Η Ελλάδα είναι μια χώρα με έντονο ανάγλυφο, όπου ανάμεσα στους ορεινούς όγκους υπάρχουν φαράγγια, ποτάμια, χείμαρροι και εντυπωσιακοί καταρράκτες. Πολλά από αυτά τα μέρη είναι συνυφασμένα με τη λαϊκή παράδοση, καθώς αποτέλεσαν σε άλλες εποχές καταφύγιο όσων ήθελαν να αποφύγουν την «τσιμπίδα» των κατακτητών που κατά καιρούς λυμαίνονταν τη χώρα μας.
Σήμερα, αυτά τα μοναδικής ομορφιάς τοπία, αποτελούν τους τελευταίους παρθένους βιότοπους, οι οποίοι «καλούν» τους φυσιολάτρες να τους ανακαλύψουν. Ήδη από τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα ξεκίνησε η καταγραφή των φαραγγιών της χώρας και η κατάβαση, μέσα σε αντίξοες πολλές φορές συνθήκες και με πρωτόγονο με τα σημερινά δεδομένα εξοπλισμό.
Με το πέρασμα του χρόνου και ιδίως με την ανάπτυξη των τεχνικών κατάβασης και την εξειδικευμένη εκπαίδευση, η κατάβαση φαραγγιών ή canyoning όπως είναι διεθνώς γνωστή, έχει πλέον γίνει ένα δημοφιλές χόμπι για άνδρες, γυναίκες, αλλά και παιδιά, η οποία συνδυάζει σπηλαιολογία, ορειβασία και διάσχιση ορμητικών νερών. «Πρωτοπόροι στην Ελλάδα ήταν σίγουρα οι τολμηροί ορειβάτες που κατέβαιναν το φαράγγι της Γκούρας στην Πάρνηθα. Πολύ αργότερα αρκετοί Έλληνες εκπαιδεύτηκαν στο εξωτερικό -κυρίως στη Γαλλία και την Ιταλία- και έφεραν τις σύγχρονες τεχνικές canyoning και στη χώρα μας», λέει στον «Ε.Τ.» η κ. Κατερίνα Μαλαμά, η οποία ασχολείται εδώ και αρκετά χρόνια με την κατάβαση φαραγγιών.
Πολλοί σύλλογοι-μέλη της Σπηλαιολογικής Ομοσπονδίας Ελλάδας- ασχολούνται ενεργά με την κατάβαση φαραγγιών και παρέχουν πληροφορίες αλλά και εκπαίδευση. «Το canyoning απευθύνεται σχεδόν σε όλους», εξηγεί η κ. Μαλαμά και συμπληρώνει: «Είναι μια δραστηριότητα που αρέσει πολύ και στις γυναίκες γιατί περιέχει την έννοια του παιχνιδιού. Το νερό, σε συνδυασμό με την άμεση επαφή με την φύση και την ασφαλή κατάβαση είναι το καλύτερο αγχολυτικό στις μέρες μας».
Η κατάβαση φαραγγιών δεν είναι όμως απλή υπόθεση. Απαιτεί εκπαίδευση, η οποία εξασφαλίζει την αντιμετώπιση της όποιας … αναποδιάς προκύψει. Έτσι ελαχιστοποιείται ο κίνδυνος ατυχήματος. «Η επαρκής εκπαίδευση είναι η σημαντικότερη δικλίδα ασφαλείας για τους… φαραγγάδες, όπως αυτοαποκαλούνται όσοι ασχολούνται με αυτό το χόμπι», τονίζει η κ. Μαλαμά και συνεχίζει: «Κίνδυνοι υπάρχουν, αλλά η άρτια εκπαίδευση σε βοηθά να τους αντιμετωπίσεις με επιτυχία. Πτώσεις, υποθερμίες, ξαφνικά καιρικά φαινόμενα είναι μερικοί από αυτούς που μπορεί να κληθούμε να αντιμετωπίσουμε μέσα σε ένα φαράγγι. Εάν δεν προσέξουμε μερικές βασικές αρχές, όπως είναι ο εξοπλισμός μας, ο καιρός και η εμπειρία των ομαδαρχών μας, τα εν δυνάμει ατυχήματα μπορεί να είναι πιο σοβαρά».
Η εκπαίδευση διαρκεί ανάλογα το επίπεδο που θέλει κάποιος να φτάσει, από 4 ημέρες ,αν απλά θέλει να είναι μέλος της ομάδας με ασφάλεια και φυσικά αρκετά περισσότερο αν θέλει η ομάδα να τον… ακολουθεί. Η εκπαίδευση, βέβαια, από μόνη της δεν αρκεί, καθώς οι εμπειρίες που αποκτώνται σε πραγματικές συνθήκες κατάβασης είναι πραγματικά ανεκτίμητες και βοηθούν τον εκκολαπτόμενο φαραγγά να βελτιώσει τις τεχνικές που διδάχθηκε.
