Η… εκδίκηση της «Έλλης»

Η καταδυτική ομάδα του Αντώνη Γράφα κατέγραψε και τεκμηρίωσε την ιστορία ενός άγνωστου ναυαγίου που βυθίστηκε στο Σαρωνικό

Ανάμεσα στις καταγραφές των πεπραγμένων της 15ης Ιουνίου 1942,μια λιτή καταχώρηση στο πολεμικό ημερολόγιο του Γερμανού διοικητή της θαλάσσιας άμυνας Αττικής αναφέρει ότι «στις 07:15, στο ναρκοπέδιο Μεθάνων, βυθίστηκε το ιταλικό ναρκαλιευτικό πλοίο “RD7“ μετά από πρόσκρουση σε νάρκη. Σκάφη που απέπλευσαν από την Αίγινα, κατάφεραν να διασώσουν 6 άτομα από τα συνολικά 24 άτομα του πληρώματος».

Πέρασαν 72 σχεδόν χρόνια από τότε και πριν από λίγες μέρες η καταδυτική ομάδα του Αντώνη Γράφα ανέσυρε από τη λήθη, από βάθος 100 περίπου μέτρων, απόκοσμες εικόνες από τον υγρό τάφο των 18 Ιταλών που χάθηκαν μαζί με το πολεμικό πλοίο. 

«Οι καταδύσεις που πραγματοποιήθηκαν, κατόπιν συστηματικής προετοιμασίας, είχαν ως κύριο στόχο την φωτογράφηση και τη βιντεοσκόπηση του ναυαγίου, το οποίο βρίσκεται σε βάθος 100 μέτρων, στην περιοχή που κατά την διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου βρισκόταν ποντισμένο το ελληνικό ναρκοπέδιο του Αγίου Γεωργίου Μεθάνων», αναφέρει στον «ΕΤ» ο επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας Αντώνης Γράφας και συμπληρώνει: «Η έρευνα πεδίου και το οπτικό υλικό που προέκυψε από αυτήν, κατέδειξε ότι πρόκειται για το ναυάγιο του ιταλικού ναρκαλιευτικού R.D.7».

H… εκδίκηση της «Έλλης» 

Το ναρκοπέδιο που  είχε ποντιστεί την νύχτα της 29ης προς την 30η Οκτωβρίου 1940, από τα ναρκοθετικά πλοία του ελληνικού Βασιλικού Ναυτικού Στρυμών και Αλιάκμων, επικουρούμενα από το αντιτορπιλικό Βασίλισσα Όλγα, ήταν εκείνο το οποίο έμελλε να γίνει ο τάφος του ιταλικού ναρκαλιευτικού R.D. 7. Το σχέδιο του ναρκοπεδίου είχε εκπονηθεί και γνωστοποιηθεί την 23η Αυγούστου 1940, αμέσως μετά την βύθιση του εύδρομου ΕΛΛΗ από το ιταλικό υποβρύχιο DELFINO στην Τήνο, την 15η Αυγούστου του ίδιου χρόνου.

Το βράδυ της 14^ης Ιουνίου 1942 το R.D.7αναχώρησε από την Πειραιά για μια αποστολή στα νότια της νήσου Αίγινας. Επρόκειτο για την τελευταία αποστολή του πλοίου, καθώς το πρωί της επόμενης ημέρας, 15η Ιουνίου 1942, και ενώ το R.D.7 έπλεε στην θαλάσσια περιοχή ανάμεσα στην χερσόνησο Μεθάνων και στην νήσο Μονή Αιγίνης, προσέκρουσε σε νάρκη και βυθίστηκε μέσα σε ελάχιστο χρόνο. 

Σύμφωνα με τις ημερολογιακές καταγραφές του γερμανικού πολεμικού ναυτικού, η βύθιση του R.D.7 ήταν ιδιαίτερα βίαιη, καθώς λόγω της έκρηξης και της βύθισης του πλοίου χάθηκαν μαζί του δέκα οκτώ από τα συνολικά είκοσι τέσσερα μέλη του πληρώματος. Οι ψαράδες της Πέρδικας, ενός χωριού στα νότια της Αίγινας, ήταν εκείνοι που έσπευσαν στον τόπο του ναυαγίου και κατάφεραν τελικά να διασώσουν έξι ναυαγούς από τα συνολικά είκοσι τέσσερα μέλη του πληρώματος. 

Μνήμες από το βυθό

Ο φωτογράφος της καταδυτικής ομάδας Κώστας Μυλωνάκης περιγράφει στον «ΕΤ» τις εικόνες που αντίκρισε στο βυθό, οι οποίες μαρτυρούν τη σφοδρότητα της έκρηξης: «Από το ναυάγιο λείπει η πλώρη του σκάφους, μαζί με το πυροβόλο των 76/40χιλ., η οποία έχει αποκοπεί ολοκληρωτικά, ακριβώς μπροστά από το πιλοτήριο και τους χώρους ενδιαίτησης των αξιωματικών».

Ο έμπειρος υποβρύχιος φωτογράφος συμπληρώνει: «Η περιοχή από το μεσοκάραβο έως  την πρύμνη βρίσκεται σε αρκετά καλή κατάσταση. Η ναυπηγική γραμμή του πλοίου που θυμίζει ρυμουλκό, είναι προφανής. Στο εξωτερικό του ναυαγίου είναι ακόμα ορατά το πηδάλιο και η προπέλα του πλοίου. Γύρω από το ναυάγιο υπάρχουν σκορπισμένα αρκετά συντρίμμια, τα οποία όμως είναι δυσδιάκριτα καθώς αυτά είναι έντονα καλυμμένα με βένθος»

Τεχνικά χαρακτηριστικά
Τύπος: Ναρκαλιευτικό

Διακριτικός κωδικός: R.D. 7

Εθνικότητα: Ιταλική

Εκτόπισμα: 215,67 τόνοι
Ολικό μήκος: 35,25 μέτρα
Πλάτος: 5,88 μέτρα
Ισχύς Κινητήρα: 950 ίπποι
Κύριος οπλισμός: Ένα ναυτικόαντιαεροπορικό κανόνι των 76/40χιλ.
Βοηθητικός οπλισμός: Δύο υδρόψυκτα πολυβόλα Coltτων 6,5 χιλ.
Ενδεικτικό πλήρωμα: 22 άτομα

Η καταδυτική ομάδα

Δύτες

Αντώνης Γράφας, κινηματογραφιστής, επικεφαλής της ομάδας

Κώστας Μυλωνάκης, υποβρύχιος φωτογράφος

Γιάννης Λιαρδάκης, δύτης

Γιάννης Μουστάκας, δύτης ασφαλείας

Τάσος Τσαλαβούτας, δύτης ασφαλείας

Αννα Μπαρμποπουλου, δύτρια ασφαλείας

Συνεργάτες

Δημήτρης Γκαλών, ιστορικός ερευνητής

Δημήτρης Δαμίγος, κυβερνήτης σκάφους

Χρήσιμα links

www.grafasdiving.gr

www.wetklik.gr

Η ευτυχία φαίνεται από το...κρεβάτι

Γιατί το φεγγάρι βάφτηκε κόκκινο

Η χρήση στρατιωτικού σόναρ κατά συρροή υπεύθυνη για τους μαζικούς εκβρασμούς ζιφιών στην Ελλάδα: Η περίπτωση της Κρήτης

Από την Τρίτη 1 Απριλίου μέχρι και την Κυριακή 6 Απριλίου καταγράφηκαν από τις λιμενικές αρχές και κατοίκους τουλάχιστον 8 περιστατικά εκβρασμού κητωδών του είδους «ζιφιός» (Ziphius cavirostris sp.) κατά μήκος των ακτών της νοτιοανατολικής Κρήτης (περιοχές Καλικοβρέχτη Ιεράπετρας, Καστρί Βιάνου και Καλοί Λιμένες). 

Συνολικά εκτιμάται ότι εκβράστηκαν 5 έως 10 ζιφιοί, ως ζεύγη ή τριάδες σε μια απόσταση περίπου 70 χιλιομέτρων ακτογραμμής. Τα χαρακτηριστικά διάρκειας και γεωγραφικής εξάπλωσης του φαινομένου το κατατάσσουν στους «ατυπικούς μαζικούς εκβρασμούς» ζιφιών, οι οποίοι συνδέονται με την χρήση στρατιωτικών σόναρ στη διάρκεια ασκήσεων στην περιοχή του εκβρασμού.

Από τους ζιφιούς που εκβράστηκαν τρεις πέθαναν ενώ οι υπόλοιποι οδηγήθηκαν προς τα ανοικτά με την προσπάθεια των τοπικών λιμενικών αρχών αλλά και πολλών εθελοντών που βρέθηκαν στην περιοχή. 

Είναι αβέβαιο αν τα ζώα αυτά θα μπορέσουν να επιβιώσουν, λόγω των βλαβών που μπορεί να προκληθούν από την εκτεταμένη χρήση των στρατιωτικών σόναρ στην φυσιολογία των εσωτερικών οργάνων τους. Επιπλέον, είναι πολύ πιθανό ότι πολύ μεγαλύτερος αριθμός ζιφιών πλήττονται ή και πεθαίνουν στα ανοικτά χωρίς να εκβραστούν και να γίνουν αντιληπτοί.

Στην ευρύτερη περιοχή της Κρήτης και της Νοτιοανατολικής Μεσογείου και ταυτόχρονα με τον μαζικό εκβρασμό, διεξαγόταν τριμερής πολεμική άσκηση του Πολεμικού Ναυτικού χωρών μελών του ΝΑΤΟ (Ελλάδος, Ισραήλ και των ΗΠΑ), και συγκεκριμένα, από τις 26 Μαρτίου μέχρι και τις 10 Απριλίου του 2014 πραγματοποίησαν ανθυποβρυχιακές ναυτικές ασκήσεις με τη χρήση στρατιωτικών σόναρ. Όπως έχει τεκμηριωθεί επιστημονικά με περιστατικά τόσο στη χώρα μας όσο και διεθνώς, η χρήση στρατιωτικού σόναρ προκαλεί μαζικούς εκβρασμούς και θανάτους ζιφιών και αποτελεί σημαντικότατη απειλή για τους πληθυσμούς τους.

Προκειμένου να εξαχθούν ασφαλή συμπεράσματα σχετικά με τις αιτίες του μαζικού εκβρασμού διενεργήθηκαν νεκροψίες στα άτομα που εκβράστηκαν νεκρά από κτηνιάτρους. Παράλληλα, συλλέχθηκαν δείγματα από τα νεκρά ζώα για να πραγματοποιηθούν αναλυτικές ιστοπαθολογικές αλλά και άλλες εξετάσεις στην Κτηνιατρικής Σχολή  του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Στην διάρκεια της 5^ης συνάντησης των μελών του ACCOBAMS (Συμφωνία για τη Διατήρηση των Κητωδών της Μαύρης Θάλασσας, της Μεσογείου και της Συγκείμενης Ζώνης του Ατλαντικού - μέλος της οποίας είναι και η Ελλάδα) στο Μαρόκο το Νοέμβριο του 2013, για πρώτη φορά δημοσιοποιήθηκε χάρτης με τις περιοχές της Μεσογείου όπου οι ναυτικές ασκήσεις με στρατιωτικά σόναρ πρέπει να αποφεύγονται. 

Οι θαλάσσιες περιοχές νοτιοανατολικά της Κρήτης, όπου και συνέβη ο μαζικός εκβρασμός ζιφιών περιλαμβάνονται στον χάρτη αυτό, γεγονός που υποδηλώνει ότι οι σχεδιαστές της άσκησης δεν έλαβαν υπόψη τις επιπτώσεις και την περιβαλλοντική καταστροφή που μπορεί να προκαλούσαν, παρά το ότι είχαν προειδοποιηθεί από την επιστημονική κοινότητα και μια διεθνή συμφωνία.

Οι επιστολές και εκκλήσεις τόσο της επιστημονικής κοινότητας, όσο και των περιβαλλοντικών οργανώσεων στην Ελλάδα και τον κόσμο μετά από προηγούμενα περιστατικά, δεν εισακούστηκαν για μια ακόμη φορά. 

Ο πληθυσμός των ζιφιών στις ελληνικές θάλασσες, που είναι ίσως η σημαντικότερη περιοχή για το είδος αυτό στην Μεσόγειο, βρίσκεται πια κοντά στα όρια εξαφάνισης του. 

Οι συνυπογράφουσες περιβαλλοντικές οργανώσεις  ζητούν από τις αρμόδιες ελληνικές αρχές να εφαρμόσουν έμπρακτα τις αποφάσεις της διακρατικής σό﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽  ύμβασης ACCOBAMS και να μην επιτρέπουν την χρήση στρατιωτικού σόναρ στις ευαίσθητες περιοχές στη Μεσόγειο που έχουν χαρτογραφηθεί επιστημονικά και αποτελούν το ενδιαίτημα των ζιφιών. 

Όσο δεν λαμβάνονται πρωτοβουλίες προς αυτή την κατεύθυνση από την πολιτική ηγεσία η θλιβερή αυτή ιστορία θα επαναλαμβάνεται, όπως στην Κέρκυρα το 2011, στην Ζάκυνθο το 2000 και στην Κυπαρισσία το 1997 και 1996, με κίνδυνο την οριστική εξαφάνιση του πληθυσμού των ζιφιών. Καλούμε τις αρμόδιες ελληνικές αρχές (και κυρίως τα ΥΕΘΑ και ΥΠΕΚΑ) να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να προβούν σε όλες τις απαραίτητες ενέργειες συμπεριλαμβανομένης της απαγόρευσης της χρήσης στρατιωτικών σόναρ στο ενδιαίτημα των ζιφιών, ώστε να εξασφαλιστεί η προστασία και διατήρηση του πληθυσμού τους στις ελληνικές θάλασσες.

Οι συνυπογράφουσες περιβαλλοντικές μη κυβερνητικές οργανώσεις:

ANIMA / Σύλλογος Προστασίας και Περίθαλψης Άγριας Ζωής.

ΑΡΙΩΝ /  Ερευνητικό Κέντρο  Διάσωσης και Περίθαλψης Κητωδών

ΑΡΧΕΛΩΝ / Σύλλογος για την Προστασία της Θαλάσσιας Χελώνας

Greenpeace

Ινστιτούτο Κητολογικών Ερευνών Πέλαγος

Δίκτυο Μεσόγειος SOS

MOm / Εταιρεία Μελέτης και Προστασίας της Μεσογειακής Φώκιας

Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Κρήτης

WWF Ελλάς

Για περισσότερες λεπτομέρειες και επικοινωνία σχετικά με το ΔΤ

Βαγγέλης I. Παράβας, MOm/Εταιρεία Μελέτης και Προστασίας της Μεσογειακής Φώκιας

τηλ: 210-5222888, κιν: 6946283783

e-mail: v.paravas@mom.gr

www.mom.gr

Σημειώσεις προς συντάκτες:

1) Δείτε εδώ το κοινό Δελτίο Τύπου 23 Απριλίου 2012 - Περιβαλλοντικές οργανώσεις προς ΥΠΕΚΑ: Να σταματήσουν τώρα οι μαζικοί θάνατοι κητωδών στο Ιόνιο! http://thalassaproject.mom.gr/displayITM1da2a.html?ITMID=83&LANG=GR

2) Ο ζιφιός (Ziphius cavirostris), είναι ένα θαλάσσιο θηλαστικό με μόνιμη παρουσία στις ελληνικές θάλασσες, που προστατεύεται τόσο από την ελληνική όσο και από την ευρωπαϊκή νομοθεσία. Πρόκειται για ένα κητώδες μεσαίου μεγέθους, ιδιαίτερα δυσπρόσιτο, το οποίο μπορεί να φτάσει τα έξι μέτρα μήκος, ενώ έχει εξαιρετικές ικανότητες κατάδυσης, αφού βουτάει μέχρι τα 3.000 μέτρα βάθος και μπορεί να αντέξει με μία ανάσα μέχρι και πάνω από δύο ώρες κάτω από το νερό.

Βάσιμες ελπίδες για την αντιμετώπιση της παράλυσης των κάτω άκρων

Théophile Gautier: Ένα γαλλικό υπερωκεάνιο στο βυθό του Αιγαίου

Ο βυθός του Αιγαίου είναι βουβός μάρτυρας πολλών δραματικών στιγμών που εκτυλίχθηκαν κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Η ερευνητική ομάδα του wreckDiving  έφερε στην επιφάνεια, μετά από 73 χρόνια παραμονής του «Théophile Gautier» στα 112 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, απόκοσμες εικόνες που φωτίζουν ένα άγνωστο μέχρι πρόσφατα ναυάγιο.

«Μετά από πληροφορίες που λάβαμε από ψαράδες της περιοχής, την αναζήτηση όλων των τεκμηρίων στα ιστορικά αρχεία, και παρά τις αντίξοες συνθήκες που αντιμετωπίσαμε σε αυτή τη μεσοπέλαγη κατάδυση, δηλαδή τα δυνατά θαλάσσια ρεύματα και την περιορισμένη ορατότητα, καταφέραμε να ταυτοποιήσουμε το ναυάγιο», αναφέρει στον «ΕΤ» ο κ. Βασιλάτος ένας από τους αυτοδύτες και συμπληρώνει: «Στην κατάδυση διαπιστώσαμε ότι η πρύμνη του ήταν τελείως κατεστραμμένη, προφανώς από την έκρηξη που προκάλεσε η τορπίλη του βρετανικού υποβρυχίου, όπως δηλαδή αναφέρουν οι ιστορικές πηγές, τόσο η αναφορά του Γάλλου πλοιάρχου του, όσο και η αντίστοιχη του Βρετανού κυβερνήτη του υποβρυχίου».

Η «Ελληνίδα της Αβύσσου» Ελένη Τσοπουροπούλου, η φωτογράφος της ομάδας έχει εκατοντάδες καταδύσεις στο ενεργητικό της, μεταξύ των οποίων και πολλές κάτω από τα 100 μέτρα, όπως στο «Βρετανικό» το αδελφό πλοίο του Τιτανικού που βρίσκεται ανάμεσα στην Κέα και τη Μακρόνησο.  «Το πλοίο είναι καλά διατηρημένο κατά ένα μεγάλο μέρος του, παρά το ότι έχουν περάσει 73 χρόνια από τη βύθισή του. Τα διπλά του φουγάρα στέκουν ακόμα όρθια και το θέαμα στο βυθό είναι εντυπωσιακό», τονίζει στον «ΕΤ» η κ. Τσοπουροπούλου.

Το τελευταίο ταξίδι 118 λέξεις

Στις 3 Οκτωβρίου του 1941, το «Théophile Gautier» απέπλευσε ως μέλος νηοπομπής από τη Θεσσαλονίκη, με τελικό προορισμό τη Γαλλία. Γεμάτο με αλεύρι και άλλες προμήθειες, με σκοπό να τα εκφορτώσει στον Πειραιά, το γαλλικό υπερωκεάνιο έπλεε προς τη Νέμεσή του. Την επόμενη ημέρα στις 6:37 μ.μ., ενώ βρισκόταν ανάμεσα στην Εύβοια και την Κέα, μια σφοδρή έκρηξη συντάραξε το πλοίο.

Μια τορπίλη από το βρετανικό υποβρύχιο HMS Talisman είχε πλήξει το υπερωκεάνιο στην πρύμνη και στις 7:20 το σκάφος χάθηκε κάτω από τα κύματα. Από τους 109 επιβαίνοντες, 18 σκοτώθηκαν από την έκρηξη ή πνίγηκαν, δύο υπέκυψαν στα τραύματά τους αργότερα και 13 τραυματίστηκαν. Οι επιζώντες περισυλλέχθηκαν από τα συνοδά πλοία της νηοπομπής και μεταφέρθηκαν στον Πειραιά.

Η ταυτότητα του «Théophile Gautier»

Το υπερωκεάνιο «Théophile Gautier», 8194 κ.ο.χ. και μήκους 136 μέτρων, ναυπηγήθηκε στη Δουνκέρκη της Γαλλίας το 1927. Μπορούσε να μεταφέρει 728 επιβάτες και ήταν το πρώτο σκάφος του είδους του ναυπηγημένο στη Γαλλία που διέθετε μηχανές εσωτερικής καύσης  και όχι ατμομηχανές.  

Είχε δρομολογηθεί σε πλόες από τη Μασσαλία μέχρι την Αλεξάνδρεια, με ενδιάμεσους σταθμούς στον Πειραιά, τη Βηρυτό, την Κωνσταντινούπολη και τη Νάπολη. Είχε επίσης κάνει κρουαζιέρες στα ελληνικά νησιά, ενώ είχε ταξιδέψει μέχρι και τη Μαύρη Θάλασσα.

 

ΧΡΗΣΙΜΑ LINKS

www.wreckdiving.gr

Ρεκόρ κατάδυσης στα 3 χιλιόμετρα για 38 λεπτά

Ρομποτικό εναρκτήριο λάκτισμα στο Μουντιάλ της Βραζιλίας

H Κλιματική Αλλαγή "φέρνει" πολέμους, λιμούς και συμβαίνει τώρα

Η Σαντορίνη αναγεννάται από την τέφρα της

Πιερ-Υβ Κουστώ: "Προστατευόμενες ζώνες η λύση για τον υποβρύχιο κόσμο"

Ο 32χρονος Πιερ-Ιβ Κουστό, γιος του θρύλου της αυτόνομης κατάδυσης και των θαλάσσιων εξερευνήσεων Ζακ-Ιβ Κουστό, συνεχίζει το έργο του πατέρα του με επίκεντρο την Σαντορίνη, την οποία επισκέφθηκε  πριν από λίγες ημέρες. 

Στόχος του είναι να οριοθετηθεί στο νησί μια προστατευόμενη ζώνη απαγόρευσης αλιείας, η οποία θα συντελέσει τόσο στην αύξηση των ψαριών, όσο και στην περιβαλλοντική αφύπνιση της κοινής γνώμης. «Ξεκίνησα τις καταδύσεις στην ηλικία των 9 ετών, φυσικά με την καθοδήγηση του πατέρα μου», λέει ο Πιερ-Ιβ στον «ΕΤ» και συνεχίζει: «Ήταν αυτονόητο να μού μεταδώσει την αγάπη για τη θάλασσα και τους οργανισμούς που ζουν σε αυτή».

Το έργο του δεν είναι εύκολο, αλλά ο ίδιος δεν αποθαρρύνεται: «Ο πατέρας μου έλεγε ότι οι πρέπει να κυνηγάμε αυτό που φαίνεται αδύνατο, γιατί μόνο έτσι αλλάζουν οι νοοτροπίες και οι συμπεριφορές των ανθρώπων. 

Έχοντας ζήσει για αρκετό διάστημα στη Σαντορίνη ως εκπαιδευτής αυτόνομης κατάδυσης, είδα με τα μάτια μου την υποβάθμιση του υποβρύχιου κόσμου, την σχεδόν πλήρη απουσία ψαριών από την υπεραλίευση και άλλες ανθρωπογενείς δραστηριότητες και στόχος μου είναι να βοηθήσω κι εγώ στη βελτίωση της κατάστασης, έτσι ώστε οι επόμενες γενιές να έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν τη θάλασσα όπως πρέπει, με τους κατοίκους τους στο φυσικό τους περιβάλλον».

Ως πρέσβης καλής θέλησης της Διεθνούς Ένωσης για τη Διατήρηση της Φύσης και των Φυσικών Πόρων (IUCN), ο Κουστό σημειώνει ότι τα οφέλη από την ανάδειξη μιας περιοχής ως απαγορευμένης ζώνης αλιείας είναι πολλαπλά: 

«Το μικρό νησιωτικό σύμπλεγμα Μέδες στην Ισπανία είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα: Η προστατευόμενη ζώνη γύρω από αυτά είχε ως αποτέλεσμα να δούμε εκρηκτική αύξηση στους δείκτες, όπως 166% περισσότερα ψάρια, 21% περισσότερα είδη, ενώ ακόμα και το μέγεθός τους είναι σημαντικά μεγαλύτερο, καθώς τα θαλάσσια είδη προλαβαίνουν να αναπτυχθούν φυσικά».

Η τοπική κοινότητα είναι επίσης ωφελημένη, καθώς τα νησάκια αποτελούν πλέον δημοφιλή καταδυτικό προορισμό και δεκάδες χιλιάδες αυτοδύτες από όλη την Ευρώπη τα επισκέπτονται κάθε χρόνο για να θαυμάσουν τον ενάλιο πλούτο της περιοχής, υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις, ώστε να μη διαταράσσουν με την παρουσία τους το ευαίσθητο οικοσύστημα.

Η περίπτωση της Σαντορίνης είναι για τον ίδιο ενδεικτική. Ένα μοναδικό νησί, γνωστό σε όλο τον κόσμο για την απαράμιλλη φυσική ομορφιά του, έχει την ευκαιρία να αποτελέσει ένα πεδίο συνεννόησης και συνεργασίας της τοπικής κοινωνίας, των ψαράδων και όσων ασχολούνται με τον τουρισμό, αλλά και διεθνών φορέων που αποσκοπούν στην προστασία του περιβάλλοντος και την ανάδειξη του ενάλιου πλούτου της Μεσογείου. 

«Οι σχέσεις της οικογένειάς μου, ιδίως του πατέρα μου, με την Ελλάδα είναι μακρόχρονες. Όπως και εκείνος, αγαπώ τη χώρα σας, τους ανθρώπους της, τα φαγητά σας. Πάνω απ’ όλα όμως αγαπώ τη θάλασσα και θεωρώ υποχρέωσή μου να κάνω ό,τι περνάει από τα χέρια μου για να ανταποδώσω όσα μου έχει προσφέρει».

ΒΟΧ

«Η Μεσόγειος σήμερα έχει απόλυτη ανάγκη τις προστατευόμενες περιοχές, έτσι ώστε να ανακοπεί η διαδικασία κατάρρευσης του θαλάσσιου περιβάλλοντος. Προσπαθούμε να εντοπίσουμε, σε συνεργασία με πολλούς εταίρους από τις τοπικές κοινωνίες, αλλά και από επιστημονικά κέντρα τις πλέον κατάλληλες λύσεις, παρά τα κοινωνικά, οικονομικά ή άλλα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε. Σύμμαχός μας είναι η τεχνολογία και όπλο μας η θέληση πολλών ανθρώπων να συμμετάσχουν ενεργά».

ΒΟΧ

Ο Ζακ-Ιβ Κουστό κατέγραψε πολλά ναυάγια, μεταξύ των οποίων και τον «Βρετανικό» το 1976, το αδελφό πλοίο του «Τιτανικού», ο οποίος βρίσκεται στο δίαυλο μεταξύ Κέας και Μακρονήσου. Ο Πιερ-Ιβ συνεχίζει την οικογενειακή παράδοση, με τη μελέτη της ανατολικής Μεσογείου και με την ανοιχτή πρόσκληση προς όλους τους Έλληνες ερασιτέχνες αυτοδύτες να συμμετάσχουν στην ανάδειξη του ενάλιου πλούτου της χώρας μας. Η ιστοσελίδα www.cousteaudivers.org είναι η πύλη εισόδου στον υποβρύχιο κόσμο και μέσω αυτής, μπορείτε να πληροφορηθείτε τις δραστηριότητες που προγραμματίζονται, αλλά και τις προϋποθέσεις για την ενεργή σας συμμετοχή σε αυτές.

Μια τσάντα με ελληνική υπογραφή αλλάζει τον κόσμο

Η ιδέα που γεννήθηκε στο μυαλό της Νατάσας Αθανασιάδου μετατράπηκε σε μια επιτυχημένη επιχειρηματική πρωτοβουλία, με παγκόσμια απήχηση. «Η ιδέα του να κάνω κάτι που να έχει πραγματική σημασία και υπόσταση αλλά και να μπορεί να αλλάξει έστω και λίγο το κόσμο με στόχο το καλό προς τον συνάνθρωπο και το περιβάλλον ξεκίνησε από τα ταξίδια μου» λέει στον «ΕΤ» η νεαρή Ελληνίδα που πλέον μοιράζει το χρόνο της ανάμεσα στο Λονδίνο, όπου σπούδασε και την Αθήνα.

Τα βασικά αγαθά, όπως η πρόσβαση σε τροφή, πόσιμο νερό, στέγη και υγειονομική περίθαλψη μπορεί να θεωρούνται δεδομένα για τον αναπτυγμένο κόσμο, ακόμα και αν η οικονομική κρίση έχει πλέον επηρεάσει την καθημερινότητά μας, δεν ισχύει όμως το ίδιο για δισεκατομμύρια ανθρώπους που στερούνται ακόμα και τα στοιχειώδη.

Αυτή η διαπίστωση ήταν η αφορμή για τη δημιουργία της τσάντας για τη γενναιόδωρη γενιά, μετά και από ένα ταξίδι της κ. Αθανασιάδου στην Ινδία, το οποίο την έκανε να αναρωτηθεί το πως είναι δυνατόν στις μέρες μας, όταν πλέον οι αποστάσεις μετριούνται με μερικές ώρες σε ένα αεροπλάνο, να χάνουν την ζωή τους παιδιά από την απουσία βασικών αγαθών.

«Αυτό το ταξίδι ήταν διαφορετικό γιατί έτυχε μέσα σε 48 ώρες να βρεθώ από το Μουμπάι στην Ινδία σε έναν από τους πιο πολυσύχναστους δρόμους του Λονδίνου σε μια εποχή ξεφαντώματος αγορών λίγο πριν τα Χριστούγεννα, όπου όλοι κρατούσαν στα χέρια τους αμέτρητες χαρτοσακούλες καταστημάτων. 

Αυτή η γρήγορη αλλαγή των εικόνων με έκανε να αισθανθώ έντονα τη «δύναμη» που έχουμε ως καταναλωτές και την ίδια στιγμή τόλμησα να φανταστώ πώς θα ήταν ο κόσμος εάν τη χρησιμοποιούσαμε γενναιόδωρα, μόνο για να κάνουμε καλό», εξηγεί την ιδέα της, συμπληρώνοντας: 

«Ήθελα και φανταζόμουν να έχει απήχηση και ανταπόκριση το εγχείρημα μου. Γιατί πάνω από όλα η γενναιοδωρία προς τον συνάνθρωπο είναι προτεραιότητα για όλους μας. Η  αποδοχή από τους καταναλωτές είναι εντυπωσιακή καθώς ενδιαφέρονται όχι μόνο για τις τσάντες μας αλλά και για όλη τη φιλοσοφία μας, αφού άμεσος σκοπός είναι να βοηθήσουμε όσους περισσότερους ανθρώπους έχουν ανάγκη για βασικά αγαθά».

ΒΟΧ – Οι ευκαιρίες κρύβονται στις φρέσκιες ιδέες

«Όλα είναι μια απόφαση, τα υπόλοιπα είναι απλά σκληρή δουλειά»

«Μπορεί η χώρα μας να περνάει μια πολύ δύσκολή περίοδο, καθώς εξαιτίας της οικονομικής  κρίσης έχουν αμφισβητηθεί πολλά πράγματα που μέχρι πρότινος τα θεωρούσαμε δεδομένα. Παρόλα αυτά πιστεύω ότι έχει δημιουργηθεί πρόσφορο έδαφος για φρέσκιες ιδέες και στροφή σε επιχειρήσεις με επίκεντρο τον άνθρωπο και το περιβάλλον. 

Όσο σκληρό κι αν ακούγεται, πρέπει να ωριμάσουμε πρώτα εμείς οι ίδιοι και να αποφασίσουμε ότι μπορούμε να αλλάξουμε τα πράγματα, γιατί όπως έλεγε και η μητέρα μου «όλα είναι μια απόφαση, τα υπόλοιπα είναι απλά σκληρή δουλειά». 

Σε έναν άνεργο συνομήλικο μου θα του έλεγα ότι με περισσότερη σκληρή δουλειά, θετική και αισιόδοξη σκέψη, αγάπη, επιμονή, υπομονή, ειλικρίνεια, θέληση και δικαιοσύνη, όχι μόνο θα επιβιώσουμε αλλά θα βγούμε και κερδισμένοι από την κρίση. Πιστεύω πολύ στους νέους ανθρώπους γιατί έχουν όρεξη και όραμα. Στις συναναστροφές μου τα τελευταία χρόνια βλέπω όλο και  περισσότερους νέους να θέλουν να αλλάξουν την ζωή τους προς το καλύτερο κρατώντας τα καλά παραδείγματα και αφήνοντας πίσω τα υπόλοιπα».

ΒΟΧ – Η τσάντα της γενναιόδωρης γενιάς

Η τσάντα κατασκευάζεται από υλικό που προέρχεται από την ανακύκλωση 25 πλαστικών μπουκαλιών νερού και είναι φυσικά κατάλληλη για πολλές χρήσεις, ενώ υπάρχει σε διαφορετικά χρώματα που αντιπροσωπεύουν τα βασικά βιοτικά αγαθά. Μέρος των εσόδων από τις πωλήσεις διατίθεται για την παροχή αυτών των αγαθών σε χώρες του αναπτυσσόμενου κόσμου, σε συνεργασία με οργανισμούς που δραστηριοποιούνται για τον ίδιο σκοπό.

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ: www.generationgenerous.com

Από τα smartphones στα "έξυπνα" ρολόγια

Η... "ανάσταση" των μαμούθ με κλωνοποίηση

Ελλάς Ελλήνων... γερασμένων

Υποβρύχιο τζετ σκι για... τρελλά γκάζια!

Ο Τζέιμς Μποντ στο έργο "Θάντερμπωλλ" του 1965 (ελληνικός τίτλος: "Επιχείρησις Κεραυνός) έκοβε υποβρύχιες βόλτες με ένα περίεργο όχημα, το οποίο ενέπνευσε όπως φαίνεται τους εφευρέτες του Seabob 7.

Με ταχύτητα 22 χαω στην επιφάνεια και 15 χαω εν καταδύσει, το υποβρύχιο τζετ σκι κοστίζει περίπου 15.000 ευρώ στη βασική του έκδοση.

Διαβάστε εδώ και δείτε βίντεο παραπέρα

Παπούτσια-οδηγοί, κινεζικός πόλεμος στο... νέφος και αλκοτέστ βάσει ηλικίας

Aldebaran: Βυθισμένο στη λήθη το ιταλικό τορπιλοβόλο

Πέρασαν σχεδόν 73 χρόνια από τη στιγμή της βύθισης του Aldebaran,  ενός ιταλικού  πολεμικού πλοίου, στις 9:40 το πρωί της 20^ης Οκτωβρίου 1941, μέχρι την ανακάλυψή του από την καταδυτική ομάδα του Αντώνη Γράφα πριν από λίγες μόλις ημέρες. 

Το θέαμα που αντίκρισαν οι δύτες, οι πρώτοι άνθρωποι που είδαν το μήκους 82 μέτρων τορπιλοβόλο μετά τη βύθισή του, φώτισε ξανά μια δραματική σελίδα του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, ένα ξεχασμένο επεισόδιο που παρέμενε βυθισμένο στη λήθη, στα 107 μέτρα κάτω από την επιφάνεια του Σαρωνικού, κοντά στη βραχονησίδα Σαν Τζώρτζης. 

«Κάθε ναυάγιο στη δική μου συνείδηση αποτελεί  ένα παράθυρο στην ιστορία. Μια σχισμή στο χρόνο, που ενώνει το τότε με το σήμερα», αναφέρει χαρακτηριστικά στον «ΕΤ» ο έμπειρος αυτοδύτης και επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας Αντώνης Γράφας και συμπληρώνει: «Από την πρώτη στιγμή που αντίκρισα το ναυάγιο κατάλαβα πως πρόκειται για ένα πλοίο με μεγάλη ιστορική σημασία. Η ικανοποίηση και η απόλαυση που ένιωσα ήταν μοναδικά συναισθήματα. Η σωρός από όπλα και χάλυβα που βρισκόταν μπροστά μου είχαν πάρει άλλη αξία».

Η βύθιση και η ανακάλυψη του ναυαγίου 

Η αιτία της βύθισης του τορπιλοβόλου Aldebaran ήταν η πρόσκρουσή του σε νάρκη που πόντισε το βρετανικό υποβρύχιο HMS Rorqual. Το ναρκοπέδιο αυτό δεν υπήρξε μόνο η αιτία βύθισης του Aldebaran, αλλά και του δίδυμου αδελφού του τορπιλοβόλου πλοίου Altair, το οποίο προσέκρουσε επίσης σε νάρκη του ίδιου ναρκοπεδίου μια ημέρα πριν, στις 19:28 της 19ης Οκτωβρίου 1941, αλλά βυθίστηκε κατά την διάρκεια της ρυμούλκησής του νοτιοανατολικά της νήσου Πάτροκλος. Σύμφωνα με τη βρετανική καταχώρηση των πεπραγμένων του υποβρυχίου η θανάσιμη παγίδα, η πόντιση δηλαδή του ναρκοπεδίου που θα βύθιζε δώδεκα ημέρες αργότερα τα δύο ιταλικά τορπιλοβόλα, το Aldebaran και το «δίδυμό» του Altair, είχε στηθεί στις 8 Οκτωβρίου του 1941.

Το κουβάρι της βύθισης του Aldebaran ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια των δυτών αλλά και χάρη στην αναζήτηση των αρχείων της εποχής, που ανασυνθέτουν -λεπτό προς λεπτό σχεδόν- τις τελευταίες του στιγμές. Ο αυτοδύτης και υποβρύχιος φωτογράφος της αποστολής Κώστας Μυλωνάκης περιγράφει στον «ΕΤ» τη στιγμή της ιστορικής ανακάλυψης: «Το ηχοβολιστικό είχε δείξει μικρό «σήκωμα» στο βυθό και ήμουν αρκετά επιφυλακτικός για το τι θα αντικρύσουμε σε βάθος 107 μέτρων. Όταν άρχισα να διακρίνω το ναυάγιο, πήρα μια βαθιά ανάσα ικανοποίησης και αμέσως μετά είδα τα μεγάλα κανόνια του πλοίου στην πρύμνη. Ήταν το πλοίο που ψάχναμε! Σάστισα για μερικά δευτερόλεπτα σκεπτόμενος το πόσο μεγάλη στιγμή είναι αυτή για την καταδυτική μας ομάδα, σήκωσα τη φωτογραφική μηχανή και έκανα σήμα στον Γιάννη Λιαρδάκη να απολαύσει το μοναδικό αυτό θέαμα! Το ευχαριστήθηκα όσο καμία άλλη βουτιά στη ζωή μου μέχρι σήμερα! Βρήκαμε ένα χαμένο στον χρόνο πολεμικό πλοίο και ήμασταν οι πρώτοι που το είδαμε μετά από 73 χρόνια παραμονής στο βυθό». Η καταδυτική αποστολή πραγματοποιήθηκε με τη χορηγία της www.dakoutros.gr είδη ναυτιλίας.

Ναυτικό ιταλικό πυροβόλο των 100/47 χιλ. Ο.Τ.Ο. 31, ολόιδιο με τα τρία πυροβόλα του ALDEBARAN. 

(© Aldo Farccaroli)

Του Δημήτρη Γκαλών, ιστορικού ερευνητή

Η εμπεριστατωμένη έρευνα πεδίου έδειξε, εξαρχής και αμετάκλητα, ότι πρόκειται για το ναυάγιο ενός τορπιλοβόλου πλοίου (Torpediniera), του ιταλικού Βασιλικού Ναυτικού, κλάσης SPICA και τύπου PERSEO. Η καταληκτική αυτή εκτίμηση, σε συνδυασμό με ιστορικές και φωτογραφικές πηγές, έδειξε περεταίρω ότι πρόκειται προφανώς για το ναυάγιο του ιταλικού βασιλικού τορπιλοβόλου ALDEBARAN, το οποίο, σύμφωνα με την επίσημη θέση της Διεύθυνσης Ιστορίας του Ιταλικού Πολεμικού Ναυτικού, βυθίστηκε στις 09:40 της 20ης Οκτωβρίου 1941, σε απόσταση τριών περίπου ναυτικών μιλίων βόρεια-βορειοδυτικά από την δυτική άκρα της νησίδας Σαν Τζώρτζης, μετά από πρόσκρουσή του σε νάρκη συμμαχικού ναρκοπεδίου, το οποίο ποντίσθηκε, στην προαναφερόμενη περιοχή, την 8η Οκτωβρίου 1941 από το βρετανικό υποβρύχιο HMSRORQUAL.

Σύμφωνα με το ιταλικό Ufficio Storico della Marina Militare, «το πλοίο είχε αναχωρήσει τα μεσάνυχτα της 20ης Οκτωβρίου 1941 από το λιμάνι του Πειραιά, με την διαταγή να συνδράμει το τορπιλοβόλο LUPO στην ρυμούλκηση του τορπιλοβόλου ALTAIR. Είχε επιπλέον την διαταγή να ερευνήσει στην συνέχεια, για ναυαγούς που επέβαιναν στην βυθισμένη πλώρη του ALTAIR, όταν κατά την διάρκεια της έρευνας προσέκρουσε σε εχθρική νάρκη, η οποία ανατινάχθηκε κάτω από την γάστρα του πλοίου. Το πλοίο, εν μέρει πλημυρισμένο και με σπασμένη την καρίνα, επέπλεε για πάνω από μιάμιση ώρα μέχρις ότου ανατράπηκε και βυθίστηκε.»

Υπάρχουν αντικρουόμενες πληροφορίες σχετικά με των αριθμό θυμάτων από την βύθιση του ALDEBARAN. Οι ιταλικές πηγές αναφέρουν ότι από τους 150 επιβαίνοντες απωλέσθηκαν εφτά και απεβίωσαν τρεις, λόγω των τραυμάτων τους. Όλες οι γερμανικές πηγές αναφέρουν ότι απωλέσθηκαν 14 και διασώθηκαν 140, εκ των οποίων πέντε βαριά και δέκα ελαφρά τραυματισμένοι.     

 

Κατασκευή και τεχνικά χαρακτηριστικά

Όνομα: ALDEBARAN

Διακριτικός κωδικός: AL
Τύπος: Τορπιλοβόλο (Torpediniera)

Εθνικότητα: Ιταλική

Όπλο: RegiaMarinaItaliana
Εκτόπισμα: Στάνταρ, 630 τόνοι / Πλήρες φορτίου, 1.020 τόνοι
Μήκος: 82 μέτρα
Πλάτος: 8,2 μέτρα
Βύθισμα: 2,8
Πρόωση: Δύο ατμοστρόβιλοι ισχύος 19.000 ίππων
Προπέλες: 2
Ενδεικτική ταχύτητα: 34 κόμβοι
Αυτονομία: 1.910 ναυτικά μίλια με ταχύτητα 15 κόμβων / 1.700 ν.μ. με ταχύτητα 16 κόμβων / 60 ν.μ. με ταχύτητα 30 κόμβων
Οπλισμός: Τρία ναυτικά πυροβόλα των 100/47 χιλ., οκτώ ιταλικά πολυβόλα των 13,2 χιλ., τέσσερεις τορπιλοσωλήνες των 450 χιλ., δυο μηχανισμοί ρίψης βομβών βάθους, δυνατότητα μεταφοράς 20 ναρκών, σύστημα περισυλλογής ναρκών
Ενδεικτικό πλήρωμα: 119 άτομα (7 αξιωματικοί και 112 υπαξιωματικοί και ναύτες)

Η καταδυτική ομάδα

Δύτες

Αντώνης Γράφας, κινηματογραφιστής, επικεφαλής της ομάδας

Κώστας Μυλωνάκης, υποβρύχιος φωτογράφος

Γιάννης Λιαρδάκης, δύτης

Τάσος Τσαλαβούτας, δύτης ασφαλείας

Συνεργάτες

Δημήτρης Γκαλών, ιστορικός ερευνητής

Δημήτρης Δαμίγος, κυβερνήτης σκάφους

Χρήσιμα links

www.grafasdiving.gr

www.wetklik.gr

Ιπτάμενο αυτοκίνητο, νέες ελπίδες για το AIDS και οι 16.777.216 ψηφιακές αποχρώσεις