Athens Flying Week, 26 Sep 2014

Αυτοδύτες ήπιαν καφέ... 70 ετών που ανέσυραν από ναυάγιο

Ενα ναυάγιο πλοίου, του Sulina με ρουμάνικη σημαία, το οποίο τορπιλίστηκε στις 29 Μαϊου του 1942 από σοβιετικό υποβρύχιο στη Μαύρη Θάλασσα έκρυβε μια απρόσμενη ανακάλυψη για τους αυτοδύτες που καταδύθηκαν σε αυτό.

 Οι αυτοδύτες μεταξύ άλλων αντικειμένων στο ναυάγιο που διατηρείται σε πολύ καλή κατάσταση, εντόπισαν ένα σφραγισμένο μπουκάλι το οποίο ανέσυραν στην επιφάνεια.

Όταν άνοιξαν το μπουκάλι βρήκαν μέσα κόκκους καφέ, τους οποίους αφού άλεσαν, έφτιαξαν τον καφέ τους, ηλικίας... 70 ετών.

 

Προς μεγάλη τους έκπληξη, ο καφές ήταν μυρωδάτος και γευστικός, σαν να είχε βγει μόλις τώρα από το καφεκοπτείο.

Οι ίδιοι πάντως χαριτολογώντας δήλωσαν ότι ήταν μάλλον πιο καβουρδισμένος από όσο έπρεπε, αν και η γεύση του ήταν αναλλοίωτη, παρά τα 72 χρόνια παραμονής στο βυθό. 

 

 

Ρεκόρ Γκίνες στα βάθη της αβύσσου και ο... βαθύτερος Έλληνας

Με μια κατάδυση στα 332,35 μέτρα στην Ερυθρά Θάλασσα, ο 41χρονος Αιγύπτιος αυτοδύτης Αχμέτ Γκαμπρ έγινε και επίσημα ο… βαθύτερος άνθρωπος στον Κόσμο, καταρρίπτοντας το ρεκόρ του Νοτιοαφρικανού Νούνο Γκόμες, με 318,25 μέτρα το 2005.

Η επίδοση του Γκαμπρ, η οποία επιτεύχθηκε στις 18 Σεπτεμβρίου στα ανοιχτά της Ντάχαμπ της Αιγύπτου καταγράφηκε επίσημα χθες στα ρεκόρ Γκίνες και είναι από μόνη της ένα παράτολμο εγχείρημα, το οποίο απαίτησε προσεκτικό σχεδιασμό, μεγάλη εμπειρία και λίγη δόση… τρέλας, όπως ομολόγησε ο ίδιος ο Αιγύπτιος δύτης: 

«Προετοιμαζόμουν σχολαστικά για τέσσερα χρόνια για τη συγκεκριμένη κατάδυση, ελέγχοντας κάθε κομμάτι του εξοπλισμού μου σε πραγματικές συνθήκες και προσομοιώνοντας με τη βοήθεια καταδυτικού υπολογιστή όλες τις παραμέτρους της καθόδου μου στην άβυσσο», δήλωσε ο Γκαμπρ λίγο μετά την ανάδυσή του και συμπλήρωσε: «Ήθελα να αποδείξω ότι ο άνθρωπος μπορεί να επιζήσει -φυσικά με τον κατάλληλο εξοπλισμό και εκπαίδευση- σε μεγάλα βάθη και κυρίως να επιστρέψει στην επιφάνεια σώος».

Αν και η κάθοδος στο εξωπραγματικό βάθος των 332,35 μέτρων διάρκεσε μόλις 12 λεπτά, η διαδικασία της ανάδυσης στην επιφάνεια κράτησε ούτε λίγο ούτε πολύ 15 σχεδόν ώρες, προκειμένου ο Γκαμπρ να κάνει όλες τις απαραίτητες στάσεις αποσυμπίεσης. Κάθε κίνησή του καταγραφόταν από τους κριτές του Γκίνες, αλλά και ανεξάρτητους εμπειρογνώμονες, προκειμένου να μην υπάρξει η παραμικρή αμφιβολία για το ρεκόρ.

Κώστας Θωκταρίδης, ο… βαθύτερος Έλληνας

212 μέτρα το 1994

Ο έμπειρος Έλληνας αυτοδύτης Κώστας Θωκταρίδης, με χιλιάδες ώρες κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, κρατάει εδώ και 20 χρόνια το ρεκόρ του… βαθύτερου Έλληνα, όταν καταδύθηκε το 1994 σε βάθος 212 μέτρων στα ανοιχτά της Επιδαύρου.

