Τα φαντάσματα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου

Η Ολλανδέζα ερασιτέχνιδα ιστορικός Τζο Τεβίσε βρήκε 300 αρνητικά της εποχής του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και φωτογράφησε τα ίδια ακριβώς σημεία σχεδόν 70 χρόνια αργότερα. 

Στη συνέχεια συνδύασε το παρελθόν με το παρόν και κατάφερε να αποδώσει τις δραματικές στιγμές των μαχών με την ειρηνική καθημερινότητα του σήμερα.

Διαβάστε εδώ: 

Αναδύεται στη μνήμη το ναυάγιο με τα 549 θύματα

Σαν σήμερα, ακριβώς πριν από 69 χρόνια στις 13 Οκτωβρίου του 1943 μια τραγωδία εκτυλίχθηκε στον Πατραϊκό Κόλπο, η οποία χρειάστηκε σχεδόν 65 χρόνια για να έρθει και πάλι στην επιφάνεια, χάρη στην ιστορική έρευνα και τις επιτόπιες καταδύσεις από ομάδα Ελλήνων αυτοδυτών. Μια υπόθεση γνωστή στους καταδυτικούς κύκλους, αλλά όχι και στο ευρύ κοινό, το ναυάγιο του «Marguerite» είναι ένα από τα πολλά που συνέβησαν την εποχή εκείνη με πλοία που μετέφεραν Ιταλούς αιχμαλώτους των Γερμανών, με το συνολικό αριθμό των θυμάτων να ανέρχεται σε αρκετές χιλιάδες ψυχές.

«Το ναυάγιο τελικά ταυτοποιήθηκε μετά από πολλές προσπάθειες του Νίκου (σ.σ. Βασιλάτου) και δικές μου», εξηγεί στον «Ε.Τ.» ο κ. Γιώργος Καρέλας και συμπληρώνει: «Είναι ένα ναυάγιο το οποίο θεωρώ ότι έχει μεγάλη ιστορική σημασία και συνδέεται με μια από τις πιο σκοτεινές πτυχές του πολέμου εδώ στην Ελλάδα». Ο κ. Νίκος Βασιλάτος από την πλευρά του επισημαίνει τις δυσκολίες της κατάδυσης: «Στις περισσότερες καταδύσεις συναντήσαμε αντίξοες συνθήκες, πολύ περιορισμένη ορατότητα πράγμα το οποίο έκανε πολύ δύσκολο το έργο της ταυτοποίησης του ναυαγίου».

Ένα φορτηγό πλοίο, το «Marguerite» με 900 Ιταλούς αιχμαλώτους της μεραρχίας «Acqui» και 25 Γερμανούς δεσμοφύλακες αποπλέει από την Κεφαλονιά με κατεύθυνση προς Πάτρα και τελικό προορισμό τους στρατόπεδα συγκέντρωσης στη Γερμανία και αλλού. Το βράδι της 13ης Οκτωβρίου, το πλοίο προσκρούει σε νάρκη, πιθανόν λόγω λάθους ναυσιπλοΐας. Η μοίρα είναι σκληρή για τους ηττημένους του ελληνοϊταλικού πολέμου και αιχμαλώτους πλέον των πρώην συμμάχων τους. Το πλοίο βυθίζεται παρασέρνοντας στο βυθό 544 Ιταλούς και 5 Γερμανούς και γρήγορα η ιστορία του χάνεται στον κυκεώνα του πολέμου.  «Το ναυάγιο παρουσιάζει ένα περίεργο θέαμα καθώς η πρύμνη του βρίσκεται ολοκληρωτικά θαμμένη στον λασπώδη βυθό ενώ η πλώρη του δεν τον ακουμπά καν», αναφέρει στον «Ε.Τ.» η κ. Ελένη Τσοπουροπούλου, υποβρύχια φωτογράφος της αποστολής.

Η ιστορία του πλοίου

Το Μarguerite ναυπηγήθηκε στο Μπιλμπάο της Ισπανίας το 1918 με το όνομα San Mames. To 56 μέτρων φορτηγό ατμόπλοιο αφού άλλαξε ιδιοκτήτες και ονόματα αρκετές φορές κατέληξε σε γερμανικά χέρια όταν επιτάχθηκε τον Μάρτιο του 1943 με σκοπό να βοηθήσει το γερμανικό Ναυτικό να καλύψει τις ανάγκες του σε μεταφορές προσωπικού, εφοδίων και εξοπλισμού στην Ελλάδα. 

.

Το ναυάγιο και η καταδυτική ομάδα

Το «Marguerite» βρίσκεται σε βάθος 90 περίπου μέτρων και η ταυτοποίησή του επιτεύχθηκε, εκτός από τις ιστορικές αναφορές του συμβάντος και χάρη στα σχέδια του πλοίου που εντοπίστηκαν στο Ναυτικό Μουσείο του Μπιλμπάο. Την καταδυτική ομάδα που ταυτοποίησε το ναυάγιο αποτελούσαν οι Ελένη Τσοπουροπούλου, Νικόλας Βασιλάτος, Γιώργος Καρέλας και Κώστας Μηλιώνης. «Καλυμμένο από θαλάσσια ζωή, σπόγγους, μικροοργανισμούς και με εκατοντάδες ψάρια να έχουν βρει προστασία στο σκουριασμένο κουφάρι, το ναυάγιο απομένει ίσως ο τελευταίος μάρτυρας της τραγωδίας της 13ης Οκτωβρίου του 1943» σημειώνει ο αυτοδύτης κ. Κώστας Μηλιώνης στον «Ε.Τ.»

Ανθρώπινες ιστορίες

Ο τυχερός: Τζιοβάνι Μπραγκάντσα Ο Τζιοβάνι πριν ταξιδέψει με το Marguerite με προορισμό την Πάτρα είχε επιβιβαστεί στο επιβατικό Ardena που βυθίστηκε λίγο μετά τον απόπλου του από το λιμάνι του Αργοστολίου την 27η Σεπτεμβρίου 1943 με 1.000 περίπου Ιταλούς αιχμαλώτους. Αφού σώθηκε από αυτή την τραγωδία επιβιβάστηκε στο Marguerite. Αργότερα θα διηγηθεί  τις δραματικές στιγμές όταν οι αιχμάλωτοι έπεσαν στη θάλασσα μετά την έκρηξη που προκλήθηκε από την πρόσκρουση στη νάρκη και τη βύθιση του πλοίου. «Μέσα στις 10 με 12 ώρες που έμεινα στο νερό έβλεπα ομάδες ναυαγών, μερικοί να προσπαθούν να κρατηθούν από άλλους και τελικά να εξαφανίζονται κάτω από το νερό, να χάνονται σιγά-σιγά από τον ορίζοντα, η καρδιά μου να σπαράζει. Ένιωθα απελπισία, ότι η μοίρα μου ήταν να ακολουθήσω αυτούς που χάνονταν κάτω από τα τρομερά κύματα…».

