Όταν η Στάζι συνεργαζόταν με τη Δύση

Η διαβόητη μυστική αστυνομία της Ανατολικής Γερμανίας, η Κρατική Ασφάλεια, περισσότερο γνωστή ως Στάζι, προσέφερε σε μεγάλες φαρμακοβιομηχανίες της Δύσης τη δυνατότητα να χρησιμοποιούν ασθενείς σε νοσοκομεία της χώρας κυριολεκτικά ως πειραματόζωα εν αγνοία τους για φάρμακα τα οποία δεν είχαν λάβει άδεια κυκλοφορίας στις δημοκρατίες της Δυτικής Ευρώπης.

Στη συγκλονιστική αυτή αποκάλυψη προχώρησαν Γερμανοί δημοσιογράφοι που μελέτησαν αρχεία της υπηρεσίας του κομοουνιστικού καθεστώτος, οι οποίοι διαπίστωσαν ότι η πρακτική αυτή άρχισε να εφαρμόζεται το 1983 και διάρκεσε μέχρι την κατάρρευση του κομμουνιστικού μπλοκ το 1989. 

Έναντι αδρού αντιτίμου οι πράκτορες της Στάζι προσέφεραν τη δυνατότητα στις φαρμακοβιομηχανίες να πειραματίζονται με ασθενείς, χωρίς να τους ενημερώνουν και με τα ποσοστά θνησιμότητας να είναι υπερβολικά υψηλά. 

Διαβάστε εδώ:

Βετεράνος μηνύει τις ένοπλες δυνάμεις

Τουλάχιστον 250.000 Αμερικανοί που υπηρέτησαν στο Βιετνάμ τη δεκαετία του 1960 και μέχρι τα μέσα περίπου της δεκαετίας του '70 αποστρατεύθηκαν με την ένδειξη "ανεπιθύμητη αποστρατεία", ένας αριθμός ιδιαίτερα μεγάλος, όπως αποκαλύπτουν οι New York Times. 

Ένας από αυτούς ήταν και ο Τζον Σέππερντ Τζούνιορ, ο οποίος παρόλο που είχε τιμηθεί με μετάλλιο ανδρείας τότε, λύγισε όταν είδε τον επικεφαλής της διμοιρίας του να δέχεται μια σφαίρα στο πρόσωπο και ο ίδιος να καλύπτεται με τα μυαλά και τα αίματα του συντρόφου του. 

Αφού αρνήθηκε να συμμετάσχει σε επιθετικές περιπολίες, όπως ονομάζονταν οι αποστολές συλλογής πληροφοριών και σύλληψης αιχμαλώτων, πέρασε από στρατοδικείο και έγινε και πάλι πολίτης.

Αν και τότε είχε χαρεί που γλύτωσε από το σφαγείο του Βιετνάμ, στο οποίο σκοτώθηκαν 58.000 περίπου Αμερικανοί στρατιωτικοί και περισσότεροι από 1 εκατομμύριο Βιετναμέζοι, κυρίως άμαχοι, στη συνέχεια διαπίστωσε ότι δε μπορούσε να λάβει κανένα επίδομα ή ενίσχυση που λάμβαναν οι βετεράνοι που είχαν απολυθεί κανονικά. Αυτές τις μέρες ο Σέπαρντ αποφάσισε να μηνύσει τις ένοπλες δυνάμεις της χώρας του, επειδή τον έχουν αποκλείσει ακόμα και από βασικές υγειονομικές παροχές. 

Το "μετατραυματικό στρεςς" άρχισε να αναγνωρίζεται επίσημα ως απότοκο του πεδίου των μαχών μόλις το 1980 στις ΗΠΑ και έτσι δεκάδες χιλιάδες φαντάροι που υπέφεραν από εφιάλτες και άλλες ψυχοσωματικές διαταραχές λόγω της έκθεσής τους στη βαρβαρότητα του πολέμου έμειναν στην ουσία στο περιθώριο.

Ο Σέπαρντ, εξηγώντας την απόφασή του να μη συμμετάσχει σε πολεμικές επιχειρήσεις, δήλωσε στους Τάιμς ότι "έκανα αυτό που μου αναλογούσε στον πόλεμο, απλά αισθάνθηκα ότι δεν άξιζε να πεθάνω τσάμπα".

Διαβάστε εδώ:

βρέθηκε η "πειρατική" σημαία του υποβρυχίου του Β' Παγκοσμίου

Το βρετανικό υποβρύχιο "Tantalus" το οποίο επιχείρησε στο θέατρο του Ειρηνικού κατά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο είχε μια πειρατική σημαία, η οποία μετά τη λήξη του δόθηκε στο νεαρότερο μέλος του πληρώματος. 

Για σαράντα και πλέον χρόνια η σημαία θεωρείτο χαμένη, μέχρι που ο γιος του ναύτη την εντόπισε στη σοφίτα του σπιτιού της αδελφής του.

Η σημαία απεικονίζει τέσσερις γραμμές, όσα και τα πλοία που βούλιαξε, δύο στιλέτα για επιχειρήσεις  κομμάντο που εκτέλεσε και 8 αστέρια, όσες και οι φορές που χρησιμοποίησε το κανόνι του κατά στόχων επιφανείας. 

Διαβάστε εδώ: 

Ο αμύθητος θησαυρός για πρώτη φορά στη δημοσιότητα

Σχεδόν 16 τόνοι χρυσών και αργυρών νομισμάτων και άλλα πολύτιμα είδη, συνολικής αξίας άνω των 500 εκ. δολαρίων ανελκύστηκαν από το ναυάγιο του ισπανικού γαλιονιού Νουέστρα Σενιόρα ντε λας Μερθέδες που βυθίστηκε κοντά στο Γιβραλτάρ το 1804. 

Μετά από δικαστική διαμάχη που διάρκεσε σχεδόν πέντε χρόνια, ο θησαυρός επιδικάστηκε στο ισπανικό δημόσιο, το οποίο αποφάσισε να παρουσιάσει για πρώτη φορά 12 νομίσματα και άλλα είδη από αυτό.

