Οι ψεκασμένοι ήρωες

Όταν ξημέρωσε η 31^η Μαΐου του 1941, εμβρόντητοι οι Γερμανοί κατακτητές είδαν ότι η ναζιστική σημαία που μόλυνε την Ακρόπολη είχε κάνει… φτερά. Δύο ελληνόπουλα, ο Λάκης Σάντας και ο Μανώλης Γλέζος, υπέστειλαν με νύχια και με δόντια το σύμβολο της βαρβαρότητας από τον ιερό βράχο και έστειλαν με την πράξη τους ένα μήνυμα αντίστασης που έχει μείνει στην Ιστορία.

Την Παρασκευή που μας πέρασε, ο 87χρονος σήμερα Μανώλης Γλέζος βρέθηκε σε μια διαδήλωση στο Σύνταγμα και έλαβε μια… γενναία δόση χημικών εξ επαφής, από άνδρα των ΜΑΤ. Μετά από τριήμερη νοσηλεία ο ήρωας όλων των Ελλήνων βγήκε χθες από το νοσοκομείο και με περισσή μεγαλοψυχία συγχώρεσε τον άγνωστο αστυνομικό για την πράξη του.

Αρκετά τα ερωτήματα που αβίαστα προκύπτουν: Γνώριζε ο αστυνομικός, κατά πάσα πιθανότητα συνομήλικος με τον Γλέζο όταν εκείνος κατέβαζε τη σημαία των Γερμανών, ποιόν είχε απέναντί του; Ακόμα και αν δε γνώριζε, πράγμα πολύ πιθανό δεδομένου ότι στα σχολεία η Ιστορία αντιμετωπίζεται περίπου ως… συμπλήρωμα του ωρολογίου προγράμματος, πόσο εύκολα ψεκάζει με τα επικίνδυνα χημικά τον οποιονδήποτε πολίτη, ιδιαίτερα αν είναι μεγάλης ηλικίας; Αν το θύμα του «χημικού πολέμου» δεν ήταν ο Μανώλης Γλέζος, αλλά ένας άγνωστος συνταξιούχος, θα είχαν σπεύσει να εκφράσουν τη μεταμέλειά τους οι εντεταλμένοι υπάλληλοι του υπουργείου… προστασίας του πολίτη;

Δυστυχώς, η ζωντανή Ιστορία της πατρίδας μας στη σημερινή Ελλάδα, αντιμετωπίζεται ως «εχθρός του συστήματος», δείγμα του ότι ως κοινωνία βαδίζουμε σε λάθος κατεύθυνση