Ο μυθικός "Κόκκινος Βαρόνος" ξαναπετάει μετά από 96 χρόνια!

Ένα αεροπλάνο που έχει γράψει τις δικές του θρυλικές σελίδες κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου ξαναβρέθηκε στους ουρανούς μετά από 96 χρόνια από την τελευταία του πτήση.

 

Ο 52χρονος Βρετανός Πολ Φορντ είχε όνειρο ζωής να κατασκευάσει ένα ακριβές αντίγραφο του "Κόκκινου Βαρόνου", του τριπλάνου τύπου Fokker Dr1 με το οποίο ο Μάνφρεντ Φον Ριχτχόφεν κατέρριψε 70 αεροπλάνα των Άγγλων και των Γάλλων, μέχρι και ο ίδιος να βρει τη Νέμεσή του, είτε κατά τη διάρκεια αερομαχίας, είτε όταν επλήγη από το έδαφος, όπως πλέον είναι η πιο αποδεκτή θεωρία.

Μετά από πολύ κόπο, βάσανα και μια... ανώμαλη προσγείωση που κατέστρεψε σχεδόν ολοκληρωτικά το πρωτότυπό του, ο Φορντ κατάφερε τελικά να πετύχει το στόχο του, χαροποιώντας έτσι τους απανταχού της Γης θιασώτες ιστορικών αεροσκαφών.

Δύτες έλυσαν το μυστήριο του καταδιωκτικού που καταρρίφθηκε στις 17 Ιουνίου του 1944

Ένα ακόμα μυστήριο έλυσαν αυτοδύτες που εντόπισαν και ταυτοποίησαν ένα καταδιωκτικό αεροσκάφος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου σε φιορδ της Νορβηγίας, κοντά στο Κίρκενες, 70 χρόνια μετά την κατάρριψή του από γερμανικά αντιαεροπορικά πυρά στις 17 Ιουνίου του 1944.

Στο Β' Παγκόσμιο πόλεμο ήταν μια από τις πολλές γερμανικές βάσεις της Kriegsmarine και της Luftwaffe. Το Κίρκενες ήταν η 2η Ευρωπαϊκή περιοχή μετά τα νησιά της Μάλτας με τις περισσότερες επιδρομές αεροπλάνων με παραπάνω από 1000 συναγερμούς και περίπου 350 επιθέσεις. Τελικά απελευθερώθηκε από τον Κόκκινο Στρατό στις 25 Οκτωβρίου του 1944 και μόλις 13 σπίτια επέζησαν του πολέμου. Η συγκεκριμένη πόλη είναι το άκρο του σιδηροδρόμου ονόματι Kirkenes-Bjørnevatnbanen του βορειότερου σιδηροδρόμου του κόσμου που κατασκευάστηκε για να μεταφέρονται μεταλλεύματα από τα ορυχεία του Bjørnevatn στο λιμάνι του Κίρκενες.

Το αεροσκάφος με πιλότο τον 21χρονο σοβιετικό Ιβάν Γκεοργκούτοφ απογειώθηκε από το Μουρμάνσκ, μαζί με  23 ακόμα παρόμοιου τύπου καταδιωκτικά, σε μια επιχείρηση προσβολής στόχων, αλλά ο Γκεοργκούτοφ καταρρίφθηκε, με το αεροσκάφος του να χάνεται σε βάθος 20 μέτρων.

Αυτοδύτες ανακάλυψαν το αεροναυάγιο και καταδύθηκαν σε αυτό, φέρονοντας στην επιφάνεια ένα πολυβόλο του και τον έλικα, ενώ οι προσπάθειες για την ταυτοποίηση του αεροσκάφους και την τύχη του πιλότου απέδωσαν καρπούς. Ο πιλότος γλύτωσε το θάνατο κατά την προσθαλάσσωση, αλλά αιχμαλωτίστηκε από τους γερμανούς. Επέζησε του πολέμου και επανήλθε στις τάξεις της πολεμικής αεροπορίας της τότε Σοβιετικής Ένωσης, προτού αποστρατευθεί και γίνει πιλότος της πολιτικής αεροπορίας και εν συνεχεία καθηγητής μαθηματικών και φυσικής. Πέθανε το 1987, χωρίς ο ίδιος να προλάβει να ξαναδεί το καταδιωκτικό με το οποίο πολέμησε. 

Στην επέτειο των 70 χρόνων από την απελευθέρωση του Κίρκενες, νορβηγική εφημερίδα κατάφερε να εντοπίσει την κόρη του Γκεοργκούτοφ, η οποία συγκινήθηκε από το απρόσμενο εύρημα των αυτοδυτών.

Στο πλαίσιο της στρατιωτικής βοήθειας των ΗΠΑ προς τη Σοβιετική Ένωση, περίπου 2.400 καταδιωκτικά Ρ40 δόθηκαν στους σοβιετικούς.

Διεθνής διάκριση για τον καταξιωμένο υποβρύχιο φωτογράφο Νικόλα Σαμαρά

Τη δεύτερη θέση στη κατηγορία "PORTFOLIO MEDITERRANEO" κέρδισε ο υποβρύχιος φωτογράφος Νικόλας Σαμαράς, στα πλαίσια του Διεθνή Διαγωνισμού υποβρύχιας φωτογραφίας υπό τον τίτλο: «See in the Sea - UW Photo Contest OrtonAmare»



Στη τελική φάση της κατηγορίας portfolio συμμετείχαν 43 διαγωνιζόμενοι μεταξύ των οποίων ορισμένοι από τους πιο καταξιωμένους υποβρύχιους φωτογράφους του κόσμου.

Κάθε διαγωνιζόμενο portfolio που υποβλήθηκε  στην επιτροπή έπρεπε να απαρτίζεται από ένα σετ τριών υποβρύχιων φωτογραφιών, τραβηγμένες αποκλειστικά στον βυθό της Μεσογείου και θεωρείται η δυσκολότερη κατηγορία του διαγωνισμού.



Τα αποτελέσματα του διαγωνισμού ανακοινώθηκαν στην ιστοσελίδα του διαγωνισμού: http://www.ortonamare.org καθώς και στα social media.

Η τελετή απονομής των βραβείων θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 15 Νοεμβρίου στο Palazzo Farnese του 16ου αιώνα και θα συνοδεύεται από μια φαντασμαγορική έκθεση των φωτογραφιών που διακρίθηκαν στον διαγωνισμό.
Η διοργανώτρια OrtonAmare υιοθέτησε ένα νέο logo με τον τίτλο «See in the Sea» το οποίο δηλώνει και το πνεύμα του διαγωνισμού ο οποίος διοργανώνεται με σκοπό οι υπέροχες εικόνες των καλύτερων φωτογράφων  να εκφράσουν χωρίς να χρειάζονται λόγια τα μυστικά του μπλε πλανήτη.



Επίτιμος καλεσμένος στη τελετή απονομής θα είναι ο διάσημος υποβρύχιος κινηματογραφιστής Mauro Francesconi ο οποίος θα παρουσιάσει την εκπληκτική του δουλειά στα εγκαίνια του διαγωνισμού.


H ιστοσελίδα του Νικόλα Σαμαρά: www.underwater-photography.gr 
Το e-mail επικοινωνίας: info@underwater-photography.gr 
Facebook: https://www.facebook.com/Nicholas.Samaras.UWPhotography 

Αυτό είναι το ηλεκτροκίνητο... ιπτάμενο δελφίνι!

Με 22.500 ευρώ μπορεί ο καθένας να αποκτήσει το... Ι.Χ. ιπτάμενο δελφίνι, το οποίο είναι διθέσιο και "πιάνει" τα 40 χιλιόμετρα στο νερό.



Το Quadrofoil ακολουθεί τη ναυπηγική γραμμή των "παραδοσιακών" ιπτάμενων δελφινιών, αλλά είναι πλήρως ηλεκτροκίνητο με αυτονομία που φτάνει τα 100 χιλιόμετρα συνεχούς χρήσης.




Στην επίσημη ιστοσελίδα http://quadrofoil.com/  υπάρχουν πολλές πληροφορίες σχετικά με το σκάφος, το οποίο σχεδιάστηκε και ναυπηγήθηκε στη Σλοβενία.

Τα πορτρέτα των αναπήρων πολέμου από τον τραγουδιστή Μπράιαν Άνταμς

Γροθιά στο στομάχι είναι η έκθεση φωτογραφίας του διάσημου Καναδού τραγουδιστή Μπράιαν Άνταμς, η οποία φιλοξενείται αυτό το διάστημα στο Λονδίνο.



Στόχος του Άνταμς είναι να ευαισθητοποιήσει την κοινή γνώμη για τα δεινά του πολέμου και κυρίως να καταρρίψει την πεποίθηση ότι "ο πόλεμος είναι ένδοξος" .



Όλοι οι συμμετέχοντες στη φωτογράφηση είναι στρατιώτες που ακρωτηριάστηκαν ή τραυματίστηκαν σοβαρά στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, οι οποίοι περιγράφουν την καθημερινότητά τους, μετά την επιστροφή από την πολεμική ζώνη, τις διακρίσεις και τη δυσκολία προσαρμογής που αντιμετωπίζουν.



