Ψάρεψαν... ημιερπυστριοφόρο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου σε ποτάμι

 

Πολωνοί ερευνητές εντόπισαν στον ποταμό Πίλιτσα ένα ημιερπυστριοφόρο Sd.Kfz.250 και μετά από επίπονη προσπάθεια, με τη βοήθεια βαρέων οχημάτων, κατάφεραν χθες να το αποκολλήσουν από το βυθό και να το ανελκύσουν.

 

Δεν είναι η πρώτη φορά που εντοπίζονται υπολείμματα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου στην Πολωνία, η οποία άλλωστε αποτέλεσε πεδίο σκληρών μαχών. 

Το συγκεκριμένο τεθωρακισμένο θεωρείται αρκετά σπάνιο, ενώ η κατάστασή του εντυπωσιάζει, με τα διακριτικά του να είναι ακόμα εμφανή, παρά τη μακροχρόνια παραμονή του στο ποτάμι.

Η χαμηλή στάθμη του ποταμού, λόγω καλοκαιριού, είχε ως αποτέλεσμα να γίνει ευκολότερος ο εντοπισμός και η ανέλκυση του ημιερπυστριοφόρου.

Οι έρευνες για την ταυτοποίηση του τεθωρακισμένου συνεχίζονται. 

Διαβάστε εδώ

Ο βυθός της Σικελίας έκρυβε ένα... ιπτάμενο φρούριο

Στις 18 Απριλίου του 1943, ένα αμερικανικό βαρύ βομβαρδιστικό Β-17 συμμετείχε σε επιδρομή κατά στόχων στο Παλέρμο της Ιταλίας. 

Η αντίδραση των Γερμανών ήταν άμεση και το "Devils from Hell", όπως ήταν το παρατσούκλι του αεροσκάφους από το εννιαμελές πλήρωμά του, δέχθηκε επίθεση από Μe-110, τα οποία το κατέρριψαν.

Κανένας δεν πρόλαβε να κάνει χρήση του αλεξίπτωτού του και έτσι το αεροσκάφος συνετρίβη στη θάλασσα, 4 ναυτικά μίλια από το Παλέρμο, παρασέρνοντας στο βυθό και τα εννιά μέλη του πληρώματός του.

Η ταυτοποίηση του αεροναυαγίου κατέστη δυνατή, χάρη στις άοκνες και ανιδιοτελείς προσπάθειες αυτοδυτών, ιστοριοδιφών και ερευνητών, οι οποίο αφήνοντας στην άκρη εγωπάθειες, κουτσαβακισμούς, μωροφιλοδοξία και ματαιοδοξία, συνεργάστηκαν αρμονικά, προκειμένου να βάλουν "ταυτότητα" στο Β-17.

Οι έρευνες της ομάδας απέδωσαν καρπούς, καθώς οι σειριακοί αριθμοί στους κινητήρες και σε άλλα σημεία του Β-17 διευκόλυναν τη διαδικασία ταυτοποίησης. 

Το αεροναυάγιο βρίσκεται σε βάθος 75 πεερίπου μέτρων.

Διαβάστε εδώ

Για πρώτη φορά στη δημοσιότητα φωτογραφίες του θρυλικού ναυαγίου του "Ερέβους"

Το 1845 μια ερευνητική αποστολή, υπό τον Σερ Τζών Φράνκλιν, απέπλευσε από τη Βρετανία, προκειμένου να βρει το Βορειοδυτικό Πέρασμα, τη θαλάσσια δίοδο δηλαδή από τον Ατλαντικό στον Ειρηνικό Ωκεανό.

Αν ο Φράνκλιν έβρισκε το πέρασμα, η τότε Βρετανική Αυτοκρατορία θα κέρδιζε στον αγώνα της επικράτησης στην Άπω Ανατολή, καθώς η εμπορική προοπτική της Κίνας και της Ασίας γενικότερα αποτελούσε το "μήλο της έριδος" για τους Άγγλους, τους Γάλλους και δευτερευόντως και τους Αμερικανούς.

Η αποστολή όμως, αποτελούμενη από δύο πλοία το "Ερεβος" και τον "Τρόμο", δεν είχε αίσιο τέλος. Τα πλοία παγιδεύτηκαν στους πάγους και το πλήρωμά τους πέθανε μαρτυρικά από ασιτία και κακουχίες.

Για περισσότερα από 150 χρόνια μάταια ερευνητές αναζητούσαν κάποιο ίχνος των δύο πλοίων, μέχρι τη στιγμή που πέρσυ ο ίδιος ο πρωθυπουργός του Καναδά ανακοίνωσε ότι βρέθηκε το ναυάγιο του "Ερέβους" σε βάθος μόλις 12 μέτρων. Ο "Τρόμος" ωστόσο, παρά τις έρευνες που συνεχίζονται, εξακολουθεί να αγνοείται.

