Translate

Πέμπτη 7 Μαρτίου 2013

Ρούπελ: Το οχυρό που σταμάτησε και τη‭… ‬μνήμη



Ρεπορτάζ της Λενδιάννας Αλατίνη που δημοσιεύθηκε την Παρασκευή‭ ‬4‭ ‬Απριλίου‭ ‬2008 στην εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ
ΦΩΤΟ:‭ ‬Χρήστος Κισσατζεκιάν




Ξεχασμένα σήμερα το Ρούπελ και η Ιστορία που έγραψαν οι ήρωές του στο Β’Παγκόσμιο Πόλεμο

Υστερα από αρκετές ώρες ανασκαφών άρχισαν να φαίνονται τα πρώτα σημάδια.‭ ‬Καθώς προχωρούσαμε βρήκαμε υπολείμματα από ένα άρβυλο και λίγο πιο μετά ένα μηριαίο οστούν.‭ ‬Ημουν πλέον σίγουρος ότι εδώ ήταν αυτό που ψάχναμε.‭ ‬Συνεχίσαμε κατεβαίνοντας πιο βαθιά,‭ ‬βρίσκοντας διάφορα οστά,‭ ‬τα οποία αντιστοιχούσαν σε δύο ανθρώπους.‭ ‬Δεν βρέθηκε κρανίο παρά μόνο η κάτω σιαγόνα ενός με πέντε δόντια.‭ 

«Δυστυχώς η σημερινή γενιά αγνοεί την ιστορία της‭ ‬6ης Απριλίου‭ ‬1941,‭ ‬τότε που‭ ‬180‭ ‬εκατομμύρια πολεμούσαν τα‭ ‬8‭ ‬των Ελλήνων‭» ‬του Ρούπελ‭»‬.‭ ‬Ετσι έζησε την αναζήτηση μερικών από τους ανθρώπους που πολέμησαν στο οχυρό Ρούπελ,‭ ‬στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα,‭ ‬ο ταγματάρχης κ.‭ ‬Ηλίας Κοτρίδης.

Εχοντας διοικήσει το Ρούπελ κατά τα έτη‭ ‬1993-1997‭ ‬και νιώθοντας υπερήφανος για την ιστορία της μάχης του οχυρού,‭ ‬ήρθε σε επαφή με ζώντες πολεμιστές και μέσα από τις αφηγήσεις τους κατάφερε να εντοπίσει την ακριβή θέση της πυροβολαρχίας Κρακόρ,‭ ‬ενός από τα πυροβόλα της καθώς και τα διασκορπισμένα οστά‭ ‬4-5‭ ‬πολεμιστών.
Ολα ξεκίνησαν από μια πληροφορία ενός κατοίκου,‭ ‬ότι μέσα σε μια χαράδρα βρισκόταν ένα‭ «‬κανόνι‭»‬.‭ ‬Επειτα από έρευνες ημερών ο κ.‭ ‬Κοτρίδης κατάφερε να βρει ένα κατεστραμμέ-νο πυροβόλο,‭ ‬το οποίο σήμερα είναι τοποθετημένο μπροστά από το μνημείο του Ρούπελ.
‭«‬Η ανέρευση του πυροβόλου μ‭’ ‬έκανε να ασχοληθώ ακόμα περισσότερο με την ιστορία του οχυρού.‭ ‬Στις‭ ‬10‭ ‬Απριλίου‭ ‬2001,‭ ‬μετά από πολλές μελέτες και έρευνες,‭ ‬εντόπισα την ακριβή θέση της πυροβολαρχίας καθώς και τα κτίσματα μέσα στα οποία βρίσκονταν τα πυροβόλα.‭ ‬Το ανέφερα στη νέα Διοίκηση του‭ ‬68‭ ‬ΣΠ και με τη βοήθεια του Δήμου Σιδηροκάστρου,‭ ‬που μας διέθεσε σκαπτικό μηχάνημα,‭ ‬ξεκινήσαμε τις ανασκαφές‭»‬.
Οι εργασίες εκσκαφής συνεχίστηκαν μέχρι τον Ιούνιο εντός ενός τούνελ που οδηγούσε στο οχυρό.‭ «‬Οσο πέρναγε ο καιρός ασχολούμουν όλο και πιο εντατικά με την έρευνα.‭ ‬Είχα βρει ήδη κάποια οστά και προσωπικά αντικείμενα των στρατιωτών που σκοτώθηκαν εκεί.‭ ‬Αυτό μ‭’ ‬έκανε να συνεχίσω την έρευνα με περισσότερο ζήλο.‭ ‬Ηξερα ότι κάτι θα έβρισκα.‭ ‬Ευτυχώς το ένστικτό μου με δικαίωσε‭»‬.
Πού βρίσκονται όμως σήμερα όλα αυτά τα ευρήματα‭; ‬Ποιοι ήταν οι ήρωες που βρέθηκαν μετά από τόσα χρόνια‭; ‬Οσον αφορά τα προσωπικά αντικείμενα αυτών των ανθρώπων είναι όλα στο μουσείο του Ρούπελ.‭ ‬Τα οστά πάλι έχουν ενταφιαστεί στο στρατιωτικό νεκροταφείο Σιδηροκάστρου,‭ ‬χωρίς όμως να έχει πραγματοποιηθεί έως σήμερα έλεγχος DNA.
Η επέτειος
Μια επέτειος που πρέπει να γνωρίζει ο ελληνικός λαός είναι της‭ ‬6ης Απριλίου,‭ ‬όταν λιγοστές ελληνικές δυνάμεις αποφάσισαν να υπερασπιστούν τα ελληνοβουλγαρικά σύνορα απέναντι στη γερμανική λαίλαπα.‭

‬Ανάμεσα λοιπόν στο πλήθος των εθνικών μας επετείων μπορεί να έχει εξέχουσα θέση η‭ ‬25η Μαρτίου για την απόκτηση της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας της χώρας και η‭ ‬28η Οκτωβρίου που συμβολίζει τους υπέρτατους αγώνες στους οποίους αποδύθηκε η νεότερη Ελλάδα για να κρατήσει αυτή την ελευθερία,‭ ‬αλλά δεν θα πρέπει να λησμονηθεί και αυτή η ημερομηνία.
‭«‬Δυστυχώς η σημερινή γενιά αγνοεί την ιστορία της‭ ‬6ης Απριλίου‭ ‬1941,‭ ‬τότε που‭ ‬180‭ ‬εκατομμύρια πολεμούσαν τα‭ ‬8‭ ‬των Ελλήνων‭»‬,‭ ‬λέει ο κ.‭ ‬Κοτρίδης και συνεχίζει:‭
«‬Hθελα μέσα από τις έρευνες και ανασκαφές στους χώρους του οχυρού αλλά και τη συγγραφή του βιβλίου μου‭ “‬Ρούπελ-Αναμνήσεις των πρωταγωνιστών‭” ‬να κάνω γνωστή την ανδρεία,‭ ‬τον ηρωισμό και τη θυσία αυτών των ανθρώπων.
Η ομολογία άλλωστε αυτού που κατέκτησε όλη την Ευρώπη ότι‭ “…‬απ‭’ ‬όλους τους αντιπάλους μας ο Ελληνας στρατιώτης στο Ρούπελ πολέμησε με απαράμιλλο θάρρος και μέγιστη περιφρόνηση προς το θάνατο‭…” ‬επιβεβαιώνει την αξία αυτών των ανθρώπων και της συγκεκριμένης επετείου‭»‬.
‭(‬Το βιβλίο‭ «‬Ρούπελ-Αναμνήσεις των πρωταγωνιστών‭» ‬μπορείτε να το βρείτε στα τηλέφωνα‭ ‬2321964916‭ – ‬6944148026‭)
«Δεν θα ξεχάσω ποτέ‭»…
Ο ταγματάρχης κ.‭ ‬Ηλίας Κοτρίδης λέει:‭ «‬Είχα την τιμή να υπηρετήσω το ηρωικό οχυρό.‭ ‬Μου δόθηκε η ευκαιρία να το‭ ‬γνωρίσω από κοντά και να μελετήσω την ιστορία του μέσα από διάφορα αναγνώσματα αλλά και από τις αναμνήσεις που μου μετέφεραν εκδρομείς.‭ ‬Δε ν θα ξεχάσω ποτέ ένα περιστατικό που πάντα με συγκινεί.
Το Μάιο του‭ ‬1995‭ ‬ήρθε στο Ρούπελ ένα άτομο με ειδικές ανάγκες.‭ ‬Αφού άκουσε προσεκτικά την ενημέρωση σχετικά με την ιστορία της περιοχής,‭ ‬με πλησίασε και μου ζήτησε να τον πάω στο ύψωμα‭ “‬Μολών Λαβέ‭”‬.
Oταν φτάσαμε,‭ ‬μας ζήτησε να τον κατεβάσουμε από το αναπηρικό καροτσάκ ι.‭ ‬Κάθισε στ ο χώμα,‭ ‬έσκυψε,‭ ‬το φίλησε και άρχισε να κλαίει.‭ ‬
Μέσα από το κλάμα του αναφώνησε‭ “‬Δεν πειράζει‭”‬.‭ ‬Είχα σαστίσει.‭ ‬Χίλιες σκέψεις πέρασαν από το μυαλό μου.‭ ‬Ξαφνικά με κοίταξε κατάματα και μου είπε δείχνοντας με το χέρι του ένα γκρεμισμένο κτίριο.‭ “‬Εκεί άφησα και τα δυο μου πόδια.‭ ‬Αλλά δεν πειράζει.‭ ‬Τα έδωσα για την πατρίδα.‭ ‬Xαλάλι της‭”‬.
Μέχρι και σήμερα στα αφτιά μου αντηχούν αυτές οι λέξεις.‭ ‬Λέξεις που πραγματικά σε κάνουν να νιώθεις περήφανος που είσαι Ελληνας‭»‬.
Οι αριθμοί:
2‭ ‬χιλιόμετρα από την ελληνοβουλγαρική μεθόριο,‭ ‬στα δυτικά πρανή του όρους Aγκιστρο
111.540.000‭ ‬το κόστος κατασκευής σε δραχμές,‭ ‬σε τιμές του‭ ‬1939
‬123‭ ‬επιφανειακά έργα
‬1.849‭ ‬μέτρα υπογείων συγκροτημάτων,‭ ‬καταφυγίων και αποθηκών
 ‬4.251‭ ‬μέτρα στοών συγκοινωνίας/
‬74‭ ‬χιλιόμετρα μήκος εξωτερικών υδραγωγείων
‬14.500‭ ‬μέτρα εσωτερικών
‬27‭ ‬αξιωματικοί και‭ ‬950‭ ‬οπλίτες πολέμησαν



Ο κληρωτός Σάββας Πολίτης παρουσιάστηκε στις‭ ‬20‭ ‬Οκτωβρίου‭ ‬1939.‭
H σημαία του Ρούπελ θυμίζει την αυταπάρνηση των πολεμιστών.‭




«‬Στον πόλεμο όποιος φοβάται πεθαίνει πρώτος‭»
Μιλάει ο‭ ‬90χρονος‭ ‬κ.‭ ‬Σάββας Πολίτης,‭ ‬ένας από τους επιζήσαντες ήρωες του Ρούπελ‭ «‬Στις‭ ‬20‭ ‬Οκτωβρίου‭ ‬1939‭ ‬κατατάχθηκα κληρωτός στο Σύνταγμα Σκαπανέων.‭ ‬Εκπαιδεύτηκα σε αυτό και με ρίξανε στη Διμοιρία Προβολέων.‭
Στις‭ ‬23‭ ‬Απριλίου‭ ‬1940‭ ‬μας ανακοίνωσαν ότι αργά το βράδυ θα φεύγαμε με τελικό προορισμό τις Σέρρες.‭ ‬Από εκεί πήγαμε με τα πόδια στο Μπέλλες,‭ ‬στο Λόχο Πετριτσίου και σ τη συνέχεια πάλι με τα πόδια στο Σιδηρόκαστρο.
Μόλις φτάσαμε εκεί,‭ ‬αφού μας μοιράσανε ανά‭ ‬7‭ ‬στα οχυρά,‭ ‬ο φρούραρχος μας έβαλε όλους φυλακή γιατί λέει‭… ‬αργήσαμε.‭ ‬Ενα βράδυ,‭ ‬δεν προχωρούσαμε ποτέ ημέρα,‭ ‬ήρθαν δυο συνάδελφοι και μας πήραν.‭
Ξεκινήσαμε πάλι με τα πόδια,‭ ‬αυτή τη φορά πηγαίναμε στο Ρούπελ.‭ ‬Τον Αύγουστο του‭ ‬1940‭ ‬μας ζήτησαν να κάνουμε μια άσκηση,‭ ‬μέσα στο Ρούπελ,‭ ‬για να δούνε την ετοιμότητα των οχυρών.‭ ‬Μείναμε εκεί μέσα αποκλεισμένοι‭ ‬15‭ ‬ολόκληρες μέρες.‭ ‬Οταν μας έβγαλαν έξω ήμασταν άρρωστοι από την υγρασία και την κλεισούρα.
Ηταν πέντε το πρωί στις‭ ‬6‭ ‬Απριλίου‭ ‬1941‭ ‬όταν ακούσαμε πυροβολισμούς και κανονιές.‭ ‬Αμέσως σήμανε συναγερμός.‭
Ανεβήκαμε πάνω στο έργο,‭ ‬στο κέντρο της Ουσίτας.‭ ‬Πήραμε από ένα μάλινχερ και αρχίσαμε να χτυπάμε τους Γερμανούς.‭ ‬Εν τω μεταξύ οι Γερμανοί μας χτυπούσαν με όλες τους τις δυνάμεις.‭
Με την αεροπορία,‭ ‬με τα άρματα μάχης,‭ ‬με το πεζικό.‭ ‬Μόλις φθάσανε στα πρώτα σύρματα τα κόψανε με μια ψαλίδα.‭ ‬Τους αφήσαμε,‭ ‬δεν ρίξαμε.‭ ‬Προχωρήσανε στη δεύτερη σειρά.‭ ‬Κάναμε το ίδιο.‭
Οταν έφτασαν στην τρίτη σειρά,‭ ‬δεν πρόλαβαν να κάνουν τίποτα.‭ ‬Τους κατατροπώσαμε.‭ ‬Γέμισε ο τόπος πτώματα.‭ ‬Εγώ ήμουν σ το έργο με τον προβολέα των‭ ‬90‭ ‬εκατ.‭ (‬τον χρησιμοποιούσαμε για να τυφλώνουμε με το φως τον εχθρό‭)‬.‭ ‬Οι επιδρομές των στούκας ήταν αδιάκοπες.‭
Ξαφνικά ήρθε ένα τεράστιο βλήμα και έσπασε τον προβολέα.‭ ‬Τα τσιμέντα ανοίξανε από τα αέρια.‭ ‬Ευτυχώς προλάβαμε και φύγαμε.
Την επόμενη μέρα το Πεζικό και η Αεροπορία συνέχιζαν να μας χτυπούν.‭ ‬Εστειλαν και αλεξιπτωτιστές,‭ ‬οι οποίοι έριχναν σακουλάκια με φώσφορο και έψαχναν να βρουν τα πυροβόλα μας.‭ ‬Εριξαν πάνω από‭ ‬40‭ ‬βόμβες προσπαθώντας να καταστρέψουν τα κανόνια μας.‭
«Eτσι σκότωσα έναν ελεύθερο σκοπευτή.‭ ‬Μας είχε ρημάξει,‭ ‬αν δεν το έκανα,‭ ‬κάποια στιγμή θα με σκότωνε‭»
Η‭ ‬41η βρήκε την πυροβολαρχία μας και τους τίναξε όλους στον αέρα.‭ ‬Την τρίτη ημέρα από τα αέρια των βλημάτων έβρεχε κοκκινόχωμα.‭
Οι Γερμανοί δεν σταμάταγαν λεπτό να μας βομβαρδίζουν.‭ ‬Εκείνη τη μέρα σώθηκα ως διά μαγείας.‭ ‬Ημουν στο έργο μου όταν άκουσα θόρυβο από βόμβες.‭ ‬Νόμιζα ότι είχαν σπάσει τα αντιαρματικά κωλύματα και βγήκα έξω για να δω.‭
Μια,‭ ‬δυο,‭ ‬έσκασε μια βόμβα δίπλα μου,‭ ‬δεν φαντάζεσαι έναν τεράστιο λάκκο που άνοιξε.‭ ‬Αμέσως ήρθαν οι συνάδελφοι και μου έφεραν ένα μάλινχερ για να χτυπήσουμε τους Γερμανούς.‭ ‬Ακόμα και σήμερα που είμαι‭ ‬90‭ ‬χρονών κάνω το σταυρό μου που δεν έπαθα τίποτα.‭
Ηταν βλακεία μου να βγω μόνος και ακάλυπτος εκεί έξω,‭ ‬αλλά εκείνη την ώρα δεν σκέφτεσαι τίποτα.‭ ‬Στον πόλεμο όποιος φοβάται πεθαίνει πρώτος.‭ ‬Σκοτώνεις τον άλλον για να μη σε σκοτώσει εκείνος.‭ ‬Ετσι σκότωσα έναν ελεύθερο σκοπευτή.‭ ‬Μας είχε ρημάξει,‭ ‬αν δεν το έκανα,‭ ‬κάποια στιγμή θα με σκότωνε.
Την τέταρτη μέρα το πρωί ήρθαν οι Γερμανοί για τη συνθηκολόγηση.‭ ‬Ο Δουράτσος δεν το πίστευε.‭ ‬Τηλεφώνησε στη μεραρχία στο Σιδηρόκαστρο και του το επιβεβαίωσαν.‭ ‬Τους ζήτησαν να παραδώσει το οχυρό.‭
Χτύπησε η σάλπιγγα,‭ “‬παύσατε πυρ‭”‬.‭ ‬Μαζευτήκαμε καθένας στο λόχο του και πήγαμε μόνοι μας πρώτα στο Σιδηρόκαστρο και μετά στο στρατόπεδο στις Σέρρες.‭ ‬Οι Γερμανοί στρατιώτες δεν μας πείραξαν,‭ ‬μας σεβάστηκαν‭»‬.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

WW2 Wrecks welcomes and encourages readers to comment and engage in respectful conversation about the content posted here.
We value thoughtful, polite and concise comments that reflect a variety of views.