Ζώντας στο θέατρο του παραλόγου, όπου κεκτημένα δεκαετιών ακυρώνονται σε μια νύχτα, μια νέα έκφραση γίνεται της… μόδας, όπως παλιότερα ο «εκσυγχρονισμός», η «επανίδρυση του κράτους», το «φως στο τούνελ» και άλλα πομπώδη και εν τέλει κενά νοήματος λεκτικά ευρήματα. Σήμερα, ακούμε και διαβάζουμε για τον «εξορθολογισμό» των δημοσίων δαπανών, του κράτους δικαίου, της κοινωνικής πολιτικής, των τιμολογίων της ΔΕΗ και άλλων ων ουκ έστι αριθμός.
Αυτό που άλλοτε ονομάζαμε αυξήσεις, σήμερα… εξορθολογίζεται. Έτσι τα τιμολόγια του ρεύματος δε θα ανέβουν 50%, απλά θα «εξορθολογιστούν». Δεν ισχύει όμως το ίδιο με τις συντάξεις και τους μισθούς: Σε αυτές τις περιπτώσεις, ο εξορθολογισμός συνεπάγεται το… τσεκούρωμά τους.
Λες και είναι θέμα λέξεων και ερμηνείας τους, αυτό που θα αμβλύνει τις εντυπώσεις και κυρίως την ίδια την πραγματικότητα. Όπως και να βαφτίσει κανείς τη θύελλα που έχει ξεσπάσει στην Ελλάδα, γεγονός είναι ότι έχουμε αντιληφθεί πως η καθημερινότητα είναι πολύ χειρότερη από όσο διάφοροι προσπαθούν να καλλωπίσουν με λεκτικές ακροβασίες.
Η παράνοια όμως που επικρατεί σε όλα τα επίπεδα της δημόσιας διοίκησης δεν εξορθολογίζεται με τίποτε. Από τη μια πλευρά ακούμε για περικοπές, μειώσεις, απώλεια θέσεων εργασίας και νέους φόρους και από την άλλη βλέπουμε ένα υπερτροφικό κράτος, ανίκανο να καταπολεμήσει τη διαφθορά, δέσμιο των στρεβλώσεών του και εν τέλει αντιπαραγωγικό και σπάταλο. Ο Έλληνας έχει αντιληφθεί πλέον ότι οι περίφημες «διαρθρωτικές αλλαγές», άλλη πολυφορεμένη και χιλιοταλαιπωρημένη έκφραση κι αυτή, είναι ένα χαμένο στοίχημα, μια μάχη που χάθηκε πριν καν δοθεί και αυτό είναι το χειρότερο: Δεν φαίνεται φως, δεν υπάρχει προοπτική για ένα καλύτερο μέλλον.
Τρίτη 31 Αυγούστου 2010
Πέμπτη 26 Αυγούστου 2010
Αλάτι στις πληγές
Το Μνημόνιο, το νέο «ευαγγέλιο» διακυβέρνησης της χώρας, ασχολείται με τους αριθμούς και αδιαφορεί για τις επιπτώσεις στην πραγματική οικονομία και τους ανθρώπους. Μπορεί τα ελλείμματα να μειώνονται -αν πιστέψουμε βέβαια όσα λένε οι αρμόδιοι- αλλά η έρευνα που παρουσίασε η Γενική Συνομοσπονδία Επαγγελματιών, Βιοτεχνών και Εμπόρων, οι γνωστοί και ως «μικρομεσαίοι», άλλα δείχνει: Η αγορά στενάζει και μέχρι το τέλος του 2011 υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να κλείσουν μια στις πέντε επιχειρήσεις, με συνολική απώλεια τριακοσίων χιλιάδων θέσεων εργασίας.
Η πιστή εφαρμογή των όσων προβλέπουν οι διαταγές των Βρυξελλών και των εν Ελλάδι εντεταλμένων της θα ξεχαρβαλώσει τελείως τον κοινωνικό ιστό. Η συνταγή των περισσότερων φόρων δε μπορεί να λύσει τα πραγματικά προβλήματα, τον υδροκεφαλισμό του κράτους, τις πολιτικές εξυπηρέτησης μικροσυμφερόντων και την πλήρη απουσία ενός αναπτυξιακού προγράμματος που θα δώσει ώθηση στην απασχόληση.
Φαίνεται ότι οι συγγραφείς και οι εκτελεστές του Μνημονίου δεν ενδιαφέρονται για το αν η επιτυχής εφαρμογή του προϋποθέτει την εξόντωση μεγάλου μέρους των άμοιρων υπηκόων του Ελλαδιστάν. Στόχος τους άλλωστε είναι να ανακτήσει η χώρα την εμπιστοσύνη των αγορών -με οποιοδήποτε κόστος- ώστε να συνεχίσει να δανείζεται, για να εξυπηρετεί τους τόκους των παλιότερων δανείων, διαιωνίζοντας το φαύλο κύκλο αναποτελεσματικότητας.
Κανείς δεν ενδιαφέρεται για τους πολίτες αυτής της χώρας, μέσα σε αυτό το νοσηρό κλίμα. Και τα κούφια λόγια είναι αλάτι στις πληγές που άνοιξε η κατάρρευση που συντελείται καθημερινά σε όλα τα επίπεδα.
Η πιστή εφαρμογή των όσων προβλέπουν οι διαταγές των Βρυξελλών και των εν Ελλάδι εντεταλμένων της θα ξεχαρβαλώσει τελείως τον κοινωνικό ιστό. Η συνταγή των περισσότερων φόρων δε μπορεί να λύσει τα πραγματικά προβλήματα, τον υδροκεφαλισμό του κράτους, τις πολιτικές εξυπηρέτησης μικροσυμφερόντων και την πλήρη απουσία ενός αναπτυξιακού προγράμματος που θα δώσει ώθηση στην απασχόληση.
Φαίνεται ότι οι συγγραφείς και οι εκτελεστές του Μνημονίου δεν ενδιαφέρονται για το αν η επιτυχής εφαρμογή του προϋποθέτει την εξόντωση μεγάλου μέρους των άμοιρων υπηκόων του Ελλαδιστάν. Στόχος τους άλλωστε είναι να ανακτήσει η χώρα την εμπιστοσύνη των αγορών -με οποιοδήποτε κόστος- ώστε να συνεχίσει να δανείζεται, για να εξυπηρετεί τους τόκους των παλιότερων δανείων, διαιωνίζοντας το φαύλο κύκλο αναποτελεσματικότητας.
Κανείς δεν ενδιαφέρεται για τους πολίτες αυτής της χώρας, μέσα σε αυτό το νοσηρό κλίμα. Και τα κούφια λόγια είναι αλάτι στις πληγές που άνοιξε η κατάρρευση που συντελείται καθημερινά σε όλα τα επίπεδα.
Παρασκευή 20 Αυγούστου 2010
Elladistan, όπως Νότια Αφρική...
Στη Νότια Αφρική, η οποία προ διμήνου διοργάνωσε το Μουντιάλ της… βουβουζέλας, η αστυνομία διέλυσε χθες πορεία διαμαρτυρίας δημοσίων υπαλλήλων, χρησιμοποιώντας πλαστικές σφαίρες. Η κοινωνική αναταραχή στην αφρικανική χώρα οφείλεται στις περικοπές μισθών, την ανεργία, τη διαφθορά, την ακρίβεια στα είδη πρώτης ανάγκης και την κατασπατάληση δισεκατομμυρίων ευρώ για την κατασκευή γηπέδων του Μουντιάλ. Σας θυμίζουν κάτι όλα αυτά;
Στα καθ’ ημάς, δε χρειάζεται κανείς να είναι μάντης για να διαπιστώσει ότι η υπομονή των άμοιρων υπηκόων του Ελλαδιστάν έχει προ πολλού εξαντληθεί. Το μόνο που απομένει είναι να δούμε την αφορμή για την κοινωνική έκρηξη που έρχεται, καθώς οι δείκτες απαισιοδοξίας έχουν χτυπήσει «κόκκινο». Μπορεί τα μέτρα που μας έχουν επιβάλλει οι ξένοι «προστάτες» να θωρακίζουν τους δανειστές μας, αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις τους στις ελληνικές οικογένειες, αλλά δε θα συνεχίσουμε να είμαστε επ’ άπειρον τα πειραματόζωα της Ευρώπης.
Ζούμε στην ακριβότερη χώρα της Ευρώπης, με άθλιες υπηρεσίες Υγείας και Παιδείας, μόνο κατ’ ευφημισμόν δωρεάν. Ο πρωθυπουργός δήλωσε χθες ότι «κατακτήσαμε τους πρώτους στόχους που είχαμε θέσει», δηλαδή να πέσει «τσεκούρι» στους μισθωτούς και συνταξιούχους, με ολίγη από κυνήγι φοροφυγάδων και εφόδους σε χρόνιους φοροκλέφτες για το θεαθήναι, τα ξύλινα πρωτοσέλιδα και τα ρεπορτάζ των δελτίων ειδήσεων.
Το ερώτημα είναι πόσοι Έλληνες δε θα έχουν μεταναστεύσει σε άλλες χώρες, ή εκδημήσει εις Κύριον, όταν και αν κατακτήσουμε και τον.. τελευταίο στόχο, δηλαδή το δικαίωμα στην αξιοπρεπή διαβίωση.
Στα καθ’ ημάς, δε χρειάζεται κανείς να είναι μάντης για να διαπιστώσει ότι η υπομονή των άμοιρων υπηκόων του Ελλαδιστάν έχει προ πολλού εξαντληθεί. Το μόνο που απομένει είναι να δούμε την αφορμή για την κοινωνική έκρηξη που έρχεται, καθώς οι δείκτες απαισιοδοξίας έχουν χτυπήσει «κόκκινο». Μπορεί τα μέτρα που μας έχουν επιβάλλει οι ξένοι «προστάτες» να θωρακίζουν τους δανειστές μας, αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις τους στις ελληνικές οικογένειες, αλλά δε θα συνεχίσουμε να είμαστε επ’ άπειρον τα πειραματόζωα της Ευρώπης.
Ζούμε στην ακριβότερη χώρα της Ευρώπης, με άθλιες υπηρεσίες Υγείας και Παιδείας, μόνο κατ’ ευφημισμόν δωρεάν. Ο πρωθυπουργός δήλωσε χθες ότι «κατακτήσαμε τους πρώτους στόχους που είχαμε θέσει», δηλαδή να πέσει «τσεκούρι» στους μισθωτούς και συνταξιούχους, με ολίγη από κυνήγι φοροφυγάδων και εφόδους σε χρόνιους φοροκλέφτες για το θεαθήναι, τα ξύλινα πρωτοσέλιδα και τα ρεπορτάζ των δελτίων ειδήσεων.
Το ερώτημα είναι πόσοι Έλληνες δε θα έχουν μεταναστεύσει σε άλλες χώρες, ή εκδημήσει εις Κύριον, όταν και αν κατακτήσουμε και τον.. τελευταίο στόχο, δηλαδή το δικαίωμα στην αξιοπρεπή διαβίωση.
Πέμπτη 19 Αυγούστου 2010
Κατάδυση στην άγνωστη Ελλάδα των σπηλαίων
Η Ελλάδα διαθέτει περίπου έντεκα χιλιάδες σπήλαια κάθε είδους, οριζόντια, κάθετα, υπόγεια ποτάμια, πλημμυρισμένα και ενάλια, τα περισσότερα από τα οποία παραμένουν ακόμα ανεξερεύνητα. «Στη Γη είναι πλέον ελάχιστα τα μέρη που δεν έχει πάει ποτέ πριν ο άνθρωπος. Πάρα πολλά σπήλαια είναι είτε μερικώς εξερευνημένα, είτε παντελώς άγνωστα. Για μένα η αίσθηση τού να βρεθείς σε ένα ανεξερεύνητο τμήμα ενός σπηλαίου είναι μια μοναδική, αξεπέραστη εμπειρία ζωής», λέει στον «Ε.Τ» ο κ. Δημήτρης Καραγιάννης, ερασιτέχνης σπηλαιολόγος και αυτοδύτης, ο οποίος συνδυάζει τα δύο του χόμπι, καθώς καταδύεται πολύ συχνά σε υποβρύχια σπήλαια.
Όταν ο Γάλλος Νελό Οτονελί καταδύθηκε σε 23 μέτρα βάθος στο σπηλαιοβάραθρο Βοκλύζ στην Αβινιόν το 1878, άνοιξε το δρόμο για ένα νέο ερευνητικό πεδίο, τη σπηλαιοκατάδυση, η οποία στις μέρες μας είναι εξαιρετικά δημοφιλής σε πολλές χώρες του κόσμου. Η πρώτη καταγεγραμμένη απόπειρα κατάδυσης σε σπήλαιο στην Ελλάδα έγινε στις 4 Μαΐου του 1959 στο υπόγειο ποτάμι της Αγίας Τριάδας Καρύστου. Η απόπειρα παρέμεινε… απόπειρα αλλά αυτό δεν έχει τόση σημασία: Με μόνα εφόδια άφθονο θάρρος, άγνοια κινδύνου, μάσκα και φακό, μια ομάδα τολμηρών ανθρώπων δοκίμασαν να περάσουν το πρώτο σιφώνι, 420 μέτρα από την είσοδο. Τα συμπεράσματα εκείνης της αποστολής παραμένουν ενδιαφέροντα, όπως καταγράφονται στην έκθεση των πρωτοπόρων εξερευνητών: «Δοκιμάσαμε πολλές φορές με μακροβούτια και με μάσκα σκέτη και στεγανό φανάρι να διαπιστώσουμε πόσο προχωρεί το νερό κάτω από τα τοιχώματα και αν πρόκειται για σίφωνα. Δεν αποκτήσαμε όμως αυτή την βεβαιότητα. Υποθέτουμε απλώς ότι πρόκειται για σίφωνα γιατί βρήκαμε πλατανόφυλλο στην επιφάνεια της μικρής λίμνης και το νερό προχωρεί ενάμισι μέτρο κάτω από τον βράχο. Πάντως στο σημείο αυτό ενδείκνυται η χρησιμοποίηση συσκευής δύτη για να εξαχθούν ασφαλή συμπεράσματα».
Από τότε, πολύ νερό κύλησε κυριολεκτικά κάτω από τα πόδια μας και πλέον ο συνδυασμός κατάδυσης και σπηλαιολογίας έχει αποκτήσει πολλούς φίλους και στη χώρα μας. Εξερευνήσεις σε σπήλαια επιτρέπονται μόνο με άδεια της Εφορείας Παλαιανθρωπολογίας και Σπηλαιολογίας του Υπουργείου Πολιτισμού. «Οι σπηλαιολόγοι δεν είναι τίποτε άλλο παρά τα μάτια, τα αυτιά και τα χέρια της επιστήμης στο εν πολλοίς αφιλόξενο χώρο των σπηλαίων», εξηγεί ο κ. Καραγιάννης.
Η σπηλαιοκατάδυση δεν έχει καμία σχέση με τις καταδύσεις ανοιχτής θάλασσας, καθώς οι συνθήκες είναι τελείως διαφορετικές: Συνήθως επικρατεί απόλυτο σκοτάδι, η παραμικρή ανατάραξη των ιζημάτων στον πυθμένα του σπηλαίου μπορεί να προκαλέσει αίσθηση αποπροσανατολισμού και όπως σημειώνει ο κ. Καραγιάννης, «αν κάποιος είναι δύτης και θέλει να ασχοληθεί με την σπηλαιοκατάδυση θα πρέπει να ενταχθεί σε έναν σπηλαιολογικό σύλλογο, να «γράψει» ώρες κάνοντας σπηλαιολογία και μετά να δοκιμάσει να βουτήξει σε ένα σπήλαιο. Αν είναι σπηλαιολόγος αντίστοιχα θα πρέπει να ξεκινήσει όλη την πορεία εκπαίδευσης ενός δύτη και μετά να αρχίσει να ονειρεύεται κατάδυση στην Λίμνη της Βουλιαγμένης».
Συνέντευξη με τον σπηλαιοδύτη κ. Δημήτρη Καραγιάννη
Ποιοι θεωρούνται πρωτοπόροι της σπηλαιοκατάδυσης στην Ελλάδα; Πρωτοπόρος υπήρξε η ομάδα των Mataguez, Παπαγρηγοράκη, Μπούκα, Λευκαδίτη και Γαλανού, όταν στις 18 Δεκεμβρίου του 1966 με την επίβλεψη της Άννας Πετροχείλου βούτηξε στο σπήλαιο του Δυρού, προσθέτοντας άλλα 300 μέτρα στο μήκος του σπηλαίου. Η πιο αστεία πάντως απόπειρα σπηλαιοκατάδυσης στην Ελλάδα υπήρξε αυτή του Κώστα Ζούπη το 1979, όταν επιχείρησε να περάσει το σιφώνι της Αγίας Τριάδας Καρύστου με ένα …λάστιχο ποτίσματος.
Τι χρειάζεται για να κάνει κάποιος σπηλαιοκατάδυση; Πρώτα από όλα, μυαλό. Και μαζί με το μυαλό, πνευματική ωριμότητα και παράλληλα ξεκάθαρους στόχους και κίνητρα. Κατόπιν, εξαντλητική εκπαίδευση. Και τέλος, κατάλληλο εξοπλισμό.
Ποια είναι τα ομορφότερα σπήλαια στην Ελλάδα; Ο καθένας που ασχολείται με την σπηλαιολογία έχει τα δικά του, ιδιαίτερα κριτήρια για το τι θεωρεί “όμορφο” σπήλαιο. Κάποιος για παράδειγμα που αρέσκεται στα μεγάλα, πλημμυρισμένα σπήλαια θα μιλήσει για την Λίμνη της Βουλιαγμένης. Αν του αρέσουν τα αλλεπάλληλα σιφώνια, θα περιγράψει τον υπόγειο ποταμό του Μααρά στη Δράμα. Αν μαγεύεται από τα μεγάλα, βαθιά σπηλαιοβάραθρα θα περιγράψει με πάθος το Γουργούθακα στην Κρήτη. Αν «μιλούν» μέσα του τα αρχαία μάρμαρα, θα υπερθεματίσει για το μικρό σπήλαιο του Αρχέδημου στην Αττική. Αν συναρπάζεται από τους ήχους του Βυζαντίου θα μιλήσει για το σπήλαιο της Μονής Κηπίνας στην Ήπειρο και αν αντικρίζει με δέος το διάκοσμο που δημιουργεί σε κάθε σπήλαιο η Φύση, το σπήλαιο του Δυρού στην Πελοπόννησο θα είναι ο δικός του παράδεισος.
Ποιοι όμιλοι δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα; Στην Ελλάδα δραστηριοποιούνται πολλοί σπηλαιολογικοί σύλλογοι, το σύνολο σχεδόν των οποίων ανήκει στη Σπηλαιολογική Ομοσπονδία Ελλάδας. Αν κάποιος θέλει να ασχοληθεί με την σπηλαιολογία, το καλύτερο που θα έχει να κάνει είναι να έρθει σε επαφή με την ΣΟΕ και εκείνη θα του προτείνει τους συλλόγους που βρίσκονται κοντά του και θα τον ενημερώσει για το πρόγραμμά της. Η ιστοσελίδα της ΣΟΕ είναι η http://www.fhs.gr/
Ποιος είναι ο απαραίτητος εξοπλισμός του σπηλαιοδύτη; Για να κάνει κάποιος σπηλαιοκατάδυση, απαιτείται κάθε κομμάτι του εξοπλισμού να είναι τουλάχιστον διπλό: Διπλές μπουκάλες και ρυθμιστές αναπνοής, διπλοί ρυθμιστές πλευστότητας, πολλαπλές πηγές φωτισμού, μίτοι, διπλά κοπτικά εργαλεία, διπλές μάσκες, διπλά καταδυτικά όργανα. Τα πάντα είναι διπλά, ώστε σε περίπτωση αστοχίας ή απώλειας, να εξασφαλίζεται η επιβίωση του σπηλαιοδύτη και η επιστροφή του στην επιφάνεια. Επίσης, κατά περίπτωση θα πρέπει να προστεθεί η στεγανή στολή και το κράνος με τα ενσωματωμένα του φωτιστικά.
Τι πρέπει να προσέχουμε όταν μπαίνουμε σε σπήλαιο; Κάθε σπήλαιο είναι ένας δυνητικά επικίνδυνος και αφιλόξενος χώρος για τον άνθρωπο. Χρειαζόμαστε κατάλληλο εξοπλισμό και κυρίως εκπαίδευση για να μην εκθέτουμε ούτε τον εαυτό μας, αλλά ούτε και το σπήλαιο και τους κατοίκους του σε κίνδυνο. Άλλωστε αυτό περιγράφει επιγραμματικά το αγαπημένο ρητό των σπηλαιολόγων: Μέσα σε ένα σπήλαιο δεν ξοδεύουμε παρά μόνο το χρόνο μας, δεν παίρνουμε παρά μόνο φωτογραφίες και δεν αφήνουμε τίποτε άλλο παρά μόνο τα ίχνη μας. Στην περίπτωση ενός πλημμυρισμένου σπηλαίου, δεν αφήνουμε παρά μόνο τις μπουρμπουλήθρες μας.
Όταν ο Γάλλος Νελό Οτονελί καταδύθηκε σε 23 μέτρα βάθος στο σπηλαιοβάραθρο Βοκλύζ στην Αβινιόν το 1878, άνοιξε το δρόμο για ένα νέο ερευνητικό πεδίο, τη σπηλαιοκατάδυση, η οποία στις μέρες μας είναι εξαιρετικά δημοφιλής σε πολλές χώρες του κόσμου. Η πρώτη καταγεγραμμένη απόπειρα κατάδυσης σε σπήλαιο στην Ελλάδα έγινε στις 4 Μαΐου του 1959 στο υπόγειο ποτάμι της Αγίας Τριάδας Καρύστου. Η απόπειρα παρέμεινε… απόπειρα αλλά αυτό δεν έχει τόση σημασία: Με μόνα εφόδια άφθονο θάρρος, άγνοια κινδύνου, μάσκα και φακό, μια ομάδα τολμηρών ανθρώπων δοκίμασαν να περάσουν το πρώτο σιφώνι, 420 μέτρα από την είσοδο. Τα συμπεράσματα εκείνης της αποστολής παραμένουν ενδιαφέροντα, όπως καταγράφονται στην έκθεση των πρωτοπόρων εξερευνητών: «Δοκιμάσαμε πολλές φορές με μακροβούτια και με μάσκα σκέτη και στεγανό φανάρι να διαπιστώσουμε πόσο προχωρεί το νερό κάτω από τα τοιχώματα και αν πρόκειται για σίφωνα. Δεν αποκτήσαμε όμως αυτή την βεβαιότητα. Υποθέτουμε απλώς ότι πρόκειται για σίφωνα γιατί βρήκαμε πλατανόφυλλο στην επιφάνεια της μικρής λίμνης και το νερό προχωρεί ενάμισι μέτρο κάτω από τον βράχο. Πάντως στο σημείο αυτό ενδείκνυται η χρησιμοποίηση συσκευής δύτη για να εξαχθούν ασφαλή συμπεράσματα».
Από τότε, πολύ νερό κύλησε κυριολεκτικά κάτω από τα πόδια μας και πλέον ο συνδυασμός κατάδυσης και σπηλαιολογίας έχει αποκτήσει πολλούς φίλους και στη χώρα μας. Εξερευνήσεις σε σπήλαια επιτρέπονται μόνο με άδεια της Εφορείας Παλαιανθρωπολογίας και Σπηλαιολογίας του Υπουργείου Πολιτισμού. «Οι σπηλαιολόγοι δεν είναι τίποτε άλλο παρά τα μάτια, τα αυτιά και τα χέρια της επιστήμης στο εν πολλοίς αφιλόξενο χώρο των σπηλαίων», εξηγεί ο κ. Καραγιάννης.
Η σπηλαιοκατάδυση δεν έχει καμία σχέση με τις καταδύσεις ανοιχτής θάλασσας, καθώς οι συνθήκες είναι τελείως διαφορετικές: Συνήθως επικρατεί απόλυτο σκοτάδι, η παραμικρή ανατάραξη των ιζημάτων στον πυθμένα του σπηλαίου μπορεί να προκαλέσει αίσθηση αποπροσανατολισμού και όπως σημειώνει ο κ. Καραγιάννης, «αν κάποιος είναι δύτης και θέλει να ασχοληθεί με την σπηλαιοκατάδυση θα πρέπει να ενταχθεί σε έναν σπηλαιολογικό σύλλογο, να «γράψει» ώρες κάνοντας σπηλαιολογία και μετά να δοκιμάσει να βουτήξει σε ένα σπήλαιο. Αν είναι σπηλαιολόγος αντίστοιχα θα πρέπει να ξεκινήσει όλη την πορεία εκπαίδευσης ενός δύτη και μετά να αρχίσει να ονειρεύεται κατάδυση στην Λίμνη της Βουλιαγμένης».
Συνέντευξη με τον σπηλαιοδύτη κ. Δημήτρη Καραγιάννη
Ποιοι θεωρούνται πρωτοπόροι της σπηλαιοκατάδυσης στην Ελλάδα; Πρωτοπόρος υπήρξε η ομάδα των Mataguez, Παπαγρηγοράκη, Μπούκα, Λευκαδίτη και Γαλανού, όταν στις 18 Δεκεμβρίου του 1966 με την επίβλεψη της Άννας Πετροχείλου βούτηξε στο σπήλαιο του Δυρού, προσθέτοντας άλλα 300 μέτρα στο μήκος του σπηλαίου. Η πιο αστεία πάντως απόπειρα σπηλαιοκατάδυσης στην Ελλάδα υπήρξε αυτή του Κώστα Ζούπη το 1979, όταν επιχείρησε να περάσει το σιφώνι της Αγίας Τριάδας Καρύστου με ένα …λάστιχο ποτίσματος.
Τι χρειάζεται για να κάνει κάποιος σπηλαιοκατάδυση; Πρώτα από όλα, μυαλό. Και μαζί με το μυαλό, πνευματική ωριμότητα και παράλληλα ξεκάθαρους στόχους και κίνητρα. Κατόπιν, εξαντλητική εκπαίδευση. Και τέλος, κατάλληλο εξοπλισμό.
Ποια είναι τα ομορφότερα σπήλαια στην Ελλάδα; Ο καθένας που ασχολείται με την σπηλαιολογία έχει τα δικά του, ιδιαίτερα κριτήρια για το τι θεωρεί “όμορφο” σπήλαιο. Κάποιος για παράδειγμα που αρέσκεται στα μεγάλα, πλημμυρισμένα σπήλαια θα μιλήσει για την Λίμνη της Βουλιαγμένης. Αν του αρέσουν τα αλλεπάλληλα σιφώνια, θα περιγράψει τον υπόγειο ποταμό του Μααρά στη Δράμα. Αν μαγεύεται από τα μεγάλα, βαθιά σπηλαιοβάραθρα θα περιγράψει με πάθος το Γουργούθακα στην Κρήτη. Αν «μιλούν» μέσα του τα αρχαία μάρμαρα, θα υπερθεματίσει για το μικρό σπήλαιο του Αρχέδημου στην Αττική. Αν συναρπάζεται από τους ήχους του Βυζαντίου θα μιλήσει για το σπήλαιο της Μονής Κηπίνας στην Ήπειρο και αν αντικρίζει με δέος το διάκοσμο που δημιουργεί σε κάθε σπήλαιο η Φύση, το σπήλαιο του Δυρού στην Πελοπόννησο θα είναι ο δικός του παράδεισος.
Ποιοι όμιλοι δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα; Στην Ελλάδα δραστηριοποιούνται πολλοί σπηλαιολογικοί σύλλογοι, το σύνολο σχεδόν των οποίων ανήκει στη Σπηλαιολογική Ομοσπονδία Ελλάδας. Αν κάποιος θέλει να ασχοληθεί με την σπηλαιολογία, το καλύτερο που θα έχει να κάνει είναι να έρθει σε επαφή με την ΣΟΕ και εκείνη θα του προτείνει τους συλλόγους που βρίσκονται κοντά του και θα τον ενημερώσει για το πρόγραμμά της. Η ιστοσελίδα της ΣΟΕ είναι η http://www.fhs.gr/
Ποιος είναι ο απαραίτητος εξοπλισμός του σπηλαιοδύτη; Για να κάνει κάποιος σπηλαιοκατάδυση, απαιτείται κάθε κομμάτι του εξοπλισμού να είναι τουλάχιστον διπλό: Διπλές μπουκάλες και ρυθμιστές αναπνοής, διπλοί ρυθμιστές πλευστότητας, πολλαπλές πηγές φωτισμού, μίτοι, διπλά κοπτικά εργαλεία, διπλές μάσκες, διπλά καταδυτικά όργανα. Τα πάντα είναι διπλά, ώστε σε περίπτωση αστοχίας ή απώλειας, να εξασφαλίζεται η επιβίωση του σπηλαιοδύτη και η επιστροφή του στην επιφάνεια. Επίσης, κατά περίπτωση θα πρέπει να προστεθεί η στεγανή στολή και το κράνος με τα ενσωματωμένα του φωτιστικά.
Τι πρέπει να προσέχουμε όταν μπαίνουμε σε σπήλαιο; Κάθε σπήλαιο είναι ένας δυνητικά επικίνδυνος και αφιλόξενος χώρος για τον άνθρωπο. Χρειαζόμαστε κατάλληλο εξοπλισμό και κυρίως εκπαίδευση για να μην εκθέτουμε ούτε τον εαυτό μας, αλλά ούτε και το σπήλαιο και τους κατοίκους του σε κίνδυνο. Άλλωστε αυτό περιγράφει επιγραμματικά το αγαπημένο ρητό των σπηλαιολόγων: Μέσα σε ένα σπήλαιο δεν ξοδεύουμε παρά μόνο το χρόνο μας, δεν παίρνουμε παρά μόνο φωτογραφίες και δεν αφήνουμε τίποτε άλλο παρά μόνο τα ίχνη μας. Στην περίπτωση ενός πλημμυρισμένου σπηλαίου, δεν αφήνουμε παρά μόνο τις μπουρμπουλήθρες μας.
Τρίτη 17 Αυγούστου 2010
Το ψωμί… παντεσπάνι
H τελευταία βασίλισσα της Γαλλίας Μαρία Αντουανέττα απαντώντας σε κάποιον αυλικό της που της ανέφερε ότι ο λαός δεν έχει ψωμί να φάει, είπε «ε, τότε ας φάει παντεσπάνι». Μετά, της έκοψαν το κεφάλι. Με το εμπάργκο στις εξαγωγές σιτηρών που επέβαλε η Ρωσία και την άνοδο των τιμών στις αγορές, πολλοί πιστεύουν ότι είναι θέμα χρόνου να μετακυλίσει το κόστος και στον καταναλωτή.
Στην Ελλάδα βέβαια είμαστε σαν τον… Λούκι Λουκ: Πιο γρήγοροι και από τον ίσκιο μας, καθώς η φρατζόλα των 350 γραμμαρίων ήδη και προ αυξήσεων κοστίζει 80 λεπτά κατά μέσον όρο, δηλαδή για ένα κιλό πρέπει να πληρώσουμε σχεδόν 2,30 ευρώ, ήτοι περίπου 800 παλιές… δραχμούλες. Ο Έλληνας αγρότης από την άλλη, εισπράττει 13 περίπου λεπτά για κάθε κιλό σιταριού που παράγει, άρα κάντε τον πολλαπλασιασμό για το πόσα κιλά πρέπει να πουλήσει για να αγοράσει ένα κιλό ψωμί.
Με την ανυπαρξία ελεγκτικών μηχανισμών τρίβουν τα χέρια τους οι κάθε λογής μεσάζοντες, δεδομένου ότι καλύπτουμε μεγάλο μέρος των αναγκών μας σε σιτάρι από το εξωτερικό, με θύμα όπως πάντα τον άμοιρο υπήκοο του Ελλαδιστάν.
Τα φαινόμενα αισχροκέρδειας στην αγορά θα στηλιτεύσουν με πύρινα λόγια οι κάθε λογής υπεύθυνοι, οι αρμόδιοι «υπηρεσιακοί παράγοντες» θα διαπιστώσουν ότι οι τιμές είναι… υψηλές και η ζωή χωρίς ψωμί πια, θα συνεχίζεται.
Έτσι, θα χάσουμε το ψωμί, η Παιδεία αγνοείται και η Ελευθερία έχει καταντήσει το πιο σύντομο ανέκδοτο στη σύγχρονη Ελλάδα. Ε, τότε ας φάμε παντεσπάνι…
Στην Ελλάδα βέβαια είμαστε σαν τον… Λούκι Λουκ: Πιο γρήγοροι και από τον ίσκιο μας, καθώς η φρατζόλα των 350 γραμμαρίων ήδη και προ αυξήσεων κοστίζει 80 λεπτά κατά μέσον όρο, δηλαδή για ένα κιλό πρέπει να πληρώσουμε σχεδόν 2,30 ευρώ, ήτοι περίπου 800 παλιές… δραχμούλες. Ο Έλληνας αγρότης από την άλλη, εισπράττει 13 περίπου λεπτά για κάθε κιλό σιταριού που παράγει, άρα κάντε τον πολλαπλασιασμό για το πόσα κιλά πρέπει να πουλήσει για να αγοράσει ένα κιλό ψωμί.
Με την ανυπαρξία ελεγκτικών μηχανισμών τρίβουν τα χέρια τους οι κάθε λογής μεσάζοντες, δεδομένου ότι καλύπτουμε μεγάλο μέρος των αναγκών μας σε σιτάρι από το εξωτερικό, με θύμα όπως πάντα τον άμοιρο υπήκοο του Ελλαδιστάν.
Τα φαινόμενα αισχροκέρδειας στην αγορά θα στηλιτεύσουν με πύρινα λόγια οι κάθε λογής υπεύθυνοι, οι αρμόδιοι «υπηρεσιακοί παράγοντες» θα διαπιστώσουν ότι οι τιμές είναι… υψηλές και η ζωή χωρίς ψωμί πια, θα συνεχίζεται.
Έτσι, θα χάσουμε το ψωμί, η Παιδεία αγνοείται και η Ελευθερία έχει καταντήσει το πιο σύντομο ανέκδοτο στη σύγχρονη Ελλάδα. Ε, τότε ας φάμε παντεσπάνι…
Τετάρτη 11 Αυγούστου 2010
Από Αύγουστο, χειμώνας
Ενώ τα «μπάνια του λαού» συνεχίζονται, έστω και κουτσουρεμένα, οι ενδείξεις ότι ο χειμώνας προμηνύεται… ζεματιστός για τη συντριπτική πλειοψηφία των συνελλήνων πληθαίνουν: Έκρηξη ανεργίας, υστέρηση εσόδων, άρα πρελούδιο και δικαιολογία για νέα φοροεπιδρομή, λουκέτα σε επιχειρήσεις σε όλη τη χώρα, αυξήσεις σε τιμολόγια ΔΕΗ.
Κυριαρχούν η ανασφάλεια, η απαισιοδοξία και η σύγχυση. Πέρα από τα γνωστά ευχολόγια που ακούμε, δεν υπάρχει στρατηγική εξόδου από την κρίση. Φαίνεται ότι όσοι νέμονται την εξουσία, είτε αδυνατούν να αρθρώσουν ρεαλιστικές προτάσεις, είτε απλά έχουν χάσει κάθε επαφή με τη θλιβερή καθημερινότητα που βιώνουν εκατομμύρια άνθρωποι στη χώρα μας.
Τόσα χρόνια ζούσαμε -εθελοτυφλώντας- με δανεικά και απολαμβάναμε ένα βιοτικό επίπεδο αναντίστοιχο με τα πραγματικά δεδομένα της οικονομίας, με το κράτος να έχει αναλάβει το ρόλο του εργοδότη για εκατομμύρια Έλληνες. Θεωρούσαμε ότι είμαστε οι έξυπνοι και όλοι οι υπόλοιποι κορόιδα. Η Ελλάδα όμως πλέον μεταλλάσσεται γοργά σε μια χώρα όπου μεσαία τάξη δε θα υφίσταται, καθώς θα υπάρχει μια δράκα ζάμπλουτων και εκατομμύρια νεόπτωχοι. Άνθρωποι που θα έχουν απωλέσει τα στοιχειώδη για μια αξιοπρεπή διαβίωση. Άνθρωποι φοβισμένοι, απογοητευμένοι και οργισμένοι που θα στρέφονται ολοένα και περισσότερο σε ακραίες μορφές αντίδρασης.
Η αποδόμηση της κοινωνίας είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό φαινόμενο. Τις επιπτώσεις αρχίζουμε να τις βιώνουμε, με την κατάρρευση όσων θεωρούσαμε δεδομένα τις τελευταίες δεκαετίες. Η πικρή αλήθεια καλλωπίζεται με κούφια λόγια. Αλλά η πραγματικότητα είναι αδυσώπητη: Από Αύγουστο, χειμώνας.
Κυριαρχούν η ανασφάλεια, η απαισιοδοξία και η σύγχυση. Πέρα από τα γνωστά ευχολόγια που ακούμε, δεν υπάρχει στρατηγική εξόδου από την κρίση. Φαίνεται ότι όσοι νέμονται την εξουσία, είτε αδυνατούν να αρθρώσουν ρεαλιστικές προτάσεις, είτε απλά έχουν χάσει κάθε επαφή με τη θλιβερή καθημερινότητα που βιώνουν εκατομμύρια άνθρωποι στη χώρα μας.
Τόσα χρόνια ζούσαμε -εθελοτυφλώντας- με δανεικά και απολαμβάναμε ένα βιοτικό επίπεδο αναντίστοιχο με τα πραγματικά δεδομένα της οικονομίας, με το κράτος να έχει αναλάβει το ρόλο του εργοδότη για εκατομμύρια Έλληνες. Θεωρούσαμε ότι είμαστε οι έξυπνοι και όλοι οι υπόλοιποι κορόιδα. Η Ελλάδα όμως πλέον μεταλλάσσεται γοργά σε μια χώρα όπου μεσαία τάξη δε θα υφίσταται, καθώς θα υπάρχει μια δράκα ζάμπλουτων και εκατομμύρια νεόπτωχοι. Άνθρωποι που θα έχουν απωλέσει τα στοιχειώδη για μια αξιοπρεπή διαβίωση. Άνθρωποι φοβισμένοι, απογοητευμένοι και οργισμένοι που θα στρέφονται ολοένα και περισσότερο σε ακραίες μορφές αντίδρασης.
Η αποδόμηση της κοινωνίας είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό φαινόμενο. Τις επιπτώσεις αρχίζουμε να τις βιώνουμε, με την κατάρρευση όσων θεωρούσαμε δεδομένα τις τελευταίες δεκαετίες. Η πικρή αλήθεια καλλωπίζεται με κούφια λόγια. Αλλά η πραγματικότητα είναι αδυσώπητη: Από Αύγουστο, χειμώνας.
Τρίτη 10 Αυγούστου 2010
Το κράτος-εχθρός
Υπάρχει Μαφία στην Ελλάδα; Μπορεί να μην έχουμε Καμόρα, όπως οι γείτονές μας οι Ιταλοί, αλλά συμμορίες έχουμε και μάλιστα από όλες τις… φυλές του Αβραάμ.
Ένας όμως θεσμός, ή όπως άλλως θέλετε να τον χαρακτηρίσετε, διαθέτει κάποια χαρακτηριστικά που το καθιστούν εν δυνάμει εχθρό του ανώνυμου πολίτη, όπου και αν αυτός βρίσκεται στην Ελλάδα, από τις μεγαλουπόλεις, μέχρι το τελευταίο ακριτικό χωριό: Το Κράτος αυτό το γραφειοκρατικό μόρφωμα, δυσκίνητο, διεφθαρμένο και ανεπαρκές, που κατατρέχει τον κοσμάκη και δε δίνει ευκαιρίες πραγματικής ανάπτυξης στους κατοίκους αυτής της γωνιάς της Γης.
Δεν είναι παράδοξο λοιπόν που σχεδόν όλοι μας, το αντιμετωπίζουμε με καχυποψία που εύκολα μεταλλάσσεται σε ανοιχτή εχθρότητα, αφού στο Κράτος βλέπουμε σχεδόν πάντα κάποιον που θέλει το κακό μας, είτε αυτό συνίσταται στην περικοπή των μισθών και των συντάξεων, την επιβολή περισσότερων χαρατσιών στους «συνήθεις υπόπτους» μισθωτούς και συνταξιούχους, ή ακόμα και στην οικτρή κατάσταση της δημόσιας Παιδείας και Υγείας.
Το Κράτος θεωρητικά θα έπρεπε να παρέχει όλα τα εχέγγυα για μια ασφαλή και δημιουργική ζωή στους άμοιρους υπηκόους του Ελλαδιστάν. Αντιθέτως όμως, η πραγματικότητα καταδεικνύει ότι η δραματική ανεπάρκεια του Κράτους, ιδίως σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς, έχει και μια ακόμα διάσταση: Η πλήρης απουσία οράματος, ενός συνεκτικού ιστού που θα καταφέρει να ενώσει την κατακερματισμένη ελληνική κοινωνία οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην ισοπέδωση των πάντων. Και έρχεται η στιγμή που θα το πληρώσουμε ακριβά.
Ένας όμως θεσμός, ή όπως άλλως θέλετε να τον χαρακτηρίσετε, διαθέτει κάποια χαρακτηριστικά που το καθιστούν εν δυνάμει εχθρό του ανώνυμου πολίτη, όπου και αν αυτός βρίσκεται στην Ελλάδα, από τις μεγαλουπόλεις, μέχρι το τελευταίο ακριτικό χωριό: Το Κράτος αυτό το γραφειοκρατικό μόρφωμα, δυσκίνητο, διεφθαρμένο και ανεπαρκές, που κατατρέχει τον κοσμάκη και δε δίνει ευκαιρίες πραγματικής ανάπτυξης στους κατοίκους αυτής της γωνιάς της Γης.
Δεν είναι παράδοξο λοιπόν που σχεδόν όλοι μας, το αντιμετωπίζουμε με καχυποψία που εύκολα μεταλλάσσεται σε ανοιχτή εχθρότητα, αφού στο Κράτος βλέπουμε σχεδόν πάντα κάποιον που θέλει το κακό μας, είτε αυτό συνίσταται στην περικοπή των μισθών και των συντάξεων, την επιβολή περισσότερων χαρατσιών στους «συνήθεις υπόπτους» μισθωτούς και συνταξιούχους, ή ακόμα και στην οικτρή κατάσταση της δημόσιας Παιδείας και Υγείας.
Το Κράτος θεωρητικά θα έπρεπε να παρέχει όλα τα εχέγγυα για μια ασφαλή και δημιουργική ζωή στους άμοιρους υπηκόους του Ελλαδιστάν. Αντιθέτως όμως, η πραγματικότητα καταδεικνύει ότι η δραματική ανεπάρκεια του Κράτους, ιδίως σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς, έχει και μια ακόμα διάσταση: Η πλήρης απουσία οράματος, ενός συνεκτικού ιστού που θα καταφέρει να ενώσει την κατακερματισμένη ελληνική κοινωνία οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην ισοπέδωση των πάντων. Και έρχεται η στιγμή που θα το πληρώσουμε ακριβά.
Πέμπτη 22 Ιουλίου 2010
Εμείς έχουμε Κόσοβο;
Το Κοσσυφοπέδιο, γνωστό και ως Κόσοβο, είναι μια περιοχή στα νότια της Σερβίας, η οποία συνορεύει με την Αλβανία, το Μαυροβούνιο και τα Σκόπια. Από σήμερα, αναγνωρίστηκε και επίσημα από το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης ότι η ανεξαρτητοποίησή του από τη Σερβία το 2008 δεν παραβιάζει το Διεθνές Δίκαιο.
Ο κατακερματισμός της Γιουγκοσλαβίας, μετά το θάνατο του Τίτο και τον πόλεμο που σημάδεψε τη δεκαετία του ’90 με την αγριότητα και το φανατισμό των αντιμαχόμενων πλευρών, ήταν το πρώτο βήμα. Σήμερα, το Κόσοβο αναγνωρίζεται ήδη από 69 από τις 192 χώρες του ΟΗΕ, μεταξύ των οποίων οι ΗΠΑ, η Βρετανία και η Αλβανία και η απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου παρέχει και το νομικό έρεισμα, ώστε να προχωρήσουν στην αναγνώρισή του και άλλα κράτη.
Με απλά λόγια, η Χάγη στην ουσία αναγνώρισε ότι χώρες που έχουν εσωτερικά προβλήματα από αποσχιστικές ομάδες, μπορεί να δουν κάποια στιγμή να ανεξαρτητοποιείται κάποια επαρχία τους, με τη σύμφωνη γνώμη θεσμικών φορέων της διεθνούς νομιμότητας, όπως και αν ερμηνεύεται αυτό.
Παραθέτω ένα σενάριο: Κάποια στιγμή, μια θρησκευτική ή άλλη τοπικού χαρακτήρα μειονότητα ισχυρίζεται ότι επειδή καταπιέζονται τα δικαιώματά της, προχωρά στην κήρυξη της ανεξαρτησίας ή αυτονομίας της περιοχής που κατοικεί, για παράδειγμα της Θράκης. Σας φαίνεται, ακραίο ή απίθανο; Μετά τη χθεσινή απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, φαίνεται ότι ανοίγει –για μια ακόμα φορά- ο ασκός του Αιόλου στη γειτονιά μας.
Ο κατακερματισμός της Γιουγκοσλαβίας, μετά το θάνατο του Τίτο και τον πόλεμο που σημάδεψε τη δεκαετία του ’90 με την αγριότητα και το φανατισμό των αντιμαχόμενων πλευρών, ήταν το πρώτο βήμα. Σήμερα, το Κόσοβο αναγνωρίζεται ήδη από 69 από τις 192 χώρες του ΟΗΕ, μεταξύ των οποίων οι ΗΠΑ, η Βρετανία και η Αλβανία και η απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου παρέχει και το νομικό έρεισμα, ώστε να προχωρήσουν στην αναγνώρισή του και άλλα κράτη.
Με απλά λόγια, η Χάγη στην ουσία αναγνώρισε ότι χώρες που έχουν εσωτερικά προβλήματα από αποσχιστικές ομάδες, μπορεί να δουν κάποια στιγμή να ανεξαρτητοποιείται κάποια επαρχία τους, με τη σύμφωνη γνώμη θεσμικών φορέων της διεθνούς νομιμότητας, όπως και αν ερμηνεύεται αυτό.
Παραθέτω ένα σενάριο: Κάποια στιγμή, μια θρησκευτική ή άλλη τοπικού χαρακτήρα μειονότητα ισχυρίζεται ότι επειδή καταπιέζονται τα δικαιώματά της, προχωρά στην κήρυξη της ανεξαρτησίας ή αυτονομίας της περιοχής που κατοικεί, για παράδειγμα της Θράκης. Σας φαίνεται, ακραίο ή απίθανο; Μετά τη χθεσινή απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, φαίνεται ότι ανοίγει –για μια ακόμα φορά- ο ασκός του Αιόλου στη γειτονιά μας.
Τρίτη 20 Ιουλίου 2010
Η απάντηση, δική σας…
Ήταν 20 Ιουλίου 1974, όταν ο «Αττίλας» εισέβαλε στην Κύπρο. Σήμερα, το τουρκοκυπριακό καθεστώς επιζεί χάρη στην οικονομική αρωγή της Τουρκίας και τη μετατροπή του σε ένα πλωτό … Λας Βέγκας, με την παρουσία δεκάδων καζίνο, ενώ παράλληλα χιλιάδες ξένοι -κυρίως Βρετανοί- αγοράζουν στα Κατεχόμενα εξοχικές κατοικίες.
Τόμοι γράφτηκαν για την τραγωδία της Κύπρου. Οι ένοχοι βρίσκονται σχεδόν πάντοτε ανάμεσα στις Ξένες Δυνάμεις που επέτρεψαν και εξέθρεψαν την εισβολή, στην τουρκική πολιτικοστρατιωτική ηγεσία, στη χούντα της Αθήνας. Ο καθένας υιοθετεί την άποψη που εξυπηρετεί τις επιδιώξεις του, χωρίς όμως να έχει αποκαλυφθεί το σύνολο των παρασκηνιακών διαβουλεύσεων στα χρόνια που προηγήθηκαν και που στην ουσία οδήγησαν στην εισβολή.
Ένα πράγμα μας δίδαξε η Ιστορία: Όσο εθελοτυφλούμε και δεν ψάχνουμε τα πραγματικά αίτια, τις κρίσιμες αποφάσεις, τις οποίες -ας μην το ξεχνάμε- κάποιοι πήραν, τόσο θα μένουμε στο σκοτάδι. Και βέβαια λύση δεν είναι μια επανάληψη της «Δίκης των Εξ», όπου ένοχοι και «ένοχοι» βρέθηκαν στο απόσπασμα, ως εξιλαστήρια θύματα μιας πολιτικής που εν τέλει οδήγησε στη Μικρασιατική Καταστροφή.
Έστω και 36 χρόνια μετά, πρέπει επιτέλους να ανοίξει ο φάκελος της εισβολής, όχι για να ικανοποιηθεί η μια ή η άλλη πλευρά, αλλά για να μάθει επιτέλους ο Ελληνισμός για τα λάθη του και να γνωρίσει πώς δημιουργήθηκαν οι συνθήκες για την τραγωδία. Είμαστε ώριμοι για κάτι τέτοιο; Η απάντηση, δική σας…
Τόμοι γράφτηκαν για την τραγωδία της Κύπρου. Οι ένοχοι βρίσκονται σχεδόν πάντοτε ανάμεσα στις Ξένες Δυνάμεις που επέτρεψαν και εξέθρεψαν την εισβολή, στην τουρκική πολιτικοστρατιωτική ηγεσία, στη χούντα της Αθήνας. Ο καθένας υιοθετεί την άποψη που εξυπηρετεί τις επιδιώξεις του, χωρίς όμως να έχει αποκαλυφθεί το σύνολο των παρασκηνιακών διαβουλεύσεων στα χρόνια που προηγήθηκαν και που στην ουσία οδήγησαν στην εισβολή.
Ένα πράγμα μας δίδαξε η Ιστορία: Όσο εθελοτυφλούμε και δεν ψάχνουμε τα πραγματικά αίτια, τις κρίσιμες αποφάσεις, τις οποίες -ας μην το ξεχνάμε- κάποιοι πήραν, τόσο θα μένουμε στο σκοτάδι. Και βέβαια λύση δεν είναι μια επανάληψη της «Δίκης των Εξ», όπου ένοχοι και «ένοχοι» βρέθηκαν στο απόσπασμα, ως εξιλαστήρια θύματα μιας πολιτικής που εν τέλει οδήγησε στη Μικρασιατική Καταστροφή.
Έστω και 36 χρόνια μετά, πρέπει επιτέλους να ανοίξει ο φάκελος της εισβολής, όχι για να ικανοποιηθεί η μια ή η άλλη πλευρά, αλλά για να μάθει επιτέλους ο Ελληνισμός για τα λάθη του και να γνωρίσει πώς δημιουργήθηκαν οι συνθήκες για την τραγωδία. Είμαστε ώριμοι για κάτι τέτοιο; Η απάντηση, δική σας…
Τρίτη 6 Ιουλίου 2010
Κομμώσεις με… έγκριση των Μουλάδων
Τέλος στο «παρακμιακό στυλ μαλλιών της Δύσης» βάζει η κυβέρνηση του Ιράν
Μπορεί ο δικτάτορας Θεόδωρος Πάγκαλος να έμεινε στην ιστορία για τη διαταγή που είχε δώσει το 1925, σύμφωνα με την οποία οι φούστες έπρεπε να απέχουν μέχρι 30 εκατοστά από το έδαφος για την προστασία των «χρηστών ηθών», τη δόξα του όμως ζήλεψαν σήμερα οι Μουλάδες του θεοκρατικού καθεστώτος του Ιράν. Σύμφωνα με εικονογραφημένη εγκύκλιο του υπουργείου πολιτισμού που διανεμήθηκε σε όλα τα κουρεία της χώρας, οι άνδρες πρέπει να κουρεύονται επιλέγοντας ένα από τα έξι διαφορετικά στυλ που θεωρούνται ότι συνάδουν με την εικόνα που επιθυμεί το κράτος για τους υπηκόους του.
Οι άνδρες μπορούν να κόψουν τα μαλλιά τους «α λα Έλβις», με κοκοράκι και παχιές φαβορίτες, με χωρίστρα που θυμίζει την αλήστου μνήμης για τα εγκλήματα αισθητικής δεκαετία του ’80, με περιποιημένη χαίτη που φέρνει στις μνήμες μας λατινοαμερικάνο ποδοσφαιριστή, καθώς και άλλες λιγότερο «προχωρημένες» επιλογές. Και τα έξι στυλ πάντως ταιριάζουν «άψογα» με ένα περιποιημένο μουστάκι, σύμφωνα με το υπουργείο.
Απαγορεύονται δια ροπάλου όμως οι κοτσίδες, τα μαλλιά «καρφάκια», ενώ η χρήση ζελέ επιτρέπεται μόνο σε «λογικές» ποσότητες.
«Οι εγκεκριμένες κομμώσεις ταιριάζουν στους Ιρανούς και είμαστε ιδιαίτερα ικανοποιημένοι που η κυβέρνηση έλαβε αυτά τα μέτρα» σημείωσε σχετικά ο Τζαλέχ Χονταγιάρ, υπεύθυνος του Φεστιβάλ Σεμνότητας και Φερετζέ.
Αρκετά κουρεία που προσέφεραν στους πελάτες τους δυτικότροπες κομμώσεις αναγκάστηκαν να κλείσουν, ενώ παράλληλα η αστυνομία κάνει ελέγχους ηθικής σε άνδρες και γυναίκες που υιοθετούν ξένες προς τη χώρα στιλιστικές επιλογές.
Πρόσφατα, Ιρανός κληρικός είχε ισχυριστεί ότι οι γυναίκες που φορούν ελαφρά ρούχα είναι υπεύθυνες για φυσικές καταστροφές που πλήττουν τη χώρα, διότι «προκαλούν τους άνδρες, είναι υπαίτιες για τα κρούσματα μοιχείας στην κοινωνία, τα οποία με τη σειρά τους προκαλούν σεισμούς».
Πηγή: Reuters
Μπορεί ο δικτάτορας Θεόδωρος Πάγκαλος να έμεινε στην ιστορία για τη διαταγή που είχε δώσει το 1925, σύμφωνα με την οποία οι φούστες έπρεπε να απέχουν μέχρι 30 εκατοστά από το έδαφος για την προστασία των «χρηστών ηθών», τη δόξα του όμως ζήλεψαν σήμερα οι Μουλάδες του θεοκρατικού καθεστώτος του Ιράν. Σύμφωνα με εικονογραφημένη εγκύκλιο του υπουργείου πολιτισμού που διανεμήθηκε σε όλα τα κουρεία της χώρας, οι άνδρες πρέπει να κουρεύονται επιλέγοντας ένα από τα έξι διαφορετικά στυλ που θεωρούνται ότι συνάδουν με την εικόνα που επιθυμεί το κράτος για τους υπηκόους του.
Οι άνδρες μπορούν να κόψουν τα μαλλιά τους «α λα Έλβις», με κοκοράκι και παχιές φαβορίτες, με χωρίστρα που θυμίζει την αλήστου μνήμης για τα εγκλήματα αισθητικής δεκαετία του ’80, με περιποιημένη χαίτη που φέρνει στις μνήμες μας λατινοαμερικάνο ποδοσφαιριστή, καθώς και άλλες λιγότερο «προχωρημένες» επιλογές. Και τα έξι στυλ πάντως ταιριάζουν «άψογα» με ένα περιποιημένο μουστάκι, σύμφωνα με το υπουργείο.
Απαγορεύονται δια ροπάλου όμως οι κοτσίδες, τα μαλλιά «καρφάκια», ενώ η χρήση ζελέ επιτρέπεται μόνο σε «λογικές» ποσότητες.
«Οι εγκεκριμένες κομμώσεις ταιριάζουν στους Ιρανούς και είμαστε ιδιαίτερα ικανοποιημένοι που η κυβέρνηση έλαβε αυτά τα μέτρα» σημείωσε σχετικά ο Τζαλέχ Χονταγιάρ, υπεύθυνος του Φεστιβάλ Σεμνότητας και Φερετζέ.
Αρκετά κουρεία που προσέφεραν στους πελάτες τους δυτικότροπες κομμώσεις αναγκάστηκαν να κλείσουν, ενώ παράλληλα η αστυνομία κάνει ελέγχους ηθικής σε άνδρες και γυναίκες που υιοθετούν ξένες προς τη χώρα στιλιστικές επιλογές.
Πρόσφατα, Ιρανός κληρικός είχε ισχυριστεί ότι οι γυναίκες που φορούν ελαφρά ρούχα είναι υπεύθυνες για φυσικές καταστροφές που πλήττουν τη χώρα, διότι «προκαλούν τους άνδρες, είναι υπαίτιες για τα κρούσματα μοιχείας στην κοινωνία, τα οποία με τη σειρά τους προκαλούν σεισμούς».
Πηγή: Reuters
Δευτέρα 5 Ιουλίου 2010
Οι σύγχρονοι είλωτες
Η οικονομική κρίση φαίνεται ότι είναι «ευκαιρία», όπως λένε διάφοροι περισπούδαστοι στις αναλύσεις τους. Ευκαιρία για ποιους όμως; Για τους μισθωτούς, τους συνταξιούχους, τους ελεύθερους επαγγελματίες που δεν προλαβαίνουν να πάρουν ανάσα και δέχονται τη μια τσεκουριά μετά την άλλη στα εισοδήματά τους; Δε νομίζω. Εκτός αν υπό την έννοια «ευκαιρία», ανήκει και το πείραμα «προσπαθήστε να επιβιώσετε αξιοπρεπώς με λιγότερα από τα λίγα που παίρνατε».
Μάλλον η κρίση είναι ευκαιρία για τους εργοδότες, τους πάσης φύσης μεσάζοντες και τους… ροκανίζοντες τις κάθε λογής αδιαφανώς χορηγούμενες επιδοτήσεις. Με την πλήρη κατάρρευση των δικαιωμάτων των εργαζομένων, επιστρέφουμε σε έναν εργασιακό μεσαίωνα, όπου ο σύγχρονος είλωτας όχι μόνο δεν ξέρει τι του ξημερώνει, αλλά είναι αναγκασμένος να ζει σε ένα καθεστώς ανασφάλειας και να λέει και ευχαριστώ που, σε αντίθεση με πολλούς άλλους, έχει ακόμα ένα έστω και ισχνό μεροκάματο.
Η κατάρρευση του κράτους όμως δεν περιορίζεται στην παραχώρηση της διακυβέρνησης της χώρας στο ΔΝΤ και την Ε.Ε. Ακόμα μεγαλύτερο αντίκτυπο στην καθημερινότητά μας έχει η πλήρης ασυδοσία της αγοράς, ενίοτε και με τις ευλογίες του κράτους, ή έστω λόγω της ανικανότητας παρέμβασης εκ μέρους των επίσημων μηχανισμών ελέγχου. Στα δελτία του Ελληνικού Κέντρου Καταναλωτή καταγράφεται ότι οι μέσες αυξήσεις σε βασικά βιοτικά αγαθά είναι οι υψηλότερες της Ευρώπης, τη στιγμή μάλιστα που τα οικογενειακά εισοδήματα συρρικνώνονται ή εκμηδενίζονται.
Ας αφήσουν λοιπόν οι μεγαλόσχημοι παράγοντες τα ευχολόγια περί «ευκαιριών της κρίσης» και «εξόδου από το τούνελ» και ας ελέγξουν επιτέλους τις αγορές.
Μάλλον η κρίση είναι ευκαιρία για τους εργοδότες, τους πάσης φύσης μεσάζοντες και τους… ροκανίζοντες τις κάθε λογής αδιαφανώς χορηγούμενες επιδοτήσεις. Με την πλήρη κατάρρευση των δικαιωμάτων των εργαζομένων, επιστρέφουμε σε έναν εργασιακό μεσαίωνα, όπου ο σύγχρονος είλωτας όχι μόνο δεν ξέρει τι του ξημερώνει, αλλά είναι αναγκασμένος να ζει σε ένα καθεστώς ανασφάλειας και να λέει και ευχαριστώ που, σε αντίθεση με πολλούς άλλους, έχει ακόμα ένα έστω και ισχνό μεροκάματο.
Η κατάρρευση του κράτους όμως δεν περιορίζεται στην παραχώρηση της διακυβέρνησης της χώρας στο ΔΝΤ και την Ε.Ε. Ακόμα μεγαλύτερο αντίκτυπο στην καθημερινότητά μας έχει η πλήρης ασυδοσία της αγοράς, ενίοτε και με τις ευλογίες του κράτους, ή έστω λόγω της ανικανότητας παρέμβασης εκ μέρους των επίσημων μηχανισμών ελέγχου. Στα δελτία του Ελληνικού Κέντρου Καταναλωτή καταγράφεται ότι οι μέσες αυξήσεις σε βασικά βιοτικά αγαθά είναι οι υψηλότερες της Ευρώπης, τη στιγμή μάλιστα που τα οικογενειακά εισοδήματα συρρικνώνονται ή εκμηδενίζονται.
Ας αφήσουν λοιπόν οι μεγαλόσχημοι παράγοντες τα ευχολόγια περί «ευκαιριών της κρίσης» και «εξόδου από το τούνελ» και ας ελέγξουν επιτέλους τις αγορές.
Πέμπτη 1 Ιουλίου 2010
Είσαι άνεργος από τη Θεσσαλονίκη; Να πας να μαζέψεις πορτοκάλια στη Σπάρτη!
Ο Ντάνκαν Σμιθ είναι υπουργός Εργασίας και Ασφαλίσεων στην κυβέρνηση της Βρετανίας. Έχει εξαγγείλει μέτρα, τα οποία λέει ότι αποτελούν «μονόδρομο» για τη βιωσιμότητα των ασφαλιστικών ταμείων της χώρας. Μεταξύ άλλων, σύνταξη θα παίρνουν από το 2016 όσοι συμπληρώνουν το 66ο έτος της ηλικίας τους, ενώ και οι εισφορές των εργαζομένων θα πάρουν την ανιούσα. Η αιτιολογία του; «Έχει αυξηθεί το προσδόκιμο ζωής, οπότε είναι ασύμφορο να δίνονται συντάξεις νωρίτερα από τα 66».
Πριν από λίγες μέρες έκανε μια ακόμα πρόταση: «Προκειμένου να καταπολεμηθεί η έλλειψη θέσεων εργασίας», πρότεινε ο πολυμήχανος υπουργός, «όσοι ζουν σε περιοχές με υψηλούς δείκτες ανεργίας, καλό θα είναι να μεταναστεύουν σε άλλα μέρη της χώρας, όπου πιθανότατα θα βρουν μια… θεσούλα». Στόχος του, όπως δήλωσε στα ΜΜΕ της χώρας του, είναι να δώσει κίνητρα στα 5,5 εκατομμύρια ανέργων να ψάξουν για δουλειά, ακόμα και αν χρειάζεται να… ξεσπιτωθούν, γιατί έτσι ή αλλιώς θα χάσουν τα υποθηκευμένα σπίτια τους και τα διάφορα επιδόματα που λαμβάνουν.
Αυτά συμβαίνουν σε μια χώρα που δεν έχει το… άλλοθι ότι είναι προτεκτοράτο των «Προστατών» μας, του ΔΝΤ και της Ε.Ε, στους οποίους έχουμε παραδώσει τα κλειδιά της Ελλάδας. Ο κ. Σμιθ πάντως δε βγαίνει κλαψουρίζοντας στα δελτία ειδήσεων και ρίχνοντας το ανάθεμα στους «κακούς ξένους», όπως κάνουν κάποιοι άλλοι στα μέρη μας.
Ομολογεί όμως, έστω και έμμεσα, την αποτυχία ενός πολιτικού συστήματος και επιβεβαιώνει ότι, όπως και στη δική μας περίπτωση, την πληρώνει πάντα ο λαός.
Πριν από λίγες μέρες έκανε μια ακόμα πρόταση: «Προκειμένου να καταπολεμηθεί η έλλειψη θέσεων εργασίας», πρότεινε ο πολυμήχανος υπουργός, «όσοι ζουν σε περιοχές με υψηλούς δείκτες ανεργίας, καλό θα είναι να μεταναστεύουν σε άλλα μέρη της χώρας, όπου πιθανότατα θα βρουν μια… θεσούλα». Στόχος του, όπως δήλωσε στα ΜΜΕ της χώρας του, είναι να δώσει κίνητρα στα 5,5 εκατομμύρια ανέργων να ψάξουν για δουλειά, ακόμα και αν χρειάζεται να… ξεσπιτωθούν, γιατί έτσι ή αλλιώς θα χάσουν τα υποθηκευμένα σπίτια τους και τα διάφορα επιδόματα που λαμβάνουν.
Αυτά συμβαίνουν σε μια χώρα που δεν έχει το… άλλοθι ότι είναι προτεκτοράτο των «Προστατών» μας, του ΔΝΤ και της Ε.Ε, στους οποίους έχουμε παραδώσει τα κλειδιά της Ελλάδας. Ο κ. Σμιθ πάντως δε βγαίνει κλαψουρίζοντας στα δελτία ειδήσεων και ρίχνοντας το ανάθεμα στους «κακούς ξένους», όπως κάνουν κάποιοι άλλοι στα μέρη μας.
Ομολογεί όμως, έστω και έμμεσα, την αποτυχία ενός πολιτικού συστήματος και επιβεβαιώνει ότι, όπως και στη δική μας περίπτωση, την πληρώνει πάντα ο λαός.
Τρίτη 8 Ιουνίου 2010
Αδιέξοδο ο μονόδρομος
Με την κρίση να πλήττει όλους τους συνέλληνες, πλην των γνωστών «Λακεδαιμονίων», είναι αναπόφευκτη η επικείμενη κατάρρευση όσων θεωρούσαμε μέχρι χθες δεδομένα και ο μονόδρομος που έχουμε πάρει, οδηγεί σε αδιέξοδο. Στα εργασιακά, τα κεκτημένα δεκαετιών συρρικνώνονται, μέχρι να εξαφανιστούν τελείως. Στα οικονομικά, φήμες που διασπείρονται με την ταχύτητα του φωτός, έχουν ως αποτέλεσμα την πλήρη σύγχυση αλλά και την παγίωση ενός γενικευμένου κλίματος ανασφάλειας και φόβου, μια συνταγή που εγγυάται τα χειρότερα. Ας μην ξεχνάμε τις περικοπές μισθών, τις φοροεπιδρομές και την απουσία ελεγκτικών μηχανισμών, με αποτέλεσμα στην αγορά να επικρατεί ο νόμος της ζούγκλας και οι τιμές σε βασικά βιοτικά αγαθά να χτυπούν απανωτές αυξήσεις σε διάστημα λίγων ημερών.
Ενδεικτικό του κλίματος είναι η διάθεση ανθρωποφαγίας που διακρίνει την κοινωνία μας. Τα ΜΜΕ ψάχνουν τους αποδιοπομπαίους τράγους, αυτούς που έφαγαν -και τρώνε- με χρυσά κουτάλια, η κοινή γνώμη διψάει για αίμα και περιμένει τα λαϊκά δικαστήρια. Η έννοια του «εμείς» όμως είναι άγνωστη στο προτεκτοράτο μας: Την ώρα που η χώρα βουλιάζει, κοινωνικές ομάδες στρέφονται εναντίον άλλων –δίκαια ή άδικα- αδιαφορώντας για το κοινό καλό. Αυτή η απουσία οποιασδήποτε μορφής συλλογικότητας όμως είναι και το πιο ανησυχητικό σημείο των καιρών μας.
Δε θα αργήσει η στιγμή που θα βιώσουμε μια γενικευμένη και τυφλή κοινωνική έκρηξη, από ανθρώπους που βλέπουν ότι η ζωή τους χειροτερεύει καθημερινά, από τους νέους που δεν έχουν καμιά ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον, από τους οργισμένους και αηδιασμένους με όλους και με όλα.
Ενδεικτικό του κλίματος είναι η διάθεση ανθρωποφαγίας που διακρίνει την κοινωνία μας. Τα ΜΜΕ ψάχνουν τους αποδιοπομπαίους τράγους, αυτούς που έφαγαν -και τρώνε- με χρυσά κουτάλια, η κοινή γνώμη διψάει για αίμα και περιμένει τα λαϊκά δικαστήρια. Η έννοια του «εμείς» όμως είναι άγνωστη στο προτεκτοράτο μας: Την ώρα που η χώρα βουλιάζει, κοινωνικές ομάδες στρέφονται εναντίον άλλων –δίκαια ή άδικα- αδιαφορώντας για το κοινό καλό. Αυτή η απουσία οποιασδήποτε μορφής συλλογικότητας όμως είναι και το πιο ανησυχητικό σημείο των καιρών μας.
Δε θα αργήσει η στιγμή που θα βιώσουμε μια γενικευμένη και τυφλή κοινωνική έκρηξη, από ανθρώπους που βλέπουν ότι η ζωή τους χειροτερεύει καθημερινά, από τους νέους που δεν έχουν καμιά ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον, από τους οργισμένους και αηδιασμένους με όλους και με όλα.
Δευτέρα 7 Ιουνίου 2010
Αλλάζει ο Μανωλιός;
Η απαξιωμένη και χειραγωγούμενη από διαχρονικά κομματικά συμφέροντα Εθνική Στατιστική Υπηρεσία, η οποία αποτέλεσε ακόμα και θέμα σκωπτικών σχολίων, καθώς η έννοια “Greek statistics” έγινε συνώνυμη του «μαγειρέματος» των στοιχείων, αναβαπτίζεται και πλέον θα ονομάζεται Ελληνική Στατιστική Αρχή.
Με τα διάφορα «θεωρήματα», τις εκθέσεις και τις απογραφές, η αξιοπιστία της χώρας βρέθηκε στο ναδίρ, οι ευρωπαίοι εταίροι μάς αντιμετωπίζουν συλλήβδην ως ερασιτέχνες απατεωνίσκους που δε καταφέρνουν ούτε να κλέψουν χωρίς να γίνουν αντιληπτοί και η εικόνα μας φαίνεται ακόμα χειρότερη από όσο είναι πραγματικά. Δυστυχώς, αυτό που φαίνεται να μην κατανοούν οι πολιτικοί όλων των αποχρώσεων είναι ότι δεν έχει πια τόση σημασία αν τα σκάνδαλα έχουν μπλε ή πράσινους κόκκους, γιατί η απαξίωση των θεσμών έχει πλέον φτάσει στο απροχώρητο. Ο μέσος πολίτης είναι εξοργισμένος και αηδιασμένος και θα ξεσπάσει αδιακρίτως εναντίον ενός συστήματος που γιγάντωσε την αναξιοκρατία και κατάντησε τους Έλληνες ένα λαό χωρίς όραμα και προοπτικές.
Σίγουρα, μια αλλαγή ονόματος δεν αρκεί και οι αγαθές προθέσεις πρέπει να μετουσιωθούν σε πράξεις. Ακόμα περισσότερο, με την οικονομία σε συνθήκες επιτροπείας από τους διεθνείς «προστάτες» μας, καλό θα είναι τα στοιχεία να αντανακλούν στα πραγματικά δεδομένα, προκειμένου να είναι ένα όντως χρήσιμο εργαλείο για τη χάραξη μιας αποτελεσματικής στρατηγικής, αν και πλέον αυτό δεν εξαρτάται από εμάς, αλλά από τους κάθε λογής ξενόφερτους «ανθύπατους» που καθορίζουν το μέλλον μας. Οπότε ας περιμένουμε να δούμε αν θα δικαιωθεί η παροιμία για τον Μανωλιό που άλλαξε τα ρούχα του.
Με τα διάφορα «θεωρήματα», τις εκθέσεις και τις απογραφές, η αξιοπιστία της χώρας βρέθηκε στο ναδίρ, οι ευρωπαίοι εταίροι μάς αντιμετωπίζουν συλλήβδην ως ερασιτέχνες απατεωνίσκους που δε καταφέρνουν ούτε να κλέψουν χωρίς να γίνουν αντιληπτοί και η εικόνα μας φαίνεται ακόμα χειρότερη από όσο είναι πραγματικά. Δυστυχώς, αυτό που φαίνεται να μην κατανοούν οι πολιτικοί όλων των αποχρώσεων είναι ότι δεν έχει πια τόση σημασία αν τα σκάνδαλα έχουν μπλε ή πράσινους κόκκους, γιατί η απαξίωση των θεσμών έχει πλέον φτάσει στο απροχώρητο. Ο μέσος πολίτης είναι εξοργισμένος και αηδιασμένος και θα ξεσπάσει αδιακρίτως εναντίον ενός συστήματος που γιγάντωσε την αναξιοκρατία και κατάντησε τους Έλληνες ένα λαό χωρίς όραμα και προοπτικές.
Σίγουρα, μια αλλαγή ονόματος δεν αρκεί και οι αγαθές προθέσεις πρέπει να μετουσιωθούν σε πράξεις. Ακόμα περισσότερο, με την οικονομία σε συνθήκες επιτροπείας από τους διεθνείς «προστάτες» μας, καλό θα είναι τα στοιχεία να αντανακλούν στα πραγματικά δεδομένα, προκειμένου να είναι ένα όντως χρήσιμο εργαλείο για τη χάραξη μιας αποτελεσματικής στρατηγικής, αν και πλέον αυτό δεν εξαρτάται από εμάς, αλλά από τους κάθε λογής ξενόφερτους «ανθύπατους» που καθορίζουν το μέλλον μας. Οπότε ας περιμένουμε να δούμε αν θα δικαιωθεί η παροιμία για τον Μανωλιό που άλλαξε τα ρούχα του.
Δευτέρα 17 Μαΐου 2010
Χάντρες και καθρεφτάκια
Άκουσα πρόσφατα κάποιον να λέει ότι οι Έλληνες δεν αντιδρούμε μαζικά στην κατάρρευση όσων βιώσαμε τις τελευταίες δεκαετίες, γιατί είμαστε… δέσμιοι των δανείων που λάβαμε τις μέρες των παχιών αγελάδων και φοβόμαστε να βγάλουμε το φίδι από την τρύπα.
Έχουμε γίνει όλοι «ειδικοί» για τα σπρεντς και τις μεσομακροπρόθεσμες προοπτικές της οικονομίας. Κανείς όμως από τους "ταγούς" της κοινωνίας μας δε φαίνεται να ασχολείται με τις επιπτώσεις της κρίσης στον καθένα από εμάς: Με όσους έχουν την τύχη να έχουν ακόμα -έστω ισχνό- μεροκάματο και δουλεύουν σε καθεστώς ανασφάλειας, αλλά και με τους ξεχασμένους, τα θύματα δηλαδή της κατάρρευσης της απασχόλησης, τους μακροχρόνια άνεργους και τους απολυμένους.
Η κοινωνία είμαστε όλοι εμείς: Πως θα διατηρηθεί η κοινωνική συνοχή, πως θα δημιουργηθεί ένα δίχτυ προστασίας για τους αδύνατους, όταν το 25% των συνελλήνων ζει κάτω από το όριο της φτώχειας;
Η έννοια της λιτότητας και της στενωπού από την οποία κάποια στιγμή θα βγούμε, ακούγεται πλέον ως κακόγουστη φάρσα. Ακόμα και στις εποχές της εικονικής ανάπτυξης και της αναδιανομής του πλούτου που ευαγγελίζονταν κάποιοι, πάλι η συντριπτική πλειοψηφία του λαού υπέφερε, αν και οι «χάντρες και τα καθρεφτάκια» που μοίραζαν οι έχοντες τη νομή της εξουσίας έδιναν την ψευδαίσθηση ότι… γίναμε Ευρώπη.
Σε ένα κράτος στρεβλό, όπου δεν υφίσταται η έννοια της πρόνοιας, η εξαθλίωση που φέρνει η οικονομική κατάρρευση θα έχει δραματικές επιπτώσεις στον κοινωνικό ιστό της χώρας.
Όταν η πρώην μεσαία τάξη δε θα έχει τίποτε άλλο πια να χάσει, τότε θα έρθουν τα χειρότερα.
Έχουμε γίνει όλοι «ειδικοί» για τα σπρεντς και τις μεσομακροπρόθεσμες προοπτικές της οικονομίας. Κανείς όμως από τους "ταγούς" της κοινωνίας μας δε φαίνεται να ασχολείται με τις επιπτώσεις της κρίσης στον καθένα από εμάς: Με όσους έχουν την τύχη να έχουν ακόμα -έστω ισχνό- μεροκάματο και δουλεύουν σε καθεστώς ανασφάλειας, αλλά και με τους ξεχασμένους, τα θύματα δηλαδή της κατάρρευσης της απασχόλησης, τους μακροχρόνια άνεργους και τους απολυμένους.
Η κοινωνία είμαστε όλοι εμείς: Πως θα διατηρηθεί η κοινωνική συνοχή, πως θα δημιουργηθεί ένα δίχτυ προστασίας για τους αδύνατους, όταν το 25% των συνελλήνων ζει κάτω από το όριο της φτώχειας;
Η έννοια της λιτότητας και της στενωπού από την οποία κάποια στιγμή θα βγούμε, ακούγεται πλέον ως κακόγουστη φάρσα. Ακόμα και στις εποχές της εικονικής ανάπτυξης και της αναδιανομής του πλούτου που ευαγγελίζονταν κάποιοι, πάλι η συντριπτική πλειοψηφία του λαού υπέφερε, αν και οι «χάντρες και τα καθρεφτάκια» που μοίραζαν οι έχοντες τη νομή της εξουσίας έδιναν την ψευδαίσθηση ότι… γίναμε Ευρώπη.
Σε ένα κράτος στρεβλό, όπου δεν υφίσταται η έννοια της πρόνοιας, η εξαθλίωση που φέρνει η οικονομική κατάρρευση θα έχει δραματικές επιπτώσεις στον κοινωνικό ιστό της χώρας.
Όταν η πρώην μεσαία τάξη δε θα έχει τίποτε άλλο πια να χάσει, τότε θα έρθουν τα χειρότερα.
Πέμπτη 13 Μαΐου 2010
Πειραματόζωα
Έχουμε επιδοθεί σε ένα αέναο κυνήγι μαγισσών και ψάχνουμε τους υπαίτιους της κατάρρευσης της χώρας, ανάμεσα στους πολιτικούς –που εμείς ψηφίσαμε- οι οποίοι κυβέρνησαν τη χώρα τις τελευταίες δεκαετίες. Ωραία λογική και βολική διαδικασία. Το ίδιο άλλωστε σκεπτικό λειτούργησε και την επαύριο της Μικρασιατικής Καταστροφής, όταν για τη συμφορά που μας βρήκε στήσαμε στον τοίχο τους «Έξι» και… καθαρίσαμε.
Τόσο απλά; Ναι, αν θέλουμε να συνεχίσουμε να εθελοτυφλούμε.
Όμως, η κρίση δεν περιορίζεται στην πτώχευση του κράτους, αλλά έχει πολλές ακόμα εκφάνσεις: Κρίση αξιών, κρίση του συστήματος, κρίση των θεσμών, αίσθηση ατιμωρησίας και πλήρης απουσία αίσθησης συλλογικότητας.
Σε ένα κλίμα κατάρρευσης των πάντων, καταφεύγουμε στην εύκολη λύση να δείχνουμε τους «άλλους»: Οι «άλλοι» φταίνε για την κατάντια μας, οι «άλλοι» τα τσεπώσανε, οι «άλλοι» είναι τα λαμόγια, οι «άλλοι» θέλουν το κακό μας. Εμείς; Κύριοι και θύματα της περίστασης.
Δυστυχώς, δε θέλουμε να δούμε αν και που έφταιξε ο καθένας από εμάς: Ο δημοσιογράφος που παραπλανά την κοινή γνώμη, ο πολιτικός που κλέβει, ή απλά είναι ανίκανος να κυβερνήσει, ακόμα και ο ανώνυμος πολίτης που περιμένει το ρουσφέτι, ή κάνει τα στραβά μάτια στην ανομία, επειδή κάτι θα κερδίσει και εκείνος.
Διολισθαίναμε για χρόνια σε ένα βούρκο απάθειας, όπου το μόνο που μας ένοιαζε ήταν η καλοπέρασή μας. Τώρα ήρθε η ώρα του λογαριασμού. Και αν κάποιοι θεωρούν ότι γίναμε πειραματόζωα στο προτεκτοράτο του ΔΝΤ, δεν έχουν αντιληφθεί ότι οι βίαιες αναταράξεις της κοινωνίας μας μόλις τώρα αρχίζουν.
Τόσο απλά; Ναι, αν θέλουμε να συνεχίσουμε να εθελοτυφλούμε.
Όμως, η κρίση δεν περιορίζεται στην πτώχευση του κράτους, αλλά έχει πολλές ακόμα εκφάνσεις: Κρίση αξιών, κρίση του συστήματος, κρίση των θεσμών, αίσθηση ατιμωρησίας και πλήρης απουσία αίσθησης συλλογικότητας.
Σε ένα κλίμα κατάρρευσης των πάντων, καταφεύγουμε στην εύκολη λύση να δείχνουμε τους «άλλους»: Οι «άλλοι» φταίνε για την κατάντια μας, οι «άλλοι» τα τσεπώσανε, οι «άλλοι» είναι τα λαμόγια, οι «άλλοι» θέλουν το κακό μας. Εμείς; Κύριοι και θύματα της περίστασης.
Δυστυχώς, δε θέλουμε να δούμε αν και που έφταιξε ο καθένας από εμάς: Ο δημοσιογράφος που παραπλανά την κοινή γνώμη, ο πολιτικός που κλέβει, ή απλά είναι ανίκανος να κυβερνήσει, ακόμα και ο ανώνυμος πολίτης που περιμένει το ρουσφέτι, ή κάνει τα στραβά μάτια στην ανομία, επειδή κάτι θα κερδίσει και εκείνος.
Διολισθαίναμε για χρόνια σε ένα βούρκο απάθειας, όπου το μόνο που μας ένοιαζε ήταν η καλοπέρασή μας. Τώρα ήρθε η ώρα του λογαριασμού. Και αν κάποιοι θεωρούν ότι γίναμε πειραματόζωα στο προτεκτοράτο του ΔΝΤ, δεν έχουν αντιληφθεί ότι οι βίαιες αναταράξεις της κοινωνίας μας μόλις τώρα αρχίζουν.
Τρίτη 4 Μαΐου 2010
Περαβρεχειστάν
Η οικονομία της Πορτογαλίας, αν και πιο υγιής από εκείνη της Ελλάδας, περνάει και εκείνη τις συμπληγάδες της κρίσης. Μια ποιοτική διαφορά όμως, στον τρόπο με τον οποίο την αντιμετωπίζει το πολιτικό δυναμικό της χώρας φαίνεται από το εξής: Ο σοσιαλιστής πρωθυπουργός της χώρας Ζοζέ Σώκρατες και ο αρχηγός της κεντροδεξιάς αντιπολίτευσης Πέδρο Κοέλιο έδωσαν κοινή συνέντευξη Τύπου, στην οποία τόνισαν ότι θα συνεργαστούν για να ξεπεράσουν τις κερδοσκοπικές επιθέσεις και ότι πάνω από όλα είναι το συμφέρον της χώρας, πέρα από κομματικές σκοπιμότητες.
Εδώ στο… Ελλάντα βουλιάζουμε και αντί να υπάρχει μια συσπείρωση για την αντιμετώπιση των προβλημάτων σε όλα τα πεδία, από την οικονομία μέχρι την εξωτερική πολιτική, βλέπουμε καθημερινά να μη μπορούν να συμφωνήσουν –για τα μάτια του κόσμου τουλάχιστον- ούτε καν τα μέλη της ίδιας κυβέρνησης, αφού τα αλληλοκαρφώματα πάνε σύννεφο.
Ακόμα χειρότερα, η πολιτική πλέον ασκείται από τα τηλεπαράθυρα, όπου επιφανείς υπουργοί –νυν και πρώην- πιάνουν… στασίδι από το πρωί μέχρι το βράδι και προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Κανείς όμως δεν μπαίνει στον κόπο να μας εξηγήσει πώς θα μας σώσουν από την εθνική απαξίωση, εκείνοι που ευθύνονται για τον πλήρη ευτελισμό της χώρας τα τελευταία 40 χρόνια.
Ο άμοιρος υπήκοος του Περαβρεχειστάν όμως δεν ενδιαφέρεται τόσο αν οι «ένοχοι» είχαν μπλε ή πράσινο κοστούμι, ούτε αν οι ευθύνες είναι 60-40. Θέλει να μάθει επιτέλους αν θα βγούμε ποτέ από το τούνελ της κακομοιριάς μας, εκεί όπου τα κορόιδα πληρώνουν τις αμαρτίες των έξυπνων.
Εδώ στο… Ελλάντα βουλιάζουμε και αντί να υπάρχει μια συσπείρωση για την αντιμετώπιση των προβλημάτων σε όλα τα πεδία, από την οικονομία μέχρι την εξωτερική πολιτική, βλέπουμε καθημερινά να μη μπορούν να συμφωνήσουν –για τα μάτια του κόσμου τουλάχιστον- ούτε καν τα μέλη της ίδιας κυβέρνησης, αφού τα αλληλοκαρφώματα πάνε σύννεφο.
Ακόμα χειρότερα, η πολιτική πλέον ασκείται από τα τηλεπαράθυρα, όπου επιφανείς υπουργοί –νυν και πρώην- πιάνουν… στασίδι από το πρωί μέχρι το βράδι και προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Κανείς όμως δεν μπαίνει στον κόπο να μας εξηγήσει πώς θα μας σώσουν από την εθνική απαξίωση, εκείνοι που ευθύνονται για τον πλήρη ευτελισμό της χώρας τα τελευταία 40 χρόνια.
Ο άμοιρος υπήκοος του Περαβρεχειστάν όμως δεν ενδιαφέρεται τόσο αν οι «ένοχοι» είχαν μπλε ή πράσινο κοστούμι, ούτε αν οι ευθύνες είναι 60-40. Θέλει να μάθει επιτέλους αν θα βγούμε ποτέ από το τούνελ της κακομοιριάς μας, εκεί όπου τα κορόιδα πληρώνουν τις αμαρτίες των έξυπνων.
Δευτέρα 3 Μαΐου 2010
Πέσαμε στη «μαύρη τρύπα»…
Ανακοίνωσε λοιπόν η κυβέρνηση τα επαχθή μέτρα που επέβαλλαν οι διεθνείς «προστάτες» μας, ακυρώνοντας στην πράξη πλέον κάθε έννοια εθνικής κυριαρχίας. Το δίλημμα που έθεσε ο πρωθυπουργός κ. Γ. Παπανδρέου είναι «μεγάλες θυσίες ή καταστροφή». Μόνο που οι μεγάλες θυσίες δεν εγγυώνται παράλληλα την αποφυγή της καταστροφής, δεδομένου ότι τα δάνεια που θα μας χορηγήσουν τα «κοράκια» του ΔΝΤ και της Ε.Ε. με τους δικούς τους όρους, τους οποίους αποδεχθήκαμε θέλοντας και μη, είναι για την αποπληρωμή τόκων παλιότερων δανείων.
Αν δεν υπάρξει ριζικός ανασχεδιασμός του κρατικού μηχανισμού, τα έσοδα που θα προκύψουν από το πετσόκομμα των μισθών και των συντάξεων εκατομμυρίων Ελλήνων, δε θα είναι παρά μια ανούσια σπονδή στον Καιάδα της κακοδιαχείρισης και της σπατάλης.
Η μεγάλη μάζα των Ελλήνων παρακολουθεί εμβρόντητη τις εξελίξεις και τρομοκρατημένη από τα κύμβαλα της καταστροφής κλείνεται στο σπίτι της. Το μεγάλο ερώτημα τώρα είναι πότε θα ξεσπάσει η βουβή οργή της πλειοψηφίας. Μέχρι τώρα, βλέπαμε τους «άλλους» να υποφέρουν, να υφίστανται κάθε λογής πίεση. Τώρα, «εμείς», η πάλαι ποτέ μεσαία τάξη, αντικρίζουμε κατάματα την περικοπή των μισθών, στην πιο ανεξέλεγκτη «ελεύθερη» αγορά της Ευρώπης, όπου τα είδη πρώτης ανάγκης είναι πολλές φορές ακριβότερα από ό,τι στη Γερμανία ή τη Γαλλία. Ένα ξεχαρβαλωμένο κράτος, που ζούσε με τα ψέματα και με την ένοχη ανοχή όλων μας, έφτασε στο τέλος της διαδρομής του.
Το θέμα είναι ότι θα την πληρώσουν -όπως πάντα- εκείνοι που έχουν το μικρότερο μερίδιο ευθύνης…
Αν δεν υπάρξει ριζικός ανασχεδιασμός του κρατικού μηχανισμού, τα έσοδα που θα προκύψουν από το πετσόκομμα των μισθών και των συντάξεων εκατομμυρίων Ελλήνων, δε θα είναι παρά μια ανούσια σπονδή στον Καιάδα της κακοδιαχείρισης και της σπατάλης.
Η μεγάλη μάζα των Ελλήνων παρακολουθεί εμβρόντητη τις εξελίξεις και τρομοκρατημένη από τα κύμβαλα της καταστροφής κλείνεται στο σπίτι της. Το μεγάλο ερώτημα τώρα είναι πότε θα ξεσπάσει η βουβή οργή της πλειοψηφίας. Μέχρι τώρα, βλέπαμε τους «άλλους» να υποφέρουν, να υφίστανται κάθε λογής πίεση. Τώρα, «εμείς», η πάλαι ποτέ μεσαία τάξη, αντικρίζουμε κατάματα την περικοπή των μισθών, στην πιο ανεξέλεγκτη «ελεύθερη» αγορά της Ευρώπης, όπου τα είδη πρώτης ανάγκης είναι πολλές φορές ακριβότερα από ό,τι στη Γερμανία ή τη Γαλλία. Ένα ξεχαρβαλωμένο κράτος, που ζούσε με τα ψέματα και με την ένοχη ανοχή όλων μας, έφτασε στο τέλος της διαδρομής του.
Το θέμα είναι ότι θα την πληρώσουν -όπως πάντα- εκείνοι που έχουν το μικρότερο μερίδιο ευθύνης…
Τετάρτη 21 Απριλίου 2010
Ευρω-μπάχαλο
Μετά από 95 χιλιάδες ακυρωμένες πτήσεις στα αεροδρόμια της Ευρώπης, λόγω της ηφαιστειακής έκρηξης στην Ισλανδία, φαίνεται ότι οι αερομεταφορές ανακτούν σταδιακά τους γνωστούς τους ρυθμούς. Μέχρι να ομαλοποιηθεί η κατάσταση βέβαια θα περάσουν αρκετές ακόμα ημέρες. Εντύπωση και ερωτηματικά όμως προκαλούν κάποια στοιχεία που πέρασαν στα «ψιλά» αυτές τις ημέρες: Πρώτον, η χαρακτηριστική καθυστέρηση της Ε.Ε. να συγκαλέσει σύνοδο των υπουργών μεταφορών των κρατών-μελών ενώ η κρίση από την αρχή φάνηκε ότι θα έπαιρνε μεγάλες διαστάσεις, δεύτερον η αμήχανη και χλιαρή αντίδραση του αρμόδιου επίτροπου Σίιμ Κάλλας και τρίτον οι πιέσεις των αεροπορικών εταιρειών προς την Ε.Ε. που καθημερινά έχαναν εκατομμύρια ευρώ, σε συνδυασμό με τις αντικρουόμενες απόψεις ειδικών και «ειδικών», περί ασφάλειας των πτήσεων.
Τα γεγονότα κατέδειξαν ότι ακόμα και σε μια πανευρωπαϊκή κρίση, η οποία οφείλεται σε ένα φυσικό φαινόμενο, είναι σχεδόν αδύνατος ο συντονισμός και η άμεση αντίδραση, ενώ οι γραφειοκρατικές διαδικασίες του «δεινόσαυρου» των Βρυξελλών περισσότερο επέτειναν το πρόβλημα και έδειξαν το κενό εξουσίας που υπάρχει, παρά συντέλεσαν στη λύση του.
Είναι απορίας άξιο πως η Ε.Ε. η οποία έδειξε ελλιπή αντανακλαστικά και καθυστερημένη αντίδραση στην αντιμετώπιση μιας φυσικής καταστροφής, είναι σε θέση να χειριστεί με υπευθυνότητα και αποτελεσματικότητα το «ηφαίστειο» της ελληνικής οικονομίας, το οποίο απειλεί με πτώχευση τη χώρα μας. Μάλλον γι αυτό λοιπόν η πατρίδα μας θα εισέλθει σε καθεστώς διπλής επιτροπείας, τόσο από τους ισχυρούς της ευρωζώνης, όσο και από τα κοράκια του ΔΝΤ. Και ο θεός βοηθός…
Τα γεγονότα κατέδειξαν ότι ακόμα και σε μια πανευρωπαϊκή κρίση, η οποία οφείλεται σε ένα φυσικό φαινόμενο, είναι σχεδόν αδύνατος ο συντονισμός και η άμεση αντίδραση, ενώ οι γραφειοκρατικές διαδικασίες του «δεινόσαυρου» των Βρυξελλών περισσότερο επέτειναν το πρόβλημα και έδειξαν το κενό εξουσίας που υπάρχει, παρά συντέλεσαν στη λύση του.
Είναι απορίας άξιο πως η Ε.Ε. η οποία έδειξε ελλιπή αντανακλαστικά και καθυστερημένη αντίδραση στην αντιμετώπιση μιας φυσικής καταστροφής, είναι σε θέση να χειριστεί με υπευθυνότητα και αποτελεσματικότητα το «ηφαίστειο» της ελληνικής οικονομίας, το οποίο απειλεί με πτώχευση τη χώρα μας. Μάλλον γι αυτό λοιπόν η πατρίδα μας θα εισέλθει σε καθεστώς διπλής επιτροπείας, τόσο από τους ισχυρούς της ευρωζώνης, όσο και από τα κοράκια του ΔΝΤ. Και ο θεός βοηθός…
Παρασκευή 16 Απριλίου 2010
Των αυτοδυτών οι κοινότητες
Σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, όπου οι ακτογραμμές ξεπερνούν τα 15 χιλιάδες χιλιόμετρα –το μεγαλύτερο μήκος ακτών πανευρωπαϊκά- η αυτόνομη κατάδυση ήταν περίπου «απαγορευμένη» μέχρι πριν από λίγα χρόνια, καθώς η νομοθεσία δεν επέτρεπε τις υποβρύχιες… βόλτες, παρά μόνο σε ελάχιστα σημεία.
Αυτό το παράδοξο και αντιαναπτυξιακό καθεστώς απαγόρευσης άλλαξε με το νόμο 3409/2005 «Καταδύσεις Αναψυχής και Άλλες Δραστηριότητες», με τον οποίο οι καταδύσεις από την ανατολή μέχρι τη δύση του ήλιου επιτρέπονται σε όλη τη χώρα, με εξαίρεση τις περιοχές αρχαιολογικού ενδιαφέροντος και τα Θαλάσσια Πάρκα Αλοννήσου και Ζακύνθου.
Οι Έλληνες αυτοδύτες μπορούν πλέον να εξασκήσουν το χόμπι τους νόμιμα, υπό την προϋπόθεση βέβαια ότι δεν επιδίδονται σε δραστηριότητες όπως το υποβρύχιο ψάρεμα με συσκευές αυτόνομης κατάδυσης, μια συνήθεια κάποιων ανέντιμων, η οποίοι δυστυχώς αμαυρώνουν με τη συμπεριφορά τους χιλιάδες ερασιτέχνες αυτοδύτες που σέβονται το περιβάλλον, ή την ανέλκυση αρχαίων -ή μη- αντικειμένων από ναυάγια. Αντιθέτως, η παρουσία συνειδητοποιημένων ερασιτεχνών αυτοδυτών έχει πολλά θετικά αποτελέσματα: Γίνονται οι ίδιοι προστάτες της πολιτιστικής κληρονομιάς και του ενάλιου πλούτου της πατρίδας μας.
Εκτιμάται ότι ο αριθμός των πιστοποιημένων αυτοδυτών στην Ελλάδα ξεπερνά τις 100 χιλιάδες, με αυξητικές μάλιστα τάσεις, ενώ ο δείκτης ατυχημάτων παραμένει εντυπωσιακά χαμηλός –είναι στατιστικά πιο πιθανό να πέσετε θύμα τροχαίου, παρά να τραυματιστείτε κάνοντας κατάδυση. Τα περισσότερα άλλωστε κρούσματα τραυματισμών από τις καταδύσεις αναφέρονται σε περιπτώσεις που δεν ακολουθούνται οι διαδικασίες ασφαλείας και αφορούν σε συντριπτικό ποσοστό αυτούς που ψαρεύουν παράνομα με μπουκάλες.
Ο καταδυτικός τουρισμός αποτελεί τη «βαριά βιομηχανία» χωρών όπως η Μάλτα και η Αίγυπτος και εκατοντάδες χιλιάδες δύτες με τις οικογένειές τους από όλη την Ευρώπη επισκέπτονται τα υποβρύχια… θέλγητρα. Αν και στην Ελλάδα ακόμα προσπαθούμε να ανακαλύψουμε τον… τροχό, υπάρχουν πολλές καταδυτικές κοινότητες που προβάλλουν τα θετικά της αυτόνομης κατάδυσης, προσφέρουν χρήσιμες πληροφορίες σε όλους τους ενδιαφερόμενους, διοργανώνουν σεμινάρια οικολογικής και περιβαλλοντικής ευαισθητοποίησης και ενημερώνουν την πολυπληθή καταδυτική οικογένεια της χώρας μας για τις τελευταίες εξελίξεις στην Ελλάδα αλλά και παγκοσμίως.
Πολλές καταδυτικές κοινότητες, από την Αλεξανδρούπολη μέχρι την Κρήτη, φιλοξενούν τους δεκάδες χιλιάδες Έλληνες αυτοδύτες, παρέχοντάς τους βήμα έκφρασης και προβληματισμού για τα ζητήματα που τους αφορούν. Αν θέλετε να μάθετε τα «μυστικά» της αυτόνομης κατάδυσης, να γνωρίσετε απλούς, καθημερινούς ανθρώπους που ασχολούνται με το χόμπι αυτό και να πληροφορηθείτε για τα τεκταινόμενα στο χώρο, δεν έχετε παρά να επισκεφθείτε τους Συλλόγους που σταχυολογήσαμε και παραθέτουμε:
Σύλλογος Καταδύσεων Αναψυχής http://www.rsdc.gr
O Σύλλογος Καταδύσεων Αναψυχής είναι αναγνωρισμένο αθλητικό σωματείο. Δημιουργήθηκε στο νομό Ημαθίας το 2001 από μια παρέα αυτοδυτών με κίνητρο την αγάπη για την θάλασσα και το υποβρύχιο περιβάλλον. Ασχολείται αποκλειστικά με την αυτόνομη κατάδυση αναψυχής. Παράλληλα στήριξε και το έργο της Mom http://www.mom.gr/ για την διάσωση της μεσογειακής φώκιας. Πραγματοποιεί καταδυτικές εκδρομές, σεμινάρια, εκδηλώσεις, ημερίδες και παρουσιάσεις. Το μεγαλύτερο επίτευγμα του ΣΚΑ είναι ότι δημιούργησε καταδυτική και καλώ εννοούμενη οικολογική συνείδηση σε εκατοντάδες φίλους της θάλασσας.
Ο ΣΚΑ βρίσκεται σε συνεργασία με το πυροσβεστικό κλιμάκιο Ημαθίας και κάνει προσπάθειες να ενταχθεί στο πρόγραμμα πολιτικής προστασίας για εθελοντικές υποβρύχιες υπηρεσίες σε λίμνες και ποτάμια του νομού. Παράλληλα προσφέρει κοινωνικό έργο με την μορφή του εθελοντισμού για οτιδήποτε χρειαστεί υποβρυχίως. Έχει συνεργαστεί στο παρελθόν με την Ελληνική Αστυνομία και με την Πυροσβεστική Υπηρεσία του νομού σε διάφορα θέματα έρευνας και διάσωσης.
Διαθέτει αυτονομία και πληρότητα σε θέματα εξοπλισμού, όπως αεροσυμπιεστή υψηλής πίεσης πλήρωσης φιαλών, πλήρη εξοπλισμό καταδύσεων, συστήματα υποστήριξης επιφανείας, συστήματα παροχής πρώτων βοηθειών, συμβατικό φουσκωτό σκάφος, Τα μέλη του είναι όλοι πτυχιούχοι αυτοδύτες όλων των βαθμίδων και όλων των ειδικοτήτων εκπαίδευσης.
Ένωση Αυτοδυτών Θεσσαλονίκης www.thessalonikidiveclub.gr
Από τους παλιότερους συλλόγους αυτόνομης κατάδυσης στην Ελλάδα, συμπληρώνει αισίως τα 28 χρόνια προσφοράς, καθώς ιδρύθηκε το 1982, σε μία εποχή που η αυτόνομη κατάδυση στη Ελλάδα και ειδικότερα στη Θεσσαλονίκη προσπαθούσε να κάνει τα πρώτα της βήματα. Σήμερα η ΕΑΘ προσφέρει στον ερασιτέχνη αυτοδύτη τη δυνατότητα της καταδυτικής παρέας, της ανταλλαγής εμπειριών και της συνεχούς βελτίωσης της γνώσης μέσα από την εκπαίδευση.
Για το επόμενο διάστημα η ΕΑΘ προγραμματίζει μια σειρά εκδηλώσεων:
α)Ομιλία παρουσίαση με θέμα :"Υποβρύχιο Περσευς" τη Δευτέρα 26/4/2010 στο Κέντρο Ιστορίας Θεσσαλονίκης ,ομιλητής Κώστας Θωκταρίδης.
β)Συμμετοχή της ΕΑΘ στον καθαρισμό του βυθού και της ακτής στα "Ψακούδια Δήμου Ορμύλιας Χαλκιδικής" 8/9-Μαϊου 2009.
β)Συμμετοχή της ΕΑΘ στις εκδηλώσεις για την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος -Ιούνιος 2010 με καθαρισμό βυθού.
γ)οργάνωση "καταδυτικού κάμπιγκ" το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος 22/23/24-5-2010 στη Χαλκιδική με πολλές καταδύσεις.
δ)εκπαίδευση των μελών της ΕΑΘ από το ΕΚΑΒ ,σε θέματα παροχής πρώτων βοηθειών ,ΚΑΡΠΑ χρήση απινιδωτή.
Ομάδα Αυτοδυτών «Τhe Abyss Club» www.theabyss.gr
Στην ιστοσελίδα της «Αβύσσου» θα βρείτε πολλά χρήσιμα στοιχεία, τα οποία απευθύνονται τόσο στους ερασιτέχνες αυτοδύτες, όσο και στους επαγγελματίες, που απασχολούνται με υποθαλάσσια έργα, ιχθυοκαλλιέργειες και άλλες συναφείς δραστηριότητες.
Σύλλογος Ερασιτεχνών Αυτοδυτών «ΤΗΘΥΣ» www.scubadive.gr
O μη κερδοσκοπικός Σύλλογος Ερασιτεχνών Αυτοδυτών "ΤΗΘΥΣ" ιδρύθηκε το 2007 από μια ομάδα αυτοδυτών, που τους ενώνει το πάθος τους για την κατάδυση και η αγάπη τους για το θαλάσσιο περιβάλλον. Οι στόχοι του συλλόγου είναι:
α) Η προάσπιση των συμφερόντων των ερασιτεχνών αυτοδυτών.
β) Η ανάπτυξη και η διάδοση της αυτόνομης κατάδυσης .
γ) Η συνεχής ενημέρωση και επιμόρφωση των μελών του Συλλόγου πάνω σε θέματα της αυτόνομης κατάδυσης.
δ) Η αναβάθμιση της εκπαίδευσης και των παρεχόμενων υπηρεσιών στους ερασιτέχνες αυτοδύτες από τους παροχείς των αντίστοιχων υπηρεσιών σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά πρότυπα, την Ελληνική και την διεθνή πρακτική.
ε) Η προστασία των Ελληνικών θαλασσών, της πολιτιστικής κληρονομιάς, των λιμνών, των ποταμών και εν γένει του φυσικού περιβάλλοντος, με σχετικές ενέργειες προς τις αρμόδιες αρχές.
στ) Η οικολογική ευαισθητοποίηση του κοινού .
ζ) Η ανάπτυξη αθλητικών δραστηριοτήτων σχετικών με την αυτόνομη κατάδυση.
Στην ιστοσελίδα του συλλόγου θα βρείτε πολλά χρήσιμα στοιχεία για τις εκδηλώσεις ευαισθητοποίησης και ενημέρωσης που προγραμματίζονται στο εγγύς μέλλον.
Ομάδα Sea Gate www.sea-gate.gr
Σκοπός της δημιουργίας του Seagate είναι η συμβολή του στην ανάπτυξη και την προώθηση της κατάδυσης αλλά και η συνεχής ενημέρωση για θέματα που αφορούν στην προστασία της θάλασσας και του περιβάλλοντος. To Seagate δεν είναι μια απρόσωπη διαδικτυακή κοινότητα αυτοδυτών, αλλά ένα φιλικό και ζεστό περιβάλλον στο οποίο συμμετέχουν ενεργά τα μέλη του, συμμετέχοντας σε εκπαιδευτικές ημερίδες, σεμινάρια, καταδύσεις, εκθέσεις, ταξίδια και άλλες εκδηλώσεις. Ήδη προγραμματίζεται για 5η φορά ταξίδι στο εξωτερικό για καταδύσεις αναψυχής σε προορισμούς όπως η Μάλτα, η Ερυθρά, η Ταϊλάνδη, το Μπαλί, ενώ παράλληλα πραγματοποιούνται συχνές εξορμήσεις σε όλη την Ελλάδα.
Η θεματολογία του Sea-Gate.gr στηρίζεται σε αρθρογραφία και ειδήσεις των γνωστότερων έντυπων και ηλεκτρονικών μέσων τόσο της Ελλάδας όσο και του εξωτερικού, σε καταξιωμένα πρόσωπα που ασχολούνται με την θάλασσα και την κατάδυση καθώς επίσης και σε άρθρα από τις εμπειρίες της ομάδας ή των μελών του . Το Sea-gate.gr συμμετέχει ενεργά σε εθελοντικά προγράμματα που αφορούν στην προστασία του περιβάλλοντος και των θαλάσσιων ειδών σε συνεργασία με συλλόγους και καταδυτικά κέντρα ενώ έχει δραστηριοποιηθεί στην προώθηση της κατάδυσης στο εξωτερικό. Κάποια από τα θέματα που φιλοξενούνται στις σελίδες του Sea-Gate.gr περιλαμβάνουν την ενημέρωση για εκπαίδευση, καταδυτικούς προορισμούς, βίντεο, φωτογραφίες, καταδυτικό εξοπλισμό, εκπαιδευτικά σεμινάρια, καταδυτικά κέντρα και σχολές, ειδικές προσφορές , πληροφοριακό υλικό για το θαλάσσιο περιβάλλον και τον υποβρύχιο κόσμο, συνεντεύξεις , αφιερώματα
Hellenic Underwater Times www.huts.gr
Τα «Ελληνικά Υποβρύχια Χρονικά» είναι μια διαδικτυακή πύλη ενημέρωσης και διαλόγου, γύρω από τα θέματα που απασχολούν τον Έλληνα ερασιτέχνη αυτοδύτη. Ιστορικά στοιχεία, περιγραφές καταδυτικών εξορμήσεων και το πρώτο αμιγώς καταδυτικό διαδικτυακό ραδιόφωνο στη διεύθυνση www.huts-radio.gr είναι μερικές μόνο από τις πολυσχιδείς δραστηριότητες του Συλλόγου.
Ομάδα φωτογράφησης ναυαγίων www.sea-wrecks.gr
Η καταδυτική αυτή ομάδα αποτελείται από αυτοδύτες που μοιράζονται την κοινή τους αγάπη για την θάλασσα και την κατάδυση. Κύριος στόχος των μελών της ομάδας είναι η επίσκεψη και ανάδειξη των αμέτρητων ναυαγίων της χώρας μας, σεβόμενοι πάντα την ιστορία που τα συνοδεύει.
Αυτό το παράδοξο και αντιαναπτυξιακό καθεστώς απαγόρευσης άλλαξε με το νόμο 3409/2005 «Καταδύσεις Αναψυχής και Άλλες Δραστηριότητες», με τον οποίο οι καταδύσεις από την ανατολή μέχρι τη δύση του ήλιου επιτρέπονται σε όλη τη χώρα, με εξαίρεση τις περιοχές αρχαιολογικού ενδιαφέροντος και τα Θαλάσσια Πάρκα Αλοννήσου και Ζακύνθου.
Οι Έλληνες αυτοδύτες μπορούν πλέον να εξασκήσουν το χόμπι τους νόμιμα, υπό την προϋπόθεση βέβαια ότι δεν επιδίδονται σε δραστηριότητες όπως το υποβρύχιο ψάρεμα με συσκευές αυτόνομης κατάδυσης, μια συνήθεια κάποιων ανέντιμων, η οποίοι δυστυχώς αμαυρώνουν με τη συμπεριφορά τους χιλιάδες ερασιτέχνες αυτοδύτες που σέβονται το περιβάλλον, ή την ανέλκυση αρχαίων -ή μη- αντικειμένων από ναυάγια. Αντιθέτως, η παρουσία συνειδητοποιημένων ερασιτεχνών αυτοδυτών έχει πολλά θετικά αποτελέσματα: Γίνονται οι ίδιοι προστάτες της πολιτιστικής κληρονομιάς και του ενάλιου πλούτου της πατρίδας μας.
Εκτιμάται ότι ο αριθμός των πιστοποιημένων αυτοδυτών στην Ελλάδα ξεπερνά τις 100 χιλιάδες, με αυξητικές μάλιστα τάσεις, ενώ ο δείκτης ατυχημάτων παραμένει εντυπωσιακά χαμηλός –είναι στατιστικά πιο πιθανό να πέσετε θύμα τροχαίου, παρά να τραυματιστείτε κάνοντας κατάδυση. Τα περισσότερα άλλωστε κρούσματα τραυματισμών από τις καταδύσεις αναφέρονται σε περιπτώσεις που δεν ακολουθούνται οι διαδικασίες ασφαλείας και αφορούν σε συντριπτικό ποσοστό αυτούς που ψαρεύουν παράνομα με μπουκάλες.
Ο καταδυτικός τουρισμός αποτελεί τη «βαριά βιομηχανία» χωρών όπως η Μάλτα και η Αίγυπτος και εκατοντάδες χιλιάδες δύτες με τις οικογένειές τους από όλη την Ευρώπη επισκέπτονται τα υποβρύχια… θέλγητρα. Αν και στην Ελλάδα ακόμα προσπαθούμε να ανακαλύψουμε τον… τροχό, υπάρχουν πολλές καταδυτικές κοινότητες που προβάλλουν τα θετικά της αυτόνομης κατάδυσης, προσφέρουν χρήσιμες πληροφορίες σε όλους τους ενδιαφερόμενους, διοργανώνουν σεμινάρια οικολογικής και περιβαλλοντικής ευαισθητοποίησης και ενημερώνουν την πολυπληθή καταδυτική οικογένεια της χώρας μας για τις τελευταίες εξελίξεις στην Ελλάδα αλλά και παγκοσμίως.
Πολλές καταδυτικές κοινότητες, από την Αλεξανδρούπολη μέχρι την Κρήτη, φιλοξενούν τους δεκάδες χιλιάδες Έλληνες αυτοδύτες, παρέχοντάς τους βήμα έκφρασης και προβληματισμού για τα ζητήματα που τους αφορούν. Αν θέλετε να μάθετε τα «μυστικά» της αυτόνομης κατάδυσης, να γνωρίσετε απλούς, καθημερινούς ανθρώπους που ασχολούνται με το χόμπι αυτό και να πληροφορηθείτε για τα τεκταινόμενα στο χώρο, δεν έχετε παρά να επισκεφθείτε τους Συλλόγους που σταχυολογήσαμε και παραθέτουμε:
Σύλλογος Καταδύσεων Αναψυχής http://www.rsdc.gr
O Σύλλογος Καταδύσεων Αναψυχής είναι αναγνωρισμένο αθλητικό σωματείο. Δημιουργήθηκε στο νομό Ημαθίας το 2001 από μια παρέα αυτοδυτών με κίνητρο την αγάπη για την θάλασσα και το υποβρύχιο περιβάλλον. Ασχολείται αποκλειστικά με την αυτόνομη κατάδυση αναψυχής. Παράλληλα στήριξε και το έργο της Mom http://www.mom.gr/ για την διάσωση της μεσογειακής φώκιας. Πραγματοποιεί καταδυτικές εκδρομές, σεμινάρια, εκδηλώσεις, ημερίδες και παρουσιάσεις. Το μεγαλύτερο επίτευγμα του ΣΚΑ είναι ότι δημιούργησε καταδυτική και καλώ εννοούμενη οικολογική συνείδηση σε εκατοντάδες φίλους της θάλασσας.
Ο ΣΚΑ βρίσκεται σε συνεργασία με το πυροσβεστικό κλιμάκιο Ημαθίας και κάνει προσπάθειες να ενταχθεί στο πρόγραμμα πολιτικής προστασίας για εθελοντικές υποβρύχιες υπηρεσίες σε λίμνες και ποτάμια του νομού. Παράλληλα προσφέρει κοινωνικό έργο με την μορφή του εθελοντισμού για οτιδήποτε χρειαστεί υποβρυχίως. Έχει συνεργαστεί στο παρελθόν με την Ελληνική Αστυνομία και με την Πυροσβεστική Υπηρεσία του νομού σε διάφορα θέματα έρευνας και διάσωσης.
Διαθέτει αυτονομία και πληρότητα σε θέματα εξοπλισμού, όπως αεροσυμπιεστή υψηλής πίεσης πλήρωσης φιαλών, πλήρη εξοπλισμό καταδύσεων, συστήματα υποστήριξης επιφανείας, συστήματα παροχής πρώτων βοηθειών, συμβατικό φουσκωτό σκάφος, Τα μέλη του είναι όλοι πτυχιούχοι αυτοδύτες όλων των βαθμίδων και όλων των ειδικοτήτων εκπαίδευσης.
Ένωση Αυτοδυτών Θεσσαλονίκης www.thessalonikidiveclub.gr
Από τους παλιότερους συλλόγους αυτόνομης κατάδυσης στην Ελλάδα, συμπληρώνει αισίως τα 28 χρόνια προσφοράς, καθώς ιδρύθηκε το 1982, σε μία εποχή που η αυτόνομη κατάδυση στη Ελλάδα και ειδικότερα στη Θεσσαλονίκη προσπαθούσε να κάνει τα πρώτα της βήματα. Σήμερα η ΕΑΘ προσφέρει στον ερασιτέχνη αυτοδύτη τη δυνατότητα της καταδυτικής παρέας, της ανταλλαγής εμπειριών και της συνεχούς βελτίωσης της γνώσης μέσα από την εκπαίδευση.
Για το επόμενο διάστημα η ΕΑΘ προγραμματίζει μια σειρά εκδηλώσεων:
α)Ομιλία παρουσίαση με θέμα :"Υποβρύχιο Περσευς" τη Δευτέρα 26/4/2010 στο Κέντρο Ιστορίας Θεσσαλονίκης ,ομιλητής Κώστας Θωκταρίδης.
β)Συμμετοχή της ΕΑΘ στον καθαρισμό του βυθού και της ακτής στα "Ψακούδια Δήμου Ορμύλιας Χαλκιδικής" 8/9-Μαϊου 2009.
β)Συμμετοχή της ΕΑΘ στις εκδηλώσεις για την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος -Ιούνιος 2010 με καθαρισμό βυθού.
γ)οργάνωση "καταδυτικού κάμπιγκ" το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος 22/23/24-5-2010 στη Χαλκιδική με πολλές καταδύσεις.
δ)εκπαίδευση των μελών της ΕΑΘ από το ΕΚΑΒ ,σε θέματα παροχής πρώτων βοηθειών ,ΚΑΡΠΑ χρήση απινιδωτή.
Ομάδα Αυτοδυτών «Τhe Abyss Club» www.theabyss.gr
Στην ιστοσελίδα της «Αβύσσου» θα βρείτε πολλά χρήσιμα στοιχεία, τα οποία απευθύνονται τόσο στους ερασιτέχνες αυτοδύτες, όσο και στους επαγγελματίες, που απασχολούνται με υποθαλάσσια έργα, ιχθυοκαλλιέργειες και άλλες συναφείς δραστηριότητες.
Σύλλογος Ερασιτεχνών Αυτοδυτών «ΤΗΘΥΣ» www.scubadive.gr
O μη κερδοσκοπικός Σύλλογος Ερασιτεχνών Αυτοδυτών "ΤΗΘΥΣ" ιδρύθηκε το 2007 από μια ομάδα αυτοδυτών, που τους ενώνει το πάθος τους για την κατάδυση και η αγάπη τους για το θαλάσσιο περιβάλλον. Οι στόχοι του συλλόγου είναι:
α) Η προάσπιση των συμφερόντων των ερασιτεχνών αυτοδυτών.
β) Η ανάπτυξη και η διάδοση της αυτόνομης κατάδυσης .
γ) Η συνεχής ενημέρωση και επιμόρφωση των μελών του Συλλόγου πάνω σε θέματα της αυτόνομης κατάδυσης.
δ) Η αναβάθμιση της εκπαίδευσης και των παρεχόμενων υπηρεσιών στους ερασιτέχνες αυτοδύτες από τους παροχείς των αντίστοιχων υπηρεσιών σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά πρότυπα, την Ελληνική και την διεθνή πρακτική.
ε) Η προστασία των Ελληνικών θαλασσών, της πολιτιστικής κληρονομιάς, των λιμνών, των ποταμών και εν γένει του φυσικού περιβάλλοντος, με σχετικές ενέργειες προς τις αρμόδιες αρχές.
στ) Η οικολογική ευαισθητοποίηση του κοινού .
ζ) Η ανάπτυξη αθλητικών δραστηριοτήτων σχετικών με την αυτόνομη κατάδυση.
Στην ιστοσελίδα του συλλόγου θα βρείτε πολλά χρήσιμα στοιχεία για τις εκδηλώσεις ευαισθητοποίησης και ενημέρωσης που προγραμματίζονται στο εγγύς μέλλον.
Ομάδα Sea Gate www.sea-gate.gr
Σκοπός της δημιουργίας του Seagate είναι η συμβολή του στην ανάπτυξη και την προώθηση της κατάδυσης αλλά και η συνεχής ενημέρωση για θέματα που αφορούν στην προστασία της θάλασσας και του περιβάλλοντος. To Seagate δεν είναι μια απρόσωπη διαδικτυακή κοινότητα αυτοδυτών, αλλά ένα φιλικό και ζεστό περιβάλλον στο οποίο συμμετέχουν ενεργά τα μέλη του, συμμετέχοντας σε εκπαιδευτικές ημερίδες, σεμινάρια, καταδύσεις, εκθέσεις, ταξίδια και άλλες εκδηλώσεις. Ήδη προγραμματίζεται για 5η φορά ταξίδι στο εξωτερικό για καταδύσεις αναψυχής σε προορισμούς όπως η Μάλτα, η Ερυθρά, η Ταϊλάνδη, το Μπαλί, ενώ παράλληλα πραγματοποιούνται συχνές εξορμήσεις σε όλη την Ελλάδα.
Η θεματολογία του Sea-Gate.gr στηρίζεται σε αρθρογραφία και ειδήσεις των γνωστότερων έντυπων και ηλεκτρονικών μέσων τόσο της Ελλάδας όσο και του εξωτερικού, σε καταξιωμένα πρόσωπα που ασχολούνται με την θάλασσα και την κατάδυση καθώς επίσης και σε άρθρα από τις εμπειρίες της ομάδας ή των μελών του . Το Sea-gate.gr συμμετέχει ενεργά σε εθελοντικά προγράμματα που αφορούν στην προστασία του περιβάλλοντος και των θαλάσσιων ειδών σε συνεργασία με συλλόγους και καταδυτικά κέντρα ενώ έχει δραστηριοποιηθεί στην προώθηση της κατάδυσης στο εξωτερικό. Κάποια από τα θέματα που φιλοξενούνται στις σελίδες του Sea-Gate.gr περιλαμβάνουν την ενημέρωση για εκπαίδευση, καταδυτικούς προορισμούς, βίντεο, φωτογραφίες, καταδυτικό εξοπλισμό, εκπαιδευτικά σεμινάρια, καταδυτικά κέντρα και σχολές, ειδικές προσφορές , πληροφοριακό υλικό για το θαλάσσιο περιβάλλον και τον υποβρύχιο κόσμο, συνεντεύξεις , αφιερώματα
Hellenic Underwater Times www.huts.gr
Τα «Ελληνικά Υποβρύχια Χρονικά» είναι μια διαδικτυακή πύλη ενημέρωσης και διαλόγου, γύρω από τα θέματα που απασχολούν τον Έλληνα ερασιτέχνη αυτοδύτη. Ιστορικά στοιχεία, περιγραφές καταδυτικών εξορμήσεων και το πρώτο αμιγώς καταδυτικό διαδικτυακό ραδιόφωνο στη διεύθυνση www.huts-radio.gr είναι μερικές μόνο από τις πολυσχιδείς δραστηριότητες του Συλλόγου.
Ομάδα φωτογράφησης ναυαγίων www.sea-wrecks.gr
Η καταδυτική αυτή ομάδα αποτελείται από αυτοδύτες που μοιράζονται την κοινή τους αγάπη για την θάλασσα και την κατάδυση. Κύριος στόχος των μελών της ομάδας είναι η επίσκεψη και ανάδειξη των αμέτρητων ναυαγίων της χώρας μας, σεβόμενοι πάντα την ιστορία που τα συνοδεύει.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)