Images of the Greek Civil War, as they appeared on Picture Post magazine, May 22, 1948

Picture Post, a magazine that pioneered photojournalism, was edited by Stefan Lorant, when it was first published in 1938 by Edward G. Hulton. 

The magazine was an immediate success and after four months was selling 1,350,000 copies a week.

When Lorant emigrated to the United States in 1940 Tom Hopkinson took over as editor. Hopkinson recruited a team of talented writers and photographers including Tom Winteringham, Macdonald Hastings, Maurice Edelman, Walter Greenwood, Vernon Bartlett, A. L. Lloyd, Anne Scott-James, James Cameron, Robert Kee, Sydney Jacobson, Ted Castle, Bert Hardy and Kurt Hutton.

Hopkinson used the Picture Post to campaign against the persecution of Jews in Nazi Germany. 

In the journal published on 26th November 1938, he ran a picture story entitled Back to the Middle Ages. 

Photographs of Adolf Hitler, Joseph Goebbels, Herman Goering and Julius Steicher were contrasted with the faces of those scientists, writers and actors they were persecuting.

In January 1941 Tom Hopkinson published his Plan for Britain. 

This included minimum wages throughout industry, full employment, child allowances, a national health service, the planned use of land and a complete overhaul of education. 

This document led to discussions about post-war Britain and was the forerunner of the Beveridge Report that was published in December 1943.

The sales of the Picture Post increased rapidly during the Second World War and by December 1943 the magazine was selling 950,000 copies a week. The trend continued after the war and by the end of 1949 circulation reached 1,422,000 with profits of over £2,500 a week.

Tom Hopkinson was often in conflict with Edward G. Hulton, the owner of Picture Post. Hulton supported the Conservative Party and objected to Hopkinson's socialist views. 

In August 1945 Hulton wrote to Hopkinson telling him that "I cannot permit editors of my newspapers to become organs of Communist propaganda. Still less to make the great newspaper which I built up a laughing-stock."

In 1950 Hopkinson sent James Cameron and Bert Hardy to report on the Korean War. While in Korea the two men produced three illustrated stories for Picture Post. 

This included the landing of General Douglas MacArthur and his troops at Inchon. Cameron also wrote a piece about the way that the South Koreans were treating their political prisoners. 

Edward G. Hulton considered the article to be "communist propaganda" and Hopkinson was forced to resign.

Ted Castle took over as editor but several journalists, including James Cameron, Lionel Birch and A. L. Lloyd, refused to continue working for the magazine.

When Tom Hopkinson left the Picture Post it was selling over 1,380,000 copies a week. By June 1952 it had fallen to 935,000. 

Sales continued to decline and by the time the magazine was closed in May 1957 circulation was less than 600,000 copies a week.

Read more here

Images here

Λίμνη Ιωαννίνων, 13 Μαρτίου 1941: Η τελευταία πτήση του Τέντι Μπανκς με το Gladiator του

Ο Τέντι Μπανκς, πιλότος της ΡΑΦ, ηλικίας 21 ετών, βρισκόταν στην Ήπειρο ως μέλος της 112ης Μοίρας της Βρετανικής Βασιλικής Αεροπορίας, πετώντας με ένα διπλάνο Gloster Gladiator ΜΚ ΙΙ, με αριθμό N5913.

Έχει ήδη πιστωθεί με δύο επιβεβαιωμένες καταρρίψεις ιταλικών μαχητικών αεροσκαφών και μια ή δύο ανεπιβεβαίωτες.

Στις 13 Μαρτίου του 1941, ο Μπανκς απογειώνεται για μια πτήση ρουτίνας, θέλοντας να δοκιμάσει τον οπλισμό του αεροσκάφους του, πολυβολώντας... πάπιες στη λίμνη Παμβώτιδα, τη γνωστή λίμνη των Ιωαννίνων.

Η μοίρα όμως του επεφύλασσε μια πικρή έκπληξη. 

Οι καιρικές συνθήκες ήταν ικανοποιητικές και επικρατούσε άπνοια και ο Μπανκς άρχισε να κατεβαίνει προς τη λίμνη. 

Κάτι όμως πήγε στραβά και το αεροπλάνο του με ταχύτητα περίπου 300 μιλίων, αφού πρώτα οι τροχοί του βρήκαν στην επιφάνειά της, "έφερε" μερικές τούμπες και συνετρίβη σε βάθος μόλις τριών μέτρων.

