Τι θυμάμαι από τη βδομάδα που πέρασε...

Σκούπα στο Δημόσιο

Πογκρόμ απολύσεων τάζει η κυβέρνηση στην τρόικα, αντί να προωθήσει επιτέλους διαρθρωτικά μέτρα που θα έδιναν μια κάποια ανάσα στην οικονομία. Όταν όλα γίνονται για τη λεζάντα και το έργο των «βουβαλιών» περιορίζεται στα αλληλομαχαιρώματα, είναι μάταιο να περιμένει κανείς υπεύθυνη στάση και ειλικρινή διάθεση για δουλειά. Στο τέλος το λογαριασμό θα τον πληρώσουν πάλι τα… βατράχια.

Εθνική κυριαρχία… γιοκ

«Όποιος ζητεί αλληλεγγύη θα πρέπει να είναι διατεθειμένος να εκχωρεί για κάποιο διάστημα τις αρμοδιότητές του» δήλωσε χωρίς περιστροφές ο Γερμανός επίτροπος της Ε.Ε., αρμόδιος για την Ενέργεια, Γκίντερ Έτινγκερ. Με απλά λόγια ο Γερμανός αναπολεί τις μέρες του Τρίτου Ράιχ, όταν η ναζιστική μηχανή επέβαλλε τοποτηρητές στις κατεχόμενες χώρες για να απομυζήσει κάθε διαθέσιμη πλουτοπαραγωγική πηγή. Η αντίδραση -έστω για το θεαθήναι- της κυβέρνησης; Άκρα του τάφου σιωπή…

Σχολικά βιβλία
Άλλος ένας «άθλος» της υπουργού Παιδείας μετά το μπάχαλο στην εκπαίδευση. Σχολικά βιβλία δεν υπάρχουν. Πινγκ πονγκ οι ευθύνες και η κ. Διαμαντοπούλου βρήκε -ως άλλη Μαρία Αντουανέττα- τη λύση: «Αφού δεν έχετε βιβλία, πάρτε φωτοτυπίες και DVD». Εξαιρούνται όπως πάντα οι «δικοί μας» υπάλληλοι του υπουργείου, οι οποίοι χωρίς αιδώ φροντίζουν να αποκτήσουν το εκπαιδευτικό υλικό για τα… δικά τους παιδιά.

Όπως στο Μπαγκλαντές

«Ειδικές Οικονομικές Ζώνες» είναι έτοιμη να εκχωρήσει σε «επενδυτές» η κυβέρνηση, στα πρότυπα του Μπαγκλαντές. Στο κυνήγι των επενδύσεων, οι ιθαγενείς θα αμείβονται με μισθούς Ινδίας και έκταση 200 τετρ. χιλιομέτρων θα διατεθεί σε Γερμανούς για να εγκαταστήσουν φωτοβολταϊκά συστήματα. Ευθέως ανταγωνιστική χωρών του Τρίτου Κόσμου λοιπόν η Ελλάδα.

Νέα μέτρα Βενιζέλου

Μετά τους παληκαρισμούς της προηγούμενης βδομάδας, ο υπουργός Οικονομικών Ευ. Βενιζέλος έδωσε «γη και ύδωρ» στην τρόικα. Τα νέα μέτρα έχουν ως στόχο τους συνήθεις υπόπτους, μισθωτούς και συνταξιούχους. Στο ίδιο μοτίβο ο υπουργός Υγείας Α. Λοβέρδος, θεωρεί υπεύθυνους για όλα τα δεινά τους δημόσιους υπαλλήλους. Ε βέβαια, όταν «μαζί τους διορίζατε» ήταν καλά, τώρα όμως…

Έρχεται ο Αττίλας

Ευθείες απειλές για νέο Αττίλα από τους Τούρκους, με αφορμή την κυπριακή ΑΟΖ. Τα συμφέροντα πολλά, Αμερικανοί και Ισραηλινοί «συνωστίζονται» για τη μερίδα του λέοντος στα κοιτάσματα της περιοχής και η Ελλάδα… σφυρίζει αδιάφορα. Ο εξ Ανατολών γείτονας, συνηθισμένος σε τσαμπουκάδες και πράξεις βαρβαρότητας, ονειρεύεται τη νέα οθωμανική αυτοκρατορία και ψάχνει αφορμές για επίδειξη δύναμης.

Εθνική Μπάσκετ

Μια νότα αισιοδοξίας η νέα εθνική ομάδα μπάσκετ. Δεν είναι μόνο οι νίκες, αλλά κυρίως η ομαδικότητα, η συνεργασία, η ταπεινότητα και η προσήλωση στο στόχο, τα στοιχεία που ξεχωρίζουν. Αυτά ακριβώς δηλαδή που λείπουν από την ελληνική κοινωνία, στην οποία κυριαρχεί το απόφθεγμα «ο σώζων εαυτόν σωθήτω».

Αυτόνομη κατάδυση, πανδαισία αισθήσεων και... αισθημάτων

1. Λατρεύω την προετοιμασία της κατάδυσης. Να βρίσκομαι με φίλους και να συζητάμε για το που θα βουτήξουμε, να κάνουμε το πλάνο της βουτιάς, να ετοιμάζουμε τον εξοπλισμό μας, να τσεκάρουμε ο ένας τον άλλον. Η κατάδυση είναι από την φύση της μια συντροφική διαδικασία, μια δραστηριότητα που σε δένει με το ζευγάρι σου, δημιουργεί δεσμούς σε μια ομάδα που οι μη δύτες δεν είναι δυνατόν να αντιληφθούν και κυρίως να απολαύσουν! Κάθε φορά η προσμονή είναι μεγάλη και η προετοιμασία βάζει τον εαυτό μου στη διαδικασία να λειτουργήσει ομαδικά.

2. Λατρεύω την στιγμή που καταδύομαι. Τρελαίνομαι για την στιγμή ακριβώς που αφήνω την επιφάνεια, που το σώμα μου αποκτά την αρνητική πλευστότητα, είναι η στιγμή εκείνη που παίρνω την θέση μου μέσα στο περιβάλλον του βυθού. Για τους πραγματικούς εραστές της κατάδυσης, αυτή είναι η στιγμή. Η μοναδική στιγμή. Σημασία δεν έχει τι θα αντικρίσεις στον βυθό, αν καταδύεσαι στους τροπικούς ή σε μια κρύα θάλασσα. Για τους εραστές της κατάδυσης σημασία έχει κάθε φορά να αφήνεις την επιφάνεια. Απλά να καταδύεσαι.

3. Λατρεύω την κάθοδο στο βυθό. Την στιγμή εκείνη που βρίσκομαι σε ελεύθερη πτώση σε μια κατάδυση σε κάθετο τοίχο και έχω τον έλεγχο της κατάστασης στα χέρια μου. Ανοίγω τα χέρια μου σαν να θέλω να αγκαλιάσω όλη την θάλασσα και τα πλάσματα της και ταξιδεύω προς τον βυθό. Αργά και ελεγχόμενα. Εξισώνω ήρεμα την πίεση στα αυτιά μου. Έχω τον πλήρη έλεγχο. Το νερό που με αγκαλιάζει μού δίνει μια ακόμη υπέροχη αίσθηση! Εκρηξη συναισθημάτων και ταυτόχρονα πανδαισία αισθήσεων. Πλησιάζοντας προς το βυθό ελαττώνω την ταχύτητα καθόδου μου. Οι κινήσεις μου τώρα είναι σχεδόν μηδενικές. Εχω ρυθμίσει την πλευστότητα μου έτσι ώστε να είμαι ουδέτερος. Βρίσκομαι αιωρούμενος στο απέραντο υδάτινο διάστημα. εκείνη την ώρα δέχομαι εκατομμύρια πληροφορίες τις οποίες προσπαθώ να επεξεργαστώ και να τις μετουσιώσω σε κινήσεις, σε πράξεις. Ηρεμώ και αφουγκράζομαι. Ακριβώς σε εκείνο το σημείο το σώμα μου δέχεται όλη την γαλήνη και την ηρεμία του βυθού, ενώ ο εγκέφαλος μου προσπαθεί για δευτερόλεπτα να συλλάβει την διαφορετική κατάσταση που βρίσκεται σε ένα περιβάλλον μηδενικής βαρύτητας. Προσαρμόζεται εύκολα δίνοντας τις οδηγίες προς το υπόλοιπο σώμα μου.

4. Λατρεύω την στιγμή που βρίσκομαι στο μέγιστο βάθος. Όποιο και αν είναι αυτό. Για τους συνειδητοποιημένους και σοβαρούς δύτες δεν έχει καμία σημασία στην ουσία αν αυτό είναι ρηχά ή βαθιά. Κάθε κατάδυση την αντιμετωπίζω με σοβαρότητα. Σέβομαι την θάλασσα και τα βάθη της. Ξέρω ότι είναι ανώτερη από εμένα και το παραδέχομαι. Έχω αναγνωρίσει και αποδεχθεί τους κινδύνους όλους εξ’ αρχής. Ανάλογα το πλάνο ή το καταδυτικό σημείο μπορεί να βρίσκομαι ρηχά ή λίγο βαθύτερα. Εκεί ο εγκέφαλός μου αδρανεί, ωστόσο το γνωρίζω και έχω τις αισθήσεις μου όλες σε επιφυλακή. Γνωρίζω εκ’ των προτέρων τι να κάνω, πόσο θα παραμείνω, την επίδραση των μιγμάτων αερίων που αναπνέω, τις ενέργειες και παρενέργειες που μπορεί να προκύψουν από αυτά. Έχω εκπαιδευτεί για αυτή την κατάσταση και είναι η στιγμή που ανασύρω στη μνήμη μου τις πολύτιμες πληροφορίες από την εκπαίδευση.

