Crete, 1941: "A good nazi is a dead nazi"

It goes without saying that "a good nazi is a dead nazi"  and Crete, the place of fierce fighting between the Allies and the Germans in May 1941, clearly shocked the nazis, as far as the result of their Pyrrhic victory is concerned. Scores of dead Germans littered the island for days and thousands are still buried in Crete.  

German casualties in British reports are in almost all cases exaggerated and are not accepted against the official contemporary German returns, prepared for normal purposes and not for propaganda.

In his report to the Minister of Defence of 12 September 1941, General Freyberg estimated the German losses at 4000 killed, 2000 drowned and 11,000 wounded—total 17,000. 

The estimate of killed was very close. He halved the current estimate of the number drowned and made the assumption that the number wounded bore the usual relation to the number killed (e.g., the NZ figures for Crete were approximately 3 killed to 7 wounded). 

On the first day when paratroops were dropped in occupied areas the proportion of killed to wounded was undoubtedly abnormally high, and the number drowned was much lower even than General Freyberg's apparently conservative estimate.

After the war the Australian Graves Commission counted 4000 German graves in the Maleme-Suda Bay area and another 1000 at Retimo and Heraklion. 

Admiral Cunningham had reported that there were 4000 troops on the intercepted flotillas. Mr Churchill (Vol. III, p. 268) estimates that the German losses must have been well over 15,000.

The number drowned appears to have been 324. The Germans maintained PAGE 487 a garrison of 20,000 to 30,000 in Crete for the next four years, of whom several hundred would die of sickness or in accidents in the ordinary course, and there were substantial losses in guerrilla fighting. 

These would mostly be buried in the German cemeteries and might reasonably be expected to account for a thousand of the graves there. The Cretans have ploughed in the cemeteries, leaving intact the monuments at the entrance to each cemetery.

In a report to the War Office dated 15 March 1945, HQ Land Forces, Greece, CMF said, ‘German killed in Crete during 1941 campaign for certain 4000 as counted from graves. 

In addition approx. 400 washed up after battle either crashed in sea from gliders or sunk by Navy. In addition 450 wounded flown to mainland died. 

These figures still incomplete and also inaccurate. Many graves still scattered round island and not included and in many big graves impossible to estimate true figure buried. Consider fair overall figure 5000….’

Following are extracts from the daily reports of 12th Army to GHQ (Greece and Crete) referring to the losses at sea:

22 May (morning): Light Convoy ‘Maleme Gp’ (III Bn 100 Mtn Regt) was attacked 8 km north of Cape Spata at 2230 hrs on 21 May by English naval units (cruisers and destroyers). The loss of about 50% of the convoy must be accepted.

22 May (evening): So far 770 men out of a total of 2331 have been rescued from I Light Convoy (Maleme Gp).

23 May (evening): Number of men rescued from I Light Convoy has increased to about 1400.

28 May (morning): The number saved from I Light Convoy has increased to 1665 including 21 Italians. It is expected that this number will be still increased slightly as not all the islands have been searched yet.

The 12th Army QMG Report, dated 4 June 1941, says that the casualties from I Light Convoy were 309 killed.

12th Army's Campaign in the Balkans—A Strategic Survey (written later) says that 13 officers and 311 other ranks were lost at sea.

 The Report of 4 Air Fleet, dated 28 November 1941, gives the losses in dead and missing:

(a) Of the troops employed in Crete       

Dead     1915

Missing 1759

From Air Corps VIII and XI flying personnel           

Dead     76

Missing 236

—

Total                      3986

The Report of 11 Air Corps dated 11 June 1941, which omits the 8 Air Corps losses of flying personnel (20 dead, 107 missing), gives the following figures:

7 Air Div and Corps Troops, 11 Air Corps Killed 1653

Missing 1441

Wounded 2046 PAGE 488

5 Mountain Division Killed 262

Missing 318

Wounded 458

Air Command, 11 Air Corps Killed 56

Missing 129

Wounded 90

—

Total 6453

Add 8 Air Corps Killed 20

Missing 107

—

Total 6580

If the 2594 wounded are subtracted the total becomes 3986, identical with 4 Air Fleet's total of killed and missing. 

