ΠΑΤΡΙΣ: Βούλιαξε το 1868, εξακολουθεί να ναυαγεί όμως ακόμη και σήμερα

Ένα σπάνιο δείγμα ναυπηγικής τέχνης του 19^ου αιώνα σαπίζει εκτεθειμένο στις καιρικές συνθήκες

Το τροχήλατο επιβατηγό ατμόπλοιο «Πατρίς» προσέκρουσε σε ξέρα στον όρμο του Κούνδουρου στα νότια της Κέας το 1868 και βυθίστηκε, ευτυχώς χωρίς ανθρώπινες απώλειες, παραμένοντας ξεχασμένο για δεκαετίες. Μετά την ανακάλυψη και εν συνεχεία την ταυτοποίησή του, αλλά και τη σταδιακή αύξηση του αριθμού των αυτοδυτών που το επισκέπτονταν τα τελευταία χρόνια, αποφασίστηκε η μερική ανέλκυσή του, ώστε να εκτεθούν κομμάτια του στο Μουσείο της Ερμούπολης στη Σύρο, ως μοναδικό δείγμα ναυπηγικής τέχνης του 19^ου αιώνα.

Το 2007 πραγματοποιήθηκε με επιτυχία η δύσκολη τεχνικά επιχείρηση ναυαγιαίρεσης τμημάτων του, τα οποία εκτός των μικρού μεγέθους καθημερινών αντικειμένων (ποτήρια, κούπες και δύο κανόνια), περιλάμβανε και τον έναν από τους δύο κινητήριους τροχούς του, βάρους σχεδόν 16 τόνων.

Η υπόθεση της ανέλκυσης είχε προκαλέσει αρκετές αντιδράσεις. Κάποιοι υποστήριξαν ότι η έκθεση του τροχού σε ένα μουσείο θα έδινε την ευκαιρία στο ευρύ κοινό να πληροφορηθεί μια άγνωστη σελίδα της ναυτικής ιστορίας της χώρας, ενώ άλλοι θεώρησαν ότι η αφαίρεσή του από το ναυάγιο του «Πατρίς» ερχόταν σε αντίθεση με την πεποίθηση ότι τα ναυάγια πρέπει να παραμένουν ως έχουν στο βυθό.

Η φωτογραφική μαρτυρία

Τέσσερα χρόνια μετά την ανέλκυση του τροχού η θλιβερή πραγματικότητα που απέχει πολύ από τις αγαθές προθέσεις όσων συμμετείχαν σε αυτή, αλλά και όσων χρηματοδότησαν το εγχείρημα, απεικονίζεται στις φωτογραφίες που δημοσιεύει σήμερα ο «ΕΤ». Ό,τι έχει απομείνει από τον τροχό, σαπίζει στο προαύλιο του βιομηχανικού μουσείου της Σύρου, εκτεθειμένο στις καιρικές συνθήκες, ενώ ένας σωρός σκουριάς και άλλων υλικών έχει συγκεντρωθεί κάτω από την αμφίβολης αισθητικής τσιμεντένια βάση πάνω στην οποία έχει τοποθετηθεί.

Ο κ. Παναγιώτης Τασιαδάμης, από την οργάνωση ερασιτεχνών αυτοδυτών «Υδροναύτες» σχολιάζοντας την οικτρή κατάσταση που αντίκρισε όταν επισκέφθηκε το Μουσείο, σημείωσε: «Είχα την τύχη να περιηγηθώ υποβρυχίως στο ναυάγιο του «Πατρίς» στην Κέα. Το  εντυπωσιακότερο μέρος του πλοίου ήταν οι τροχοί του, λόγω του μεγέθους και των μηχανισμών λειτουργίας τους που ήταν ακόμα ευδιάκριτοι. Μετά από αρκετά χρόνια, έμελλε να συναντηθώ και πάλι με τον έναν τροχό του, όχι στον βυθό της Κέας αυτή τη φορά, αλλά στην αυλή του Βιομηχανικού Μουσείου Σύρου όπου εκτίθεται πλέον μετά την ανέλκυσή του. Είδαμε λοιπόν τον ίδιο, γνώριμο τροχό που κάποτε είχαν φροντίσει οι θαλάσσιοι οργανισμοί να κάνουν ένα με το περιβάλλον, να βρίσκεται "γυμνός" και σκουριασμένος στην τσιμεντένια βάση του και κάτω από αυτόν ένας σωρός από σκουριασμένο μέταλλο και παλιό ξύλο να δείχνει το μέγεθος της καταστροφής του. Αυτό που δεν είδαμε, είναι όλα αυτά που θα περίμενα να υπάρχουν για να αναδείξουν την ιστορία του και να δικαιολογήσουν τον "αποχωρισμό" του από το υπόλοιπο ναυάγιο».

Η απουσία οποιασδήποτε σήμανσης που θα εξηγούσε στον επισκέπτη την ιστορία, τη μοναδικότητα, αλλά και τη λειτουργία του τροχού, σε συνδυασμό με την έλλειψη συντήρησης, υποβαθμίζουν σε τέτοιο βαθμό το εύρημα, ώστε να μην είναι διόλου απίθανο να καταρρεύσει κάποια στιγμή και να καταντήσει ένας σωρός σκουριασμένων κομματιών που δε θα θυμίζουν σε τίποτε την προέλευσή τους. «Δεν ήταν μόνο η εικόνα της εγκατάλειψής του που μας γέμισε θλίψη, ούτε αποκλειστικά η αίσθηση πως μέρα με την ημέρα καταστρέφεται ένα μοναδικό δείγμα ναυπηγικής τέχνης. Είναι που ο τροχός αυτός, στην κατάσταση στην οποία βρίσκεται πια, έχασε την ικανότητα του να ταξιδεύει την φαντασία μας και πλέον έμοιαζε περισσότερο "ακίνητος" παρά ποτέ. Μπορεί να ακούγεται περίεργο, αλλά η θάλασσα έχει την δυνατότητα να δίνει ζωή και κίνηση σε κάτι άψυχο, όπως ένα ναυάγιο. Όταν λοιπόν πρέπει να αφαιρέσουμε κάτι από το περιβάλλον που το "ζωντανεύει", οφείλουμε τουλάχιστο να του φερθούμε με τέτοιο τρόπο ώστε να του δώσουμε και πάλι ζωή, για να συνεχίσει να προσφέρει.  Και αυτό που είδα στο βιομηχανικό μουσείο, ήταν κάτι που πεθαίνει μέρα με την ημέρα», μας είπε ο κ. Τασιαδάμης.

