Κινηματογράφησαν το μίνι υποβρύχιο των Ιαπώνων

Με το ενδεχόμενο να επιτραπούν οι καταδύσεις αναψυχής στο εγγύς μέλλον οι αρχές της Αυστραλίας προχώρησαν σε λεπτομερή κινηματογράφηση του μίνι υποβρυχίου Μ24 των Ιαπώνων, το οποίο επιτέθηκε στο λιμάνι του Σίδνεϊ, βυθίζοντας ένα σκάφος, πριν το ίδιο εξαφανιστεί για άγνωστους λόγους, μέχρι την ανακάλυψή του εκ νέου το 2006.

Η μελέτη των εικόνων από το βυθό κατέδεικε ότι δεν υπάρχουν ορατές ενδείξεις κλοπής τμημάτων του από ασυνείδητους μέχρι στιγμής, αν και το πολεμικό ναυτικό της Αυστραλίας επιτηρεί το σημείο του ναυαγίου σε 24ωρη βάση. 

Δεδομένου ότι η ιαπωνική κυβέρνηση έχει αποκλείσει την πιθανότητα ανέλκυσήςε του, καθώς τα λείψανα του διμελούς πληρώματός του κατά πάσα πιθανότητα βρίσκονται ακόμα μέσα στο Μ24, οι Αυστραλοί σκέπτονται να ανοίξουν το σημείο για καταδύσεις αναψυχής, δεδομένου ότι το βάθος δεν είναι απαγορευτικό για έμπειρους δύτες. 

Διαβάστε εδώ: 

Έτοιμο το υποβρύχιο-λιμουζίνα

Καταδύεται με άνεση σε βάθος 300 μέτρων, έχει αυτονομία 16 ωρών χάρη σε συστοιχίες ιότων λιθίου, διατηρεί την ικανότητα να παρέχει αέρα για 96 ώρες και κοστίζει μόλις 1,9 εκατ. ευρώ. 

Πρόκειται για το Ι.Χ... υποβρύχιο C-Explorer 5, το οποίο αποκαλείται για συντομία CE5, δημιούργημα ολλανδικής εταιρίας με στόχο να προσελκύσει πελάτες ανάμεσα σε ιδιοκτήτες θαλαμηγών, αλλά και σε μεγάλες ξενοδοχειακές επιχειρήσεις.

Διαθέτει πληθώρα ανέσεων για τους τέσσερις επιβάτες και τον χειριστή του, οι οποίες το καθιστούν ένα πλήρως λειτουργικό εξερευνητή της αβύσσου.

Δείτε εδώ: 

Ψηφιακές... διαθήκες εξασφαλίζουν διαδικτυακή υστεροφημία

Ένα από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του Διαδικτύου είναι η… αθανασία, όχι όμως των ανθρώπων που το χρησιμοποιούν, αλλά των ηλεκτρονικών αποτυπωμάτων που έχουν αφήσει πίσω τους, όταν εγκαταλείψουν τον μάταιο τούτο κόσμο.

Δισεκατομμύρια… θνητοί σε όλο τον κόσμο αναρτούν καθημερινά φωτογραφίες, δεδομένα και άλλο υλικό, ενώ παράλληλα επισκέπτονται ιστοσελίδες για τα… μάτια τους μόνο. Κάποια από αυτά τα ίχνη θέτουν σε κίνδυνο την υστεροφημία ανθρώπων, οι οποίοι δε θέλουν να εκθέσουν τους ίδιους μετά θάνατον ή τους συγγενείς και τους φίλους τους εν ζωή και έτσι βρέθηκε μια λύση που εξασφαλίζει τη διαδικτυακή… κάθαρση.

Πρόκειται για μια νέα τάση που γνωρίζει μεγάλη άνθηση και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, με εταιρίες που εξειδικεύονται στον έλεγχο και την αφαίρεση προσωπικών δεδομένων από το Διαδίκτυο, σε συνέχεια μιας ψηφιακής… διαθήκης που αφήνει ο εκλιπών. Όσο περίεργο και αν ακούγεται, όλο και περισσότεροι άνθρωποι σκέφτονται τη διαχείριση της μετά θάνατον διαδικτυακής τους παρουσίας και ήδη πολλές εταιρίες προσφέρουν ένα πλήρες πακέτο «εξαγνισμού» και αφαίρεσης φωτογραφιών, αρχείων και ιστορικού πλοήγησης σε ακατάλληλες ιστοσελίδες σε όσους το επιθυμούν, έναντι βεβαίως σεβαστού αντιτίμου.

«Η ιδέα γεννήθηκε επειδή πλέον η πραγματική ζωή είναι άμεσα συνδεδεμένη με την ψηφιακή μας εικόνα. Ο καθένας που διαθέτει σύνδεση στο Διαδίκτυο έχει κατά μέσον όρο 26 λογαριασμούς, από ηλεκτρονικό ταχυδρομείο και προφίλ σε ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης, μέχρι τραπεζικούς λογαριασμούς και άλλα απόρρητα δεδομένα», αναφέρει ο Πολ Γκόλντινγκ υπεύθυνος της υπηρεσίας Cirrus Legacy, η οποία επιμελείται το… ξεψάχνισμα και τον ευπρεπισμό των ηλεκτρονικών ιχνών. «Εμείς προσφέρουμε έναν ασφαλή τρόπο διαχείρισης του υλικού αυτού και διαγραφής των δεδομένων που πιθανόν θα θέσουν σε κίνδυνο την εικόνα του πελάτη μας μετά θάνατο», συμπληρώνει ο ίδιος.