Οι σύντροφοί του, μάρτυρες της τραγωδίας που εκτυλίχθηκε μπροστά στα μάτια τους, έσπευσαν στο σημείο της συντριβής και το μόνο που κατάφεραν ήταν να ανασύρουν το νεκρό πιλότο από τα συντρίμμια. 

Ο άτυχος νέος πιλότος θάφτηκε με όλες τις τιμές, στο νεκροταφείο των Ιωαννίνων.

Αν και δεν υπάρχουν πληροφορίες σχετικά με την τύχη του συντριβέντος αεροσκάφους, αν δηλαδή ανελκύστηκε, το γεγονός ότι έπεσε σε μικρό βάθος συνηγορεί στην άποψη ότι τα συντρίμμια περισυλλέχθηκαν.

Αν κάποιος γνωρίζει περισσότερα στοιχεία, μπορεί να επικοινωνήσει με το ιστολόγιο.

Διαβάστε εδώ, εκεί, παραπέρα και παραδώθε

Dr. Innes McCartney, the man who located and identified over 100 WW1 and WW2 wrecks

Dr. Innes McCartney, BA (Hons), MA, MA, PhD. Honorary Research Fellow Department of Archaeology, Anthropology and Forensic Science, Faculty of Science and Technology Bournemouth University, is a nautical archaeologist, deep-wreck diver, historical consultant specialising in submarines and a naval history and diving publisher.  

Dr. McCartney, over the last 25 years, has specialised in the discovery of and investigation into twentieth century shipwrecks including the wrecks of the Battle of Jutland and many British and German submarines. 

He has appeared regularly on documentaries such as Time Team Special and is a popular speaker at conferences.

A key element of his work is the interaction between the archaeology and historical accounts of shipwrecks and how the differences which arise often challenge the historical record.

Innes has discovered many historic shipwrecks, including the M1 and HK Komet, and HMS Indefatigable and HMS Defence at Jutland; organised the Operation Deadlight expeditions; identified 44 mystery submarine wrecks; and been a key figure in the making of TV documentaries such as Deep Wreck Detectives and Clash of the Dreadnoughts. 

Innes was also the first diver to visit all three of the greatest diveable liner wrecks: Britannic, Lusitania and Andrea Doria.

Here's what Dr. McCartney has to say about his finds and future plans:

When did you start searching for wrecks and what was your incentive?

I started looking for new wrecks in the early 1990s, mainly because I thought I could improve the historical record by identifying many wrecks around the UK. 

By 1997 I began to specialise in the U-boat wars and then later the Battle of Jutland, for the same reasons.

Each wreck carries its own story. Many souls have perished in most of them. How do you feel when you approach a wreck for the first time? 

It depends on the circumstances of the sinking. 

If it is a scrapped wreck, like the Deadlight U-boats, then you are there simply to identify it. 

But others like Lusitania and the Jutland battle cruisers are also major graves and besides recording what is present one is always mindful of the loss of life and incumbent sensitivities surrounding these wrecks. 

For some reason I found the Lusitania spooky. I wouldn't dive it again.

Which are the most impressive wrecks you ever located and why? 

HMS M1 because it was a submarine with a 12-inch gun.

U2504 because it was a rare electro Uboat, SS Armenian because of its association with the White Star Line and role of the US in WW1 and HSK Komet for its rarity value and because it took so long to find.

What are your plans for the future?

Find more wrecks and learn better ways of interpreting what we find.

How important is it to safeguard the legacies of the wrecks and the sailors who were lost with them? 

It is the most important aspect of what I do. Period.

You are the Winner of the Reg Vallintine Achievement Award for Historical Diving (UK, 2014). Tell us a bit more about it.

The award is given for research into the history of diving. 

I won it for my paper on the Admiralty divers who searched sunken U-boats in WW1. 

The paper can be downloaded from my academia.edu page.

What would you consider as the "holy grail" of wrecks and why? 

Whatever I am currently looking for...

I am currently working with the publishers Conway on my book on the shipwrecks of the Battle of Jutland, which will be released in May 2016.