Ο άτυχος: Πασκάλε Βίτο Ο Πασκάλε, την ημέρα του ναυαγίου γιόρταζε τα 20α του γενέθλια. Ο πόλεμος για εκείνον είχε τελειώσει. Η μοίρα όμως του επεφύλαξε ένα πολύ άσχημο παιχνίδι. Ο φίλος και συντοπίτης του Φραντσέσκο ντα Λούκα, ο οποίος επέζησε, ανέλαβε το δύσκολο ρόλο να μεταφέρει τα άσχημα μαντάτα στους δικούς του.

Δύτες ταυτοποίησαν ναυάγιο του 19ου αιώνα

Σε μια σημαντική ανακάλυψη, η οποία αποκαλύπτει το παρελθόν της ναυσιπλοΐας στο ποτάμι του Αγίου Λαυρεντίου, στα σύνορα Καναδά και ΗΠΑ προχώρησαν αυτοδύτες που είχαν εντοπίσει πέρσι το ναυάγιο άγνωστου ιστιοφόρου.

Το ξύλινο σκαρί μήκους 30 περίπου μέτρων εντοπίστηκε κατά τύχη και η προέλευσή του, καθώς και η ταυτότητά του παρέμεναν άγνωστες μέχρι πρόσφατα. Τελικά, μετά την αναδίφηση των ιστορικών αρχείων οι αυτοδύτες κατάφεραν να ταυτοποιήσουν το ναυάγιο ως το "Benicia Boy", το οποίο είχε βυθιστεί το 1872, ευτυχώς χωρίς την απώλεια ανθρώπινων ζωών, λόγω θύελλας που έσπασε τους κάβους του.

Ο ποταμός του Αγίου Λαυρεντίου αποτελεί σημαντικό πέρασμα ακόμα και σήμερα για τα πλοία που περνούν από τις Μεγάλες Λίμνες της Βόρειας Αμερικής στον Ατλαντικό Ωκεανό .

Διαβάστε εδώ:

Αρχίζουν οι... ανασκαφές για τα χαμένα Spitfire

Ούτε ένα, ούτε δύο, αλλά τουλάχιστον... 60 βρετανικά καταδιωκτικά Spitfire του Β' Παγκοσμίου Πολέμου βρίσκονται κρυμμένα κάπου στη Μυανμάρ, παλιότερα γνωστή ως Βιρμανία ή Μπούρμα. 

Βρετανός ιδιώτης κατάφερε μετά από πολυετείς έρευνες να εντοπίσει τις ακριβείς τοποθεσίες αποθήκευσής τους και σκοπεύει να αρχίσει τις εργασίες ανασκαφής τους μέσα στις επόμενες μέρες, μετά την πολυπόθητη άδεια που έλαβε από τις αρχές της ασιατικής χώρας. 

Δεδομένου ότι τα αεροσκάφη είχαν συσκευαστεί επιμελώς σε κοντέινερ, αυξάνονται οι πιθανότητες να βρίσκονται σε πολύ καλή κατάσταση. Η τιμή του κάθε Spitfire στους κύκλους των συλλεκτών κυμαίνεται στα 2 εκατομμύρια λίρες, επομένως αν επιβεβαιωθεί ο Βρετανός ιδιώτης, θα κάνει σίγουρα... τζακπότ. 

Διαβάστε εδώ: 

Γιατί το Νομπέλ δεν πήγε... μποζόνιο

Και το Νομπέλ Φυσικής για το 2012… δεν πάει στον Χιγκς και το μποζόνιό του, αλλά μοιράζεται ανάμεσα σε δύο επιστήμονες, το Γάλλο Σερζ Αρός και τον Αμερικανό Ντέιβιντ Τζ. Ουάινλαντ, καθώς «πέτυχαν αυτό που μέχρι πρόσφατα θεωρούνταν ακατόρθωτο, δηλαδή να καταγράψουν τις κβαντικές ιδιότητες ατόμων και φωτονίων χωρίς να τα αλλοιώσουν», όπως αναφέρει η Βασιλική Ακαδημία Επιστημών της Σουηδίας.

Αν και πολλοί περίμεναν ότι το έπαθλο θα πήγαινε στη «μεγαλύτερη επιστημονική ανακάλυψη της νέας χιλιετίας», όπως χαρακτηρίστηκε η πειραματική επιβεβαίωση σχεδόν κατά 100% της ύπαρξης του μποζονίου του Χιγκς, η βράβευση των δύο επιστημόνων οφείλεται στο ότι η εργασία τους θέτει τα θεμέλια για τη δημιουργία ταχύτατων υπερυπολογιστών, οι οποίοι θα κάνουν τους σημερινούς να μοιάζουν με… αρχαιολογικά ευρήματα μιας περασμένης εποχής. «Περπατούσα με τη σύζυγό μου όταν είδα στο κινητό μου αριθμό κλήσης με σουηδικό πρόθεμα», δήλωσε στο BBC ο Σερζ Αρός και συμπλήρωσε χαριτολογώντας: «Ευτυχώς υπήρχε κοντά ένα παγκάκι και κάθισα αμέσως μόλις κατάλαβα ότι κέρδισα το Νομπέλ μαζί με τον Ντέιβιντ».

Ήδη οι παρατηρήσεις των δύο επιστημόνων εφαρμόστηκαν στην κατασκευή ρολογιών που είναι 100 φορές πιο ακριβή από τα υπάρχοντα ατομικά ρολόγια καισίου, τα οποία χρησιμοποιούνται για τον ορισμό του δευτερολέπτου από το Διεθνές Σύστημα Μονάδων. «Μέσω της ευφυούς πειραματικής προσέγγισής τους, οι Αρός και Ουάινλαντ ίσως να αλλάξουν τον κόσμο με τον ίδιο τρόπο που οι σημερινοί υπολογιστές προκάλεσαν επανάσταση στην καθημερινότητά μας», σημειώνει το Ίδρυμα Νομπέλ.

Τι είναι η κβαντική φυσική

Η κβαντομηχανική, η μελέτη δηλαδή των νόμων της Φυσικής όταν παύουν να… ισχύουν σε μοριακό, ατομικό και υποατομικό επίπεδο είναι εδώ και δεκαετίες ένα πεδίο έρευνας και θεωρητικής προσέγγισης που συναρπάζει την επιστημονική κοινότητα με τα πολλές φορές αντικρουόμενα ευρήματα. Ακόμα και αν δύο κβαντικά σωματίδια βρίσκονται σε απόσταση εκατομμυρίων χιλιομέτρων μεταξύ τους, εξακολουθούν να «επικοινωνούν», ενώ μπορούν να υφίστανται σε διαφορετικές καταστάσεις ταυτόχρονα. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο ήταν σχεδόν ακατόρθωτη η μελέτη τους μέχρι σήμερα, καθώς όταν διαχωρίζονταν από το περιβάλλον τους, έχαναν τις ιδιότητές τους. Αν και οι δύο νομπελίστες επιστήμονες κινήθηκαν από διαφορετική αφετηρία, ο μεν Αρός μελετώντας φωτόνια, μικροσκοπικά δηλαδή σωματίδια φωτός, ο δε Ουάινλαντ παγιδεύοντας ιόντα, ηλεκτρικά φορτισμένα δηλαδή άτομα, κατέληξαν στο ίδιο συμπέρασμα, την καταγραφή δηλαδή των κβαντικών ιδιοτήτων τους.

ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΝΟΜΠΕΛΙΣΤΕΣ

Ο Δρ. Αρός γεννήθηκε το 1944 και είναι καθηγητής στο Κολλέγιο της Γαλλίας και στην Ανωτέρα Σχολή των Παρισίων. Ο Δρ. Ουάινλαντ, συνομίλικος του Δρος Αρός, είναι φυσικός στο Εθνικό Ινστιτούτο Μέτρων και Τεχνολογίας του υπουργείου Εμπορίου των ΗΠΑ και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Μπόλντερ στο Κολοράντο.

ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΝΟΜΠΕΛ… ΔΕΝ ΠΗΓΕ ΣΤΟ ΜΠΟΖΟΝΙΟ

Όλοι σχεδόν περίμεναν και στοιχημάτιζαν για ένα Νομπέλ… μποζονίου, η Βασιλική Ακαδημία Επιστημών της Σουηδίας όμως αποφάσισε διαφορετικά. Ο Χίγκς και το μποζόνιό του θα πρέπει να περιμένουν για έναν ακόμα χρόνο τουλάχιστον, μέχρι τις βραβεύσεις του 2013. Οι λόγοι; Οι υποψηφιότητες, σύμφωνα με τους τυπολάτρες Σουηδούς, «κλειδώνουν» το Φεβρουάριο κάθε έτους και η επίσημη ανακοίνωση του Χιγκς από το CERN έγινε μόλις τον Ιούλιο. Έτσι η επιτροπή των Νομπέλ δε μπορούσε να συμπεριλάβει το μποζόνιο. Επίσης, η ταυτοποίησή του δεν έχει ακόμα επιβεβαιωθεί πέραν πάσης αμφιβολίας, γεγονός που κατά τους Σουηδούς αφήνει πάντοτε περιθώριο αμφισβήτησης. 

To ναυάγιο της "Παλλάδας" με τους 600 νεκρούς

Τον τίτλο του "θησαυροφυλακίου των ναυαγίων" επιβεβαιώνει για μια ακόμα φορά η Βαλτική Θάλασσα, καθώς ανακοινώθηκε και επίσημα από ομάδα Φινλανδών δυτών η ταυτοποίιηση του βαρέος καταδρομικού των Ρώσων "Παλλάδα", το οποίο βυθίστηκε το 1914, παρασέρνοντας στην άβυσσο 600 μέλη του πληρώματός του.

Η "Παλλάδα" βυθίστηκε αύτανδρη μετά από επίθεση που δέχθηκε από το γερμανικό υποβρύχιο U26 και μέχρι το 2000 παρέμενε στο περιθώριο της Ιστορίας.

Από τη στιγμή που εντοπίστηκε σε βάθος 60 περίπου μέτρων, πέρασαν τουλάχιστον 12 χρόνια, καθώς άλλες μαρτυρίες αναφέρουν ότι είχε εντοπιστεί ήδη από το 1996, και σήμερα πλέον έγινε η επίσημη ανακοίνωση του εντοπισμού του πολεμικού πλοίου.

Στη βαλτική, λόγω των ειδικών συνθηκών που επικρατούν, τα ναυάγια, μερικά από τα οποία χρονολογούνται από τον 14ο αιώνα, διατηρούνται σε πολύ καλή κατάσταση.

Διαβάστε εδώ: 

Αρχίζει σήμερα η μεγαλύτερης διάρκειας κατάδυση

Σήμερα στα παγωμένα νερά της θάλασσας της Ιρλανδίας ο Πωλ Ντηβαίην ξεκινάει την απόπειρα κατάρριψης του ρεκόρ παραμονής υποβρυχίως με αυτόνομη αναπνευστική συσκευή, με στόχο να παραμείνει σε κατάδυση για περισσότερο από 13 ώρες.

Αν πετύχει το στόχο του, ο Ντηβαίην θα γίνει ο δεύτερος της οικογένειάς του που θα πετύχει τέτοιο ρεκόρ για το βιβλίο Γκίνες, μετά τον αδερφό του Ντέκλαν που παρέμεινε κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας για 11 ώρες και 42 λεπτά το 2009.

Η απόπειρα θα γίνει προκειμένου να βοηθηθούν δύο σημαντικές πρωτοβουλίες, κατά του παιδικού καρκίνου και υπέρ της υπηρεσίας έρευνας και διάσωσης της Βρετανίας.