Ο ίδιος ο Άνταμς πάντως, σημειώνει ότι η κάθε φωτογραφία λέει μια τίμια ιστορία, γιατί "και οι ίδιοι οι στρατιώτες ήταν έντιμοι μαζί μου".



"Ο πόλεμος είναι φρικτός, δεν υπάρχει τίποτα όμορφο γύρω από αυτόν και εξαιτίας του υποφέρουν άνθρωποι σε όλο τον κόσμο, οι κάτοικοι των περιοχών που μαστίζονται από διαμάχες, οι στρατιώτες που πολεμούν εκεί και οι οικογένειες και οι φίλοι τους"., κατέληξε ο Μπράιαν Άνταμς.

Βρήκαν θαμμένο ένα Me262, το πρώτο αεριωθούμενο καταδιωκτικό του Β' Παγκοσμίου

Ένα σημαντικό εύρημα, το πρώτο του είδους του, εντοπίστηκε στην Ολλανδία. Ερευνητές βρήκαν τμήματα ενός γερμανικού αεριωθούμενου καταδιωκτικού Μέσσερσμιτ 262, το οποίο είχε καταρριφθεί από φίλια πυρά και στη συνέχεια μετά τη συντριβή του, η οποία στοίχισε και τη ζωή του πιλότου του, μεταφέρθηκε σε αεροπρική βάση των ναζί, προκειμένου να θαφτεί σε κρατήρα βόμβας.

Ο λόγος για τον οποίο οι ναζί συνέλλεξαν το καταρριφθέν αεροσκάφος ήταν η απόρρητη φύση του Me262 και προκειμένου να μην αφήσουν ίχνη στους Συμμάχους, μάζεψαν τα κομμάτια του και τα έθαψαν σε ασφαλές σημείο.

Διαβάστε εδώ

Ανέλκυσαν σπάνιο αεροσκάφος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου (ΒΙΝΤΕΟ+ΦΩΤΟ)

Στις 13 Δεκεμβρίου του 1940 ένα αεροσκάφος Nomad της καναδικής Αεροπορίας συγκρούστηκε στον αέρα με ένα άλλο και συνετρίβη στη λίμνη Μασκόκα, με τον πιλότο και τον παρατηρητή να σκοτώνονται.

 

 Μόλις χθες ειδικά εκπαιδευμένοι αυτοδύτες ξεκίνησαν τη διαδικασία ανέλκυσης του αεροναυαγίου, με στόχο να το ανακατασκευάσουν, καθώς πρόκειται για ένα ιδιαίτερα σπάνιο εύρημα.

Η ναυαγιαίρεση εκτιμάται ότι θα διαρκέσει 10 ημέρες περίπου, ενώ τα λείψανα του πληρώματος είχαν ήδη εντοπιστεί και ανελκυσθεί από το 2012, ενώ το ίδιο το αεροσκάφος είχε αρχικά βρεθεί το 2007.

Δείτε το σχετικό βίντεο: Air Force recovers WW2 Nomad aircraft | CTV Barrie News

Λένε "ΟΧΙ" και φωνάζουν "ΑΕΡΑ!" 74 χρόνια μετά - Η Ομάδα Αναβίωσης ΕΣ 1940

Η 28^η Οκτωβρίου ζωντανεύει μέσα από την ιστορική αναβίωση των συνθηκών που έζησαν οι Έλληνες στρατιώτες την εποχή εκείνη

Το «ΟΧΙ» μέσα από μια σύγχρονη ματιά στο… παρελθόν

«Το μήνυμα που θέλουμε να στείλουμε είναι ότι όταν οι Έλληνες είναι μονιασμένοι και οργανωμένοι οι στόχοι γίνονται εφικτοί και η περίοδος που επιλέξαμε να αναπαραστήσουμε είναι χαρακτηριστική γι αυτό»

Το τιμητικό άγημα των αναβιωτών Θα συμμετέχει στην στρατιωτική παρέλαση της Θεσσαλονίκης στις 28 Οκτωβρίου.

Οι τελευταίοι μαχητές που πολέμησαν στα βουνά της Ηπείρου και της Αλβανίας κατά των Ιταλών εισβολέων κλείνουν το φυσικό κύκλο της ζωής τους, καθώς οι περισσότεροι από αυτούς διανύουν πλέον την ένατη δεκαετία της ζωής τους. 

Έντονες αναμνήσεις και ξεθωριασμένες μαυρόασπρες φωτογραφίες αποτυπώνουν τις στιγμές που βίωσαν οι Έλληνες στρατιώτες που βρέθηκαν στο μέτωπο και συνέτριψαν -με μεγάλες θυσίες- τις φασιστικές ορδές του Μουσολίνι, δίνοντας προς όλες τις πλευρές ένα μήνυμα αξιοπρέπειας και θάρρους.

Σήμερα, 74 χρόνια μετά το «ΟΧΙ» και την εποποιία του αλβανικού μετώπου, μια ομάδα Ελλήνων θέλει να διατηρήσει ζωντανές τις μνήμες, να αποτυπώσει με ιστορική πιστότητα τον στρατιώτη που πολέμησε το 1940 και να δώσει μια νέα πνοή σε μια μεγάλης σημασίας σελίδα της πρόσφατης Ιστορίας μας.

Αν και ευρέως διαδεδομένη στο εξωτερικό η ιστορική αναβίωση (reenactment) διάφορων περιόδων, από τους αρχαϊκούς χρόνους μέχρι τη σύγχρονη εποχή, στην Ελλάδα παραμένει ακόμα στα… σπάργανα.

Μια ομάδα Ελλήνων όμως εξομοιώνει -όσο βέβαια αυτό είναι δυνατόν- τις συνθήκες που βίωσαν οι Έλληνες στρατιώτες την εποχή εκείνη, καθώς θεωρούν ότι αποτελεί έναν εναλλακτικό τρόπο διάδοσης της ιστορίας και διάσωσης των υλικών της εποχής προκειμένου να διαδώσουν την εικόνα του Έλληνα στρατιώτη της εποχής, αλλά και να αναδείξουν τη συμβολή του Ελληνικού Στρατού κατά τα πρώτα χρόνια του Δεύτερου Παγκόσμιου και στη γενικότερη εξέλιξη του.

«Το μήνυμα που θέλουμε να στείλουμε είναι ότι όταν οι Έλληνες είναι μονιασμένοι και οργανωμένοι οι στόχοι γίνονται εφικτοί και η περίοδος που επιλέξαμε να αναπαραστήσουμε είναι χαρακτηριστική γι αυτό», αναφέρουν χαρακτηριστικά στον «ΤτΚ» οι υπεύθυνοι της ομάδας αναβίωσης και συμπληρώνουν: 

«Αρχικά οι γνώσεις μας ήταν περιορισμένες αλλά με την έρευνα και τη βοήθεια ανθρώπων που κατείχαν το αντικείμενο καταφέραμε σε μεγάλο βαθμό να φτιάξουμε τη στολή, τον εξοπλισμό και τα παρελκόμενα. Εδώ πρέπει να αναφερθεί ότι σταθήκαμε τυχεροί και μπορέσαμε να εντοπίσουμε ή να δανειστούμε από φίλους της ομάδας και συλλέκτες που πίστεψαν και στήριξαν το δύσκολο εγχείρημα μας, από τουλάχιστον ένα αυθεντικό κομμάτι της όλης εμφάνισης, τα οποία, χάρη στις τεχνικές ικανότητες μέλους της ομάδας μας, καταφέραμε να την ανακατασκευάσουμε με αποκλειστικά δικά μας έξοδα σε δύσκολους καιρούς».

Πως μπορείτε να συμμετάσχετε

Για να γίνετε μέλος της ομάδας αναβίωσης πρέπει να έχετε την ίδια… «τρέλα» με τα υπόλοιπα μέλη, να ταιριάζει με όλη την υπόλοιπη παρέα και βέβαια να μπορεί να επωμιστεί το μεγάλο έξοδο της στολής.

Προς το παρόν η ομάδα αναβίωσης έχει αναπαραστήσει τη βασική ομάδα πεζικού του 1940, με τη βοήθεια όμως του 13^ου μέλους της, μιας πανέμορφης… φοράδας της Αθήνας, δημιούργησαν και μια βασική εμφάνιση στρατιώτη ιππικού, ενώ στα προσεχή σχέδια είναι να φτιάξουν και τη στολή του Έλληνα Ευζώνου.

Γιατί την 28^η Οκτωβρίου;

Λίγοι σχετικά γνωρίζουν γιατί ο Ιταλός φασίστας δικτάτορας επέλεξε την 28^η Οκτωβρίου για την επίθεση στην Ελλάδα, παρά το ότι οι κλιματολογικές συνθήκες δεν επέτρεπαν τη διενέργεια στρατιωτικών επιχειρήσεων ευρείας κλίμακας, ενώ και η πανίσχυρη αεροπορία των Ιταλών παρέμενε εκ των πραγμάτων καθηλωμένη στο έδαφος για μεγάλο διάστημα. Η εμμονή του Μουσολίνι είχε συμβολική αξία για τον ίδιο, καθώς στις 28 Οκτωβρίου του 1922 οργάνωσε την «Πορεία προς τη Ρώμη», ενώ το 1925 καθιερώθηκε ως «Μέρα του Φασισμού» στην Ιταλία. Τα πρώτα λόγια του Μουσολίνι στον Χίτλερ, λίγο μετά τις 11 το πρωί της 28^ης Οκτωβρίου του 1940 ήταν «Φύρερ, προελαύνουμε». Αυτό έμελλε να αποδειχθεί το πιο σύντομο… ανέκδοτο του Πολέμου της Αλβανίας.

BOX Επικοινωνία με την ομάδα αναβίωσης

e-mail ww2greekarmy_reenacting@yahoo.gr

Facebook: WW2 Greek Army 1940 Reenacting Team-Ομάδα Αναβίωσης ΕΣ 1940

Βρέθηκε το υποβρύχιο U576 μετά από 72 χρόνια!

Μια ακόμα άγνωστη σελίδα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου ήρθε στην επιφάνεια μόλις χθες, με την ανακοίνωση της ΝΟΑΑ των ΗΠΑ ότι εντοπίστηκε τόσο το γερμανικό υποβρύχιο U576, όσο και το τάνκερ Bluefields, τα οποία βυθίστηκαν σε μια επική ναυμαχία στις 15 Ιουλίου του 1942, στα ανοιχτά του ακρωτηρίου Χάττερας. 

Η μάχη του Ατλαντικού μαινόταν εκείνη την περίοδο και οι αρμόδιοι της Ατμοσφαιρικής και Ωκεάνιας Διοίκησης των ΗΠΑ κατάφεραν να βρουν τα λείψανα της ναυμαχίας στο βυθό.

Το υποβρύχιο εξαπέλυσε επίθεση σε νηοπομπή 19 πλοίων, κατάφερε να βυθίσει το τάνκερ και να προκαλέσει ζημιές σε ακόμα 2, πριν πέσει και το ίδιο θύμα αεροπορικής επίθεσης και κανονιοβολισμών από άλλο πλοίο.

Είναι χαρακτηριστικό ότι τα δύο ναυάγια, του υποβρυχίου και του τάνκερ βρίσκονται σε απόσταση μόλις 220 μέτρων μεταξύ τους.

Διαβάστε εδώ και εδώ τις λεπτομέρειες της ιστορικής ανακάλυψης!

Η εκτέλεση του Δημήτρη Δροσάκη από τους ναζί στην Κρήτη τον Ιούνιο του 1941

Αν μια φωτογραφία είναι χίλιες λέξεις, τότε 3 φωτογραφίες που ανασύρουν συγκλονιστικές στιγμές 73 χρόνια μετά λένε πολλά. Ο λόγος για τις  φωτογραφίες που αποτυπώνουν την εκτέλεση ενός Ρεθυμνιώτη στην παραλία των Μισσιρίων.

Ανάλογο ενδιαφέρον όμως έχει και η αναζήτηση-έρευνα που πραγματοποίησε οΔημήτρης Σκαρτσιλάκης για να εξακριβωθεί η ταυτότητα αυτού του νέου ανθρώπου-μάρτυρα, μέσω ανθρώπων οι οποίοι μπορεί να άκουσαν, να είδαν η να τον γνώριζαν. Η φωτογραφία-ντοκουμέντο είναι αδιαμφισβήτητα ο πιο δυνατός συνδυασμός σε μία ιστορική έρευνα.

Η έρευνα για την αναγνώριση αυτού του ανθρώπου όπως ήταν φυσικό ξεκίνησε από το επίκεντρο των γεγονότων που φαίνονται στη φωτογραφία, δηλαδή από τα περιβόλια και τα Μισσίρια. Εξάλλου η πλειοψηφία των θυμάτων προέρχονταν από εκείνη την περιοχή.

 Τα στοιχεία που μας δίνουν οι φωτογραφίες είναι ότι: 1. πρόκειται για μεμονωμένη εκτέλεση 2. Πρόκειται για νέο άνθρωπο μάλλον όχι αγρότη 3. Χρονικά το συμβάν τοποθετείται στον Ιούνιο (λόγω ένδυσης και εξοπλισμού των Γερμανών, καθώς και της διαταγής για αντίποινα που εκδόθηκε αμέσως μετά τη μάχη). Η έρευνα μας οδήγησε στον Σταυρωμένο, όπου οι πληροφορίες ταίριαζαν με την περιγραφή του ανθρώπου αυτού. Η σύγκριση με μία προπολεμική οικογενειακή φωτογραφία βοήθησε αρκετά στην αναγνώριση του θύματος. 

Πρόκειται για το Δημήτρη Δροσάκη από το χωριό Χαμαλεύρι, υπάλληλο της Αγροτικής Τράπεζας.

Οι μαρτυρίες του κυρίου Δημήτρη Αντωνογιωργάκη, της κυρίας Στέλλας Γουλιερμάκη καθώς και η διασταύρωση πληροφοριών ήταν καθοριστικές  για την έρευνα αυτή.

 Ο Δ. Δροσάκης καταγόταν από το χωριό Χαμαλεύρι και ήταν υπάλληλος στην Αγροτική Τράπεζα. Η ρίψη των Αλεξιπτωτιστών τον βρήκε στο Χαμαλεύρι. Πολέμησε (ως πολίτης) με τον υπολοχαγό Ν. Κατσιράκη στη μάχη του Σταυρωμένου. Μετά από σκληρή μάχη ο οικισμός καταλαμβάνεται και οι Γερμανοί αιχμάλωτοι περνάνε μέσα από το χωριό. Λέγεται ότι κατά τη διάρκεια της παράδοσης των ναζί αλεξιπτωτιστών, ο Δ. Δροσάκης έχοντας δει το σπίτι του στο Σταυρωμένο κατεστραμμένο από τη μάχη, μαινόμενος άρπαξε ένα ξύλο και άρχισε να χτυπάει τους αιχμάλωτους Γερμανούς έως ότου τον σταμάτησαν. Αυτό το συμβάν θα του στοίχιζε αργότερα τη ζωή.

 Τον Ιούνιο του 1941 όλα έχουν τελειώσει οι Συμμαχικές δυνάμεις έχουν εγκαταλείψει την Κρήτη, οι Γερμανοί γλείφουν τις πληγές τους, ενώ μετά τα αντίποινα και τις καταστροφές οι πολίτες επιστρέφουν δειλά-δειλά στα σπίτια τους. Η Γερμανική πλέον διοίκηση διατάζει την επιστροφή όλων των δημοσίων υπαλλήλων στις θέσεις τους. 

Ο Δροσάκης αποφασίζει να επιστρέψει στη δουλειά του και έτσι κατεβαίνει στην πόλη του Ρεθύμνου. Ενώ καθόταν στο καφενείο του "Ζωλώτα" (οδός Αρκαδίου) μια ομάδα Γερμανών πέρασε από μπροστά του. Ένας από αυτούς τον κοίταζε επίμονα. Ο καφετζής, διαπιστώνοντας τον κίνδυνο, προειδοποιεί τον Δροσάκη να φύγει. Δεν πρόλαβε όμως, σύντομα η ομάδα τον είχε κυκλώσει. Δεν γνωρίζουμε εάν τον αναγνώρισε κάποιος από αυτούς η αν οι κινήσεις του τον πρόδωσαν.

 Ήταν μεσημέρι αλλά δεν γνωρίζουμε ακριβώς ποια μέρα, όταν ο Δ. Δροσάκης περικυκλωμένος από ένα άγημα Αλεξιπτωτιστών, οδηγείται στον τόπο της εκτέλεσης. 

Η Βασιλεία Μουτάφη 12 ετών τότε, όπου μερικές μέρες πριν είχε χάσει τον πατέρα της(εκτελέστηκε στο ίδιο σημείο) κοίταζε με φόβο την πομπή να περνάει μπροστά από το σπίτι της. «Ποιός είναι αυτός;» Ακουγόταν από στόμα σε στόμα. «Ο Δροσάκης είναι.... Ακόμα δε χόρτασαν αίμα;» Οι κάτοικοι φοβισμένοι κλείστηκαν μέσα στα σπίτια. Σύντομα ακούστηκαν πυροβολισμοί.

 Τα άσχημα νέα διαδόθηκαν γρήγορα. Το κακό μαντάτο φτάνει στην οικογένεια του. Ο νεκρός πρέπει να ταφεί, όμως ο φόβος δεν επιτρέπει κάτι τέτοιο. Ωστόσο το Σεπτέμβριο του 1941 φίλοι του νεκρού πάνε στο σημείο της εκτέλεσης, ανασύρουν το πρόχειρα θαμμένο σώμα και το μεταφέρουν στο χωριό.

 Φήμες ακούστηκαν αργότερα, ότι ο Δ. Δροσάκης άνοιξε μόνος του τον τάφο του και ότι ακόμα χτύπησε με το φτυάρι έναν Γερμανό. Αυτό όμως δε φαίνεται να ευσταθεί διότι δεν τεκμηριώνεται από τις φωτογραφίες, τα ρούχα του δείχνουν καθαρά και επιπλέον εάν συνέβαινε κάτι τέτοιο θα τον σκότωναν επί τόπου.

 Ενδιαφέρον έχουν οι φήμες που ήθελαν τους Γερμανούς να φωτογραφίζουν τους Κρητικούς την ώρα που πολεμούσαν. Έτσι έλεγαν και για τον άνθρωπο αυτό. Φυσικά αυτό δεν αληθεύει δείχνει όμως σε τι βαθμό είχε αναπτυχθεί αυτή η μυθολογία για τους Γερμανούς στρατιώτες και τις φωτογραφικές τους μηχανές, κάτι που σε τελική ανάλυση είχε βάσεις. Μην ξεχνάμε ότι οι τελευταίες στιγμές αυτού του ανθρώπου απαθανατίστηκαν από αυτούς.

Ο Δημήτρης Δροσάκης ήταν ένας από τους πολλούς Έλληνες που πλήρωσαν με τη ζωή τους την αντίσταση στον κατακτητή.

Μετά από 70 χρόνια αυτή η έρευνα ίσως είναι το καλύτερο μνημόσυνο για έναν μάρτυρα όπως και για τους υπόλοιπους 109 που εκτελέστηκαν στα Μισσίρια.

Οφείλουμε να θυμόμαστε.....

Το κείμενο και οι φωτογραφίες είναι του ιστορικού ερευνητή Δημήτρη Σκαρτσιλάκη και πρωτοδημοσιεύθηκαν σε τοπικό ΜΜΕ της Κρήτης.

Η έρευνα αυτή δε θα μπορούσε να ολοκληρωθεί χωρίς τη βοήθεια των: Δημητρίου Αντωνογιωργάκη, Στέλλας Γουλιερμάκη, Βασιλείας Μουτάφη, Βαγγέλη Χατζηκωνσταντίνου(ανιψιός Δ.Δροσάκη), Γεωργίου Πωλιουδάκη, Μαρίας Αρχοντάκη και Ανδρέα Φεσσά.

Ανέλκυσαν αποβατικό του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, το μοναδικό του είδους του που "επιζεί" σήμερα

Ένα αποβατικό σκάφος ιστορικής αξίας το LCT 7074, καθώς συμμετείχε στην απόβαση της Νορμανδίας το 1944, πραγματοποιώντας 32 αποβατικές επιχειρήσεις στις ακτές της Γαλλίας ανελκύστηκε χθες στο Λίβερπουλ της Αγγλίας, όπου είχε βυθιστεί πριν από τέσσερα χρόνια, όταν η Εταιρεία Προστασίας Πολεμικών Πλοίων στην οποία ανήκε δεν είχε τα απαραίτητα κονδύλια να το συντηρήσει με αποτέλεσμα να πάρει νερά και να βυθιστεί.

 

Το αποβατικό σκάφος τύπου Mark III LCT είναι το μοναδικό πλέον που διασώζεται παγκοσμίως, από τα 4.000 περίπου παρόμοια σκάφη που έλαβαν μέρος στην απόβαση της Νορμανδίας.

 

 

Παρόμοια σκάφη έχουν εντοπιστεί βυθισμένα και στις ελληνικές θάλασσες, μεταξύ των οποίων και αυτό

Διαβάστε περισσότερα εδώ:

 

"Πόλεμος" Ουρουγουάης-Γερμανίας για τα απομεινάρια του θωρηκτού τσέπης Graf Spee

Αμηχανία στις κυβερνήσεις της Ουρουγουάης και της Γερμανίας προκαλεί η πρόθεση συλλέκτη να πουλήσει αντικείμενα που ανέσυρε από το ναυάγιο του θωρηκτού τσέπης Graf Spee, το οποίο βυθίστηκε από το πλήρωμά του σε βάθος μόλις 11 μέτρων το 1939 στο Μοντεβιδέο της Ουρουγουάης.

Αν και οι πρώτες απόπειρες ναυαγιαίρεσης πραγματοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου από εταιρεία "βιτρίνα" των Βρετανών, οι οποίοι αναζητούσαν τον εξοπλισμό ελέγχου πυρός του πλοίου, μόλις το 2004 ξεκίνησε ολοκληρωμένη προσπάθεια ανέλκυσης τμημάτων του ναυαγίου, επειδή αποτελούσε κίνδυνο για τη ναυσιπλοϊα λόγω του μικρού βάθους στο οποίο βρισκόταν.

Ένας Ουρουγουανός επιχειρηματίας, ο Αλφρέδο Ετσεγκαράι, με την άδεια της κυβέρνησης της χώρας του ανέλκυσε πολλά αντικείμενα από το ναυάγιο, μεταξύ των οποίων και το ναζιστικό αετό που βρισκόταν στην πρύμνη του πλοίου, βάρους 350 κιλών και μήκους 2 μέτρων περίπου, το 2006.

Σήμερα ο Ετσεγκαράι δηλώνει ότι θέλει να πουλήσει το εύρημά του, το 50% του οποίου ανήκει σε εκείνον με το υπόλοιπο 50% να ανήκει στην κυβέρνηση της Ουρουγουάης. Ο ίδιος όμως δηλώνει ότι η γερμανική κυβέρνηση, προφανώς επειδή δε θέλει να σκαλίσει το ναζιστικό παρελθόν της χώρας και να θυμίσει το ρόλο της Γερμανίας, δεν επιθυμεί τη δημόσια έκθεση ή την πώληση του ναζιστικού αυτού συμβόλου και προτιμά να παραμείνει στην αποθήκη που βρίσκεται από το 2006.

Αν και η κυβέρνηση της Ουρουγουάης και η πρεσβεία της Γερμανίας δεν έχουν προβεί σε κάποια δημόσια δήλωση, γεγονός είναι ότι αμφότερες οι πλευρές προτιμούν να σπρώξουν κάτω από το χαλί το ναζιστικό παρελθόν που ενώνει τις δύο χώρες, καθώς περισσότεροι από 9.000 Γερμανοί εγκληματίες ναζί βρήκαν φιλόξενο καταφύγιο στη χώρα της Λατινικής Αμερικής, μακριά από αδιάκριτα βλέμματα και διώξεις.

 

 

Μάλιν Χεντ: Το υποβρύχιο "νεκροταφείο" που κρύβει ακόμα χρυσό αξίας 6 εκ. λιρών!

Η βόρεια πλευρά της Ιρλανδίας κρύβει ένα υποβρύχιο... "νεκροταφείο", καθώς πολλά ναυάγια και από τους δύο παγκόσμιους πολέμους αναπαύονται στο βυθό, είτε χτυπημένα από θαλάσσιες νάρκες, είτε από τορπίλες υποβρυχίων.

Ανάμεσα στα διάφορα ναυάγια που βρίσκονται διάσπαρτα στο βυθό, βρίσκεται το βρετανικό θωρηκτό "HMS Audacious", το οποίο βυθίστηκε το 1914 μετά από πρόσκρουση σε νάρκη, αλλά και το ατμόπλοιο "SS Laurentic", το οποίο μετέφερε χρυσές ράβδους και βυθίστηκε το 1917. Από το πολύτιμο φορτίο του Laurentic δεν έχουν βρεθεί ράβδοι χρυσού αξίας 6 εκατ. λιρών και έτσι έχει πλέον η αναζήτησή τους έχει αποκτήσει διαστάσεις τοπικού μύθου.

C 27A: Τα αγόρασαν για 486 εκατ. δολάρια, τα πούλησαν για παλιοσίδερα αξίας 32.000!

Μια πρωτοφανής, αν και ενδεικτική της ασυνεννοησίας μεταξύ των εμπλεκόμενων φορέων, υπόθεση αποκαλύπτεται από το ειδησεογραφικό πρακτορείο Reuters, η οποία αφορά στην καταστροφή 16 μεταγωγικών αεροσκαφών τύπου C-27A που προορίζονταν να καλύψουν επιχειρησιακές ανάγκες της πολεμικής αεροπορίας του Αφγανιστάν.

Σύμφωνα με επιστολή που έδωσε ο ίδιος ο Τζον Σόπκο στη δημοσιότητα, ο υπεύθυνος δηλαδή της ανοικοδόμησης στο Αφγανιστάν, θέτει το ερώτημα για ποιο λόγο τα 16 αεροσκάφη που κόστισαν 486 εκατ. δολάρια για να αποκτηθούν και να εκσυγχρονιστούν, πωλήθηκαν έναντι μόλις... 32.000 δολαρίων και κατέληξαν παλιοσίδερα σε μάντρα σιδερικών.

Τέσσερα ακόμα αεροσκάφη του ίδιου τύπου παραμένουν σε αχρησία στη Γερμανία, με το μέλλον τους να είναι ακόμα άγνωστο.