 

Τα εντεταλμένα όργανα των καναδικών αρχών έδωσαν στη δημοσιότητα φωτογραφίες από το ναυάγιο του "Ερέβους", στις οποίες φαίνεται ότι το πλοίο διατηρείται σε άριστη κατάσταση.

 Διαβάστε εδώ και εκεί 

Φουκουσίμα, απόκοσμες εικόνες από τη πόλη-φάντασμα, μετά την πυρηνική καταστροφή

Η πυρηνική καταστροφή στη Φουκουσίμα το Μάρτιο του 2011, η χειρότερη από την αντίστοιχη του Τσερνομπίλ το 1986, ανάγκασε 160.000 Ιάπωνες να ξεσπιτωθούν, αφήνοντας πίσω τους τα πάντα.

  

Σήμερα, 20.000 εργάτες μοχθούν καθημερινά για να απομακρύνουν τα ραδιενεργά κατάλοιπα, με την ελπίδα ότι θα δώσουν έτσι το δικαίωμα σε 120.000 περίπου κατοίκους της πληγείσας περιοχής να επιστρέψουν κάποια στιγμή στα σπίτια τους.

Οι εικόνες που τράβηε ο φωτογράφος Αρκάδιος Ποντιεζίνσκι είναι συγκλονιστικές. 

Άδειες τάξεις σχολείων, με τον πίνακα να έχει ακόμα τα τελευταία μαθήματα που παρακολούθησαν τα παιδιά πριν απομακρυνθούν, σειρές αυτοκινήτων που έχουν καλυφθεί από πυκνή βλάστηση, ένα στρωμένο τραπέζι που περιμένει υπομονετικά τους ανθρώπους, σούπερ μάρκετ γεμάτα με τα είδη προς πώληση...

Διαβάστε εδώ

Πέμπτη 12 Οκτωβρίου 1944: Η Αθήνα ελεύθερη, μετά από 1277 μερόνυχτα Κατοχής από τους ναζί

Στις 12 Οκτωβρίου του 1944, ημέρα Πέμπτη, τα πρώτα συμμαχικά στρατεύματα περπάτησαν στην Αθήνα, μέσα σε μια ατμόσφαιρα φρενήρους χαράς και αγαλλίασης από τον πληυθσμό της πρωτεύουσας, μετά από 3,5 χρόνια ή 1277 ημέρες κατοχής από τους ναζί και τα ντόπια ανδρείκελά τους, τους συνεργάτες του κατακτητή.

Λίγες μόλις ώρες είχαν περάσει από τη στιγμή που τα τελευταία υπολείμματα του γερμανικού στρατού είχαν αποχωρήσει από την Αθήνα και τα περίχωρά της, παίρνοντας το μακρύ δρόμο της υποχώρησης, μέσα από την Ελλάδα και τη Γιουγκοσλαβία, προκειμένου να γλυτώσουν τον εγκλωβισμό τους από το σοβιετικό στρατό, ο οποίος προέλαυνε ακάθεκτος στο ανατολικό μέτωπο και τις βαλκανικές χώρες.

Η γλαφυρή περιγραφή της εισόδου των συμμαχικών στρατευμάτων στην Αθήνα και η αποθεωτική υποδοχή που επεφύλαξαν οι κάτοικοι της πρωτεύουσας αποτυπώνεται με γλαφυρότητα στο φύλλο της 15ης Οκτωβρίου του 1944, της εφημερίδας "Η ΜΑΧΗ", μιας από τις δύο τουλάχιστον που κυκλοφορούσαν με το ίδιο όνομα κατά την περίοδο της κατοχής, η καθεμιά προσκείμενη σε διαφορετικό ιδεολογικό στρατόπεδο.

Ήταν στιγμές χαράς, επιτέλους μετά από τη ναζιστική κατοχή, οι κάτοικοι μπορούσαν να βγουν στους δρόμους και να πανηγυρίσουν για την απελευθέρωση της Αθήνας.

Αυτός ο σύντομος "μήνας του μέλιτος", έμελλε να διακοπεί βίαια το επόμενο διάστημα, καθώς κλιμακώθηκαν οι εντάσεις των αντιμαχόμενων ιδεολογικά πλευρών, οι οποίες οδήγησαν στα Δεκεμβριανά, μια ακόμα μαύρη σελίδα της σύγχρονης Ιστορίας μας.

Οι πολίτες έραιναν με λουλούδια τους συμμάχους, σήκωναν στα χέρια τους στρατιώτες και βγήκαν στους δρόμους και τα μπαλκόνια για να επευφημήσουν τους απελευθερωτές τους. 

To πανεπιστήμιο Harvard έχασε από τους φυλακισμένους

Η αληθινή αυτή ιστορία είναι σίγουρο ότι θα αποτελέσει τη "μαγιά" για ένα ακόμα χολιγουντιανό μπλοκμπάστερ και αν ο Ρόμπιν Ουίλιαμς βρισκόταν ακόμα στη ζωή, θα μπορούσε να υποδυθεί έναν οσκαρικό ρόλο, στα πρότυπα της ταινίας "Ο κύκλος των χαμένων ποιητών".

Πριν από μερικές ημέρες η ομάδα διαλεκτικής, ή ομάδα ντημπαίητ όπως λέμε στα... ελληνικά, του ξακουστού πανεπιστημίου Ηarvard, η οποία είναι πρωταθλήτρια στις ΗΠΑ, αναμετρήθηκε με μια ομάδα φυλακισμένων της Νέας Υόρκης.

Το αποτέλεσμα ήταν μάλλον απροσδόκητο για τους τρυφηλούς γόνους επιφανών και πλούσιων φυσικά οικογενειών, καθώς οι έγκλειστοι κατάφεραν να νικήσουν με την επιχειρηματολογία τους.

"Δεν υπάρχουν πολλές ομάδες για τις οποίες είμαστε περήφανοι που χάσαμε . Η εξαιρετικά ευφυής ομάδα των φυλακισμένων που αντιμετωπίσαμε κάνει καταπληκτική δουλειά", ανέφεραν οι φοιτητές του Χάρβαρντ στην ιστοσελίδα τους στο facebook. 

Η ομάδα διαλεκτικής της φυλακής είναι μια πρωτοβουλία εμπνευσμένων καθηγητών, οι οποίοι πιστεύουν πως πρέπει να δίνεται δεύτερη ευκαιρία σε ανθρώπους που βρέθηκαν πίσω από τα κάγκελα.

Ένα από τα μέλη της ομάδας των φυλακισμένων, ο Κάρλος Πολάνκο, ο οποίος καταδικάστηκε για ανθρωποκτονία δήλωσε ότι "ευλογηθήκαμε με μια ευκαιρία, η διαδικασία μας κάνει να πιστέψουμε στους εαυτούς μας".  

Διαβάστε εδώ και εκεί

Yonaguni, η "Ατλαντίδα" της Ιαπωνίας

Ο μύθος της Ατλαντίδας εξακολουθεί να συναρπάζει, με τις θεωρίες που βλέπουν το φως της δημοσιότητας να ξεπερνούν πολλές φορές κάθε φαντασία.

Το 1986, ένας Ιάπων αυτοδύτης, ο Κιχατσίρο Αρατάκι, καταδύθηκε στα ανοιχτά του νησιού Ιοναγκούνη και με έκπληξη αντίκρυσε σε βάθος μόλις 6 μέτρων μεγαλιθικές κατασκευές που θύμιζαν αντίστοιχα κτίσματα της παλαιολιθικής περιόδου.

Αμέσως μόλις αναδύθηκε, ο Αρατάκι επικοινώνησε με τα εντεταλμένα όργανα της ενάλιας αρχαιολογικής υπηρεσίας της Ιαπωνίας, στελέχη της οποίας άρχισαν αμέσως τις έρευνες στο σημείο και χαρτογραφώντας τη βυθισμένη πολιτεία.

Αν και τα ίχνη ανθρώπινης παρέμβασης στα λίθινα μνημεία είναι εμφανείς, γεωλόγοι στην Ιαπωνία παρέμειναν επιφυλακτικοί, θεωρώντας πως η "Ατλαντίδα" της Ιαπωνίας είναι μάλλον έργο της Φύσης και όχι ανθρώπινη κατασκευή. 

Πιθανότατα, σύμφωνα με τους γεωλόγους, το Yonaguni ήταν ένα σύμπλεγμα λίθων που διαμορφώθηκαν από την τεκτονική δραστηριότητα και στη συνέχεια οι άνθρωποι της εποχής σμίλεψαν τα βράχια με τέτοιο τρόπο ώστε να εξυπηρετούν τις δραστηριότητές τους. Λόγω σεισμού ενδεχομένως, η περιοχή καταβυθίστηκε στη θάλασσα και η "Ατλαντίδα" παρέμεινε χαμένη για χιλιετίες. 

Ακόμα και σήμερα πάντως, οι απόψεις διίστανται, με εκείνους που θεωρούν ότι το Yonaguni είναι πράγματι μια χαμένη πόλη, παρόμοια με την Ατλαντίδα, ενώ άλλοι πιστεύουν ότι η γεωμορφολογία της περιοχής έχει προσδώσει στα βράχια "ανθρώπινα" χαρακτηριστικά.

Διαβάστε εδώ

Το ναυαγισμένο δεξαμενόπλοιο του Αριστοτέλη Ωνάση "ξερνάει" ακόμα πετρέλαιο

Ο Αριστοτέλης Ωνάσης έχει περάσει στη σφαίρα του μύθου και θεωρείται από αρκετούς ως ένα σύμβολο της επιχειρηματικότητας που έγινε ζάμπλουτος ξεκινώντας από τα παράλια της Μικράς Ασίας ως πρόσφυγας το 1922.

Η "κληρονομιά" του ωστόσο, περιλαμβάνει και μια μάλλον σκοτεινή υπόθεση, το ναυάγιο του δεξαμενόπλοιου SS Arrow, στις ακτές της Νόβα Σκώσα (Νέας Σκωτίας), στον Καναδά.

Έμφορτο με 16.000 τόνους πετρελαίου, το τάνκερ ξεκίνησε από τη Βενεζουέλα με προορισμό το Πόιντ Τάππερ του Καναδά. 

Στις 4 Φεβρουαρίου του 1970 το πλοίο έπεσε σε χαρτογραφημπένη ξέρα και μετά από αρκετές ημέρες αποτυχημένων προσπαθειών αποκόλλησης, αφού κόπηκε στα δύο βυθίστηκε, ευτυχώς χωρίς να υπάρξουν θύματα μεταξύ του πληρώματος.

Όπως διαπιστώθηκε, κατά τη διάρκεια των ανακρίσεων για τα αίτια του ναυαγίου, το δεξαμενόπλοιο ήταν χωρίς ηχοβολιστικό βάθους, το ραντάρ δε λειτουργούσε, ενώ παράλληλα οι δυσμενείς καιρικές συνθήκες συντέλεσαν στο να πέσει το πλοίο στη γνωστή και χαρτογραφημένη ξέρα.

Το τίμημα όμως για το περιβάλλον ήταν βαρύ. Παρά τις προσπάθειες των εντεταλμένων οργάνων της καναδικής ακτοφυλακής, η πετρελαιοκηλίδα που προκλήθηκε κάλυψε μεγάλο μέρος της ακτογραμμής, καταστρέφοντας τη χλωρίδα και την πανίδα της περιοχής, ενώ οι επιπτώσεις είναι ορατές ακόμα και σήμερα.

Πριν από λίγες ημέρες, ένα νέο κεφάλαιο ήρθε να προστεθεί στην υπόθεση του "ναυαγίου του Ωνάση", καθώς νέα διαρροή πετρελαίου παρατηρήθηκε στην περιοχή του SS Arrow. 

Οι αρμόδιοι έσπευσαν να καταδυθούν στο ναυάγιο, προκειμένου να εντοπίσουν την πηγή της διαρροής και να σφραγίσουν τις τρύπες. 

Η συνέχεια αναμένεται...

Διαβάστε εδώ, εκεί και δώθε

Κατάδυση στη λίμνη των 1000 ναυαγίων

Έχει έκταση 58.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων και μέγιστο βάθος τα 281 μέτρα. Πρόκειται για τη λίμνη Μίσιγκαν στις ΗΠΑ, η οποία "φιλοξενεί" στο βυθό της, ούτε λίγο ούτε πολύ, 1000 και πλέον καταγεγραμμένα ναυάγια από το 1679 μέχρι σήμερα.

Ο αριθμός των ναυαγίων εκτιμάται ότι είναι μεγαλύτερος, καθώς σε πολλές περιπτώσεις η βύθιση ενός πλοίου πέρασε χωρίς να καταγραφεί στις εφημερίδες της εποχής, ή σε αναφορές των αρχών.

Το γλυκό νερό καθώς και οι συνθήκες στον πυθμένα ευνοούν τη διατήρηση των ναυαγίων σε τέτοιο βαθμό, ώστε ακόμα και μετά την πάροδο δεκάδων ετών, οι αυτοδύτες να είναι σε θέση να βρίσκουν ρούχα, παπούτσια και άλλα αντικείμενα τα οποία υπό άλλες συνθήκες θα είχαν εξαφανιστεί μέσα σε λίγα χρόνια.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το ναυάγιο του τρικάταρτου ιστιοφόρου Thomas Hume, το οποίο βυθίστηκε το 1891 και παραμένει στο βυθό σαν να είναι έτοιμο να σαλπάρει.

Διαβάστε εδώ