This suggests that both 4 Air Fleet and 11 Air Corps were working from the same returns, compiling the subdivisions of the total in different format, which is some indication of the care taken by the compilers. 

Seventeen officers were the only German prisoners evacuated to Egypt. The remainder of the missing were killed.

The total German landed strength, assuming that units were up to establishment, was 23,120, of whom several thousand were not severely engaged. 

After most careful examination of the details of the fighting, it is estimated that the casualties occurred roughly as follows:

Killed (incl missing) Wounded

In the initial landings 2500 500

Flying and sea casualties 600 …

In the balance of the fighting (a more normal ratio) 900 2100

— —

Total 4000 2600

— —

There are numerous corroborative items in the German unit and formation reports, e.g.: On 4 June 1941 German Army Graves Officer on Crete reported 98 officers, 1402 other ranks killed, 1204 all ranks missing, of whom he estimated 50 per cent were killed. 

The War Diary of 5 Mountain Division in an entry of 2 June 1941 gives the division's casualties as 267 killed, 460 wounded, 320 missing. Slight corrections appear in 11 Air Corps' report of 11 June, quoted above. 

A 5 Mountain Division battle report, circulated throughout 5 Mountain Division on 7 March 1942 for historical and instructional purposes, gives its casualties as 395 killed, 257 missing, and 504 wounded, a total of 1156—118 more than in 11 Air Corps' report.

In the absence of any evidence, or any likelihood, that the German figures are falsified, the figure of 6698 seems to be acceptable, with the proviso that the lightly wounded may not be included. 

They were not shown in German casualty returns in the First World War, and if the same practice was followed in the Second World War the total might have to be increased by another six or seven hundred.

Read more here

Η σβάστικα στην Ακρόπολη: Φωτογραφίες-ντοκουμέντα αποκαλύπτουν την αλήθεια πίσω από τους μύθους

Πολλές φορές, ένας βολικός μύθος είναι προτιμότερος από την ιστορική αλήθεια, σε σημείο που κάποια στιγμή γίνεται "εθνικό αφήγημα", παρά το ότι οι ιστορικές πηγές και τα τεκμήρια καταδεικνύουν ότι ο μύθος έχει τόση σχέση με την πραγματικότητα, όση και ο... φάντης με το ρετσινόλαδο.

Μια τέτοια περίπτωση είναι η έπαρση της ναζιστικής σημαίας στην Ακρόπολη στις 27 Απριλίου του 1941 και η σχεδόν ταυτόχρονη "υπόθεση Κουκκίδη", η οποία παρά το ότι δεν έχει επιβεβαιωθεί από καμία πλευρά, ούτε από την πλέον αρμόδια ΔΙΣ (Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού), αλλά ούτε από την αναδίφηση των ναζιστικών και ελληνικών αρχείων της περιόδου εκείνης έχει αποκτήσει μια αληθοφανή διάσταση, σε σημείο που αναπαράγεται ένθεν κακείθεν ως πραγματική.

Χάρη σε σπάνιες και μέχρι πρόσφατα αδημοσίευτες φωτογραφίες-ιστορικά τεκμήρια της εποχής από το αρχείο του φίλου συλλέκτη Χρήστου Βαγιωνάκη και κάποιες από τη συλλογή του ιστολογίου, φωτίζεται μια σελίδα της ιστορίας, όπως πραγματικά συνέβη και όχι όπως θα ήθελαν κάποιοι –για τους δικούς τους λόγους- να έχει συμβεί.

Είναι χαρακτηριστική της διάθεσης μυθοποίησης η πρωτοβουλία της δημοτικής αρχής της Αθήνας στις αρχές του 21ου αιώνα,  με έφεση στην... καγκελόφραξη και τις πομπώδεις και ανούσιες εικαστικές παρεμβάσεις, η οποία έφτασε μάλιστα στο σημείο να τοποθετήσει  σε περίοπτο σημείο στους πρόποδες του Ιερού Βράχου, αναθηματική στήλη για ένα περιστατικό που όπως δείχνουν τα ιστορικά δεδομένα... δε συνέβη ποτέ, με τις… «ευλογίες» μάλιστα του Μανόλη Γλέζου, ο οποίος με τον Λάκη Σάντα άρπαξαν και πέταξαν το ναζιστικό πανί από την Ακρόπολη το βράδυ της 30ης προς την 31η Μαΐου του 1941, όπως εμφαίνεται τόσο από τις ανακοινώσεις του ναζί φρουράρχου των Αθηνών, οι οποίες δημοσιεύθηκαν στον κατοχικό και υπό καθεστώς αυστηρής λογοκρισίας αθηναϊκό Τύπο της εποχής, όσο και από τις αφηγήσεις μαρτύρων, πολύ πριν η πρώτη καταγεγραμμένη πράξη αντίστασης στην Αθήνα γίνει πεδίο ιδεολογικών -και όχι μόνο- αντιπαραθέσεων, η οποία με διάφορες εξάρσεις συνεχίζεται μέχρι τις μέρες μας.