Ακόμα και παιδιά, από την ηλικία των 10 ετών μπορούν να ασχοληθούν με το χόμπι, από τη στιγμή που έχουν τον έλεγχο του εξοπλισμού τους: «Πρέπει να μπορούν να χειρίζονται το σχοινί», λέει η κ. Μαλαμά. «Σε εύκολα και χαλαρά φαράγγια με νερό, τσουλήθρες και βουτιές μπορούμε να τα πάμε και νωρίτερα, πάντα βεβαίως υπό την επίβλεψή μας και σε απολύτως ελεγχόμενες συνθήκες», συμπληρώνει.
Η χαρά της επαφής με τη φύση και η αίσθηση της ομαδικότητας είναι δύο χαρακτηριστικά συναισθήματα που δημιουργεί η κατάβαση φαραγγιών. Η κ. Μαλαμά ξεχωρίζει και τη «χαλαρή αύξηση της αδρεναλίνης που επιφυλάσσει μια γνωριμία με μια άλλη πλευρά αθέατη στους πολλούς της φύσης. "Με συναρπάζει πραγματικά το γεγονός ότι κάθε φαράγγι είναι ένα ξεχωριστό κομμάτι γης, ένα ιδιαίτερο οικοσύστημα, με τη χλωρίδα και την πανίδα της. Το μόνο που σκέφτομαι όμως, είναι ότι πρέπει να προσέχω και την παραμικρή κίνησή μου. Είμαι... χαλαρά συγκεντρωμένη, κάτι σαν την γιόγκα δηλαδή».
Μια άλλη διάσταση της κατάβασης φαραγγιών είναι και η οικολογική ευαισθητοποίηση όσων ασχολούνται με αυτό το χόμπι. Τα φαράγγια είναι «κρυμμένα» στα μάτια των πολλών. Ετσι οι άνθρωποι πετούν εκεί, ό,τι δεν χρειάζονται «Κατεβαίνουμε στα φαράγγια και συναντάμε στο δρόμο μας από σακούλες μέχρι ηλεκτρικές συσκευές. Πρέπει όμως όλοι να καταλάβουμε ότι προστατεύοντας τα φαράγγια, προφυλάσσουμε τη ζωή που κρύβεται εκεί αλλά και την δική μας υγεία, μιας και πολλές φορές το νερό αυτό καταλήγει στα ποτήρια μας. Η Σπηλαιολογική Ομοσπονδία Ελλάδος καταγράφει τα φαράγγια που έχουν πρόβλημα ρύπανσης, έρχεται σε επαφή με τις τοπικές αρχές και προσπαθεί να ευαισθητοποιήσει τους κατοίκους των περιοχών αυτών, αλλά και τους επισκέπτες, ώστε η ανθρωπογενής επιβάρυνση των ευαίσθητων αυτών περιοχών να περιορίζεται στο ελάχιστο», εξηγεί η κ. Μαλαμά.
Ελάχιστος εξοπλισμός:
Πολλοί σύλλογοι-μέλη της Σπηλαιολογικής Ομοσπονδίας Ελλάδας- ασχολούνται ενεργά με την κατάβαση φαραγγιών και παρέχουν πληροφορίες αλλά και εκπαίδευση. «Το canyoning απευθύνεται σχεδόν σε όλους», εξηγεί η κ. Μαλαμά και συμπληρώνει: «Είναι μια δραστηριότητα που αρέσει πολύ και στις γυναίκες γιατί περιέχει την έννοια του παιχνιδιού. Το νερό, σε συνδυασμό με την άμεση επαφή με την φύση και την ασφαλή κατάβαση είναι το καλύτερο αγχολυτικό στις μέρες μας».
Η κατάβαση φαραγγιών δεν είναι όμως απλή υπόθεση. Απαιτεί εκπαίδευση, η οποία εξασφαλίζει την αντιμετώπιση της όποιας … αναποδιάς προκύψει. Έτσι ελαχιστοποιείται ο κίνδυνος ατυχήματος. «Η επαρκής εκπαίδευση είναι η σημαντικότερη δικλίδα ασφαλείας για τους… φαραγγάδες, όπως αυτοαποκαλούνται όσοι ασχολούνται με αυτό το χόμπι», τονίζει η κ. Μαλαμά και συνεχίζει: «Κίνδυνοι υπάρχουν, αλλά η άρτια εκπαίδευση σε βοηθά να τους αντιμετωπίσεις με επιτυχία. Πτώσεις, υποθερμίες, ξαφνικά καιρικά φαινόμενα είναι μερικοί από αυτούς που μπορεί να κληθούμε να αντιμετωπίσουμε μέσα σε ένα φαράγγι. Εάν δεν προσέξουμε μερικές βασικές αρχές, όπως είναι ο εξοπλισμός μας, ο καιρός και η εμπειρία των ομαδαρχών μας, τα εν δυνάμει ατυχήματα μπορεί να είναι πιο σοβαρά».
Η εκπαίδευση διαρκεί ανάλογα το επίπεδο που θέλει κάποιος να φτάσει, από 4 ημέρες ,αν απλά θέλει να είναι μέλος της ομάδας με ασφάλεια και φυσικά αρκετά περισσότερο αν θέλει η ομάδα να τον… ακολουθεί. Η εκπαίδευση, βέβαια, από μόνη της δεν αρκεί, καθώς οι εμπειρίες που αποκτώνται σε πραγματικές συνθήκες κατάβασης είναι πραγματικά ανεκτίμητες και βοηθούν τον εκκολαπτόμενο φαραγγά να βελτιώσει τις τεχνικές που διδάχθηκε.
Ακόμα και παιδιά, από την ηλικία των 10 ετών μπορούν να ασχοληθούν με το χόμπι, από τη στιγμή που έχουν τον έλεγχο του εξοπλισμού τους: «Πρέπει να μπορούν να χειρίζονται το σχοινί», λέει η κ. Μαλαμά. «Σε εύκολα και χαλαρά φαράγγια με νερό, τσουλήθρες και βουτιές μπορούμε να τα πάμε και νωρίτερα, πάντα βεβαίως υπό την επίβλεψή μας και σε απολύτως ελεγχόμενες συνθήκες», συμπληρώνει.
Η χαρά της επαφής με τη φύση και η αίσθηση της ομαδικότητας είναι δύο χαρακτηριστικά συναισθήματα που δημιουργεί η κατάβαση φαραγγιών. Η κ. Μαλαμά ξεχωρίζει και τη «χαλαρή αύξηση της αδρεναλίνης που επιφυλάσσει μια γνωριμία με μια άλλη πλευρά αθέατη στους πολλούς της φύσης. "Με συναρπάζει πραγματικά το γεγονός ότι κάθε φαράγγι είναι ένα ξεχωριστό κομμάτι γης, ένα ιδιαίτερο οικοσύστημα, με τη χλωρίδα και την πανίδα της. Το μόνο που σκέφτομαι όμως, είναι ότι πρέπει να προσέχω και την παραμικρή κίνησή μου. Είμαι... χαλαρά συγκεντρωμένη, κάτι σαν την γιόγκα δηλαδή».
Μια άλλη διάσταση της κατάβασης φαραγγιών είναι και η οικολογική ευαισθητοποίηση όσων ασχολούνται με αυτό το χόμπι. Τα φαράγγια είναι «κρυμμένα» στα μάτια των πολλών. Ετσι οι άνθρωποι πετούν εκεί, ό,τι δεν χρειάζονται «Κατεβαίνουμε στα φαράγγια και συναντάμε στο δρόμο μας από σακούλες μέχρι ηλεκτρικές συσκευές. Πρέπει όμως όλοι να καταλάβουμε ότι προστατεύοντας τα φαράγγια, προφυλάσσουμε τη ζωή που κρύβεται εκεί αλλά και την δική μας υγεία, μιας και πολλές φορές το νερό αυτό καταλήγει στα ποτήρια μας. Η Σπηλαιολογική Ομοσπονδία Ελλάδος καταγράφει τα φαράγγια που έχουν πρόβλημα ρύπανσης, έρχεται σε επαφή με τις τοπικές αρχές και προσπαθεί να ευαισθητοποιήσει τους κατοίκους των περιοχών αυτών, αλλά και τους επισκέπτες, ώστε η ανθρωπογενής επιβάρυνση των ευαίσθητων αυτών περιοχών να περιορίζεται στο ελάχιστο», εξηγεί η κ. Μαλαμά.
Ελάχιστος εξοπλισμός:
στολή νεοπρέν,
ζώνη (μποντριέ)
λανιέρες (σύστημα αυτασφάλισης ασφαλειών)
2 καραμπίνερ (κρίκοι),
Οχτάρι (σύστημα κατάβασης)
κράνος,
ένα ζευγάρι κάλτσες νεοπρέν και παπούτσια που καλύπτουν τον αστράγαλο και δεν γλιστράνε.
Μια σφυρίχτρα (είναι πολύ χρήσιμη στην επικοινωνία εκεί που δεν μπορούμε να ακούσουμε εξαιτίας της βοής του νερού)
ένα ζευγάρι γάντια (προαιρετικά).
Οσο ανεβαίνεις τα επίπεδα πολλαπλασιάζονται και τα υλικά που πρέπει να έχεις μαζί σου.
Το κόστος ξεκινάει από 250 €.
Υπάρχει πάντα και η λύση του να νοικιάσεις τα υλικά.
Οι σύλλογοι κατά την διάρκεια της εκπαίδευσης παρέχουν στους μαθητές όλα τα υλικά, εκτός από την νεοπρέν που καλό είναι να έχει ο καθένας την δική του.
Τα καλύτερα ελληνικά φαράγγια
1. Γοργοπόταμος. Κατά γενική ομολογία το νο 1 φαράγγι στη χώρα μας.
2. Χα. Το πιο εντυπωσιακό φαράγγι της Κρήτης και από τα πιο όμορφα στη χώρα μας.
3. Αμπάς, στην Κρήτη. Με τον μοναδικό εντυπωσιακό καταρράκτη των 145 μέτρων.
4. Μαύρης Σπηλιάς στην Ευρυτανία. Είναι μοναδικό λόγω της φυσικής ομορφιά τους αλλά και της ιστορικής του αξίας.
5. Του Φονέα στην Σαμοθράκη
6. Της Καλυψούς στον Όλυμπο. Πανέμορφο και με υπέροχη θέα στη θάλασσα
7. Ροσκά. Ενα φαράγγι - παραπόταμος του Πανταβρέχει στην Ευρυτανία
8. Ποτιστίδων στον Παρνασσό γιατί είναι ένα εντυπωσιακό "αλπικό" φαράγγι
9. Της Καλλιθέας γιατί εκεί έχουν εκπαιδευτεί μερικές δεκάδες «φαραγγάδες»
10 Της Αρβης. Επίσης στην Κρήτη για τη μοναδική αίσθηση σπηλαίου που δημιουργεί ένα σκοτεινό κομμάτι του.
11. Από τα πιο όμορφα φαράγγια είναι και η Νέδα, τόσο στο κομμάτι που το περπατάς, αλλά και στους καταρράκτες της.
ζώνη (μποντριέ)
λανιέρες (σύστημα αυτασφάλισης ασφαλειών)
2 καραμπίνερ (κρίκοι),
Οχτάρι (σύστημα κατάβασης)
κράνος,
ένα ζευγάρι κάλτσες νεοπρέν και παπούτσια που καλύπτουν τον αστράγαλο και δεν γλιστράνε.
Μια σφυρίχτρα (είναι πολύ χρήσιμη στην επικοινωνία εκεί που δεν μπορούμε να ακούσουμε εξαιτίας της βοής του νερού)
ένα ζευγάρι γάντια (προαιρετικά).
Οσο ανεβαίνεις τα επίπεδα πολλαπλασιάζονται και τα υλικά που πρέπει να έχεις μαζί σου.
Το κόστος ξεκινάει από 250 €.
Υπάρχει πάντα και η λύση του να νοικιάσεις τα υλικά.
Οι σύλλογοι κατά την διάρκεια της εκπαίδευσης παρέχουν στους μαθητές όλα τα υλικά, εκτός από την νεοπρέν που καλό είναι να έχει ο καθένας την δική του.
Τα καλύτερα ελληνικά φαράγγια
1. Γοργοπόταμος. Κατά γενική ομολογία το νο 1 φαράγγι στη χώρα μας.
2. Χα. Το πιο εντυπωσιακό φαράγγι της Κρήτης και από τα πιο όμορφα στη χώρα μας.
3. Αμπάς, στην Κρήτη. Με τον μοναδικό εντυπωσιακό καταρράκτη των 145 μέτρων.
4. Μαύρης Σπηλιάς στην Ευρυτανία. Είναι μοναδικό λόγω της φυσικής ομορφιά τους αλλά και της ιστορικής του αξίας.
5. Του Φονέα στην Σαμοθράκη
6. Της Καλυψούς στον Όλυμπο. Πανέμορφο και με υπέροχη θέα στη θάλασσα
7. Ροσκά. Ενα φαράγγι - παραπόταμος του Πανταβρέχει στην Ευρυτανία
8. Ποτιστίδων στον Παρνασσό γιατί είναι ένα εντυπωσιακό "αλπικό" φαράγγι
9. Της Καλλιθέας γιατί εκεί έχουν εκπαιδευτεί μερικές δεκάδες «φαραγγάδες»
10 Της Αρβης. Επίσης στην Κρήτη για τη μοναδική αίσθηση σπηλαίου που δημιουργεί ένα σκοτεινό κομμάτι του.
11. Από τα πιο όμορφα φαράγγια είναι και η Νέδα, τόσο στο κομμάτι που το περπατάς, αλλά και στους καταρράκτες της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
WW2 Wrecks welcomes and encourages readers to comment and engage in respectful conversation about the content posted here.
We value thoughtful, polite and concise comments that reflect a variety of views.