5. Λατρεύω την εικόνα της επιφάνειας της απέραντης θάλασσας ακριβώς όπως την αντικρίζω μέσα από την μάσκα μου στον βυθό. Ένα μέρος της κατάδυσης μου το αφιερώνω κοιτάζοντας ψηλά. Η κινούμενη και ζωντανή επιφάνεια της θάλασσας μοιάζει ξαφνικά με μια ξένη ατμόσφαιρα πάνω από το κεφάλι μου. Τρομάζω όταν συνειδητοποιώ τους τόνους νερού που με σκεπάζουν, αλλά παράλληλα μου αρέσει. Μου αρέσει επίσης να βλέπω τα κύματα ανάποδα, να βλέπω τις φυσαλίδες τις δικές μου ή των συντρόφων μου στη βουτιά να προσπαθούν σαν παγιδευμένες να διαφύγουν προς τα πάνω, να αστράφτουν και να εγκλωβίζουν το φως μέσα τους. Αρκετές φορές όταν βρίσκομαι ρηχότερα από τους δύτες της ομάδας μου, οδηγώ το σώμα μου από πάνω τους και παίζω με τις φυσαλίδες τους, προσπαθώντας να τις πιάσω ή να τις αλλάξω πορεία. Άλλες φορές πάλι μου αρέσει απλώς να χτυπάνε επάνω μου, νιώθω να επιπλέω σε ένα σύννεφο από αέρα μέσα στη θάλασσα. Σε μια καθαρή ημέρα με ηρεμία στην επιφάνεια μπορώ να δω τα σύννεφα και να απολαύσω τις ακτίνες του ήλιου που διαχέονται μέσα στο νερό. Παρατηρώντας την επιφάνεια αναγνωρίζω την απεραντοσύνη και τη δύναμη της μητέρας θάλασσας και υποκλίνομαι στο μεγαλείο της. Είμαι ένα τίποτα μέσα στο σώμα της θάλασσας. Με κάνει να νιώθω ασήμαντος, αλλά και ασφαλής την ίδια στιγμή.

6. Λατρεύω την εικόνα με την προσπάθεια του φωτός να περάσει μέσα στο υδάτινο περιβάλλον, με τις αντανακλάσεις και το λαμπύρισμα της θάλασσας. Μου αρέσει το φως του ήλιου πάνω στην άμμο. Σε μια ηλιόλουστη ημέρα με καθαρό νερό οι ακτίνες του φωτός λάμπουν και με συντροφεύουν σε όλη τη διαδρομή μου στον βυθό. Κατά την διάρκεια της επιστροφής μου προς την επιφάνεια και σε πιο αβαθή νερά, παρατηρώ τις μορφές που παίρνει το φως πάνω στη λευκή άμμο σχηματίζοντας ιριδισμούς σαν μικρά ουράνια τόξα.

7. Λατρεύω τη σιωπή του βυθού. Ο επίγειος κόσμος είναι γεμάτος από ήχους, συχνά ενοχλητικούς. Με εξαίρεση τον μακρόσυρτο ήχο της αναπνοής μου και των ήχων των φυσαλίδων μου, το περιβάλλον του βυθού είναι εντελώς αθόρυβο. Είμαι μόνο λίγα μέτρα κάτω από τον καθημερινό κόσμο, αλλά νιώθω ότι θα μπορούσα κάλλιστα να είμαι έτη φωτός μακριά. Για ένα μικρό χρονικό διάστημα είμαι μόνος με τις σκέψεις μου, πλέοντας στην αρμονία και στην ειρήνη. Καθαρίζοντας το μυαλό μου από όλες τις σκέψεις που με απασχολούν στον κόσμο μου, νιώθω σαν να ξαναγεννιέμαι κάθε φορά που αναδύομαι από μια κατάδυση.

8. Λατρεύω την αίσθηση της περιπέτειας και συνάμα του αγνώστου στο βυθό. Ακόμα και αν έχω επισκεφτεί ένα καταδυτικό τόπο πολλές φορές, έχω πάντα την αίσθηση ότι θα αντικρύσω κάτι καινούργιο. Ο βυθός ποτέ δεν είναι ίδιος. Κάθε φορά η ανεξάντλητη και άγνωστη υποβρύχια ζωή μου δίνει την αίσθηση ότι βουτώ σε έναν σχεδόν μυστηριώδη και απαγορευμένο χώρο, ελπίζοντας πάντα στο απροσδόκητο. Η προσμονή αυτή και πολλές φορές η οργιώδης φαντασία κάνουν τις αισθήσεις μου να εκρήγνυνται. Κάθε κατάδυση είναι διαφορετική και αισθάνομαι πάντα λίγο σαν εξερευνητής, κυρίως όταν καταδύομαι σε ένα ναυάγιο ή μια σπηλιά και κοιτάζω ψηλά βλέποντας τις φυσαλίδες μου να χτυπάνε σε οροφή, να εγκλωβίζονται φτιάχνοντας πολλούς μικρούς καθρέφτες. Για μια στιγμή μπορώ να δω την εικόνα μου μέσα τους. Οι επόμενες φυσαλίδες από την εκπνοή μου χτυπάνε τις πρώτες και διαφεύγουν προς την επιφάνεια, σε μια έκρηξη από μικρές και μεγάλες που σαν υδράργυρος ταξιδεύουν λαμπυρίζοντας προς τον αφανισμό τους στην επιφάνεια της θάλασσας.

9. Λατρεύω την στιγμή που αναδύομαι στην επιφάνεια και συνάμα λυπάμαι (ένα ανάμικτο συναίσθημα). Μου αρέσει πάντα η στιγμή που μοιράζομαι την έξαψη από μια κατάδυση με τους συνδύτες μου ακριβώς στην επιφάνεια, όταν βγάζω το κεφάλι μου από το νερό και όταν οι πληροφορίες είναι φρέσκιες και έχουν πλημμυρίσει τον εγκέφαλο μου, ενώ παράλληλα λυπάμαι που τελείωσε ακόμη μια κατάδυση, που τα αναπνεύσιμα αέρια με περιορίσανε για ακόμη μια φορά στο να απολαύσω περισσότερο τον βυθό.

 10. Λατρεύω τους δύτες. Η κατάδυση με κάνει να νιώθω σαν να είμαι μέρος μιας ειδικής ομάδας, μιας κλειστής και αποκλειστικής λέσχης. Οι συνειδητοποιημένοι και φανατικοί δύτες είναι ειδική κατηγορία ανθρώπων. Μοιράζονται τον θαυμασμό για τον υποβρύχιο κόσμο, κάτι που λίγοι μη δύτες μπορούν να κατανοήσουν. Είναι μια ειδική κατηγορία ανθρώπων που κάνανε στην ουσία το μεγάλο βήμα προς την επιστροφή στη μήτρα της ζωής. Ακριβώς από εκεί που ξεκινά ο άνθρωπος, σαν υδρόβιο όν. Μου άρεσε από την πρώτη στιγμή και συνεχίζει να μου αρέσει πάντα η αίσθηση ότι ανήκω, ότι εντάσσομαι σε μια ειδική κοινωνία, σε μια κοινότητα ομοϊδεατών που τους ενώνει το ίδιο πάθος. Και μπορώ να μιλάω με τις ώρες για την κατάδυση με φίλους παθιασμένους δύτες.
 

ΚΕΙΜΕΝΟ:ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΔΡΕΑΔΗΣ

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ/ΦΩΤΟ: ΠΙΕΡ ΚΟΣΜΙΔΗΣ

Μάγκες, πιάστε τα... φαράγγια

Η Ελλάδα είναι μια χώρα με έντονο ανάγλυφο, όπου ανάμεσα στους ορεινούς όγκους υπάρχουν φαράγγια, ποτάμια, χείμαρροι και εντυπωσιακοί καταρράκτες. Πολλά από αυτά τα μέρη είναι συνυφασμένα με τη λαϊκή παράδοση, καθώς αποτέλεσαν σε άλλες εποχές καταφύγιο όσων ήθελαν να αποφύγουν την «τσιμπίδα» των κατακτητών που κατά καιρούς λυμαίνονταν τη χώρα μας.


Σήμερα, αυτά τα μοναδικής ομορφιάς τοπία, αποτελούν τους τελευταίους παρθένους βιότοπους, οι οποίοι «καλούν» τους φυσιολάτρες να τους ανακαλύψουν. Ήδη από τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα ξεκίνησε η καταγραφή των φαραγγιών της χώρας και η κατάβαση, μέσα σε αντίξοες πολλές φορές συνθήκες και με πρωτόγονο με τα σημερινά δεδομένα εξοπλισμό. 

Με το πέρασμα του χρόνου και ιδίως με την ανάπτυξη των τεχνικών κατάβασης και την εξειδικευμένη εκπαίδευση, η κατάβαση φαραγγιών ή canyoning όπως είναι διεθνώς γνωστή, έχει πλέον γίνει ένα δημοφιλές χόμπι για άνδρες, γυναίκες, αλλά και παιδιά, η οποία συνδυάζει σπηλαιολογία, ορειβασία και διάσχιση ορμητικών νερών. «Πρωτοπόροι στην Ελλάδα ήταν σίγουρα οι τολμηροί ορειβάτες που κατέβαιναν το φαράγγι της Γκούρας στην Πάρνηθα. Πολύ αργότερα αρκετοί Έλληνες εκπαιδεύτηκαν στο εξωτερικό -κυρίως στη Γαλλία και την Ιταλία- και έφεραν τις σύγχρονες τεχνικές canyoning και στη χώρα μας», λέει στον «Ε.Τ.» η κ. Κατερίνα Μαλαμά, η οποία ασχολείται εδώ και αρκετά χρόνια με την κατάβαση φαραγγιών.



Πολλοί σύλλογοι-μέλη της Σπηλαιολογικής Ομοσπονδίας Ελλάδας- ασχολούνται ενεργά με την κατάβαση φαραγγιών και παρέχουν πληροφορίες αλλά και εκπαίδευση. «Το canyoning απευθύνεται σχεδόν σε όλους», εξηγεί η κ. Μαλαμά και συμπληρώνει: «Είναι μια δραστηριότητα που αρέσει πολύ και στις γυναίκες γιατί περιέχει την έννοια του παιχνιδιού. Το νερό, σε συνδυασμό με την άμεση επαφή με την φύση και την ασφαλή κατάβαση είναι το καλύτερο αγχολυτικό στις μέρες μας».



Η κατάβαση φαραγγιών δεν είναι όμως απλή υπόθεση. Απαιτεί εκπαίδευση, η οποία εξασφαλίζει την αντιμετώπιση της όποιας … αναποδιάς προκύψει. Έτσι ελαχιστοποιείται ο κίνδυνος ατυχήματος. «Η επαρκής εκπαίδευση είναι η σημαντικότερη δικλίδα ασφαλείας για τους… φαραγγάδες, όπως αυτοαποκαλούνται όσοι ασχολούνται με αυτό το χόμπι», τονίζει η κ. Μαλαμά και συνεχίζει: «Κίνδυνοι υπάρχουν, αλλά η άρτια εκπαίδευση σε βοηθά να τους αντιμετωπίσεις με επιτυχία. Πτώσεις, υποθερμίες, ξαφνικά καιρικά φαινόμενα είναι μερικοί από αυτούς που μπορεί να κληθούμε να αντιμετωπίσουμε μέσα σε ένα φαράγγι. Εάν δεν προσέξουμε μερικές βασικές αρχές, όπως είναι ο εξοπλισμός μας, ο καιρός και η εμπειρία των ομαδαρχών μας, τα εν δυνάμει ατυχήματα μπορεί να είναι πιο σοβαρά».



Η εκπαίδευση διαρκεί ανάλογα το επίπεδο που θέλει κάποιος να φτάσει, από 4 ημέρες ,αν απλά θέλει να είναι μέλος της ομάδας με ασφάλεια και φυσικά αρκετά περισσότερο αν θέλει η ομάδα να τον… ακολουθεί. Η εκπαίδευση, βέβαια, από μόνη της δεν αρκεί, καθώς οι εμπειρίες που αποκτώνται σε πραγματικές συνθήκες κατάβασης είναι πραγματικά ανεκτίμητες και βοηθούν τον εκκολαπτόμενο φαραγγά να βελτιώσει τις τεχνικές που διδάχθηκε.



Ακόμα και παιδιά, από την ηλικία των 10 ετών μπορούν να ασχοληθούν με το χόμπι, από τη στιγμή που έχουν τον έλεγχο του εξοπλισμού τους: «Πρέπει να μπορούν να χειρίζονται το σχοινί», λέει η κ. Μαλαμά. «Σε εύκολα και χαλαρά φαράγγια με νερό, τσουλήθρες και βουτιές μπορούμε να τα πάμε και νωρίτερα, πάντα βεβαίως υπό την επίβλεψή μας και σε απολύτως ελεγχόμενες συνθήκες», συμπληρώνει.



Η χαρά της επαφής με τη φύση και η αίσθηση της ομαδικότητας είναι δύο χαρακτηριστικά συναισθήματα που δημιουργεί η κατάβαση φαραγγιών. Η κ. Μαλαμά ξεχωρίζει και τη «χαλαρή αύξηση της αδρεναλίνης που επιφυλάσσει μια γνωριμία με μια άλλη πλευρά αθέατη στους πολλούς της φύσης. "Με συναρπάζει πραγματικά το γεγονός ότι κάθε φαράγγι είναι ένα ξεχωριστό κομμάτι γης, ένα ιδιαίτερο οικοσύστημα, με τη χλωρίδα και την πανίδα της. Το μόνο που σκέφτομαι όμως, είναι ότι πρέπει να προσέχω και την παραμικρή κίνησή μου. Είμαι... χαλαρά συγκεντρωμένη, κάτι σαν την γιόγκα δηλαδή».



Μια άλλη διάσταση της κατάβασης φαραγγιών είναι και η οικολογική ευαισθητοποίηση όσων ασχολούνται με αυτό το χόμπι. Τα φαράγγια είναι «κρυμμένα» στα μάτια των πολλών. Ετσι οι άνθρωποι πετούν εκεί, ό,τι δεν χρειάζονται «Κατεβαίνουμε στα φαράγγια και συναντάμε στο δρόμο μας από σακούλες μέχρι ηλεκτρικές συσκευές. Πρέπει όμως όλοι να καταλάβουμε ότι προστατεύοντας τα φαράγγια, προφυλάσσουμε τη ζωή που κρύβεται εκεί αλλά και την δική μας υγεία, μιας και πολλές φορές το νερό αυτό καταλήγει στα ποτήρια μας. Η Σπηλαιολογική Ομοσπονδία Ελλάδος καταγράφει τα φαράγγια που έχουν πρόβλημα ρύπανσης, έρχεται σε επαφή με τις τοπικές αρχές και προσπαθεί να ευαισθητοποιήσει τους κατοίκους των περιοχών αυτών, αλλά και τους επισκέπτες, ώστε η ανθρωπογενής επιβάρυνση των ευαίσθητων αυτών περιοχών να περιορίζεται στο ελάχιστο», εξηγεί η κ. Μαλαμά.






Ελάχιστος εξοπλισμός: 

στολή νεοπρέν,

ζώνη (μποντριέ)

λανιέρες (σύστημα αυτασφάλισης ασφαλειών)

2 καραμπίνερ (κρίκοι),

Οχτάρι (σύστημα κατάβασης)

κράνος,

ένα ζευγάρι κάλτσες νεοπρέν και παπούτσια που καλύπτουν τον αστράγαλο και δεν γλιστράνε.

Μια σφυρίχτρα (είναι πολύ χρήσιμη στην επικοινωνία εκεί που δεν μπορούμε να ακούσουμε εξαιτίας της βοής του νερού)

ένα ζευγάρι γάντια (προαιρετικά).



Οσο ανεβαίνεις τα επίπεδα πολλαπλασιάζονται και τα υλικά που πρέπει να έχεις μαζί σου.

Το κόστος ξεκινάει από 250 €.

Υπάρχει πάντα και η λύση του να νοικιάσεις τα υλικά.

Οι σύλλογοι κατά την διάρκεια της εκπαίδευσης παρέχουν στους μαθητές όλα τα υλικά, εκτός από την νεοπρέν που καλό είναι να έχει ο καθένας την δική του.

Τα καλύτερα ελληνικά φαράγγια

1. Γοργοπόταμος. Κατά γενική ομολογία το νο 1 φαράγγι στη χώρα μας.
2. Χα. Το πιο εντυπωσιακό φαράγγι της Κρήτης και από τα πιο όμορφα στη χώρα μας.
3. Αμπάς, στην Κρήτη. Με τον μοναδικό εντυπωσιακό καταρράκτη των 145 μέτρων.
4. Μαύρης Σπηλιάς στην Ευρυτανία. Είναι μοναδικό λόγω της φυσικής ομορφιά τους αλλά και της ιστορικής του αξίας.
5. Του Φονέα στην Σαμοθράκη
6. Της Καλυψούς στον Όλυμπο. Πανέμορφο και με υπέροχη θέα στη θάλασσα
7. Ροσκά. Ενα φαράγγι - παραπόταμος του Πανταβρέχει στην Ευρυτανία
8. Ποτιστίδων στον Παρνασσό γιατί είναι ένα εντυπωσιακό "αλπικό" φαράγγι
9. Της Καλλιθέας γιατί εκεί έχουν εκπαιδευτεί μερικές δεκάδες «φαραγγάδες»
10 Της Αρβης. Επίσης στην Κρήτη για τη μοναδική αίσθηση σπηλαίου που δημιουργεί ένα σκοτεινό κομμάτι του.
11. Από τα πιο όμορφα φαράγγια είναι και η Νέδα, τόσο στο κομμάτι που το περπατάς, αλλά και στους καταρράκτες της.

Επιθέσεις καρχαριών στην Ελλάδα: Μύθος και αλήθεια

Μια επιβεβαιωμένη ή ακόμα και πιθανολογούμενη ως επίθεση καρχαρία είναι σίγουρο ότι θα προκαλέσει ρίγη φόβου και απέχθειας για το «ψάρι-δολοφόνο» που βρίσκεται στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας των θαλασσών. Ταινίες όπως «τα σαγόνια του καρχαρία» έχουν διαμορφώσει και αυτές με τη σειρά τους μια ιδιαίτερα αρνητική εικόνα και οι περισσότεροι θεωρούν ότι τα ψάρια αυτά έχουν ως μόνο σκοπό να… τρώνε ανθρώπους.

Η πραγματικότητα όμως, όπως προκύπτει από τα στοιχεία είναι εντελώς διαφορετική: Κάθε χρόνο καταγράφονται κατά μέσο όρο 15 θανατηφόρες επιθέσεις παγκοσμίως, οι περισσότερες μάλιστα κατά λάθος, καθώς το ανθρώπινο κρέας δεν περιλαμβάνεται   στο… μενού τους, τη στιγμή που ο αριθμός των καρχαριών που αλιεύονται, ή θανατώνονται με κάθε τρόπο, ξεπερνά κατά πολύ τα 100 εκατομμύρια, οδηγώντας πολλά είδη στο χείλος της εξαφάνισης και ανατρέποντας την ισορροπία των ωκεανών, με ανυπολόγιστες συνέπειες.

Δεν είναι σπάνιες οι περιπτώσεις που γιγάντιοι «σαπουνάδες», καρχαρίες που τρέφονται αποκλειστικά με πλανγκτόν και είναι τελείως ακίνδυνοι για τον άνθρωπο, καταλήγουν στα δίχτυα ή τα παραγάδια των ψαράδων σε διάφορα μέρη της χώρας μας και από εκεί στις τοπικές ψαραγορές, προκαλώντας την περιέργεια των ανθρώπων, αλλά και…  πηχυαίους και συχνά παραπλανητικούς τίτλους στις εφημερίδες και τις τηλεοράσεις.

Ο Δρ. Δημήτρης Δαμαλάς, ωκεανολόγος του Ελληνικού Κέντρου Θαλάσσιων Ερευνών (ΕΛΚΕΘΕ), έχοντας ασχοληθεί ιδιαίτερα με τους καρχαρίες, λέει στον «ΤτΚ»: «35 είδη καρχαριών ζουν στα ελληνικά νερά. Μελέτη πάνω στους μεγάλους πελαγικούς καρχαρίες κατέδειξε ότι είναι πιο άφθονοι στην Λεβαντίνη, νότια δηλαδή της Κρήτης έως την Αφρική και τις ακτές της Μέσης Ανατολής και σπανιότεροι στο Αιγαίο, με το Ιόνιο να βρίσκεται κάπου ενδιάμεσα. Αυτό μπορεί να οφείλεται είτε στην εντατικότερη αλιεία που έχει υποστεί το Αιγαίο, είτε στο ότι επειδή ακριβώς είναι πελαγικοί αποφεύγουν κλειστές θάλασσες και προτιμούν να μένουν μακριά από τις ακτές, οπότε το Αιγαίο δεν είναι ιδεώδες γι’ αυτούς».

Ο Μανώλης Μπαρδάνης, εκπαιδευτής καταδύσεων και ιδρυτικό μέλος του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας Απειράνθου στη Νάξο έχει πραγματοποιήσει την πλέον λεπτομερή καταγραφή επιθέσεων καρχαριών στις ελληνικές θάλασσες, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Από την έρευνα που έχει κάνει, προκύπτει ότι οι επιθέσεις καρχαριών στην Ελλάδα είναι λιγοστές. Παρά ταύτα, οι φοβίες παραμένουν: «Ο φόβος είναι βασικό συναίσθημα των ανθρώπων και εμφανίζεται συνήθως εκεί που η λογική αδυνατεί να δώσει σαφείς εξηγήσεις, εκεί που ο άνθρωπος μένει μόνος, απέναντι στο άγνωστο και το μυστήριο, απέναντι σε μια πραγματική ή σε μια φανταστική απειλή. Από όσα στατιστικά και επιστημονικά στοιχεία είναι δημοσιευμένα, προκύπτει ότι στα ελληνικά πελάγη, μια επίθεση από καρχαρία προς άνθρωπο πρέπει να θεωρείται κυρίως, ως φανταστική απειλή».  

Οι επιθέσεις καρχαριών στα ελληνικά πελάγη είναι πράγματι ελάχιστες. Η πρώτη αναφορά έγινε από τον Ηρόδοτο, ο οποίος στην «Ερατώ» κατέγραψε πως καταστράφηκε στην τρικυμία ο περσικός στόλος του Μαρδόνιου στη χερσόνησο του Άθω το 492 π.Χ., αναφέροντας ότι οι ναυαγοί κατασπαράχθηκαν από «θηρία» της θάλασσας. 

Ελλάδα: 14 επιθέσεις σε 160 χρόνια

Τα τελευταία 160 περίπου χρόνια πάντως, στα ελληνικά πελάγη έχουν καταγραφεί 14 επιθέσεις, από τις οποίες οι 11 απέβησαν μοιραίες, συνήθως λόγω ακατάσχετης αιμορραγίας των θυμάτων, με την τελευταία να ανάγεται στις αρχές της δεκαετίας του 1980, χωρίς να έχουν πλήρως αποσαφηνιστεί οι συνθήκες. «Όσες πιθανότητες έχουμε να μας συμβεί ένα αεροπορικό δυστύχημα τόσες πιθανότητες έχουμε να συναντήσουμε καρχαρία στη θάλασσα. Η πιθανότητα όμως να δεχθούμε επίθεση από καρχαρία, είναι ίδια με την πιθανότητα να πετάξουν από ένα αεροπλάνο μια καραμέλα και να την πιάσουμε με το… στόμα μας», λέει στον «ΤτΚ» ο κ. Μπαρδάνης.

Ο καρχαρίας είναι ο γνωστός «γαλέος» που πωλείται στις ταβέρνες και στα σούπερ μάρκετ. Όλα τα είδη πωλούνται με την ονομασία αυτή σαν φιλέτα. Τα μικρού μεγέθους σκυλόψαρα πωλούνται ολόκληρα. Οι μεγάλοι πελαγικοί καρχαρίες πιάνονται συνήθως στα επιφανειακά παραγάδια που αλιεύουν για ξιφίες ή τόνους. Άλλα είδη  πιάνονται είτε με τράτες είτε με παραγάδια του βυθού ή ακόμα και με δίχτυα.

Ο Δρ. Δαμαλάς εξηγεί: «Οι ψαράδες δεν «τρελαίνονται» να πιάνουν καρχαρίες. Συνήθως τους πληρώνονται από τον έμπορο 2 ευρώ το κιλό ενώ στις ψαραγορές φθάνουν να πωλούνται 5-7 ευρώ το κιλό. Άλλα ψάρια είναι αυτά που κυνηγάνε να πιάσουν, πιο ακριβά, όπως ξιφίες, τόννοι, συναγρίδες, σφυρίδες και μπαρμπούνια. Άρα, δεν υπάρχει οργανωμένη αλιεία που να στοχεύει καρχαρίες. Υπάρχουν περιστασιακά κάποιοι που βγαίνουν με «σκυλοπαράγαδα» που είναι χοντρά παραγάδια με σύρμα αντί για πετονιά, για να μην κόβεται από τα δόντια τους και ψαρεύουν στα μεγάλα βάθη. Αν όμως η εμπορική τους αξία ανέβει μελλοντικά, δεν πρέπει να αποκλειστεί η περίπτωση να στραφούν αρκετοί σε αυτό το είδος αλιείας».

Ο κ. Μπαρδάνης, θέλοντας να καταδείξει ότι μια επίθεση καρχαρία στις θάλασσές μας είναι στατιστικά απίθανη, σημείωσε χαριτολογώντας: «Κρατήστε ανοιχτά τα μάτια σας και προσέχετε που πατάτε όταν βρίσκεστε στη θάλασσα, γιατί ο επικινδυνότερος όλων δεν είναι ο καρχαρίας αλλά ο… αχινός».

ΜΥΘΟΣ ΚΑΙ ΚΑΡΧΑΡΙΕΣ 

Σύμφωνα με τα στοιχεία του Δρος Δαμαλά οι καρχαρίες βρίσκονται στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας στις θάλασσες και μέσα σε εκατομμύρια χρόνια εξελίχθηκαν έτσι ώστε οι φυσικοί τους εχθροί να είναι ελάχιστοι. Κατά συνέπεια προσαρμόστηκαν σε αυτά τα δεδομένα και μεγαλώνουν με πολύ αργούς ρυθμούς, ωριμάζουν σε μεγάλη σχετικά ηλικία και γεννούν λίγα μικρά. Οι ανθρώπινες δραστηριότητες και ιδιαίτερα η αλιεία, εισήγαγαν έναν παράγοντα θνησιμότητας που από τη φύση τους δεν ήταν προετοιμασμένοι να αντιμετωπίσουν. 

Σύγχρονες μελέτες καταγράφουν τη δραματική μείωση ορισμένων ειδών, έως και 80%.  

Γιατί όμως επιτίθενται στους ανθρώπους οι καρχαρίες; Ο Δρ. Δαμαλάς εξηγεί: «Όσοι κολυμπούν κοντά στις ακτές έχουν πολύ μικρές πιθανότητες να δεχθούν επίθεση. Όσοι ξανοίγονται με σκάφη μακριά από τις ακτές και θέλουν να βουτήξουν στα βαθιά νερά, να ξέρουν ότι αυξάνονται οι πιθανότητες να συναντήσουν κάποιο μεγάλο ψάρι. Έχει παρατηρηθεί στο εξωτερικό ότι οι καρχαρίες πολύ συχνά επιτίθενται σε surfers και σε ψαροτουφεκάδες. Στους πρώτους γιατί όταν ξαπλώνουν πάνω στην ιστιοσανίδα και αφήνουν στο νερό τα πόδια και χέρια τους μοιάζουν καταπληκτικά με φώκιες και τους επιτίθενται. Στους δεύτερους γιατί η μυρωδιά του αίματος από τα πληγωμένα ψάρια που κουβαλάνε μαζί τους οι ψαροτουφεκάδες προσελκύει τους καρχαρίες».

Καταδύσεις στην άβυσσο με μια… ανάσα

Η σχέση του ανθρώπου με τη θάλασσα είναι προαιώνια. Από την αρχαιότητα υπάρχουν αναφορές για επιδέξιους δύτες που με μόνα τους «όπλα» μια ανάσα και μπόλικο θάρρος, έπεφταν στην αγκαλιά της. Ο Θουκυδίδης έγραψε για τον τρόπο με τον οποίο Αθηναίοι δύτες βουτούσαν και υπονόμευαν τα υποβρύχια οχυρωματικά έργα στο λιμάνι των Συρακουσών, κατά τη διάρκεια της Σικελικής Εκστρατείας, ενώ ο Αριστοτέλης ήταν ο πρώτος που ασχολήθηκε επιστημονικά με τις επιπτώσεις της κατάδυσης στον άνθρωπο.

Σήμερα η ελεύθερη κατάδυση, χωρίς δηλαδή τη χρήση αυτόνομης συσκευής αναπνοής, είναι ένα άθλημα που συγκεντρώνει ολοένα και περισσότερους… πιστούς σε όλο τον κόσμο. Παγκόσμια ρεκόρ καταρρίπτονται και νέα όρια ανακαλύπτονται, για να ξεπεραστούν και αυτά με τη σειρά τους.

Η χώρα μας αποτελεί έναν… υγρό παράδεισο για τους επίδοξους πρωταθλητές, αλλά και όσους θέλουν απλά να γευθούν τη μαγεία της θάλασσας, καθώς διαθέτει άριστες κλιματολογικές συνθήκες, καθαρά, ζεστά νερά και μεγάλα βάθη, που επιτρέπουν το κυνήγι της… αβύσσου.

«Έπρεπε να ταξιδέψω πρώτα στη άλλη άκρη του κόσμου, για να εκτιμήσω την τελειότητα της Ελλάδας», λέει στον «ΕΤ» ο Αλέξανδρος Σαρασίτης, προπονητής και ιδιοκτήτης εταιρείας που κατασκευάζει πρωτότυπο εξοπλισμό ελεύθερης κατάδυσης και συνεχίζει: «Είμαι πεπεισμένος ότι όταν επιτέλους οργανώσουμε την επαγγελματική αλιεία στη χώρα μας, και κάποιες άλλες λεπτομέρειες,  θα αναγνωριστούμε παγκοσμίως ως ο κορυφαίος προορισμός καταδύσεων. Ξέρες στα Αντικύθηρα, στη Μάνη, στις Στροφάδες, στο πέλαγος του Ρέθυμνου, η βόρεια Κάρπαθος, η Λίνδος στη Ρόδο, η Ικαρία, ανάλογα την εποχή και την ημέρα, μπορεί να βουτήξεις σε μέρος μοναδικής ομορφιάς».

ΒΟΧ

Παγκόσμιο ρεκόρ στις Σπέτσες

Ο Αυστριακός παγκόσμιος πρωταθλητής Χέρμπερτ Νιτς κατέχει ακόμα την κορυφαία επίδοση που πέτυχε το 2007 στις Σπέτσες, όταν έφτασε σε βάθος 214 μέτρων με μια αναπνοή, πριν αναδυθεί στην επιφάνεια. Ο Αλέξανδρος Σαρασίτης, προπονητής του Νιτς στην κατάδυση-ρεκόρ, οργάνωσε το παράτολμο εγχείρημα και περιγράφει στον «ΕΤ» τις εμπειρίες του: «Τα σημερινά ρεκόρ απέχουν πολύ από τα πραγματικά ανθρώπινα όρια. Μπορεί σήμερα να υπάρχουν 8 άνθρωποι στον κόσμο που έχουν καταδυθεί με μια αναπνοή κάτω από τα 100 μέτρα βάθος, σε λίγα χρόνια όμως, αυτό θα είναι συνηθισμένο. Γνωρίζω νέους αθλητές που κατεβαίνουν βαθιά, λίγες βδομάδες αφότου πρωτοδοκιμάσουν την ελεύθερη. Η αποκωδικοποίηση της φυσιολογίας του ανθρώπινου οργανισμού έχει βοηθήσει στην εξέλιξη απλών τεχνικών για μεγάλες επιδόσεις».

ΒΟΧ

Πρωταθλήματα ελεύθερης κατάδυσης στην Ελλάδα

Το διήμερο 10-11 Σεπτεμβρίου θα διεξαχθεί στο Ηραίο Λουτρακίου το πανελλήνιο πρωτάθλημα, στο οποίο θα συμμετάσχουν εκτός των Ελλήνων, αθλητές από τη Γερμανία, τη Γαλλία και τη Σουηδία. «Τα επίπεδα ασφαλείας είναι πολύ υψηλά και μπορούν να έρθουν να μυηθούν στα μυστικά της ελεύθερης κατάδυσης ακόμα και όσοι δεν έχουν ακόμα πιστοποιηθεί», σημειώνει ο κ. Λιανός, πρόεδρος της AIDA Hellas, Master Instructor της AIDA International και διεθνής κριτής αγώνων.

Στις 12 Σεπτεμβρίου θα ξεκινήσει στην Καλαμάτα το 4^ο Παγκόσμιο Κύπελλο, υπό την αιγίδα της AIDA Hellas και του διεθνούς οργανισμού, με συμμετοχές γνωστών δυτών.

ΒΟΧ

Τι χρειάζεται για να ασχοληθεί κάποιος με την ελεύθερη

Η ελεύθερη κατάδυση είναι ένα άθλημα για πολλούς, αλλά όχι για… όλους. Εκτός από καλή φυσική κατάσταση, ο κ. Σαρασίτης σημειώνει ότι χρειάζεται επίσης άρτια εκπαίδευση, αλλά και πνευματική ωριμότητα: «Δεν θα συμβούλευα την ελεύθερη κατάδυση σε άνθρωπο εκρηκτικού χαρακτήρα ή με υπερβολική αυτοπεποίθηση. Αυτά τα χαρακτηριστικά μπορούν να αποβούν μοιραία. Επιπλέον σωματικό βάρος και μεγαλύτερη ηλικία, από την άλλη, μπορούν να αποδειχθούν και πλεονέκτημα. Η Ελλάδα διαθέτει σχολές πολύ ψηλού επιπέδου και θα πρότεινα να υπάρχει πάντα  διεθνής πιστοποίηση σχολής από αναγνωρισμένο οργανισμό, όπως η AIDA».

Πόσο επικίνδυνη είναι;

Με νωπή ακόμα την απώλεια του πρωταθλητή των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων σε προπόνηση στη Σαντορίνη στις αρχές Ιουνίου, το ερώτημα είναι κατά πόσο είναι ασφαλής η ελεύθερη κατάδυση. «Δεν έχω δει ποτέ σοβαρό ατύχημα σε σωστά οργανωμένη εξόρμηση, προπόνηση η αγώνα, ακόμα και αν φτάσαμε στην άβυσσο», λέει ο κ. Σαρασίτης και συμπληρώνει: «Από την άλλη, έχουν χαθεί ζωές σε απλές βουτιές. Μια μικρή λεπτομέρεια μπορεί να το κάνει από ακίνδυνο, στο πιο επικίνδυνο άθλημα. Μια βουτιά μπορεί για διάφορους λόγους να "αγχώσει" τον εγκέφαλο, και αυτός με την σειρά του να "σβήσει" για λίγο προκειμένου να κάνει οικονομία στο οξυγόνο. Όμως μέσα στη θάλασσα, χωρίς ζευγάρι, αυτό μπορεί να καταλήξει σε πνιγμό». Ο κ. Λιανός τονίζει ότι έχει ιδιαίτερη σημασία η ολοκληρωμένη εκπαίδευση: «Πιστοποιημένοι εκπαιδευτές γνωρίζουν πώς να εκπαιδεύσουν τους δύτες, χωρίς να κινδυνέψουν και έτσι να απολαμβάνουν το χόμπι τους. Ας μην ξεχνάμε ότι η ελεύθερη κατάδυση είναι ομαδικό άθλημα και δεν πρέπει ποτέ να ριψοκινδυνεύουμε μοναχικές βουτιές. Ως άθλημα, απαιτεί προπόνηση, ως χόμπι όμως απευθύνεται σε όλους, αρκεί να είναι υγιείς και να έχουν λάβει μια σχετική εκπαίδευση».

                                                                                                

Οι κατηγορίες ελεύθερης κατάδυσης

Από το 1988 όταν προβλήθηκε η ταινία «Απέραντο Γαλάζιο», για την οποία μέρος των γυρισμάτων έγινε στην Αμοργό, χιλιάδες άνθρωποι αποφάσισαν να ασχοληθούν με το άθλημα. Έτσι, το 1992 ιδρύθηκε η AIDA, η παγκόσμια ομοσπονδία καταδύσεων με άπνοια και καθορίζει τους κανονισμούς, διοργανώνοντας πρωταθλήματα σε διάφορα μέρη του κόσμου. Ο κ. Λιανός, παρουσιάζει τις κατηγορίες και τους Έλληνες πρωταθλητές σε αυτές: «Υπάρχουν 6 αγωνιστικές κατηγορίες, 3 στην ανοικτή θάλασσα και 3 σε πισίνα. Επίσης, υπάρχουν δύο ξεχωριστές κατηγορίες για επίτευξη ρεκόρ»

Οι Έλληνες πρωταθλητές ανά κατηγορία

Στατική άπνοια
Άντρες:
7:34, Γιώργος Παναγιωτάκης
5th Individual AIDA Indoor Freediving World Championship, Aarhus, Δανία 2009
Γυναίκες: 
5:35, Σκοτίδα Φοίβη
AIDA Individual Pool World Championships, Σλοβενία,  Ιούλιος 2007

Δυναμική άπνοια
Άντρες:
203m, Γιάνκος Μανώλης
AIDA World Championship, Sharm el Sheikh, Αίγυπτος, 2008
Γυναίκες: 
123m, Σαμπάνη Βασιλική
AIDA Hellas National Championship, 2004

Δυναμική άπνοια χωρίς πέδιλα
Άντρες:
162m, Ιωαννίδης Άρης
5th Individual AIDA Indoor Freediving World Championship, Aarhus, Δανία 2009
Γυναίκες: 
78m, Φραγκούλη Νατάσσα
AIDA Hellas Winter Apnea Games, 200

Σταθερά Βάρη
Άντρες:
100m, Γιάνκος Μανώλης
AIDA World Championship, Sharm el Sheikh, Αίγυπτος, 2008
Γυναίκες: 
53m, Μπαλάνου Παναγιώτα
AIDA Hellas Summer Apnea Games, 2008

Σταθερά Βάρη χωρίς πέδιλα
Άντρες:
60m, Γιάνκος Μανώλης
Hellenic Freediving Championship, Λουτράκι, 2009
Γυναίκες: 
38m, Φραγκούλη Νατάσσα
5th Spearfishing Champions League, 28 Σεπτ. 2006

Free Immersion
Άντρες:
86m, Γιάνκος Μανώλης
Hellenic Freediving Championship, Λουτράκι, 2009
Γυναίκες: 
48m, Μπαλάνου Παναγιώτα
1st thermocline free dahab invitational by will winram 2007

Εναλλασσόμενα βάρη
Άντρες:
101m, Καστρινάκης Σταύρος
Αθήνα, 2007

No Limits
Άντρες:
125m, Καστρινάκης Σταύρος
Mediterranean Freediving Meeting, 2008

ΠΗΓΗ: www.aidahellas.gr

Η βδομάδα που πέρασε...

Λεωνίδας Κύρκος

Σε ηλικία 87 ετών «έφυγε» από τη ζωή ένας ιστορικός ηγέτης της Αριστεράς, ο οποίος με τις πράξεις του τίμησε τα πιστεύω του. Αξιοπρεπής, συναινετικός και βαθιά ανθρωπιστής, ο Λεωνίδας Κύρκος σημάδεψε με την πορεία του την ιστορία της Ελλάδας μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η πολιτική είναι φτωχότερη χωρίς το πνεύμα του, σήμερα που οι πολιτικοί «μετριούνται» με βάση τις τηλεοπτικές τους εμφανίσεις.

Αντικαπνιστικός νόμος

«Φούμαρα» αποδεικνύεται στην πράξη ο αντικαπνιστικός νόμος. Σύμφωνα με τον πρόεδρο της επιτροπής για την τήρηση των μέτρων κατά του καπνίσματος καθηγητή Παναγιώτη Μπεχράκη, ακόμα και υπουργοί κάπνιζαν μέσα στη Βουλή στη συνεδρίαση με αφορμή την παγκόσμια ημέρα κατά του καπνίσματος. Έλλειψη πολιτικής βούλησης και ανεπάρκεια ελεγκτικών μηχανισμών, έχουν μετατρέψει το νόμο σε ένα ακόμα νεοελληνικό… ανέκδοτο.

Αφίσα ΓΑΠ

Συνελήφθησαν στη Θεσσαλονίκη οι δύο νεαροί που κολλούσαν αφίσες με τον πρωθυπουργό καταζητούμενο από τους πολίτες. Αν και σε όλη τη χώρα η αφισορρύπανση είναι καθεστώς, άλλο είναι να διαφημίζονται λαϊκές τραγουδίστριες της Εθνικής Οδού και περιοδεύοντα τσίρκα και άλλο να παρουσιάζεται ο κ. Παπανδρέου ως… Άβερελ Ντάλτον. Όταν ο νόμος εφαρμόζεται κατά το δοκούν, η γελοιότητα κυριαρχεί.

ΔΕΗ

Νέες αυξήσεις στα τιμολόγια της ΔΕΗ «υπόσχονται» οι αρμόδιοι. Παίζοντας με τις λέξεις, τις ονομάζουν «εξορθολογισμό» των τιμολογίων και «προσαρμογή» στις νέες συνθήκες. Οσονούπω η επιστροφή στα σπερματσέτα, στα κεριά και τις λάμπες πετρελαίου θα είναι μονόδρομος. Ωπ, γράψτε λάθος για τις λάμπες πετρελαίου, γιατί και η τιμή του «μαύρου χρυσού» θα πάρει… φωτιά το χειμώνα.

Υποκλοπές

Ξέφραγο αμπέλι η χώρα, πεδίο δόξης λαμπρό για κάθε λογής κατάσκοπο και πράκτορα. Πέντε χρόνια μετά την αποκάλυψη του σκανδάλου των υποκλοπών, αποκαλύπτεται ότι οι «κοριοί» κατοικοέδρευαν στην  πρεσβεία των ΗΠΑ. Οι παράνομοι ωτακουστές παρακολουθούσαν ακόμα και τον τότε πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή, αποδεικνύοντας στην πράξη ότι στην Ελλάδα… μπερδεύτηκαν ακόμα και οι γραμμές.

Φωτό Ελλάδας από το Διάστημα

Τελικά, από τα 400 χιλιόμετρα ύψος η Ελλάδα φαίνεται σαν ζωγραφιά στις φωτογραφίες που τράβηξε αμερικανός αστροναύτης από ύψος 400 χιλιομέτρων. Μακριά από τα μαύρα σύννεφα της χρεοκοπίας και τις συνέπειες της κρίσης, όλα φαίνονται ονειρικά. Αλίμονο σε όσους είναι εγκλωβισμένοι στη Γη…

Στέλλα Σάββα-Μπαλφούσια

Εξωθήθηκε σε παραίτηση από τον κ. Βενιζέλο η επικεφαλής του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής, επειδή στην έκθεσή της χαρακτήρισε την οικονομία ως «εκτός ελέγχου». Επειδή οι αλήθειες πονάνε, η κυβέρνηση αποφάσισε να… εκτελέσει τον αγγελιοφόρο, αντί να έχει το σθένος να παραδεχτεί την πλήρη αποτυχία του Μνημονίου και της οικονομικής πολιτικής που ακολουθεί.  

Κυνηγώντας μάγισσες

Δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα οι πληροφορίες περί παγώματος των διαβουλεύσεων με την τρόικα, ισχυρίστηκε ο επί των Οικονομικών υπουργός. 

Μάλιστα. 

Οι αγορές όμως δε φαίνεται να πείθονται από τη ρητορική του κ. Βενιζέλου και η πραγματική οικονομία στενάζει.

Είναι απορίας άξιο πως ολόκληρος κυβερνητικός μηχανισμός -αν υποθέσουμε ότι υπάρχει- αδυνατεί να επεξεργαστεί ένα πλέγμα διαρθρωτικών αλλαγών που τόσο χρειάζεται η χώρα μας, έστω και κατόπιν εορτής, δηλαδή κατάρρευσης. 

Φαίνεται όμως ότι είναι προτιμότερο για την κυβέρνηση να κυνηγάει μάγισσες, στο πρόσωπο της υπεύθυνης για το γραφείο προϋπολογισμού της Βουλής, να διαψεύδει δημοσιεύματα και να παίρνει αμπάριζα τα κανάλια για μας πείσει ότι αφού παίζει ακόμα η ορχήστρα, ο… Τιτανικός δε βουλιάζει.

Τις προάλλες ο ίδιος υπουργός είπε ότι δεν ευθύνεται ο ίδιος για το εξωφρενικό αλαλούμ με το ΦΠΑ, αλλά εκείνοι που του έβαλαν το πιστόλι στον κρόταφο. Ποιοι δηλαδή, ο προηγούμενος αποτυχημένος υπουργός Οικονομικών, οι «κακοί» των Βρυξελλών, ο Βελζεβούλ των αγορών; 

Αυτή η τυφλόμυγα έχει καταντήσει εξοργιστική. Θυμίζει τα παιδάκια που έκαναν σκανταλιά και τα ρίχνουν στα άλλα παιδάκια. 

Ας μπει επιτέλους ένα τέλος στο κυνήγι των εντυπώσεων και ας ασχοληθεί η κυβέρνηση με την τόνωση της πραγματικής οικονομίας. 

Γιατί στο κυνήγι των αριθμών, οι Έλληνες έχουν γίνει… δεκαδικά ψηφία.

Η Ελλάδα από… πολύ ψηλά

Ανέφελη και ονειρική, μακριά από τα ανθρώπινα πάθη και τις συνέπειες της… κρίσης, φαίνεται η Ελλάδα από ύψος 400 περίπου χιλιομέτρων, στην τροχιά δηλαδή που βρίσκεται ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός. Ο αμερικανός αστροναύτης Ρον Γκάραν έχει σχεδόν μόνιμα στραμμένο το φακό της φωτογραφικής του μηχανής προς τον πλανήτη μας, το «σπίτι μας», όπως γράφει ο ίδιος στο twitter. Με τη βοήθεια της τεχνολογίας, ο Γκάραν εκμηδενίζει τις αποστάσεις και στέλνει τις φωτογραφίες του από το Διάστημα στους… γήινους.

Ο… αστροφωτογράφος αφιέρωσε αρκετά «κλικ» της μηχανής του στη χώρα μας, καθώς ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός «τρέχει» με ταχύτητα 27.700 χιλιομέτρων την ώρα και κάνει το γύρο του πλανήτη μας σχεδόν 16 φορές το 24ωρο.

Από την Αριζόνα στον… Άρη

Στην έρημο εκπαιδεύονται για αποστολή σε αστεροειδή, οι αστροναύτες της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA). Μια ομάδα 150 μηχανικών, επιστημόνων και αστροναυτών μεταφέρθηκαν πριν από μερικές ημέρες στην έρημο της πολιτείας της Αριζόνα για να δοκιμάσουν εξοπλισμό και τεχνικές, που μπορεί να χρησιμοποιηθούν για διαστημικές εξερευνήσεις. Το συγκεκριμένο πρόγραμμα εκπαίδευσης, που ονομάζεται RATS, πραγματοποιείται κάθε χρόνο από τη NASA. Φέτος, το προσωπικό της Διαστημικής Υπηρεσίας θα εξετάσει τέσσερα διαφορετικά σενάρια αποβίβασης αστροναυτών σε κάποιο αστεροειδή. Η επιλογή των ασκήσεων αποδεικνύει και τη στροφή της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας από την εξερεύνηση της Σελήνης στην…επίσκεψη σε κάποιο αστεροειδή, η οποία ελπίζουν ότι θα πραγματοποιηθεί κάποια στιγμή μέχρι το 2020. 

Όσο περίεργο και αν ακούγεται, μεγάλο μέρος της άσκησης είναι και η προσομοίωση της καθυστέρησης επικοινωνίας μεταξύ των αστροναυτών και των ελεγκτών, που βρίσκονται σε κάποιο Διαστημικό Κέντρο στη Γη, λόγω των… εκατομμυρίων χιλιομέτρων που απαιτούνται για να ταξιδέψει ο ήχος από τις εσχατιές του Σύμπαντος μέχρι το Γαλάζιο Πλανήτη. «Μπορεί τα 50 δευτερόλεπτα να μην ακούγονται πολλά, την ώρα που πρέπει να γίνει μια συζήτηση, όμως, μοιάζουν…αιώνας» εξηγεί ο διευθυντής αποστολών της NASA Τζεφ Στόουν, ο οποίος δεν παραλείπει να αναφέρει ότι σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης αυτό το χρονικό διάστημα μπορεί να αποτελέσει μεγάλο εμπόδιο για την εκάστοτε επιχείρηση. Στη φετινή προσομοίωση, συμμετέχουν επίσης η Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία και το Τεχνολογικό Κέντρο της Νορβηγίας.

Πυρηνικοί αντιδραστήρες στον…Άρη!

Παρά τις προσπάθειες της NASA να «πατήσει» σε έναν αστεροειδή, το…όνειρο για τη δημιουργία ανθρώπινης αποικίας στον Κόκκινο Πλανήτη δεν έχει σβήσει ακόμα. Αυτός είναι και ο λόγος που  επιστήμονες από όλο τον κόσμο προσπαθούν τώρα να λύσουν το πρόβλημα παραγωγής ενέργειας σε αυτόν τον αφιλόξενο πλανήτη. Το τελευταίο σενάριο, που παρουσιάστηκε στο 242^ο Αμερικανικό Εθνικό Συνέδριο Χημικών, θέλει τους ανθρώπους να χρησιμοποιούν πυρηνική ενέργεια για να καλύψουν τις ενεργειακές τους ανάγκες. Οι εγκαταστάσεις τους, όμως, δεν θα θυμίσουν σε τίποτα τα μεγάλα πυρηνικά εργοστάσια με τους εκατοντάδες εργάτες. Αντίθετα, οι ερευνητές ισχυρίζονται ότι οι μονάδες αυτές θα είναι… μίνι και δεν θα ξεπερνάνε σε μέγεθος μια μικρή βαλίτσα.

Η συγκεκριμένη τεχνολογία παρουσιάστηκε από ερευνητές του Τμήματος Ενέργειας του Εθνικού Εργαστηρίου της πολιτείας του Άινταχο. «Ο αντιδραστήρας θα έχει πλάτος 30,1 εκ. και ύψος 61 εκ. όσο περίπου ένας χαρτοφύλακας. Δεν θα υπάρχουν πύργοι ψύξης. Οι αντιδραστήρες πυρηνικής σχάσης θα είναι πολύ μικρότεροι αλλά εξαιρετικά ασφαλείς και αξιόπιστοι» αναφέρει ο καθηγητής Τζέιμς Ουέρνερ, που μαζί με την επιστημονική του ομάδα σχεδιάζει το πυρηνικό εργοστάσιο του…μέλλοντος. Σε περίπτωση οι πρώτες δοκιμές έχουν τα αναμενόμενα αποτελέσματα, η ομάδα από το Άινταχο θα δημιουργήσει την πρώτη μονάδα μέσα στον 2012.

"Βόμβες" τοξικών τα πλαστικά μπουκάλια

Ο σύγχρονος πολιτισμός είναι συνυφασμένος με τις πλαστικές ουσίες κάθε μορφής, σύνθεσης και χρήσης. Πλαστικά μπουκάλια νερού, συσκευασίες τροφίμων, είδη ρουχισμού, οικιακές συσκευές, ακόμα και νοσοκομειακά είδη κατασκευάζονται από το δημιούργημα των χημικών εργαστηρίων.

Πόσο όμως κινδυνεύει η υγεία μας από ένα φαινομενικά αθώο προϊόν και πόσο ενημερωμένη είναι η κοινή γνώμη για τους κινδύνους που κρύβουν; Αντικρουόμενες πολλές φορές οι απόψεις των ειδικών, συγκλίνουν όμως στο ότι απαιτούνται περισσότερες έρευνες, πιστή εφαρμογή της νομοθεσίας, σε ό,τι αφορά σε διαπιστωμένα βλαβερές ή ακόμα και τοξικές ουσίες που κρύβονται σε αντικείμενα καθημερινής χρήσης και πάνω απ’ όλα έλεγχοι και ενημέρωση των πολιτών, ώστε να πληροφορηθούν ποια είναι ασφαλή και ποια όχι.

Η «ένοχη» Δισφαινόλη Α

«Έρευνες που έχουν γίνει κατά καιρούς δείχνουν ότι πολλοί Ευρωπαίοι πολίτες σχεδόν αγνοούν τους κινδύνους για την υγεία τους από χημικά που χρησιμοποιούνται σε ευρείας χρήσης οικιακά προϊόντα. Υπάρχει κάπως μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση για το θέμα της πλαστικής σακούλας, αλλά διαφέρει πολύ ανάμεσα στα διάφορα κράτη της Ε.Ε.» αναφέρει από την πλευρά του στον «ΕΤ» ο κ. Κρίτων Αρσένης, ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ, ο οποίος έχει ασχοληθεί εκτενώς με το ζήτημα και πρόσφατα ζήτησε την πλήρη απαγόρευση της χημικής ουσίας δισφαινόλης Α (ΒΡΑ) από την Ε.Ε.: «Η ουσία αυτή, έχει ενοχοποιηθεί στο παρελθόν από πλήθος δημοσιευμένων ερευνών για καρκίνο, καρδιαγγειακά νοσήματα, διαβήτη, μέχρι και δυσλειτουργίες του αναπαραγωγικού συστήματος και βρίσκεται στη συντριπτική πλειοψηφία των πλαστικών που χρησιμοποιούμε καθημερινά, όπως πλαστικά δοχεία, μπουκάλια, ποτήρια και μεταφέρεται εύκολα στα τρόφιμα, ειδικά όταν τα δοχεία εκτίθενται σε υψηλές θερμοκρασίες».

Η Ευρωπαϊκή Ένωση απαγόρευσε τη χρήση βρεφικών προϊόντων που περιέχουν την «ένοχη» ουσία, αλλά το πρόβλημα δεν περιορίζεται σε αυτά: «Σε ότι αφορά τη δισφαινόλη Α, εξαιτίας της μέχρι πρόσφατα χρήσης της σε βρεφικά μπιμπερό, υπήρξε μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση από νέους γονείς κυρίως, αλλά δυστυχώς δεν είναι γνωστοί στο ευρύ κοινό οι κίνδυνοι που υπάρχουν από τη χρήση της και σε άλλα προϊόντα, όπως τα πλαστικά δοχεία τροφίμων και το θερμογραφικό χαρτί, που χρησιμοποιούμε σε αποδείξεις και φαξ», επισημαίνει ο κ. Αρσένης. Σύμφωνα με έρευνα της Greenpeace στη Γερμανία, η ποσότητα δισφαινόλης Α στα θερμογραφικά χαρτιά είναι πιο υψηλή από εκείνη που εντοπίζεται στα πλαστικά και μάλιστα μόλις έρθει σε επαφή με την επιδερμίδα περνάει στο αίμα.

«Βόμβες» σε πλαστικά μπουκάλια

Μια άλλη διάσταση που έρχεται να καταδείξει το μέγεθος του προβλήματος, αλλά και την άγνοια του κοινού για τη χρήση των πλαστικών ειδών συσκευασίας και των κινδύνων που παραμονεύουν, είναι η χρήση των υλικών αυτών για ασύμβατες με τις ιδιότητές τους χρήσεις. Έρευνες στην Ε.Ε. και στις ΗΠΑ έχουν καταδείξει ότι η χρήση πλαστικών μπουκαλιών και δοχείων  για την αποθήκευση για παράδειγμα ελαιόλαδου και οινοπνευματωδών ποτών είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη, καθώς η αλληλεπίδραση των συστατικών των υλικών αυτών με το περιεχόμενό τους δημιουργούν επιβλαβείς για τον ανθρώπινο οργανισμό ενώσεις.

Ακόμα περισσότερο η επαναχρησιμοποίηση πλαστικών μπουκαλιών, νερού για παράδειγμα, αυξάνει τις πιθανότητες έκλυσης κάποιων ουσιών, καθώς τα περισσότερα από αυτά έχουν σχεδιαστεί ως μιας χρήσης και μάλιστα υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις, όπως να μην είναι εκτεθειμένα στον ήλιο ή σε υψηλές θερμοκρασίες, φαινόμενο που παρατηρείται συχνά στη χώρα μας, ιδίως τους καλοκαιρινούς μήνες. Η πιθανότατα καρκινογόνος ουσία DEHP εντοπίζεται για παράδειγμα ακόμα και στις συσκευασίες ΡΕΤ, οι οποίες θεωρούνται μέχρι σήμερα ασφαλείς για τρόφιμα και ποτά.

Οι ειδικοί συνιστούν στους καταναλωτές να κοιτούν προσεκτικά τη σήμανση σε κάθε πλαστική συσκευασία, έτσι ώστε να γνωρίζουν για ποια χρήση είναι κατάλληλα, καθώς μπουκάλια από PVC ή πολυστυρένιο, τα οποία έχουν ευρεία χρήση σε διάφορες καθημερινές εφαρμογές, εκλύουν ίχνη χημικών που διαταράσσουν την ορμονική λειτουργία του ανθρώπινου οργανισμού.

O Γιάννης Ζαμπετάκης, επίκουρος καθηγητής Χημείας Τροφίμων στο πανεπιστήμιο Αθηνών, λέει στον «ΕΤ»: «Επικίνδυνα είναι και τα πολυκαρβονικά πλαστικά, ένα είδος σκληρού και ανθεκτικού πλαστικού από το οποίο κατασκευάζονται μεταξύ άλλων και τα μεγάλα μπουκάλια νερού. Το ερώτημα είναι εάν ο ΕΦΕΤ είναι σε θέση και έχει την ικανότητα να κάνει τους απαραίτητους ελέγχους. Όπως πολύ σωστά η Ευρωπαϊκή Ένωση εφάρμοσε σχετική αρχή για το πλαστικό, έτσι πρέπει να γίνει και σε άλλες περιπτώσεις. Για παράδειγμα για το εξασθενές χρώμιο στο νερό, τα βαρέα μέταλλα στα τρόφιμα αλλά και άλλες ενώσεις που μεταναστεύουν από τα υλικά συσκευασιών σε τρόφιμα».

Επικίνδυνα… μπρατσάκια

Περίπου 250 εκατομμύρια τόνοι πλαστικών συσκευασιών παρασκευάζονται κάθε χρόνο παγκοσμίως, με τη μερίδα του λέοντος της παραγωγής να κατέχουν οι ΗΠΑ και η Κίνα. Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του πανεπιστημίου του Γκέτεμποργκ στη Σουηδία, το ένα τρίτο των πλαστικών οικιακής χρήσης που μελετήθηκαν, μεταξύ των οποίων και παιδικά παιχνίδια, βρέθηκαν να απελευθερώνουν επικίνδυνες χημικές ουσίες. Η επικεφαλής της έρευνας Ντιλάιλα Λίθνερ εξήγησε ότι τα χημικά αυτά συστατικά πρέπει το συντομότερο να αντικατασταθούν από άλλα αβλαβή και σημείωσε: «Ακόμα και κάποια παιδικά μπρατσάκια που κατασκευάζονται από PVC και εισάγονται κυρίως από την Κίνα, αποδείχτηκε ότι διαρρέουν επικίνδυνες ουσίες και μάλιστα στην πιο ευαίσθητη ομάδα πληθυσμού, τα παιδιά. Άλλες ουσίες που εντοπίσαμε περιλάμβαναν το πολυστυρένιο, την πολυουρεθάνη, αλλά και εποξικές ενώσεις, οι οποίες ευθύνονται για καρκινογενέσεις».  

Ταξιδάκι διάρκειας 70 χιλιάδων... ετών

Το τέλος εποχής που σηματοδότησε η οριστική απόσυρση των διαστημικών λεωφορείων ανοίγει νέους δρόμους στην εξερεύνηση του Διαστήματος. Αμφίβολο όμως είναι αν οι ΗΠΑ θα καταφέρουν να διατηρήσουν την πρωτοκαθεδρία στα ερευνητικά προγράμματα, καθώς η αεροδιαστημική υπηρεσία των ΗΠΑ, η NASA, διαθέτει πλέον έναν αισθητά μικρότερο προϋπολογισμό για την επίτευξη των στόχων της.

Το νέο πενταετές πρόγραμμα, που καλύπτει όλες τις δραστηριότητές της μέχρι το 2015, ανέρχεται στα 100 δισ. δολάρια, ένα ποσό που αρχικά φαίνεται δυσθεώρητο, η πραγματικότητα όμως είναι μάλλον διαφορετική. «Είναι πλέον σαφές ότι η τρέχουσα οικονομική συγκυρία απαιτεί αναδιανομή των κονδυλίων και κυρίως τη σύμπραξη με ιδιωτικούς φορείς και επενδυτικά σχήματα», σχολίασε ο Τσαρλς Μπίβιν, στέλεχος του τομέα έρευνας της NASA, ο οποίος συμπλήρωσε: «Οι στόχοι μας πλέον είναι να στείλουμε εξερευνητικούς δορυφόρους, ώστε να προλειάνουμε το έδαφος για μελλοντικές επανδρωμένες αποστολές με απώτερο σκοπό τον εποικισμό πλανητών».

Το κενό που αφήνει η NASA, όμως, σπεύδουν να καλύψουν οι αντίστοιχες υπηρεσίες της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ESA), η ρωσική αεροδιαστημική υπηρεσία (Roskosmos), αλλά και πρωτοβουλίες χωρών που επιθυμούν και εκείνες ένα κομμάτι διαστημικής… πίτας, όπως η Κίνα, η Ινδία και η Ιαπωνία.

Αποστολή στον Αρη

Ο ανεφοδιασμός του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού αλλά και η μεταφορά αστροναυτών μετά τη συνταξιοδότηση των διαστημικών λεωφορείων γίνονται πλέον μόνο με τους διαστημικούς θαλαμίσκους Σογιούζ. Το ρωσικό «μονοπώλιο» έχει πρόσθετα οφέλη για τη διαστημική βιομηχανία της χώρας: «Σε συνεργασία με την ESA προχωρούμε στο σχεδιασμό επανδρωμένης αποστολής στον Αρη», αποκάλυψαν αξιωματούχοι της Roskosmos. 

Αν και δεν υπάρχει ακριβές χρονοδιάγραμμα, στόχος είναι να αξιοποιηθεί η εμπειρία από ένα πρωτότυπο πείραμα που διεξάγεται σε ένα… γκαράζ της Μόσχας: Εθελοντές σε καθεστώς πλήρους απομόνωσης για 520 μέρες, όσο διαρκεί ένα ταξίδι μέχρι τον «κόκκινο πλανήτη», έχουν γίνει αντικείμενο μελέτης, ώστε να διαπιστωθεί πόσο επηρεάζεται ο άνθρωπος από τη μακροχρόνια παραμονή του σε συνθήκες που αναπαριστούν ένα διαπλανητικό ταξίδι.

Tαξίδι διάρκειας μερικών… χιλιάδων ετών

Πώς θα σας φαινόταν ένα ταξίδι διάρκειας μερικών… χιλιάδων ετών; Σε λίγες μέρες θα πραγματοποιηθεί στις ΗΠΑ ένα συνέδριο με θέμα τον εποικισμό πλανητών εκτός του ηλιακού μας συστήματος. Διοργανωτές δεν είναι κάποιοι τυχαίοι φαντασιόπληκτοι, αλλά η DARPA, ο οργανισμός που «ευθύνεται» μεταξύ άλλων για τη γέννηση -αρχικά για στρατιωτικούς σκοπούς- του Διαδικτύου, τη δεκαετία του 1960. Στόχος του συνεδρίου δεν είναι μόνο να διερευνηθούν οι επιστημονικές απαιτήσεις μιας τέτοιας αποστολής, αλλά και να εξεταστεί το γενικότερο πλαίσιο, ηθικό, ανθρώπινο και τεχνικό. Ο κοντινότερος «γείτονας» του ηλιακού μας συστήματος, το αστρικό σύστημα «Αλφα Κενταύρου», απέχει «μόλις» 4,3 έτη φωτός από τον πλανήτη μας. 

Ακόμα όμως και με το ταχύτερο διαστημόπλοιο που έχει μέχρι στιγμής κατασκευάσει ο άνθρωπος, το «Βόγιατζερ 1», που ταξιδεύει στο Σύμπαν με σχεδόν 50 χιλιάδες χιλιόμετρα την ώρα, ένα τέτοιο ταξίδι θα διαρκούσε ούτε λίγο ούτε πολύ 70 χιλιάδες χρόνια. Ερωτήματα όπως η ανθρώπινη αναπαραγωγή σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας, οι ηθικές αρχές, ακόμα και οι κοινωνικές σχέσεις πρέπει να εξεταστούν από την αρχή, σημειώνει η Ρετζίνα Ντιούγκαν, επικεφαλής της DARPA, και συμπληρώνει: «Από τη στιγμή που θα ξεκινήσει ένα διαστημόπλοιο το ταξίδι του χωρίς επιστροφή, όλα αλλάζουν. Ολα όσα ξέραμε πρέπει να τα ξεχάσουμε και θα δούμε πλέον τον άνθρωπο ως “παιδί των αστεριών”. Εκείνοι που θα φτάσουν στον τελικό προορισμό θα είναι μακρινοί απόγονοι των γήινων που ξεκίνησαν το ταξίδι πριν από χιλιάδες χρόνια και η Γη γι’ αυτούς θα είναι κάποιος μακρινός πλανήτης που δεν θα επισκεφθούν ποτέ». 

Το Αιγαίο πάει στην... Ερυθρά Θάλασσα

  Πρεσβευτής της Ελλάδας  είναι το ωκεανογραφικό σκάφος «ΑΙΓΑΙΟΝ», η ναυαρχίδα του Ελληνικού Κέντρου Θαλασσίων Ερευνών (ΕΛΚΕΘΕ), το οποίο ετοιμάζεται να σαλπάρει σε λίγες μέρες για την Ερυθρά Θάλασσα, προκειμένου να πραγματοποιήσει μια σειρά ερευνών, με μεγάλη επιστημονική σημασία.

Η αποστολή, υπό την καθοδήγηση του Διευθυντή του Ινστιτούτου Ωκεανογραφίας
 Δρος Βαγγέλη Παπαθανασίου η οποία θα διαρκέσει σχεδόν τέσσερις μήνες, έχει ως στόχο μεταξύ άλλων να πραγματοποιήσει ωκεανογραφικές έρευνες, να μελετήσει άγνωστους θαλάσσιους οργανισμούς, να καταγράψει αλμυρές λίμνες που «κρύβονται» σε βάθος δύο χιλιομέτρων κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, να διαπιστώσει αν υπάρχουν κοράλλια σε μεγάλα βάθη και να εξερευνήσει τα αποτελέσματα των γεωλογικών συνθηκών που απομακρύνουν την Αφρικανική
από την Αραβική τεκτονική πλάκα.

Η αποστολή του «ΑΙΓΑΙΟΝ» είναι αποτέλεσμα διεθνούς συνεργασίας ερευνητικών και πανεπιστημιακών ιδρυμάτων από τις ΗΠΑ, την Αίγυπτο, τη Σαουδική Αραβία και την Κίνα και πραγματοποιείται με τη χρηματοδότηση του Ιδρύματος Λάτση. «Μέχρι σήμερα έχουν πραγματοποιηθεί περιστασιακές και αποσπασματικές έρευνες στην Ερυθρά Θάλασσα. Είναι η πρώτη φορά που μια επιστημονική αποστολή, με τη συμμετοχή μάλιστα της Ελλάδας μέσω του ΕΛΚΕΘΕ, θα είναι τόσο πλήρης και τα ευρήματα θα είναι πολύ σημαντικά για την κατανόηση των συνθηκών στην περιοχή» σημείωσε ο Δρ. Παπαθανασίου, μιλώντας στον «ΕΤ».

Ο απόπλους έχει προγραμματιστεί για τις 3 Σεπτεμβρίου και η αποστολή του «ΑΙΓΑΙΟΝ» θα διαρκέσει μέχρι τα τέλη Δεκεμβρίου.

ΕΛΚΕΘΕ

Σκοπός του ΕΛ.ΚΕ.Θ.Ε. είναι η διεξαγωγή επιστημονικής και τεχνολογικής έρευνας, η πειραματική ανάπτυξη, η διάδοση και εφαρμογή των αποτελεσμάτων της έρευνας, ιδιαίτερα στους τομείς της μελέτης και προστασίας της υδρόσφαιρας, των οργανισμών της, την ακτή και το βυθό, των φυσικών, χημικών, βιολογικών και γεωλογικών συνθηκών που επικρατούν και διέπουν τα παραπάνω συστήματα.

Για την επίτευξη των σκοπών του, το ΕΛ.ΚΕ.Θ.Ε. σχεδιάζει και εκτελεί ερευνητικά και τεχνολογικά προγράμματα και εκπονεί μελέτες με ανάλογο αντικείμενο.
Προωθεί την ανάπτυξη σχέσεων και συνεργασιών με διεθνείς οργανισμούς, ΑΕΙ και Ερευνητικά Ιδρύματα.

Για περισσότερες πληροφορίες: www.hcmr.gr