Σε λίγες μέρες, στις 3 Μαΐου, θα έχουμε γενέθλια. Μαύρα γενέθλια, για την ακρίβεια. Κλείνουμε ένα χρόνο από την υπογραφή του Μνημονίου, τις επιπτώσεις του οποίου βιώνουμε καθημερινά όλοι μας. Πέρα από τις απόπειρες «κύκλων», εντός και εκτός, να μας το παρουσιάσουν ως «μόνη ελπίδα σωτηρίας», ή «αιτία για όλα τα δεινά», ας κάνουμε ένα βήμα πίσω και ας δούμε που βρισκόμαστε σήμερα.
Η δραματική επιδείνωση της πραγματικής οικονομίας, το σάπιο μοντέλο του κρατικοδίαιτου ιδρυματισμού, η αποσύνθεση της δημόσιας Υγείας και Παιδείας, συνεχίζονται με τον ίδιο ρυθμό, σαν να μην πέρασε μια μέρα.
Κάποιοι προσποιούνται ότι δεν έχουμε χρεοκοπήσει και ακούμε κάθε τόσο να μας βάζουν όλους στο ίδιο σακί. Η τακτική αυτή, η λεγόμενη της «συλλογικής ευθύνης» ένα στόχο έχει: Να μας κάνει όλους εν δυνάμει ένοχους και στο τέλος να γλυτώσουν οι πραγματικοί υπαίτιοι.
Οι περίφημες «διαρθρωτικές αλλαγές» έχουν καταντήσει μια κενή νοήματος λεκτική ακροβασία. Ο εξορθολογισμός της φορολογίας και η πάταξη της φοροδιαφυγής είναι τα πιο σύντομα ανέκδοτα. Ο έλεγχος στις αγορές για τα φαινόμενα αισχροκέρδειας είναι για το θεαθήναι μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες.
Την ίδια στιγμή, δε βλέπουμε κανένα κίνητρο για την αύξηση της παραγωγικότητας και δεν ακούμε καμία ρεαλιστική πρόταση για βιώσιμη εναλλακτική λύση.
Απλά, περιμένουμε τους βαρβάρους, να μας πάρουν το κεφάλι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
WW2 Wrecks welcomes and encourages readers to comment and engage in respectful conversation about the content posted here.
We value thoughtful, polite and concise comments that reflect a variety of views.