Πως λειτουργεί ο ψηφιακός εξαγνιστής

Οι εταιρίες αυτές προσφέρουν, έναντι συνδρομής στους πελάτες τους, τη δυνατότητα να καταγράψουν όλα τα συνθηματικά πρόσβασης σε ιστοσελίδες και υπηρεσίες, ακριβείς οδηγίες για το σβήσιμο δεδομένων και άλλες πληροφορίες, για τις οποίες ορίζουν εκτελεστή έναν «ψηφιακό κληρονόμο», συνήθως στενό τους φίλο ή συγγενή. Διατηρούν το δικαίωμα να επικαιροποιούν τα στοιχεία και να ενημερώνουν τις προτιμήσεις τους, ακόμα και για ιστότοπους με κακόφημο περιεχόμενο. Δεδομένου ότι δημοφιλείς ιστοσελίδες, όπως το facebook και το twitter για παράδειγμα, δε δίνουν τους κωδικούς εισόδου ακόμα και σε συγγενείς πρώτου βαθμού, παρά μόνο αν λάβουν τη ληξιαρχική πράξη θανάτου σε επίσημη μετάφραση, μια διαδικασία που μπορεί να διαρκέσει ακόμα και μήνες μετά το μοιραίο, οι εταιρίες αυτές εγγυώνται την άμεση μετά θάνατον εξαφάνιση δεδομένων που θα μπορούσαν να φέρουν σε δύσκολη θέση τον… μακαρίτη. Μερικές από αυτές προσφέρουν ακόμα και την εξεζητημένη υπηρεσία αποστολής ηλεκτρονικού μηνύματος στη λίστα επαφών του, η οποία θα ενημερώνει με μήνυμα της αρεσκείας του την… αποδημία του εις Κύριον.

Τι προβλέπει η νομοθεσία

Πολλές χώρες της Ε.Ε. αλλά και οι ΗΠΑ έχουν φροντίσει να κατοχυρώσουν νομοθετικά το δικαίωμα στη μετά θάνατον διαχείριση του ψηφιακού προφίλ του κάθε πολίτη, καθώς μόνο στη Βρετανία εκτιμάται ότι η αξία των ευαίσθητων πληροφοριών που αποθηκεύονται στο Διαδίκτυο, όπως οι κωδικοί για ηλεκτρονικούς τραπεζικούς λογαριασμούς, αγγίζει τα 3 δις ευρώ ετησίως. Σε αρκετές Πολιτείες των ΗΠΑ, η έννοια του «εκτελεστή της ψηφιακής διαθήκης» έχει πλέον αποκτήσει νομική υπόσταση και αναγνωρίζεται από τις Αρχές.

Οι διαδικτυακοί «καθαριστές» με ένα κλικ

http://deathswitch.com/

http://assetlock.net/

http://www.securesafe.com

http://www.cirruslegacy.com/

Η φυλακή που δεν... υπήρξε: Χοενσενχάουζεν

Προκαλεί τρόμο με την απλότητά του ο θάλαμος "χειρουργικών" ανακρίσεων

Οι Γερμανοί είναι γνωστοί για τη μεθοδικότητά τους, την ακρίβεια στη λεπτομέρεια και την εμμονή τους με την τάξη. Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά -διεστραμμένα όμως επί το αρνητικότατο- επιβεβαιώνονται μέχρι κεραίας στη φυλακή Χοενσενχάουζεν στο πρώην ανατολικό Βερολίνο, η οποία λειτούργησε από το 1951 μέχρι την πτώση του τείχους του Βερολίνου και την κατάρρευση της κομμουνιστικής δικτατορίας της Ανατολικής Γερμανίας το 1989. Το παράδοξο είναι ότι επισήμως αυτό το κολαστήριο δεν υπήρξε ποτέ. Δεν αναφερόταν στους χάρτες της εποχής, ενώ και οι φυλακισμένοι μεταφέρονταν με άκρα μυστικότητα, χωρίς να γνωρίζουν που βρίσκονται. 

Στο κέντρο παρακολούθησης των κελιών, οι τηλεοράσεις μένουν σήμερα βουβές

Σε αυτή τη φυλακή με το... αρκούντως γερμανικό όνομα, χιλιάδες "εχθροί του λαού" φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν και στιγματίστηκαν για μια ζωή από τα όργανα της τρομερής μυστικής αστυνομίας της χώρας Στάζι, η οποία είχε στηθεί κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν της χιτλερικής Γκεστάπο.

Στοιβαγμένα δοχεία παρασκευής και μεταφοράς φαγητού

Σήμερα, οι Γερμανοί οι οποίοι σέβονται την ιστορική τους μνήμη, ακόμα και τα αποτρόπαια εγκλήματα που έχουν διαπράξει κατά της ανθρωπότητας, έχουν μετατρέψει τη φυλακή σε μουσείο μνήμης. Δεκάδες χιλιάδες επισκέπτες βλέπουν τα κελιά και ακούν τις μαρτυρίες επιζώντων οι οποίες καταγράφηκαν για να διατηρηθεί ζωντανή η μνήμη της Οδύσσειάς τους.