Η υπόθεση αυτή θυμίζει αντίστοιχες περιπτώσεις κατά τις οποίες ιδιωτικές εταιρείες προχώρησαν στην ανέλκυση θησαυρών από τους βυθούς, χωρίς τη σύμφωνη γνώμη των αρμόδδιων κατά τόπους αρχών.

Διαβάστε εδώ: 

Νέα ευρήματα στο ναυάγιο των Αντικυθήρων

Ο επανεντοπισμός και η τεκμηρίωση της θέσης του γνωστού Ναυαγίου των Αντικυθήρων, αλλά και σημαντικά ευρήματα ήταν τα αποτελέσματα της πρόσφατης υποβρύχιας αρχαιολογικής έρευνας της Εφορείας Εναλίων Αρχαιοτήτων, με τη συνδρομή και την τεχνολογική υποστήριξη του κορυφαίου Ωκεανογραφικού Ιδρύματος Γουντς Χολ των ΗΠΑ.

Η καταδυτική αποστολή πραγματοποιήθηκε από την 1^η μέχρι την 18^η Οκτωβρίου, με στόχο την υποβρύχια αρχαιολογική επισκόπηση του θαλάσσιου χώρου του νησιού και τον εντοπισμό ενάλιων αρχαιολογικών καταλοίπων, αλλά και την αξιολόγηση της χρήσης της τελευταίας λέξης της καταδυτικής τεχνολογίας κλειστών καταδυτικών κυκλωμάτων στην υποβρύχια αρχαιολογική έρευνα.

Η έρευνα διεξάχθηκε υπό την Διεύθυνση της ΕΕΑ, δια της προϊσταμένης της Δρ. Αγγελικής Γ. Σίμωσι, με επιστημονικό υπεύθυνο το Δρα. Θεοτόκη Θεοδούλου, καταδυόμενο αρχαιολόγο. Επικεφαλής από πλευράς του Γουντς Χολ ήταν ο Δρ. Μπρένταν Φόλεϊ, αρχαιολόγος-τεχνολόγος, ενώ συμμετείχε πολυμελής ειδικά εκπαιδευμένη καταδυτική ομάδα.  

«Με βάση τις πληροφορίες από προηγούμενες έρευνες, τόσο εκείνης του 1901 που έφερε στην επιφάνεια το Μηχανισμό των Αντικυθήρων, όσο και εκείνης του Κουστό το 1976 είχαμε μια ασαφή εικόνα για την ακριβή θέση του ναυαγίου. Βασικό αντικείμενο της υποβρύχιας έρευνας ήταν ο επανεντοπισμός του. Στα πλαίσια αυτά ελέγξαμε την ευρύτερη περιοχή χρησιμοποιώντας σύγχρονες τεχνικές κατάδυσης που μας έδωσαν τη δυνατότητα να είμαστε πολύ αποτελεσματικοί με παραμονή στο βυθό άνω των 40 λεπτών, σε σύγκριση με τα μόλις 10 έως 15 λεπτά που μπορούσαν να μείνουν οι δύτες του Κουστό», δήλωσε στον «Ε.Τ.» ο κ. Αλέξανδρος Σωτηρίου, σύμβουλος ασφαλείας καταδύσεων για λογαριασμό του Γουντς Χολ.

Στο βυθό υπάρχουν ακόμα ολόκληροι και θραυσμένοι αμφορείς, ενώ εντοπίστηκε και τμήμα κεράμου. Εντυπωσιακά και ενδεικτικά για τον τρόπο βύθισης του πλοίου αποτελούν τα μολύβδινα μέλη άγκυρας (στύπος και σύνδεσμος), τα οποία τεκμηριώθηκαν και ανελκύστηκαν. «Εντοπίσαμε ίχνη κεραμικής τα οποία μας οδήγησαν στην περιοχή του ναυαγίου, όπως αυτή περιγράφεται στα ημερολόγια των προηγούμενων αποστολών. Σε επόμενες καταδύσεις στο σημείο, βρήκαμε αξιόλογα τμήματα του ναυαγίου, όπως μολύβδινα τμήματα άγκυρας, τα οποία ανελκύσαμε», αναφέρει χαρακτηριστικά στον «Ε.Τ.» ο κ. Σωτηρίου και συμπληρώνει: «Ανελκύστηκε κεραμική δειγματοληπτικά προκειμένου να ταυτοποιηθεί και τυπικά το ναυάγιο, καθώς υπήρχαν ενδείξεις ότι οι αμφορείς που εκτίθενται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο ήταν πανομοιότυποι με αυτούς που βρήκαμε».

 Κατά την ενδελεχή έρευνα εντοπίστηκαν μικρά κεραμικά σύνολα, πιθανά τυχαίες απορρίψεις και όχι τμήματα φορτίου από ναυάγια καθώς και τα αποσπασματικά κατάλοιπα νεότερου ναυαγίου στα βόρεια του νησιού. Το μεγαλύτερο τμήμα του νεότερου ναυαγίου βρίσκεται πιθανότατα σε μεγαλύτερο βάθος πέραν της περιοχής που ερευνήθηκε. 

 
Η έρευνα στην περιοχή των Αντικυθήρων πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια τριετούς Συμφωνίας Συνεργασίας της Εφορείας Εναλίων Αρχαιοτήτων και του Γουντς Χολ, για τη χαρτογράφηση του θαλάσσιου πυθμένα στον ευρύτερο θαλάσσιο χώρο από τον όρμο Κίσσαμου στη δυτική Κρήτη μέχρι τα Αντικύθηρα. «Υπάρχουν σκέψεις για συνέχιση των ερευνών», καταλήγει ο κ. Σωτηρίου.