Ανέλκυση ή όχι;

Το ζήτημα της νόμιμης και ελεγχόμενης ανέλκυσης ή μη ναυαγίων, ή αντικειμένων από αυτά, δεν είναι μόνο ελληνικό ζήτημα. Παρόμοιες συζητήσεις, με φανατικούς υποστηρικτές από κάθε πλευρά, γίνονται σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της υφηλίου. Από τον «Τιτανικό» και τα ισπανικά γαλιόνια της Καραϊβικής, μέχρι τα αρχαιοελληνικά και τα σύγχρονα ναυάγια της Μεσογείου, κοινός παρονομαστής δεν είναι μόνο η απόκτηση γνώσης, αλλά και η σωστή συντήρησή τους, έτσι ώστε να διατηρηθεί η ταυτότητά τους όσο το δυνατόν περισσότερο αναλλοίωτη.

Ο κ. Τασιαδάμης προτιμά τη μέση οδό και εξηγεί: «Δεν είμαι αντίθετος στις ανελκύσεις που έχουν σκοπό την ανάδειξη της πολιτιστικής μας κληρονομιάς ή της ναυπηγικής μας ιστορίας, όταν αυτές εμπεριέχουν τον απαιτούμενο σεβασμό για τα εκθέματα και έχουν τα στοιχεία που θα τα προστατέψουν και κυρίως θα τα αναδείξουν. Στην περίπτωση του τροχού του "Πατρίς", η προσωπική μου αίσθηση είναι πως η αντιμετώπισή του, δεν είναι καθόλου αντάξια της ιστορίας και της μοναδικότητάς του».

Τροχήλατο ατμόπλοιο ΠΑΤΡΙΣ, μήκους 67 μέτρων

Ναυπηγήθηκε στη Βρετανία -κατόπιν παραγγελίας του βασιλιά Όθωνα- το 1859 και παραδόθηκε το 1860. Είχε τρία «αδέρφια», το δίδυμό του «Αμαλία», και δυο μικρότερου μεγέθους, το «Βυζάντιον» και το «Επτάνησος». Το «Όθων» μετονομάστηκε σε «Πατρίς» και το «Αμαλία» σε «Ευνομία». Διατέθηκαν στην Ελληνική Ατμοπλοΐα για τη δρομολόγησή τους από τον Πειραιά στη Σύρο.

*Οι φωτογραφίες παραχωρήθηκαν από τον κ. Π. Tασιαδάμη/ΥΔΡΟΝΑΥΤΕΣ www.ydronaftes.gr

Κράτος-κλέφτης

Μέσα στο κατακαλόκαιρο ανακοινώθηκαν τα νέα χαράτσια, δείχνοντας για ακόμα μια φορά την παντελή έλλειψη σοβαρότητας και την ασυνέπεια λόγων και έργων του κράτους, γεγονός βέβαια μάλλον συνηθισμένο διαχρονικά, δεδομένου ότι αποτελεί μέρος της… οθωμανικής παράδοσης.

Απλά, για μια ακόμα φορά και μάλιστα μεσούσης μιας δυσμενούς οικονομικής και κοινωνικής συγκυρίας, αποδεικνύεται ότι η φορολόγηση έχει μονίμως τους ίδιους στο στόχαστρο, μισθωτούς και συνταξιούχους. Η κυνική αυτή ομολογία του κρατικού μηχανισμού, της ανικανότητάς του να εξορθολογίσει τα φορολογικά βάρη και να ελέγξει τη φοροδιαφυγή είναι τουλάχιστον εξοργιστική. Ακόμα περισσότερο τώρα, που οι ίδιοι και οι ίδιοι καλούνται να πληρώσουν τα σπασμένα δεκαετιών, πράγμα που περισσότερο θυμίζει σαδιστικό παιχνίδι, παρά ρεαλιστική πρόταση.

Η αξιοπιστία της πολιτικής και των οργάνων της έχει φτάσει στο ναδίρ, την ώρα που οι πολίτες έχουν γονατίσει από τα επαχθή μέτρα και απελπίζονται από το έλλειμμα αναπτυξιακού σχεδιασμού. Νέες επιβαρύνσεις από ένα κράτος-κλέφτη, χωρίς καμία ευαισθησία για την κοινωνία που στενάζει, απλά και μόνο επειδή «ήμασταν υποχρεωμένοι να κάνουμε αλλαγές αποδεκτές από τους εταίρους», όπως είπε ο αρμόδιος υπουργός χωρίς να ντραπεί.

Και τώρα έχουμε καλοκαιράκι, το χειμώνα όμως που το πετρέλαιο θέρμανσης που με τα νέα μέτρα θα φτάσει τιμές ρεκόρ, να δούμε τι θα καίει ο κόσμος για να ζεσταθεί.

Η ευτυχία δεν κρύβεται σε ένα χάπι

Τελευταίοι στη χρήση αντικαταθλιπτικών οι Έλληνες, σύμφωνα με πανευρωπαϊκή έρευνα 

Δεν είναι πολλές οι περιπτώσεις που πανηγυρίζει κάποιος επειδή είναι… τελευταίος, αλλά έρευνα που δημοσιεύθηκε χθες καταδεικνύει ότι οι Έλληνες χρησιμοποιούν λιγότερο τα αντικαταθλιπτικά φάρμακα, σε σύγκριση με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους. Η διαπίστωση των επιστημόνων των πανεπιστημίων του Ουόρικ και του Στέρλιγκ στη Βρετανία βασίζεται σε μελέτη και αξιολόγηση των δεδομένων που προέκυψαν από την ανάλυση των στατιστικών στοιχείων του Ευρωβαρόμετρου της Ε.Ε. για την περίοδο  Φεβρουαρίου-Μαρτίου 2010.

«Ο ήλιος, η θάλασσα και η φύση λειτουργούν ως φυσικά αντικαταθλιπτικά. Αυτός είναι και ο λόγος που ο αριθμός των Ελλήνων που κάνουν χρήση αντικαταθλιπτικών χαπιών είναι μειωμένος σε σχέση με άλλες χώρες της Ευρώπης, όπου επικρατούν χειρότερες καιρικές συνθήκες. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι στη Βόρεια Ευρώπη εμφανίζονται υψηλά ποσοστά κατανάλωσης αλκοόλ, το οποίο χωρίς να είναι φάρμακο έχει αντικαταθλιπτική δράση», δηλώνει στον «ΕΤ» ο Ιωάννης Κούρος, πρόεδρος της Εταιρίας Ψυχολογίας-Ψυχιατρικής Ενηλίκου & Παιδιού.

Οι καθηγητές Ντέιβιντ Μπλαντσφλάουερ και Άντριου Όσβαλντ που ηγήθηκαν της έρευνας εξέτασαν ένα τυχαίο δείγμα 27 περίπου χιλιάδων ατόμων και διαπίστωσαν ότι παρά το ότι η χρήση αντικαταθλιπτικών έχει πάρει την ανιούσα την τελευταία δεκαετία, στην Ελλάδα το 97% του πληθυσμού -το υψηλότερο στην Ευρώπη σύμφωνα με το Ευρωβαρόμετρο- δεν έχει ποτέ καταφύγει στα χάπια «τεχνητής ευτυχίας» για να ξεπεράσει κάποιο ψυχολογικό του πρόβλημα. Μόλις το 1% των Ελλήνων έχει λάβει περιστασιακά με συνταγή γιατρού κάποιο σκεύασμα, ενώ για διάστημα μεγαλύτερο των τεσσάρων εβδομάδων το ποσοστό κυμαίνεται και πάλι γύρω στο 1%.

Λόγω του ότι τα δεδομένα που άντλησαν οι επιστήμονες βασίζονται σε στοιχεία προ… Μνημονίου, ο κ. Κούρος δίνει τη δική του εξήγηση για τα ευρήματα της έρευνας στη χώρα μας και σημειώνει ότι «το ποσοστό ακούγεται μικρό, καθώς υπάρχει ένας σημαντικός αριθμός πολιτών που κάνουν χρήση αντικαταθλιπτικών. Η κλινική εμπειρία δείχνει ότι τα ποσοστά είναι πλέον λίγο πιο αυξημένα».

Μια άλλη διάσταση, ιδιαίτερα ανησυχητική είναι η ανεξέλεγκτη λήψη τέτοιου είδους φαρμακευτικών ουσιών, χωρίς ιατρική συνταγή, όπως τονίζει ο ειδικός: «Αρκετοί ασθενείς που έχουν κάνει στο παρελθόν χρήση αντικαταθλιπτικών, όταν υποτροπιάζουν ξεκινούν από μόνοι τους τα χάπια, χωρίς να επικοινωνήσουν με το θεράποντα γιατρό τους. Τα αντικαταθλιπτικά πρέπει να λαμβάνονται μόνο με συνταγή γιατρού. Σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να θεωρηθούν ακίνδυνες ουσίες, καθώς χωρίς ιατρική παρακολούθηση μπορεί να έχουν ιδιαίτερα αρνητικά αποτελέσματα. Οι άνθρωποι που παίρνουν υπερβολική δόση για τις ανάγκες τους, πολλές φορές παρουσιάζουν κρίσεις μανίας με δυσάρεστες συνέπειες. Έχουν υπερβολική αυτοπεποίθηση και χάνουν το αίσθημα του κινδύνου, κάτι το οποίο μπορεί να οδηγήσει για παράδειγμα σε ένα τροχαίο ατύχημα. Την ίδια ώρα, μπορεί να προχωρήσουν και σε κάποια απόπειρα αυτοκτονίας».

Η ακρίβεια των δεδομένων της έρευνας έχει και μια παράπλευρη ερμηνεία, δεδομένου ότι η παραδοχή της χρήσης τέτοιων σκευασμάτων δεν είναι εύκολη, καθώς όσοι καταφεύγουν σε αυτά με ιατρική συνταγή, πολλές φορές στιγματίζονται από τον οικογενειακό ή κοινωνικό τους περίγυρο, όπως επισημαίνει ο κ. Κούρος: «Η χρήση τους στην Ελλάδα είναι ακόμα ταμπού, γιατί αρκετοί άνθρωποι δεν αντιλαμβάνονται ακόμα τη διαφορά ανάμεσα σε ένα χάπι που θα τους ναρκώσει και ένα άλλο που θα τους βοηθήσει να αντιμετωπίσουν την κατάθλιψη. Πιστεύουν ότι μπορούν να την καταπολεμήσουν με λίγο αλκοόλ παραπάνω, ή υιοθετώντας επιπόλαιες συμπεριφορές».

Σε κάθε περίπτωση πάντως, τα στατιστικά δεδομένα που χρησιμοποιήθηκαν στην έρευνα δείχνουν ότι η λελογισμένη και υπό ιατρική επίβλεψη λήψη αντικαταθλιπτικών σκευασμάτων λειτουργεί θετικά και προσφέρει καλύτερο επίπεδο ζωής, ενώ την ίδια ώρα προφυλάσσει το άτομο από αρνητικές επιλογές. 

Στις άλλες χώρες

Η Πορτογαλία έχει το θλιβερό προνόμιο να έχει τους περισσότερους χρήστες αντικαταθλιπτικών φαρμάκων στην Ευρώπη, καθώς μόλις το 84% δηλώνει ότι δεν κατέφυγε ποτέ στη χρήση τους, ενώ ποσοστό 5% δηλώνει ότι «χαπακώνεται» περιστασιακά, το 2% συχνά για λιγότερο από τέσσερις εβδομάδες και το 9% για διάστημα περισσότερο του ενός μήνα. Υψηλά ποσοστά καταγράφονται επίσης σε χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ, όπως η Λετονία, η Λιθουανία, η Σλοβακία και η Ρουμανία και σε βορειοευρωπαϊκές χώρες όπως η Δανία και η Φινλανδία.

Τα κύρια αίτια χρήσης τους είναι η κατάθλιψη που προκαλεί η ανεργία, το χαμηλό μορφωτικό επίπεδο, αλλά και η επιδείνωση των οικογενειακών δεσμών (διαζύγια, χωρισμοί). Σε απόλυτα ποσοστά, οι γυναίκες χρησιμοποιούν ευκολότερα και πιο συχνά τέτοιες ουσίες, ενώ η ηλικιακή ομάδα που κυριαρχεί σε όλες τις χώρες είναι η μέση ηλικία, με έξαρση γύρω στα 50 έτη.

1 στους 13 Ευρωπαίους χρησιμοποίησε αντικαταθλιπτικά το 2010

Αύξηση 100% από το 1990 στο 2000

15% των Βρετανών πάσχουν από κάποια ψυχολογική διαταραχή

Υψηλότερα ποσοστά χρηστών:

1. Οι μεσήλικες
2. Όσοι ζουν με τους γονείς τους μετά τα 30
3. Οι άνεργοι
4. Οι συνταξιούχοι
5. Οι διαζευγμένοι
6. Χαμηλού μορφωτικού επιπέδου

ΧΡΗΣΗ ΑΝΤΙΚΑΤΑΘΛΙΠΤΙΚΩΝ

ΧΩΡΑ	ΠΟΤΕ	ΠΕΡΙΣΤΑΣΙΑΚΑ	ΤΑΚΤΙΚΑ (λιγότερο από μήνα)	ΤΑΚΤΙΚΑ (περισσότερο από μήνα)
Ελλάδα	97%	1%	0	1%
Γερμανία	95%	1%	1%	3%
Πορτογαλία	84%	5%	2%	9%
Σλοβακία	91%	6%	1%	2%
Βρετανία	91%	1%	1%	7%
Λιθουανία	89%	6%	1%	3%