Εξηγώντας στον «Ε.Τ» το ρεκόρ του, ο κ. Θωκταρίδης σημείωσε ότι η δυσκολία σε αυτού του είδους τις καταδύσεις έγκειται στην πυκνότητα των εισπνεόμενων αερίων και πρωταρχικό πρόβλημα που καλείται να διαχειριστεί ο αυτοδύτης είναι το νευρολογικό σύνδρομο υψηλών πιέσεων (ΗPNS), ενώ  επειδή τα αέρια δε θερμαίνονται κατάλληλα για τέτοιου είδους καταδύσεις η αναπνευστική λειτουργία καθώς και η ανταλλαγή των αερίων είναι εξαιρετικά δύσκολη διαδικασία. «Σε αυτό το επίπεδο, όπως του Αιγύπτιου ρέκορντμαν, υπάρχει ανάλογη εμπειρία σε βαθιές καταδύσεις. Η κάθοδος στην άβυσσο είναι απολαυστική όπως μια ελεύθερη πτώση, αυτό όμως που είναι εξαιρετικά βαρετό είναι η διαδικασία της ανάδυσης, μέσα από την οποία επιτυγχάνεται η αποβολή των αερίων που έχουν απορροφηθεί από τον οργανισμό κατά την κατάδυση, γνωστή ως αποσυμπίεση. Για καταδύσεις βαθύτερες από τα 200 μέτρα οι δύτες προτιμούν ζεστά νερά και οι Αιγύπτιοι δύτες είναι γνωστό ότι είναι πολύ καλοί, με άριστη υδροβιότητα. Χρειάζεται ιδιαίτερη προσωπικότητα, με ιδιαίτερη αντοχή, ώστε να ξεπερνά τους φόβους, ψυχικά χαρίσματα και μεγάλη εμπειρία με προσεκτικό σχεδιασμό και υποστήριξη για να υπάρξει θετικό αποτέλεσμα, καταλήγει ο κ. Θωκταρίδης.

ΓΡΑΦΗΜΑ

332,35 Ρεκόρ του Αχμέτ Γκαμπρ

318,25 το προηγούμενο ρεκόρ του Νούνο Γκόμες από το 2005

212 μέτρα το ρεκόρ του Κώστα Θωκταρίδη από το 1994

12 λεπτά διάρκεσε η κάθοδος στην άβυσσο

15 ώρες διάρκεσε η διαδικασία ανάδυσης στην επιφάνεια

Ανέλκυσαν ναυάγιο στη Μύκονο (βίντεο)

Ολοκληρώθηκε η επιχείρηση ναυαγιαίρεσης του φορτηγού πλοίου Yusuf Cepnioglou το οποίο είχε προσαράξει στη βόρεια ακτή της Μυκόνου.

Οι εργασίες ξεκίνησαν το Μάρτιο και ολοκληρώθηκαν σήμερα.

Επιστροφή στα Αντικύθηρα - Ρομποτική βουτιά στην Ιστορία

Στον αφρό η ιστορία που κρύβει ο βυθός: Αεροπορικά ναυάγια του Β' Παγκοσμίου στις ελληνικές θάλασσες

Οι αιθέρες πάνω από τις ελληνικές θάλασσες ήταν πεδίο σφοδρών αερομαχιών κατά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και πολλά αεροσκάφη από τις δύο πλευρές, τη Συμμαχική και του Άξονα, κατέληξαν στο βυθό του Αιγαίου, αλλά και του Ιονίου. Πολεμικά αεροσκάφη κάθε τύπου και χρήσης, βομβαρδιστικά, καταδιωκτικά, μεταγωγικά και υδροπλάνα, αποτελούν λίγα μόνο από τα υποβρύχια εκθέματα των ελληνικών βυθών, πολλά από τα οποία παραμένουν ανέγγιχτα, σιωπηλοί μάρτυρες των μονομαχιών που εκτυλίχθηκαν στους ουρανούς της Ελλάδας. Είναι ενδεικτικό ότι μόνο κατά το δεκαήμερο που μαινόταν η Μάχη της Κρήτης το Μάιο του 1941, σύμφωνα με τις περισσότερες πηγές οι απώλειες των Γερμανών σε αεροσκάφη ανήλθαν σε 220 τελείως κατεστραμμένα και 150 περίπου με σοβαρές ζημιές.

Επτά δεκαετίες αργότερα, ένα μοναδικό για τα ελληνικά δεδομένα εγχείρημα, επιχειρεί να συγκεντρώσει τα μέχρι στιγμής εντοπισμένα ιστορικά αεροναυάγια του Β’ Παγκοσμίου, μέσα από μια αναλυτική παρουσίαση, η οποία περιλαμβάνει πλούσιο φωτογραφικό υλικό αλλά και την ιστορική τεκμηρίωση που αποκαλύπτει σε πολλές περιπτώσεις τις τελευταίες δραματικές στιγμές των αεροσκαφών αυτών, πριν χαθούν κάτω από τα κύματα.

Ο κ. Νίκος Καρατζάς, ο οποίος επιμελείται της ιστοσελίδας www.aviationarchaeology.gr αναφέρει χαρακτηριστικά στον «Ε.Τ.» ότι την περίοδο από το 1939 μέχρι και το 1945 εκατοντάδες ήταν οι απώλειες αεροπλάνων που επιχειρούσαν στην Ελλάδα, εκ των οποίων πολλά από αυτά έχουν απωλεσθεί στις ελληνικές θάλασσες. «Στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου η ανάπτυξη της τεχνολογικής και βιομηχανικής αεροπορικής υποδομής ήταν από τις μεγαλύτερες που γνώρισε η αεροπορία. Το αεροσκάφος ήδη στη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου διεύρυνε το ρόλο του. Είχε επισημανθεί η σημασία του ως όπλο και ότι μελλοντικά θα αποτελούσε μια από τις κύριες συνιστώσες της αμυντικής αλλά και επιθετικής ισχύος μιας χώρας. Η τεκμηρίωση των αεροπορικών ναυαγίων του Β’ Παγκόσμιο αποτελεί ανυπέρβλητο στοιχείο και μαρτυρία της νεότερης ελληνικής ιστορίας και κάθε ένα από αυτά χαρακτηρίζεται ως μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς της χώρας μας».

Η προσπάθεια εμπλουτισμού της ιστοσελίδας συνεχίζεται, καθώς καθημερινά σχεδόν νέα στοιχεία έρχονται στην επιφάνεια, είτε από την αναδίφηση των ιστορικών αρχείων, είτε από κάποια τυχαία ανακάλυψη.

 H ιστοσελίδα www.aviationarchaeology.gr αποτελεί μια μακρόπνοη συνεργατική εργασία, στην οποία συμμετέχουν ερευνητές, καταδυτικές ομάδες και άλλοι ειδικοί, με σκοπό τον εντοπισμό, την καταγραφή και την αρχειοθέτηση αεροπορικών ναυαγίων του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στις ελληνικές θάλασσες. Στις σελίδες αναρτώνται ιστορικά στοιχεία και χαρακτηριστικά αεροσκαφών, αναφορές καταρρίψεων, λίστες απωλειών καθώς και αρχειακό υλικό που μπορεί να βοηθήσουν στην ιστορική έρευνα αλλά και την υποβρύχια αναζήτηση που πραγματοποιούν οι ερευνητές και οι καταδυτικές ομάδες.

Τα καταδυτικά κέντρα "αναδύονται"

Συμπληρώματα διατροφής: Εκτός από... άχρηστα, είναι και δυνητικά επικίνδυνα για την υγεία

"Παιχνίδια" του μυαλού: Επιστήμονες μετατρέπουν αρνητικές αναμνήσεις σε θετικές

Τέλος στις μεταμοσχεύσεις "υπόσχεται" η δημιουργία οργάνων από κύτταρα

Παραλία ετών... 18.000 στον Αργολικό Κόλπο

Hanx Writer - η ψηφιακή γραφομηχανή του Τομ Χανκς από την... Αντίπαρο

Οι... σπηλαιοναύτες του Διαστήματος

Ταξίδι στους αιθέρες με τα φτερά της Ιστορίας - Το Μουσείο της Πολεμικής Αεροπορίας και τα σπάνια εκθέματά του

Μέσα στο τεράστιο υπόστεγο της αεροπορικής βάσης της Δεκέλειας υπάρχουν αεροσκάφη που έγραψαν τη δική τους Ιστορία στους αιθέρες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Πρόκειται για μοναδικά ευρήματα που εντοπίστηκαν στους βυθούς του Αιγαίου και ανασύρθηκαν, προκειμένου να συντηρηθούν, να ανασκευαστούν και να εμπλουτίσουν την εντυπωσιακή συλλογή του Μουσείου της Πολεμικής Αεροπορίας στο Τατόι. «Το ρολόι έχει σταματήσει στις 11:30, την ακριβή ώρα δηλαδή που χάθηκε κάτω από την επιφάνεια του Αιγαίου», παρατηρεί ο κ. Ιωάννης Μυλωνάς, τεχνικός συντήρησης του Μουσείου και μηχανικός αεροσκαφών, δείχνοντας τον πίνακα οργάνων του γερμανικού υδροπλάνου Arado 196, το οποίο εντοπίστηκε σε βάθος 480 περίπου μέτρων και ανελκύστηκε πέρσι από ψαράδες ανάμεσα στη Νάξο και την Ικαρία. Το υδροπλάνο περιμένει υπομονετικά τη σειρά του, μετά την απώλειά του στις 28 Φεβρουαρίου του 1944, για να δεχθεί τις… περιποιήσεις του τεχνικού επιτελείου του Μουσείου.

Χρονοκάψουλα

«Το Arado 196αποτελεί ένα εξαιρετικά σπάνιο εύρημα», σημειώνει ο ΣμηναγόςΔημήτρης Βογιατζής, Ιστορικός του Μουσείου και συμπληρώνει: «Κάθε αντίστοιχη ανακάλυψη είναι μια χρονοκάψουλα και στόχος μας είναι να υλοποιούμε τη συντήρηση και την ανακατασκευή τους με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη πιστότητα, έτσι ώστε ο επισκέπτης να αποκτά ένα παράθυρο στο παρελθόν».  Το Aradoχάνει ακόμα… λάδια, παρά το ότι παρέμεινε στο βυθό για σχεδόν 70 χρόνια, ενώ οι λεπτομέρειες κάνουν τη διαφορά. «Κοίτα εδώ το πολυβόλο των 7,92 χιλιοστών και τα πυρομαχικά του, είχε προλάβει να ρίξει μια-δυο ριπές», αναφέρει ο κ.Μυλωνάς. «Αν δεν ξέρεις την Ιστορία, δεν ξέρεις που πηγαίνεις» συμπληρώνει ο ίδιος, αναφερόμενος στο πλούσιο παρελθόν της Πολεμικής Αεροπορίας, το οποίο εκτίθεται στο Μουσείο.

Η διαδικασία συντήρησης

Η διαδικασία συντήρησης είναι επίπονη, μεθοδική και χρονοβόρα. Σε πρώτη φάση τα αεροσκάφη εμβαπτίζονται σε ειδικές δεξαμενές για να πραγματοποιηθεί η αφαίρεση των αλάτων και των οργανισμών που έχουν συσσωρευθεί από την παραμονή τους στη θάλασσα για τόσες δεκαετίες.  Στη συνέχεια γίνεται χημική κατεργασία και ακολουθούν και άλλες παρεμβάσεις, προκειμένου το κάθε αεροσκάφος να γίνει σαν… καινούριο.

Το Στούκα της Ρόδου

Δίπλα στο Arado υπάρχει ένα άλλο γερμανικό αεροσκάφος, το οποίο είχε γίνει συνώνυμο του τρόμου, ιδίως στις αρχές του Β’ Παγκοσμίου, το Γιούνκερς 87, βομβαρδιστικό κάθετης εφόρμησης, γνωστότερο ως Στούκα.Το αεροσκάφος αυτό είχε παρασυρθεί από μια τράτα σε βάθος 27 μέτρων κοντά στο Πρασσονήσι της Ρόδου και στις 12 Οκτωβρίου του 2006 το Μουσείο, σε συνεργασία με την ΜΑΚ/ΚΟΣΥΘΕ,το ανέλκυσε και το μετέφερε στο Τατόι. Αν και ο σειριακός αριθμός που θα καθιστούσε ευκολότερη την ταυτοποίησή του λείπει, όπως και ο κινητήρας και το ουραίο τμήμα του, είναι εξαιρετικά πιθανό το συγκεκριμένο να είχε λάβει μέρος στη μάχη της Λέρου το 1943 και θεωρείται ότι είναι ένα από τα περίπου 10 ομοιότυπα που καταρρίφθηκαν  από συμμαχικά αεροσκάφη.

Μετά από εκτεταμένες εργασίες ανακατασκευής, φαίνεται ακόμα ο γερμανικός σταυρός στην άτρακτό του, ενώ εντύπωση προκαλεί η συμπληρωματική θωράκιση του θαλάμου διακυβέρνησης με ατσάλινη πλάκα. «Βλέπετε εδώ αυτό το ορθογώνιο κομμάτι μετάλλου;», ρωτάει ο κ. Μυλωνάς. «Αποτελεί ιδιοκατασκευή των μηχανικών της Λουφτβάφφε, προκειμένου να προστατευθεί ο πιλότος από εχθρικά πυρά και είναι πράγματι ένα μοναδικό εύρημα».

Το Γιούνκερς 52 της Λέρου

Έξω από το υπόστεγο στέκεται ένας άλλος μάρτυρας των δραματικών στιγμών που διαδραματίστηκαν στους ουρανούς του Αιγαίου εκείνη την περίοδο, ένα τρικινητήριο μεταγωγικό αεροσκάφος Γιούνκερς 52, το οποίο μετέφερε αλεξιπτωτιστές και στρατιωτικό εξοπλισμό στη Λέρο κατά την μάχη του 1943. Το συγκεκριμένο αεροσκάφος είχε βληθεί από αντιαεροπορικά πυρά και κατέπεσε στις 13 Νοεμβρίου του 1943 στον κόλπο των Αλίντων και ανασύρθηκε το 2003, 60 χρόνια μετά την τελευταία πτήση του. Η επιχείρηση ναυαγιαίρεσης ήταν πολύ δύσκολη τεχνικά και επιτεύχθηκε χάρη στην καλή συνεργασία όλων των εμπλεκόμενων. Εκτός όμως από το ίδιο το αεροσκάφος, οι άνθρωποι της Πολεμικής Αεροπορίας εντόπισαν στο πίσω μέρος της ατράκτου του τα οστά ενός μέλους του πληρώματος, τα οποία φρόντισαν να παραδοθούν στις γερμανικές αρχές.

Το Μπλένεμ της Κρήτης

Ένα ελαφρύ δικινητήριο βομβαρδιστικό τύπου Μπρίστολ Μπλένεμ είχε καταρριφθεί από φίλια πυρά το 1941 και είχε καταπέσει ανοιχτά του Ρεθύμνου. Πρόκειται για ένα αεροσκάφος που διατηρήθηκε σε εξαιρετική κατάσταση και μετά από τις μακροχρόνιες εργασίες αποκατάστασής του, εκτίθεται πλέον στο κεντρικό υπόστεγο του Μουσείου, το οποίο ονομάζεται «Λέρος» και έχει και εκείνο τη δική του ξεχωριστή ιστορία, καθώς πρόκειται για ένα από τα δύο αντίστοιχα που είχαν κατασκευαστεί στο νησί από τους Ιταλούς και μεταφέρθηκαν μεταπολεμικά στο Τατόι και την Ελευσίνα αντίστοιχα.

Το Μουσείο της Πολεμικής Αεροπορίας

Ο Διοικητής του Μουσείου της Πολεμικής Αεροπορίας Σμήναρχος Κωνσταντίνος Ζούπαςαναφέρει ότι «η αποστολή του Μουσείου είναι η συγκέντρωση, διαφύλαξη και η έκθεση των κειμηλίων της Αεροπορίας, η μελέτη και η τεκμηρίωση της Ιστορίας, η προβολή των ιερών αγώνων και της Αεροπορικής Ιδέας ανά τους αιώνες» και συμπληρώνει: «Το Μουσείο είναι ένα παράθυρο προς το παρελθόν: Ενθαρρύνει την επίσκεψη στους χώρους του, ιδιαίτερα για τη νέα γενιά η οποία μπορεί να έρθει σε μια συναρπαστική πρώτη επαφή με τον χώρο της αεροπορικής τεχνολογίας. Αλλά και οι μεγαλύτεροι θα εντυπωσιαστούν παρακολουθώντας τις εργασίες αποκατάστασης πάνω στα μουσειακά αεροπλάνα, οχήματα και το άλλο υλικό, εργασίες που απαιτούν ένα πρωτοφανή συνδυασμό γνώσεων και τεχνικών δεξιοτήτων».

INFO

Μουσείο Πολεμικής Αεροπορίας, Αεροπορική Βάση Δεκέλειας, 13671 Τατόι.

Διεύθυνση Εκθέσεων - Εκδηλώσεων: 210-8195254, 210-8195255

Γραφείο Ασφάλειας: 210-8195275, Fax: 210-8195258, 210-2461661

Email: museum@haf.gr

Site: http://www.haf.gr/el/history/museum/

Ώρες Λειτουργίας

Σάββατο - Κυριακή (πλην επίσημων αργιών):

10:00 έως 16:00 κατά την περίοδο ισχύος χειμερινής ώρας (τελευταία προσέλευση 15:00).

10:00 έως 18:00 κατά την περίοδο ισχύος θερινής ώρας (τελευταία προσέλευση 17:00).

Εργάσιμες ημέρες (μόνο για ομάδες - μαθητές - συλλόγους):

Κατόπιν προσυνεννόησης τέσσερις (4) ημέρες νωρίτερα, στα τηλέφωνα του Μουσείου, από 08:00 έως 14:30 με ώρα τελευταίας προσέλευσης στις 13:30.

Επίσημες αργίες: Κλειστό

Στην επιφάνεια και πάλι το Costa Concordia

Συνολικό κόστος 1,5 δις ευρώ για μια επιχείρηση χωρίς προηγούμενο

Στην επιφάνεια της θάλασσας βρέθηκε χθες το μήκους 290 μέτρων Costa Concordia, μετά από πολύμηνες προετοιμασίες της επιχείρησης ναυαγιαίρεσης, δυόμισι χρόνια μετά τη βύθιση του πολυτελούς κρουαζιερόπλοιου, η οποία στοίχισε τη ζωή 32 ανθρώπων.

Είναι η πρώτη φορά στα ναυτιλιακά χρονικά που επιχειρείται η ανέλκυση πλοίου τέτοιου μεγέθους, η διαδικασία εκτιμάται ότι θα διαρκέσει περίπου μια βδομάδα και σύμφωνα με την πλοιοκτήτρια εταιρεία θα κοστίσει συνολικά περισσότερο από 1,5 δις ευρώ, πριν το κρουαζιερόπλοιο μετακινηθεί σε διαλυτήριο πλοίων στη Γένοβα, μέχρι τα τέλη του μήνα.

Σε περίπτωση πάντως που κριθεί ότι το Costa Concordia δε μπορεί να μεταφερθεί ως έχει, τότε θα ξεκινήσει η διαδικασία «κοψίματός» του σε μικρότερα τμήματα στο Τζίλιο προκειμένου να μεταφερθεί στο διαλυτήριο, γεγονός όμως που προβληματίζει τους κατοίκους της περιοχής. 

Περιβαλλοντικές ανησυχίες

Την επιχείρηση παρακολουθούν με αγωνία οι κάτοικοι του νησιού, οι οποίοι είναι διχασμένοι σε δύο «στρατόπεδα», εκείνοι που θεωρούν το ναυάγιο ως ένα αξιοθέατο που προσελκύει τουρίστες στην περιοχή και οι υπόλοιποι που ανησυχούν ότι ενδεχόμενη αποτυχία της ναυαγιαίρεσης, ή βύθιση του πλοίου σε βαθύτερο σημείο κοντά στο Τζίλιο, θα προκαλέσει ανεπανόρθωτη περιβαλλοντική καταστροφή. Οι ιθύνοντες πάντως της επιχείρησης ανέλκυσης εμφανίζονται καθησυχαστικοί, τονίζοντας ότι έχουν προβλεφθεί τα πάντα, έτσι ώστε να αποφευχθεί κάποιο απρόοπτο.

Μια επιχείρηση χωρίς προηγούμενο

Μετά την πρόσκρουσή του στα αβαθή του νησιού Τζίλιο στις 13 Ιανουαρίου του 2012, ο κολοσσός των 114.500 τόνων παρέμεινε ημιβυθισμένος σε πλάγια θέση, μέχρι πέρσι το Σεπτέμβριο, όταν με τη βοήθεια ειδικών ικριωμάτων «κάθισε» και πάλι όρθιο στο βυθό. Η πρώτη φάση κύλησε χθες χωρίς απρόοπτα, καθώς οι υπεύθυνοι της ναυαγιαίρεσης γέμισαν σταδιακά με αέρα τις δεξαμενές που έχουν τοποθετηθεί κατά μήκος των δύο πλευρών του πλοίου, έτσι ώστε να επιπλεύσει ξανά.

Οι αρχές πάντως, δια στόματος του επικεφαλής της Πολιτικής Προστασίας Φράνκο Γκαμπριέλι, θα κάνουν «ότι είναι δυνατόν, προκειμένου να εντοπιστεί επιτέλους και το τελευταίο από τα 32 θύματα του ναυαγίου, ένα μέλος του πληρώματος ινδικής καταγωγής».

2012

13 Ιανουαρίου: Το Costa Concordia εξωκείλει στα αβαθή

31 Ιανουαρίου: Εγκαταλείπεται η επιχείρηση αναζήτησης των αγνοουμένων

22 Μαρτίου: Εντοπίζονται πέντε νεκροί στα έγκατα του ναυαγίου

24 Μαρτίου: Ολοκληρώνεται η απάντληση των καυσίμων από το πλοίο

21 Απριλίου: Υπογράφεται η σύμβαση ναυαγιαίρεσης

2013

3 Απριλίου: Τοποθετείται το ικρίωμα ναυαγιαίρεσης

17 Σεπτεμβρίου: Το ναυάγιο επανέρχεται σε όρθια θέση

2014

14 Ιουλίου: Ξεκίνησε η διαδικασία απομάκρυνσης από το Τζίλιο

Μήκος 290 μέτρα

Βάρος 114.500 τόνοι

13 καταστρώματα

Διάρκεια ρυμούλκησης προς τη Γένοβα: Τέσσερις ημέρες

Απόσταση από τη Γένοβα: 190 ναυτικά μίλια

1,5 δις ευρώ: Τα συνολικό κόστος της ναυαγιαίρεσης

Απρίλιος 2013

Τοποθετούνται υποβρύχιες πλατφόρμες για να στηρίξουν το ναυάγιο και δεξαμενές στη μια πλευρά του, οι οποίες αρχικά είναι γεμάτες με νερό και λειτουργούν ως αντίβαρο.

Σεπτέμβριος 2013

Ένα σύστημα ατσάλινων καλωδίων και αλυσίδων συγκρατεί το ναυάγιο και σταδιακά το επαναφέρει σε όρθια θέση.

Σεπτέμβριος 2013-Ιούνιος 2014

Τοποθετούνται δεξαμενές και στην άλλη πλευρά του ναυαγίου και αρχίζει σταδιακά η απάντληση των υδάτων από το ναυάγιο και τις δεξαμενές, οι οποίες γεμίζουν με αέρα.

Ιούλιος 2014

Ολοκληρώνεται η διαδικασία απαγκίστρωσης του ναυαγίου από το βυθό και μέσα στις επόμενες ημέρες ξεκινά το τελευταίο του ταξίδι προς το διαλυτήριο πλοίων.

Swastika Over the Aegean: Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος στο Αιγαίο, τότε και τώρα

Ο «Ελεύθερος Τύπος» δημοσιεύει, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, σπάνιες φωτογραφίες από τις σφοδρές μάχες μεταξύ Γερμανών και Συμμάχων στα Δωδεκάνησα το 1943

Ξεκίνησε ως… καπρίτσιο του Ουίνστον Τσόρτσιλ, πρωθυπουργού της Βρετανίας κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και κατέληξε σε πανωλεθρία των συμμαχικών δυνάμεων. Πρόκειται για τη σχεδόν δίμηνης διάρκειας -από τις 26 Σεπτεμβρίου μέχρι τις 16 Νοεμβρίου του 1943-  πολεμική αναμέτρηση μεταξύ των Γερμανών και των Συμμαχικών δυνάμεων, κυρίως Βρετανών, η οποία εκτυλίχθηκε στα Δωδεκάνησα, με επίκεντρο τα νησιά της Κω και της Λέρου.

Τίποτα σχεδόν δε θυμίζει σήμερα ότι οι γραφικές παραλίες στα νησιά των Δωδεκανήσων, γεμάτες λουόμενους που απολαμβάνουν τη θάλασσα, οι δρόμοι που σφύζουν από ζωή, τα αρχαιολογικά μνημεία χιλιάδων ετών και τα κτίρια με ιστορία μερικών δεκαετιών, πρωταγωνίστησαν πριν από 71 χρόνια σε μια από τις σφοδρότερες συγκρούσεις που σημάδεψαν τα πολεμικά ημερολόγια των αντιμαχόμενων πλευρών.

Η συνθηκολόγηση της φασιστικής Ιταλίας το Σεπτέμβριο του 1943, οδήγησε τους ναζί και τους Συμμάχους σε έναν… αγώνα δρόμου, προκειμένου να αποκτήσουν τον έλεγχο των Δωδεκανήσων, τα οποία βρίσκονταν υπό ιταλική κατοχή από το 1912 και αποτελούσαν στρατηγική δίοδο προς την ανατολική Μεσόγειο, το Σουέζ αλλά και τη Μέση Ανατολή. Εκτός από τα προφανή στρατιωτικά οφέλη της επιχείρησης, ο Τσόρτσιλ, φανατικός υπέρμαχός της, ευελπιστούσε ότι με την επιτυχή έκβασή της θα υποχρέωνε την Τουρκία να πάρει το μέρος των Συμμάχων στον Πόλεμο, καθώς μέχρι τότε διατηρούσε την ουδετερότητά της.

Η πραγματικότητα όμως διέψευσε το Βρετανό πρωθυπουργό και σηματοδότησε μια στρατιωτική και διπλωματική ήττα για τους Συμμάχους και μια μάλλον ανέλπιστη, αλλά όχι άδικη έτσι όπως εξελίχθηκε η επιχείρηση, νίκη για τους Γερμανούς. Η ουσία πάντως για τους Έλληνες κατοίκους των νησιών αυτών ήταν ότι -μετά από μια ολιγοήμερη γεύση ελευθερίας- θα παρέμεναν για δύο ακόμα χρόνια υπό σκληρή ναζιστική κατοχή, μετά την τριακονταετία της αντίστοιχης ιταλικής, προτού τελικά απελευθερωθούν και εν συνεχεία ενσωματωθούν επίσημα στην Ελλάδα το Μάρτιο του 1948.

Η Μάχη της Λέρου, όπως έμεινε ευρύτερα γνωστή, παρά το ότι οι αντιμαχόμενες δυνάμεις μονομάχησαν στον αέρα, τη θάλασσα και τα γύρω νησιά, την Κω, τη Σάμο και άλλα μικρότερα όπως η Λέβιθα, άφησε πίσω της εκατοντάδες νεκρούς και αγνοούμενους και από τις δύο πλευρές, ενώ αποτέλεσε και το κύκνειο άσμα των Γερμανών αλεξιπτωτιστών, δύο χρόνια μετά τη Μάχη της Κρήτης. Ανεξίτηλα σημάδια στην ξηρά αλλά και στο βυθό της θάλασσας, ο οποίος είναι σπαρμένος με ναυάγια πλοίων, αεροσκαφών και άλλο στρατιωτικό εξοπλισμό, μαρτυρούν τη σφοδρότητα των συγκρούσεων και το βαρύ τίμημα που πλήρωσαν και οι δύο πλευρές.

«Η σβάστικα πάνω από το Αιγαίο»

Μέσα στις 208 πλούσια εικονογραφημένες σελίδες του βιβλίου «Η σβάστικα πάνω από το Αιγαίο» του Βρετανού ιστορικού συγγραφέα Άντονι Ρότζερς εκτυλίσσεται η Μάχη για τα Δωδεκάνησα. Σπάνιο και αδημοσίευτο μέχρι σήμερα αρχειακό υλικό, 500 και πλέον φωτογραφίες, μερικές από τις οποίες παρουσιάζει -με την άδεια του κ. Ρότζερς- για πρώτη φορά στην Ελλάδα ο «Ελεύθερος Τύπος», δείχνουν πόσο λίγο άλλαξαν κάποια μέρη, επτά και πλέον δεκαετίες μετά την κατάπαυση του πυρός.

Άντονι Ρότζερς, συγγραφέας

«Αφορμή για το βιβλίο μου ήταν μια συνάντηση με ιστορικούς από την Ελλάδα, τη Γερμανία, τη Βρετανία και τη Νότιο Αφρική στη Λέρο το 2008. Τα γεγονότα στα Δωδεκάνησα το 1943 είχαν επισκιαστεί από τις εξελίξεις σε άλλα μέτωπα, αλλά η Μάχη της Λέρου αποτέλεσε την τελευταία αποφασιστικής σημασίας νίκη των Γερμανών κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι συμμαχικές δυνάμεις υπέστησαν συντριπτική ήττα και μερικά από τα νησιά του Αιγαίου παρέμειναν υπό γερμανική κατοχή μέχρι την τελική νίκη των Συμμάχων το 1945. Η μεγαλύτερη πρόκληση ήταν να εντοπίσω φωτογραφικό υλικό από όλες τις πλευρές. Ο βρετανικός στρατός δεν επέτρεπε στους στρατιώτες να βγάζουν φωτογραφίες, ευτυχώς όμως κάποιοι αγνόησαν την εντολή και έτσι έχουμε στη διάθεσή μας αρκετές «ανεπίσημες», οι οποίες «ξεφεύγουν» από τα στενά όρια των προπαγανδιστικών φωτογραφιών. Στον αντίποδα, ο γερμανικός στρατός δεν είχε επιβάλλει κάποια αντίστοιχη απαγόρευση και έτσι, παρά το ότι μετά τη λήξη του Β’ παγκοσμίου Πολέμου πολλές συλλογές καταστράφηκαν ή χάθηκαν για πάντα, κατάφερα να εντοπίσω αρκετό αδημοσίευτο υλικό που συμπεριέλαβα στην έκδοση της «Σβάστικας πάνω από το Αιγαίο», μαζί με άλλες φωτογραφίες αρχείου, αλλά και τα ίδια σημεία που έγιναν οι σφοδρές μάχες πριν από 71 χρόνια, όπως ακριβώς είναι σήμερα»

Επικοινωνία με το συγγραφέα: toro.enquiries@gmail.com

Πήραν το αλεξίπτωτο του Γερμανού και το έκαναν μεταξωτές... κυλόττες

Ένα μάλλον αστείο περιστατικό, ενδεικτικό πάντως της ευρηματικότητας του γυναικείου φύλου, αποκαλύφθηκε πριν από μερικούς μήνες στη Βρετανία, 72 χρόνια αφότου συνέβη. 

Γυρνάμε πίσω στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και η γερμανική Λουφτβάφφε βομβαρδίζει στόχους στη Βρετανία. Ένα βομβαρδιστικό τύπου Heinkel 111 καταρρίπτεται και 3 από τα 4 μέλη του πληρώματός του σκοτώνονται ακαριαία κατά την αναγκαστική προσγείωση. Τραυματισμένος, ο ασυρματιστής του αεροσκάφους σέρνεται μέχρι ένα χαντάκι και περιμένει.

Την ίδια ώρα, οι γυναίκες ενός χωριού, του Έρλσγουντ, που βρίσκεται σε κοντινή απόσταση από το σημείο της πτώσης του αεροσκάφους, αρπάζουν ό,τι βρουν, ψαλίδια και άλλα "όπλα" και τρέχουν προς το σημείο της συντριβής.

Εντοπίζουν τον τραυματία, ο οποίος πανικόβλητος αρχίζει κούτσα-κούτσα την προσπάθεια να διαφύγει, θεωρώντας ότι το τσούρμο των γυναικών έρχεται να τον λυντσάρει.

Οι γυναίκες όμως έχουν κάτι άλλο στο μυαλό τους και αγνοούν τον Γερμανό. Τρέχουν και αρπάζουν το μεταξωτό του αλεξίπτωτο και αρχίζουν να το κόβουν σε... μερίδες.

Στόχος τους; Να αποκτήσουν επιτέλους... μεταξωτά βρακιά, ή κυλόττες επί το... θηλυκότερον, καθώς οι ελλείψεις που προκαλούσε ο Πόλεμος είχαν κάνει το πολύτιμο ύφασμα δυσεύρετο.

 Για την ιστορία ο επιζήσας Γερμανός τελεύτησε το βίο του ειρηνικά στη χώρα του το 2003, ενώ στο τοπικό μουσείο του Έρλσγουντ υπάρχουν τμήματα του αεροσκάφους, ρετάλια από το αλεξίπτωτο-κυλόττα και άλλα αντικείμενα από το πλήρωμα. 

Διαβάστε εδω

Διαστημική τεχνολογία στην υπηρεσία της Αρχαιολογίας