ΒΟΧ

Το περίφημο «Ναυάγιο των Αντικυθήρων», όπως είναι παγκοσμίως γνωστό, χρονολογείται από το 60 περίπου π.Χ. και βρέθηκε τυχαία από Συμιακούς σφουγγαράδες το 1900, σε βάθος 50 περίπου μέτρων. Το επόμενο έτος ξεκίνησε η επιχείρηση ανέλκυσης των αντικειμένων από το ναυάγιο, τα περισσότερα από τα οποία χρονολογούνται από το β' μισό του 2ου αιώνα π.Χ., μεταξύ των οποίων και ο Μηχανισμός των Αντικυθήρων, ένα μοναδικό δείγμα της τεχνολογίας που είχεν αναπτυχθεί στον αρχαιοελληνικό Κόσμο. Η έκθεση του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου «Το ναυάγιο των Αντικυθήρων: Το πλοίο, οι θησαυροί, ο μηχανισμός», στην οποία παρουσιάζονται περισσότερα από 300 αντικείμενα που ανελκύστηκαν από αυτό, θα διαρκέσει μέχρι τον Απρίλιο του 2013

Νέο στέγαστρο για το Τσερνομπίλ

26 χρόνια μετά την έκρηξη του πυρηνικού αντιδραστήρα του Τσερνομπίλ, η οποία μεταξύ άλλων άδειασε και τα... σούπερ μάρκετ στην Ελλάδα, λόγω της υστερίας που κατέλαβε του πολίτες το 1986, συναρμολογήθηκε το πρώτο τμήμα του τεράστιου στεγάστρου που θα τοποθετηθεί πάνω από τη σαρκοφάγο  μέχρι το 2015.

Στόχος των αρμοδίων είναι να προχωρήσουν στην εκκαθάριση τοων ραδιενεργών καταλοίπων, καθώς η τσδιμεντένια σαρκοφάγος που κατασκευάστηκε βιαστηκά για να "θάψει" την καταστροφή επί σοβιετικού καθεστώτος, έχει ήδη πατρουσιάσει ρωγμές και πολλοί ανησυχούν ότι αν δεν οπλοκληρωθεί έγκαιρα το κολοσσιαίο αυτό έργο, υπάρχει ενδεχόμενο να επαναληφθεί η πυρηνική καταστροφή από τη διασπορά ραδιενεργών υλικών.

Διαβάστε εδώ:

Βρήκαν κατά τύχη μαχητικό του Β' Παγκοσμίου

Σε βάθος 73 περίπου μέτρων στα ανοιχτά του Μαϊάμι εντοπίστηκε ένα Χέλλκατ, καταδιωκτικό εποχής του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Η ανακάλυψη έγινε τυχαία από ερευνητές οι οποίοι μελετούσαν το ίχνος που είχαν εντοιπίσει με τις ηχοβολιστικές τους συσκευές.

Αν και δεν έχει ακόμα ταυτοποιηθεί η ακριβής ταυτότητα του αεροπλάνου, εικάζεται ότι είναι ένα από τα 79 που χάθηκαν στην ανατολική ακτή των ΗΠΑ από το 1943 μέχρι το 1952, ενώ αυτοδύτες φωτογραφίσει το εύρημα, προκειμένου να ελεγχθεί από ειδικούς.

Διαβνάστε εδώ: 

"Μικρό καλάθι" για την Κλιματική Αλλαγή

Ως η «τελευταία ευκαιρία» για τη λήψη σημαντικών αποφάσεων για την ανάσχεση των επιπτώσεων της Κλιματικής Αλλαγής παρουσιάζεται η παγκόσμια συνδιάσκεψη που άρχισε χθες στη Ντόχα του Κατάρ. Περισσότεροι από 17.000 σύνεδροι βρίσκονται στη χώρα του Περσικού Κόλπου και παρά το ότι νέος αυτός γύρος διαπραγματεύσεων χαρακτηρίστηκε από ορισμένους ως «χρυσή ευκαιρία για το Κλίμα», δεν είναι λίγοι εκείνοι που σημειώνουν ότι το πρωτόκολλο του Κιότο, το οποίο εκπνέει στα τέλη του έτους και προέβλεπε τον περιορισμό της εκπομπής αερίων που ευθύνονται για το φαινόμενο του θερμοκηπίου, θα μείνει στην ουσία «ορφανό» από τη στιγμή που οι ΗΠΑ, η Ιαπωνία, η Ινδία, η Κίνα, ο Καναδάς και η Ρωσία είναι μάλλον απρόθυμες να δεσμευθούν σε ένα κοινό πλαίσιο, όπως απαιτεί η διεθνής επιστημονική κοινότητα και οι χώρες του αναπτυσσόμενου κόσμου που υπόκεινται και το μεγαλύτερο βάρος της Κλιματικής Αλλαγής. 

Λιώνουν τα όστρακα στο Νότιο Πόλο

Σε μια ιδιαίτερα ανησυχητική διαπίστωση, η οποία επιβεβαιώνει τους φόβους των επιστημόνων για τις επιπτώσεις της αύξησης της οξύτητας των Ωκεανών, έρχεται από την… άλλη πλευρά της Γης. Σύμφωνα με έρευνα που πραγματοποιήθηκε από κορυφαία ερευνητικά ιδρύματα και οργανισμούς των ΗΠΑ και της Ευρώπης στα νερά της Ανταρκτικής, η «οξίνιση των Ωκεανών» προκαλεί τη διάβρωση των κελυφών μικροσκοπικών οστρακοειδών που αποτελούν και τη βάση της τροφικής αλυσίδας χιλιάδων ειδών που ζουν γύρω από το Νότιο Πόλο. Η «οξίνιση» προκαλείται από την καύση ορυκτών καυσίμων, δηλαδή πετρελαίου και άνθρακα, καθώς μέρος του παραγόμενου διοξειδίου του άνθρακα απορροφάται από τη θάλασσα, ανατρέποντας δραματικά την χημική ισορροπία της. Τα ευρήματα της έρευνας προβληματίζουν τους ειδικούς, γιατί αν οι επιπτώσεις είναι τόσο σημαντικές στα μικροσκοπικά αυτά είδη, τότε οι συνέπειες θα είναι αλυσιδωτές για χιλιάδες άλλα είδη.

Δεξαμενόπλοιο στα βόρεια της Σιβηρίας

Για πρώτη φορά στα παγκόσμια χρονικά, ένα τεράστιο δεξαμενόπλοιο μεταφοράς 150.000 κυβικών μέτρων υγροποιημένου φυσικού αερίου ταξιδεύει αυτές τις μέρες από τη Νορβηγία στην Ιαπωνία, πλέοντας στις παρυφές του Αρκτικού Κύκλου στα ανοιχτά της Σιβηρίας, με τη συνοδεία πυρηνοκίνητου παγοθραυστικού.

Αν το παρθενικό ταξίδι από δυτικά προς τα ανατολικά του “Ob River”, όπως ονομάζεται το δεξαμενόπλοιο που διαχειρίζεται εταιρία ελληνικών συμφερόντων και είναι εκμισθωμένο από τον ενεργειακό κολοσσό της Gazprom, στεφθεί με επιτυχία, τότε θα αλλάξει ο χάρτης των θαλάσσιων μεταφορών με μεγάλα οφέλη για τη ναυτιλία λόγω της εξοικονόμησης χρόνου και κεφαλαίων, με τους περιβαλλοντολόγους ωστόσο να είναι ιδιαίτερα επιφυλακτικοί για τις επιπτώσεις της ραγδαία αυξανόμενης μεταφοράς επικίνδυνων φορτίων στα όρια του Βόρειου Πόλου.

Από την άλλη πλευρά αναλυτές της αγοράς επισημαίνουν ότι η ανάγκη εξεύρεσης νέων θαλάσσιων διαδρομών οφείλεται επίσης στο γεγονός ότι η αυτάρκεια των ΗΠΑ σε φυσικό αέριο μετά την ανακάλυψη αξιοποιήσιμων κοιτασμάτων στην Αλάσκα, οδηγεί τις άλλες χώρες-παραγωγούς, όπως η Νορβηγία και η Ρωσία να αναζητήσουν νέες αγορές στην Ασία, κατά κύριο λόγο στην Ιαπωνία και τη Νότια Κορέα.

Ο Αρκτικός Ωκεανός είναι συνυφασμένος με τους αιώνιους πάγους και τις ακραίες καιρικές συνθήκες κατά το μεγαλύτερο μέρος του έτους και η εξέλιξη αυτή αποτελεί μια ακόμα σαφή ένδειξη των επιπτώσεων της Κλιματικής Αλλαγής, καθώς η τήξη τους για ολοένα και μεγαλύτερο χρονικό διάστημα κάθε χρόνο επιτρέπει πλέον την εμπορική εκμετάλλευση της διαδρομής αυτής. Αν και μέχρι πρόσφατα ο δίαυλος παρέμενε ανοιχτός για περίπου τέσσερις μήνες ετησίως, η αύξηση της μέσης θερμοκρασίας και η μείωση του πάχους της παγοκάλυψης έχει ως αποτέλεσμα να αυξάνεται η περίοδος που παραμένει ανοιχτός για κατάλληλα εξοπλισμένα σκάφη.

Το Βορειοανατολικό Πέρασμα ενώνει το Βόρειο Ατλαντικό με τον Ειρηνικό Ωκεανό στα βόρεια της Σιβηρίας. Η θαλάσσια αυτή διαδρομή μειώνει την απόσταση από τη βόρεια Ευρώπη στη βορειοανατολική Ασία, την Ιαπωνία και τη Νότια Κορέα, αλλά και τις δυτικές ακτές της βόρειας Αμερικής κατά 40%, κόβοντας τη διάρκεια του ταξιδιού κατά τουλάχιστον 20 ημέρες, σε σύγκριση με τις «παραδοσιακές» ρότες που περνούν από τη Διώρυγα του Σουέζ και τον Ινδικό Ωκεανό.

Η ταυτότητα του Ob River

Έτος ναυπήγησης: 2007

Μήκος: 288 μέτρα

Πλάτος: 44 μέτρα

Σημαία: Νήσων Μάρσαλ

Ταχύτητα: 11 κόμβοι μέγιστη

Νέα στοιχεία από το ναυάγιο των Αντικυθήρων

Οι θησαυροί που κρύβονται στους ελληνικούς βυθούς, αλλά και οι σύγχρονες μέθοδοι υποβρύχιας έρευνας, εντοπισμού και ταυτοποίησης ναυαγίων ιστορικής και αρχαιολογικής σημασίας, όπως εκείνο που βρίσκεται στα Αντικύθηρα και μας χάρισε πλούσια ευρήματα, μεταξύ των οποίων και τον περίφημο «μηχανισμό των Αντικυθήρων», ήταν το αντικείμενο της ομιλίας του διακεκριμένου ερευνητή-ωκεανολόγου Μπρένταν Φόλεϊ από το Ωκεανογραφικό Ινστιτούτο Γουντς Χολ των ΗΠΑ, η οποία πραγματοποιήθηκε χθες στην Αθήνα. «Τα ναυάγια είναι σαν χρονομηχανές που μας βοηθούν να κατανοήσουμε την εξέλιξη του ανθρώπινου πολιτισμού», τόνισε ο ίδιος για τη σημασία των ναυαγίων που βρίσκονται στους βυθούς. 

Ο Φόλεϊ έχει συμμετάσχει σε πληθώρα ερευνητικών αποστολών στις ελληνικές θάλασσες την τελευταία δεκαετία, με τη συνεργασία αρχαιολόγων της Εφορείας Εναλίων Αρχαιοτήτων του υπουργείου Πολιτισμού, αλλά και τη συμμετοχή έμπειρων Ελλήνων επαγγελματιών αυτοδυτών που προσφέρουν πολύτιμη βοήθεια στην τεχνική υλοποίηση των καταδύσεων, οι οποίες απαιτούν υψηλό επίπεδο εκπαίδευσης και γνώσεων.

Τελευταίος σταθμός του Φόλεϊ ήταν τα Αντικύθηρα, σε μια αναζήτηση απαντήσεων για ένα από τα πιο διάσημα ναυάγια που έχουν εντοπιστεί παγκοσμίως, λόγω της μεγάλης αξίας των ευρημάτων, τόσο από αρχαιολογικής, όσο και από επιστημονικής πλευράς. Τι άλλο όμως μπορεί να βρίσκεται ακόμα στον βυθό περιμένοντας να ανακαλυφθεί; «Απολύτως επιτυχή έκβαση», είχαν οι υποβρύχιες έρευνες στα Αντικύθηρα όπως τόνισε η διευθύντρια της Εφορείας Εναλίων Αρχαιοτήτων κ. Αγγελική Σίμωσι: «Εντοπίστηκαν και ανελκύστηκαν μολύβδινα τμήματα της άγκυρας του πλοίου», ενώ η αξιολόγηση και η καταγραφή των υπόλοιπων ευρημάτων συνεχίζεται και σύντομα θα υπάρξουν επίσημες ανακοινώσεις.

Υπάρχουν πληροφορίες ότι το 1900 προσπάθησαν να ανασύρουν στην επιφάνεια ένα άγαλμα, όμως τελικά χάθηκε στην άβυσσο που βρίσκεται δίπλα από το ναυάγιο. Οι ενάλιοι αρχαιολόγοι αναζητούν σήμερα τις απαντήσεις που θα φωτίσουν το μυστήριο των Αντικυθήρων, καθώς το ναυάγιο εντοπίστηκε το 1900 από Συμιακούς σφουγγαράδες σε βάθος 50 περίπου μέτρων και περίπου 380 αντικείμενα ανελκύστηκαν από αυτό. Ο «Μηχανισμός των Αντικυθήρων», ο οποίος χρονολογείται από το δεύτερο μισό του 2^ου αι. π.Χ. είναι μοναδικό αντικείμενο αρχαίας τεχνολογίας, ο οποίος προσδιόριζε τις θέσεις του Ήλιου, της Σελήνης και άλλων ουράνιων σωμάτων και προέβλεπε με ακρίβεια εκλείψεις και άλλα αστρονομικά φαινόμενα, ενώ προσδιόριζε τις ημερομηνίες τέλεσης των αγώνων που διεξάγονταν κατά την αρχαιότητα.

Κινηματογράφησαν το μίνι υποβρύχιο των Ιαπώνων

Με το ενδεχόμενο να επιτραπούν οι καταδύσεις αναψυχής στο εγγύς μέλλον οι αρχές της Αυστραλίας προχώρησαν σε λεπτομερή κινηματογράφηση του μίνι υποβρυχίου Μ24 των Ιαπώνων, το οποίο επιτέθηκε στο λιμάνι του Σίδνεϊ, βυθίζοντας ένα σκάφος, πριν το ίδιο εξαφανιστεί για άγνωστους λόγους, μέχρι την ανακάλυψή του εκ νέου το 2006.

Η μελέτη των εικόνων από το βυθό κατέδεικε ότι δεν υπάρχουν ορατές ενδείξεις κλοπής τμημάτων του από ασυνείδητους μέχρι στιγμής, αν και το πολεμικό ναυτικό της Αυστραλίας επιτηρεί το σημείο του ναυαγίου σε 24ωρη βάση. 

Δεδομένου ότι η ιαπωνική κυβέρνηση έχει αποκλείσει την πιθανότητα ανέλκυσήςε του, καθώς τα λείψανα του διμελούς πληρώματός του κατά πάσα πιθανότητα βρίσκονται ακόμα μέσα στο Μ24, οι Αυστραλοί σκέπτονται να ανοίξουν το σημείο για καταδύσεις αναψυχής, δεδομένου ότι το βάθος δεν είναι απαγορευτικό για έμπειρους δύτες. 

Διαβάστε εδώ: 

Έτοιμο το υποβρύχιο-λιμουζίνα

Καταδύεται με άνεση σε βάθος 300 μέτρων, έχει αυτονομία 16 ωρών χάρη σε συστοιχίες ιότων λιθίου, διατηρεί την ικανότητα να παρέχει αέρα για 96 ώρες και κοστίζει μόλις 1,9 εκατ. ευρώ. 

Πρόκειται για το Ι.Χ... υποβρύχιο C-Explorer 5, το οποίο αποκαλείται για συντομία CE5, δημιούργημα ολλανδικής εταιρίας με στόχο να προσελκύσει πελάτες ανάμεσα σε ιδιοκτήτες θαλαμηγών, αλλά και σε μεγάλες ξενοδοχειακές επιχειρήσεις.

Διαθέτει πληθώρα ανέσεων για τους τέσσερις επιβάτες και τον χειριστή του, οι οποίες το καθιστούν ένα πλήρως λειτουργικό εξερευνητή της αβύσσου.

Δείτε εδώ: 

Ψηφιακές... διαθήκες εξασφαλίζουν διαδικτυακή υστεροφημία

Ένα από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του Διαδικτύου είναι η… αθανασία, όχι όμως των ανθρώπων που το χρησιμοποιούν, αλλά των ηλεκτρονικών αποτυπωμάτων που έχουν αφήσει πίσω τους, όταν εγκαταλείψουν τον μάταιο τούτο κόσμο.

Δισεκατομμύρια… θνητοί σε όλο τον κόσμο αναρτούν καθημερινά φωτογραφίες, δεδομένα και άλλο υλικό, ενώ παράλληλα επισκέπτονται ιστοσελίδες για τα… μάτια τους μόνο. Κάποια από αυτά τα ίχνη θέτουν σε κίνδυνο την υστεροφημία ανθρώπων, οι οποίοι δε θέλουν να εκθέσουν τους ίδιους μετά θάνατον ή τους συγγενείς και τους φίλους τους εν ζωή και έτσι βρέθηκε μια λύση που εξασφαλίζει τη διαδικτυακή… κάθαρση.

Πρόκειται για μια νέα τάση που γνωρίζει μεγάλη άνθηση και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, με εταιρίες που εξειδικεύονται στον έλεγχο και την αφαίρεση προσωπικών δεδομένων από το Διαδίκτυο, σε συνέχεια μιας ψηφιακής… διαθήκης που αφήνει ο εκλιπών. Όσο περίεργο και αν ακούγεται, όλο και περισσότεροι άνθρωποι σκέφτονται τη διαχείριση της μετά θάνατον διαδικτυακής τους παρουσίας και ήδη πολλές εταιρίες προσφέρουν ένα πλήρες πακέτο «εξαγνισμού» και αφαίρεσης φωτογραφιών, αρχείων και ιστορικού πλοήγησης σε ακατάλληλες ιστοσελίδες σε όσους το επιθυμούν, έναντι βεβαίως σεβαστού αντιτίμου.

«Η ιδέα γεννήθηκε επειδή πλέον η πραγματική ζωή είναι άμεσα συνδεδεμένη με την ψηφιακή μας εικόνα. Ο καθένας που διαθέτει σύνδεση στο Διαδίκτυο έχει κατά μέσον όρο 26 λογαριασμούς, από ηλεκτρονικό ταχυδρομείο και προφίλ σε ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης, μέχρι τραπεζικούς λογαριασμούς και άλλα απόρρητα δεδομένα», αναφέρει ο Πολ Γκόλντινγκ υπεύθυνος της υπηρεσίας Cirrus Legacy, η οποία επιμελείται το… ξεψάχνισμα και τον ευπρεπισμό των ηλεκτρονικών ιχνών. «Εμείς προσφέρουμε έναν ασφαλή τρόπο διαχείρισης του υλικού αυτού και διαγραφής των δεδομένων που πιθανόν θα θέσουν σε κίνδυνο την εικόνα του πελάτη μας μετά θάνατο», συμπληρώνει ο ίδιος.

Πως λειτουργεί ο ψηφιακός εξαγνιστής

Οι εταιρίες αυτές προσφέρουν, έναντι συνδρομής στους πελάτες τους, τη δυνατότητα να καταγράψουν όλα τα συνθηματικά πρόσβασης σε ιστοσελίδες και υπηρεσίες, ακριβείς οδηγίες για το σβήσιμο δεδομένων και άλλες πληροφορίες, για τις οποίες ορίζουν εκτελεστή έναν «ψηφιακό κληρονόμο», συνήθως στενό τους φίλο ή συγγενή. Διατηρούν το δικαίωμα να επικαιροποιούν τα στοιχεία και να ενημερώνουν τις προτιμήσεις τους, ακόμα και για ιστότοπους με κακόφημο περιεχόμενο. Δεδομένου ότι δημοφιλείς ιστοσελίδες, όπως το facebook και το twitter για παράδειγμα, δε δίνουν τους κωδικούς εισόδου ακόμα και σε συγγενείς πρώτου βαθμού, παρά μόνο αν λάβουν τη ληξιαρχική πράξη θανάτου σε επίσημη μετάφραση, μια διαδικασία που μπορεί να διαρκέσει ακόμα και μήνες μετά το μοιραίο, οι εταιρίες αυτές εγγυώνται την άμεση μετά θάνατον εξαφάνιση δεδομένων που θα μπορούσαν να φέρουν σε δύσκολη θέση τον… μακαρίτη. Μερικές από αυτές προσφέρουν ακόμα και την εξεζητημένη υπηρεσία αποστολής ηλεκτρονικού μηνύματος στη λίστα επαφών του, η οποία θα ενημερώνει με μήνυμα της αρεσκείας του την… αποδημία του εις Κύριον.

Τι προβλέπει η νομοθεσία

Πολλές χώρες της Ε.Ε. αλλά και οι ΗΠΑ έχουν φροντίσει να κατοχυρώσουν νομοθετικά το δικαίωμα στη μετά θάνατον διαχείριση του ψηφιακού προφίλ του κάθε πολίτη, καθώς μόνο στη Βρετανία εκτιμάται ότι η αξία των ευαίσθητων πληροφοριών που αποθηκεύονται στο Διαδίκτυο, όπως οι κωδικοί για ηλεκτρονικούς τραπεζικούς λογαριασμούς, αγγίζει τα 3 δις ευρώ ετησίως. Σε αρκετές Πολιτείες των ΗΠΑ, η έννοια του «εκτελεστή της ψηφιακής διαθήκης» έχει πλέον αποκτήσει νομική υπόσταση και αναγνωρίζεται από τις Αρχές.

Οι διαδικτυακοί «καθαριστές» με ένα κλικ

http://deathswitch.com/

http://assetlock.net/

http://www.securesafe.com

http://www.cirruslegacy.com/

Η φυλακή που δεν... υπήρξε: Χοενσενχάουζεν

Προκαλεί τρόμο με την απλότητά του ο θάλαμος "χειρουργικών" ανακρίσεων

Οι Γερμανοί είναι γνωστοί για τη μεθοδικότητά τους, την ακρίβεια στη λεπτομέρεια και την εμμονή τους με την τάξη. Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά -διεστραμμένα όμως επί το αρνητικότατο- επιβεβαιώνονται μέχρι κεραίας στη φυλακή Χοενσενχάουζεν στο πρώην ανατολικό Βερολίνο, η οποία λειτούργησε από το 1951 μέχρι την πτώση του τείχους του Βερολίνου και την κατάρρευση της κομμουνιστικής δικτατορίας της Ανατολικής Γερμανίας το 1989. Το παράδοξο είναι ότι επισήμως αυτό το κολαστήριο δεν υπήρξε ποτέ. Δεν αναφερόταν στους χάρτες της εποχής, ενώ και οι φυλακισμένοι μεταφέρονταν με άκρα μυστικότητα, χωρίς να γνωρίζουν που βρίσκονται. 

Στο κέντρο παρακολούθησης των κελιών, οι τηλεοράσεις μένουν σήμερα βουβές

Σε αυτή τη φυλακή με το... αρκούντως γερμανικό όνομα, χιλιάδες "εχθροί του λαού" φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν και στιγματίστηκαν για μια ζωή από τα όργανα της τρομερής μυστικής αστυνομίας της χώρας Στάζι, η οποία είχε στηθεί κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν της χιτλερικής Γκεστάπο.