Σύμφωνα με τον αστικό μύθο, ο οποίος συντηρείται εδώ και δεκαετίες ο «εύζωνας» ή «μέλος της ΕΟΝ», ή «στρατιώτης», ή «πατριώτης» ή «δεκαεπτάχρονος» Κουκκίδης, όταν είδε τους ναζί να μαγαρίζουν με την παρουσία τους τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης, τυλίχθηκε με την ελληνική σημαία και έπεσε στο κενό από τα τείχη. Μικρή σημασία έχει ότι ο Κουκκίδης, ήταν 50 ετών το 1941, δηλαδή σε ηλικία… πέμπτης εφεδρείας.

Το ιστορικό της έπαρσης της ναζιστικής σημαίας

Στις 07:30 ώρα της 27ης Απριλίου μια φάλαγγα Γερμανών μοτοσικλετιστών με την συνοδεία δύο τεθωρακισμένων αυτοκινήτων διέσχισαν την λεωφόρο Κηφισίας, τις οδούς Αμαλίας και Διονυσίου Αρεοπαγίτου και έφτασαν στην Ακρόπολη. 

Δύο ναζί, ο ίλαρχος Γιάκομπι και ο υπολοχαγός Έλσνιτς ήταν επικεφαλής του αγήματος και αυτοί έκαναν την έπαρση της ναζιστικής σημαίας και έστειλαν το ακόλουθο μήνυμα στον παράφρονα δικτάτορα Χίτλερ: 

Προς τον Φύρερ και Καγκελάριο του Ράιχ, Βερολίνο.

Φύρερ μου 

Την 27 Απριλίου και ώρα 08:10 πρωινή εισήλθαμε στην Αθήνα ως τα πρώτα γερμανικά στρατεύματα και την 08:45 υψώσαμε τη γερμανική σημαία επί της Ακροπόλεως και του Δημαρχείου. 

Χάιλ Μάιν Φύρερ

Ίλαρχος Γιάκομπι-Υπολοχαγός  Έλσνιτς

Μα ποιος ήταν επιτέλους ο αληθινός Κωνσταντίνος Κουκκίδης;

Ο… πραγματικός Κωνσταντίνος Κουκκίδης, γεννηθείς το 1891, εργάστηκε ως δημοσιογράφος σε αθηναϊκές εφημερίδες και έφυγε από το μάταιο τούτο κόσμο το 1974. 

Σύμφωνα με το βιβλίο του Νίκου Παπαδημητρίου «Οι συγγραφείς της αθηναϊκής δημοσιογραφίας», Εκδόσεις Γιοβάνης,(τόμος πρώτος, σελ.122), ο Κουκκίδης γεννήθηκε στη Γέννα της Ανατολικής Θράκης. Ακολούθησε νεότατος το δημοσιογραφικό επάγγελμα στο οποίο και αφοσιώθηκε μέχρι το θάνατό του. 

Εργάστηκε κατά διαστήματα ως ρεπόρτερ, σχολιογράφος, αναγνωσματογράφος και μεταφραστής στις εφημερίδες «Εστία», «Ελεύθερον Βήμα», «Η Καθημερινή», «Αθηναϊκά Νέα» κ.α. με θετικές επιδόσεις και δημοσιογραφικές επιτυχίες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Επί ένα χρονικό διάστημα στην περίοδο του μεσοπολέμου [1923-1935] ήταν ανταποκριτής στο Παρίσι των αθηναϊκών εφημερίδων «Εστία» και «Ελεύθερον Βήμα», στις οποίες δημοσίευσε σειρά από ρεπορτάζ, έρευνες και άρθρα για τις πολιτικοστρατιωτικές και διπλωματικές ζυμώσεις στον ευρωπαϊκό χώρο, σε μια εποχή διεθνών μεταβολών και ανακατατάξεων. 

Κατά την μακρά παραμονή του στην γαλλική πρωτεύουσα του δόθηκε, επίσης, η ευκαιρία να μελετήσει τα εξωτερικά προβλήματα της Ελλάδας στα πλαίσια των παγκοσμίων εξελίξεων, συγκεντρώνοντας στοιχεία και μαρτυρίες που χρησιμοποίησε σε κατοπινές μελέτες του.

Το Κυπριακό, η ελληνική εξωτερική πολιτική, η διπλωματική θέση της Ελλάδας, η ζωή των Ελλήνων φοιτητών του εξωτερικού και οι άγνωστες σελίδες του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου στη Βαλκανική, αποτέλεσαν μερικούς από τους στόχους των ερευνών του, οι οποίες και αξιοποιήθηκαν αργότερα σε αξιόλογο συγγραφικό έργο. 

Τις ερευνητικές του δραστηριότητες συμπλήρωσε με συνεντεύξεις που πήρε κατά καιρούς από διεθνείς προσωπικότητες της πολιτικής και της επιστήμης. Η αλληλογραφία με επίσημα πρόσωπα, τα διάφορα έγγραφα και πειστήρια και οι αυθεντικές μαρτυρίες που έχει καταχωρήσει σε πολλά βιβλία του, θεωρούνται αδιάσειστα ιστορικά «ντοκουμέντα» και υπεύθυνες πηγές πληροφοριών.

Διετέλεσε ανταποκριτής στην Αθήνα του «Petit Parisien» στο οποίο δημοσίευσε πολλά άρθρα από την ελληνική επικαιρότητα της εποχής του. Συνεργάστηκε, επίσης, στη «France Illustrasion» με ρεπορτάζ και σχόλια για την ελληνική πολιτική, κοινωνική και φιλολογική ζωή.

Έγραψε αρκετά ιστορικά και άλλα έργα, φιλολογικά μελετήματα, ευθυμογραφήματα, ταξιδιωτικές εντυπώσεις, λαογραφικές και αρχαιολογικές πραγματείες  και τουριστικά ρεπορτάζ. 

Τα κείμενά του για πολλά δραματικά γεγονότα που σημάδεψαν τη νεότερη, ελληνική ιστορία, εκτός από τη φιλολογική τους αξία, αποτελούν και πολύτιμες μαρτυρίες. Ορισμένα από τα βιβλία του εκδόθηκαν στα γαλλικά και στα αγγλικά. Το έργο του «La Grece inconnue ne fais plus mystere» διακρίθηκε με το χαρακτηρισμό του ως «τουριστικού» από τη Διεθνή Ακαδημία Τουρισμού του Μονακό. Ως «διδακτικό» το χαρακτήρισε και επιτροπή καθηγητών της Σορβόννης.

Οι σημαίες της Ακρόπολης – Απρίλιος-Ιούνιος 1941

Λίγο αργότερα από την έπαρση της ναζιστικής σημαίας υψώθηκε σε άλλον ιστό η ελληνική σημαία, πλάι στη γερμανική. 

Από τις πηγές της εποχής δεν φαίνεται σαφώς αν προηγήθηκε υποστολή της ελληνικής σημαίας ή αν δεν είχε γίνει έπαρσή της εκείνο το ταραγμένο πρωινό, πάντως το βέβαιο είναι ότι λίγη ώρα αργότερα και οι δυο σημαίες κυμάτιζαν η μία πλάι στην άλλη. 

Γερμανικές σημαίες υψώθηκαν επίσης στο δημαρχείο. Η επίσημη παράδοση της Αθήνας και του Πειραιά στον Γερμανό στρατιωτικό διοικητή έγινε στις 10:30 από τον δήμαρχο Αμβρόσιο Πλυτά, τον στρατηγό Καβράκο, το νομάρχη Αττικής και το δήμαρχο Πειραιώς, στο καφενείο «Παρθενών», γωνία Κηφισίας και Αλεξάνδρας.

Ο Γερμανός στρατιωτικός διοικητής αποφάσισε να υψώσει σε διπλανό ιστό στην Ακρόπολη και την ελληνική σημαία, αναγνωρίζοντας μ’ αυτόν τον τρόπο ότι η παραμονή των στρατευμάτων του είναι προσωρινή, ότι δεν προσαρτά το κατεχόμενο έδαφος και ότι η εθνική ανεξαρτησία δεν καταργείται. 

Υπό το πνεύμα αυτό, η διαταγή του ήταν ότι σε όποιο δημόσιο χώρο ή κτήριο υπάρχει η ελληνική σημαία, παραπλεύρως να υψώνεται η σβάστικα. 

Η γερμανική σημαία υψωνόταν μόνη σε όσα κτήρια στεγάζονταν στρατιωτικές υπηρεσίες του κατακτητή, ενώ σε όλη την Ελλάδα αποκλειστικά σε ένα κτίριο επετράπη να υψωθεί μόνη η ελληνική: Στο κτήριο των Παλαιών Ανακτόρων, όπου έδρευε η ελληνική κατοχική κυβέρνηση.

Αυτό ήταν μια παραχώρηση για να αναγνωριστεί η εθνική κυριαρχία και ότι η γερμανική κατοχή ήταν προσωρινή.

Δύο μήνες αργότερα, μετά από την κήρυξη του γερμανοσοβιετικού πολέμου, οπότε η διοίκηση παραχωρήθηκε από τους Γερμανούς στους Ιταλούς, στα δημόσια κτήρια προστέθηκε από τις 25 Ιουνίου 1941 και τρίτη σημαία, η ιταλική.

Διαβάστε περισσότερα στις ακόλουθες πηγές: ΕΔΩ, ΕΚΕΙ και ΠΑΡΑΠΕΡΑ

"Η Γερμανία εργάζεται δια την ευημερίαν της Ευρώπης", η διαφήμιση της Mercedes του 1943

"Μάλιστα, αγαπητέ μου, κι εγώ ετελοιοποιήθηκα στη Γερμανία". 

Σίγουρα αποκτά μια άκρως ειρωνική χροιά, τη δεδομένη χρονική συγκυρία, η διαφήμιση της Mercedes, η οποία δημοσιεύθηκε σε τεύχη της ελληνικής -και όχι μόνο- έκδοσης του ναζιστικού προπαγανδιστικού περιοδικού "Σύνθημα" το 1943.

Οι δύο Γάλλοι ειδικοί "τεχνικοί εργάται", όπως αναφέρει η διαφημιστική καταχώριση ήρθαν το 1941 "εκουσίως" στη Γερμανία, παραβλέποντας φυσικά το γεγονός ότι δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες χιλιάδες εργάτες από τις κατεχόμενες χώρες και αιχμάλωτοι πολέμου εξαναγκάστηκαν να εργαστούν στα εργοστάσια των ναζί.

Παρά το ότι αρκετοί Έλληνες βρέθηκαν παρά τη θέλησή τους στα ναζιστικά εργοστάσια, η Ελλάδα είναι η μόνη ευρωπαϊκή χώρα, ή από τις ελάχιστες, από την οποία δεν παρατηρήθηκε "οικειοθελής εξαγωγή εργατικού δυναμικού" προς τη Γερμανία.

Σημαντικό ρόλο σε αυτό διαδραμάτισαν και οι γενικές απεργίες που καταγράφηκαν τα μαύρα χρόνια της ναζιστικής κατοχής της Ελλάδας, με στόχο να μην επιτρέψουν τη στρατολόγηση "εθελοντών" εργατών.

Paddle steamer PATRIS: Sunk in 1868, a unique shipwreck in the Aegean Sea, Greece

It was February 23, 1868. The paddle steamer PATRIS, one of the most modern ships of her time, started her voyage from Piraeus with 400 passengers and crew and full of goods. PATRIS is sailing towards her final destination, the island of Syros, a commercial business centre in the second half of the 19th century.

PHOTOS BY DERK REMMERS

PATRIS was not, however, destined to reach Syros. Due to a navigational error, the proud ship collided with the mapped reef of Koundouros in Kea Island.

Frantic scenes followed, according to survivors who told their stories to the newspapers of the era. Passengers and crew threw themselves into the lifeboats, trying to reach the shore. Luckily, Neptune was magnanimous that night and no casualties were reported. 

The beaches of Kea Island were just  a few hundred meters away from the wreck. The newspapers of the time recorded vividly the dramatic moments experienced by the survivors.

Over time, the wreck passed into the oblivion of history. Many divers visit the wreck with respect to her history, without removing objects from it, as unfortunately is the case in many cases. 

Global Underwater Explorers (GUE) Tech Instructor Derk Remmers, an underwater photographer and experienced diver from Germany, immortalized with his camera images of unique beauty of a true jewel of the depths and shared his unique photos and experience with the blog.

"PATRIS is a unusual wreck, as it is very old but still in amazing condition. Apart from the broken hull, which happened while the paddle steamer sank, it is fascinating how it withstood time, sea water and the currents", Mr. Remmers says

The ship rolled on the slopes of the reef and is torn into two pieces, at depths ranging from 30 to 55 meters. Although several pieces were pulled up over all these years, the iron skeleton of several sections of the wooden deck and the "wings" of a paddle wheel are still visible. The second wheel was pulled up a few years ago and is currently exhibited at  the Museum of Syros.

Diving is a ritual.

By starting the descent into the abyss, sections of the wreck are appearing from the abyss, covered by various colorful forms of life, sponges, fish and other species that have now become her permanent residents. 

The lifeboat davits still stand upright, revealing the intensity of the moments following the collision with the reef. Fortunately, no one drowned, so the shipwreck is a time capsule of a bygone era, without being weighed down by the loss of human lives.

Divers wander with calm moves into the holds of the ship. Here and there, traces of human presence are still visible. A plate, a cup of coffee with the coat of arms of the Greek steamboat company, reminds us all that before 147 years in the same place passengers and crew enjoyed their sea voyages with a state-of-the-art vessel.

The paddle wheel remaining at the wreck is an impressive sight. Back in 1868, with the power of steam, the two wheels moved the ship, without relying on Aeolus and his “weapons”, the winds. PATRIS was a true innovation for her time, an industrial revolution in the Aegean Sea. 

Parts of the wooden deck are still visible today. The iron skeleton of the ship stands on the bottom and reminds us that no one can despise the truth of the sea: Respect her whims and always have in mind that an oversight is sufficient to bring destruction. 

Paddle steamer PATRIS

A unique wreck lies hidden in the bay of Koundouros Kea for 147 years. It is a rare example of a paddle steamer, the only one resting in European waters, which in appearance is reminiscent of the famous riverboats seen in rivers in the USA. 

PATRIS was a modern boat with a length 66 meters, width of 8.5 meters, and steam engines providing 180 horsepower. She was built in the British shipyards of C. Lumgley & Co and was launched in 1860. Her original name was "Otto." The ship was renamed PATRIS and took commercial voyages from Piraeus to the islands of the Cyclades, especially Syros, an important commercial and transit center of that era, until she was sunk in 1868.

1941: The nazi invasion of Greece through the paintings of Hans Liska

Hans Liska (1907-1984) is one of the most well-known and prolific WWII Axis illustrators, who served with the German Armed Forces during the war. 

In 1942 and 1943 German publishing house Carl Werner in Reichenbach, sponsored by Junkers Flugzeug und Motorenwerke AG, published 2 albums with Hans Liska's sketches and color illustrations "to please the frontline soldiers and the workers of the weapon factories" in Germany. 

Definitely, Liska's art lived up to the expectations of his peers, and propaganda clichés left the well-recognizable footprints all over his painting and drawings. 

However, at the same time the artist was also able to create something more valuable than NSDAP-commissioned propaganda poster for the crumbling wall of the neighborhood bakery in bombed-up German provincial town. 

Liska convincingly demonstrates that he has an eye for the real war drama, with all its pain, suffering, desperation, hard work, endurance, sense of duty, and courage for yet one more push to the utmost, which all participants are likely to share, no matter under what colors they fought and died. 

Hans Liska's work, despite its affiliation with the dreaded and much loathed fuckinazi regime, is considered to be a timeless account of WW2 through an artist's work.

HMS Rover: The unknown story of the submarine in Souda Bay, Crete, 1941

In this rare and previously unpublished photo, dated April 1941, HMS Rover is seen in Souda Bay, Crete

Few are aware of the fact that Souda Bay in Crete, a large naval base used by the British in early WW2, is in a way similar to Pearl Harbor, Scapa Flow and Truk Lagoon. 

Used as an allied naval base, Souda was the target of both nazi German as well as fascist Italian raids in the early part of WW2, which resulted in a large number of shipwrecks, axis aircraft shot down and extensive damage in the facilities around Souda. 

Many ships remained sunk for the duration of the nazi occupation, such as HMS York and were only removed and sold as scrap after the end of WW2. Others were refloated and used by the nazis, while a handful of heavily destroyed ships that could not be removed post-war remain at the seabed to this day.

Unfortunately, as Souda is still a naval base, used by NATO and the Hellenic Navy, is a restricted area and scuba diving is not allowed to most parts of the Bay. 

In April 1941, amidst the Battle of Crete, Rover arrived at Souda Bay from Alexandria to assist in an attempt to salvage the disabled the heavy cruiser HMS York, which had been severely damaged by the Italians. 

HMS Rover in a stock photo

Rover was used to provide electrical power to operate anti-aircraft guns during the operation, but on 24 April 1941, the submarine was bombed and had to be towed to Alexandria to receive temporary repairs before being towed to Singapore for more permanent repairs in late 1941. 

In early 1942, as the Japanese advanced down the Malay Peninsula towards Singapore, Rover was moved to Bombay, in India, where repairs were completed.

HMS York in Souda bay, Crete, May 1941

At the conclusion of repairs, Rover operated out of Trincomalee, in Ceylon (present day Sri Lanka), escorting several convoys and sinking a total of ten Japanese ships. In 1945, Rover took part anti-submarine training, before being sold to Joubert of Durban.

Gunners at HMS York, in an early WW2 stock photo

Rover was the only submarine in her class to survive the war and had a total of six commanders throughout the war. She was scrapped on 30 July 1946.

R-Class Patrol submarine ordered on 28th February 1929 from Vickers-Armstrong at Barrow with HM Submarines REGENT and REGULUS. 

This submarine was laid down on 24th July 1929 and launched with HMS REGENT AND REGULUS on 11th June 1930. 

She was the 10th RN warship to bear use the name introduced in 1777 when given to a captured US Brig and last used in 1909 until renamed ROLLICKER in 1929 so it could be given to this submarine in June 1930. 

Build was completed on 29th January 1931 and she then commissioned for service in the 4th Submarine Flotilla for service on the China Station where she was deployed until 1940. 

After a WARSHIP WEEK National Savings campaign in December 1941 this submarine was adopted by the civil community of Winchester, Hampshire.

HMS Rover Submarine -  Log Book 1 9 4 1

January                  

Commanding Officer Lieut Cdr Marsham, RN

7th During patrol off Tobruk sustained damage from depth charges by Italian torpedo boats CLIO and CASTORE in defect of convoy being attacked.

9th Sank sailing vessel by surface gun action. 

Returned to Alexandria for repair to batteries.

February

On completion resumed operational service by patrol off Calabria

8th Carried out unsuccessful torpedo attacks on both a mercantile and a submarine.

14th Damaged tanker CESCO of 6,160 tons in a torpedo attack. (Note : This ship later sank.)

March  

Deployed at Suda Bay for support of convoys taking troops to Greece.

April

30th Provided electric power supplies to HM Cruiser YORK which had been damaged at Suda Bay by an explosive motor boat launched from an Italian destroyer. 

(Note: This cruiser had been at anchor and later beached to prevent sinking. Later sustained damages in an air raid at Suda Bay and disabled.)

May                        

Taken in tow by HM Netlayer PROTECTOR and towed to Alexandria for repair.

Under temporary repair by at Alexandria and later in drydock at Port Said.

June                        

Passage to be made to Singapore for permanent repair .

July 

Passage to Singapore with call at Aden.

August                  

Taken in hand for repair and refit by HM Dockyard, Singapore.

September to December

Under refit