Οι φτερωτοί τουρίστες του καλοκαιριού

Δημοσιεύθηκε το Σάββατο 27 Ιουλίου 2013, στο "Γεωδρόμιο", τεύχος 2. 

Μικρές ιστορίες για τα πουλιά που επιλέγουν να περάσουν το καλοκαίρι τους στην Αττική, να φωλιάσουν και να μεγαλώσουν τα μικρά τους, από τους εθελοντές του προγράμματος Παρακολούθησης της Ορνιθοπανίδας των Υγροτόπων της Αττικής, που υλοποιεί η Ορνιθολογική από το 2008.

Βαλτόπαπια (Aythya nyroca) – Εθνικό πάρκο Σχινιά Μαραθώνα

Λίγος κόσμος γνωρίζει ότι στον γνωστό για τη δημοφιλή παραλία του Σχοινιά, υπάρχει ένας θαυμάσιος υγρότοπος, ο σημαντικότερος της Αττικής, χαρακτηρισμένος μάλιστα σαν εθνικό πάρκο εδώ και αρκετά χρόνια.

Ένας από τους λόγους για τους οποίους έχει μεγάλη αξία ο υγρότοπος είναι η αναπαραγωγή της Βαλτόπαπιας. Σε πρόσφατη επίσκεψή μου στον υγρότοπο ένιωσα μεγάλη χαρά όταν παρατήρησα αρκετά νεαρά Βαλτοπαπάκια που επισφράγιζαν την πολύ επιτυχημένη φετινή αναπαραγωγή του είδους. Ένας θηλυκός Καλαμόκιρκος –  αρπακτικό των υγροτόπων -  πανικόβαλλε την οικογένεια που παρατηρούσα, αναγκάζοντας την να μετακινηθεί σε σημείο πιο ασφαλές, δεν έδειξε όμως πολύ επίμονο ενδιαφέρον και συνέχισε την περιπολία του πάνω από τον καλαμιώνα.

Φέτος χάρη στις πολλές βροχές του χειμώνα ο υγρότοπος κρατάει πολύ νερό ακόμη και τώρα, γεγονός πολύ σπάνιο και πολύ ευνοϊκό για την αναπαραγωγή των υδρόβιων – αλλά και των υπόλοιπων - ειδών . Η Βαλτόπαπια είναι είδος απειλούμενο σε παγκόσμιο επίπεδο και προστατευόμενο. Πανευρωπαϊκά δεν αναπαράγονται πάνω από 16.000 ζευγάρια, εκ των οποίων μερικές εκατοντάδες στην Ελλάδα και κάποιες δεκάδες στον Σχοινιά!

Μιχάλης Κωτσάκης, εθελοντής

Ψευταηδόνι (Cettia cetti) – Υγρότοπος Βραυρώνας

Τα Ψευταηδόνια φωλιάζουν σε όλους τους υγρότοπους της Αττικής, στην Βραυρώνα όμως ο πληθυσμός τους είναι τόσο πυκνός που δίκαια μπορούμε να του απονείμουμε τον τίτλο του πιο κοινού πουλιού. Φωλιάζει στα αρμυρίκια, τους σχίνους και τα άλλα δέντρα και θάμνους του υγρότοπου, ενώ το βρίσκουμε ακόμα και σε πιο «στεγνά» σημεία, όπως η μακκία βλάστηση των λόφων που περιβάλλουν τον υγρότοπο. Αποτελεί μόνιμο κάτοικο της περιοχής, συμπεριφέρεται σαν το Αηδόνι, το τραγούδι του όμως είναι ουσιαστικά ένα δυνατό «ξέσπασμα» μερικών δευτερολέπτων, που σε τίποτα δεν θυμίζει το γλυκόλαλο Αηδόνι που έχει περίπου το ίδιο χρώμα και μέγεθος.

Φυσικά το ότι είναι κοινό δεν σημαίνει με τίποτα ότι θα το δούμε και εύκολα, αφού πολύ σπάνια αφήνει την ασφάλεια της πυκνής βλάστησης. Είναι συχνό το φαινόμενο να ακούμε μέχρι και πέντε πουλιά δίπλα μας και να μην μπορούμε να δούμε ούτε ένα! Μόνο την άνοιξη, μπορούμε να δούμε τα πιο θαρραλέα αρσενικά να ξεμυτίζουν, στην προσπάθειά τους να εντυπωσιάσουν τα θηλυκά της γειτονιάς!

Λευτέρης Σταύρακας, εθελοντής

Κιτσικόλη (Cisticola juncidis) - Υγρότοπος Λούτσας

Περνώντας κοντά από τον υγρότοπο, ακόμα και από το λεωφορείο της γραμμής, δεν είναι δυνατόν να μην ακούσει το τραγούδι της Κιστικόλης, το χαρακτηριστικό ζιπ-ζιπ-ζιπ, ενώ πετά κυματιστά. Τουλάχιστον 10 ζευγάρια αναπαράγονται στην ευρύτερη περιοχή του υγροτόπου, περιλαμβάνοντας αμπελώνες, ελαιώνες και φυσικά εξοχικές κατοικίες. Παρά την μεγάλη όχληση, λόγω της γνωστής πολυσύχναστης παραλίας, της έντονης οικοδομικής δραστηριότητας μέχρι πρότινος (η γύρω περιοχή είναι εντός σχεδίου), η μικρή Κιστικόλη (με βάρος μόλις 8 γραμμάρια) καταφέρνει σε πείσμα όλων των αντιξοοτήτων να επιβιώνει με επιτυχία.

Την περίοδο αναπαραγωγής το αρσενικό πετά στα 20 μέτρα και μετά βουτά προς το έδαφος, ενώ ταυτόχρονα ακούγεται ένα μονότονο "ζιπ-ζιπ-ζιπ» από το πρωί μέχρι το βράδυ. Χαρακτηριστικό του είναι ότι το αρσενικό χτίζει διάφορες ελλιπείς φωλιές οι οποίες στη συνέχεια ολοκληρώνονται από το θηλυκό. Τρέφεται με μεγάλες ποσότητες εντόμων όπως κουνούπια και μύγες που τα πιάνει πετώντας, για το λόγω αυτό είναι και η παρουσία της είναι ιδιαίτερα χρήσιμη στην περιοχή, λόγω της μεγάλης πυκνότητας πληθυσμών των επιβλαβών αυτών εντόμων.

Σπύρος Σκαρέας, εθελοντής

Σταχτοσουσουράδα  (Motacilla cinerea) –  Ρέμα Πικροδάφνης

Δύσκολο να το πιστέψει κάποιος, ωστόσο ακόμη και σε ένα ρέμα σε αστικό περιβάλλον η βιοποικιλότητα μπορεί να είναι εντυπωσιακή, συνήθως κυρίως στις μεταναστευτικές περιόδους, φθινόπωρο και άνοιξη αλλά και τον χειμώνα. Αντίθετα τα είδη που φωλιάζουν είναι αρκετά λιγότερα, ωστόσο δεν λείπουν και αυτά.

Είχα ενδείξεις από παλιότερες χρονιές ότι υπάρχει σοβαρή πιθανότητα να φωλιάζει κάποιες χρονιές στο ρέμα η Σταχτοσουσουράδα. Πολλά άτομα ξεχειμωνιάζουν στο ρέμα, κανονικά όμως αρχές της άνοιξης φεύγουν για τα ορεινά ρέματα, όπου και αναπαράγονται. Οπότε ήταν μεγάλη η έκπληξή μου όταν αρχικά στις καταγραφές του Μαρτίου παρατηρούσα ακόμη το είδος, ενώ τον Απρίλιο το αρσενικό είχε πλέον μεταμορφωθεί με το αναπαραγωγικό του φτέρωμα. Η αγωνία μεγάλωνε μέχρι που στις καταγραφές του Μαΐου επιβεβαιώθηκε η υποψία με την παρουσία νεαρού!

Μιχάλης Κωτσάκης, εθελοντής

Ποταμοσφυριχτής (Charadrius dubius) - Ρέμα Ραφήνας

Το Ρέμα Ραφήνας είναι ιδανικό για περιπάτους και παιχνίδι στο διπλανό πάρκο Καραμανλή. Εάν λοιπόν στη βόλτα σας ακούσετε ένα χαρακτηριστικό τσιριχτό «πίου-πίου» και δείτε ένα μικρό πουλάκι να ξεπετάγεται από τα ρηχά νερά, τότε μην αναρωτηθείτε: δεν είναι ο «Πίου» της γνωστής διαφήμισης, αλλά ο Ποταμοσφυριχτής, το μικρό παρυδάτιο που αναπαράγεται με επιτυχία τα τελευταία χρόνια στις εκβολές του ρέματος.

Είναι από τα μικρότερα παρυδάτια πουλιά με μέγεθος 14-15 εκατοστά. Το πάνω μέρος του φτερώματος έχει γκρίζο-καστανό χρωματισμό, ενώ το στήθος και η κοιλιά είναι λευκά. Ο λαιμός είναι λευκός, ο οποίος όμως περιβάλλεται από μαύρο κολάρο και το ράμφος μικρό και κοντό. Πολύ χαρακτηριστικοί είναι οι κίτρινοι οφθαλμικοί δακτύλιοι, που περικλείονται από μια μαύρη περιοχή σε μορφή μάσκας.

Θα το παρατηρήσουμε συνήθως κάτω κοντά στις εκβολές του ρέματος, δηλαδή από την γέφυρα στην Οδό Ευβοϊκού και κάτω. Κάθε χρόνο, περίπου 2-3 ζευγάρια αναπαράγονται στο ρέμα. Εάν υπάρχει χώμα και πετραδάκια στο μέσο του ρέματος θα πάει εκεί, αλλιώς εάν είναι βαθειά, θα σταθεί στα βοτσαλάκια της παραλίας.

Σπύρος Σκαρέας, εθελοντής