Στοιβαγμένα δοχεία παρασκευής και μεταφοράς φαγητού

Σήμερα, οι Γερμανοί οι οποίοι σέβονται την ιστορική τους μνήμη, ακόμα και τα αποτρόπαια εγκλήματα που έχουν διαπράξει κατά της ανθρωπότητας, έχουν μετατρέψει τη φυλακή σε μουσείο μνήμης. Δεκάδες χιλιάδες επισκέπτες βλέπουν τα κελιά και ακούν τις μαρτυρίες επιζώντων οι οποίες καταγράφηκαν για να διατηρηθεί ζωντανή η μνήμη της Οδύσσειάς τους.

Θάλαμος ανακρίσεων και απομόνωσης

Πολλοί φωτογράφοι έχουν καταγράψει με το φακό τους το εσωτερικό της φυλακής, δίνοντας σε όλους μας την ευκαιρία να κατανοήσουμε ότι πέρα από ιδεολογικές παρωπίδες και διάθεση στρέβλωσης της Ιστορίας και προσαρογής στα πιστεύω του καθενός μας, τα εγκλήματα κατά της αξιοπρέπειας και του δικαιώματος του ανθρώπου στην Ελευθερία, δε γνωρίζουν σύνορα, είτε διαπράττονται στις ΗΠΑ (βλέπε Γκουαντάναμο), είτε στη Γερμανία (Δυτική και Ανατολική της εποχής), είτε στη Σοβιετική Ένωση, είτε στην Ελλάδα και όπου αλλού.

Δείτε εδώ, εκεί, παραπέρα και εκείθε:

Το "νησί-θωρηκτό" του "κακού" Μπαρδέμ στον Τζέιμς Μποντ

Ο «κακός» Ραούλ Σίλβα, τον οποίο υποδύεται ο ηθοποιός Χαβιέ Μπαρδέμ στην τελευταία κινηματογραφική περιπέτεια “Skyfall” του Τζέιμς Μποντ, έχει το κρησφύγετό του σε ένα εγκαταλειμμένο νησί που θυμίζει σκηνικό Αποκάλυψης.

Ρημαγμένες πολυκατοικίες, δέντρα που έχουν φυτρώσει εκεί που άλλοτε υπήρχαν δρόμοι και πλατείες και διάσπαρτα συντρίμμια συνθέτουν μια εικόνα που θυμίζει αστικό κέντρο μετά από πυρηνική καταστροφή. Το μέρος αυτό δεν είναι κάποιο φανταστικό δημιούργημα ενός κινηματογραφικού στούντιο, αλλά υπάρχει στην πραγματικότητα.

Πρόκειται για το νησί Χασίμα, το οποίο οι Ιάπωνες αποκαλούν… χαϊδευτικά Γκουνκανζίμα, δηλαδή «νησί-θωρηκτό», λόγω της ομοιότητάς του με πολεμικό πλοίο. Οι υπεύθυνοι της ταινίας δε δυσκολεύτηκαν να επιλέξουν το «άντρο του Κακού», καθώς το νησί, που βρίσκεται στα ανοιχτά του Ναγκασάκι στην Ιαπωνία και χρησιμοποιήθηκε ως ορυχείο από τα τέλη του 19^ου αιώνα και μέχρι το 1974, όταν εγκαταλείφθηκε σε μια νύχτα, διέθετε όλες τις απαραίτητες υποδομές για να στεγάσει τους χιλιάδες ανθρακωρύχους που δούλευαν στα έγκατα της Γης.

Σκοτεινό παρελθόν

Το νησί, ιδιοκτησίας της μεγάλης ιαπωνικής εταιρίας «Μιτσουμπίσι», έχει σκοτεινό παρελθόν, καθώς κατά τη δεκαετία του 1930 και μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1940 χρησιμοποιούνταν ως εργατικό δυναμικό υπό απάνθρωπες συνθήκες κυρίως Κορεάτες, δεδομένου ότι η κορεατική χερσόνησος ήταν υπό ιαπωνική κατοχή. Γνώρισε την ακμή του τη δεκαετία του ’50, όταν ήταν από τα πλέον πυκνοκατοικημένα μέρη του κόσμου, με 5.200 ανθρώπους να συνωστίζονται στο νησί που μόλις ξεπερνά τα 6 τετραγωνικά χιλιόμετρα συνολικής επιφάνειας.

«Μόλις είδα αυτό το νησί κατευθείαν σκέφτηκα να το αξιοποιήσω για την ταινία. Χρησιμοποιήσαμε την τεχνολογία για να αναδείξουμε αυτή τη ζοφερή εικόνα», σημείωσε ο  βραβευμένος με Όσκαρ σκηνοθέτης της ταινίας Σαμ Μέντεζ και συμπλήρωσε: «Δε χρειάστηκε πάντως να κάνουμε πολλά, γιατί από μόνο του το μέρος είναι υποβλητικό και σίγουρα μεταδίδει μια απόκοσμη αίσθηση στο θεατή». Ο Χαβιέ Μπαρδέμ και αυτός κάτοχος Όσκαρ, χαρακτήρισε τη Γκουνκανζίμα «εντυπωσιακή» και παρατήρησε ότι «όταν είδα το νησί, αισθάνθηκα πραγματικά απομονωμένος. Το να βρίσκεσαι σε ένα τέτοιο μέρος σε κάνει να αισθάνεσαι άβολα, γιατί τα άδεια κτίρια και η εικόνα ξαφνικής εγκατάλειψης σε κάνουν να αισθάνεσαι ταυτόχρονα την παρουσία και την απουσία τόσων χιλιάδων ανθρώπων».

Σήμερα το νησί παραμένει «απαγορευμένη ζώνη» και μόνο σποραδικές επισκέψεις επιτρέπονται σε αυτό, μετά από γραφειοκρατικές άδειες που απαιτούν χρόνο για να δοθούν. Ίσως η επιτυχία του… νέου Τζέιμς Μποντ να αλλάξει το καθεστώς και η Γκουνκανζίμα γεμίσει και πάλι ανθρώπους. Αυτή τη φορά τουρίστες που θα θέλουν να περπατήσουν σε ένα μνημείο της βιομηχανικής ανάπτυξης της Ιαπωνίας, βαδίζοντας στα βήματα όχι μόνο του «κακού» Ραούλ Σίλβα, όπως είναι το όνομα του Μπαρδέμ στην ταινία, αλλά και σε εκείνα των χιλιάδων εργατών που μόχθησαν στα σπλάχνα του για σχεδόν 100 χρόνια.