Διαβάστε εδώ, εκεί και παραπέρα: 

Από τις ακτές της Νορμανδίας στο... Star Trek

O Τζέιμς Ντούχαν, ο ηθοποιός που ενσάρκωσε τον "Σκόττυ" στη θρυλική τηλεοπτική σειρά των 60s Star Trek, o οποίος έμεινε στην ιστορία για τη φράση του Κάπταιν Κερκ "Beam me up Scotty" υπήρξε βετεράνος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και είδε μάλιστα τη σκληρή όψη του στην απόβαση στη Νορμανδία το 1944.

Ως αξιωματικός του πυροβολικού, ο γεννημένος στον Καναδά ηθοποιός οδήγησε τους άντρες του σε ασφαλές σημείο μετά την απόβαση, ενώ συμμετείχε και σε αψιμαχίες, πυροβολώντας δύο Γερμανούς στρατιώτες, όπως έλεγε ο ίδιος, ελπίζοντας ότι δεν τους σκότωσε. Ο ίδιος τη γλύτωσε όταν δέχθηκε σφαίρα η οποία σταμάτησε στην... ταμπακιέρα του, εκατοστά μόλις από την καρδιά του. 

Η καριέρα του εκτοξεύθηκε από τη συμμετοχή του στο Star Trek και μέχρι το θάνατό του το 2005, ο Ντούχαν έμεινε ιδιαίτερα αγαπητός και δημοφιλής. 

Δείτε εδώ: 

Καραφλοκρατία!

Ο Γιουλ Μπρίνερ και ο Τέλυ Σαβάλας επανέρχονται ως ανδρικά… πρότυπα, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά στην εμφάνιση του κρανίου τους. Οι άνδρες με ξυρισμένο κρανίο φαίνονται ψηλότεροι, πιο δυναμικοί και πιο ηγετικές προσωπικότητες, σε σύγκριση με εκείνους που έχουν πλούσια κόμη ή αρχές φαλάκρας. Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξε τριπλή έρευνα του πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια στις ΗΠΑ, μελετώντας την εικόνα που δημιουργεί ένα… γυμνό κεφάλι στην εξωτερική εμφάνιση  του άνδρα, αλλά και στην αντίληψη που έχουν οι υπόλοιποι για τις ικανότητες και την προσωπικότητά του.

Ο καθηγητής Άλμπερτ Μάνις, επιστημονικός υπεύθυνος της έρευνας, αποφάσισε να κουρευτεί με την ψιλή, όταν είδε ότι το τριχωτό της κεφαλής του παρουσίαζε εικόνα… αποψίλωσης, ένα φαινόμενο που πλήττει εκατομμύρια άνδρες, οι οποίοι σε αρκετές περιπτώσεις καταφεύγουν είτε στο… νυστέρι της εμφύτευσης τριχών με αμφίβολης αισθητικής πολλές φορές αποτελέσματα, είτε βυθίζονται στο τέλμα της έλλειψης αυτοπεποίθησης.

«Διαπίστωσα ότι η νέα μου εμφάνιση προκαλούσε διαφορετική αντιμετώπιση από το περιβάλλον μου. Έτσι αποφάσισα να μελετήσω τις ψυχολογικές προεκτάσεις της απόφασής μου και κυρίως το πώς βλέπουν οι άλλοι τους ανθρώπους με ξυρισμένο κρανίο. Το συμπέρασμα είναι ότι ένα καθαρό κρανίο φαίνεται πιο αρρενωπό και ο… ιδιοκτήτης του πιο δυναμικός, ενώ παράλληλα αυξάνεται η αυτοεκτίμησή του» αναφέρει ο Μάνις  και συμπληρώνει: «Με τα ευρήματα της έρευνας μπορούμε πλέον να πούμε στους άνδρες που βλέπουν τη φαλάκρα ως χτύπημα στον ανδρισμό τους, να σταματήσουν να μάχονται τη φυσική αυτή εξέλιξη και να δοκιμάσουν το ξυρισμένο λουκ. Ίσως το αποτέλεσμα να τους εκπλήξει θετικά, τουλάχιστον στα βλέμματα του γυναικείου φύλου, των φίλων και των συναδέλφων τους.»

Η έρευνα, η μόδα και η… αγορά

Αν και τα κοντοκουρεμένα κρανία έχουν εδώ και δύο περίπου δεκαετίες γίνει μέρος της καθημερινότητας, με διάσημους αθλητές, ηθοποιούς, αλλά και επιτυχημένους επιχειρηματίες και άλλα δημόσια πρόσωπα -εντός και εκτός συνόρων- να έχουν υιοθετήσει το συγκεκριμένο στυλ, υπάρχουν ακόμα κάποιες ενστάσεις από εκείνους που θεωρούν ότι μια τέτοια ριζική αλλαγή στην εξωτερική τους εμφάνιση θα προκαλέσει αρνητικές αντιδράσεις.

Ο καθηγητής Μάνις πάντως δεν υιοθετεί αυτή την άποψη: «Πραγματοποιήσαμε τρία διαφορετικά πειράματα, έτσι ώστε να εξάγουμε όσο το δυνατόν πιο ασφαλή συμπεράσματα: Στο πρώτο οι ερωτηθέντες απάντησαν ότι όσοι είχαν γυμνό κρανίο φαίνονταν πιο ηγετικές φυσιογνωμίες, σε σύγκριση με άλλους. Στο δεύτερο αφαιρέσαμε μέσω υπολογιστή τα μαλλιά και δείχναμε τις δύο φωτογραφίες του ίδιου ατόμου. Οι ερωτηθέντες έβλεπαν την… άτριχη εκδοχή ως πιο ψηλή και δυναμική, ενώ στο τρίτο πείραμα εξετάσαμε τις ψυχολογικές επιπτώσεις σε εκείνους που αποτόλμησαν το… βαθύ ξύρισμα του κεφαλιού τους, με θετικά αποτελέσματα».

Τα ευρήματα του καθηγητή Μάνις πάντως έχουν ήδη γίνει αντιληπτά από τη βιομηχανία ειδών ανδρικής περιποίησης: Σύμφωνα με τα στοιχεία που υπάρχουν διαθέσιμα στις ΗΠΑ, ο κύκλος εργασιών των προϊόντων ξυρίσματος κεφαλής, από μηχανές και ξυραφάκια, μέχρι ειδικά έλαια και αλοιφές, σημειώνει άνοδο 30% ετησίως, με ένα τζίρο που ξεπερνά τα δύο δις δολάρια συνολικά.

Τελευταία, όχι όμως και αμελητέα διαπίστωση είναι η επίπτωση του ξυρισμένου κρανίου στην αντίληψη της πραγματικής ηλικίας από τρίτους: «Πράγματι ένα φρεσκοξυρισμένο κεφάλι, μπορεί να κρύψει κάποια από τα χρόνια που… μαρτυράει μια φαλάκρα, ή τα άσπρα μαλλιά», παρατηρεί ο καθηγητής Μάικλ Κάνιγχαμ που έχει μελετήσει τις κοινωνιολογικές επιπτώσεις της φαλάκρας. 

Πιτσιρικάς βρήκε σχεδόν άθικτο μαμούθ 30.000 ετών

Ο 11χρονος Ζένια σε μια βόλτα που έκανε σε περιοχή της Σιβηρίας έκανε την ανακάλυψη του αιώνα, καθώς εντόπισε ένα σχεδόν άθικτο μαμούθ στη μόνιμα παγωμένη γη της περιοχής.

Πρόκειται για ένα σχεδόν άριστα διατηρημένο κουφάρι ενός αρσενικού προγόνου του ελέφαντα, ο οποίος πέθανε πριν από 30.000 χρόνια στην ηλικία των 15 ετών.

Σύμφωνα με τους ειδικούς, πρόκειται για το δεύτερο καλύτερα διατηρημένο μαμούθ που έχει ποτέ εντοπιστεί και η μεγαλύτερη αντίστοιχη ανακάλυψη από το 1901.

Η κλιματική αλλαγή προκαλεί ραγδαίες αλλαγές στη Σιβηρία, με αποτέλεσμα να αποκαλύπτονται όλο και συχνότερα δείγματα μιας άλλης εποχής.

Δείτε εδώ: 

Αρειανές... πατημασιές

Η NASA έδωσε στη δημοσιότητα τη φωτογραφία ενός ίχνους που άφησε ο τροχός του Curiosity στην επιφάνεια του Άρη. Η ομοιότητα με την αντίστοιχη φωτογραφία του βήματος του Νιλ Άρμστρονγκ στη Σελήνη το 1969, με την αποστολή του Apollo 11, είναι εμφανής.

Ο "υποβρύχιος γλύπτης" ξαναχτυπά

Ο Τζέισον ντεΚέρς Τέιλορ είναι γνωστός για τα γλυπτά που τοποθετεί κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, με στόχο να ευαισθητοποιήσει την κοινή γνώμη για την υποβάθμιση του περιβάλλοντος.

Τελευταίο του έργο το υποβρύχιο σπίτι, το οποίο διαθέτει μια σειρά διευκολύνσεων για τους νέους κατοίκους του, τη θαλάσσια ζωή στο Μεξικό.

Όπως λέει και ο ίδιος, έχει "γράψει" περισσότερες από 4.000 ώρεςυποβρυχίως τα τελευταία 18 χρόνια που ασχολείται με την αυτόνομη κατάδυση και ο λόγος για τον οποίο τοποθετεί τα έργα του στο βυθό είναι για να δώσει τη δυνατότητα να τα βλέπουν από όλες τις πλευρές και όχι μόνο πατώντας στη Γη, όπως γίνεται στις γκαλερί.

Δείτε εδώ: 

Νέα βουτιά στο ναυάγιο των Αντικυθήρων

Του Αντώνη Καρατζαφέρη

Μια πολυαναμενόμενη υποβρύχια αρχαιολογική έρευνα παίρνει σάρκα και οστά. Ελληνες και ξένοι αρχαιολόγοι αναζητούν στη θάλασσα των Αντικυθήρων θησαυρούς του ξακουστού ναυαγίου που πιθανότατα παραμένουν ακόμη στο βυθό. Εικοσι έναν αιώνες μετά τη βύθισή του πλοίου και περίπου 40 χρόνια από την τελευταία έρευνα που διενήργησε στην περιοχή ο Ζακ Ιβ Κουστό.

Οι προσδοκίες από αυτήν την έρευνα είναι μεγάλες. Αρκεί να επισκεφθούμε την περιοδική έκθεση- αφιέρωμα στο Ναυάγιο των Αντικυθήρων, που παρουσιάζει το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, για να κατανοήσουμε το μέγεθός τους. Τριακόσια εβδομήντα οκτώ αντικείμενα-ανάμεσά τους ο περίφημος Μηχανισμός των Αντικυθήρων και ο φημισμένος Χάλκινος Εφηβος- συνθέτουν το παζλ των αρχαιολογικών θησαυρών που αλιεύτηκαν από το βυθό. Από αυτό το θαυμαστό «παζλ» λείπουν ψηφίδες.

«Δεν έχουν ανελκυστεί όλα τα αντικείμενα που μετέφερε το πλοίο, μόνο τα επιφανειακά», σημειώνει στον ΕΤ η επικεφαλής της Εφορείας Εναλίων Ερευνών κ. Αγγελική Σίμωσι, διευθύντρια της έρευνας που πραγματοποιείται στα Αντικύθηρα, σε συνεργασία με το Ωκεανογραφικό Ινστιτούτο Woods Hole των ΗΠΑ.

Η έκθεση του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου πρόσφερε μια επιπλέον αφορμή προκειμένου να εστιαστεί η φετινή συνεργασία της Εφορίας με το Αμερικανικό Ινστιτούτο, στη θάλασσα των Αντικυθήρων. «Η έρευνα ξεκίνησε την 1^η Οκτωβρίου και θα διαρκέσει μέχρι τις 20 του μήνα», λέει η κ. Σίμωσι. «Το μεγάλο στοίχημα», επισημαίνει, «είναι να προσπαθήσουμε να εντοπίσουμε και άλλα έργα τέχνης που μετέφερε το πλοίο τα οποία δεν έχουν αποκαλυφθεί». Αλλωστε η τελευταία συστηματική έρευνα στην περιοχή πραγματοποιήθηκε πριν από πολλά χρόνια, τη δεκαετία του 1970, από τον Ζακ Ιβ Κουστώ και το μυθικό «Καλυψώ».

Το ναυάγιο, χρονολογείται στον 1^ο αι. π.Χ. και ήταν μια «ολκάς» με χωρητικότητα που εκτιμάται στους 300 τόνους. Μετέφερε εκατοντάδες έργα τέχνης, πιθανότατα παραγγελίες πλουσίων Ρωμαίων οι οποίοι επιθυμούσαν να διακοσμήσουν με κομψοτεχνήματα τις επαύλεις τους. Όπως, χάλκινα και μαρμάρινα γλυπτά, αγγεία, γυάλινα αντικείμενα, κοσμήματα και φυσικά το μοναδικό μηχανισμό των Αντικηθύρων, ένα αστρονομικό υπολογιστικό μηχάνημα που δεν έπαψε στιγμή να μαγνητίζει τη διεθνή επιστημονική κοινότητα.  «Η έρευνα ενδέχεται να εντοπίσει νέα τμήματα του μηχανισμού», λέει η διευθύντρια της Εφορείας, «αλλά και κομμάτια από το ξύλινο σκαρί του πλοίου, όπως αυτά που παρουσιάζονται στην  έκθεση του Εθνικού Αρχαιολογικού.»

Από ελληνικής πλευράς στην ερευνητική προσπάθεια συμμετέχουν οι δύτες-αρχαιολόγοι  Θεοτόκης Θεοδούλου, Μανώλης Τζεφρόνης και Δημήτρης Κουρκουμέλης. Επικεφαλής των ερευνών είναι ο δρ. Μπρένταν Φόλεϊ του Ωκεανογραφικού Ινστιτούτου Woodς Hole. H έρευνα πραγματοποιείται με την αρωγή της πλέον σύγχρονης τεχνολογίας. Τους ερευνητικούς «στόχους» καλούνται να εντοπίσουν τηλεκατευθυνόμενα υποβρύχια. Μόλις δοθεί το «σήμα» αναλαμβάνουν δράση οι δύτες αρχαιολόγοι…

Του Πιερ Κοσμίδη

Το γύρο του κόσμου κάνει, μέσω δημοσιευμάτων στο διεθνή Τύπο, η ανακοίνωση της επιστημονικής αποστολής της Εφορείας Εναλίων Αρχαιοτήτων σε συνεργασία για μια ακόμα φορά με το Ωκεανογραφικό Ινστιτούτο Γουντς Χολ, στο ναυάγιο των Αντικυθήρων, η οποία θα διαρκέσει τρεις εβδομάδες και έχει ως στόχο να εντοπίσει αρχαιολογικούς θησαυρούς που «ξέφυγαν» από προηγούμενες εξερευνήσεις. 

Οι σφουγγαράδες που αντίκρισαν για πρώτη φορά το ναυάγιο των Αντικυθήρων το 1900, έμειναν έκπληκτοι από τα αγάλματα που βρήκαν στο βυθό. Το πιο σημαντικό όμως εύρημα είναι ο περίφημος «Μηχανισμός των Αντικυθήρων», ένα μοναδικό δείγμα της αρχαίας τεχνολογίας που ακόμα και σήμερα εντυπωσιάζει τόσο τους ειδικούς που προσπαθούν να αποκρυπτογραφήσουν τη λειτουργία του, όσο και το κοινό που επισκέπτεται το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο.

Το ναυάγιο βρίσκεται σε βάθος 60 περίπου μέτρων και μετά τους σφουγγαράδες του 1900 έπρεπε να περάσουν 78 χρόνια, μέχρι την επόμενη εξερευνητική αποστολή του Ζακ-Υβ Κουστώ. Ο διάσημος Γάλλος εντόπισε, μεταξύ άλλων, νομίσματα με προέλευση από τη Μικρά Ασία, τα οποία χρονολογούνταν από το 70-60 π.Χ., φωτίζοντας έτσι όχι μόνο τη διαδρομή που ακολούθησε το πλοίο, αλλά και την ημερομηνία βύθισής του. Σύμφωνα με την επικρατέστερη μέχρι σήμερα θεωρία, το ξύλινο σκαρί μετέφερε έργα τέχνης και άλλα πολύτιμα είδη που είχαν λεηλατήσει οι Ρωμαίοι.

Η νέα αποστολή, με τη συμμετοχή Ελλήνων και Αμερικανών αρχαιολόγων, θα χρησιμοποιήσει την τελευταία λέξη της καταδυτικής τεχνολογίας, η οποία θα επιτρέψει όχι μόνο τη μεγαλύτερης διάρκειας και ασφαλέστερη παραμονή στο ναυάγιο, αλλά παράλληλα θα δώσει την ευκαιρία να διαπιστωθεί αν οι μαρτυρίες των σφουγγαράδων για «αγάλματα και άλλες αρχαιότητες που κύλησαν πιο βαθιά», επιβεβαιωθούν, αποδεικνύοντας για μια ακόμα φορά ότι οι θάλασσές μας κρύβουν -κυριολεκτικά και μεταφορικά- αμύθητους θησαυρούς.

Βρήκαν δύο Spitfire σε πεδίο βολής

Είναι ίσως ένα από τα πιο διάσημα καταδιωκτικά του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Περισσότερα από 21.000 κατασκευάστηκαν μέχρι το 1946, πριν καταλήξουν σε μάντρες παλιοσίδερων και σε αεροπορίες τρίτων χωρών. Πρόκειται για το Spitfire, το αεροσκάφος που έγραψε ιστορία με τα χρώματα της RAF, με τα ελάχιστα εναπομείναντα δείγματά του να κοστίζουν σήμερα τουλάχιστον 2 εκ. λίρες. 

Τελείως τυχαία δύο ιστορικοί που περιδιάβαιναν ένα παλιό πεδίο βολής στη Βρετανία εντόπισαν μέσα σε πυκνή βλάστηση ό,τι έχει απομείνει από δύο τέτοια καταδιωκτικά, τα οποία είχαν κατασκευαστεί το 1946 και είχαν χρησιμοποιηθεί το 1954 ως επίγειοι στόχοι για τους εκπαιδευόμενους πιλότους της εποχής. 

Έκπληκτοι από την ανακάλυψή τους, προγραμματίζουν πλέον την αποκομιδή των τμημάτων των δύο Spitfire, καθώς ενδιαφέρον έχει δείξει και το μουσείο της αεροπορίας της χώρας. 

Διαβάστε εδώ: 

Όταν η κλιματική αλλαγή αποκαλύπτει πεδία μάχης

Μπροστά σε ένα μακάβριο θέαμα βρέθηκαν εργάτες που τοποθετούν μουσαμάδες για να επιβραδύνουν την τήξη των αιώνιων πάγων στις Δολομιτικές Άλπεις, στα σύνορα της Ιταλίας με την Αυστρία, οι οποίες αποτέλεσαν πεδίο σκληρών μαχών κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο μεταξύ Ιταλίας και Αυστροουγγρικής αυτοκρατορίας. 