You can find out more about Dr. McCartney's projects here

Δρ. Innes McCartney, ο άνθρωπος των 100 ναυαγίων του Α' και του Β' Παγκοσμίου Πολέμου

Ο Δρ. Innes McCartney, BA (Hons), ΜΑ, ΜΑ, PhD. Επίτιμος Επιστημονικός Συνεργάτης Τμήματος Αρχαιολογίας, Ανθρωπολογίας και Εγκληματολογικών Επιστημών στη Σχολή Θετικών Επιστημών και Τεχνολογίας του Πανεπιστημίου του Bournemouth, είναι ενάλιος αρχαιολόγος, αυτοδύτης και συγγραφέας που ειδικεύεται στην υποβρύχια και τη ναυτική ιστορία.

Ο Δόκτωρ McCartney, κατά τη διάρκεια των τελευταίων 25 ετών, έχει ειδικευτεί στην ανακάλυψη και την ταυτοποίηση ναυαγίων του εικοστού αιώνα, συμπεριλαμβανομένων των ναυαγίων της Μάχης της Γιουτλάνδης, αλλά και πολλά βρετανικά και τα γερμανικά υποβρύχια του Α' και του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Εμφανίζεται τακτικά σε ντοκιμαντέρ και είναι δημοφιλής ομιλητής σε συνέδρια.

Ένα βασικό στοιχείο της δουλειάς του είναι η αλληλεπίδραση μεταξύ της αρχαιολογίας και των ιστορικών αφηγήσεων των ναυαγίων και το πως οι διαφορές που προκύπτουν, συχνά αμφισβητούν την ιστορική καταγραφή.

Ο Innes έχει ανακαλύψει πολλά ιστορικά ναυάγια και είναι επίσης ο πρώτος δύτης που καταδύθηκε και στα τρία από τα μεγαλύτερα ιστορικά ναυάγια : Το Βρετανικό (Britannic), το Λουζιτάνια (Lusitania) και το Αντρέα Ντόρια (Andrea Doria) .

O Δρ McCartney μας μιλάει για τα ευρήματα, αλλά και τα μελλοντικά του σχέδια:

Πότε άρχισες να ψάχνεις για ναυάγια και ποιο ήταν το κίνητρό σου;

Άρχισα να ψάχνω για νέα ναυάγια στις αρχές του 1990, κυρίως επειδή υπάρχουν πολλά ανεξερεύνητα ναυάγια γύρω από τη Βρετανία.

Το 1997 άρχισα να ειδικεύομαι στα υποβρύχια, βρετανικά και αγγλικά, του Α' και του Β' Παγκοσμίου και αργότερα στη Μάχη της Γιουτλάνδης, για τους ίδιους λόγους.

Κάθε ναυάγιο έχει τη δική του ιστορία. Πολλές ψυχές έχουν χαθεί στα περισσότερα από αυτά. Πώς νιώθεις όταν πλησιάζεις σε ένα ναυάγιο για πρώτη φορά;

Εξαρτάται από τις συνθήκες του ναυαγίου.

Αν πρόκειται για ένα ναυάγιο, όπως ο στόλος των γερμανικών υποβρυχίων που βυθίστηκε μετά το τέλος του πολέμου, τότε απλά τα εντοπίζω και τα ταυτοποιώ.

Άλλα όμως πολύνεκρα ναυάγια, όπως το Lusitania και  τα πολεμικά πλοία της Ναυμαχίας της Γιουτλάνδης είναι μνημεία και υγροί τάφοι και πέρα ​​από την καταγραφή τους πρέπει πάντα να τα προσεγγίζουμε με σεβασμό στη μνήμη όσων πνίγηκαν.

Για κάποιο λόγο βρήκα τρομακτικό το Lusitania. Δεν θα καταδυόμουν ξανά σε αυτό.

Ποια είναι τα πιο εντυπωσιακά ναυάγια που έχετε εντοπίσει και γιατί;

Το βρετανικό υποβρύχιο HMS Μ1, επειδή διέθετε πυροβόλο των 12 ιντσών.

Το γερμανικό υποβρύχιο U2504 επειδή ήταν ένα σπάνιο ηλεκτροκίνητο υποβρύχιο, το SS Armenia και το HSK Komet γιατί μου πήρε πολύ καιρό να το εντοπίσω.

Ποια είναι τα σχέδιά σου για το μέλλον;

Να εντοπίσω ακόμα περισσότερα ναυάγια και να βρω καλύτερους τρόπους να ερμηνεύσω την ιστορία τους.

