Η υποβρύχια ζωγράφος

«Προτιμώ να ζωγραφίζω τα ψάρια, παρά να τα τρώω»

Πολλοί άνθρωποι ζωγραφίζουν για να εκφράσουν τη δημιουργικότητά τους, να εξωτερικεύσουν τα συναισθήματά τους, ή απλά επειδή είναι μια ασχολία που τους ξεκουράζει. Η Βρετανίδα αυτοδύτρια Κάρολιν Άπλγιαρντ αποφάσισε να συνδυάσει την αγάπη της για τη θάλασσα, ως αυτοδύτρια, με το άλλο της χόμπι τη ζωγραφική. 

Είναι από τους λίγους ανθρώπους παγκοσμίως που εκτός από τη μπουκάλα και τον υπόλοιπο εξοπλισμό αυτόνομης κατάδυσης, κουβαλάει μαζί της στο βυθό μπογιές, τελάρα και… μπόλικο μεράκι. «Με εμπνέει η ηρεμία στο βυθό της θάλασσας» λέει στον «Ε.Τ.» η κ. Άπλγιαρντ και συνεχίζει: «Όλα ξεκίνησαν όταν σε μια κατάδυση στα ανοιχτά του νησιού Σκάι στη Σκοτία, βλέποντας τα ψάρια γύρω μου είχα την ιδέα αντί απλά να βγάζω φωτογραφίες, να αρχίσω να ζωγραφίζω. Έτσι ή αλλιώς, προτιμώ να τα ζωγραφίζω, παρά να τα τρώω».

Ο στόχος της δεν ήταν εύκολο να επιτευχθεί. Χρειάστηκε τουλάχιστον 200 καταδύσεις για να τελειοποιήσει την υποβρύχια πλευστότητά της, αλλά και για να βρει τον ιδανικό συνδυασμό χρωμάτων και υλικών. «Έπρεπε να αντιμετωπίσω πολλά προβλήματα: Οι καμβάδες έφευγαν προς την επιφάνεια, καβούρια έκλεβαν τα κίτρινα παστέλ μου, επειδή τα προσελκύει το χρώμα, μέχρι και αστακοί έχουν κάτσει πάνω στον πίνακα την ώρα που ζωγραφίζω, φαίνεται ότι ακόμα και τα οστρακόδερμα είναι… φιλότεχνα», λέει η ίδια χαριτολογώντας.

Η κ. Άπλγιαρντ είναι ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένη για την προστασία του ενάλιου πλούτου, καθώς φροντίζει να μη χρησιμοποιεί επιβλαβείς για το περιβάλλον ουσίες στα έργα της. «Για να επιλέξω στις μπογιές που χρησιμοποιώ, μίλησα με ειδικούς οι οποίοι μού υπέδειξαν τις κατάλληλες χρωστικές. Αρκετό κακό έχει κάνει ο άνθρωπος στη θάλασσα, δε χρειάζεται να την επιβαρύνω και εγώ κάνοντας το χόμπι μου».

Τα αγαπημένα θέματα στα έργα της είναι τα ψάρια που… στέκονται ακίνητα αρκετή ώρα, ώστε να προλάβει να τα αποτυπώσει στον καμβά: «Οι σκορπίνες, και οι σμέρνες από τη φύση τους προτιμούν την ακινησία, οπότε με διευκολύνουν στη ζωγραφική. Τα νευρικά ψάρια όμως, αυτά που κινούνται συνεχώς, δε με βοηθούν καθόλου. Δεν πρέπει να ξεχάσω και τους καρχαρίες. Πολύ περίεργοι από τη φύση τους, μάλλον τους κάνει εντύπωση να βλέπουν στο βυθό κάποιον να κάθεται και να ζωγραφίζει»

Εκτός όμως από τους κατοίκους του βυθού, μια άλλη μεγάλη αγάπη της υποβρύχιας  ζωγράφου είναι και τα ναυάγια, τα «ανθρώπινα μνημεία», όπως τα χαρακτηρίζει η ίδια. Σε πολλές καταδύσεις στο Σκάπα Φλόου, εκεί που βυθίστηκε ο Γερμανικός Στόλος μετά τη λήξη του Πρώτου Παγκόσμιου Πόλεμου, η κ. Άπλγιαρντ βρίσκει πολύ ωραία θέματα για τους πίνακές της. «Κανόνια, άγκυρες, υποβλητικά σχήματα που σκίζουν τη θολούρα του βυθού είναι τα αγαπημένα μου».

Η μοναξιά της υποβρύχιας ζωγραφικής έχει το τίμημά της, καθώς σχεδόν κανείς δεν έχει την υπομονή και την αντοχή να κάτσει μαζί μου την ώρα που φιλοτεχνεί κάποιον πίνακα. «Ευτυχώς οι φίλοι μου με προσέχουν, αν και κανείς δεν αντέχει να μείνει μαζί μου στο βυθό. Απλά εναλλάσσονται, ώστε να έχουν το νου τους μην ξεχαστώ και μου τελειώσει ο… αέρας». Αναπληρώνει όμως τη μόνιμη παρουσία άλλου αυτοδύτη δίπλα της με το αδιάβροχο MP3 της: «Ακούω δυνατά μουσική, με προτίμηση σε μουσικές χέβι μέταλ και πανκ, οι οποίες με κάνουν να ζωγραφίζω… γρηγορότερα».

Αγαπημένοι της προορισμοί εκτός Βρετανίας είναι η Ερυθρά Θάλασσα, λόγω των χρωμάτων και της πλούσιας ζωής στους κοραλλιογενείς υφάλους, αλλά και η Ελλάδα, στην οποία «η θάλασσα είναι ζεστή και καθαρή και οι άνθρωποι φιλικοί. Ψάρια δεν έχετε πολλά, αλλά μάλλον αυτό είναι γενικότερο φαινόμενο στη Μεσόγειο».

WHO IS WHO

Η Κάρολιν Άπλγιαρντ γεννήθηκε το 1966 και ζει στο Τσεστερφιλντ του Ντάρμπισιρ με τον άντρα και το γάτο τους, τον οποίο έχουν βαφτίσει… «Σκάπα Φλόου». Είναι μέλος του Ocean Artists Society και έχει εκθέσει έργα της στη Βρετανία και τις ΗΠΑ.