Αυτόνομη κατάδυση, πανδαισία αισθήσεων και... αισθημάτων

1. Λατρεύω την προετοιμασία της κατάδυσης. Να βρίσκομαι με φίλους και να συζητάμε για το που θα βουτήξουμε, να κάνουμε το πλάνο της βουτιάς, να ετοιμάζουμε τον εξοπλισμό μας, να τσεκάρουμε ο ένας τον άλλον. Η κατάδυση είναι από την φύση της μια συντροφική διαδικασία, μια δραστηριότητα που σε δένει με το ζευγάρι σου, δημιουργεί δεσμούς σε μια ομάδα που οι μη δύτες δεν είναι δυνατόν να αντιληφθούν και κυρίως να απολαύσουν! Κάθε φορά η προσμονή είναι μεγάλη και η προετοιμασία βάζει τον εαυτό μου στη διαδικασία να λειτουργήσει ομαδικά.

2. Λατρεύω την στιγμή που καταδύομαι. Τρελαίνομαι για την στιγμή ακριβώς που αφήνω την επιφάνεια, που το σώμα μου αποκτά την αρνητική πλευστότητα, είναι η στιγμή εκείνη που παίρνω την θέση μου μέσα στο περιβάλλον του βυθού. Για τους πραγματικούς εραστές της κατάδυσης, αυτή είναι η στιγμή. Η μοναδική στιγμή. Σημασία δεν έχει τι θα αντικρίσεις στον βυθό, αν καταδύεσαι στους τροπικούς ή σε μια κρύα θάλασσα. Για τους εραστές της κατάδυσης σημασία έχει κάθε φορά να αφήνεις την επιφάνεια. Απλά να καταδύεσαι.

3. Λατρεύω την κάθοδο στο βυθό. Την στιγμή εκείνη που βρίσκομαι σε ελεύθερη πτώση σε μια κατάδυση σε κάθετο τοίχο και έχω τον έλεγχο της κατάστασης στα χέρια μου. Ανοίγω τα χέρια μου σαν να θέλω να αγκαλιάσω όλη την θάλασσα και τα πλάσματα της και ταξιδεύω προς τον βυθό. Αργά και ελεγχόμενα. Εξισώνω ήρεμα την πίεση στα αυτιά μου. Έχω τον πλήρη έλεγχο. Το νερό που με αγκαλιάζει μού δίνει μια ακόμη υπέροχη αίσθηση! Εκρηξη συναισθημάτων και ταυτόχρονα πανδαισία αισθήσεων. Πλησιάζοντας προς το βυθό ελαττώνω την ταχύτητα καθόδου μου. Οι κινήσεις μου τώρα είναι σχεδόν μηδενικές. Εχω ρυθμίσει την πλευστότητα μου έτσι ώστε να είμαι ουδέτερος. Βρίσκομαι αιωρούμενος στο απέραντο υδάτινο διάστημα. εκείνη την ώρα δέχομαι εκατομμύρια πληροφορίες τις οποίες προσπαθώ να επεξεργαστώ και να τις μετουσιώσω σε κινήσεις, σε πράξεις. Ηρεμώ και αφουγκράζομαι. Ακριβώς σε εκείνο το σημείο το σώμα μου δέχεται όλη την γαλήνη και την ηρεμία του βυθού, ενώ ο εγκέφαλος μου προσπαθεί για δευτερόλεπτα να συλλάβει την διαφορετική κατάσταση που βρίσκεται σε ένα περιβάλλον μηδενικής βαρύτητας. Προσαρμόζεται εύκολα δίνοντας τις οδηγίες προς το υπόλοιπο σώμα μου.

4. Λατρεύω την στιγμή που βρίσκομαι στο μέγιστο βάθος. Όποιο και αν είναι αυτό. Για τους συνειδητοποιημένους και σοβαρούς δύτες δεν έχει καμία σημασία στην ουσία αν αυτό είναι ρηχά ή βαθιά. Κάθε κατάδυση την αντιμετωπίζω με σοβαρότητα. Σέβομαι την θάλασσα και τα βάθη της. Ξέρω ότι είναι ανώτερη από εμένα και το παραδέχομαι. Έχω αναγνωρίσει και αποδεχθεί τους κινδύνους όλους εξ’ αρχής. Ανάλογα το πλάνο ή το καταδυτικό σημείο μπορεί να βρίσκομαι ρηχά ή λίγο βαθύτερα. Εκεί ο εγκέφαλός μου αδρανεί, ωστόσο το γνωρίζω και έχω τις αισθήσεις μου όλες σε επιφυλακή. Γνωρίζω εκ’ των προτέρων τι να κάνω, πόσο θα παραμείνω, την επίδραση των μιγμάτων αερίων που αναπνέω, τις ενέργειες και παρενέργειες που μπορεί να προκύψουν από αυτά. Έχω εκπαιδευτεί για αυτή την κατάσταση και είναι η στιγμή που ανασύρω στη μνήμη μου τις πολύτιμες πληροφορίες από την εκπαίδευση.

5. Λατρεύω την εικόνα της επιφάνειας της απέραντης θάλασσας ακριβώς όπως την αντικρίζω μέσα από την μάσκα μου στον βυθό. Ένα μέρος της κατάδυσης μου το αφιερώνω κοιτάζοντας ψηλά. Η κινούμενη και ζωντανή επιφάνεια της θάλασσας μοιάζει ξαφνικά με μια ξένη ατμόσφαιρα πάνω από το κεφάλι μου. Τρομάζω όταν συνειδητοποιώ τους τόνους νερού που με σκεπάζουν, αλλά παράλληλα μου αρέσει. Μου αρέσει επίσης να βλέπω τα κύματα ανάποδα, να βλέπω τις φυσαλίδες τις δικές μου ή των συντρόφων μου στη βουτιά να προσπαθούν σαν παγιδευμένες να διαφύγουν προς τα πάνω, να αστράφτουν και να εγκλωβίζουν το φως μέσα τους. Αρκετές φορές όταν βρίσκομαι ρηχότερα από τους δύτες της ομάδας μου, οδηγώ το σώμα μου από πάνω τους και παίζω με τις φυσαλίδες τους, προσπαθώντας να τις πιάσω ή να τις αλλάξω πορεία. Άλλες φορές πάλι μου αρέσει απλώς να χτυπάνε επάνω μου, νιώθω να επιπλέω σε ένα σύννεφο από αέρα μέσα στη θάλασσα. Σε μια καθαρή ημέρα με ηρεμία στην επιφάνεια μπορώ να δω τα σύννεφα και να απολαύσω τις ακτίνες του ήλιου που διαχέονται μέσα στο νερό. Παρατηρώντας την επιφάνεια αναγνωρίζω την απεραντοσύνη και τη δύναμη της μητέρας θάλασσας και υποκλίνομαι στο μεγαλείο της. Είμαι ένα τίποτα μέσα στο σώμα της θάλασσας. Με κάνει να νιώθω ασήμαντος, αλλά και ασφαλής την ίδια στιγμή.

6. Λατρεύω την εικόνα με την προσπάθεια του φωτός να περάσει μέσα στο υδάτινο περιβάλλον, με τις αντανακλάσεις και το λαμπύρισμα της θάλασσας. Μου αρέσει το φως του ήλιου πάνω στην άμμο. Σε μια ηλιόλουστη ημέρα με καθαρό νερό οι ακτίνες του φωτός λάμπουν και με συντροφεύουν σε όλη τη διαδρομή μου στον βυθό. Κατά την διάρκεια της επιστροφής μου προς την επιφάνεια και σε πιο αβαθή νερά, παρατηρώ τις μορφές που παίρνει το φως πάνω στη λευκή άμμο σχηματίζοντας ιριδισμούς σαν μικρά ουράνια τόξα.

7. Λατρεύω τη σιωπή του βυθού. Ο επίγειος κόσμος είναι γεμάτος από ήχους, συχνά ενοχλητικούς. Με εξαίρεση τον μακρόσυρτο ήχο της αναπνοής μου και των ήχων των φυσαλίδων μου, το περιβάλλον του βυθού είναι εντελώς αθόρυβο. Είμαι μόνο λίγα μέτρα κάτω από τον καθημερινό κόσμο, αλλά νιώθω ότι θα μπορούσα κάλλιστα να είμαι έτη φωτός μακριά. Για ένα μικρό χρονικό διάστημα είμαι μόνος με τις σκέψεις μου, πλέοντας στην αρμονία και στην ειρήνη. Καθαρίζοντας το μυαλό μου από όλες τις σκέψεις που με απασχολούν στον κόσμο μου, νιώθω σαν να ξαναγεννιέμαι κάθε φορά που αναδύομαι από μια κατάδυση.

