Νέες ελπίδες για τον πιλότο που χάθηκε πριν 70 χρόνια

Η είδηση του εντοπισμού ενός σχεδόν άθικτου καταδιωκτικού αεροσκάφους της RAF που είχε χαθεί στη Σαχάρα πριν από 70 χρόνια είχε κάνει το γύρο του κόσμου πριν από μερικούς μήνες (διαβάστε εδώ).

Από τότε, οι προσπάθειες επικεντρώθηκαν στον εντοπισμό του 24χρονου πιλότου Ντέννις Κόππινγκ, τα ίχνη του οποίου χάθηκαν στην έρημο. Παρά το ότι βρέθηκαν κάποια οστά, που πιθανολογήθηκε ότι ανήκαν στον άτυχο πιλότο, οι εργαστηριακές μελέτες κατέδειξαν ότι χρονολογούνταν πολύ παλιότερα από το 1942.

Σήμερα όμως ανακοινώθηκε ότι άλλα οστά που εντοπίστηκαν πολύ κοντά στο αεροπλάνο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου είναι πιθανότατα του Κόππινγκ, καθώς δίπλα τους βρέθηκε κομμάτι από αλεξίπτωτο, ένα μπρελόκ με τον αριθμό 61 και ένα μεταλλικό κουμπί στολής του 1939. 

Οι συγγενείς του θα ταξιδέψουν στα σύνορα της Αιγύπτου με τη Λιβύη, προκειμένου να ελεγξουν οι ίδιοι τα ευρήματα, καθώς κατηγορούν τις αρχές της Βρετανίας ότι δεν ασχολήθηκαν σοβαρά με την αναζήτηση του χαμένου πιλότου.

Δείτε εδώ: 

Ο τελευταίος επιζών του υποβρύχιου "Παπανικολής"

Του Άγγελου Αγγελίδη

Είναι ο τελευταίος επιζών του πληρώματος του ιστορικού και ένδοξου υποβρυχίου Παπανικολής. Ο 98χρονος σήμερα Νικόλαος Τασιάκος θυμάται, σα να είναι χθες, όλες τις λεπτομέρειες του ελληνοϊταλικού πολέμου και κυρίως τις αμέτρητες επιτυχίας του Παπανικολή…

«Ήταν η πρώτη περιπολία μετά την κήρυξη του πολέμου. Φτάσαμε στην Αδριατική αλλά δεν βρίσκαμε τίποτα. Από τις πολλές φορές, μία, παραμονές Χριστουγέννων του '40, στις 12 η ώρα τη νύχτα, συναντήσαμε ένα ιστιοφόρο. Πήγαινε στην Αλβανία, φορτωμένο πυρομαχικά, τροφές και διάφορα άλλα. Αφού πήραμε τους αιχμαλώτους μέσα, το χτυπήσαμε για να το βουλιάξουμε, αλλά δεν τα καταφέραμε», λέει.

Ο αιχμάλωτος Ιταλός κυβερνήτης αποδείχθηκε χρυσορυχείο πληροφοριών. Έδωσε την πληροφορία ότι οι νηοπομπές από την Ιταλία προς την Αλβανία, ακολουθούσαν παράκτια διαδρομή. Αμέσως μετά τους αποκάλυψε ότι την επόμενη μέρα ήταν προγραμματισμένη μία μεγάλη νηοπομπή. «Ο κυβερνήτης μας ήταν αποφασισμένος. Έξι τορπίλες που είχαμε, θα τις ρίχναμε και τις έξι και ό,τι βγει… 

Μόλις τα πλοία βγήκαν από το Πρίντεζι για να στρίψουν αριστερά προς το βορρά, μπήκαμε στη μέση… Όταν έφτασαν σε απόσταση βολής ρίξαμε τέσσερις τορπίλες. Και οι τέσσερις πέτυχαν το στόχο τους», λέει γεμάτος συγκίνηση.

Τέσσερις τορπίλες χρειάστηκαν για να διαλυθεί η νηοπομπή. Κανένα πλοίο δεν πήγε στον προορισμό του. Άλλα χτυπήθηκαν κι άλλα επέστρεψαν στο λιμάνι, ενώ άλλα έβαλαν ρότα για ακόμη βορειότερα. Το υποβρύχιο «Παπανικολής» είχε γράψει, στον κόλπο του Οτράντο, ιστορία.

Το 1941, ο κ. Τασιάκος έκανε το τελευταίο του ταξίδι με το υποβρύχιο. Έπαθε σκορβούτο και αβιταμίνωση μαζί με άλλα έξι άτομα, αφού, όπως λέει, «το μόνο που τρώγαμε στα υποβρύχια ήταν κονσέρβες». Διακομίστηκε στο νοσοκομείο και μετά τη θεραπεία τού ήρθε σήμα από το αρχηγείο της Μέσης Ανατολής και βρέθηκε στην Αίγυπτο και στη δίνη του κινήματος του ναυτικού. Πέρασε από φουρτούνες, νίκησε «Κύκλωπες και Λαιστρυγόνες» και μετά τον πόλεμο επέστρεψε στην Ελλάδα.

Το «μικρόβιο» της θάλασσας είχε ριζωθεί καλά μέσα του. Ξαναμπάρκαρε. Αυτή τη φορά με το εμπορικό ναυτικό. «Γύρισα όλο τον κόσμο. Σε επτά θάλασσες και πέντε ηπείρους. Έφτασα και στη Γη του Πυρός, στον πορθμό του Μαγγελάνου, αλλά στην Ανταρκτική δεν πέρασα» μας λέει.

Γεννήθηκε το 1914 στη Δρακότρυπα, ένα μικρό χωριό στην νότια Πίνδο. Από το χωριό του, έφυγε σχεδόν αμούστακο παιδί, μόλις στα δεκατέσσερά του χρόνια. Στο Βόλο είδε για πρώτη φορά βαπόρι και τότε ούτε που του περνούσε ποτέ από το μυαλό πως αυτός, ο ορεσίβιος νεαρός, θα «έτρωγε» κάποτε με το κουτάλι τη θάλασσα. Περιπλανήθηκε σε τόπους πολλούς, δοκιμάστηκε σε ακόμη περισσότερες δουλειές και σιγά σιγά τα βήματα της ζωής του τον οδήγησαν στην Αθήνα. Ένας οικογενειακός φίλος τον παρότρυνε να βγάλει ναυτικό φυλλάδιο ως «εργάτης θαλάσσης». Μετά την εκπαίδευση στη Σχολή Τορπιλών και Ναρκών στο Σκαραμαγκά, δήλωσε εθελοντής στα υποβρύχια. Σήμερα, στα 98 του χρόνια, τα καλοκαίρια αναζητά τον αναζωογονητικό δροσερό αέρα της Πίνδου, στα γραφικά στενά της Δρακότρυπας, που περιδιαβαίνει με το αναπηρικό αμαξίδιό του. Η θάλασσα όμως αποτελεί πάντα γι' αυτόν σημείο αναφοράς. «Πολλές φορές μου λείπει η θάλασσα και την αναζητώ» μας λέει.