Πόσο σημαντικό είναι να διασφαλισθεί η ιστορική μνήμη των ναυαγίων, αλλά και των ανθρώπων που χάθηκαν μαζί τους;

Είναι η πιο σημαντική πτυχή της δραστηριότητάς μου. 

Έχεις τιμηθεί με το βραβείο Reg Vallintine Achievement Award for Historical Diving (Βρετανία, 2014). Πείτε μας λίγο περισσότερα γι 'αυτό.

Το βραβείο δίνεται για την έρευνα στην ιστορία των καταδύσεων.

Τιμήθηκα με το βραβείο αυτό για την έρευνά μου για τους δύτες του βρετανικού Ναυαρχείου που έψαχναν βυθισμένα υποβρύχια τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Η έρευνά μου βρίσκεται στη σελίδα academia.edu.

Ποιο θα χαρακτηρίζατε ως το «ιερό δισκοπότηρο» των ναυαγίων και γιατί;

Αυτό που ψάχνω σήμερα...

Συνεργάζομαι με τον εκδοτικό οίκο Conway για το βιβλίο μου για τα ναυάγια της Μάχης της Γιουτλάνδης, το οποίο θα κυκλοφορήσει το Μάιο του 2016.

Μπορείτε να μάθετε περισσότερα για τα έργα του Δόκτορος McCartney εδώ

Nazi gold train: "There may be a tunnel. There is no train", according to the geological survey

It seems that the "nazi gold train" saga has reached to an end, as experts said that the geological surveys of the area in Poland did not produce any concrete evidence whatsoever.

There is no evidence that a Nazi train rumoured to be carrying gems and gold has been found in Poland, experts say.

Researchers presenting findings about the alleged discovery in the Polish town of Walbrzych said there might be a tunnel but no train.

However, one of those who claimed to have found the train said he still believed it was there.

It was claimed that the train was hidden underground near Wroclaw as Soviet forces approached in 1945.

In August, Deputy Culture Minister Piotr Zuchowski said that ground-penetrating radar images had left him "99% convinced" that a German military train was buried near Walbrzych.

He said images appeared to show a train equipped with gun turrets.

But on Tuesday, Professor Janusz Madej from Krakow's Academy of Mining said its geological survey of the site had found no evidence of a train.

"There may be a tunnel. There is no train," he told a press conference in Walbrzych.

Read more here

Κυνηγός θησαυρών: E. Lee Spence, ο άνθρωπος που πιστώνεται την "πιο σημαντική (υποβρύχια) αρχαιολογική ανακάλυψη του 20ου αιώνα."

Έχετε ποτέ φανταστεί τον εαυτό σας να καταδύεται  σε κάποιο ναυάγιο και να βρίσκει θησαυρό; Ο  Δρ. E. Lee Spence, πρωτοπόρος στην ενάλια αρχαιολογία από τις αρχές της δεκαετίας του 1970, έχει κάνει το όνειρο πολλών πραγματικότητα, καθώς έχει  εντοπίσει και φέρει στην επιφάνεια θησαυρούς, με αξία εκατομμυρίων δολαρίων.

Ο Δρ. Spence κατέχει ένα μοναδικό ρεκόρ: Πιστώνεται τον εντοπισμό και την ταυτοποίηση του πρώτου υποβρυχίου που βύθισε πολεμικό πλοίο.

Το Hunley ήταν ένα υποβρύχιο των Νοτίων, κατά τη διάρκεια του Αμερικανικού Εμφυλίου (1861-65) και μετά τη βύθιση πολεμικού πλοίου των Βορείων, χάθηκε αύτανδρο.

 Η ανακάλυψη του Hunley περιγράφηκε από τον Δρ William Dudley, Διευθυντή της Ναυτικής Ιστορίας στο Ναυτικό Ιστορικό Κέντρο των ΗΠΑ ως «ίσως το πιο σημαντικό (υποβρύχιο αρχαιολογικό) εύρημα του (20ου) αιώνα."

Ο Δρ. Spence αναφέρθηκε για πρώτη φορά στην ανακάλυψη του υποβρυχίου Hunley το 1970. Στις 13 Σεπτεμβρίου, 1976, η Εθνική Υπηρεσία Πάρκων περιέλαβε το ιστορικό ναυάγιο στο Εθνικό Μητρώο Ιστορικών Μνημείων των ΗΠΑ, ενώ  η τοποθέτηση του Hunley στον εν λόγω κατάλογο εγκρίθηκε επίσημα στις 29 Δεκεμβρίου 1978.

Επικοινωνήσαμε με το Δόκτορα Spence και μας απάντησε σε μερικά ερωτήματα:

Πότε αρχίσατε  να ψάχνετε για ναυάγια;

Άρχισα να ονειρεύομαι ότι θα γίνω εξερευνητής από την ηλικία των 5 ετών και βρήκα το πρώτο μου ναυάγιο όταν ήμουν 12 ετών (το 1959-60).

Τι σας έκανε να ονειρεύεστε την αναζήτηση ναυαγίων και θησαυρών;

Εμπνεύστηκα από ιστορίες που διηγούνταν ο πατέρας μου και αργότερα από τα βιβλία όπως το «Treasure Island» (Το νησί των θησαυρών) του Ρόμπερτ Στίβενσον και «Le Monde du Silence» (Ο Κόσμος της Σιωπής) του Ζακ Ιβ Κουστό.

Ποιο θεωρείτε ότι είναι το πιο σημαντικό εύρημα;

Πιο σημαντικό εύρημά μου ήταν το ναυάγιο του υποβρυχίου οHunley, το οποίο ήταν το πρώτο υποβρύχιο στην ιστορία που βύθισε ένα εχθρικό πλοίο.

Έχει περιγραφεί από κυβερνητικούς αξιωματούχους ως "η πιο σημαντική (υποβρύχια) αρχαιολογική ανακάλυψη του 20ου αιώνα." Βυθίστηκε το 1864. Το βρήκα στο 1972 και ανελκύσθηκε το 2000, ενώ πλέον εκτίθεται σε Μουσείο, για να μπορούν να το βλέπουν όλοι.

Ποιο είναι το πιο πολύτιμο αντικείμενο που έχετε βρει;

Αυτό είναι δύσκολο να το πω, γιατί έχω βρει χρυσά νομίσματα, αλυσίδες, δαχτυλίδια και κοσμήματα και παρόλο που μερικά από αυτά έχουν μεγάλη αξία είναι πραγματικά η ιστορία του κάθε αντικειμένου που είναι πολύτιμη για μένα.

Το κάθε ναυάγιο είναι, κατά μία έννοια, μια χρονοκάψουλα. Πόσο σημαντικό είναι να διασφαλιστεί ότι το ναυάγιο δε θα υποστεί ζημιές κατά τη διάρκεια της αναζήτησής σας καθώς και να συνεργάζεστε με ενάλιους αρχαιολόγους;

Αυτός είναι ένας ωραίος μύθος, αλλά, δυστυχώς, τα περισσότερα ναυάγια δεν είναι χρονοκάψουλες.

Τα περισσότερα από τα ναυάγια που εντοπίζουμε και ερευνούμε βρίσκονται σε ρηχά νερά.

Σε ζεστά νερά τα ξύλινα μέρη των πλοίων αποσυντίθενται ταχύτατα. Τα μεταλλικά του μέρη σκουριάζουν και φθείρονται σε πολύ μεγάλο βαθμό.

Ο χρυσός δεν καταστρέφεται στο νερό, αλλά μπορεί να γρατζουνιστεί άσχημα από την άμμο. Ασημένια αντικείμενα καταστρέφονται από την ηλεκτρολυτική δράση.

Επίσης, τα ναυάγια καταστρέφονται από τις τράτες, τη βυθοκόρηση, την τοποθέτηση υποθαλάσσιων αγωγών, ενώ οι καταιγίδες προκαλούν στα ναυάγια σε ρηχά νερά ακόμα μεγαλύτερη ζημιά.

Πάντως, αξίζει να αναφερθεί ότι ανθρώπινα λείψανα σχεδόν ποτέ δεν συναντώνται σε ναυάγια.

Σύμφωνα με μια αρχαιολογική θεωρία, όλα τα ευρήματα καταστρέφονται όταν εντοπίζονται, ανεξάρτητα από το αν είναι στην ξηρά ή στη θάλασσα.

Δε συμφωνώ με αυτή τη θεωρία.

Πιστεύω ότι τα ναυάγια που έχουν καταστραφεί από φυσικά αίτια ή άλλα ανθρωπογενή αίτια, πρέπει να ανελκύονται προτού χαθούν για πάντα.

Αυτό ωστόσο δε σημαίνει ότι απλά ψάχνουμε για ένα θησαυρό. Ενδιαφερόμαστε για την Ιστορία του κάθε ναυαγίου και πραγματοποιώντας τις έρευνές μας με επιστημονικό τρόπο, όχι μόνο μαθαίνουμε περισσότερα, αλλά βρίσκουμε και περισσότερα. Πέραν του ότι είμαι δύτης, είμαι επίσης αρχαιολόγος και ιστορικός και συνήθως έχουμε και άλλους αρχαιολόγους, ιστορικούς και επιστημονικούς συνεργάτες που συμμετέχουν στις έρευνες.

Ποιο είναι το παλιότερο και ποιο το πιο σύγχρονο αντικείμενο που έχετε βρει;

Τα αρχαιότερα αντικείμενα που έχω βρεί κάτω από το νερό ήταν λίθινα και οστέινα εργαλεία, που χρονολογούνται πάνω από 10.000 χρόνια πριν την εποχή μας.

Το νεότερο ήταν δύο χρυσές αλυσίδες από το αεροναυάγιο ενός μικρού αεροσκάφους λαθρεμπόρων που κατέπεσε σε ρηχά νερά.  Φοράω τη μια εγώ και την άλλη  η γυναίκα μου.

Πως είναι να βρίσκει κάποιος ένα θησαυρό; Τι περνάει από το μυαλό του εκείνη τη στιγμή;

Αισθάνομαι τεράστια ικανοποίηση όταν βρω αντικείμενα ή ένα νέο ναυάγιο, ανεξάρτητα από την αξία του.

Όταν βρήκα την Hunley, αναδύθηκα στην επιφάνεια ουρλιάζοντας «Βρήκα το Hunley!»

Έχετε βρει ναυάγιο και θησαυρό ιδιαίτερης ιστορικής σημασίας;

Έχω βρει εκατοντάδες ναυάγια, αλλά μόνο λίγα από αυτά είχαν πραγματικά ιστορική σημασία ή αρχαιολογική αξία.

Το πρώτο πραγματικά σημαντικό ναυάγιο που βρήκα ήταν ότι το ατμόπλοιο Georgiana, το οποία περιγράφεται ως το πλέον σύγχρονο πλοίο των Νοτίων της εποχής του ΅μφυλίου Πολέμου στις ΗΠΑ.

Βυθίστηκε στις 19 Μαρτίου 1863, στο παρθενικό ταξίδι του. Το βρήκα ακριβώς 132 χρόνια μετά τη βύθισή του.

Μετέφερε 400 τόνους πυρομαχικών, φαρμάκων και εμπορευμάτων, καθώς και σημαντικές ποσότητες χρυσού.

Έχετε βρει ναυάγια του Β’ Παγκοσμίου, ή ασχολείστε αποκλειστικά με παλιότερα ναυάγια;

Έχω ερευνήσει ναυάγια όλων των εποχών, και έχω εκτενή αρχεία από τον Πρώτο Παγκόσμιο και τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. 

Έχω καταδυθεί σε δεκάδες, αεροπλάνα, πλοία, υποβρύχια.

Υπάρχουν πολλοί που ονειρεύονται ότι θα βρουν κάποιο θησαυρό. Τι θα τους συμβουλεύατε;

Η αναζήτηση ναυαγίων και θησαυρών δεν είναι για όλους.

Είναι πολύ πιο δύσκολο και ψυχοφθόρο από όσο νομίζει ο πολύς κόσμος. 

Είναι μία από τις πιο δύσκολες δραστηριότητες και η πραγματική ανταμοιβή είναι η περιπέτεια της έρευνας, οι καταδύσεις και ο εντοπισμός των ναυαγίων. 

Τα χρηματικά οφέλη μπορεί να είναι μεγάλα, αλλά συνήθως έρχονται με μεγάλες θυσίες.

Έχω σπουδάσει πέντε γλώσσες,  ιστορία, αρχαιολογία, ανθρωπολογία, χημεία, φυσική, ανώτερα μαθηματικά, χαρτογραφία και μηχανική στο πανεπιστήμιο, όλα απαραίτητα στοιχεία για τη διεξαγωγή των ερευνών.

Επίσης γνώσεις συγκόλλησης, χρήσης αεροσυμπιεστών και μηχανών είναι χρήσιμες.

Διαβάστε περισσότερα:

http://shipwrecks.com

Facebook Page:

https://facebook.com/shipwrecktreasure