8. Λατρεύω την αίσθηση της περιπέτειας και συνάμα του αγνώστου στο βυθό. Ακόμα και αν έχω επισκεφτεί ένα καταδυτικό τόπο πολλές φορές, έχω πάντα την αίσθηση ότι θα αντικρύσω κάτι καινούργιο. Ο βυθός ποτέ δεν είναι ίδιος. Κάθε φορά η ανεξάντλητη και άγνωστη υποβρύχια ζωή μου δίνει την αίσθηση ότι βουτώ σε έναν σχεδόν μυστηριώδη και απαγορευμένο χώρο, ελπίζοντας πάντα στο απροσδόκητο. Η προσμονή αυτή και πολλές φορές η οργιώδης φαντασία κάνουν τις αισθήσεις μου να εκρήγνυνται. Κάθε κατάδυση είναι διαφορετική και αισθάνομαι πάντα λίγο σαν εξερευνητής, κυρίως όταν καταδύομαι σε ένα ναυάγιο ή μια σπηλιά και κοιτάζω ψηλά βλέποντας τις φυσαλίδες μου να χτυπάνε σε οροφή, να εγκλωβίζονται φτιάχνοντας πολλούς μικρούς καθρέφτες. Για μια στιγμή μπορώ να δω την εικόνα μου μέσα τους. Οι επόμενες φυσαλίδες από την εκπνοή μου χτυπάνε τις πρώτες και διαφεύγουν προς την επιφάνεια, σε μια έκρηξη από μικρές και μεγάλες που σαν υδράργυρος ταξιδεύουν λαμπυρίζοντας προς τον αφανισμό τους στην επιφάνεια της θάλασσας.

9. Λατρεύω την στιγμή που αναδύομαι στην επιφάνεια και συνάμα λυπάμαι (ένα ανάμικτο συναίσθημα). Μου αρέσει πάντα η στιγμή που μοιράζομαι την έξαψη από μια κατάδυση με τους συνδύτες μου ακριβώς στην επιφάνεια, όταν βγάζω το κεφάλι μου από το νερό και όταν οι πληροφορίες είναι φρέσκιες και έχουν πλημμυρίσει τον εγκέφαλο μου, ενώ παράλληλα λυπάμαι που τελείωσε ακόμη μια κατάδυση, που τα αναπνεύσιμα αέρια με περιορίσανε για ακόμη μια φορά στο να απολαύσω περισσότερο τον βυθό.

 10. Λατρεύω τους δύτες. Η κατάδυση με κάνει να νιώθω σαν να είμαι μέρος μιας ειδικής ομάδας, μιας κλειστής και αποκλειστικής λέσχης. Οι συνειδητοποιημένοι και φανατικοί δύτες είναι ειδική κατηγορία ανθρώπων. Μοιράζονται τον θαυμασμό για τον υποβρύχιο κόσμο, κάτι που λίγοι μη δύτες μπορούν να κατανοήσουν. Είναι μια ειδική κατηγορία ανθρώπων που κάνανε στην ουσία το μεγάλο βήμα προς την επιστροφή στη μήτρα της ζωής. Ακριβώς από εκεί που ξεκινά ο άνθρωπος, σαν υδρόβιο όν. Μου άρεσε από την πρώτη στιγμή και συνεχίζει να μου αρέσει πάντα η αίσθηση ότι ανήκω, ότι εντάσσομαι σε μια ειδική κοινωνία, σε μια κοινότητα ομοϊδεατών που τους ενώνει το ίδιο πάθος. Και μπορώ να μιλάω με τις ώρες για την κατάδυση με φίλους παθιασμένους δύτες.
 

ΚΕΙΜΕΝΟ:ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΔΡΕΑΔΗΣ

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ/ΦΩΤΟ: ΠΙΕΡ ΚΟΣΜΙΔΗΣ