Λένα Τσοπουροπούλου: Η "Ελληνίδα της Αβύσσου" παρουσιάζει το φωτογραφικό της έργο

Η Λένα Τσοπουροπούλου κατέχει ένα μοναδικό ρεκόρ:

Είναι η μόνη Ελληνίδα που έχει καταφέρει να καταδυθεί επανειλημμένα σε βάθη μεγαλύτερα των 100 μέτρων στη χώρα μας, με συσκευή αυτόνομης κατάδυσης, προκειμένου να φωτογραφήσει ναυάγια που έχουν τη δική τους Ιστορία. 

Την Παρασκευή 9 Οκτωβρίου 2015, στις 19.00 η Λένα Τσοπουροπούλου θα εγκαινιάσει τη φωτογραφική της έκθεση με τίτλο "Beneath the waves: Glimpses of History" (Κάτω από τα κύματα: Ματιές της Ιστορίας), η οποία θα διαρκέσει ως και την Κυριακή 11 Οκτωβρίου 2015, στο Metapolis, Αιόλου 48-50 και Κολοκοτρώνη, Αθήνα (Ώρες λειτουργίας: 12.00 – 19.00, Είσοδος ελεύθερη)

Για περισσότερες πληροφορίες δείτε εδώ, εκεί και παραπέρα   

Τηλέφωνα: 210-6510549 και 6973919957

Δε θα ήταν υπερβολή να ισχυριστεί κανείς ότι όποιο ιστορικής αξίας ναυάγιο υπάρχει στις θάλασσες της Ελλάδας ... το έχει απαθανατίσει η Λένα με το φωτογραφικό της εξοπλισμό.

Η Λένα έχει καταδυθεί στο περίφημο ναυάγιο του "Βρετανικού" ανάμεσα στη Μακρόνησο και τη Τζιά, όπως έχετε διαβάσει εδώ

Η Λένα έφτασε στο μεγαλύτερο βάθος που έχει καταδυθεί γυναίκα μέχρι σήμερα στη χώρα μας. Λίγο έξω από το Λουτράκι, στη Στέρνα, το βαθύμετρο «έγραψε» 106 μέτρα κάτω από την επιφάνεια. Δεν ήταν όμως η πρώτη φορά που η ίδια έφτασε σε παρόμοια βάθη, καθώς πολλά από τα ναυάγια που φωτογραφίζει σε αποστολές που διοργανώνει με τον σύζυγό της και την καταδυτική ομάδα τους κυμαίνονται σε βάθη από 70 έως 100 μέτρα. 

Διαβάστε τις λεπτομέρειες εδώ

Εκτός όμως από τη μοναδική αυτή επίδοση η Λένα, ισορροπεί ανάμεσα στις απαιτήσεις και τις χαρές της μητρότητας, της επαγγελματικής της ενασχόλησης και της αγάπης της για την υποβρύχια φωτογραφία. 

Αεροπλάνα, πλοία, υποβρύχια έχουν μπει στο φακό της Λένας, μεταξύ των οποίων και το μοναδικό Vickers Wellington της Σίφνου, το οποίο διατηρείται σε άριστη κατάσταση, το μοναδικό του τύπου του παγκοσμίως που έχει εντοπιστεί στους βυθούς σε τόσο καλή κατάσταση. 

Διαβάστε εδώ

  

Ναυάγιο υπερωκεάνειου που βυθίστηκε από γερμανικές τορπίλες στο Αιγαίο εδώ 

Μίλησα με τη Λένα για την Έκθεση "Beneath the waves: Glimpses of History" (Κάτω από τα κύματα: Ματιές της Ιστορίας), αλλά και για την αυτόνομη κατάδυση:

"Για την έκθεση θέλω να ευχαριστήσω πρώτα από όλους τον Νίκο που βρίσκεται πίσω από κάθε project και... μπροστά σε κάθε φωτό", λέει χαρακτηριστικά η Λένα και συμπληρώνει:

"Ένα μεγάλο ευχαριστώ οφείλω επίσης και σε όλους όσοι συμμετείχαν ανά τα χρόνια, γιατί το wreckdiving είναι μια συλλογική προσπάθεια. Θέλω να ευχαριστήσω τους ανθρώπους που συντόνισαν και βοήθησαν για να γίνει πραγματικότητα η έκθεση". 

Πότε ξεκίνησες τις καταδύσεις, ποιο το κίνητρό σου και πως αισθάνεσαι σήμερα έχοντας καταδυθεί σε τόσα ναυάγια ιστορικής σημασίας; 

 
Ξεκίνησα το 1997 κάνοντας την πρώτη μου κατάδυση με τον Νίκο που ήταν δύτης από το 1994. 

Το 2000 άρχισα να φωτογραφίζω υποβρυχίως και ίσως λόγω του ότι ο πατέρας μου και ο άντρας μου ήταν μέσα στον χώρο τις ναυτιλίας η επαφή με το πλοίο και την ιστορία του με τράβηξαν αμέσως και έτσι έγινε το κύριο αντικείμενο των φωτογραφιών μου. 

Η Ελλάδα είναι μια χώρα μου βρέθηκε στην δίνη των δύο πολέμων και άφησαν έντονα τα ίχνη τους τόσο στην στεριά όσο και στην θάλασσα. 

Η μόνη διαφορά είναι ότι εκεί κάτω είναι ευκολότερο να ξεχαστούν, σκοπός μας, δικός μου και του wreckdiving.gr, είναι να μην αφήσουμε να ξεχαστούν αυτά τα πλοία και αυτοί που χάθηκαν μαζί τους. 

Καταδύεσαι συχνά με το σύζυγό σου. Πόσο πιο εύκολη κάνει την κατάδυση το γεγονός ότι βρίσκεσαι με έναν άνθρωπο πάνω και κάτω από την επιφάνεια;  

Όταν υπάρχει συνεργασία όλα είναι ευκολότερα και ειδικότερα όταν ο χρόνος εκεί κάτω είναι τόσο περιορισμένος. 

Η αλήθεια είναι ότι μετά από τόσα χρόνια ο Νίκος ξέρει τι θέλω από τις φωτογραφίες μου αλλά και εγώ τι χρειάζεται εκείνος να φωτογραφήσει για την ερευνά του. 

   

Γιατί αποφάσισες να κάνεις μια έκθεση με το φωτογραφικό σου υλικό; 

Η έκθεση ξεκίνησε με αφορμή την επέτειο που κλείνει το HMT Marquette και θέλαμε να αφιερώσουμε μια μέρα εις μνήμη αυτών μου χάθηκαν. 

Στην πορεία αποφασίσαμε να κάνουμε ένα μεγάλο κεφάλαιο και να συμπεριλάβουμε όσο περισσότερα πλοία μπορούσαμε απο τους δύο πολέμους.




 
"Όπλο" σου η φωτογραφική σου μηχανή. Πως νιώθεις όταν βλέπεις έναν ναυάγιο για πρώτη φορά; 

 
Ναι, ακριβώς.. Ένα ναυάγιο είναι μια παγωμένη εικόνα από ένα τραγικό γεγονός. 

Αυτό που νιώθω είναι δέος και ειδικά όταν γνωρίσω από πριν την ιστορία του. 

Ποια είναι η πιο χαρακτηριστική σκηνή σε ένα ναυάγιο που έχει εντυπωθεί στη μνήμη σου; 

 
Στο ναυάγιο του Marquette. 

Πιθανολογούσαμε λόγω της τοποθεσίας του ποιο θα μπορούσε να ήταν και είχαμε μελετήσει αρκετά για αυτό. 

Είχα διαβάσει κάθε ιστορία και βιβλίο που είχε γραφτεί και είχα δεθεί σε ένα βαθμό με τις νοσοκόμες που χάθηκαν. 

Όταν καταδυθήκαμε και άρχισε σιγά σιγά να φαίνεται μέσα στα θολά νερά του Θερμαϊκού η γέφυρα ήμουν σίγουρη ότι είχε βρεθεί αυτή η εικόνα του μου έχει αποτυπωθεί όσο καμιά άλλη στα τόσα χρόνια καταδύσεων. 

Ως γυναίκα αυτοδύτρια, τι θα έλεγες σε μια άλλη γυναίκα που θα ήθελε να ασχοληθεί με την κατάδυση αλλά έχει ενδοιασμούς; 

(Χαμογελώντας) Γιατί να έχει ενδοιασμούς;