Τα μουμιοποιημένα λείψανα δύο ανδρών μιας πυροβολαρχίας των Αυστροούγγρων, μαζί με προσωπικά αντικείμενα, πυρομαχικά και άλλα είδη αποκαλύφθηκαν σε ύψος 3.200 περίπου μέτρων λόγω της τήξης των πάγων που προκαλεί η κλιματική αλλαγή.

Καθώς το τελευταίο διάστημα αποκαλύπτονται επικίνδυνα εκρηκτικά που έχουν μείνει στα βουνά εδώ και 100 σχεδόν χρόνια, οι ειδικοί σημειώνουν ότι δυστυχώς η κατάσταση είναι ήδη δραματική. Περισσότερο από ένα εκατομμύριο στρατιώτες και από τις δύο πλευρές σκοτώθηκαν στα βουνά κατά τη διάρκεια των μαχών, τις οποίες ο διάσημος συγγραφέας Έρνεστ Χέμινουαιη είχε αποκαλέσει "το πιο κολοσσιαίο, δολοφονικό και κακοδιοικημένο σφαγείο του πολέμου". 

Διαβάστε εδώ:  

Επιστροφή στα Αντικύθηρα με rebreathers

Έχουν περάσει 112 χρόνια από την ανακάλυψη του ναυαγίου των Αντικυθήρων και τον εντοπισμό του πολύτιμου φορτίου του, με το μηχανισμό των Αντικυθήρων να αποτελεί ένα από τα αρτιότερα δείγματα της αρχαίας τεχνολογίας.

Αυτή την εβδομάδα. το Woods Hole Oceanographic Institution ξεκινά αποστολή έρευνας του ναυαγίου σε συνεργασία με την Εφορεία Εναλίων Αρχαιοτήτων, διάρκειας τριών εβδομάδων, προκειμενου να εξερευνήσει ενδελεχώς την περιοχή και να εντοπίσει αγάλματα και άλλα αρχαία αντικείμενα, τα οποία σύμφωνα με τους σφουγγαράδες που είχαν βουτήξει εκεί το 1900 βρίσκονται ακόμα εκεί. Το 1978 και ο Κουστώ είχε καταδυθεί στο ναυάγιο, ανελκύοντας νομίσματα που βοήθησαν στη χρονολόγησή του.

Οι αυτοδύτες θα χρησιμοποιήσουν rebreathers, ειδικές αναπνευστικές συσκευές που ανακυκλώνουν τις αναπνοές των δυτών, επιτρέποντας μεγαλύτερη υπό προϋποθέσεις παραμονή στο βυθό σε βάθος 60 περίπου μέτρων που βρίσκεται το ναυάγιο. 

Διαβάστε εδώ:

Αυτοκίνητο ταχύτερο από σφαίρα, "πάει" με 469 μέτρα το δευτερόλεπτο

Σήμερα δοκιμάζεται για πρώτη φορά ο πυραυλοκινητήρας του υπερηχητικού αυτοκινήτου που φιλοδοξεί να καταρρίψει κάθε προηγούμενο ρεκόρ επίγειας ταχύτητας κατά μερικές… εκατοντάδες χιλιόμετρα, φτάνοντας τα 1700 περίπου χιλιόμετρα την ώρα ή περίπου 1,4 mach, με την ελπίδα, όπως λένε οι δημιουργοί του, τουλάχιστον να μην… εκραγεί. Πρόκειται για το μήκους 13,4 μέτρων «Μπλάντχαουντ», το οποίο έχει πάρει το όνομά του από την ομώνυμη ράτσα ιχνηλατών σκύλων, ένα πειραματικό υβρίδιο πυραύλου και τετράτροχου.

Εξοπλισμένο με τρεις διαφορετικούς κινητήρες, έναν… συμβατικό που αποδίδει 800 ίππους, έναν πυραυλοκινητήρα που χρησιμοποιείται σε μαχητικά αεροσκάφη και έναν πύραυλο ξηρού καυσίμου, το υπερηχητικό αυτοκίνητο θα έχει ώση 27.500 λιβρών και συνολική ιπποδύναμη 80.000 ίππων, αντίστοιχη με εκείνη 95 αυτοκινήτων που αγωνίζονται στη Φόρμουλα 1.

Ο άνθρωπος που θα αναλάβει το δύσκολο έργο της οδήγησης της επίγειας… αστραπής είναι ο 50χρονος Άντι Γκριν, πρώην πιλότος της RAF, της πολεμικής αεροπορίας της Βρετανίας, ο οποίος είναι κάτοχος εδώ και 15 χρόνια του ρεκόρ με 1200 περίπου χιλιόμετρα την ώρα, οριακά μεγαλύτερης από εκείνη του ήχου. «Στόχος μας δεν είναι απλά μια νέα κορυφαία επίδοση, αλλά να εμπνεύσουμε τη νέα γενιά», δήλωσε ο ίδιος και συμπλήρωσε: «Όλη η τεχνολογία που χρησιμοποιούμε υπάρχει ήδη και μπορούμε να μοιραστούμε με όλους κάθε λεπτομέρεια, από τη σύλληψη του σχεδίου, μέχρι τα τελικά βήματα της υλοποίησής του, καθώς όλες οι δοκιμές θα μεταδοθούν μέσω Διαδικτύου».

Ο Μαρκ Τσάπμαν, αρχιμηχανικός του «Μπλάντχαουντ», είναι αισιόδοξος για τη σημερινή δοκιμή, αν και σπεύδει να διευκρινίσει χαριτολογώντας ότι ακόμα και αν ο πυραυλοκινητήρας εκραγεί «θα είναι και αυτό μέρος του πειράματος. Το χειρότερο θα είναι να μη συμβεί τίποτε, αλλά σε κάθε περίπτωση θα έχουμε τη δυνατότητα να διαπιστώσουμε τις τροποποιήσεις που πιθανόν θα χρειαστούν μέχρι την τελική δοκιμασία».

Κατασκευασμένο από κράμα ανθρακονημάτων και τιτανίου, με ειδικούς υπολογιστές, αντίστοιχους με εκείνους που διαθέτουν τα σύγχρονα μαχητικά αεροσκάφη για τον έλεγχο της πτήσης, το «Μπλάντχαουντ» μπορεί να αντέξει πιέσεις που αντιστοιχούν σε 12 τόνους ανά τετραγωνικό μέτρο. Το υπερηχητικό αυτοκίνητο θα διανύει 469 μέτρα το δευτερόλεπτο, απόσταση ίση με σχεδόν 4,5 ποδοσφαιρικά γήπεδα, θα είναι ταχύτερο από σφαίρα πιστολιού Magnum 357 και ο πιλότος του θα φορά ειδική στολή για να αντέξει την επιτάχυνση χωρίς να λιποθυμήσει.

Αν όλα πάνε καλά, το καλοκαίρι του 2013 και μέχρι τις αρχές του 2014 θα επιχειρήσει να ξεπεράσει κατά πολύ την ταχύτητα του ήχου στην έρημο της Νότιας Αφρικής.

1.        Μηχανή: Πυραυλοκινητήρας EJ200 για την αρχική επιτάχυνση, υβριδικός πύραυλος ξηρού καυσίμου που θα πυροδοτηθεί όταν φτάσει τα 570 χαω και «συμβατικός» κινητήρας 800 ίππων.

2.        Ταχύτητα: Mach 1,4 ή 1700 χαω, Μήκος 13,4 μέτρα, βάρος 6,4 τόνοι, ύψος 3 μέτρα, προϋπολογισμός 12,5 εκ. ευρώ

3.        Σύστημα πέδησης: Αερόφρενα για επιβράδυνση από τα 1200 χαω, αλεξίπτωτο για τα 965 χαω, το οποίο θα αναπτυχθεί σταδιακά για να μη διαλύσει το αυτοκίνητο

4.        Τροχοί: Διαμέτρου 91 εκ. από τιτάνιο, ικανοί να αντέξουν σε 10.000 περιστροφές ανά λεπτό.

5.        Άτρακτος: Από ανθρακονήματα και τιτάνιο. 200 αισθητήρες θα καταγράφουν κάθε δεδομένο.

6.        Αεροδυναμικά πτερύγια στο ρύγχος θα διασφαλίζουν ότι το «Μπλαντχάουντ» θα παραμείνει στο… έδαφος.

7.        Χρονολόγιο:

0-5 δευτ. Ο πυραυλοκινητήρας επιταχύνει μέχρι τα 160 χαω

15 δευτ. Στα 570 πυροδοτείται ο πύραυλος

15-40 δευτ. Επιταχύνει στα 1700 χαω

40-43,5 δευτ. Καταρρίπτει το ρεκόρ

44-85 δευτ. Απενεργοποιείται ο πύραυλος και αρχίζει η επιβράδυνση

Συνολική απόσταση που θα διανύσει σε 85 δευτερόλεπτα: 20 χιλιόμετρα

Αδιάβοχο iPhone για υποβρύχιες φωτογραφίες

Για όσους δε μπορούν να αποχωριστούν το iPhone τους ούτε υποβρυχίως, η αδιάβροχη θήκη Scuba Suit είναι ίσως η λύση, καθώς διασφαλίζει τη λήψη φωτογραφιών, αν και δεν επιτρέπει τις υποβρύχιες... συνομιλίες. 

Με κόστος 50 ευρώ περίπου και εγγυημένη λειτουργία μέχρι και τα 5 μέτρα βάθος, οι γκατζετάκηδες οπαδοί του "Μήλου" μπορείτε πλέον να μοστράρετε το καρτοκινητό σας iPhone και κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας ή σε πισίνες.

Δείτε εδώ: 

Google Earth Anomalies: Η χαρά του... συνομωσιολάγνου

Αν σας αρέσουν τα μυστήρια και είστε λάτρεις του ανεξήγητου, η ιστοσελίδα http://www.googleearthanomalies.com/ θα γίνει αγαπημένη σας.

Σε αυτή έχουν συγκεντρωθεί όλες οι εικόνες του Google Earth που προκαλούν τουλάχιστον την περιέργεια, μεταξύ των οποίων "περίεργοι κύκλοι" στην Ελλάδα, υποθαλάσσιο "οδικό δίκτυο" στον Ατλαντικό, "πυραμίδες" στη Βοσνία και άλλα αλλόκοτα.

Αν και σε αρκετές περιπτώσεις έχουν δοθεί λογικές απαντήσεις, όπως για παράδειγμα στην περίπτωση του "οδικού δικτύου" στον Ατλαντικό, το οποίο δεν ήταν τίποτε περισσότερο από τα ίχνη που άφηναν τα αλιευτικά εργαλεία όταν "όργωναν" το βυθό, σαρώνοντας τα πάντα στο διάβα τους.

Περισσότερο ίσως ενδιαφέρον και από τις φωτογραφίες, έχουν τα σχόλια εκείνων που βλέπουν "εξωγήινους", "αγγέλους", "σκοτεινές δυνάμεις" και την "Ατλαντίδα" στο Google Earth. 

Αξίζει να ρίξετε μια ματιά εδώ

Οι Ιταλοί αγόρασαν περισσότερα ποδήλατα παρά αυτοκίνητα

Για πρώτη φορά μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ο αριθμός των ποδηλάτων που πουλήθηκαν στην Ιταλία ξεπέρασε εκείνο των αυτοκινήτων, καθώς το 2011 οι Ιταλοί απέκτησαν 1.750.000 δίτροχα έναντι 1.748.000 αυτοκινήτων.

Με την οικονομική κρίση να έχει "γονατίσει" τους γείτονες και τις τιμές της βενζίνης να χτυπούν κι εκεί "κόκκινο" με το λίτρο να κοστίζει σχεδόν 2 ευρώ, το ετήσιο κόστος συντήρησης και λειτουργίας ενός αμαξιού ανέρχεται κατά μέσο όρο στα 7.000 ευρώ για ένα αυτοκίνητο μεσαίου κυβισμού.

Η αγορά αυτοκινήτου σε μια χώρα που διαθέτει μεγάλη αυτοκινητοβιομηχανία έχει καταρρεύσει και όλο και περισσότεροι Ιταλοί στρέφονται σε ένα οικολογικό και κυρίως φθηνό μέσο μετακίνησης.

Διαβάστε εδώ: