Επέστρεψαν την προπέλλα του πρώτου υποβρυχίου που βυθίστηκε τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο

Η αφαίρεση αντικειμένων από ιστορικά ναυάγια είναι δυστυχώς διαδεδομένη σε όλα τα μήκη και τα πλάτη των θαλασσών, με τη χώρα μας, η οποία βρίθει ναυαγίων που χρονολογούνται από την αρχαιότητα μέχρι τις μέρες μας, να μην αποτελεί εξαίρεση.

Στη Βρετανία, η αστυνομία σε συνεργασία με άλλα εντεταλμένα όργανα των κρατικών υπηρεσιών της χώρας, εντόπισαν στο σπίτι ενός πολίτη την προπέλλα του γερμανικού υποβρυχίου U-8, το οποίο βυθίστηκε από τα αντιτορπιλλικά HMS Gurkha και HMS Maori, όταν μπλέχτηκε σε δίχτυα και υποχρεώθηκε να αναδυθεί, στις 4 Μαρτίου του 1915. 

Το U-8 είναι το πρώτο γερμανικό υποβρύχιο που βυθίστηκε τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, αφού όμως πρώτα είχε τορπιλλίσει 5 βρετανικά πλοία. 

Όλο το πλήρωμα περισυλλέχθηκε από τα παραπλέοντα σκάφη και παρέμεινε αιχμάλωτο καθ' όλη τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, μέχρι τη λήξη του το 1918.

Η προπέλλα βρέθηκε -άγνωστο ακόμα πως- στο σπίτι ενός συλλέκτη, ο οποίος την είχε μετατρέψει σε... τραπεζάκι και μετά από ένταλμα, ακολούθησε έρευνα, η οποία κατέληξε στη σύλληψη του πολίτη και την κατάσχεση της προπέλλας, η οποία επιστράφηκε στο γερμανικό ναυτικό.

Τα αρμόδια στελέχη της αστυνομίας δήλωσαν ότι η αφαίρεση αντικειμένων από ναυάγια είναι ηθικά και νομικά παράνομη, ενώ όσοι συλληφθούν να έχουν κλέψει κάποιο "αναμνηστικό" από βυθισμένο σκάφος, αντιμετωπίζουν αυστηρές ποινές, από υψηλά πρόστιμα μέχρι και φυλάκιση.

Βρήκαν ναυάγιο της ισπανικής αρμάδας του 1588 και ανέλκυσαν αντικείμενα

Ένα ιστορικής σημασίας ναυάγιο, το οποίο χρονολογείται από το 1588, όταν ο βασιλιάς της Ισπανίας Φίλιππος ο Β' αποφάσισε να πλεύσει με 130 περίπου πλοία, τα οποία αποτελούσαν την περιβόητη "ισπανική αρμάδα" κατά της Αγγλίας, εντοπίστηκε στις δυτικές ακτές της Ιρλανδίας.

Πρόκειται για το πλοίο "La Juliana", το οποίο αποκόπηκε μαζί με άλλα δύο από τη νηοπομπή και βυθίστηκε λόγω θαλασσοταραχής, σύμφωνα με μαρτυρίες της εποχής.

Οι ενάλιοι αρχαιολόγοι εντόπισαν το ναυάγιο σε καλή κατάσταση, παρά τα 500 περίπου χρόνια παραμονής του στο βυθό, καθώς είχε σκεπαστεί από άμμο, η οποία διατήρησε πολλά τμήματά του, μεταξύ των οποίων κομμάτια του κύτους του, κανόνια και άλλα αντικείμενα.

Σύμφωνα με τα εντεταλμένα όργανα της Ιρλανδίας, το ναυάγιο ήρθε και πάλι στην επιφάνεια του... βυθού, λόγω των θαλασσοταραχών που έπληαξν την περιοχή και οι οποίες ξεσκέπασαν τα υπολείμματα του πλοίου.

Με συντονισμένες ενέργειές τους, οι αρχαιολόγοι ανέλκυσαν κανόνια, μια άγκυρα και κομμάτια ξύλου από το ναυάγιο, ενώ οι ενάλιες έρευνες συνεχίζονται.

Τα αντικείμενα θα εκτεθούν στο εθνικό μουσείο  της Ιρλανδίας.

Βρέθηκε το θρυλικό υποβρύχιο του Β' Παγκοσμίου "HMS Saracen"

Μετά από έρευνες δύο ετών εντοπίστηκε το ναυάγιο του βρετανικού υποβρυχίου HMS Saracen, σε βάθος 420 περίπου μέτρων, στα ανοιχτά της Κορσικής. 

Οι ερευνητές "χτένισαν" στην κυριολεξία το βυθό του νησιού της Μεσογείου και εντόπισαν ένα ίχνος στις ηχοβολιστικές τους συσκευές, το οποίο αποδείχθηκε ότι επρόκειτο για το χαμένο υποβρύχιο, το οποίο έχει μια ενδιαφέρουσα ιστορία και θεωρείται "θρυλικό" για τα κατορθώματά του από τους Βρετανούς.

Μεταξύ των θυμάτων του ήταν και το γερμανικό υποβρύχιο U335, το οποίο βυθίστηκε με μόλις ένα μέλος του πληρώματός του να διασώζεται, στην πρώτη του αποστολή. Το Saracen το βύθισε κοντά στα νησιά Φερόε στις 3 Αυγούστου του 1942.

Το Saracen στη Μεσόγειο χρησιμοποιήθηκε για επιθέσεις κατά ιταλικών και γερμανικών στόχων, ενώ παράλληλα μετέφερε και κατασκόπους στην κατεχόμενη Ευρώπη, αποβιβάζοντάς τους στη Νότια Γαλλία και την Κορσική.

Έμελλε όμως να πέσει και το ίδιο θύμα των ανθυποβρυχιακών επιχειρήσσεων των Ιταλών, οι οποίοι κατάφεραν να του προκαλέσουν σοβαρές ζημιές με βόμβες βυθού που εξακόντισαν οι κορβέττες "Μινέρβα" και "Ευτέρπη", την Παρασκευή13 Αυγούστου του 1943. 

Ο κυβερνήτης του υποβρυχίου όμως Μάικλ Λάμπη, όντας... προληπτικός, όπως άλλωστε είναι πολλοί ναυτικοί ακόμα και στις μέρες μας, αποφάσισε να "κάτσει" το υποβρύχιο στο βυθό, προκειμένου να περάσει η "καταραμένη Παρασκευή και 13" και την επόμενη μέρα, με μεγάλη προσπάθεια, το υποβρύχιο αναδύθηκε, παρά τις αβαρίες του, και στη συνέχεια αυτοβυθίστηκε από το πλήρωμά του, με την απώλεια όμως δύο ναυτικών του που πνίγηκαν κατά την εγκατάλειψη του υποβρυχίου.

Οι επιζώντες μεταφέρθηκαν σε στρατόπεδο αιχμαλώτων και απελευθερώθηκαν μετά τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας το Σεπτέμβριο του 1943, με την εξαίρεση του κυβερνήτη του, ο οποίος πέρασε το υπόλοιπο του πολέμου σε στρατόπεδο στη Γερμανία.

Επέστρεψε στη βάση του μετά από 71 χρόνια το χαμένο βομβαρδιστικό

Το τετρακινητήριο βομβαρδιστικό Lancaster της RAF απογειώθηκε από τη βάση του Μέδρινγχαμ στη Βρετανία το βράδυ της 6ης προς 7η Οκτωβρίου του 1944, στην τελευταία αποστολή του, καθώς το πλήρωμα θα συμπλήρωνε με αυτήν τον απαιτούμενο αριθμό επιχειρήσεων πάνω από εχθρικό έδαφος.

Δεν έμελλε όμως να επιστρέψει ποτέ και τα 8 μέλη του πληρώματός του θεωρήθηκαν "αγνοούμενοι, πιθανώς νεκροί" και για δεκαετίες κανείς δε γνώριζε την τύχη τους.

Συγχεχυμένες πληροφορίες για ένα συντριβέν "μεγάλο αεροπλάνο" σε ένα χωράφι κοντά στη Βρέμη, κινητοποίησε τους συγγενείς ενός από τα μέλη του πληρώματος και κατόπιν αδείας από τις γερμανικές αρχές, προχώρησαν σε έρευνες, λίγο πριν το χωράφι δοθεί σε κατασκευαστική εταιρεία για έργα.

Οι ανασκαφές απέδωσαν πολλά ευρήματα, συντρίμμια του Lancaster που κατέδειξαν τη σφοδρότητα της συντριβής, καθώς και τμήματα οστών από μόλις δύο από το οκταμελές πλήρωμα.

Μετά από έρευνες διαπιστώθηκε ότι τα συντρίμμια πράγματι ανήκαν στο μοιραίο PD214 και πριν από λίγες ημέρες τα υπολείμματα του άλλοτε επιβλητικού βομβαρδιστικού επέστρεψαν στη βάση του Μέδρινγχαμ, στην οποία πλέον στεγάζεται μουσείο. "Μπορούμε να πούμε ότι φέραμε τα παιδιά (σ.σ. πλήρωμα) πίσω στο σπίτι τους", σημείωσε εμφανώς συγκινημένος ο επιμελητής του μουσείου Ροντ Σάντερς.

Αφιέρωσε τη ζωή του στη λύση του αινίγματος του 1945

Μεταφορόμαστε χρονικά στις 13 Απριλίου του 1945, λίγες μόλις ημέρες πριν τη λήξη του Β' παγκοσμίου Πολέμου στην Ευρώπη. Το Mustang του 23χρονου πιλότου Τζον Χερμπ καταρρίπτεται και συντρίβεται κοντά στην πόλη Μέκλεμπουργκ.

Ο πεντάχρονος τότε Μάνφρεντ Ρέμερ είδε τα φλεγόμενα συντρίμμια του αεροσκάφους του Χερμπ και η εικόνα εντυπώθηκε στη μνήμη του. "Τι να απέγινε ο πιλότος του" αναρωτήθηκε και έχοντας στο μυαλό του την άγνωστη τύχη του πατέρα του, ο οποίος δεν επέστρεψε ποτέ από την τότε Σοβιετική Ένωση, αποφάσισε να αναζητήσει τι απέγινε ο πιλότος: "Όπως και η μητέρα μου κι εγώ, έτσι και μια οικογένεια στις ΗΠΑ δεν έμαθε ποτέ τι απέγινε ο γιος τους, ο αδερφός τους" εκμυστηρεύθηκε σε γερμανική ιστοσελίδα

Η έρευνά του, με επιτόπιες επισκέψεις και αναζητήσεις αυτοπτών μαρτύρων δεν ήταν εύκολη. Στόματα ερμητικά κλειστά, χαμηλωμένα βλέεμματα και ασαφείς απαντήσεις, σκιαγραφούσαν μια εικόνα μυστηρίου, ενός αινίγματος που περίμενε το κατάλληλο "κλειδί" για να λυθεί.

Τελικά, δύο μάρτυρες, άγνωστοι μεταξύ τους, περιέγραψαν την ίδια ακριβώς εικόνα: Ο πιλότος του μαχητικού επέζησε της συντριβής, αλλά σχεδόν αμέσως δύο ένστολοι πήγαν κοντά του και τον εκτέλεσαν με μια σφαίρα στο πίσω μέρος του κρανίου του. Στη συνέχεια έθαψαν σε ένα ρηχό τάφο τον πιλότο, αφού όμως πρώτα έψαξαν το πτώμα για αντικείμενα αξίας.

Ένα έγκλημα πολέμου, καθώς οι αιχμάλωτοι προστατεύονται από διεθνείς συνθήκες, αν και τα παραδείγματα εγκληματικής συμπεριφοράς δεν είναι λίγα και από τις δύο πλευρές, ναζί και συμμάχους.

Ο Ρέμερ, οπλισμένος με τα στοιχεία που του έδωσαν οι μάρτυρες, κατάφερε μετά από πολλές προσπάθειες να εντοπίσει τον τάφο, στον οποίο βρισκόταν μπρούμυτα ο σκελετός του Χερμπ, με πλήρη εξάρτυση πιλότου και μια τρύπα στο κρανίο του. Χάρη σε ένα δαχτυλίδι κατέστη δυνατή η ταυτοποίηση των λειψάνων.

Κλήθηκαν εμπειρογνώμονες των ΗΠΑ, οι οποίοι επιβεβαίωσαν ότι τα λείψανα πράγματι ανήκαν σε πιλότο της αεροπορίας των ΗΠΑ και στις 18 Ιουνίου, τα λείψανα θα ταφούν στο στρατιωτικό νεκροταφείο του Άρλινγκτον στις ΗΠΑ. Ο Χερμπ ήταν μοναχοπαίδι και μέχρι το θάνατό τους, οι γονείς του δεν έμαθαν το παραμικρό για την οικτρή του τύχη, εκτός του ότι "θεωρήθηκε αγνοούμενος, πιθανώς νεκρός, όταν καταρρίφθηκε κάπου πάνω από τη Γερμανία"

Συλλέκτης έδωσε 75.000 δολάρια για το 45άρι Κολτ του στρατηγού Πάττον

Συλλέκτης που προτίμησε να διατηρήσει την ανωνυμία του πλειοδότησε με 75.000 δολάρια στη δημοπρασία για ένα 45άρι Κολτ του 1873, το οποίο ανηκε στον Αμερικανό στρατηγό Τζώρτζ Πάττον.

Το... καουμπόικο ρεβόλβερ είχε στην κατοχή του ο εγγονός του διάσημου -και από την κινηματογραφική ταινία με πρωταγωνιστή τον Τζορτζ Σι Σκώττ- στρατηγού, ο οποίος αποφάσιε να το δημοπρατήσει.

Αν και ο Πάττον φαίνεται ότι χρησιμοποίησε το περίστροφο μια τουλάχιστον φορά σε... αποκριάτικο πάρτι, στο οποίο είχε ντυθεί Ρετ Μπάτλερ στην ταινία Όσα παίρνει ο άνεμος", το είχε στην κατοχή του από το 1928.

Διαβάστε εδώ

Δύτες βρήκαν το ναυάγιο του πλοίου "Inconstant" του Ναπολέοντα

Ένα ναυάγιο με μεγάλη ιστορική αξία ισχυρίζεται ότι εντόπισε Αυστραλός ερευνητής αυτοδύτης, ενώ αναμένεται και η ετυμηγορία της υπηρεσίας εναλίων αρχαιοτήτων της χώρας.

Πρόκειται για το ναυάγιο του πλοίο Inconstant, με το οποίο ο Ναπολέοντας Βοναπάρτης δραπέτευσε το 1815 από το νησί της Έλβας στις ακτές της Ιταλίας, στο οποίο είχε εξοριστεί το 1814, μετά την αποτυχημένη εκστρατεία κατά της Ρωσίας, η οποία είχε κοστίσει τη ζωή περίπου 350.000 Γάλλων το 1812-13.

Ο Ναπολέων, μετά την επιστροφή του στη Γαλλία, εκδίωξε το βασιλιά και λίγους μήνες αργότερα έπαιξε το τελευταίο του χαρτί στη Μάχη του βατερλό, η οποία έθεσε τέλος στις αυτοκρατορικές βλέψεις της Γαλλίας. 

Σύμφωνα με τον ερευνητή αυτοδύτη Μπεν Κροπ, ο οποίος έχει πιστωθεί με τον εντοπισμό και την ταυτοποίηση περίπου 100 ναυαγίων στην Αυστραλία, το ναυάγιο βρίσκεται σε απόμερη ακτή της Αυστραλίας, καθώς μετά τη νίκη των Βρετανών, χρησιμοποιήθηκε από αυτούς στο δρομολόγιο μεταξύ Βρετανίας και Αυστραλίας. 

Αν και έχει ξεκινήσει μια διαμάχη μεταξύ αυτοδυτών για το ποιος ανακάλυψε πρώτος το ναυάγιο, ο Κροπ ισχυρίζεται ότι έχει τις αποδείξεις εκείνες που επιτρέπουν την ασφαλή του ταυτοποίηση. 

Το πλοίο βυθίστηκε μετά από πρόσκρουσή του σε κοραλλιογενή ύφαλο το 1829, ενώ λίγους μήνες αργότρα επιχείρηση ναυαγιαίρεσης έφερε στην επιφάνεια το μεγαλύτερο μέρος του φορτίου του. 

Τελευταίο εύρημα ήταν το 1991, όταν εντοπίστηκε από αέρος η άγκυρά του και ανελκύστηκε και αυτή στην επιφάνεια.

Αν και τα ίχνη που παραμένουν ορατά στο βυθό είναι πλέον ελάχιστα, πέτρες από το έρμα και θραύσματα κεραμικών πιστοποιούν σύμφωνα με τον Κροπ, την ταυτότητα του πλοίου. 

Ήδη οι γαλλικές αρχές έχουν επιδείξει ενδιαφέρον για το εύρημα και αναμένουν την πέραν πάσης αμφιβολίας ταυτοποίησή του από τις αυστραλιανές αρχές. 

Δείτε εδώ

Άθικτο εδώ και 71 χρόνια το μήνυμα αλεξιπτωτιστή σε τοίχο αχυρώνα της Νορμανδίας

Ο Βρετανός αλεξιπτωτιστής έγραψε ένα μήνυμα σε τοίχο αχυρώνα στη Νορμανδία, στις 19 Αυγούστου του 1944, στο οποίο εκτός από το όνομά του, τη μονάδα και το βαθμό του ανέφερε και τα εξής: "Τους διώξαμε (σ.σ. τους Γερμανούς) σήμερα το πρωί".

Πριν από μερικές ημέρες η 84χρονη σήμερα χήρα του Βικ Μπετλ, βρέθηκε στη Νορμανδία και είδε για πρώτη φορά το μήνυμα του μακαρίτη πλέον άντρα της, ο οποίος πέθανε σε ηλικία 93 ετών πριν από 3 χρόνια.

Η συγκίνηση, όπως ήταν αναμενόμενο, ήταν έκδηλη με τη γηραιά κυρία να αγγίζει το μήνυμα του άντρα της, το οποίο διατηρείται όπως ακριβώς γράφτηκε πριν από 71 περίπου χρόνια.

Δείτε εδώ

Αποκαλύπτεται η αεροπορική βάση-φάντασμα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου

Μια αεροπορική βάση στο Όρεγκον των ΗΠΑ, η οποία λειτουργούσε ως ορμητήριο αερόπλοιων του πολεμικού ναυτικού της χώρας, έκλεισε το 1948 και σχεδόν 70 χρόνια αργότερα αποκαλύπτεται και πάλι, χάρη στη φωτογραφική τεκμηρίωση του Τζόνι Ιού, ενός φωτογράφου που αρέσκεται να εντοπίζει και να απαθανατίζει κατασκευές-φαντάσματα του παρελθόντος.

Η αεροπορική αυτή βάση έχει τη δική της ιστορία και μετά την εγκατάλειψή της, παρέμεινε κρυμμένη στην πυκνή βλάστηση και στη λήθη, καθώς η Φύση έσπευσε να καλύψει τα ανθρώπινα ίχνη, κρύβοντας τα θηριώσδη υπόστεγα και τις άλλες κατασκευές από το ανθρώπινο μάτι.

Λίγοι άνθρωποι έχουν εισέλθει στη βάση από τότε, με τα ίχνη του παρελθόντος να αφηγούνται τη δική τους ιστορία, μια από τις οποίες συγκλονίζει, σχεδόν 70 χρόνια αργότερα: Πρόκειται για τα συντρίμμια ενός αεροσκάφους SB2C-5 Helldiver, το οποίο ανέλαβε ο πιλότος Ρόμπερτ Σμέντλεϊ να παετάξει σε άλλο αεροδρόμιο το 1948, καθώς η βάση στο Όρεγκον θα έκλεινε για πάντα.

Η πτήση αυτή όμως έμελλε να είναι η τελευταία για τον έμπειρο πιλότο, καθώς το αεροσκάφος του συνετρίβη, με τα συντρίμμια να εντοπίζονται κατά τύχη από φυσιολάτρες αρκετά χρόνια αργότερα. Μεταξύ των αντικειμένων που ανέσυραν από το σημείο της συντριβής ήταν ένα τηλεγράφημα που έστειλε ο Σμέντλεϊ στη σύζυγό του και το μόλις 7 μηνών παιδί τους, 11 ημέρες πριν τη συντριβή: "Επιστρέφω σπίτι. Με αγάπη. Μπομπ"

Δείτε εδώ την ενδιαφέρουσα φωτοπεριπλάνηση του Τζόνι Ιού

Ατομικοί επίδεσμοι από τον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο 1940-41

Εκτίθενται για πρώτη φορά τα ευρήματα από το ναυάγιο του "Ερέβους" του 1846

Χρειάστηκε να τρυπήσουν πάγους δύο μέτρων για να καταφέρουν να καταδυθούν για πρώτη φορά το 2014 οι Καναδοί αυτοδύτες που ανέλκυσαν αντικείμενα από το ναυάγιο του "Ερέβους" του πλοίου του Βρετανού εξερευνητή Τζον Φράνκλιν, ο οποίος το 1845 αναζητούσε το "βορειοδυτικό πέρασμα", στις παρυφές του Βόρειου Αρκτικού Κύκλου, ανάμεσα στον Ατλαντικό και τον Ειρηνικό Ωκεανό, το οποίο θα αποτελούσε νέα εμπορική οδό της Βρετανικής αυτοκρατορίας με την Ασία και κυρίως την Κίνα. 

Οι καταδυτικές αποστολές συνεχίστηκαν και αυτές τις ημέρες εκτίθενται για πρώτη φορά μετά τη συντήρηση και την καταλογογράφησή τους 15 αντικείμενα που ανασύρθηκαν από το ναυάγιο, μεταξύ των οποίων ένα κανόνι, η καμπάνα του πλοίου που βοήθησε στην ταυτοποίησή του, αλλά και άλλα μικρότερα καθημερινά αντικείμενα του πληρώματος. 

Η ιστορία της αποστολής του Φράνκλιν, τις εποχές των μεγάλων εξερευνήσεων της βιομηχανικής επανάστασης του 19ου αιώνα σημαδεύτηκε από το χαμό όλων των μελών της, υπό μαρτυρικές συνθήκες, καθώς τα δύο πλοία τους το "Έρεβος" και ο "Τρόμος", αποκλείστηκαν για σχεδόν ενάμισι χρόνο στους πάγους, με 24 άτομα να πεθαίνουν από τις ελλείψεις και τις κακουχίες. Όταν οι επιζώντες αποφάσισαν να περπατήσουν μέχρι να βρουν κάποιο ίχνος πολιτισμού, χάθηκαν και αυτοί, με μερικά από τα κόκκαλα που βρέθηκαν σε αποστολές εντοπισμού τους να μαρτυρούν ότι φαγώθηκαν από τους συτντρόφους τους.

Όπως κατέδειξε η ενάλια αρχαιολογική έρευνα, το πλοίο συνθλίφτηκε από τους πάγους και βυθίστηκε, παραμένοντας χαμένο για 160 περίπου χρόνια, μέχρι την τυχαία ανακάλυψή του από τους Καναδούς. 

Διαβάστε εδώ και εκεί το χρονολόγιο της ανακάλυψης και παραπέρα πληροφορίες για την έκθεση των ανελκυσθέντων ευρημάτων.