ΠΟΣΟΣΤΟ ΧΡΗΣΗΣ ΑΝΑ ΗΛΙΚΙΑ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΧΩΡΕΣ (στρογγυλοποίηση)

25-34	35-44	45-64	65 και άνω
15%	20%	45%	20%

ΠΟΣΟΣΤΟ ΑΝΑ ΦΥΛΟ (ΜΕ ΑΝΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΣΤΡΟΓΓΥΛΟΠΟΙΗΣΗ)

Άνδρες: 40%

Γυναίκες: 60% 

Σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης οι Ωκεανοί της Γης

Οι Ωκεανοί της Γης βρίσκονται σε πολύ χειρότερη κατάσταση από όσο πιστεύαμε μέχρι σήμερα, προειδοποιεί διεθνής ομάδα περιβαλλοντολόγων. Το πρόγραμμα για την κατάσταση των Ωκεανών (IPSO), το οποίο αποτελεί έναν οργανισμό-ομπρέλα που περικλείει πολλές επιστημονικές κατευθύνσεις αξιολόγησε δεδομένα που συλλέχθηκαν από τις θάλασσες όλου του Κόσμου και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια άνευ προηγουμένου καταστροφή του θαλάσσιου περιβάλλοντος.

Εκτός από την υποβάθμιση του περιβάλλοντος η οποία έχει πλέον λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις, οι ειδικοί προβληματίζονται ιδιαίτερα από την ελλιπή εφαρμογή της νομοθεσίας που έχει ψηφιστεί διεθνώς ή τοπικά από κυβερνήσεις χωρών, τόσο του ανεπτυγμένου όσου και του αναπτυσσόμενου κόσμου.

Η συστηματική υπεραλίευση, σημειώνει η οργάνωση, έχει οδηγήσει πολλά είδη ψαριών στο χείλος της εξαφάνισης και είναι χαρακτηριστικό, όπως επισημαίνουν οι επιστήμονες, ότι είδη που μέχρι πρότινος θεωρούνταν μη εμπορικά αξιοποιήσιμα έχουν πλέον μπει στο «στόχαστρο» της αλιευτικής βιομηχανίας, ελλείψει άλλων ειδών.

«Η αδυναμία ελέγχου στην ανοιχτή θάλασσα, έχει οδηγήσει στην πλήρη αποχαλίνωση μεγάλων αλιευτικών εταιρειών, οι οποίες μετατρέπουν τους άλλοτε πλούσιους σε ζωή ωκεανούς, σε έρημες εκτάσεις νερού», σημείωσε ο καθηγητής βιολογίας της Οξφόρδης και μέλος της ομάδας Άλεξ Ρότζερς και συμπλήρωσε: «Αυτό που δεν αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος λόγω της απληστίας του είναι ότι αν εξαντληθούν τα ιχθυαποθέματα των θαλασσών, οι συνέπειες δε θα είναι μόνο οικονομικές, λόγω της κατάρρευσης της βιομηχανικής αλιείας, αλλά πολύ περισσότερο θα επεκταθούν και στις αλυσιδωτές αντιδράσεις που θα προκληθούν σε πολλούς τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας».

ΠΗΓΗ: www.stateoftheocean.org/  

Η γυάλινη σημαία έσπασε...

Εγκατάσταση του Κώστα Βαρώτσου

Άνθρωπος, ο συνήθης ύποπτος...

Στα πρόθυρα της εξαφάνισης σπάνια είδη πτηνών στη χώρα μας

Η λαθροθηρία, η ανθρωπογενής όχληση και ο κατακερματισμός των βιοτόπων, είναι οι κύριοι λόγοι που προκαλούν ασφυκτική πίεση στους πληθυσμούς σπάνιων και απειλούμενων ειδών πτηνών στην Ελλάδα, σύμφωνα με την Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία (ΕΟΕ). Η φετινή επικαιροποίηση του Κόκκινου Καταλόγου της Διεθνούς Ένωσης για την Προστασία της Φύσης (IUCN), αυξάνει τον αριθμό των απειλούμενων ειδών παγκοσμίως στα 1.253, ένα εξαιρετικά ανησυχητικό ποσοστό που ανέρχεται στο 13% του παγκόσμιου πληθυσμού πουλιών. «Βασικές απειλές για πολλά είδη πτηνών στην Ελλάδα είναι η απώλεια, η υποβάθμιση και ο κατακερματισμός των βιοτόπων τους, αλλά και οι αλλαγές χρήσης γης: Παραδοσιακές καλλιέργειες εγκαταλείπονται ή μετατρέπονται σε μονοκαλλιέργειες», σημειώνει η Ρούλα Τρίγκου, Συντονίστρια Ενημέρωσης και Ευαισθητοποίησης Δράσεων Διατήρησης της ΕΟΕ.

Είδη στο «κόκκινο»

Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΟΕ, μόλις 45-50 νανόχηνες, ένα μεταναστευτικό είδος που ξεχειμωνιάζει στη Βόρεια κυρίως Ελλάδα, επιζούν πανευρωπαϊκά, καθώς «πληρώνουν» την ομοιότητά τους με τις ασπρομέτωπες χήνες, των οποίων το κυνήγι επιτρέπεται. Το ίδιο ισχύει και για την καμπίσια πέρδικα, ένα κάποτε πολυπληθές είδος που αποδεκατίστηκε και πλέον κινδυνεύει με εξαφάνιση.

Ένα ακόμα είδος που κινδυνεύει με εξαφάνιση στην Ελλάδα είναι ο Ασπροπάρης, το μικρότερο από τα 4 είδη γύπα που αναπαράγονται στη χώρα μας. Κατά τις περασμένες δεκαετίες ο Ασπροπάρης ήταν κοινός σε όλη τη χώρα, σήμερα όμως έχει υποστεί μείωση μεγαλύτερη από 80%. Έχουν απομείνει πια λιγότερα από 50 ζευγάρια, με κυριότερη απειλή για την επιβίωσή τους τη δηλητηρίαση από τη χρήση δολωμάτων, όπως και από τη μείωση της ελεύθερης κτηνοτροφίας, δεδομένου ότι οι γύπες είναι οι «καθαριστές» της φύσης, καθώς τρέφονται κυρίως με κουφάρια ζώων.   

Η χώρα μας βρίσκεται στο δρόμο μετανάστευσης πολλών ειδών και η προστασία τους ή μη σε μεγάλο βαθμό επηρεάζει και τις πιθανότητες επιβίωσής τους: «Φιλοξενούμε περισσότερο από το 85% του παγκόσμιου πληθυσμού Μαυροπετρίτη στα νησιά και τις νησίδες του Αιγαίου κάθε χρόνο. Η Ελλάδα έχει μεγάλη ευθύνη για την επιβίωση του είδους αυτού και για αυτό υλοποιούμε προγράμματα προστασίας του αλλά και ενημέρωσης του κοινού», σχολιάζει η κ. Τρίγκου.

…και η θετική πλευρά

Παρά το ότι η κατάσταση φαίνεται δυσοίωνη, αναδεικνύονται και μερικά επιτυχημένα παραδείγματα: Το Κιρκινέζι, μικρόσωμο είδος γερακιού που επισκέπτεται τη χώρα μας κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, μεταπήδησε από Τρωτό σε είδος Μειωμένου Ενδιαφέροντος σε παγκόσμιο επίπεδο, αν και στην Ελλάδα παραμένει Τρωτό σύμφωνα με το Ελληνικό Κόκκινο Βιβλίο των Απειλούμενων Ζώων. «Το παράδειγμα αυτό, μας προσφέρει μία νησίδα ελπίδας για την κατάσταση του περιβάλλοντος. Το μήνυμα που μας δίνει ο Κόκκινος Κατάλογος είναι ότι μπορούμε να αντιστρέψουμε την κατάσταση για πολλά Κινδυνεύοντα είδη. Πρέπει όμως να υπάρχει η πολιτική βούληση και το ενδιαφέρον όλων μας για να στηρίξουμε πρωτοβουλίες διατήρησης και προστασίας της φύσης» εξηγεί ο Θάνος Καστρίτης, Συντονιστής του Τομέα Διατήρησης της ΕΟΕ.

Ποια είδη είναι στο κόκκινο στη χώρα μας

Κολχικός φασιανός

Νανόχηνα

Σταχτόχηνα

Χηνοπρίστης

Χαλκόκοτα

Στεπογέρακο

Τσίφτης

Θαλασσαετός

Γυπαετός

Ασπροπάρης

Λιβαδόκιρκος

Βασιλαετός

Χαμωτίδα

Λεπτομύτα

Το διαστημικό "μάτι" βρήκε νέους πλανήτες

Άλλους δέκα πλανήτες, έξω από τα «σύνορα» του Ηλιακού μας Συστήματος, εντόπισε ο δορυφόρος COROT της γαλλικής αεροδιαστημικής υπηρεσίας, ανεβάζοντας το σύνολό τους στους 561 μέχρι σήμερα. Αν και οι επιστήμονες θεωρούν πιθανό ότι ο αριθμός των εξωπλανητών, όπως ονομάζονται εκείνοι που υπάρχουν εκτός ηλιακού συστήματος, ανέρχεται σε μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια, κάθε νέα ανακάλυψη φωτίζει περισσότερο τα μυστήρια της δημιουργίας του Σύμπαντος.

Ο «νεογέννητος» πλανήτης

Επτά από τους νέους πλανήτες έχουν το μέγεθος του Δία, ολοκληρώνοντας την τροχιά γύρω από τα άστρα τους σε μερικές μόλις ημέρες, ενώ οι υπόλοιποι είναι μικρότεροι. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει ένας πλανήτης, ο οποίος κινείται γύρω από το άστρο Corot-18, ηλικίας μόλις 600 εκατομμυρίων ετών, γεγονός που ενθουσίασε τους αστροφυσικούς. Ένας τέτοιος πλανήτης θεωρείται «νεοσσός» και η μελέτη του θα βοηθήσει την επιστημονική κοινότητα να αποκρυπτογραφήσει τα πρώτα βήματα δημιουργίας του. 

Η Σουζάν Εγκρέν, μέλος του ερευνητικού επιτελείου που αξιολογεί τα ευρήματα μιλώντας στο BBC, σημείωσε ότι η ανακάλυψη αυτή θα βοηθήσει στην επιβεβαίωση ή την απόρριψη θεωρητικών μοντέλων που αναλύουν τις συνθήκες κάτω από τις οποίες «γεννιούνται» οι πλανήτες: «Χρησιμοποιήσαμε διαφορετικές μεθόδους χρονολόγησης με ποικίλα αποτελέσματα, αλλά αν επιβεβαιωθεί ότι ο πλανήτης αυτός «μετράει» μόλις μερικές δεκάδες ή εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια ζωής, θα εξάγουμε πολλά χρήσιμα συμπεράσματα».

Η μέθοδος εντοπισμού

Το «κυνήγι» ενός εξωπλανήτη βασίζεται στη μέτρηση της πτώσης της φωτεινότητας ενός άστρου, όταν παρεμβάλλεται ανάμεσα στο άστρο και τη Γη, ένα φαινόμενο «μίνι έκλειψης» δηλαδή. Οι επιστήμονες εξηγούν ότι τα φασματόμετρα και ο υπόλοιπος εξοπλισμός του COROT είναι σε θέση να καταγράψουν ακόμα και τη μικρότερη διακύμανση φωτός, μπορούν δηλαδή να αντιληφθούν την ύπαρξη ενός πλανήτη ακόμα και του μεγέθους της Γης, μικροσκοπικού για τα διαστημικά δεδομένα μεγέθους.

Σύντομο ιστορικό  

Ο δορυφόρος COROT εκτοξεύθηκε το Δεκέμβριο του 2006 με αρχική εκτιμώμενη διάρκεια δράσης τα 2 χρόνια και τέθηκε σε τροχιά σε απόσταση 850 περίπου χιλιομέτρων από τη Γη. Μετά από αλλεπάλληλες παρατάσεις ζωής, λόγω των σημαντικών ευρημάτων που έστελνε στη Γη, αναμένεται τελικά να διακόψει τη λειτουργία του το 2013. Ήταν ο πρώτος δορυφόρος που είχε ως αποκλειστικό έργο την παρακολούθηση και τον εντοπισμό εξωπλανητών. «Γονείς» του η Γαλλική Αεροδιαστημική Υπηρεσία, σε συνεργασία με την αντίστοιχη ευρωπαϊκή. Ο ανταγωνιστής του της NASA, ο δορυφόρος Κέπλερ, εκτοξεύθηκε το Μάρτιο του 2009.

Δείτε… τον ουρανό με τα’ άστρα με το διαφανές αεροσκάφος

Το δίλημμα διάδρομος ή παράθυρο, όταν θα κλείνετε αεροπορικά εισιτήρια, θα αντικατασταθεί από το αν θέλετε να πετάξετε με… διαφανές αεροσκάφος ή όχι.  Η εταιρεία Airbus αποκάλυψε τα φουτουριστικά της σχέδια, τα οποία περιλαμβάνουν ακόμα και εκείνα που θα κατακτήσουν τους αιθέρες σε μερικές δεκαετίες, προσφέροντας στους επιβάτες τη δυνατότητα να απολαμβάνουν μοναδικές στιγμές… πανοραμικής θέας.

Η εξέλιξη των αερομεταφορών, παρά τα αλλεπάλληλα πλήγματα που έχει δεχθεί ο κλάδος είτε από την αύξηση της τιμής των καυσίμων, την παγκόσμια οικονομική κρίση και τις τρομοκρατικές επιθέσεις, είναι ραγδαία και ο τομέας της έρευνας και της ανάπτυξης απορροφά αρκετά δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως.

Στόχος της Airbus, η οποία επενδύει περίπου 2 δις ευρώ στο σχεδιασμό του μέλλοντος, είναι η εξοικονόμηση καυσίμων και χώρου, η μείωση του θορύβου, αλλά και η εκ βάθρων αλλαγή της καμπίνας των αεροσκαφών. Το διαφανές αεροσκάφος θα έχει ένα θόλο από ειδικά υλικά, τα οποία θα επιτρέπουν στους επιβάτες να βλέπουν τα σύννεφα. Στις καινοτομίες που προτείνονται ξεχωρίζει ένα σύστημα που θα απορροφά θερμότητα από τα σώματα των επιβατών, θα την «ανακυκλώνει» και θα θερμαίνει με αυτήν τους χώρους του αεροσκάφους. Καθίσματα που θα «κουμπώνουν» στο σώμα του κάθε επιβάτη, έτσι ώστε να επιτυγχάνεται η μέγιστη άνεση, αλλά και η… κατάργηση των κατηγοριών θέσης είναι μερικές από τις υπόλοιπες προτάσεις της εταιρείας.

Πριν βιαστείτε να απορρίψετε το διαφανές αεροσκάφος ως ένα φανταστικό σενάριο α λα… Ιούλιος Βερν, λάβετε υπόψη σας ότι οι επιστήμονες της Airbus βάσισαν τα σχέδιά τους σε τεχνολογικά επιτεύγματα, τα οποία ήδη εφαρμόζονται σε άλλα αεροσκάφη της εταιρείας, ή βρίσκονται σε φάση υλοποίησης. 

Ακόμα και γκολφ θα μπορούν να παίξουν οι επιβάτες, μερικά… χιλιόμετρα πάνω από τη Γη

Μια άλλη εφαρμογή που εντυπωσιάζει είναι οι χώροι χαλάρωσης και ευεξίας του διαφανούς αεροσκάφους: Σπα, βελονισμός, μασάζ, αλλά και τρισδιάστατες αναπαραστάσεις τοπίων και δραστηριοτήτων είναι σίγουρο ότι δε θα αφήσουν κανέναν να βαρεθεί το ταξίδι. Μεταξύ άλλων ο επιβάτης του μέλλοντος θα μπορεί να παίζει ακόμα και… γκολφ σε ένα γήπεδο-ολόγραμμα, το οποίο θα τον περιβάλλει πανοραμικά.

Πανοραμική θέα θα προσφέρει το διαφανές αεροσκάφος της Airbus που θα πετάξει το 2050

Σκελετό πουλιού μιμείται ο θόλος του αεροσκάφους, έτσι ώστε να επιτυγχάνεται η μέγιστη ασφάλεια και ευκαμψία, όσο και λειτουργικότητα.

Καλλιτεχνική άποψη του αεροσκάφους, καθώς πετάει τη νύχτα.

Τον ουρανό με τα’ άστρα υπόσχεται το διαφανές αεροσκάφος που θα κυκλοφορήσει το 2050

Το φαράγγι της Μακρονήσου

Υποβρύχια βόλτα

ΚΑΤΑΔΥΤΙΚΟΣ ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ: Μέχρι πότε θα χάνει τις ευκαιρίες η Ελλάδα;

Χώρες, όπως η Μάλτα και η Αίγυπτος, επενδύουν στους αυτοδύτες και βγαίνουν πολλαπλά κερδισμένες

Πρακτικά ανύπαρκτη είναι στην Ελλάδα μια ιδιαίτερα επικερδής κατηγορία διακοπών, η οποία σε άλλες χώρες έχει εξελιχθεί σε βαριά βιομηχανία και «ατμομηχανή» της ήπιας ανάπτυξης. Ο λόγος για τον καταδυτικό τουρισμό, ο οποίος στη Μάλτα των 400 χιλιάδων περίπου κατοίκων συνεισφέρει το 20% των αφίξεων και σχεδόν το 30% των ετήσιων εσόδων από τη συνολική τουριστική δραστηριότητα. 

Κάθε χρόνο, περίπου 250 χιλιάδες αυτοδύτες με τις οικογένειές τους αφήνουν στη μικρή νησιωτική χώρα πολύτιμο συνάλλαγμα που αντιστοιχεί σε 800 εκατομμύρια μέχρι 1,2 δις ευρώ, σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία του οργανισμού προώθησης της χώρας. «Ο καταδυτικός τουρισμός στην Ελλάδα έχει μέγεθος φακής αν τον συγκρίνουμε με αυτόν της Μάλτας. Δεν τολμώ καν να σκεφτώ τη σύγκριση με την καταδυτική βιομηχανία της Αιγύπτου ή της Ταϊλάνδης. Για την ακρίβεια, δεν υπάρχει πραγματικός καταδυτικός τουρισμός στην Ελλάδα. Το ότι υπάρχουν καταδυτικά κέντρα στη χώρα που εξυπηρετούν Έλληνες και ξένους δεν σημαίνει ότι προσφέρουμε τον συγκεκριμένο θεματικό τουρισμό», σημειώνει ο κ. Γιώργος Δελβερούδης, αυτοδύτης με μεγάλη εμπειρία και τουριστικός πράκτορας που εξειδικεύεται στην οργάνωση ταξιδιών σε όλο τον κόσμο.

Το πρώτο ουσιαστικό βήμα στη χώρα μας έγινε το 2005 με την απελευθέρωση της κατάδυσης, πλην αναγνωρισμένων αρχαιολογικών χώρων, αλλά δε συνοδεύτηκε από άλλα μέτρα που θα τόνωναν την αγορά και θα προσέλκυαν τη μεγάλη μάζα αυτοδυτών που εκτός από τους κορυφαίους προορισμούς, όπως η Αίγυπτος, η Μάλτα και η Ταϊλάνδη, ακόμα προτιμούν την Ιταλία, την Ισπανία και την Τουρκία. 

Το οξύμωρο είναι ότι η Ελλάδα διαθέτει σχεδόν όλες τις προδιαγραφές, ώστε να αποτελέσει πόλο έλξης για τα εκατομμύρια των πιστοποιημένων ευρωπαίων αυτοδυτών: Καθαρή και ζεστή θάλασσα, ήπιες κλιματολογικές συνθήκες σχεδόν όλο το χρόνο, πληθώρα ναυαγίων και ενδιαφέρουσα μορφολογία βυθών.

Πηγές του υπουργείου Θαλασσίων Υποθέσεων παραδέχθηκαν στον "ΤτΚ" ότι ο καταδυτικός τουρισμός είναι σε "εμβρυακό στάδιο" και τόνισαν ότι "η συνεισφορά μας είναι στην καταγραφή των προβλημάτων που παρουσιάζονται από την υφιστάμενη νομοθεσία και στην εύρεση τρόπων για την επίλυση τους, στις διαδικασίες για την παραχώρηση θαλάσσιας έκτασης για αναπτυξιακούς λόγους, στην ρύθμιση της αλιείας εντός των περιοχών που θα πραγματοποιούνται οι καταδύσεις, ενώ στην αρμοδιότητα μας είναι και η δημιουργία τεχνητών υφάλων, οι οποίοι παράλληλα με την προστασία της αλιείας μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως προορισμοί καταδυτικού τουρισμού".

Ο κ. Αλκιβιάδης Κυριάκου, μέλος της Ένωσης Αυτοδυτών Θεσσαλονίκης (ΕΑΘ) δίνει τη δική του ερμηνεία για τη διαχρονική αδράνεια του κράτους: «Η μόνη εξήγηση που μπορεί να δοθεί είναι ότι ακόμα δεν έχει συνειδητοποιηθεί από την Πολιτεία, ποιο είναι το προϊόν με το οποίο είναι ευλογημένη η Ελλάδα και ποια η προστιθέμενη αξία για την οικονομία και όχι μόνο. Οι κατά καιρούς εξαγγελίες αντιμετωπίζουν το θέμα μόνο επιφανειακά χωρίς να προχωρούν στην ουσία. Η κατάδυση αντιμετωπίζεται ως ένα ακραίο άθλημα για λίγους κάτι που από τα στοιχεία παγκοσμίως αποδεικνύεται ότι δεν ισχύει. Οι μελέτες που έχουν γίνει πριν αλλά και μετά την εφαρμογή του νόμου 3409/2005 δε συνοδεύτηκαν από δράσεις. Οι γραφειοκρατικές διαδικασίες για αδειοδοτήσεις, η εμπλοκή πλήθος υπουργείων και υπηρεσιών, και η δύσκολη οικονομική συγκυρία, μπορεί να αποτελούν ένα εμπόδιο όχι όμως ανυπέρβλητο, καθώς τα οφέλη είναι πολλά και σημαντικά».

  

Λύση οι προστατευόμενες θαλάσσιες περιοχές

Η περιβαλλοντική διάσταση της ανάπτυξης του καταδυτικού τουρισμού είναι εξίσου σημαντική με την οικονομική, όπως αναφέρει ο κ. Γιώργος Κυπραίος, μέλος του Συλλόγου Ερασιτεχνών Αυτοδυτών «Τηθύς»: «Η προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος με αυστηρή εφαρμογή, τουλάχιστον του υφιστάμενου νομικού καθεστώτος, η δημιουργία προστατευόμενων θαλάσσιων περιοχών, εντός των οποίων δεν θα επιτρέπεται καμία ανθρώπινη δραστηριότητα, εκτός της επιστημονικής έρευνας, και σε αυστηρά καθορισμένα σημεία εντός αυτών η αυτόνομη και ελεύθερη κατάδυση είναι το πρώτο βήμα για την ανάπτυξη του καταδυτικού τουρισμού στην Ελλάδα».

Σήμερα οι θάλασσες της Ελλάδας έχουν αποψιλωθεί από την πανίδα τους, λόγω της ανεξέλεγκτης υπεραλίευσης, της έλλειψης μηχανισμών προστασίας και της ανυπαρξίας προστατευόμενων περιοχών, οι οποίες θα μπορούσαν να αποτελέσουν κοιτίδες αναγέννησης πολλών ειδών που κινδυνεύουν ακόμα και με εξαφάνιση. Αυτό είναι ακριβώς το μοντέλο που εφάρμοσαν χώρες όπως η Αίγυπτος, η Μάλτα, η Ισπανία και η Ιταλία, με τη θεσμοθέτηση καταδυτικών πάρκων, ελεγχόμενων από το κράτος και με αυστηρή ποσόστωση επισκέψεων και εκμετάλλευσης και πλέον δρέπουν τους καρπούς της στρατηγικής τους επιλογής: Είναι χαρακτηριστικό ότι τα Εθνικά Πάρκα της Ερυθράς Θάλασσας της Αιγύπτου το 2010 απέδιδαν περισσότερο τουριστικό συνάλλαγμα από το Μουσείο του Καΐρου και κατατάσσονταν στη δεύτερη θέση, μετά τις Πυραμίδες, με συνολικά έσοδα που ξεπερνούσαν τα 4,5 δις ευρώ.

Ο κ. Δελβερούδης παρατηρεί ότι στις θάλασσές μας απουσιάζει το ουσιαστικότερο από όλα, η αφθονία ζωής: «Μόνο ένας  τρόπος υπάρχει για να ξεπεράσουμε το μειονέκτημα αυτό, η δημιουργία θαλάσσιων καταδυτικών πάρκων, περιοχών όπου η ελάχιστη προϋπόθεση θα είναι η απαγόρευση της αλιείας. Όπου και να έχω καταδυθεί στον κόσμο συνάντησα από ένα τέτοιου είδος πάρκο, ένα πάρκο «κράχτη» του θαλάσσιου πλούτου κάθε τόπου. Παντού αυτά τα πάρκα είναι υπό την ευθύνη του κράτους, του απόλυτου εγγυητή του φυσικού θησαυρού της χώρας».

Εκτός όμως από τη θαλάσσια πανίδα, μεγάλη σημασία έχουν και άλλα στοιχεία, τα οποία, όπως λέει ο κ. Δελβερούδης,  έχουν μοναδικά στον κόσμο χαρακτηριστικά και τοποθετούν τη χώρα μας στον καταδυτικό χάρτη ως μια ξεχωριστή οντότητα: «Τα θαλάσσια καταδυτικά πάρκα δε σημαίνουν μόνο χλωρίδα και πανίδα, σημαίνουν και ναυάγια και υποθαλάσσιους αρχαιολογικούς χώρους, τα οποία αν μη τι άλλο διαθέτουμε σε αφθονία».

Η ανάπτυξη του καταδυτικού τουρισμού κάτω από κανόνες και επιστημονική παρακολούθηση αποτελεί μία κατεξοχήν δράση αειφόρου ανάπτυξης, σημειώνει χαρακτηριστικά ο κ. Κυριάκου της ΕΑΘ και συμπληρώνει: «Ο καθορισμός προστατευόμενων περιοχών δεν συνεπάγεται το τεχνητό περιορισμό της ζωής σε αυτές. Τα οφέλη για την αλιεία περιφερειακά αυτών των περιοχών, θα είναι μακροπρόθεσμα σημαντικά. Το σημαντικότερο ίσως από όλα τα οφέλη είναι η αλλαγή νοοτροπίας στον τρόπο που αντιμετωπίζουμε και διαχειριζόμαστε τη θάλασσα».

Συνολικά κερδισμένος ο τουρισμός

Η ανάπτυξη του καταδυτικού τουρισμού, θα τονώσει και θα ανανεώσει το προφίλ της χώρας μας, καθώς τα οφέλη δε θα περιοριστούν μόνο… υποβρυχίως. Αντιθέτως, όλες οι δραστηριότητες που συνθέτουν ένα πλήρες τουριστικό πακέτο, όπως οι ξενοδοχειακές υποδομές, ο πολιτιστικός πλούτος, η διασκέδαση και οι παραλίες, προσφέρουν πολλές επιλογές για τους αυτοδύτες και τις οικογένειές τους. Η σωστή οργάνωση και προώθηση ενός ολοκληρωμένου μοντέλου καταδυτικού τουρισμού, μόνο οφέλη θα έχει για τη χώρα: «Τα οικονομικά οφέλη που θα προκύψουν από την ένταξη της Ελλάδας στον «καταδυτικό χάρτη», για όλες τις κατηγορίες επαγγελματιών που ασχολούνται ευρύτερα με τον τουρισμό  και την κατάδυση είναι αυταπόδεικτα», καταλήγει ο κ. Κυπραίος.

ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ κ. ΓΙΩΡΓΟΣ ΝΙΚΗΤΙΑΔΗΣ ΣΤΟΝ «ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ»

ΜΟΤΟ 1 «Ο καταδυτικός τουρισμός μπορεί να προσδώσει ποιοτικά στοιχεία στο εγχώριο τουριστικό προϊόν»

ΜΟΤΟ 2 «Είμαστε στο τελικό στάδιο, αφού ξεπεράσουμε και τα προβλήματα με τα αρχαιολογικά αξιοθέατα, ώστε να καταφέρουμε να είναι και αυτά επισκέψιμα»

«Η Ελλάδα μπορεί να γίνει ένας δημοφιλής διεθνής καταδυτικός προορισμός, ιδιαίτερα ελκυστικός, καθώς διαθέτει πολλά νησιά, εξαιρετικά ενδιαφέροντα υποβρύχια τοπία και θερμά και φιλικά νερά όλο το χρόνο. Το τελευταίο διάστημα επεξεργαζόμαστε ένα σχέδιο νόμου για τον καταδυτικό τουρισμό. Αυτό θα δώσει τη δυνατότητα να αναδειχθεί και να αναπτυχθεί ο τεράστιος πλούτος που έχει να παρουσιάσει η συγκεκριμένη μορφή εναλλακτικού τουρισμού στη χώρα μας. Είμαστε πιστεύω στο τελικό στάδιο, αφού ξεπεράσουμε και τα προβλήματα με τα αρχαιολογικά αξιοθέατα που υπάρχουν στους ελληνικούς βυθούς προκειμένου να καταφέρουμε και αυτά να είναι επισκέψιμα.

Είναι βέβαιο ότι η Ελλάδα μπορεί  να διαμορφώσει καταδυτικά πάρκα απαράμιλλης ομορφιάς σε περιοχές όπως στην Αλόννησο, τη Λέρο την Κάλυμνο και αλλού, καθώς οι ελληνικοί βυθοί παρέχουν στους αυτοδύτες μοναδικές εικόνες. Για παράδειγμα στη Λέρο υπάρχουν γύρω από το νησί εννέα ναυάγια πλοίων, στην Κάλυμνο, που η ζωή της είναι συνδεμένη με την σπογγαλιεία και την αλιεία, έχει δημιουργηθεί ένας ολόκληρος πολιτισμός του σφουγγαριού και έχει γραφεί ιστορία γύρω από την κατάδυση. Στην Αλόννησο προσφέρεται μια απίστευτη φυσική ομορφιά. Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε δεκάδες τέτοια παραδείγματα. Όλα αυτά είναι που μπορούμε να παρουσιάσουμε στους ανθρώπους της κατάδυσης. Πάντως, εκτιμώ, ότι ο καταδυτικός τουρισμός μπορεί να προσδώσει ποιοτικά στοιχεία στο εγχώριο τουριστικό προϊόν και να συμβάλλει με την δική του δυναμική και το δικό του κοινό στην προσπάθεια που καταβάλλουμε για να αυξηθεί ο αριθμός των επισκεπτών της Ελλάδας».

Το προφίλ του μέσου αυτοδύτη

Σύμφωνα με στατιστικές μελέτες οργανισμών που δραστηριοποιούνται στην τουριστική βιομηχανία, ο μέσος ευρωπαίος αυτοδύτης είναι ανώτερου μορφωτικού και οικονομικού επιπέδου, προτιμά χώρες που παρέχουν τα εχέγγυα ασφαλών καταδύσεων και αναζητά προορισμούς που συνδυάζουν καταδύσεις για τους ίδιους και ολοκληρωμένα τουριστικά προϊόντα για τις οικογένειές τους: «Ένα μεγάλο μέρος των τεσσάρων εκατομμυρίων ευρωπαίων πιστοποιημένων αυτοδυτών πραγματοποιεί τουλάχιστον ένα ταξίδι καταδυτικών διακοπών το χρόνο, στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου. Πέρα από τα άμεσα οικονομικά οφέλη υπάρχουν και άλλα τα οποία μπορεί μακροπρόθεσμα να αποδώσουν σε πολλές διαστάσεις. Η επιλογή με επιστημονικά κριτήρια περιοχών για την ανάπτυξη καταδυτικής δραστηριότητας και η παράλληλη φύλαξη και προστασία τους, θα δώσει την δυνατότητα στην θαλάσσια χλωρίδα και πανίδα να ανακάμψει από την έντονη υπεραλίευση των προηγούμενων ετών», σημειώνει χαρακτηριστικά ο κ. Κυριακού.

ΑΡΙΘΜΟΙ

19.382.000 δύτες παγκοσμίως από το 1969 μέχρι σήμερα έχει πιστοποιήσει ο οργανισμός εκπαίδευσης αυτοδυτών PADI

4.000.000 οι πιστοποιημένοι αυτοδύτες στην Ε.Ε.

0,8 με 1,2 δις ευρώ τα ετήσια έσοδα της Μάλτας το 2010 από τον καταδυτικό τουρισμό.

250.000 ο αριθμός των αυτοδυτών και των οικογενειών τους που επισκέφθηκαν τη Μάλτα το 2010.