Κυνηγός θησαυρών: E. Lee Spence, ο άνθρωπος που πιστώνεται την "πιο σημαντική (υποβρύχια) αρχαιολογική ανακάλυψη του 20ου αιώνα."

Έχετε ποτέ φανταστεί τον εαυτό σας να καταδύεται  σε κάποιο ναυάγιο και να βρίσκει θησαυρό; Ο  Δρ. E. Lee Spence, πρωτοπόρος στην ενάλια αρχαιολογία από τις αρχές της δεκαετίας του 1970, έχει κάνει το όνειρο πολλών πραγματικότητα, καθώς έχει  εντοπίσει και φέρει στην επιφάνεια θησαυρούς, με αξία εκατομμυρίων δολαρίων.

Ο Δρ. Spence κατέχει ένα μοναδικό ρεκόρ: Πιστώνεται τον εντοπισμό και την ταυτοποίηση του πρώτου υποβρυχίου που βύθισε πολεμικό πλοίο.

Το Hunley ήταν ένα υποβρύχιο των Νοτίων, κατά τη διάρκεια του Αμερικανικού Εμφυλίου (1861-65) και μετά τη βύθιση πολεμικού πλοίου των Βορείων, χάθηκε αύτανδρο.

 Η ανακάλυψη του Hunley περιγράφηκε από τον Δρ William Dudley, Διευθυντή της Ναυτικής Ιστορίας στο Ναυτικό Ιστορικό Κέντρο των ΗΠΑ ως «ίσως το πιο σημαντικό (υποβρύχιο αρχαιολογικό) εύρημα του (20ου) αιώνα."

Ο Δρ. Spence αναφέρθηκε για πρώτη φορά στην ανακάλυψη του υποβρυχίου Hunley το 1970. Στις 13 Σεπτεμβρίου, 1976, η Εθνική Υπηρεσία Πάρκων περιέλαβε το ιστορικό ναυάγιο στο Εθνικό Μητρώο Ιστορικών Μνημείων των ΗΠΑ, ενώ  η τοποθέτηση του Hunley στον εν λόγω κατάλογο εγκρίθηκε επίσημα στις 29 Δεκεμβρίου 1978.

Επικοινωνήσαμε με το Δόκτορα Spence και μας απάντησε σε μερικά ερωτήματα:

Πότε αρχίσατε  να ψάχνετε για ναυάγια;

Άρχισα να ονειρεύομαι ότι θα γίνω εξερευνητής από την ηλικία των 5 ετών και βρήκα το πρώτο μου ναυάγιο όταν ήμουν 12 ετών (το 1959-60).

Τι σας έκανε να ονειρεύεστε την αναζήτηση ναυαγίων και θησαυρών;

Εμπνεύστηκα από ιστορίες που διηγούνταν ο πατέρας μου και αργότερα από τα βιβλία όπως το «Treasure Island» (Το νησί των θησαυρών) του Ρόμπερτ Στίβενσον και «Le Monde du Silence» (Ο Κόσμος της Σιωπής) του Ζακ Ιβ Κουστό.

Ποιο θεωρείτε ότι είναι το πιο σημαντικό εύρημα;

Πιο σημαντικό εύρημά μου ήταν το ναυάγιο του υποβρυχίου οHunley, το οποίο ήταν το πρώτο υποβρύχιο στην ιστορία που βύθισε ένα εχθρικό πλοίο.

Έχει περιγραφεί από κυβερνητικούς αξιωματούχους ως "η πιο σημαντική (υποβρύχια) αρχαιολογική ανακάλυψη του 20ου αιώνα." Βυθίστηκε το 1864. Το βρήκα στο 1972 και ανελκύσθηκε το 2000, ενώ πλέον εκτίθεται σε Μουσείο, για να μπορούν να το βλέπουν όλοι.

Ποιο είναι το πιο πολύτιμο αντικείμενο που έχετε βρει;

Αυτό είναι δύσκολο να το πω, γιατί έχω βρει χρυσά νομίσματα, αλυσίδες, δαχτυλίδια και κοσμήματα και παρόλο που μερικά από αυτά έχουν μεγάλη αξία είναι πραγματικά η ιστορία του κάθε αντικειμένου που είναι πολύτιμη για μένα.

Το κάθε ναυάγιο είναι, κατά μία έννοια, μια χρονοκάψουλα. Πόσο σημαντικό είναι να διασφαλιστεί ότι το ναυάγιο δε θα υποστεί ζημιές κατά τη διάρκεια της αναζήτησής σας καθώς και να συνεργάζεστε με ενάλιους αρχαιολόγους;

Αυτός είναι ένας ωραίος μύθος, αλλά, δυστυχώς, τα περισσότερα ναυάγια δεν είναι χρονοκάψουλες.

Τα περισσότερα από τα ναυάγια που εντοπίζουμε και ερευνούμε βρίσκονται σε ρηχά νερά.

Σε ζεστά νερά τα ξύλινα μέρη των πλοίων αποσυντίθενται ταχύτατα. Τα μεταλλικά του μέρη σκουριάζουν και φθείρονται σε πολύ μεγάλο βαθμό.

Ο χρυσός δεν καταστρέφεται στο νερό, αλλά μπορεί να γρατζουνιστεί άσχημα από την άμμο. Ασημένια αντικείμενα καταστρέφονται από την ηλεκτρολυτική δράση.

Επίσης, τα ναυάγια καταστρέφονται από τις τράτες, τη βυθοκόρηση, την τοποθέτηση υποθαλάσσιων αγωγών, ενώ οι καταιγίδες προκαλούν στα ναυάγια σε ρηχά νερά ακόμα μεγαλύτερη ζημιά.

Πάντως, αξίζει να αναφερθεί ότι ανθρώπινα λείψανα σχεδόν ποτέ δεν συναντώνται σε ναυάγια.

Σύμφωνα με μια αρχαιολογική θεωρία, όλα τα ευρήματα καταστρέφονται όταν εντοπίζονται, ανεξάρτητα από το αν είναι στην ξηρά ή στη θάλασσα.

Δε συμφωνώ με αυτή τη θεωρία.

Πιστεύω ότι τα ναυάγια που έχουν καταστραφεί από φυσικά αίτια ή άλλα ανθρωπογενή αίτια, πρέπει να ανελκύονται προτού χαθούν για πάντα.

Αυτό ωστόσο δε σημαίνει ότι απλά ψάχνουμε για ένα θησαυρό. Ενδιαφερόμαστε για την Ιστορία του κάθε ναυαγίου και πραγματοποιώντας τις έρευνές μας με επιστημονικό τρόπο, όχι μόνο μαθαίνουμε περισσότερα, αλλά βρίσκουμε και περισσότερα. Πέραν του ότι είμαι δύτης, είμαι επίσης αρχαιολόγος και ιστορικός και συνήθως έχουμε και άλλους αρχαιολόγους, ιστορικούς και επιστημονικούς συνεργάτες που συμμετέχουν στις έρευνες.

Ποιο είναι το παλιότερο και ποιο το πιο σύγχρονο αντικείμενο που έχετε βρει;

Τα αρχαιότερα αντικείμενα που έχω βρεί κάτω από το νερό ήταν λίθινα και οστέινα εργαλεία, που χρονολογούνται πάνω από 10.000 χρόνια πριν την εποχή μας.

Το νεότερο ήταν δύο χρυσές αλυσίδες από το αεροναυάγιο ενός μικρού αεροσκάφους λαθρεμπόρων που κατέπεσε σε ρηχά νερά.  Φοράω τη μια εγώ και την άλλη  η γυναίκα μου.

Πως είναι να βρίσκει κάποιος ένα θησαυρό; Τι περνάει από το μυαλό του εκείνη τη στιγμή;

Αισθάνομαι τεράστια ικανοποίηση όταν βρω αντικείμενα ή ένα νέο ναυάγιο, ανεξάρτητα από την αξία του.

Όταν βρήκα την Hunley, αναδύθηκα στην επιφάνεια ουρλιάζοντας «Βρήκα το Hunley!»

Έχετε βρει ναυάγιο και θησαυρό ιδιαίτερης ιστορικής σημασίας;

Έχω βρει εκατοντάδες ναυάγια, αλλά μόνο λίγα από αυτά είχαν πραγματικά ιστορική σημασία ή αρχαιολογική αξία.

Το πρώτο πραγματικά σημαντικό ναυάγιο που βρήκα ήταν ότι το ατμόπλοιο Georgiana, το οποία περιγράφεται ως το πλέον σύγχρονο πλοίο των Νοτίων της εποχής του ΅μφυλίου Πολέμου στις ΗΠΑ.

Βυθίστηκε στις 19 Μαρτίου 1863, στο παρθενικό ταξίδι του. Το βρήκα ακριβώς 132 χρόνια μετά τη βύθισή του.

Μετέφερε 400 τόνους πυρομαχικών, φαρμάκων και εμπορευμάτων, καθώς και σημαντικές ποσότητες χρυσού.

Έχετε βρει ναυάγια του Β’ Παγκοσμίου, ή ασχολείστε αποκλειστικά με παλιότερα ναυάγια;

Έχω ερευνήσει ναυάγια όλων των εποχών, και έχω εκτενή αρχεία από τον Πρώτο Παγκόσμιο και τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. 

Έχω καταδυθεί σε δεκάδες, αεροπλάνα, πλοία, υποβρύχια.

Υπάρχουν πολλοί που ονειρεύονται ότι θα βρουν κάποιο θησαυρό. Τι θα τους συμβουλεύατε;

Η αναζήτηση ναυαγίων και θησαυρών δεν είναι για όλους.

Είναι πολύ πιο δύσκολο και ψυχοφθόρο από όσο νομίζει ο πολύς κόσμος. 

Είναι μία από τις πιο δύσκολες δραστηριότητες και η πραγματική ανταμοιβή είναι η περιπέτεια της έρευνας, οι καταδύσεις και ο εντοπισμός των ναυαγίων. 

Τα χρηματικά οφέλη μπορεί να είναι μεγάλα, αλλά συνήθως έρχονται με μεγάλες θυσίες.

Έχω σπουδάσει πέντε γλώσσες,  ιστορία, αρχαιολογία, ανθρωπολογία, χημεία, φυσική, ανώτερα μαθηματικά, χαρτογραφία και μηχανική στο πανεπιστήμιο, όλα απαραίτητα στοιχεία για τη διεξαγωγή των ερευνών.

Επίσης γνώσεις συγκόλλησης, χρήσης αεροσυμπιεστών και μηχανών είναι χρήσιμες.

Διαβάστε περισσότερα:

http://shipwrecks.com

Facebook Page:

https://facebook.com/shipwrecktreasure

Shipwreck treasures: Dr. E. Lee Spence, the man behind "probably the most important find of the century"

Have you ever imagined yourself diving in a shipwreck and finding a treasure? Well, Dr. E. Lee Spence, a pioneer in underwater archaeology since the early 1970s, has located and brought to the surface sunken treasures, with a net value of millions of dollars.

Making a childhood dream come true, Dr. Spence holds a unique record: he is credited as the person who found the first combat submarine to sink a warship. 

The H. L. Hunley was a submarine of the Confederate States of America and although the Hunley was not completely submerged while scoring a hit on a Union warship, following her successful attack, she was lost with all hands before she could return to base. 

The Hunley discovery was described by Dr. William Dudley, Director of Naval History at the Naval Historical Center as "probably the most important (underwater archaeological) find of the (20th) century."

Spence first reported the discovery of the Civil War submarine Hunley in 1970, mapped and reported its location to numerous government agencies. 

His most important discoveries apart from the Hunley include the Confederate Cruiser Georgiana and the identity of the real Rhett Butler (of "Gone with the Wind" fame). 

He is also a published editor and author of non-fiction reference books; a magazine editor (Diving World, Atlantic Coastal Diver, Treasure, Treasure Diver, and Treasure Quest), and magazine publisher (ShipWrecks, Wreck Diver); and a published photographer. 

His work and studies have been funded by such institutions as the Savannah Ships of the Sea Museum; the College of Charleston, the South Carolina Committee for the Humanities; the National Endowment for the Humanities and National Geographic. 

In 1991 and 1992, Spence served as Chief of Underwater Archeology for San Andres y Providencia, a 40,000 square-mile Colombian owned archipelago in the western Caribbean. 

He has worked on the wrecks of Spanish galleons, pirate ships, Great Lakes freighters, modern luxury liners (cruise ships), Civil War blockade runners and submarines.

On September 13, 1976, the National Park Service submitted Sea Research Society's (Spence's) location for H.L. Hunley for inclusion on the National Register of Historic Places. 

Spence's location for Hunley became a matter of public record when H.L. Hunley's placement on that list was officially approved on December 29, 1978.

We got in touch with Dr. Spence and asked him some questions.

Here's what the... "Treasure Man" had to say:

When did you start looking for shipwrecks? 

I started dreaming of shipwrecks by age 5, and found my first wrecks the year I was 12 (1959-1960).

What was your inspiration?

I was inspired by stories told by my father and later by books like "Treasure Island" by Robert Lewis Stephenson and "Le Monde du Silence" by Jacques Yves Cousteau. 

Which do you consider to be your most important find and why?

My most important find was the wreck of the Confederate submarine Hunley, which was the first submarine in history to actually sink an enemy ship. 

It has been described by government officials as "the most important (underwater) archaeological discovery of the 20th Century." It sank in 1864. I found it in 1972 and it was raised in 2000. 

It is now on public display. 

Which is the most precious item you ever salvaged?

That is hard to say as I have found gold coins, chains, rings and jewels; and even though some have great value it really is the history behind them that is precious to me.

Shipwrecks are in a sense just like time capsules; how important is it to ensure that the wreck is not damaged during your search and do you work with archaeologists as well?

That is a nice myth, but unfortunately most shipwrecks are not like time capsules. 

Most of the wrecks are in shallow water due to striking a sand bar or reef. The ship is then broken up by the pounding seas and its cargo scattered, sometimes for many miles. 

In warm waters the wooden parts of the ships are typically eaten by sea worms. The iron rusts to the point where it is often impossible to save. 

The gold is not damaged by the water but it can be badly scratched by the sand. Silver becomes sulfided and is slowly destroyed by electrolytic action. 

Wrecks are further damaged by fishing trawls, dredging, pipelines, etc. Storms cause wrecks in shallow water even more damage as they wash away the sand or cover the site with sand. 

Each time this happens the wreck site is reoxygenated causing even more damage through oxygenation like rust, and encourages further biological damage to any cloth, paper, flesh, wood or bone. 

Human remains are almost never encountered on shipwrecks.

Under archaeological theory all sites are destroyed as they are excavated regardless of whether they are on land or in the water. 

I don't agree with that theory. 

I believe the wrecks are being destroyed by natural causes and our salvage operations are saving parts of them before they are destroyed or lost forever. 

But that is not to say we are just looking for treasure. We love history and understand that if we go about our work in a scientific manner we will not only learn more, we will find more. Besides being a diver, I am both an archaeologist and historian and we usually have other archaeologists, historians and scientific divers working with us. 

We use site appropriate archaeological protocols to gather and preserve as much information as possible. Unfortunately, some of the countries we work with don't want us to bring up all of the wood, iron or pottery because of the costs to them of preserving and storing their share. 

They only want enough for display purposes. 

However, as might be expected, they want their full share of any treasure. 

What's the oldest and newest item you ever salvaged?

The oldest items I have found underwater were stone and bone tools dating from over 10,000 years ago. 

The newest were two gold chains on the wreck of a small plane that crashed in shallow water during some smuggling operation. 

I wear one of the chains, my wife the other. 

Describe the excitement when you locate a new wreck and possibly a treasure.

I get immense satisfaction when I find artifacts or a new wreck regardless of the monetary value. 

When I found the Hunley, I went swimming to the surface screaming the whole way up "I have found the Hunley, I have found the Hunley." 

Henley undergoing conservation

Even though the Hunley was valued at over $12,000,000 I donated my rights to it so it could be raised and displayed. 

It was unusual not only in its unique history but in the fact that it was intact and was a true time capsule. 

A replica of Hunley outside the Charleston Museum

Did you ever find a wreck and treasure of special historic significance? Which one(s)?

I have found hundreds of shipwrecks but only a few have had real historical importance or archaeological value. 

The first truly important wreck I found was that  of the steamer Georgiana, which was described in contemporary accounts as the most powerful Confederate cruiser ever built. 

Raising the Hunley

She was sunk 19 March 1863 while on her maiden voyage, while attempting to run past the Federal blockade off Charleston, South Carolina. I found her exactly 132 years later. 

She was carrying 400 tons of munitions, medicines and merchandise as well as considerable gold. 

My share of the recovery would be valued at over $20,000,000 today. 

Her owner was George Alfred Trenholm who was the historical figure behind the fictional Rhett Butler in the novel "Gone With The Wind."

Have you located any WW2 wrecks, or are you solely focused on treasure wrecks?

I have researched wrecks of all time periods, and have extensive files on World War One and World War Two shipwrecks. 

I have dived on perhaps two dozen of them. 

What would your message be to fans of your work and wannabe treasure hunters?

Don't take up shipwreck exploration and salvage unless you are passionate about both history and archaeology as it is one of the most difficult jobs you will ever undertake and the real reward is in the adventure of researching, diving and finding the wrecks. 

The monetary rewards can be great but they usually come at great sacrifice. 

I studied five languages, history, archaeology, anthropology, chemistry, physics, higher mathematics, cartography and engineering in college and have used it all. 

Knowledge of welding, compressors, gas and Diesel engines is also useful. 

Learn how to dive, captain a boat and use sonar and magnetometers. 

Become an expert who can get a variety of jobs done. 

You can read more about Dr. Spence's treasures at:

http://shipwrecks.com 

Facebook Page: 

https://facebook.com/shipwrecktreasure

Κατάδυση στα έγκατα της Γης στην Αρκαδία: Sintzi Cave Expedition 2015

Σε μέγιστο βάθος 186 μέτρων κατάφερε να φτάσει η καταδυτική ομάδα που ολοκλήρωσε με επιτυχία την εξερεύνηση του σπηλαίου στο Σίντζι της Αρκαδίας πριν από λίγες ημέρες, γεγονός που την κατατάσσει ως την βαθύτερη σπηλαιοκατάδυση στην Ελλάδα. 

Τα μέλη της καταδυτικής ομάδας είναι οι Θωμάς Ζουρνατζής, Χρήστος Μόντε, Βαλάσης Χριστοδούλου, Γιώργος Σκλαβούνος, Νικήτας Σημάτος, Αντώνης Κρεντς, Στάθης Καββαδάς, Σωκράτης Αντζουλής, Δημήτρης Αντζουλής, Φώντας Πιτσινέλης και Μιχάλης Σπυράκης.

Το προηγούμενο ρεκόρ κατείχε η καταδυτική ομάδα που εξερεύνησε και χαρτογράφησε το πλημμυρισμένο σπήλαιο σε μήκος 1400 μέτρων και με μέγιστο βάθος κατάδυσης τα 153 μέτρα (Γιώργος Τζαβέλας 2009). 

Απευθυνθήκαμε στην ομάδα της σπηλαιοκατάδυσης, για να μάθουμε τις λεπτομέρειες του επιτυχούς εγχειρήματος, τα συμπεράσματα, αλλά και τα μελλοντικά σχέδια.

Ποιος ο στόχος της εξερεύνησης; 

Ο στόχος της εξερεύνησης ήταν να ανακαλύψουμε και να χαρτογραφήσουμε το βαθύτερο μέρος του σπηλαίου. 

Πόσο δύσκολη ήταν, δεδομένου ότι η σπηλαιοκατάδυση απαιτεί ειδική εκπαίδευση; 

Αρκετά δύσκολη γιατί είχε πολλούς παράγοντες που ανέβασαν τον βαθμό δυσκολίας, όπως το μεγάλο μήκος, το μεγάλο βάθος, τη χαμηλή ορατότητα, την πολύ χαμηλή θερμοκρασία, το μεγάλο όγκο και ποσότητα εξοπλισμού, και τα πολλά άτομα που συμμετείχαν.

Πριν από μερικούς μήνες, ένας αυτοδύτης δυστυχώς έχασε τη ζωή του στο ίδιο σπήλαιο. Σας προβλημάτισε το γεγονός αυτό; 

Δεν μπορούμε να πούμε ότι προβλημάτισε, νομίζω ότι μας έδωσε δύναμη να συνεχίσουμε, κάτι που θα το ήθελε πολύ, γι αυτό και αφιερώσαμε την αποστολή στον Γιώργο. 

Πάντα ήταν στο πίσω μέρος του μυαλού μας.

Πόσο δύσκολη ήταν η προετοιμασία σας και πόσο διάρκεσε; 

Διάρκεσε 6 μήνες περίπου. είχε μεγαλο βαθμό δυσκολίας γιατί είχαμε συνέχεια αλλαγες στο πλάνο κατάδυσης, είχαμε πολλά χιλιόμετρα να διανύσουμε απο την Αθήνα και δυσκολίες στην εύρεση και στο χρόνο συν'αντησης όλης της ομάδας.

Μελλοντικοί στόχοι; 

Είναι πολύ νωρίς ακόμα για νέους στόχους. Σίγουρα θα υπάρξει κάτι μέσα στο 2016, ίσως και το Sintzi Cave Expedition 2016...

Ποια τα συμπεράσματα μετά την επιτυχή σας κατάδυση στο Σίντζι;

Ότι το σπήλαιο έχει ανεξερεύνητους χώρους και ότι αποδείξαμε ως ομάδα ότι μπορούμε να δουλέψουμε με άψογη συνεργασία σε ένα τόσο πολύπλοκο project.

Πείτε μας για τα δεδομένα της κατάδυσης (εξοπλισμός, μέγιστο βάθος, διείσδυση, κ.λπ.)

Xαμηλή θερμοκρασία νερού (10°C), μεγάλος χρόνος συνολικής κατάδυσης (6ωρες και 30λεπτα),  μεγάλο βάθος (186 μέτρα) και μεγάλος χρόνος αποσυμπίεσης.  

Ο εξοπλισμός περιλάμβανε δεκάδες μπουκάλες, scooters, μίτους, συσκευές rebreather, υποβρύχιο θάλαμο για την παραμονή των δυτών στα 6 μέτρα βάθος, ώστε να κάνουμε την υποχρεωτική στάση αποσυμπίεσης με σχετική άνεση και ασφάλεια.

Ενδεικτική είναι η διάθεση βοήθειας και αλληλεγγύης σε αυτές τις συλλογικές προσπάθειες, αφού 2 μέλη -Τζαβέλας Γιώργος και Κομνηνός Μπουταράς- της προηγούμενης ομάδας η οποία είχε φτάσει στο βάθος των 153 μέτρων, παρείχαν μοναδικές πληροφορίες ζωτικής σημασίας καθώς και εξειδικευμένου εξοπλισμού που συνέβαλαν στην περαιτέρω εξερεύνηση του σπηλαίου. 

Επίσης η βοήθεια των ιατρών Παύλου Βαβάση και Βασίλειου Καλέντζου ήταν καταλυτική αφού συμφώνησαν και ενέκριναν το τελικό πλάνο κατάδυσης, και είχαν τον θάλαμο έτοιμο σε περίπτωση που υπάρξει κάποιο πρόβλημα.

Διαβάστε περισσότερα εδώ