Από υποβρύχιο του Α' Παγκοσμίου σε καταδυτικό κέντρο

Ένας αεροσυμπιεστής γερμανικού υποβρυχίου του Α' Παγκοσμίου Πολέμου (1914-1918) ολοκλήρωσε... ευδοκίμως τη σταδιοδρομία του, μετά από 104 χρόνια ζωής, καθώς είχε κατασκευαστεί το 1908 και πλέον θα βρει νέα ζωή ως έκθεμα  σε Μουσείο της Νέας Ζηλανδίας.

Αν μη τι άλλο ενδιαφέρουσα είναι η ιστορία ενός αεροσυμπιεστή υποβρυχίου, ο οποίος μετά τη λήξη του Α' Παγκοσμίου το 1918 μεταφέρθηκε ως λάφυρο στη Βρετανία και μετά από Οδύσσεια βρέθηκε στη Νέα Ζηλανδία, όπου στα μέσα της δεκαετίας του 1970 απέκτησε το ρόλο... γεμιστή φιαλών κατάδυσης με πεπιεσμένο αέρα. Η "μεγάλη Μπέρτα" μπορούσε να γεμίσει μια μπουκάλα σε μόλις 40 δευτερόλεπτα, δίνοντας... υποβρύχια χαρά με άρωμα Ιστορίας στους αυτοδύτες.

Κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου από τα 360 γερμανικά υποβρύχια, βυθίστηκαν ή αχρηστεύθηκαν τα 178. Συνολικά είχαν βυθίσει περίπου 5.000 πλοία της Εγκάρδιας Συνεννόησης, ή Entente Cordiale όπως ονομάζονταν οι σύμμαχοι κατά των Γερνανών και της Αυστροουγγρικής αυτοκρατορίας.

Διαβάστε εδώ: 

Καταρρίφθηκε στα 20, δοκίμασε ελεύθερη πτώση στα 88 του

Ο 88χρονος Μπίλλ Κόννελλ είναι βετεράνος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Στα 20 του, στην πρώτη του πολεμική αποστολή, καταρρίφθηκε από αντιαεροπορικά πυρά των Ιαπώνων, τα οποία κόστισαν τη ζωή στον βομβαρδιστή και πλοηγό του.

Το αεροσκάφος του, βομβαρδιστικό κάθετης εφόρμησης Κέρτιςς Χελντάιβερ συνετρίβη και ο ίδιος βρέθηκε σε στρατόπεδο αιχμαλώτων, μέχρι τη λήξη του πολέμου.

Επιστροφή στο σήμερα και ο Κόννελλ, έχοντας συμπληρώσει αισίως τα 88 του χρόνια, αποφάσισε να δοκιμάσει ελεύθερη πτώση με αλεξίπτωτο. "Είχα να πέσω από αεροπλάνο από το 1944" είπε ο ίδιος και χαριτολογώντας συμπλήρωσε: "Αυτή τη φορά ήταν πολύ πιο ευχάριστο". Ο υπέργηρος... έφηβος σκοπεύει να κάνει και άλλες πτώσεις με αλεξίπτωτο.

Διαβάστε εδώ: 

Βρήκαν ναυάγιο πλοίου που συγκρούστηκε με... γέφυρα

Το ναυάγιο ενός ποταμόπλοιου που συγκρούστηκε με πυλώνα γέφυρας το 1908 και βυθίστηκε, ευτυχώς χωρίς να υπάρξουν θύματα, στον Καναδά εντόπισαν αρχαιολόγοι οι οποίοι έχουν ήδη ανελκύσει εκατοντάδες ευρήματα που φωτίζουν το τέλος εποχής των ατμοκίνητων ποταμόπλοιων που εκτοπίστηκαν από την ανάπτυξη του σιδηροδρόμου.

Το "City of Medicine Hat" ήταν ένα πολυτελές σκάφος που ταξίδευε στον ποταμό Σασκέτσουαν του Καναδά, όταν το πηδάλιό του μπλέχτηκε σε καλώδια την 7η Ιουνίου του 1908. Όντας ακυβέρνητο συγκρούστηκε με πυλώνα σιδηροδρομικής γέφυρας, με αποτέλεσμα να σημειωθεί εισροή υδάτων και να βυθιστεί σε ελάχιστο χρόνο.

Οι αρχαιολόγοι θεωρούν το εύρημα σημαντικό γιατί δίνει πολλά στοιχεία για τα είδη καθημερινής χρήσης του πληρώματος, αλλά και την πολυτελή κατασκευή του.

Διαβάστε εδώ: 

Χρυσάφι και... ουίσκι στο ναυάγιο του 1854

Στις 10 το πρωί της 7ης Δεκεμβρίου του 1854 φωτιά στο λεβητοστάσιο του ατμόπλοιου "Ουεστμόρλαντ" το άφησε ακυβέρνητο στη λίμνη Μίσιγκαν. Η μοίρα του σφραγίστηκε και γρήγορα βυθίστηκε με τουλάχιστον 15 μέλη του πληρώματος και επιβάτες να χάνονται κάτω από τα κύματα.

Σύντομα η πραγματικότητα αναμίχθηκε με μια γερή... δόση μύθου και οι ιστορίες για το φορτίο του, που απαρτιζόταν από χρυσά νομίσματα και βαρέλια ουίσκι προσέλκυσε κυνηγούς θησαυρών από όλες σχεδόν τις ΗΠΑ.

Τελικά το ναυάγιο εντοπίστηκε από αυτοδύτες το 2010, διατηρημένο σε άριστη κατάσταση και πλέον το "κυνήγι του θησαυρού" αποκτά νέα διάσταση. Αν επιβεβαιωθούν οι φήμες για το φορτίο του, ο ευρών θα γίνει κατά μερικά εκατομμύρια δολάρια πλουσιότερος.

Διαβάστε εδώ: