέχνες αυτοδύτες από τους παροχείς των αντίστοιχων υπηρεσιών σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά πρότυπα, την Ελληνική και την διεθνή πρακτική.
ε) Η προστασία των Ελληνικών θαλασσών, της πολιτιστικής κληρονομιάς, των λιμνών, των ποταμών και εν γένει του φυσικού περιβάλλοντος, με σχετικές ενέργειες προς τις αρμόδιες αρχές.
στ) Η οικολογική ευαισθητοποίηση του κοινού .
ζ) Η ανάπτυξη αθλητικών δραστηριοτήτων σχετικών με την αυτόνομη κατάδυση.
Στην ιστοσελίδα του συλλόγου θα βρείτε πολλά χρήσιμα στοιχεία για τις εκδηλώσεις ευαισθητοποίησης και ενημέρωσης που προγραμματίζονται στο εγγύς μέλλον.
Ομάδα Sea Gate www.sea-gate.gr
Σκοπός της δημιουργίας του Seagate είναι η συμβολή του στην ανάπτυξη και την προώθηση της κατάδυσης αλλά και η συνεχής ενημέρωση για θέματα που αφορούν στην προστασία της θάλασσας και του περιβάλλοντος. To Seagate δεν είναι μια απρόσωπη διαδικτυακή κοινότητα αυτοδυτών, αλλά ένα φιλικό και ζεστό περιβάλλον στο οποίο συμμετέχουν ενεργά τα μέλη του, συμμετέχοντας σε εκπαιδευτικές ημερίδες, σεμινάρια, καταδύσεις, εκθέσεις, ταξίδια και άλλες εκδηλώσεις. Ήδη προγραμματίζεται για 5η φορά ταξίδι στο εξωτερικό για καταδύσεις αναψυχής σε προορισμούς όπως η Μάλτα, η Ερυθρά, η Ταϊλάνδη, το Μπαλί, ενώ παράλληλα πραγματοποιούνται συχνές εξορμήσεις σε όλη την Ελλάδα.
Η θεματολογία του Sea-Gate.gr στηρίζεται σε αρθρογραφία και ειδήσεις των γνωστότερων έντυπων και ηλεκτρονικών μέσων τόσο της Ελλάδας όσο και του εξωτερικού, σε καταξιωμένα πρόσωπα που ασχολούνται με την θάλασσα και την κατάδυση καθώς επίσης και σε άρθρα από τις εμπειρίες της ομάδας ή των μελών του . Το Sea-gate.gr συμμετέχει ενεργά σε εθελοντικά προγράμματα που αφορούν στην προστασία του περιβάλλοντος και των θαλάσσιων ειδών σε συνεργασία με συλλόγους και καταδυτικά κέντρα ενώ έχει δραστηριοποιηθεί στην προώθηση της κατάδυσης στο εξωτερικό. Κάποια από τα θέματα που φιλοξενούνται στις σελίδες του Sea-Gate.gr περιλαμβάνουν την ενημέρωση για εκπαίδευση, καταδυτικούς προορισμούς, βίντεο, φωτογραφίες, καταδυτικό εξοπλισμό, εκπαιδευτικά σεμινάρια, καταδυτικά κέντρα και σχολές, ειδικές προσφορές , πληροφοριακό υλικό για το θαλάσσιο περιβάλλον και τον υποβρύχιο κόσμο, συνεντεύξεις , αφιερώματα
Hellenic Underwater Times www.huts.gr
Τα «Ελληνικά Υποβρύχια Χρονικά» είναι μια διαδικτυακή πύλη ενημέρωσης και διαλόγου, γύρω από τα θέματα που απασχολούν τον Έλληνα ερασιτέχνη αυτοδύτη. Ιστορικά στοιχεία, περιγραφές καταδυτικών εξορμήσεων και το πρώτο αμιγώς καταδυτικό διαδικτυακό ραδιόφωνο στη διεύθυνση www.huts-radio.gr είναι μερικές μόνο από τις πολυσχιδείς δραστηριότητες του Συλλόγου.
Ομάδα φωτογράφησης ναυαγίων www.sea-wrecks.gr
Η καταδυτική αυτή ομάδα αποτελείται από αυτοδύτες που μοιράζονται την κοινή τους αγάπη για την θάλασσα και την κατάδυση. Κύριος στόχος των μελών της ομάδας είναι η επίσκεψη και ανάδειξη των αμέτρητων ναυαγίων της χώρας μας, σεβόμενοι πάντα την ιστορία που τα συνοδεύει.
Τετάρτη 14 Απριλίου 2010
Βίοι παράλληλοι;
Το Κιργιστάν είναι μια πρώην σοβιετική Δημοκρατία στο κέντρο της Ασίας. Από το 1991 είναι ανεξάρτητη, αν και ποτέ της δεν κατάφερε να απογαλακτιστεί από τη «μητέρα Ρωσία», όπως αποδείχτηκε και με την πρόσφατη ανατροπή του καθεστώτος του εκλεγμένου το 2009 -και μάλιστα με ποσοστό που ξεπερνούσε το 90%, αν σας λέει κάτι αυτό- προέδρου της Κουρμαμπέκ Μπακίγεφ.
ΟΙ ΑΡΧΙΚΕΣ εκτιμήσεις μιλούσαν για μια εξέγερση των κατοίκων κατά της διαφθοράς και του δυσβάστακτου κόστους ζωής. Στην πορεία, όμως, φάνηκε ότι άλλα ήταν τα κίνητρα πίσω από την ανατροπή του Μπακίγεφ, ο οποίος έδωσε -εκών άκων- τη θέση του στην πρώην υπουργό Εξωτερικών της χώρας Ρόζα Οτουνμπάγεβα: Τα στρατηγικά οφέλη ύπαρξης μιας βάσης σε μια έκταση που συνορεύει με την Κίνα και είναι σε απόσταση αναπνοής από το Αφγανιστάν και τις πετρελαιοπαραγωγές χώρες της περιοχής είναι προφανή. Μέχρι το 1991, μόνο μια στρατιωτική βάση λειτουργούσε στη χώρα, αυτή των Σοβιετικών. Μετά την κατάρρευση, όμως, του υπαρκτού σοσιαλισμού, οι ΗΠΑ βρήκαν… πεδίο δόξης λαμπρόν και έφτιαξαν κι εκείνοι μια… βασούλα στην περιοχή. Ετσι, ο πρώην πρόεδρος, ο οποίος με γαλιφιές και τερτίπια καθυστερούσε την απομάκρυνση της αμερικανικής βάσης, με συνοπτικές διαδικασίες αντικαταστάθηκε από μια κυρία που φαίνεται ότι είναι πιο… υπάκουη.
Η ΧΩΡΑ ΜΑΣ -καμία σχέση με το μακρινό Κιργιστάν- χορεύει στο ρυθμό του ΔΝΤ και των διεθνών οίκων αξιολόγησης, ενώ οι φουκαριάρηδες… ιθαγενείς αγανακτούμε με τη διαφθορά και το αφόρητο κόστος ζωής. Πάλι καλά, δηλαδή, που το Αφγανιστάν είναι μακριά και οι Αμερικανοί και οι Ρώσοι είναι… φίλοι μας.
ΟΙ ΑΡΧΙΚΕΣ εκτιμήσεις μιλούσαν για μια εξέγερση των κατοίκων κατά της διαφθοράς και του δυσβάστακτου κόστους ζωής. Στην πορεία, όμως, φάνηκε ότι άλλα ήταν τα κίνητρα πίσω από την ανατροπή του Μπακίγεφ, ο οποίος έδωσε -εκών άκων- τη θέση του στην πρώην υπουργό Εξωτερικών της χώρας Ρόζα Οτουνμπάγεβα: Τα στρατηγικά οφέλη ύπαρξης μιας βάσης σε μια έκταση που συνορεύει με την Κίνα και είναι σε απόσταση αναπνοής από το Αφγανιστάν και τις πετρελαιοπαραγωγές χώρες της περιοχής είναι προφανή. Μέχρι το 1991, μόνο μια στρατιωτική βάση λειτουργούσε στη χώρα, αυτή των Σοβιετικών. Μετά την κατάρρευση, όμως, του υπαρκτού σοσιαλισμού, οι ΗΠΑ βρήκαν… πεδίο δόξης λαμπρόν και έφτιαξαν κι εκείνοι μια… βασούλα στην περιοχή. Ετσι, ο πρώην πρόεδρος, ο οποίος με γαλιφιές και τερτίπια καθυστερούσε την απομάκρυνση της αμερικανικής βάσης, με συνοπτικές διαδικασίες αντικαταστάθηκε από μια κυρία που φαίνεται ότι είναι πιο… υπάκουη.
Η ΧΩΡΑ ΜΑΣ -καμία σχέση με το μακρινό Κιργιστάν- χορεύει στο ρυθμό του ΔΝΤ και των διεθνών οίκων αξιολόγησης, ενώ οι φουκαριάρηδες… ιθαγενείς αγανακτούμε με τη διαφθορά και το αφόρητο κόστος ζωής. Πάλι καλά, δηλαδή, που το Αφγανιστάν είναι μακριά και οι Αμερικανοί και οι Ρώσοι είναι… φίλοι μας.
Παρασκευή 9 Απριλίου 2010
Να αφήνεις μόνο φυσαλίδες και να παίρνεις μόνο φωτογραφίες!
Για πολλούς, η θάλασσα είναι συνυφασμένη με καλοκαιράκι, ξαπλώστρες, ομπρέλες, καλλίπυγες και μη νεαρές, κραυγάζουσες γιαγιάδες με ταπεράκια στο κυνήγι του ατίθασου μπόμπιρα που δε θέλει να φάει κεφτεδάκια, λαδωμένους… σφίχτες που βασανίζουν τους άλλους λουόμενους με τις ρακέτες τους και εκκωφαντική μουσική τύπου ντάπα-ντούπα.
Όχι για μένα όμως.
Τα μυστικά και οι ομορφιές της θάλασσας κρύβονται επιμελώς κάτω από την επιφάνειά της, κάθε εποχή. Από μικρός με μάσκα και αναπνευστήρα, έψαχνα τα βραχάκια, χάζευα τα ψάρια και μαγευόμουν από τα παιχνίδια του ήλιου με τους ίσκιους του βυθού. Εδώ και αρκετά χρόνια, προσπαθώ να βρίσκομαι στην αγκαλιά της θάλασσας όποτε το επιτρέπουν οι υποχρεώσεις μου, χειμώνα-καλοκαίρι. Βουτάω με μπουκάλες, είμαι ένας ακόμα αυτόνομος δύτης, από τους χιλιάδες που υπάρχουν στην Ελλάδα. Ας ξεκαθαρίσω εξαρχής ότι δεν έχω «πάρει» ποτέ μου ούτε ένα ψάρι, χρησιμοποιώντας τις μπουκάλες, ούτε πρόκειται. Είναι στάση ζωής, συνειδητή επιλογή και μόνιμα απογοητεύω όσους με βλέπουν να βγαίνω από τη θάλασσα, ζωσμένο με τα… συμπράγκαλα της αυτόνομης κατάδυσης: «Κάνα ψάρι έπιασες;» ΟΧΙ.
Δυστυχώς, οι «ψαρομπουκαλάκηδες», αυτή η σιχαμερή συνομοταξία «ανθρώπων» έχουν μαγαρίσει με τη συμπεριφορά τους όλους όσοι βουτάνε αυτόνομα. Δε θα μιλήσω για τους «δυναμιτάκηδες», αυτούς που έχουν τη συνήθεια να αμολάνε ένα μασούρι εκρηκτικής ύλης για να εξοντώσουν όσα ψάρια βρίσκονται σε μια ξέρα και όποιον πάρει ο χάρος. Στο βωμό του εύκολου και άτιμου κέρδους, δεν υπάρχουν δυστυχώς ούτε ηθικοί φραγμοί, ούτε συνείδηση. Δε δέχομαι όμως να με «τσουβαλιάζουν» με το κάθε κάθαρμα που βιάζει τη φύση, ξεφτιλίζει κάθε έννοια ηθικής και το… παίζει καμπόσος στους φίλους του, μετρώντας τον ανδρισμό του με το… μήκος της βέργας του ψαροντούφεκου, ή το μήκος του φυτιλιού του φουρνέλου.
Θα μιλήσω όμως για όσους έχουν μεράκι με τη θάλασσα. Γι αυτούς που προτιμούν να δουν ένα ροφουδάκο ζωντανό στη «γειτονιά» του και όχι με μια βέργα ατσαλιού ανάμεσα στα μάτια του, ακόμα και αν είναι του.. μισού κιλού. Για όσους μαζεύουν τα σκουπίδια… των άλλων από τις παραλίες και τους βυθούς. Για εκείνους που με την παρουσία τους αποθαρρύνουν τους αρχαιοκάπηλους και προστατεύουν τον ενάλιο πλούτο της χώρας μας. Για όσους τέλος πάντων κάνουν το χόμπι τους, χωρίς να ενοχλούν και να καταστρέφουν.
Είμαστε τυχεροί που ζούμε σε μια χώρα με 300 μέρες ηλιοφάνειας και με θερμοκρασίες της θάλασσας να μην πέφτουν κάτω από τους 12 βαθμούς Κελσίου, ακόμα και μέσα στο καταχείμωνο. Άλλες χώρες με χειρότερες συνθήκες έχουν μετατρέψει την κατάδυση σε ένα ιδιαίτερα προσοδοφόρο κομμάτι τουρισμού. Εδώ βέβαια από πολλούς η κατάδυση θεωρείται σπορ των… πλουσίων, των αρχαιοκάπηλων, των λαθραλιέων και των επίδοξων Μαγκάιβερ-Κουστώ. Ας δηλώσω λοιπόν, ότι δεν είμαι ούτε πλούσιος, ούτε Μαγκάιβερ, ούτε Κουστώ, ούτε λαθραλιέας. Αν μπορούσαμε να προσελκύσουμε τη μεγάλη μάζα των ερασιτεχνών αυτοδυτών της Ευρώπης που καταδύονται στη Μάλτα, τη Σαρδηνία, τις Βαλεαρίδες ή ακόμα και την Αίγυπτο, η τουριστική βιομηχανία της πατρίδας μας θα ξέφευγε επιτέλους από το κλισέ της “greek salad, ouzo and kamaki” και τα οικονομικά οφέλη θα χαροποιούσαν όλους, από τον μικροεπαγγελματία της περιοχής που φιλοξενεί αυτόνομους δύτες με τις οικογένειές τους, μέχρι τον τοπικό έφορο.
Κάθε κατάδυση αποκτά το χαρακτήρα ιεροτελεστίας: Αρχίζουμε με μια ενημέρωση για το σημείο που θα βουτήξουμε, το βάθος, τις ιδιομορφίες του βυθού, τι αναμένεται να δούμε, αν υπάρχει κάποιο ναυάγιο στην περιοχή. Στη συνέχεια ετοιμάζουμε τον εξοπλισμό μας, τις μπουκάλες, τις φωτογραφικές μηχανές, γιατί αρχή του συνειδητοποιημένου δύτη είναι να μην αφήνει τίποτε περισσότερο από φυσαλίδες και μην παίρνει τίποτα άλλο, εκτός από φωτογραφίες. Μετά, φορτώνουμε τον εξοπλισμό στη βάρκα και ξεκινάει η περιπέτεια: Αν η κατάδυση είναι μεσοπέλαγα, ρίχνουμε γραμμή κατάδυσης, ένα σκοινί δηλαδή με βαρίδι στη μια άκρη και μπαλόνι στην άλλη, η οποία λειτουργεί ως σημείο αναφοράς για την κάθοδο και την άνοδο.
Μόλις πέσουμε στο νερό, η μαγεία αρχίζει: Σε λίγα μέτρα, χάνεται κάθε ήχος της καθημερινότητας. Τέρμα στα κορναρίσματα, τα μαρσαρίσματα, τη βαβούρα της καθημερινότητας των ανθρώπων. Ακούγεται μόνο η ρυθμική εισπνοή και εκπνοή, βλέπεις κάθε χρώμα του ουράνιου τόξου και διάφορα πλάσματα που είχες δει μόνο αραδιασμένα στον πάγο του ψαρά. Οι κινήσεις είναι αργές, ήρεμες και μετρημένες. Η ελευθερία της αυτόνομης κατάδυσης σου επιτρέπει να αιωρηθείς σε βάθος 40 μέτρων, εκεί που η θάλασσα φαίνεται άβυσσος και χάνεις κάθε έννοια «πάνω» και «κάτω». Αισθάνεσαι σαν να είσαι… αστροναύτης στο Διάστημα. Μένουμε συνήθως κάτω για 50 λεπτά, που όμως φαίνονται αιωνιότητα.
Όταν έρθει η ώρα της ανάδυσης, σιγά-σιγά ανεβαίνουμε προς την επιφάνεια, βλέπουμε τις ακτίνες του ήλιου να διαθλώνται και λουζόμαστε στο φως, σαν να ξαναγεννιόμαστε.
Ευτυχώς, στην Ελλάδα υπάρχουν πολλές επαγγελματικές σχολές αυτόνομης κατάδυσης που λειτουργούν με σεβασμό και γνώση. Χάρη σε αυτές, πολλοί απλοί συνέλληνες κατάφεραν να μάθουν τα μυστικά της κατάδυσης. Αλλά επαφίεται στον πατριωτισμό του καθενός από εμάς, όπως υπαγορεύει και το Σύνταγμα, να σεβόμαστε τη θάλασσα, για να μας σεβαστεί και εκείνη.
Καλές και ασφαλείς αναδύσεις!
Όχι για μένα όμως.
Τα μυστικά και οι ομορφιές της θάλασσας κρύβονται επιμελώς κάτω από την επιφάνειά της, κάθε εποχή. Από μικρός με μάσκα και αναπνευστήρα, έψαχνα τα βραχάκια, χάζευα τα ψάρια και μαγευόμουν από τα παιχνίδια του ήλιου με τους ίσκιους του βυθού. Εδώ και αρκετά χρόνια, προσπαθώ να βρίσκομαι στην αγκαλιά της θάλασσας όποτε το επιτρέπουν οι υποχρεώσεις μου, χειμώνα-καλοκαίρι. Βουτάω με μπουκάλες, είμαι ένας ακόμα αυτόνομος δύτης, από τους χιλιάδες που υπάρχουν στην Ελλάδα. Ας ξεκαθαρίσω εξαρχής ότι δεν έχω «πάρει» ποτέ μου ούτε ένα ψάρι, χρησιμοποιώντας τις μπουκάλες, ούτε πρόκειται. Είναι στάση ζωής, συνειδητή επιλογή και μόνιμα απογοητεύω όσους με βλέπουν να βγαίνω από τη θάλασσα, ζωσμένο με τα… συμπράγκαλα της αυτόνομης κατάδυσης: «Κάνα ψάρι έπιασες;» ΟΧΙ.
Δυστυχώς, οι «ψαρομπουκαλάκηδες», αυτή η σιχαμερή συνομοταξία «ανθρώπων» έχουν μαγαρίσει με τη συμπεριφορά τους όλους όσοι βουτάνε αυτόνομα. Δε θα μιλήσω για τους «δυναμιτάκηδες», αυτούς που έχουν τη συνήθεια να αμολάνε ένα μασούρι εκρηκτικής ύλης για να εξοντώσουν όσα ψάρια βρίσκονται σε μια ξέρα και όποιον πάρει ο χάρος. Στο βωμό του εύκολου και άτιμου κέρδους, δεν υπάρχουν δυστυχώς ούτε ηθικοί φραγμοί, ούτε συνείδηση. Δε δέχομαι όμως να με «τσουβαλιάζουν» με το κάθε κάθαρμα που βιάζει τη φύση, ξεφτιλίζει κάθε έννοια ηθικής και το… παίζει καμπόσος στους φίλους του, μετρώντας τον ανδρισμό του με το… μήκος της βέργας του ψαροντούφεκου, ή το μήκος του φυτιλιού του φουρνέλου.
Θα μιλήσω όμως για όσους έχουν μεράκι με τη θάλασσα. Γι αυτούς που προτιμούν να δουν ένα ροφουδάκο ζωντανό στη «γειτονιά» του και όχι με μια βέργα ατσαλιού ανάμεσα στα μάτια του, ακόμα και αν είναι του.. μισού κιλού. Για όσους μαζεύουν τα σκουπίδια… των άλλων από τις παραλίες και τους βυθούς. Για εκείνους που με την παρουσία τους αποθαρρύνουν τους αρχαιοκάπηλους και προστατεύουν τον ενάλιο πλούτο της χώρας μας. Για όσους τέλος πάντων κάνουν το χόμπι τους, χωρίς να ενοχλούν και να καταστρέφουν.
Είμαστε τυχεροί που ζούμε σε μια χώρα με 300 μέρες ηλιοφάνειας και με θερμοκρασίες της θάλασσας να μην πέφτουν κάτω από τους 12 βαθμούς Κελσίου, ακόμα και μέσα στο καταχείμωνο. Άλλες χώρες με χειρότερες συνθήκες έχουν μετατρέψει την κατάδυση σε ένα ιδιαίτερα προσοδοφόρο κομμάτι τουρισμού. Εδώ βέβαια από πολλούς η κατάδυση θεωρείται σπορ των… πλουσίων, των αρχαιοκάπηλων, των λαθραλιέων και των επίδοξων Μαγκάιβερ-Κουστώ. Ας δηλώσω λοιπόν, ότι δεν είμαι ούτε πλούσιος, ούτε Μαγκάιβερ, ούτε Κουστώ, ούτε λαθραλιέας. Αν μπορούσαμε να προσελκύσουμε τη μεγάλη μάζα των ερασιτεχνών αυτοδυτών της Ευρώπης που καταδύονται στη Μάλτα, τη Σαρδηνία, τις Βαλεαρίδες ή ακόμα και την Αίγυπτο, η τουριστική βιομηχανία της πατρίδας μας θα ξέφευγε επιτέλους από το κλισέ της “greek salad, ouzo and kamaki” και τα οικονομικά οφέλη θα χαροποιούσαν όλους, από τον μικροεπαγγελματία της περιοχής που φιλοξενεί αυτόνομους δύτες με τις οικογένειές τους, μέχρι τον τοπικό έφορο.
Κάθε κατάδυση αποκτά το χαρακτήρα ιεροτελεστίας: Αρχίζουμε με μια ενημέρωση για το σημείο που θα βουτήξουμε, το βάθος, τις ιδιομορφίες του βυθού, τι αναμένεται να δούμε, αν υπάρχει κάποιο ναυάγιο στην περιοχή. Στη συνέχεια ετοιμάζουμε τον εξοπλισμό μας, τις μπουκάλες, τις φωτογραφικές μηχανές, γιατί αρχή του συνειδητοποιημένου δύτη είναι να μην αφήνει τίποτε περισσότερο από φυσαλίδες και μην παίρνει τίποτα άλλο, εκτός από φωτογραφίες. Μετά, φορτώνουμε τον εξοπλισμό στη βάρκα και ξεκινάει η περιπέτεια: Αν η κατάδυση είναι μεσοπέλαγα, ρίχνουμε γραμμή κατάδυσης, ένα σκοινί δηλαδή με βαρίδι στη μια άκρη και μπαλόνι στην άλλη, η οποία λειτουργεί ως σημείο αναφοράς για την κάθοδο και την άνοδο.
Μόλις πέσουμε στο νερό, η μαγεία αρχίζει: Σε λίγα μέτρα, χάνεται κάθε ήχος της καθημερινότητας. Τέρμα στα κορναρίσματα, τα μαρσαρίσματα, τη βαβούρα της καθημερινότητας των ανθρώπων. Ακούγεται μόνο η ρυθμική εισπνοή και εκπνοή, βλέπεις κάθε χρώμα του ουράνιου τόξου και διάφορα πλάσματα που είχες δει μόνο αραδιασμένα στον πάγο του ψαρά. Οι κινήσεις είναι αργές, ήρεμες και μετρημένες. Η ελευθερία της αυτόνομης κατάδυσης σου επιτρέπει να αιωρηθείς σε βάθος 40 μέτρων, εκεί που η θάλασσα φαίνεται άβυσσος και χάνεις κάθε έννοια «πάνω» και «κάτω». Αισθάνεσαι σαν να είσαι… αστροναύτης στο Διάστημα. Μένουμε συνήθως κάτω για 50 λεπτά, που όμως φαίνονται αιωνιότητα.
Όταν έρθει η ώρα της ανάδυσης, σιγά-σιγά ανεβαίνουμε προς την επιφάνεια, βλέπουμε τις ακτίνες του ήλιου να διαθλώνται και λουζόμαστε στο φως, σαν να ξαναγεννιόμαστε.
Ευτυχώς, στην Ελλάδα υπάρχουν πολλές επαγγελματικές σχολές αυτόνομης κατάδυσης που λειτουργούν με σεβασμό και γνώση. Χάρη σε αυτές, πολλοί απλοί συνέλληνες κατάφεραν να μάθουν τα μυστικά της κατάδυσης. Αλλά επαφίεται στον πατριωτισμό του καθενός από εμάς, όπως υπαγορεύει και το Σύνταγμα, να σεβόμαστε τη θάλασσα, για να μας σεβαστεί και εκείνη.
Καλές και ασφαλείς αναδύσεις!
Στον κουβά...
Οι Έλληνες μπορούμε να είμαστε υπερήφανοι, γιατί κερδίζουμε μια σειρά από «μετάλλια»: Σύμφωνα με το ευρωβαρόμετρο, είμαστε από τους πιο δυσαρεστημένους –μεταξύ των 27 της Ε.Ε.- για την κατάσταση της οικονομίας. Επίσης, σε ποσοστό 94% είμαστε απογοητευμένοι από την κατάσταση της απασχόλησης, ενώ το 71% θεωρεί ότι η γενική κατάστασή μας έχει επιδεινωθεί, σε σύγκριση με το 2005. Η είδηση βέβαια κρύβεται στο 6% που δηλώνει ικανοποιημένο από το εργασιακό του καθεστώς. Φαντάζομαι ότι οι μόνοι που έχουν σίγουρα σταθερή δουλειά είναι οι νεκροθάφτες, αφού όλοι, αργά ή γρήγορα, θα χρειαστούμε τις υπηρεσίες τους…
Έχει κι άλλα ο μπαξές: Έκθεση για τις ευκαιρίες επιχειρηματικότητας στις πόλεις της Ευρώπης κατατάσσει την Αθήνα στην 34η και τελευταία θέση, μια καταβαράθρωση 12 θέσεων από το 1990 που ξεκίνησαν οι μετρήσεις. Αντιλαμβάνομαι τους λόγους για τους οποίους το Λονδίνο, το Παρίσι και η Φρανκφούρτη καταλαμβάνουν τις πρώτες θέσεις, αλλά τι περισσότερο προσφέρει η Λιόν, το Λιντς, η Βαρσοβία, το Μπέρμιγκαμ και η Κωνσταντινούπολη σε σύγκριση με το πάλαι ποτέ κλεινόν άστυ; Στα συμπεράσματα της έρευνας δίνονται κάποιες απαντήσεις: Η γραφειοκρατία, η διαφθορά, η έλλειψη επαγγελματισμού και υποδομών, το δαιδαλώδες νομικό τοπίο και η αδυναμία προσέλκυσης κεφαλαίων, καθιστούν την Αθήνα και εν γένει την Ελλάδα μια επενδυτική «έρημο».
Δύσκολα τα πράγματα λοιπόν και το χειρότερο είναι ότι δε φαίνεται να υπάρχει μια διέξοδος. Είμαστε έρμαια των κερδοσκόπων, εντός και εκτός Ελλάδας και κυνηγάμε τους «ανεμόμυλους» των διεθνών ΜΜΕ που μας λοιδορούν, όχι πάντοτε αδικαιολόγητα.
Δεν έχουν δικαίωμα να αυτοαποκαλούνται άνθρωποι...
Στα «ψιλά» της επικαιρότητας πέρασε πριν από μερικές μέρες η είδηση για το φρικτό βασανισμό ενός αλόγου από ένα δίποδο ον. Εδώ άνθρωποι βασανίζουν ανθρώπους θα μου πείτε, με ένα άλογο θα ασχολούμαστε; Και όμως, η συμπεριφορά μας προς τα ζώα δείχνει και το επίπεδο του πολιτισμού μας.
Το φαινόμενο της κακοποίησης των ζώων δυστυχώς δεν είναι σπάνιο στη χώρα μας. Φαίνεται ότι υπάρχουν πολλοί ανάμεσά μας που βγάζουν το χειρότερο εαυτό τους στα ζώα, είτε ρίχνοντας φόλες, είτε πατώντας τα σκόπιμα με τα αυτοκίνητά τους, είτε χρησιμοποιώντας τρόπους που θα άφηναν έκπληκτο ακόμα και τον… Χίτλερ. Στο διαδίκτυο κυκλοφορούν βίντεο και φωτογραφίες από βασανιστήρια που έκαναν διάφοροι σε άμοιρα ζώα. Το χειρότερο είναι ότι πολλοί από τους δράστες είναι νέοι άνθρωποι, οι οποίοι μάλιστα κομπάζουν για τα «κατορθώματά» τους.
Έχει εντυπωθεί στη μνήμη μου η εικόνα –πριν από μερικά χρόνια- ενός γάιδαρου σε κάποιο νησί των Κυκλάδων, ο οποίος ήταν δεμένος για μέρες σε έναν πάσαλο στη μέση του πουθενά. Έτυχε να γνωρίζω τον ιδιοκτήτη του και τον ρώτησα γιατί τον έχει αφήσει εκεί. Η απάντησή του με σόκαρε: «Άχρηστο είναι πια, δεν μπορεί να κουβαλήσει, το άφησα να ψοφήσει».
Ο Μαχάτμα Γκάντι είχε πει ότι «το μεγαλείο ενός έθνους και η πρόοδος στις ηθικές αξίες κρίνεται από τον τρόπο που φέρεται στα ζώα». Δυστυχώς, φαίνεται ότι ως λαός, έχουμε ακόμα πολύ δρόμο να διανύσουμε.
Η συνταγή της εξέγερσης
Εφιαλτικές οι προβλέψεις της Ντόιτσε Μπανκ για την ανεργία στη χώρα μας, καθώς εκτιμά ότι μέσα στην επόμενη διετία θα εκτιναχθεί μέχρι και στο 20% των απασχολούμενων. Η πανταχόθεν βαλλόμενη για την αξιοπιστία (;) των στοιχείων της Εθνική Στατιστική Υπηρεσία ανακοίνωσε χθες ότι η ανεργία το Δεκέμβριο του 2009 ανήλθε στο 10,2%, έχοντας αυξηθεί κατά 16,3%, σε σύγκριση με το Δεκέμβριο του 2008.
Δυστυχώς, στην περίπτωσή μας τα στοιχεία λένε την αλήθεια, αν και αποσιωπούν τις χιλιάδες τραγωδίες που πλήττουν τις στρατιές των νεόπτωχων ανέργων. Αριθμοί και ποσοστά καθορίζουν τη ζωή μας, την ίδια στιγμή που κατέχουμε δύο ακόμα θλιβερές πρωτιές στην Ε.Ε.: Σύμφωνα με τη Eurostat, το 22% των συμπατριωτών μας ήδη ζει κάτω από το όριο της φτώχειας, ενώ το ποσοστό απασχόλησης, σχεδόν 56%, είναι το χαμηλότερο σε όλη την Ε.Ε.
Φαίνεται λοιπόν ότι ήρθε η ώρα να πληρώσουμε το λογαριασμό της κακοδιαχείρισης δεκαετιών: Είμαστε οι φτωχότεροι της Ευρώπης, με τους περισσότερους ανέργους και το χειρότερο, χωρίς σοβαρή προοπτική ανάκαμψης.
Τα μέτρα της κυβέρνησης φαίνεται ότι έχουν ως μοναδικό στόχο να πείσουν τους δανειστές να μας χορηγήσουν και άλλα δάνεια, για να ξεχρεώσουμε τους τόκους των τόκων των παλιότερων δανείων, με κάπως ευνοϊκότερους όρους. Ο όρος «ανάπτυξη» θα απαντάται πλέον μόνο στα λεξικά.
Αν έκαναν όμως τον κόπο οι εκάστοτε κυβερνώντες να αφουγκραστούν την απελπισία του μέσου Έλληνα, θα διαπίστωναν ότι η καθημερινότητα βυθίζεται σε ένα εκρηκτικό μίγμα συσσωρευμένης απαξίωσης, απογοήτευσης, οργής και αηδίας. Συστατικά που εγγυώνται την κοινωνική αναταραχή, η οποία μπορεί να λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις.
Το τέλος της τυπογραφίας;
Πέρασαν μερικές μέρες από την παρουσίαση του νέου φορητού υπολογιστή iPad, κατακάθισε ο κουρνιαχτός και είναι ευκαιρία να δούμε με πιο ψύχραιμο μάτι κάποια δεδομένα. Τα εύσημα, εκτός από την Apple που δημιούργησε το νέο «ιερό δισκοπότηρο» των απανταχού της Γης γκατζετάκηδων, πρέπει να αποδοθούν και στην έξυπνη διαφημιστική εκστρατεία, η οποία επένδυσε στην πεποίθηση αρκετών, ότι η νέα «θρησκεία» είναι η τεχνολογία και η Apple είναι ο νέος «προφήτης» των όσων μέλλουν να συμβούν.
Η φρενίτιδα που ακολούθησε τα αποκαλυπτήρια του iPad, καταγράφηκε στο διαδίκτυο, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το γεγονός ότι οι αναφορές σε αυτό ξεπέρασαν ακόμα και εκείνες που γίνονταν στην τραγωδία της Αϊτής. Φαίνεται ότι για πολλούς ανθρώπους σε όλο τον κόσμο, ένα καταναλωτικό προϊόν παρουσιάζει μεγαλύτερο ενδιαφέρον από την καταστροφή που βιώνουν κάποιοι συνάνθρωποί μας.
Το iPad όμως φαίνεται ότι σηματοδοτεί και την απαρχή μιας νέας εποχής: Το τέλος της τυπογραφίας, όπως το ξέραμε μέχρι τώρα. Ήδη εκδοτικοί κολοσσοί ψάχνουν τον τρόπο να αυξήσουν τα έσοδά τους, αξιοποιώντας τις δυνατότητες της τεχνολογίας. Η εικόνα της ανάγνωσης εφημερίδων και περιοδικών σε ψηφιακή μορφή, δεν είναι μακρινή. Σε λίγους μήνες, θα έχουμε τη δυνατότητα να ξεφυλλίζουμε μια ηλεκτρονική εφημερίδα ή να βλέπουμε τηλεόραση, τη στιγμή που βρισκόμαστε κολλημένοι στην κίνηση.
Όλα αυτά και ακόμα περισσότερα μας επιφυλάσσει το κοντινό μέλλον. Ένα ερώτημα όμως συνεχίζει να πλανάται: Σε ποιο βαθμό θα φτάσει η εξάρτησή μας από την τεχνολογία;
Προτεκτοράτον "η φαλιρισμένη Ελλάς"
Μια απλοϊκή εξήγηση για τα αίτια που οδήγησαν την εθνική οικονομία σε κατάρρευση και τη χώρα σε ένα ιδιότυπο καθεστώς επιτροπείας από τις «προστάτιδες» Δυνάμεις, το οποίο αμφισβητεί ευθέως την εθνική μας κυριαρχία, είναι ότι μετά από δεκαετίες κακοδιαχείρισης, διαφθοράς και έλλειψης στρατηγικού σχεδιασμού, κάποια στιγμή η «φούσκα» θα έσκαγε. Έτσι, δε θα πρέπει να μας εκπλήσσουν και τα ευρήματα έρευνας που δημοσιοποίησε η Γενική Γραμματεία Καταναλωτή, σύμφωνα με την οποία έξι στα δέκα νοικοκυριά έχουν χρέη από δάνεια.
Εύλογα τα χρέη για την εξασφάλιση βασικών αναγκών, όπως η απόκτηση πρώτης κατοικίας, ή ακόμα και για τη κάλυψη των εξόδων επιβίωσης, καθώς ο μισθός για το 14% των ερωτηθέντων δεν έφτανε για όλο το μήνα. Από την άλλη πλευρά όμως, ποιος ξεχνάει τα εορτοδάνεια, τα διακοποδάνεια, τα δάνεια για αγορά αυτοκινήτου και τα κάθε λογής καταναλωτικά δάνεια που παρείχαν αφειδώς οι τράπεζες και βεβαίως έσπευδαν να αποκτήσουν οι συνηθισμένοι στη… χλιδή συνέλληνες;
Σήμερα, ένα στα τρία νοικοκυριά δηλώνει ότι στους επόμενους μήνες δε θα μπορεί να πληρώσει τις δόσεις των δανείων, ενώ οκτώ στους δέκα, με καθυστέρηση πληρωμών μεγαλύτερη των έξι μηνών, δηλώνει ότι είχε πάρει καταναλωτικό δάνειο.
«Να απλώνεις τα πόδια σου μέχρι εκεί που φτάνει το πάπλωμα»: Δυστυχώς δεν το έχει πει κάποιος φιλόσοφος, ώστε να αποκτήσει ένα διάσημο τσιτάτο το άρθρο αυτό, αλλά είναι μια παροιμία που αποκτά ένα επίκαιρο νόημα.
Τελικά, η ελληνική οικονομία είναι «κατ’ εικόναν και καθ’ ομοίωσιν» με την τσέπη της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων: Ταπί και πανικοβλημένη.
Οι ψεκασμένοι ήρωες
Όταν ξημέρωσε η 31η Μαΐου του 1941, εμβρόντητοι οι Γερμανοί κατακτητές είδαν ότι η ναζιστική σημαία που μόλυνε την Ακρόπολη είχε κάνει… φτερά. Δύο ελληνόπουλα, ο Λάκης Σάντας και ο Μανώλης Γλέζος, υπέστειλαν με νύχια και με δόντια το σύμβολο της βαρβαρότητας από τον ιερό βράχο και έστειλαν με την πράξη τους ένα μήνυμα αντίστασης που έχει μείνει στην Ιστορία.
Την Παρασκευή που μας πέρασε, ο 87χρονος σήμερα Μανώλης Γλέζος βρέθηκε σε μια διαδήλωση στο Σύνταγμα και έλαβε μια… γενναία δόση χημικών εξ επαφής, από άνδρα των ΜΑΤ. Μετά από τριήμερη νοσηλεία ο ήρωας όλων των Ελλήνων βγήκε χθες από το νοσοκομείο και με περισσή μεγαλοψυχία συγχώρεσε τον άγνωστο αστυνομικό για την πράξη του.
Αρκετά τα ερωτήματα που αβίαστα προκύπτουν: Γνώριζε ο αστυνομικός, κατά πάσα πιθανότητα συνομήλικος με τον Γλέζο όταν εκείνος κατέβαζε τη σημαία των Γερμανών, ποιόν είχε απέναντί του; Ακόμα και αν δε γνώριζε, πράγμα πολύ πιθανό δεδομένου ότι στα σχολεία η Ιστορία αντιμετωπίζεται περίπου ως… συμπλήρωμα του ωρολογίου προγράμματος, πόσο εύκολα ψεκάζει με τα επικίνδυνα χημικά τον οποιονδήποτε πολίτη, ιδιαίτερα αν είναι μεγάλης ηλικίας; Αν το θύμα του «χημικού πολέμου» δεν ήταν ο Μανώλης Γλέζος, αλλά ένας άγνωστος συνταξιούχος, θα είχαν σπεύσει να εκφράσουν τη μεταμέλειά τους οι εντεταλμένοι υπάλληλοι του υπουργείου… προστασίας του πολίτη;
Μας πήραν… τα μέτρα
Τα μέτρα που εξήγγειλε η κυβέρνηση για την επιβίωση της χώρας, φαίνεται ότι προϋποθέτουν την οικονομική εξόντωση των συνήθων υπόπτων, δηλαδή των μισθωτών. Άδικο το φορολογικό σύστημα, μεγάλες και οι επιπλέον επιβαρύνσεις που «γονατίζουν» τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων. Και αν τα μέτρα αυτά, εκτός από ξεδιάντροπα εισπρακτικό χαρακτήρα έλυναν για πάντα το πρόβλημα, έστω και με πικρή διάθεση από τη συρρίκνωση των εισοδημάτων μας, θα λέγαμε χαλάλι. Δυστυχώς όμως, όπως βγαίνουμε από το τούνελ της λιτότητας εδώ και 30 χρόνια, έτσι και τα μέτρα αυτά είναι τα τελευταία, μέχρι τα επόμενα.
Αλλά φευ! Δε γίνεται να αλλάξουν οι νοοτροπίες δεκαετιών. Ο πολίτης αντιμετωπίζει το κράτος σαν ληστή που μόνιμα «βάζει χέρι» στην τσέπη του. Κάθε λογής χαράτσια επιβάλλονται, έθιμο που επιζεί ένδοξα από την εποχή της τουρκοκρατίας, οπότε και ο καθένας σκαρφίζεται κάθε λογής τέχνασμα για να γλυτώσει από τη μέγγενη του φοροεισπράκτορα. Όσο το κράτος λειτουργεί ως ληστής, είναι σχεδόν… υποχρέωση του καθένα να κοιτάξει να γλυτώσει ό,τι μπορεί.
Το πρόβλημα είναι όμως άλλο: Όσο νερό και αν ρουφήξουμε με το καλαμάκι, ο Ατλαντικός Ωκεανός των χρεών δε θα αδειάσει ποτέ. Αυτό που χρειάζεται δεν είναι επιπλέον φόροι, είναι οι περίφημες «διαρθρωτικές αλλαγές». Δικαιότερη κατανομή του πλούτου, καλύτερη διαχείριση της οικονομίας και επιτέλους ένα όραμα που θα ενώσει τους Έλληνες. Ένα όραμα ελπίδας -όχι με πολιτικάντικες γενικολογίες, από αυτές έχουμε χορτάσει τόσα χρόνια- το οποίο θα πείσει όλους μας ότι επιτέλους έχουμε το δικαίωμα να μην αισθανόμαστε μονίμως τα κορόιδα που πληρώνουν τις αμαρτίες των «έξυπνων». Όσο το κράτος είναι εχθρός μας και προσπαθεί να μας τη φέρει με κάθε τρόπο, προκοπή δε θα δούμε. Κάποια στιγμή, η αντίδραση της κοινωνίας θα είναι ανεξέλεγκτη, η αγανάκτηση και η απελπισία θα οπλίσουν τα χέρια όλων όσοι δεν έχουν τίποτε άλλο πια να χάσουν – και δυστυχώς στην Ελλάδα του σήμερα, αυτοί είναι οι περισσότεροι.
Ποιοί είναι οι ορίτζιναλ "ανθέλληνες" τελικά;
Ο πρέσβης της Γερμανίας Δρ. Βόλφγκανγκ Σούλτχαϊς δήλωσε, μέσω της επίσημης ιστοσελίδας της πρεσβείας, ότι «θλίβεται για το γεγονός ότι πρόσφατα άρθρα του γερμανικού τύπου θίγουν και δημιουργούν στο ελληνικό κοινό και τα ελληνικά μέσα αίσθημα προσβολής», αναφερόμενος στο εξώφυλλο του περιοδικού Focus, όπου η Αφροδίτη της Μήλου εμφανίζεται να χειρονομεί με προτεταμένο το μεσαίο δάχτυλο του χεριού της.
Το άρθρο που χαρακτηρίζει τους Έλληνες «απατεώνες», σύμφωνα με τον κύριο πρέσβη είναι «μεμονωμένες φωνές και δεν πρέπει να συγχέονται με την διαφοροποιημένη γερμανική κοινή γνώμη για την Ελλάδα».
Μάλιστα, ο Δόκτωρ «θλίβεται». Αναρωτιέμαι όμως αν αυτή η «θλίψη» δεν είναι απλά ένα επικοινωνιακό κόλπο για να αποφορτιστεί το κλίμα, αφού οι αντιδράσεις υπήρξαν έντονες και έφεραν ξανά στην επιφάνεια τα τραύματα και τη βαναυσότητα της γερμανικής Κατοχής κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Υπάρχει όμως και μια άλλη πλευρά: Μήπως οι «ξένοι» απλά γράφουν τα πράγματα από τη δική τους οπτική θεώρηση των πραγμάτων; Μήπως είμαστε «ανάξιοι κληρονόμοι» του κλέους των αρχαίων ημών προγόνων; Μήπως έχουμε και εμείς ευθύνη για την άθλια κατάσταση στην οποία έχουμε περιέλθει; Τι κάνουμε για να διαφυλάξουμε την πολιτιστική μας κληρονομιά και τη συλλογική μας αξιοπρέπεια;
Πριν κοιτάξουμε να κατηγορήσουμε –δίκαια ή άδικα- τους φανταστικούς ή πραγματικούς «εχθρούς» μας, ας αναλογιστούμε τι κάνουμε εμείς. Πολλές φορές δυστυχώς οι πράξεις μας ή οι παραλείψεις μας αντιστοιχούν με χίλια τέτοια εξώφυλλα του Focus και φαίνεται ότι δε σεβόμαστε την ίδια μας την πατρίδα.…
Στην τσίτα…
Η βία είναι πλέον μέρος της καθημερινότητάς μας, τουλάχιστον στις ζούγκλες του τσιμέντου που επιβιώνουμε οι περισσότεροι. Στα καλά του καθουμένου μπορεί να βρεθούμε σε διασταυρούμενα πυρά, όπως ο 25χρονος πατέρας ενός βρέφους, ο οποίος ήταν στο λάθος σημείο τη λάθος στιγμή και έπεσε νεκρός. Στους δρόμους, στις ουρές κάποιας δημόσιας υπηρεσίας, ακόμα και στη γειτονιά μας γινόμαστε μάρτυρες λεκτικής βίας ή ακόμα και χειροδικίας, συνήθως «δι ασήμαντον αφορμήν», όπως έλεγαν τα παλιά αστυνομικά δελτία.
Τα αίτια πολλά: Η ανασφάλεια, απότοκη της κρίσης, η απέχθεια και ο φόβος για τους «άλλους», η συσσωρευμένη οργή. Σταδιακά αποκτούμε μια φοβική συνείδηση, κλεινόμαστε στον μικρόκοσμό μας, ρίχνουμε το ανάθεμα στο διαφορετικό και βυθιζόμαστε σε μια εικονική ζωή, εγκλωβισμένοι στο τρίπτυχο σπίτι - δουλειά (αν είμαστε τυχεροί και έχουμε) - σπίτι.
Δείτε πώς σε ένα τυπικό δελτίο ειδήσεων ή σε ένα ρεπορτάζ εφημερίδας κάθε βίαιο συμβάν αποκτά άλλη διάσταση: Με δραματική μουσική υπόκρουση, εντυπωσιακά γραφήματα, γλαφυρές περιγραφές, υστερικούς αυτόπτες μάρτυρες και όσο το δυνατόν περισσότερο αίμα, η συνταγή της επιτυχίας είναι απλή : Το Κακό είναι έξω από την πόρτα σου, ο φιλήσυχος γείτονάς σου μπορεί να είναι μανιακός δολοφόνος, ο «ξένος» (όχι απαραίτητα ο αλλοεθνής) φταίει για όλα, η αστυνομία ολιγωρεί.
Σε λίγο θα απαιτήσουμε, για την ασφάλειά μας φυσικά, να αγοράζουμε πολυβόλα στα σούπερ μάρκετ, όπως στις ΗΠΑ. Θα πυροβολούμε πρώτα και μετά θα ρωτάμε, όπως στα καουμπόικα έργα. Ζούμε στην τσίτα. Αυτό δε θέλαμε; Να γίνουμε όπως οι «πολιτισμένοι Ευρωπαίοι και οι Αμερικάνοι»; Τα καταφέραμε!
Τα αποκαϊδια του κοινωνικού κράτους
Στα υψηλότερα επίπεδα από το 2004 έφτασαν τα ποσοστά της ανεργίας στη χώρα μας, ανακοίνωσε η πανταχόθεν βαλλόμενη για την αξιοπιστία των στοιχείων της ΕΣΥΕ. Σύμφωνα με τις στατιστικές, οι άνεργοι έφτασαν τους 531.953, ανήλθαν δηλαδή σε ποσοστό 10,6% των απασχολούμενων. Οι γυναίκες έχουν το θλιβερό προνόμιο να προηγούνται με 13,3%, έναντι 8,8% των ανδρών, ενώ οι περιοχές που μαστίζονται από την ανεργία είναι οι περιφέρειες νότιου Αιγαίου, Θράκης και Μακεδονίας. Αθροιστικά στις ηλικίες 15 έως 34 ετών η ανεργία ξεπερνά το 40%, με απλά λόγια σχεδόν ένας στους δύο νέους Έλληνες δεν έχει δουλειά.
Αυτά λένε οι αριθμοί, αν δεχθούμε ότι η ΕΣΥΕ σε αυτή την περίπτωση τουλάχιστον έκανε όντως τη δουλειά της σωστά. Δυστυχώς όμως πίσω από κάθε αριθμό κρύβεται και μια μικρή ή μεγάλη ανθρώπινη τραγωδία. Οικογενειάρχες που έμειναν ξαφνικά άνεργοι, νέοι που έχουν απελπιστεί, καθώς δε βρίσκουν δουλειά εδώ και χρόνια, με αποτέλεσμα να κατηγοριοποιούνται ως «μακροχρόνια άνεργοι» και να μην προσμετρώνται πλέον στις στρατιές «φρέσκων» ανέργων, υποαπασχολούμενοι του ενός μεροκάματου τη βδομάδα, ή «ενοικιαζόμενοι» εργαζόμενοι, όλοι αυτοί έχουν μια πικρή ιστορία να διηγηθούν.
Ζούμε την κατάρρευση της απασχόλησης, αναπνέουμε τον καπνό που αφήνουν τα αποκαΐδια του κοινωνικού κράτους, βλέπουμε καθημερινά τις ελπίδες ανάκαμψης να χάνονται στην ομίχλη της αβεβαιότητας. Αυτό που ψιθυρίζεται στα «σαλόνια» της Ευρώπης όμως δεν είναι το πώς θα εξασφαλιστεί για όλους το δικαίωμα στην απασχόληση και την αξιοπρεπή διαβίωση, αλλά ο τρόπος με τον οποίο θα ελεγχθεί η επερχόμενη κοινωνική αναταραχή.
Το νερό… χρυσάφι
Η κυβέρνηση, δια στόματος του υφυπουργού Μεταφορών κ. Νίκου Σηφουνάκη εξήγγειλε την πρόθεσή της να προωθήσει την κατασκευή μονάδων αφαλάτωσης σε 21 νησιά, σε σύμπραξη με τοπικούς φορείς και ιδιώτες.
Η εικόνα στα νησιά του Αιγαίου, τα οποία τους καλοκαιρινούς μήνες φιλοξενούν πολλαπλάσιο πληθυσμό Ελλήνων και ξένων, είναι γνώριμη: Νερό διατίθεται από τις δημοτικές αρχές με δελτίο, οι διακοπές στην ύδρευση είναι καθημερινό φαινόμενο και όλοι τελικά καταφεύγουν στα εμφιαλωμένα. Αν δούμε και τα οικονομικά δεδομένα της επιχείρησης μεταφοράς νερού στα νησιά, θα μας πιάσει… ίλιγγος. Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρέθεσε ο κ. Σηφουνάκης, μόνο τα τελευταία οκτώ χρόνια έχουν δαπανηθεί € 67.591.895!
Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι εύλογα: Ποιες εταιρείες έχουν αναλάβει να μεταφέρουν νερό με τα υδροφόρα πλοία τους και με ποιες συμφωνίες; Τι γίνεται σε περίπτωση που οι καιρικές συνθήκες δεν επιτρέπουν τον απόπλου τους; Πως θα καλυφθούν οι διογκούμενες ανάγκες σε νερό;
Οι προθέσεις του υπουργείου είναι προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά αυτό από μόνο του δεν αρκεί: Χρειάζεται περιβαλλοντική αντιμετώπιση του ζητήματος, δεδομένου ότι οι μονάδες αφαλάτωσης είναι ιδιαίτερα ενεργοβόρες και ανατρέπουν την ευαίσθητη οικολογική ισορροπία στα σημεία που θα λειτουργήσουν. Απαιτείται η συμφωνία των μόνιμων κατοίκων, καθώς η χρήση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας για τις μονάδες αυτές συχνά προσκρούει σε διάφορα συμφέροντα. Κυρίως όμως, χρειάζεται να πειστούν οι ιδιώτες ότι η επένδυσή τους θα είναι επικερδής, ενώ παράλληλα οι τοπικές κοινωνίες δεν πρέπει πληρώνουν το νερό σε τιμές χρυσού. Ένα στοίχημα που φαίνεται δύσκολο να κερδηθεί, αλλά είναι μονόδρομος.
Τα «μαύρα» σύννεφα του τουρισμού
Στα περισσότερα νησιά μας σημειώθηκε κάμψη στον αριθμό των τουριστών το Πάσχα, ενώ πολλά ξενοδοχεία παρέμειναν κλειστά από την έλλειψη πελατών. Αν και η μείωση όσων αποφάσισαν να επισκεφθούν κάποιο θέρετρο μπορεί να εξηγηθεί εν μέρει από την οικονομική κρίση και από το ότι φέτος το Πάσχα έπεσε νωρίς, οι οιωνοί είναι αρνητικοί και για το καλοκαίρι.
Η πτώση στις κρατήσεις των ταξιδιωτικών γραφείων από την Ευρώπη με προορισμό τη χώρα μας έχει ήδη ξεπεράσει το 10%. Και ο εσωτερικός τουρισμός όμως συνεχίζει να συρρικνώνεται, καθώς η κρίση «χτυπάει» ολοένα και περισσότερες ελληνικές οικογένειες.
Μέσα σε όλη αυτή την αρνητική συγκυρία, πληθαίνουν και τα δημοσιεύματα σε μεγάλες ευρωπαϊκές εφημερίδες, τα οποία στηλιτεύουν τις «απαράδεκτες συνθήκες σε περιφερειακά αεροδρόμια και ξενοδοχεία», ενώ δε λείπουν και αυτά που χαρακτηρίζουν το επίπεδο παρεχόμενων υπηρεσιών «άθλιο» και τις τιμές «εξωφρενικές».
Ο ελληνικός τουρισμός χρειάζεται νέα στρατηγική χάραξη, αλλά παράλληλα χρειάζεται και μια γενναία ποιοτική αναβάθμιση. Όσο κάποιοι «επαγγελματίες» βλέπουν τον τουρίστα –Έλληνα ή ξένο- σαν ένα πορτοφόλι για… ξάφρισμα, χωρίς να αναλογίζονται τη μακροπρόθεσμη ζημιά που προκαλούν στο προϊόν τους, τα πράγματα θα πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο.
Δυστυχώς, η εποχή που ο μέσος τουρίστας απλά ζητούσε μια παραλία, μια «γκρικ σάλαντ» και ένα ταπεινό κατάλυμα, έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Σήμερα, ο «ξένος» είναι υποψιασμένος και αναζητά την καλύτερη αναλογία κόστους και υπηρεσιών και αν δεν τη βρει στην Ελλάδα, θα τη βρει σίγουρα στην Κροατία, την Τουρκία, την Κύπρο, ή τη Μάλτα.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)