Σύγκρουση γιγάντων με όπλα τσέπης - iPad mini εναντίον όλων

Σε αδυσώπητη μάχη μείωσης των τιμών και εξέλιξης των τεχνικών τους χαρακτηριστικών εξελίσσεται ο ανταγωνισμός της Apple, της Google, της Microsoft και της Amazon, με έπαθλο το μερίδιο του λέοντος της ραγδαία αναπτυσσόμενης αγοράς των μίνι ταμπλετών, των υπολογιστών χειρός που χωρούν στην… τσέπη.

Έγκυροι αναλυτές της αγοράς σημειώνουν ότι τα κομπιούτερ-μινιατούρες, με οθόνες των 7 έως 8 ιντσών, μέχρι το 2015 θα έχουν βρεθεί στην κορυφή των πωλήσεων ηλεκτρονικών συσκευών παγκοσμίως. Θα αφήσουν στη δεύτερη θέση τα «έξυπνα» κινητά, τα οποία βρίσκονται ήδη στα χέρια ενός δισεκατομμυρίου ανθρώπων και θα εκτοπίσουν στη λήθη της τεχνολογίας τους… παραδοσιακούς υπολογιστές και τα λάπτοπ.

Μέχρι το τέλος της εβδομάδας θα παρουσιαστούν επίσημα νέες ταμπλέτες από τους κολοσσούς της πληροφορικής την Apple, τη Microsoft, τη Google και την Amazon, με την κυκλοφορία τους, αρχικά στην αγορά των ΗΠΑ, να εκτιμάται για τα τέλη Οκτωβρίου ή τις αρχές Νοεμβρίου, έτσι ώστε να διεκδικήσουν το μεγαλύτερο κομμάτι της χριστουγεννιάτικης αγοράς. Την αρχή έκανε η Apple, με τη χθεσινοβραδινή παρουσίαση του… μικρού αδελφού του iPad. To iPad mini, όπως γίνεται με όλα τα προϊόντα του «Μήλου», προσέλκυσε τα βλέμματα των απανταχού της Γης… γκατζετάκηδων, καθώς είναι ουσιαστικά το πρώτο καινούριο προϊόν της εταιρίας από το 2010.

Διαψεύδοντας τον ιδρυτή της Apple Στιβ Τζομπς, ο οποίος πριν από δύο χρόνια είχε χαρακτηρίσει ειρωνικά τις μίνι ταμπλέτες του ανταγωνισμού ως «άχρηστες, εκτός αν συμπεριληφθεί στη συσκευασία τους και… γυαλόχαρτο για να μικρύνουν τα δάχτυλα των χρηστών, ώστε να μπορούν να τις χρησιμοποιήσουν», ο διάδοχός του Τιμ Κουκ αναγκάστηκε να ακολουθήσει τα βήματα της Google και της Amazon, προκειμένου να διατηρήσει τα πρωτεία στην καινοτομία που έχει εξασφαλίσει η σειρά των… κανονικών iPad.

«Για πρώτη φορά η Apple αναγκάζεται να προσαρμοστεί στις συνθήκες που επιβάλλει ο ανταγωνισμός», σημείωσε ο αναλυτής Ντέιβιντ Κόρσλεϊ και συμπλήρωσε: «Αυτό που μένει να διαπιστώσουμε είναι αν οι καταναλωτές θα παραβλέψουν τη μεγάλη διαφορά τιμής μεταξύ του iPad mini, του Fire της Amazon και του Nexus 7 της Google».

ΒΟΧ 1

Τιμές ακόμα και κάτω του κόστους

Το Kindle Fire της Amazon και το Nexus της Google διατίθενται σε τιμές που αρχίζουν από τα 150 περίπου ευρώ. Αν και οι επικεφαλής της Amazon παραδέχθηκαν ότι η τιμή αυτή είναι χαμηλότερη του κόστους και δεν αφήνει κανένα περιθώριο κέρδους, στρατηγική τους επιλογή είναι να αποκτήσουν ικανό μερίδιο της αγοράς, έτσι ώστε να αξιοποιήσουν εμπορικά τη μεγάλη ηλεκτρονική βιβλιοθήκη λογοτεχνικών έργων, μουσικής και άλλων εφαρμογών που χρησιμοποιεί το Fire, αποκομίζοντας μεσοπρόθεσμα μεγάλα κέρδη.  H Google από την πλευρά της συνεργάστηκε με την Asus για την κατασκευή της ταμπλέτας Nexus 7, η οποία υπερτερεί σε επιδόσεις και σε ποικιλία διαθέσιμων εφαρμογών, αρκετές κριτικές όμως επισημαίνουν ότι η ποιότητα κατασκευής θα μπορούσε να είναι ακόμα καλύτερη.

ΒΟΧ 2

Η παρουσίαση του iPad mini

Με τον Φιλ Σίλερ, από τους επικεφαλής του τμήματος παγκόσμιου μάρκετινγκ του «Μήλου», να αναλαμβάνει το ρόλο… πλασιέ, η παρουσίαση στα πρότυπα που έθεσε ο Στιβ Τζομπς, ενώπιον ενός ενθουσιώδους κοινού, ξεκίνησε με τον εντυπωσιακό αριθμό των 100 εκατομμυρίων «μεγάλων» iPad που έχουν πωληθεί σε λιγότερο από 2,5 χρόνια. Απαριθμώντας τις αρετές του iPad mini, ο Σίλερ επιτέθηκε ευθέως στη Google και την Amazon λέγοντας ότι «έχουμε 275.000 λόγους για τους οποίους πιστεύουμε ότι είναι καλύτερο από τον ανταγωνισμό», η τιμή του πάντως για τη «φθηνή» έκδοση των 16 GB ανέρχεται στα 250 περίπου ευρώ. Αν και δεν ανακοινώθηκε ημερομηνία επίσημης κυκλοφορίας στην Ελλάδα, οι προπαραγγελίες μέσω Διαδικτύου ξεκινούν την Παρασκευή.

Νέος δύτης, ετών... 74

Το ότι η αυτόνομη κατάδυση είναι ένα χόμπι με το οποίο μπορούν να ασχοληθούν σχεδόν όλοι εφόσον δεν αντιμετωπίζουν κάποιο σοβαρό πρόβλημα υγείας είναι γνωστό.

Μια ιστορία με "ήρωα" τον 74χρονο Βρετανό Μπράιαν Ουόλλ όμως αποδεικνύει ότι και η ηλικία δεν αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα, αν κάποιος θέλει να ασχοληθεί με καταδύσεις αναψυχής. 

Ο δραστήριος παππούς ξεκίνησε μαθήματα κατάδυσης με την κόρη και τον εγγονό του και ήταν ο μόνος που τα ολοκλήρωσε με επιτυχία, καθιστώντας τον πλέον τον μεγαλύτερο σε ηλικία πιστοποιημένο δύτη της Βρετανίας. 

Αν και τα μαθήματα διάρκεσαν περίπου ένα χρόνο, ο υπερήφανος Μπράιαν είναι πλέον έτοιμος να... κατακτήσει τους βυθούς, δίνοντας ένα όμορφο μάθημα σε όλους μας. 

Διαβάστε εδώ:

Θέτουν φραγμό στην κλοπή αντικειμένων από ναυάγια

Οι ακτές της Γερμανίας στη Βαλτική είναι γεμάτες από 1500 περίπου ναυάγια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Η συνήθεια όμως πολλών ασυνείδητων αυτοδυτών να κλέβουν αντικείμενα για να τα πουλήσουν ή να "στολίσουν" τα σαλόνια τους οδήγησε τους ενάλιους αρχαιολόγους της χώρας να τοποθετήσουν ενημερωτικές πινακίδες σε αυτά, με τις οποίες ενημερώνουν τόσο για το ότι είναι παράνομο να αφαιρούνται αντικείμενα από ιστορικά μνημεία, όσο και για τη φύση του κάθε ναυαγίου. 

Οι αρχαιολόγοι διευκρίνισαν ότι δεν αντιτίθενται στις καταδύσεις, αλλά στην πρακτική ολοένα και περισσότερων να κλέβουν ό,τι μπορούν να αποσπάσουν από τα ναυάγια αυτά. Δυστυχώς η "συνήθεια" αυτή δεν περιορίζεται μόνο στη Γερμανία, αλλά παρατηρείται σε όλο τον κόσμο, ενώ και στην Ελλάδα δεν είναι λίγα τα κρούσματα σκύλευσης υποβρύχιων μνημείων.

Διαβάστε εδώ: 

Τέλος οι έρευνες στο ναυάγιο του πειρατικού

Ο Έντουαρντ Τίτς που έμεινε στην ιστορία ως "Μαυρογένης" ήταν ένας διαβόητος πειρατής του 18ου αιώνα. Το πειρατικό του πλοίο "Η εκδίκηση της βασίλισσας Άννας" εντοπίστηκε το 1997 και από τότε περίπου 250.000 αντικείμενα, από χρυσά νομίσματα και άλλα πολύτιμα είδη, μέχρι κανόνια, άγκυρες και τμήματα του κύτους ανελκύστηκαν, με σκοπό τη μελέτη και την έκθεσή τους.

Σήμερα προγραμματίζεται η τελετή ολοκλήρωσης των υποβρύχιων ερευνών, η οποία σηματοδοτεί μια από τιο εντυπωσιακές επιχειρήσεις ανέλκυσης από ναυάγιο.

Δείτε εδώ: 

Αποκαλυπτήρια για την... καρδιά του internet

Την… καρδιά και το νευρικό σύστημα του Διαδικτύου αποκάλυψε η Google, δίνοντας για πρώτη φορά στη δημοσιότητα φωτογραφίες από τα οκτώ κέντρα συλλογής, επεξεργασίας και διαχείρισης δεδομένων που διακινούνται καθημερινά από δισεκατομμύρια χρήστες σε όλο τον κόσμο. Έξι από αυτά βρίσκονται στις ΗΠΑ και δύο στην Ευρώπη, στη Φινλανδία και το Βέλγιο, ενώ είναι «στα σκαριά» η κατασκευή ακόμα τεσσάρων στο Χονγκ Κονγκ, τη Χιλή, τη Σιγκαπούρη και την Ταϊβάν.

Χιλιάδες χιλιόμετρα πολύχρωμων καλωδίων και σωληνώσεων, εκατοντάδες χιλιάδες σκληροί δίσκοι με ύψος… πολυκατοικίας και servers που εκτείνονται μέχρι εκεί που φτάνει το μάτι, συνθέτουν το παζλ της τεχνολογίας που μονοπωλεί μεγάλο μέρος της καθημερινότητας ανθρώπων σε όλο τον πλανήτη.

Κάθε χρώμα αντιστοιχεί σε συγκεκριμένη λειτουργία με τους κόκκινους σωλήνες να μεταφέρουν θερμό νερό και τους μπλε το νερό που ψύχει τις εγκαταστάσεις. Η εταιρεία δηλώνει πάντως υπερήφανη, καθώς το ενεργειακό αποτύπωμα των κολοσσιαίων εγκαταστάσεων είναι ασήμαντο, όπως αναφέρει η ίδια, εξοικονομώντας τεράστιες ποσότητες ηλεκτρικής ενέργειας και εκλύοντας σχεδόν μηδενικούς ρύπους. Οι υπάλληλοι μάλιστα της εταιρείας μετακινούνται μέσα στις τεράστιες εγκαταστάσεις με… ποδήλατα στα χρώματα –τι άλλο- της Google.

Τα data centers, όπως αποκαλούνται διεθνώς, ήταν μέχρι σήμερα άκρως απόρρητα και η Google διαφύλασσε ως κόρη οφθαλμού το… περιεχόμενό τους, έτσι ώστε να μην πέσουν θύματα κακόβουλης επίθεσης από χάκερς ή αντιγραφής από τον ανταγωνισμό. «Ελάχιστοι υπάλληλοι της εταιρείας είχαν πρόσβαση σε αυτές τις εγκαταστάσεις. Τώρα όμως όλοι μπορούν να δουν που… ζει το Διαδίκτυο» σημείωσε σε ανακοίνωσή της η εταιρεία.

Τα έσοδα της εταιρείας ανήλθαν στα 29 περίπου δισεκατομμύρια ευρώ το 2011, ενώ κατά το πρώτο εξάμηνο του 2012 ξεπέρασαν τα 17,5 δις. Με το 96% των εσόδων της Google να προέρχονται από διαφημίσεις, πολλοί την κατηγορούν ότι δεν προστατεύει επαρκώς τα προσωπικά δεδομένα των χρηστών, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα την προσφυγή της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατά της σιωπηρής αλλαγής της πολιτικής απορρήτου, η οποία πλέον επέτρεπε στην εταιρεία να επεξεργάζεται τις διαδικτυακές συνήθειες των χρηστών, με στόχο να διευκολύνει τους διαφημιζόμενους να στοχεύουν με μεγαλύτερη ακρίβεια το κοινό που τους ενδιαφέρει.

ΒΟΧ

Από το Σεπτέμβριο του 1998, όταν οι ιδρυτές της Google ο Σεργκέι Μπριν και ο Λάρι Πέιτζ ξεκίνησαν την εταιρεία τους σε ένα ταπεινό… γκαράζ με ελάχιστα χρήματα, μέχρι τα σημερινά αχανή data centers των 100.000 τετραγωνικών μέτρων ο διαδικτυακός χάρτης έχει αλλάξει δραματικά.  Η περιουσία των δύο «κεφαλιών» της Google αποτιμάται σε δισεκατομμύρια, με τον Μπριν και τον Πέιτζ να έχουν στον… κουμπαρά τους από 15 δις ευρώ περίπου και το 16% του μετοχικού κεφαλαίου της εταιρείας.

Τα φαντάσματα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου

Η Ολλανδέζα ερασιτέχνιδα ιστορικός Τζο Τεβίσε βρήκε 300 αρνητικά της εποχής του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και φωτογράφησε τα ίδια ακριβώς σημεία σχεδόν 70 χρόνια αργότερα. 

Στη συνέχεια συνδύασε το παρελθόν με το παρόν και κατάφερε να αποδώσει τις δραματικές στιγμές των μαχών με την ειρηνική καθημερινότητα του σήμερα.

Διαβάστε εδώ: 

Αναδύεται στη μνήμη το ναυάγιο με τα 549 θύματα

Σαν σήμερα, ακριβώς πριν από 69 χρόνια στις 13 Οκτωβρίου του 1943 μια τραγωδία εκτυλίχθηκε στον Πατραϊκό Κόλπο, η οποία χρειάστηκε σχεδόν 65 χρόνια για να έρθει και πάλι στην επιφάνεια, χάρη στην ιστορική έρευνα και τις επιτόπιες καταδύσεις από ομάδα Ελλήνων αυτοδυτών. Μια υπόθεση γνωστή στους καταδυτικούς κύκλους, αλλά όχι και στο ευρύ κοινό, το ναυάγιο του «Marguerite» είναι ένα από τα πολλά που συνέβησαν την εποχή εκείνη με πλοία που μετέφεραν Ιταλούς αιχμαλώτους των Γερμανών, με το συνολικό αριθμό των θυμάτων να ανέρχεται σε αρκετές χιλιάδες ψυχές.

«Το ναυάγιο τελικά ταυτοποιήθηκε μετά από πολλές προσπάθειες του Νίκου (σ.σ. Βασιλάτου) και δικές μου», εξηγεί στον «Ε.Τ.» ο κ. Γιώργος Καρέλας και συμπληρώνει: «Είναι ένα ναυάγιο το οποίο θεωρώ ότι έχει μεγάλη ιστορική σημασία και συνδέεται με μια από τις πιο σκοτεινές πτυχές του πολέμου εδώ στην Ελλάδα». Ο κ. Νίκος Βασιλάτος από την πλευρά του επισημαίνει τις δυσκολίες της κατάδυσης: «Στις περισσότερες καταδύσεις συναντήσαμε αντίξοες συνθήκες, πολύ περιορισμένη ορατότητα πράγμα το οποίο έκανε πολύ δύσκολο το έργο της ταυτοποίησης του ναυαγίου».

Ένα φορτηγό πλοίο, το «Marguerite» με 900 Ιταλούς αιχμαλώτους της μεραρχίας «Acqui» και 25 Γερμανούς δεσμοφύλακες αποπλέει από την Κεφαλονιά με κατεύθυνση προς Πάτρα και τελικό προορισμό τους στρατόπεδα συγκέντρωσης στη Γερμανία και αλλού. Το βράδι της 13ης Οκτωβρίου, το πλοίο προσκρούει σε νάρκη, πιθανόν λόγω λάθους ναυσιπλοΐας. Η μοίρα είναι σκληρή για τους ηττημένους του ελληνοϊταλικού πολέμου και αιχμαλώτους πλέον των πρώην συμμάχων τους. Το πλοίο βυθίζεται παρασέρνοντας στο βυθό 544 Ιταλούς και 5 Γερμανούς και γρήγορα η ιστορία του χάνεται στον κυκεώνα του πολέμου.  «Το ναυάγιο παρουσιάζει ένα περίεργο θέαμα καθώς η πρύμνη του βρίσκεται ολοκληρωτικά θαμμένη στον λασπώδη βυθό ενώ η πλώρη του δεν τον ακουμπά καν», αναφέρει στον «Ε.Τ.» η κ. Ελένη Τσοπουροπούλου, υποβρύχια φωτογράφος της αποστολής.

Η ιστορία του πλοίου

Το Μarguerite ναυπηγήθηκε στο Μπιλμπάο της Ισπανίας το 1918 με το όνομα San Mames. To 56 μέτρων φορτηγό ατμόπλοιο αφού άλλαξε ιδιοκτήτες και ονόματα αρκετές φορές κατέληξε σε γερμανικά χέρια όταν επιτάχθηκε τον Μάρτιο του 1943 με σκοπό να βοηθήσει το γερμανικό Ναυτικό να καλύψει τις ανάγκες του σε μεταφορές προσωπικού, εφοδίων και εξοπλισμού στην Ελλάδα. 

.

Το ναυάγιο και η καταδυτική ομάδα

Το «Marguerite» βρίσκεται σε βάθος 90 περίπου μέτρων και η ταυτοποίησή του επιτεύχθηκε, εκτός από τις ιστορικές αναφορές του συμβάντος και χάρη στα σχέδια του πλοίου που εντοπίστηκαν στο Ναυτικό Μουσείο του Μπιλμπάο. Την καταδυτική ομάδα που ταυτοποίησε το ναυάγιο αποτελούσαν οι Ελένη Τσοπουροπούλου, Νικόλας Βασιλάτος, Γιώργος Καρέλας και Κώστας Μηλιώνης. «Καλυμμένο από θαλάσσια ζωή, σπόγγους, μικροοργανισμούς και με εκατοντάδες ψάρια να έχουν βρει προστασία στο σκουριασμένο κουφάρι, το ναυάγιο απομένει ίσως ο τελευταίος μάρτυρας της τραγωδίας της 13ης Οκτωβρίου του 1943» σημειώνει ο αυτοδύτης κ. Κώστας Μηλιώνης στον «Ε.Τ.»

Ανθρώπινες ιστορίες

Ο τυχερός: Τζιοβάνι Μπραγκάντσα Ο Τζιοβάνι πριν ταξιδέψει με το Marguerite με προορισμό την Πάτρα είχε επιβιβαστεί στο επιβατικό Ardena που βυθίστηκε λίγο μετά τον απόπλου του από το λιμάνι του Αργοστολίου την 27η Σεπτεμβρίου 1943 με 1.000 περίπου Ιταλούς αιχμαλώτους. Αφού σώθηκε από αυτή την τραγωδία επιβιβάστηκε στο Marguerite. Αργότερα θα διηγηθεί  τις δραματικές στιγμές όταν οι αιχμάλωτοι έπεσαν στη θάλασσα μετά την έκρηξη που προκλήθηκε από την πρόσκρουση στη νάρκη και τη βύθιση του πλοίου. «Μέσα στις 10 με 12 ώρες που έμεινα στο νερό έβλεπα ομάδες ναυαγών, μερικοί να προσπαθούν να κρατηθούν από άλλους και τελικά να εξαφανίζονται κάτω από το νερό, να χάνονται σιγά-σιγά από τον ορίζοντα, η καρδιά μου να σπαράζει. Ένιωθα απελπισία, ότι η μοίρα μου ήταν να ακολουθήσω αυτούς που χάνονταν κάτω από τα τρομερά κύματα…».

Ο άτυχος: Πασκάλε Βίτο Ο Πασκάλε, την ημέρα του ναυαγίου γιόρταζε τα 20α του γενέθλια. Ο πόλεμος για εκείνον είχε τελειώσει. Η μοίρα όμως του επεφύλαξε ένα πολύ άσχημο παιχνίδι. Ο φίλος και συντοπίτης του Φραντσέσκο ντα Λούκα, ο οποίος επέζησε, ανέλαβε το δύσκολο ρόλο να μεταφέρει τα άσχημα μαντάτα στους δικούς του.

Δύτες ταυτοποίησαν ναυάγιο του 19ου αιώνα

Σε μια σημαντική ανακάλυψη, η οποία αποκαλύπτει το παρελθόν της ναυσιπλοΐας στο ποτάμι του Αγίου Λαυρεντίου, στα σύνορα Καναδά και ΗΠΑ προχώρησαν αυτοδύτες που είχαν εντοπίσει πέρσι το ναυάγιο άγνωστου ιστιοφόρου.

Το ξύλινο σκαρί μήκους 30 περίπου μέτρων εντοπίστηκε κατά τύχη και η προέλευσή του, καθώς και η ταυτότητά του παρέμεναν άγνωστες μέχρι πρόσφατα. Τελικά, μετά την αναδίφηση των ιστορικών αρχείων οι αυτοδύτες κατάφεραν να ταυτοποιήσουν το ναυάγιο ως το "Benicia Boy", το οποίο είχε βυθιστεί το 1872, ευτυχώς χωρίς την απώλεια ανθρώπινων ζωών, λόγω θύελλας που έσπασε τους κάβους του.

Ο ποταμός του Αγίου Λαυρεντίου αποτελεί σημαντικό πέρασμα ακόμα και σήμερα για τα πλοία που περνούν από τις Μεγάλες Λίμνες της Βόρειας Αμερικής στον Ατλαντικό Ωκεανό .

Διαβάστε εδώ:

Αρχίζουν οι... ανασκαφές για τα χαμένα Spitfire

Ούτε ένα, ούτε δύο, αλλά τουλάχιστον... 60 βρετανικά καταδιωκτικά Spitfire του Β' Παγκοσμίου Πολέμου βρίσκονται κρυμμένα κάπου στη Μυανμάρ, παλιότερα γνωστή ως Βιρμανία ή Μπούρμα. 

Βρετανός ιδιώτης κατάφερε μετά από πολυετείς έρευνες να εντοπίσει τις ακριβείς τοποθεσίες αποθήκευσής τους και σκοπεύει να αρχίσει τις εργασίες ανασκαφής τους μέσα στις επόμενες μέρες, μετά την πολυπόθητη άδεια που έλαβε από τις αρχές της ασιατικής χώρας. 

Δεδομένου ότι τα αεροσκάφη είχαν συσκευαστεί επιμελώς σε κοντέινερ, αυξάνονται οι πιθανότητες να βρίσκονται σε πολύ καλή κατάσταση. Η τιμή του κάθε Spitfire στους κύκλους των συλλεκτών κυμαίνεται στα 2 εκατομμύρια λίρες, επομένως αν επιβεβαιωθεί ο Βρετανός ιδιώτης, θα κάνει σίγουρα... τζακπότ. 

Διαβάστε εδώ: 

Γιατί το Νομπέλ δεν πήγε... μποζόνιο

Και το Νομπέλ Φυσικής για το 2012… δεν πάει στον Χιγκς και το μποζόνιό του, αλλά μοιράζεται ανάμεσα σε δύο επιστήμονες, το Γάλλο Σερζ Αρός και τον Αμερικανό Ντέιβιντ Τζ. Ουάινλαντ, καθώς «πέτυχαν αυτό που μέχρι πρόσφατα θεωρούνταν ακατόρθωτο, δηλαδή να καταγράψουν τις κβαντικές ιδιότητες ατόμων και φωτονίων χωρίς να τα αλλοιώσουν», όπως αναφέρει η Βασιλική Ακαδημία Επιστημών της Σουηδίας.

Αν και πολλοί περίμεναν ότι το έπαθλο θα πήγαινε στη «μεγαλύτερη επιστημονική ανακάλυψη της νέας χιλιετίας», όπως χαρακτηρίστηκε η πειραματική επιβεβαίωση σχεδόν κατά 100% της ύπαρξης του μποζονίου του Χιγκς, η βράβευση των δύο επιστημόνων οφείλεται στο ότι η εργασία τους θέτει τα θεμέλια για τη δημιουργία ταχύτατων υπερυπολογιστών, οι οποίοι θα κάνουν τους σημερινούς να μοιάζουν με… αρχαιολογικά ευρήματα μιας περασμένης εποχής. «Περπατούσα με τη σύζυγό μου όταν είδα στο κινητό μου αριθμό κλήσης με σουηδικό πρόθεμα», δήλωσε στο BBC ο Σερζ Αρός και συμπλήρωσε χαριτολογώντας: «Ευτυχώς υπήρχε κοντά ένα παγκάκι και κάθισα αμέσως μόλις κατάλαβα ότι κέρδισα το Νομπέλ μαζί με τον Ντέιβιντ».

Ήδη οι παρατηρήσεις των δύο επιστημόνων εφαρμόστηκαν στην κατασκευή ρολογιών που είναι 100 φορές πιο ακριβή από τα υπάρχοντα ατομικά ρολόγια καισίου, τα οποία χρησιμοποιούνται για τον ορισμό του δευτερολέπτου από το Διεθνές Σύστημα Μονάδων. «Μέσω της ευφυούς πειραματικής προσέγγισής τους, οι Αρός και Ουάινλαντ ίσως να αλλάξουν τον κόσμο με τον ίδιο τρόπο που οι σημερινοί υπολογιστές προκάλεσαν επανάσταση στην καθημερινότητά μας», σημειώνει το Ίδρυμα Νομπέλ.

Τι είναι η κβαντική φυσική

Η κβαντομηχανική, η μελέτη δηλαδή των νόμων της Φυσικής όταν παύουν να… ισχύουν σε μοριακό, ατομικό και υποατομικό επίπεδο είναι εδώ και δεκαετίες ένα πεδίο έρευνας και θεωρητικής προσέγγισης που συναρπάζει την επιστημονική κοινότητα με τα πολλές φορές αντικρουόμενα ευρήματα. Ακόμα και αν δύο κβαντικά σωματίδια βρίσκονται σε απόσταση εκατομμυρίων χιλιομέτρων μεταξύ τους, εξακολουθούν να «επικοινωνούν», ενώ μπορούν να υφίστανται σε διαφορετικές καταστάσεις ταυτόχρονα. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο ήταν σχεδόν ακατόρθωτη η μελέτη τους μέχρι σήμερα, καθώς όταν διαχωρίζονταν από το περιβάλλον τους, έχαναν τις ιδιότητές τους. Αν και οι δύο νομπελίστες επιστήμονες κινήθηκαν από διαφορετική αφετηρία, ο μεν Αρός μελετώντας φωτόνια, μικροσκοπικά δηλαδή σωματίδια φωτός, ο δε Ουάινλαντ παγιδεύοντας ιόντα, ηλεκτρικά φορτισμένα δηλαδή άτομα, κατέληξαν στο ίδιο συμπέρασμα, την καταγραφή δηλαδή των κβαντικών ιδιοτήτων τους.

ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΝΟΜΠΕΛΙΣΤΕΣ

Ο Δρ. Αρός γεννήθηκε το 1944 και είναι καθηγητής στο Κολλέγιο της Γαλλίας και στην Ανωτέρα Σχολή των Παρισίων. Ο Δρ. Ουάινλαντ, συνομίλικος του Δρος Αρός, είναι φυσικός στο Εθνικό Ινστιτούτο Μέτρων και Τεχνολογίας του υπουργείου Εμπορίου των ΗΠΑ και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Μπόλντερ στο Κολοράντο.

ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΝΟΜΠΕΛ… ΔΕΝ ΠΗΓΕ ΣΤΟ ΜΠΟΖΟΝΙΟ

Όλοι σχεδόν περίμεναν και στοιχημάτιζαν για ένα Νομπέλ… μποζονίου, η Βασιλική Ακαδημία Επιστημών της Σουηδίας όμως αποφάσισε διαφορετικά. Ο Χίγκς και το μποζόνιό του θα πρέπει να περιμένουν για έναν ακόμα χρόνο τουλάχιστον, μέχρι τις βραβεύσεις του 2013. Οι λόγοι; Οι υποψηφιότητες, σύμφωνα με τους τυπολάτρες Σουηδούς, «κλειδώνουν» το Φεβρουάριο κάθε έτους και η επίσημη ανακοίνωση του Χιγκς από το CERN έγινε μόλις τον Ιούλιο. Έτσι η επιτροπή των Νομπέλ δε μπορούσε να συμπεριλάβει το μποζόνιο. Επίσης, η ταυτοποίησή του δεν έχει ακόμα επιβεβαιωθεί πέραν πάσης αμφιβολίας, γεγονός που κατά τους Σουηδούς αφήνει πάντοτε περιθώριο αμφισβήτησης. 

To ναυάγιο της "Παλλάδας" με τους 600 νεκρούς

Τον τίτλο του "θησαυροφυλακίου των ναυαγίων" επιβεβαιώνει για μια ακόμα φορά η Βαλτική Θάλασσα, καθώς ανακοινώθηκε και επίσημα από ομάδα Φινλανδών δυτών η ταυτοποίιηση του βαρέος καταδρομικού των Ρώσων "Παλλάδα", το οποίο βυθίστηκε το 1914, παρασέρνοντας στην άβυσσο 600 μέλη του πληρώματός του.

Η "Παλλάδα" βυθίστηκε αύτανδρη μετά από επίθεση που δέχθηκε από το γερμανικό υποβρύχιο U26 και μέχρι το 2000 παρέμενε στο περιθώριο της Ιστορίας.

Από τη στιγμή που εντοπίστηκε σε βάθος 60 περίπου μέτρων, πέρασαν τουλάχιστον 12 χρόνια, καθώς άλλες μαρτυρίες αναφέρουν ότι είχε εντοπιστεί ήδη από το 1996, και σήμερα πλέον έγινε η επίσημη ανακοίνωση του εντοπισμού του πολεμικού πλοίου.

Στη βαλτική, λόγω των ειδικών συνθηκών που επικρατούν, τα ναυάγια, μερικά από τα οποία χρονολογούνται από τον 14ο αιώνα, διατηρούνται σε πολύ καλή κατάσταση.

Διαβάστε εδώ: 

Αρχίζει σήμερα η μεγαλύτερης διάρκειας κατάδυση

Σήμερα στα παγωμένα νερά της θάλασσας της Ιρλανδίας ο Πωλ Ντηβαίην ξεκινάει την απόπειρα κατάρριψης του ρεκόρ παραμονής υποβρυχίως με αυτόνομη αναπνευστική συσκευή, με στόχο να παραμείνει σε κατάδυση για περισσότερο από 13 ώρες.

Αν πετύχει το στόχο του, ο Ντηβαίην θα γίνει ο δεύτερος της οικογένειάς του που θα πετύχει τέτοιο ρεκόρ για το βιβλίο Γκίνες, μετά τον αδερφό του Ντέκλαν που παρέμεινε κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας για 11 ώρες και 42 λεπτά το 2009.

Η απόπειρα θα γίνει προκειμένου να βοηθηθούν δύο σημαντικές πρωτοβουλίες, κατά του παιδικού καρκίνου και υπέρ της υπηρεσίας έρευνας και διάσωσης της Βρετανίας.

Διαβάστε εδώ, εκεί και παραπέρα: 

Από τις ακτές της Νορμανδίας στο... Star Trek

O Τζέιμς Ντούχαν, ο ηθοποιός που ενσάρκωσε τον "Σκόττυ" στη θρυλική τηλεοπτική σειρά των 60s Star Trek, o οποίος έμεινε στην ιστορία για τη φράση του Κάπταιν Κερκ "Beam me up Scotty" υπήρξε βετεράνος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και είδε μάλιστα τη σκληρή όψη του στην απόβαση στη Νορμανδία το 1944.

Ως αξιωματικός του πυροβολικού, ο γεννημένος στον Καναδά ηθοποιός οδήγησε τους άντρες του σε ασφαλές σημείο μετά την απόβαση, ενώ συμμετείχε και σε αψιμαχίες, πυροβολώντας δύο Γερμανούς στρατιώτες, όπως έλεγε ο ίδιος, ελπίζοντας ότι δεν τους σκότωσε. Ο ίδιος τη γλύτωσε όταν δέχθηκε σφαίρα η οποία σταμάτησε στην... ταμπακιέρα του, εκατοστά μόλις από την καρδιά του. 

Η καριέρα του εκτοξεύθηκε από τη συμμετοχή του στο Star Trek και μέχρι το θάνατό του το 2005, ο Ντούχαν έμεινε ιδιαίτερα αγαπητός και δημοφιλής. 

Δείτε εδώ: 

Καραφλοκρατία!

Ο Γιουλ Μπρίνερ και ο Τέλυ Σαβάλας επανέρχονται ως ανδρικά… πρότυπα, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά στην εμφάνιση του κρανίου τους. Οι άνδρες με ξυρισμένο κρανίο φαίνονται ψηλότεροι, πιο δυναμικοί και πιο ηγετικές προσωπικότητες, σε σύγκριση με εκείνους που έχουν πλούσια κόμη ή αρχές φαλάκρας. Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξε τριπλή έρευνα του πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια στις ΗΠΑ, μελετώντας την εικόνα που δημιουργεί ένα… γυμνό κεφάλι στην εξωτερική εμφάνιση  του άνδρα, αλλά και στην αντίληψη που έχουν οι υπόλοιποι για τις ικανότητες και την προσωπικότητά του.

Ο καθηγητής Άλμπερτ Μάνις, επιστημονικός υπεύθυνος της έρευνας, αποφάσισε να κουρευτεί με την ψιλή, όταν είδε ότι το τριχωτό της κεφαλής του παρουσίαζε εικόνα… αποψίλωσης, ένα φαινόμενο που πλήττει εκατομμύρια άνδρες, οι οποίοι σε αρκετές περιπτώσεις καταφεύγουν είτε στο… νυστέρι της εμφύτευσης τριχών με αμφίβολης αισθητικής πολλές φορές αποτελέσματα, είτε βυθίζονται στο τέλμα της έλλειψης αυτοπεποίθησης.

«Διαπίστωσα ότι η νέα μου εμφάνιση προκαλούσε διαφορετική αντιμετώπιση από το περιβάλλον μου. Έτσι αποφάσισα να μελετήσω τις ψυχολογικές προεκτάσεις της απόφασής μου και κυρίως το πώς βλέπουν οι άλλοι τους ανθρώπους με ξυρισμένο κρανίο. Το συμπέρασμα είναι ότι ένα καθαρό κρανίο φαίνεται πιο αρρενωπό και ο… ιδιοκτήτης του πιο δυναμικός, ενώ παράλληλα αυξάνεται η αυτοεκτίμησή του» αναφέρει ο Μάνις  και συμπληρώνει: «Με τα ευρήματα της έρευνας μπορούμε πλέον να πούμε στους άνδρες που βλέπουν τη φαλάκρα ως χτύπημα στον ανδρισμό τους, να σταματήσουν να μάχονται τη φυσική αυτή εξέλιξη και να δοκιμάσουν το ξυρισμένο λουκ. Ίσως το αποτέλεσμα να τους εκπλήξει θετικά, τουλάχιστον στα βλέμματα του γυναικείου φύλου, των φίλων και των συναδέλφων τους.»

Η έρευνα, η μόδα και η… αγορά

Αν και τα κοντοκουρεμένα κρανία έχουν εδώ και δύο περίπου δεκαετίες γίνει μέρος της καθημερινότητας, με διάσημους αθλητές, ηθοποιούς, αλλά και επιτυχημένους επιχειρηματίες και άλλα δημόσια πρόσωπα -εντός και εκτός συνόρων- να έχουν υιοθετήσει το συγκεκριμένο στυλ, υπάρχουν ακόμα κάποιες ενστάσεις από εκείνους που θεωρούν ότι μια τέτοια ριζική αλλαγή στην εξωτερική τους εμφάνιση θα προκαλέσει αρνητικές αντιδράσεις.

Ο καθηγητής Μάνις πάντως δεν υιοθετεί αυτή την άποψη: «Πραγματοποιήσαμε τρία διαφορετικά πειράματα, έτσι ώστε να εξάγουμε όσο το δυνατόν πιο ασφαλή συμπεράσματα: Στο πρώτο οι ερωτηθέντες απάντησαν ότι όσοι είχαν γυμνό κρανίο φαίνονταν πιο ηγετικές φυσιογνωμίες, σε σύγκριση με άλλους. Στο δεύτερο αφαιρέσαμε μέσω υπολογιστή τα μαλλιά και δείχναμε τις δύο φωτογραφίες του ίδιου ατόμου. Οι ερωτηθέντες έβλεπαν την… άτριχη εκδοχή ως πιο ψηλή και δυναμική, ενώ στο τρίτο πείραμα εξετάσαμε τις ψυχολογικές επιπτώσεις σε εκείνους που αποτόλμησαν το… βαθύ ξύρισμα του κεφαλιού τους, με θετικά αποτελέσματα».

Τα ευρήματα του καθηγητή Μάνις πάντως έχουν ήδη γίνει αντιληπτά από τη βιομηχανία ειδών ανδρικής περιποίησης: Σύμφωνα με τα στοιχεία που υπάρχουν διαθέσιμα στις ΗΠΑ, ο κύκλος εργασιών των προϊόντων ξυρίσματος κεφαλής, από μηχανές και ξυραφάκια, μέχρι ειδικά έλαια και αλοιφές, σημειώνει άνοδο 30% ετησίως, με ένα τζίρο που ξεπερνά τα δύο δις δολάρια συνολικά.

Τελευταία, όχι όμως και αμελητέα διαπίστωση είναι η επίπτωση του ξυρισμένου κρανίου στην αντίληψη της πραγματικής ηλικίας από τρίτους: «Πράγματι ένα φρεσκοξυρισμένο κεφάλι, μπορεί να κρύψει κάποια από τα χρόνια που… μαρτυράει μια φαλάκρα, ή τα άσπρα μαλλιά», παρατηρεί ο καθηγητής Μάικλ Κάνιγχαμ που έχει μελετήσει τις κοινωνιολογικές επιπτώσεις της φαλάκρας. 

Πιτσιρικάς βρήκε σχεδόν άθικτο μαμούθ 30.000 ετών

Ο 11χρονος Ζένια σε μια βόλτα που έκανε σε περιοχή της Σιβηρίας έκανε την ανακάλυψη του αιώνα, καθώς εντόπισε ένα σχεδόν άθικτο μαμούθ στη μόνιμα παγωμένη γη της περιοχής.

Πρόκειται για ένα σχεδόν άριστα διατηρημένο κουφάρι ενός αρσενικού προγόνου του ελέφαντα, ο οποίος πέθανε πριν από 30.000 χρόνια στην ηλικία των 15 ετών.

Σύμφωνα με τους ειδικούς, πρόκειται για το δεύτερο καλύτερα διατηρημένο μαμούθ που έχει ποτέ εντοπιστεί και η μεγαλύτερη αντίστοιχη ανακάλυψη από το 1901.

Η κλιματική αλλαγή προκαλεί ραγδαίες αλλαγές στη Σιβηρία, με αποτέλεσμα να αποκαλύπτονται όλο και συχνότερα δείγματα μιας άλλης εποχής.

Δείτε εδώ: 

Αρειανές... πατημασιές

Η NASA έδωσε στη δημοσιότητα τη φωτογραφία ενός ίχνους που άφησε ο τροχός του Curiosity στην επιφάνεια του Άρη. Η ομοιότητα με την αντίστοιχη φωτογραφία του βήματος του Νιλ Άρμστρονγκ στη Σελήνη το 1969, με την αποστολή του Apollo 11, είναι εμφανής.

Ο "υποβρύχιος γλύπτης" ξαναχτυπά

Ο Τζέισον ντεΚέρς Τέιλορ είναι γνωστός για τα γλυπτά που τοποθετεί κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, με στόχο να ευαισθητοποιήσει την κοινή γνώμη για την υποβάθμιση του περιβάλλοντος.

Τελευταίο του έργο το υποβρύχιο σπίτι, το οποίο διαθέτει μια σειρά διευκολύνσεων για τους νέους κατοίκους του, τη θαλάσσια ζωή στο Μεξικό.

Όπως λέει και ο ίδιος, έχει "γράψει" περισσότερες από 4.000 ώρεςυποβρυχίως τα τελευταία 18 χρόνια που ασχολείται με την αυτόνομη κατάδυση και ο λόγος για τον οποίο τοποθετεί τα έργα του στο βυθό είναι για να δώσει τη δυνατότητα να τα βλέπουν από όλες τις πλευρές και όχι μόνο πατώντας στη Γη, όπως γίνεται στις γκαλερί.

Δείτε εδώ: 

Νέα βουτιά στο ναυάγιο των Αντικυθήρων

Του Αντώνη Καρατζαφέρη

Μια πολυαναμενόμενη υποβρύχια αρχαιολογική έρευνα παίρνει σάρκα και οστά. Ελληνες και ξένοι αρχαιολόγοι αναζητούν στη θάλασσα των Αντικυθήρων θησαυρούς του ξακουστού ναυαγίου που πιθανότατα παραμένουν ακόμη στο βυθό. Εικοσι έναν αιώνες μετά τη βύθισή του πλοίου και περίπου 40 χρόνια από την τελευταία έρευνα που διενήργησε στην περιοχή ο Ζακ Ιβ Κουστό.

Οι προσδοκίες από αυτήν την έρευνα είναι μεγάλες. Αρκεί να επισκεφθούμε την περιοδική έκθεση- αφιέρωμα στο Ναυάγιο των Αντικυθήρων, που παρουσιάζει το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, για να κατανοήσουμε το μέγεθός τους. Τριακόσια εβδομήντα οκτώ αντικείμενα-ανάμεσά τους ο περίφημος Μηχανισμός των Αντικυθήρων και ο φημισμένος Χάλκινος Εφηβος- συνθέτουν το παζλ των αρχαιολογικών θησαυρών που αλιεύτηκαν από το βυθό. Από αυτό το θαυμαστό «παζλ» λείπουν ψηφίδες.

«Δεν έχουν ανελκυστεί όλα τα αντικείμενα που μετέφερε το πλοίο, μόνο τα επιφανειακά», σημειώνει στον ΕΤ η επικεφαλής της Εφορείας Εναλίων Ερευνών κ. Αγγελική Σίμωσι, διευθύντρια της έρευνας που πραγματοποιείται στα Αντικύθηρα, σε συνεργασία με το Ωκεανογραφικό Ινστιτούτο Woods Hole των ΗΠΑ.

Η έκθεση του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου πρόσφερε μια επιπλέον αφορμή προκειμένου να εστιαστεί η φετινή συνεργασία της Εφορίας με το Αμερικανικό Ινστιτούτο, στη θάλασσα των Αντικυθήρων. «Η έρευνα ξεκίνησε την 1^η Οκτωβρίου και θα διαρκέσει μέχρι τις 20 του μήνα», λέει η κ. Σίμωσι. «Το μεγάλο στοίχημα», επισημαίνει, «είναι να προσπαθήσουμε να εντοπίσουμε και άλλα έργα τέχνης που μετέφερε το πλοίο τα οποία δεν έχουν αποκαλυφθεί». Αλλωστε η τελευταία συστηματική έρευνα στην περιοχή πραγματοποιήθηκε πριν από πολλά χρόνια, τη δεκαετία του 1970, από τον Ζακ Ιβ Κουστώ και το μυθικό «Καλυψώ».

Το ναυάγιο, χρονολογείται στον 1^ο αι. π.Χ. και ήταν μια «ολκάς» με χωρητικότητα που εκτιμάται στους 300 τόνους. Μετέφερε εκατοντάδες έργα τέχνης, πιθανότατα παραγγελίες πλουσίων Ρωμαίων οι οποίοι επιθυμούσαν να διακοσμήσουν με κομψοτεχνήματα τις επαύλεις τους. Όπως, χάλκινα και μαρμάρινα γλυπτά, αγγεία, γυάλινα αντικείμενα, κοσμήματα και φυσικά το μοναδικό μηχανισμό των Αντικηθύρων, ένα αστρονομικό υπολογιστικό μηχάνημα που δεν έπαψε στιγμή να μαγνητίζει τη διεθνή επιστημονική κοινότητα.  «Η έρευνα ενδέχεται να εντοπίσει νέα τμήματα του μηχανισμού», λέει η διευθύντρια της Εφορείας, «αλλά και κομμάτια από το ξύλινο σκαρί του πλοίου, όπως αυτά που παρουσιάζονται στην  έκθεση του Εθνικού Αρχαιολογικού.»

Από ελληνικής πλευράς στην ερευνητική προσπάθεια συμμετέχουν οι δύτες-αρχαιολόγοι  Θεοτόκης Θεοδούλου, Μανώλης Τζεφρόνης και Δημήτρης Κουρκουμέλης. Επικεφαλής των ερευνών είναι ο δρ. Μπρένταν Φόλεϊ του Ωκεανογραφικού Ινστιτούτου Woodς Hole. H έρευνα πραγματοποιείται με την αρωγή της πλέον σύγχρονης τεχνολογίας. Τους ερευνητικούς «στόχους» καλούνται να εντοπίσουν τηλεκατευθυνόμενα υποβρύχια. Μόλις δοθεί το «σήμα» αναλαμβάνουν δράση οι δύτες αρχαιολόγοι…

Του Πιερ Κοσμίδη

Το γύρο του κόσμου κάνει, μέσω δημοσιευμάτων στο διεθνή Τύπο, η ανακοίνωση της επιστημονικής αποστολής της Εφορείας Εναλίων Αρχαιοτήτων σε συνεργασία για μια ακόμα φορά με το Ωκεανογραφικό Ινστιτούτο Γουντς Χολ, στο ναυάγιο των Αντικυθήρων, η οποία θα διαρκέσει τρεις εβδομάδες και έχει ως στόχο να εντοπίσει αρχαιολογικούς θησαυρούς που «ξέφυγαν» από προηγούμενες εξερευνήσεις. 

Οι σφουγγαράδες που αντίκρισαν για πρώτη φορά το ναυάγιο των Αντικυθήρων το 1900, έμειναν έκπληκτοι από τα αγάλματα που βρήκαν στο βυθό. Το πιο σημαντικό όμως εύρημα είναι ο περίφημος «Μηχανισμός των Αντικυθήρων», ένα μοναδικό δείγμα της αρχαίας τεχνολογίας που ακόμα και σήμερα εντυπωσιάζει τόσο τους ειδικούς που προσπαθούν να αποκρυπτογραφήσουν τη λειτουργία του, όσο και το κοινό που επισκέπτεται το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο.

Το ναυάγιο βρίσκεται σε βάθος 60 περίπου μέτρων και μετά τους σφουγγαράδες του 1900 έπρεπε να περάσουν 78 χρόνια, μέχρι την επόμενη εξερευνητική αποστολή του Ζακ-Υβ Κουστώ. Ο διάσημος Γάλλος εντόπισε, μεταξύ άλλων, νομίσματα με προέλευση από τη Μικρά Ασία, τα οποία χρονολογούνταν από το 70-60 π.Χ., φωτίζοντας έτσι όχι μόνο τη διαδρομή που ακολούθησε το πλοίο, αλλά και την ημερομηνία βύθισής του. Σύμφωνα με την επικρατέστερη μέχρι σήμερα θεωρία, το ξύλινο σκαρί μετέφερε έργα τέχνης και άλλα πολύτιμα είδη που είχαν λεηλατήσει οι Ρωμαίοι.

Η νέα αποστολή, με τη συμμετοχή Ελλήνων και Αμερικανών αρχαιολόγων, θα χρησιμοποιήσει την τελευταία λέξη της καταδυτικής τεχνολογίας, η οποία θα επιτρέψει όχι μόνο τη μεγαλύτερης διάρκειας και ασφαλέστερη παραμονή στο ναυάγιο, αλλά παράλληλα θα δώσει την ευκαιρία να διαπιστωθεί αν οι μαρτυρίες των σφουγγαράδων για «αγάλματα και άλλες αρχαιότητες που κύλησαν πιο βαθιά», επιβεβαιωθούν, αποδεικνύοντας για μια ακόμα φορά ότι οι θάλασσές μας κρύβουν -κυριολεκτικά και μεταφορικά- αμύθητους θησαυρούς.