Θάλαμος ανακρίσεων και απομόνωσης

Πολλοί φωτογράφοι έχουν καταγράψει με το φακό τους το εσωτερικό της φυλακής, δίνοντας σε όλους μας την ευκαιρία να κατανοήσουμε ότι πέρα από ιδεολογικές παρωπίδες και διάθεση στρέβλωσης της Ιστορίας και προσαρογής στα πιστεύω του καθενός μας, τα εγκλήματα κατά της αξιοπρέπειας και του δικαιώματος του ανθρώπου στην Ελευθερία, δε γνωρίζουν σύνορα, είτε διαπράττονται στις ΗΠΑ (βλέπε Γκουαντάναμο), είτε στη Γερμανία (Δυτική και Ανατολική της εποχής), είτε στη Σοβιετική Ένωση, είτε στην Ελλάδα και όπου αλλού.

Δείτε εδώ, εκεί, παραπέρα και εκείθε:

Το "νησί-θωρηκτό" του "κακού" Μπαρδέμ στον Τζέιμς Μποντ

Ο «κακός» Ραούλ Σίλβα, τον οποίο υποδύεται ο ηθοποιός Χαβιέ Μπαρδέμ στην τελευταία κινηματογραφική περιπέτεια “Skyfall” του Τζέιμς Μποντ, έχει το κρησφύγετό του σε ένα εγκαταλειμμένο νησί που θυμίζει σκηνικό Αποκάλυψης.

Ρημαγμένες πολυκατοικίες, δέντρα που έχουν φυτρώσει εκεί που άλλοτε υπήρχαν δρόμοι και πλατείες και διάσπαρτα συντρίμμια συνθέτουν μια εικόνα που θυμίζει αστικό κέντρο μετά από πυρηνική καταστροφή. Το μέρος αυτό δεν είναι κάποιο φανταστικό δημιούργημα ενός κινηματογραφικού στούντιο, αλλά υπάρχει στην πραγματικότητα.

Πρόκειται για το νησί Χασίμα, το οποίο οι Ιάπωνες αποκαλούν… χαϊδευτικά Γκουνκανζίμα, δηλαδή «νησί-θωρηκτό», λόγω της ομοιότητάς του με πολεμικό πλοίο. Οι υπεύθυνοι της ταινίας δε δυσκολεύτηκαν να επιλέξουν το «άντρο του Κακού», καθώς το νησί, που βρίσκεται στα ανοιχτά του Ναγκασάκι στην Ιαπωνία και χρησιμοποιήθηκε ως ορυχείο από τα τέλη του 19^ου αιώνα και μέχρι το 1974, όταν εγκαταλείφθηκε σε μια νύχτα, διέθετε όλες τις απαραίτητες υποδομές για να στεγάσει τους χιλιάδες ανθρακωρύχους που δούλευαν στα έγκατα της Γης.

Σκοτεινό παρελθόν

Το νησί, ιδιοκτησίας της μεγάλης ιαπωνικής εταιρίας «Μιτσουμπίσι», έχει σκοτεινό παρελθόν, καθώς κατά τη δεκαετία του 1930 και μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1940 χρησιμοποιούνταν ως εργατικό δυναμικό υπό απάνθρωπες συνθήκες κυρίως Κορεάτες, δεδομένου ότι η κορεατική χερσόνησος ήταν υπό ιαπωνική κατοχή. Γνώρισε την ακμή του τη δεκαετία του ’50, όταν ήταν από τα πλέον πυκνοκατοικημένα μέρη του κόσμου, με 5.200 ανθρώπους να συνωστίζονται στο νησί που μόλις ξεπερνά τα 6 τετραγωνικά χιλιόμετρα συνολικής επιφάνειας.

«Μόλις είδα αυτό το νησί κατευθείαν σκέφτηκα να το αξιοποιήσω για την ταινία. Χρησιμοποιήσαμε την τεχνολογία για να αναδείξουμε αυτή τη ζοφερή εικόνα», σημείωσε ο  βραβευμένος με Όσκαρ σκηνοθέτης της ταινίας Σαμ Μέντεζ και συμπλήρωσε: «Δε χρειάστηκε πάντως να κάνουμε πολλά, γιατί από μόνο του το μέρος είναι υποβλητικό και σίγουρα μεταδίδει μια απόκοσμη αίσθηση στο θεατή». Ο Χαβιέ Μπαρδέμ και αυτός κάτοχος Όσκαρ, χαρακτήρισε τη Γκουνκανζίμα «εντυπωσιακή» και παρατήρησε ότι «όταν είδα το νησί, αισθάνθηκα πραγματικά απομονωμένος. Το να βρίσκεσαι σε ένα τέτοιο μέρος σε κάνει να αισθάνεσαι άβολα, γιατί τα άδεια κτίρια και η εικόνα ξαφνικής εγκατάλειψης σε κάνουν να αισθάνεσαι ταυτόχρονα την παρουσία και την απουσία τόσων χιλιάδων ανθρώπων».

Σήμερα το νησί παραμένει «απαγορευμένη ζώνη» και μόνο σποραδικές επισκέψεις επιτρέπονται σε αυτό, μετά από γραφειοκρατικές άδειες που απαιτούν χρόνο για να δοθούν. Ίσως η επιτυχία του… νέου Τζέιμς Μποντ να αλλάξει το καθεστώς και η Γκουνκανζίμα γεμίσει και πάλι ανθρώπους. Αυτή τη φορά τουρίστες που θα θέλουν να περπατήσουν σε ένα μνημείο της βιομηχανικής ανάπτυξης της Ιαπωνίας, βαδίζοντας στα βήματα όχι μόνο του «κακού» Ραούλ Σίλβα, όπως είναι το όνομα του Μπαρδέμ στην ταινία, αλλά και σε εκείνα των χιλιάδων εργατών που μόχθησαν στα σπλάχνα του για σχεδόν 100 χρόνια.

Από υποβρύχιο του Α' Παγκοσμίου σε καταδυτικό κέντρο

Ένας αεροσυμπιεστής γερμανικού υποβρυχίου του Α' Παγκοσμίου Πολέμου (1914-1918) ολοκλήρωσε... ευδοκίμως τη σταδιοδρομία του, μετά από 104 χρόνια ζωής, καθώς είχε κατασκευαστεί το 1908 και πλέον θα βρει νέα ζωή ως έκθεμα  σε Μουσείο της Νέας Ζηλανδίας.

Αν μη τι άλλο ενδιαφέρουσα είναι η ιστορία ενός αεροσυμπιεστή υποβρυχίου, ο οποίος μετά τη λήξη του Α' Παγκοσμίου το 1918 μεταφέρθηκε ως λάφυρο στη Βρετανία και μετά από Οδύσσεια βρέθηκε στη Νέα Ζηλανδία, όπου στα μέσα της δεκαετίας του 1970 απέκτησε το ρόλο... γεμιστή φιαλών κατάδυσης με πεπιεσμένο αέρα. Η "μεγάλη Μπέρτα" μπορούσε να γεμίσει μια μπουκάλα σε μόλις 40 δευτερόλεπτα, δίνοντας... υποβρύχια χαρά με άρωμα Ιστορίας στους αυτοδύτες.

Κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου από τα 360 γερμανικά υποβρύχια, βυθίστηκαν ή αχρηστεύθηκαν τα 178. Συνολικά είχαν βυθίσει περίπου 5.000 πλοία της Εγκάρδιας Συνεννόησης, ή Entente Cordiale όπως ονομάζονταν οι σύμμαχοι κατά των Γερνανών και της Αυστροουγγρικής αυτοκρατορίας.

Διαβάστε εδώ: 

Καταρρίφθηκε στα 20, δοκίμασε ελεύθερη πτώση στα 88 του

Ο 88χρονος Μπίλλ Κόννελλ είναι βετεράνος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Στα 20 του, στην πρώτη του πολεμική αποστολή, καταρρίφθηκε από αντιαεροπορικά πυρά των Ιαπώνων, τα οποία κόστισαν τη ζωή στον βομβαρδιστή και πλοηγό του.

Το αεροσκάφος του, βομβαρδιστικό κάθετης εφόρμησης Κέρτιςς Χελντάιβερ συνετρίβη και ο ίδιος βρέθηκε σε στρατόπεδο αιχμαλώτων, μέχρι τη λήξη του πολέμου.

Επιστροφή στο σήμερα και ο Κόννελλ, έχοντας συμπληρώσει αισίως τα 88 του χρόνια, αποφάσισε να δοκιμάσει ελεύθερη πτώση με αλεξίπτωτο. "Είχα να πέσω από αεροπλάνο από το 1944" είπε ο ίδιος και χαριτολογώντας συμπλήρωσε: "Αυτή τη φορά ήταν πολύ πιο ευχάριστο". Ο υπέργηρος... έφηβος σκοπεύει να κάνει και άλλες πτώσεις με αλεξίπτωτο.

Διαβάστε εδώ: 

Βρήκαν ναυάγιο πλοίου που συγκρούστηκε με... γέφυρα

Το ναυάγιο ενός ποταμόπλοιου που συγκρούστηκε με πυλώνα γέφυρας το 1908 και βυθίστηκε, ευτυχώς χωρίς να υπάρξουν θύματα, στον Καναδά εντόπισαν αρχαιολόγοι οι οποίοι έχουν ήδη ανελκύσει εκατοντάδες ευρήματα που φωτίζουν το τέλος εποχής των ατμοκίνητων ποταμόπλοιων που εκτοπίστηκαν από την ανάπτυξη του σιδηροδρόμου.

Το "City of Medicine Hat" ήταν ένα πολυτελές σκάφος που ταξίδευε στον ποταμό Σασκέτσουαν του Καναδά, όταν το πηδάλιό του μπλέχτηκε σε καλώδια την 7η Ιουνίου του 1908. Όντας ακυβέρνητο συγκρούστηκε με πυλώνα σιδηροδρομικής γέφυρας, με αποτέλεσμα να σημειωθεί εισροή υδάτων και να βυθιστεί σε ελάχιστο χρόνο.

Οι αρχαιολόγοι θεωρούν το εύρημα σημαντικό γιατί δίνει πολλά στοιχεία για τα είδη καθημερινής χρήσης του πληρώματος, αλλά και την πολυτελή κατασκευή του.

Διαβάστε εδώ: 

Χρυσάφι και... ουίσκι στο ναυάγιο του 1854

Στις 10 το πρωί της 7ης Δεκεμβρίου του 1854 φωτιά στο λεβητοστάσιο του ατμόπλοιου "Ουεστμόρλαντ" το άφησε ακυβέρνητο στη λίμνη Μίσιγκαν. Η μοίρα του σφραγίστηκε και γρήγορα βυθίστηκε με τουλάχιστον 15 μέλη του πληρώματος και επιβάτες να χάνονται κάτω από τα κύματα.

Σύντομα η πραγματικότητα αναμίχθηκε με μια γερή... δόση μύθου και οι ιστορίες για το φορτίο του, που απαρτιζόταν από χρυσά νομίσματα και βαρέλια ουίσκι προσέλκυσε κυνηγούς θησαυρών από όλες σχεδόν τις ΗΠΑ.

Τελικά το ναυάγιο εντοπίστηκε από αυτοδύτες το 2010, διατηρημένο σε άριστη κατάσταση και πλέον το "κυνήγι του θησαυρού" αποκτά νέα διάσταση. Αν επιβεβαιωθούν οι φήμες για το φορτίο του, ο ευρών θα γίνει κατά μερικά εκατομμύρια δολάρια πλουσιότερος.

Διαβάστε εδώ:

HC1: Ο υπολογιστής που θα… φορεθεί πολύ

Ένας ηλεκτρονικός υπολογιστής που… φοριέται στο κεφάλι του χρήστη και λειτουργεί με κινήσεις του αλλά και φωνητικές εντολές παρουσιάστηκε επίσημα από μεγάλη εταιρία ηλεκτρονικών ειδών, με την κυκλοφορία του στην αγορά να προγραμματίζεται για τις αρχές Ιανουαρίου.

Πρόκειται για το HC1, το πνευματικό «τέκνο» της Motorola Solutions, το οποίο μοιάζει με υβρίδιο κράνους πιλότου μαχητικού αεροσκάφους και διαστημικού εξοπλισμού από ταινία επιστημονικής φαντασίας.

Το βασικό πλεονέκτημα του υπολογιστή… κεφαλής είναι ότι λειτουργεί χωρίς να απαιτούνται τα δάχτυλα του χρήστη και εκτελεί όλες τις συμβατικές εφαρμογές, από ανάγνωση, αποστολή και λήψη μηνυμάτων ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, πλοήγηση στο Διαδίκτυο, μέχρι τηλεδιάσκεψη και μαγνητοσκόπηση ήχου και εικόνας.

Για… ειδικές αποστολές

Ο Πολ Στάινμπεργκ, επικεφαλής του τμήματος τεχνολογικών καινοτομιών της εταιρίας είναι σαφής σε ό,τι αφορά στο κοινό που απευθύνεται το HC1: «Αν και ανοίγει ένα καινούριο πεδίο εφαρμογών για τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, οι επαγγελματίες που απαιτούν ανεξαρτησία κινήσεων χωρίς να αποσπάται η προσοχή τους, θα το βρουν εξαιρετικά χρήσιμο. Από χειρούργους που θέλουν να καταγράφουν κάποια εγχείρηση και να έχουν παράλληλα πρόσβαση στον ιατρικό φάκελο του ασθενούς, μέχρι μηχανικούς αυτοκινήτων που θέλουν να διαβάζουν τις οδηγίες του κατασκευαστή, επισκευάζοντας τον κινητήρα. Στην ουσία οι εφαρμογές είναι απεριόριστες, όσο και η φαντασία του ιδιοκτήτη τους».

Προέκταση του σώματος οι υπολογιστές του μέλλοντος

Από τα ογκώδη επιτραπέζια «κουτιά» του χθες και τα «έξυπνα» κινητά, τα λάπτοπ και τις ταμπλέτες του σήμερα φαίνεται ότι οι υπολογιστές του αύριο θα είναι στην ουσία προέκταση του σώματος των χρηστών. Σε αυτό το συμπέρασμα καταλήγουν αναλυτές της αγοράς, όπως ο Τζον Λάιμπεκ, ο οποίος τονίζει ότι η καινοτομία της Motorola ανοίγει το δρόμο για παρόμοια προϊόντα που θα καθορίσουν και τις προτιμήσεις των χρηστών παγκοσμίως. «Όταν η  Google είχε προαναγγείλει τα γυαλιά-κομπιούτερ, τα οποία όμως δε θα κυκλοφορήσουν στο εμπόριο πριν το τέλος του 2013, πολλοί τα θεώρησαν ως μια εκκεντρική πρόταση. Η πραγματικότητα όμως είναι ότι όσο πιο εύκολη γίνεται η καθημερινότητά μας λόγω της εξέλιξης της τεχνολογίας, τόσο περισσότεροι άνθρωποι θα στρέφονται προς τέτοια προϊόντα».

"Φρένο" στους ψαρομπούκαλους στη Χαβάη

Πρόταση να απαγορευθεί το ψαροντούφεκο με χρήση αναπνευστικής συσκευής σε περιοχή της Χαβάης έχει τεθεί προς δημόσια διαβούλευση στην τοπική κοινωνία. Δεδομένου ότι η αυτόνομη κατάδυση αποτελεί σημαντική πλουτοπαραγωγική πηγή για το νησιωτικό σύμπλεγμα του Ειρηνικού Ωκεανού και οι αυτοδύτες προτιμούν να βλέπουν και να φωτογραφίζουν τα είδη της πανίδας ζωντανά και όχι... σουβλιστά, το σχέδιο αυτό έχει σοβαρές πιθανότητες να εγκριθεί.

Σημειώνεται ότι το υποβρύχιο ψάρεμα με χρήση αυτόνομης αναπνευστικής συσκευής επιτρέπεται υπό προϋποθέσεις στις περισσότερες Πολιτείες των ΗΠΑ. Στη χώρα μας απαγορεύεται αυστηρά και οι ποινές είναι ιδιαίτερα αυστηρές, δυστυχώς όμως η απουσία  ουσιαστικών ελέγχων καθώς και η κακώς εννοούμενη αλληλεγγύη επιτρέπει σε ασυνείδητους να επιδίδονται σε... ψαρομπούκαλο, αμαυρώνοντας έτσι και την πλειοψηφία των αυτοδυτών στην Ελλάδα που απλά καταδύονται για να απολαύσουν τη μαγεία της θάλασσας και την πανίδα της στο φυσικό τους περιβάλλον.

Διαβάστε εδώ: 

Τέλος στην εξόρυξη μετάλλων από τα 1600 μέτρα βάθος

Ένα τουλάχιστον αμφιλεγόμενο σχέδιο εξόρυξης πολύτιμων μετάλλων από βάθος 1600 μέτρων στα ανοιχτά της Παπούα Νέα Γουινέα μπαίνει στο "ψυγείο" τουλάχιστον προσωρινά, σύμφωνα με ανακοίνωση της εταιρίας που ήθελε να αξιοποιήσει τον ενάλιο πλούτο.

Αν και η εταιρία ισχυρίζεται ότι διακόπτει τις εργασίες και θα απολύσει το προσωπικό, λόγω συνεχών προστριβών με την κυβέρνηση, αναλυτές σημειώνουν ότι η κίνηση αυτή είναι απλά ένας ωμός εκβιασμός, με στόχο την παράκαμψη των περιβαλλοντικών ανησυχιών που προκαλεί το συγκεκριμένο σχέδιο. 

Μετά την αλόγιστη καταστροφή των επίγειων πλουτοπαραγωγικών πηγών, οι εταιρίες του χώρου στρέφονται πλέον στις θάλασσες, προκαλώντας έντονο προβληματισμό για τις πρακτικές τους.

Διαβάστε εδώ: 

Η μαφία, ο ψαράς και οι βόμβες του πολέμου

Φωτογραφία οβίδας ή βόμβας από το βυθό του Σαρωνικού 

Συνελήφθη σήμερα από τις αρχές της Ιταλίας ψαράς ο οποίος έδωσε στη μαφία περισσότερο από ένα τόνο εκρηκτικών που έβγαζε από βόμβες του Β' Παγκοσμίου Πολέμου που έβρισκε στη θάλασσα.

Τα εκρηκτικά αυτά πιστοποιήθηκε ότι είχαν χρησιμοποιηθεί στις δολοφονικές επιθέσεις το 1992 κατά των εισαγγελέων Μπορσελλίνο και Φαλκόνι, οι οποίοι είχαν πρωτοστατήσει στις διώξεις κατά της μαφίας. 

Τα ίδια εκρηκτικά είχαν χρησιμοποιηθεί και στις τρομοκρατικές επιθέσεις της μαφίας κατά αμάχων το 1993 στο Μιλάνο και τη Φλωρεντία, οι οποίες είχαν σκοτώσει 10 πολίτες και είχαν τραυματίσει περισσότερους. 

Τον ψαρά "έδωσε" στις αρχές συλληφθείς μαφιόζος για να επιτύχει επιεική αντιμετώπιση στη δίκη του. 

Διαβάστε εδώ: 

Γκάτζετ για υποβρύχιες συνομιλίες

Μέχρι σήμερα οι δύτες επικοινωνούν κυρίως με νοήματα, με σύντομα γραπτά μηνύματα σε επιφάνειες που συνήθως φορούν στους βραχίονές τους, ενίοτε και με... φωνές τις οποίες το... εξοικειωμένο ζευγάρι του αυτοδύτη είναι σε θέση να αποκρυπτογραφήσει.

Σύντομα όμως αυτό θα αλλάξει, καθώς εταιρία ηλεκτρονικών συσκευών από την Ιαπωνία ανακοίνωσε σήμερα ότι κατασκεύασε μια συσκευή η οποία επιτρέπει τις υποβρύχιες συνομιλίες, χωρίς να χρειάζεται να βγάλει ο δύτης το ρυθμιστή αναπνοής από το στόμα του.

Η συσκευή ονομάζεται Logosease και μπορεί να "φορεθεί" στο λουρί της μάσκας ή στο ρυθμιστή πλευστότητας. Το γκάτζετ αυτό αποκωδικοποιεί τους ήχους και τους μετατρέπει σε λέξεις. Αν και η εταιρία σημειώνει ότι δεν εγγυάται ότι η απόδοσή του θα είναι ικανοποιητική για όλες τις συνθήκες, γεγονός είναι πλέον ότι ανοίγει ένας νέος δρόμος στην υποβρύχια επικοινωνία, με αρκετές εταιρίες να στοχεύουν σε μια μεγάλη παγκόσμια αγορά.

Διαβάστε εδώ: 

Η οδύσσεια των δυτών που έχασαν τη βάρκα τους μεσοπέλαγα

Θυμίζει σενάριο χολιγουντιανής ταινίας, συνήθως με κακό τέλος, οι 9 δύτες από τη Νότια Αφρική όμως στάθηκαν τυχεροί, μετά από τετράωρη παραμονή στη θάλασσα, καθώς τελικά όλοι διασώθηκαν και είναι καλά στην υγεία τους.

Οι έμπειροι αυτοδύτες, άνδρες και γυναίκες είχαν κάνει μια μεσοπέλαγη βουτιά, όταν αποκόπηκε εν αγνοία τους η τσαμαδούρα τους, με αποτέλεσμα ο χειριστής του σκάφους να μην μπορεί να δει που βρίσκονται. Όταν αναδύθηκαν στη μέση του... πουθενά, δεν είδαν που θενά το σκάφος, ενώ ισχυροί άνεμοι και θαλασσοταραχή δυσχέραιναν κατά πολύ την παραμονή τους στη θάλασσα.

Αν και σχεδόν άμεσα ξεκίνησαν συντονισμένες έρευνες εντροπισμού και διάσωσής τους, οι ώρες περνούσαν βασανιστικά και οι δύτες έβλεπαν τα σωστικά μέσα, ελικόπτερα και σκάφη επιφανείας, να ψάχνουν σε μεγάλη απόσταση από το σημείο που βρίσκονταν.

Τελικά εντοπίστηκαν και διασώθηκαν χάρη στην οξύνοια ενός ανθρώπου, ο οποίος τοποθέτησε μια τσαμαδούρα στη θάλασσα και κατέγραψε τη μετακίνησή της από τα θαλάσσια ρεύματα, έτσι ώστε να βγάλει συμπεράσματα σχετικά με το που θα βρίσκονταν οι δύτες. Τελικά η πρόβλεψή του επιβεβαιώθηκε και οι 9 δύτες εντοπίστηκαν σε απόσταση 18 χιλιομέτρων από το σημείο κατάδυσής τους.

Διαβάστε εδώ: 

Αποκαλύπτονται οι "φιλοξενούμενοι" του τρίτου ράιχ

Η καθημερινότητα των αιχμαλώτων πολέμου στα γερμανικά στρατόπεδα κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, οι προσωπικές ιστορίες, κειμήλια και άλλα αντικείμενα αποτελούν το θέμα της έκθεσης "Φιλοξενούμενοι του Τρίτου Ράιχ" που ανοίγει τις πύλες τις σε λίγες ημέρες στο Εθνικό Μουσείο του Δευτέρου Παγκοσμίου στη Νέα Ορλεάνη των ΗΠΑ.

Περίπου 16 εκατομμύρια Αμερικανοί υπηρέτησαν στα διάφορα θέατρα του πολέμου και τουλάχιστον 93.000 κατέληξαν αιχμάλωτοι των Γερμανών. Αν και αρχικά ήταν κυρίως αεροπόροι, η μάχη των Αρδεννών ανέστρεψε αυτή την εικόνα όταν περίπου 23.000 στρατιώτες έπεσαν στα χέρια των Γερμανών, σε μια από τις τελευταίες επιθετικές ενέργειές τους.

Η έκθεση παρουσιάζει σπάνια ντοκουμέντα και δίνει μια τελείως διαφορετική εικόνα για τη ζωή πίσω από τα σύρματα. Τουλάχιστον οι αιχμάλωτοι των Γερμανών μπορούσαν σε γενικές γραμμές να περιμένουν την τήρηση της συνθηκης της Γενεύης που προστάτευε κάποια βασικά δικαιώματά τους, σε αντίθεση με όσους αιχμαλώτιζαν οι Ιάπωνες, πολλοί από τους οποίους έπεσαν θύματα κακομεταχείρισης, ακόμα και εκτέλεσης, όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στην ιστοσελίδα της έκθεσης. 

Δείτε εδώ:

Αεροπλανάκι 70 ετών και αξίας... 12.500 ευρώ

Είναι ένα από τα ελάχιστα σωζόμενα μοντέλα αεροπλάνου που κατασκεύασε αγγλική εταιρία παιχνιδιών. Για 70 χρόνια βρισκόταν καταχωνιασμένο στη συσκευασία του, σε μια σοφίτα στο Μπρίστολ, τυλιγμένο με μια  εφημερίδα εποχής που περιέγραφε το βομβαρδισμό της πόλης από τη Λουφτβάφφε το 1940.

Σε δημοπρασία, Αμερικανός συλλέκτης δε δίστασε να δώσει περίπου 12.500 ευρώ για να το αποκτήσει. Θεωρείται ότι το παιδάκι που είχε αυτό το παιχνίδι δεν πρόλαβε να παίξει ποτέ μαζί του και πιθανότατα σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια του βομβαρδισμού της 24ης Νοεμβρίου του 1940 που στοίχισε τη ζωή σε 207 άτομα, του πρώτου από μια σειρά αεροπορικών επιθέσεων των Γερμανών κατά στόχων στη Βρετανία. 

