kostasladas.blogspot.com
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΟ ΤΕΥΧΟΣ 13 ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ ΓΕΩΔΡΟΜΙΟ
Μια τελευταία ματιά έξω από το
παράθυρο του γραφείου σε ένα μικρό κομμάτι ουρανού που φαινόταν, έδειχνε πως η
διαδρομή της επιστροφής θα ήταν ελαφρώς βροχερή. Ο δρόμος στρωμένος με αυτό το γυαλιστερό φιλμ από το
συνεχόμενο ψιλόβροχο όλης της
ημέρας και η εκνευριστική κίνηση έκαναν
την επιστροφή να μοιάζει ατελείωτη .
Αντίθετα ο ουρανός ήταν πολύ πιο γρήγορος και βιαζόταν να ξεφορτώσει το βαρύ του φορτίο. Η πρώτη αστραπή που έπεσε φώτισε το μυαλό ,που ξεκίνησε με μιας να μετράει τα δευτερόλεπτα μέχρι την βροντή .Παλιό κόλπο αυτό ,όσο μεγαλώνει ο χρόνος μεταξύ αστραπής και βροντής η καταιγίδα απομακρύνεται. Η καταιγίδα τελικά έτρεχε παράλληλα και πιο χαμηλά από την πορεία μου με αντίθετη κατεύθυνση ,ευτυχώς θα γύρναγα στο σπίτι στεγνός.
Η επόμενη αστραπή ,ήταν δική μου ,που δεν φώτισε τίποτα άλλο παρά μόνο τα μάτια μου, ασυναίσθητα άπλωσα το χέρι και χάιδεψα το σακίδιο στην πλάτη ,σαν να ήθελα να πάρω την συγκατάθεση της ,αυτής που με συντροφεύει σε κάθε μου δρόμο ,ένοιωσα να μου λέει ναι ,πάμε να την δούμε από κοντά ,πάμε να μπούμε μέσα της να την απολαύσουμε.
Αλλαγή πορείας και η μεγάλη ευθεία μας έφερε γρήγορα στην παραλία .Η φουρτουνιασμένη θάλασσα ,ο συννεφιασμένος ουρανός που έφτανε χαμηλά μέχρι τον ορίζοντα ,το αγκυροβολημένο ιστιοφόρο , ο παγωμένος και δυνατός μαΐστρος που λύγιζε τα δέντρα συνέθεσαν το κάδρο μας .
Η καταιγίδα μόλις ξεκίνησε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
WW2 Wrecks welcomes and encourages readers to comment and engage in respectful conversation about the content posted here.
We value thoughtful, polite and concise comments that reflect a variety of views.