Διαβάστε εδώ: 

Δύτες εντόπισαν τους 700 τόνους μεταλλεύματος χρυσού

Θετικό αποτέλεσμα είχαν οι έρευνες για τον εντοπισμό του ρωσικού φορτηγού πλοίου "Αμούρσκαγια", το οποίο βυθίστηκε αύτανδρο με 700 τόνους μεταλλεύματος χρυσού στα αμπάρια του.

Το ναυάγιο βρέθηκε σε βάθος περίπου 25 μέτρων από αυτοδύτες που αξιοποίησαν τα δεδομένα που εξέπεμψε το πλοίο λίγο πριν τουμπάρει και βυθιστεί, λόγω δυσμενών καιρικών συνθηκών. Η αξία του μεταλλεύματος εκτιμάται στα 230.000 περίπου δολάρια και κάθε τόνος του αποφέρει 6 γραμμάρια καθαρού χρυσού. 

Ο υπεύθυνος της εταιρίας ανακρίνεται από τις ρωσικές αρχές ως υπεύθυνος πρόκλησης του ναυαγίου, με κατηγορίες βαριάς αμέλειας, καθώς επέτρεψε τον απόπλου του πλοίου, παρά το ότι ήταν γνωστό ότι οι συνθήκες ήταν κάκιστες. 

Διαβάστε εδώ: 

Ο Πάντσο Βίγια, ο Εμιλιάνο Ζαπάτα και ο "μιντιακός πόλεμος"

Σήμερα είναι σχεδόν αυτονόητο να ακολουθούν δημοσιογράφοι πολεμικές μονάδες και να στέλνουν τις ανταποκρίσεις τους από το μέτωπο, σε σημείο που να ονομάζονται "ενσωματωμένοι" ή "embedded", με αρκετά ερωτηματικά για την ακρίβεια, την αμεροληψία και την όποια αντικειμενικότητα των ρεπορτάζ που προβάλλονται από τα ΜΜΕ. 

Όλα όμως ξεκίνησαν, λίγο ή πολύ, με την επανάσταση που έριξε το δικτάτορα Πορφύριο Ντίαζ από την ηγεσία του Μεξικού το 1914, με δύο πασίγνωστες φυσιογνωμίες να γίνονται σχεδόν συνώνυμες του ατρόμητου μαχητή. Ο Πάντσο Βίγια και ο Εμιλιάνο Ζαπάτα, επικεφαλής των αναταρτών του βορρά και του νότου αντίστοιχα, πολέμησαν κατά των δυνάμεων που παρέμεναν πιστές στο δικτάτορα και το διάδοχό του Βικτοριάνο Χουέρτα και σύντομα έγιναν διάσημοι από τη βόρεια πλευρά των συνόρων της χώρας, τις ΗΠΑ.

Σε αυτό βοήθησε σίγουρα και ένα... συμβόλαιο που υπέγραψε ο Βίγια με ένα αμερικανικό κινηματογραφικό συνεργείο επικαίρων που προβάλλονταν στις κινηματογραφικές αίθουσες των ΗΠΑ, στις οποίες κόβονταν 49 εκατομμύρια εισιτήρια κάθε εβδομάδα. Ο Ζαπάτα ακολούθησε κι αυτός την... πεπατημένη, ενώ και ο Χουέρτα δεν έμεινε έξω από το χορό. 

Βάσει του συμβολαίου αυτού, οι μάχες έπρεπε να διεξάγονται από τις 9 το πρωί μέχρι τις 4 το απόγευμα, ώστε να υπάρχει άπλετος φυσικός φωτισμός, ενώ προβλεπόταν και τεχνητή... παύση των εχθροπραξιών για να πιάσει ο εικονολήπτης από καλύτερη οπτική γωνία τις μάχες. 

Η ιστορική έρευνα και η αναδίφηση των αρχειακών πηγών κατέδειξαν που τελειώνει η αλήθεια και που αρχίζει ο μύθος, γεγονός πάντως είναι ότι οι Μεξικάνοι επαναστάτες άνοιξαν το δρόμο για την κινηματογραφική απεικόνιση της πραγματικότητας, η οποία μερικές φορές απέχει παρασάγγας από την αλήθεια της μάχης. 

Διαβάστε εδώ:

Πλιάτσικο στο Costa Concordia

Εισαγγελική παρέμβαση προκάλεσε το πλιάτσικο από αυτοδύτες του ναυαγίου του Costa Concordia, το οποίο βρίσκεται μισοβυθισμένο μετά από λάθος ναυσιπλοΐας στο νησί Τζίλιο της Ιταλίας. 

Με την επιχείρηση ναυαγιαίρεσης να βρίσκεται σε εξέλιξη (διαβάστε εδώ πως θα γίνει η ανέλκυση) οι αρχές προχώρησαν σε κατεπείγουσα έρευνα, καθώς εκτός από την καμπάνα του πλοίου που έκανε "φτερά" το Μάρτιο, εκατοντάδες άλλα πολύτιμα αντικείμενα που βρίσκονταν είτε στις προθήκες των καταστημάτων του κρουαζιερόπλοιου, είτε στα σαλόνια του πολυτελούς πλοίου αφαιρέθηκαν παράνομα από αυτοδύτες. 

Διαβάστε εδώ: