Translate

Πέμπτη 28 Οκτωβρίου 2010

Η συλλογική θλίψη

Όταν περπατώ στους δρόμους της πόλης, μού αρέσει να περιεργάζομαι τους συνανθρώπους μου. Δε βλέπω πουθενά χαμογελαστά πρόσωπα. Στις στάσεις των λεωφορείων, σκυθρωποί και σκυφτοί οι περισσότεροι προσπαθούν να προστατευθούν από το κρύο και τις μαύρες σκέψεις που φέρνει στο νου η κατάρρευση όσων μέχρι πρόσφατα θεωρούσαμε δεδομένα.

Με αφορμή την επέτειο του «ΟΧΙ» σκέφτηκα ότι εμείς ανήκουμε στη γενιά του «ΝΑΙ». Σε μια εξαιρετική συνέντευξη που παραχώρησε στην ιστοσελίδα in.gr ο Απόστολος Σάντας, ο οποίος μαζί με το Μανώλη Γλέζο κατέβασε τη χιτλερική σβάστικα από την Ακρόπολη το 1941, σημείωσε μεταξύ άλλων ότι ζούμε «σε μια ελεύθερη αλλά όχι ανεξάρτητη Ελλάδα», θέλοντας με αυτό τον τρόπο να καταδείξει ότι η χώρα μας είναι δέσμια οικονομικών και γεωπολιτικών επιδιώξεων των «φίλων» μας ένθεν κακείθεν του Ατλαντικού.

Δυστυχώς, αυτή είναι η αλήθεια: Στο όνομα της δημοσιονομικής προσαρμογής, της μείωσης του ελλείμματος και του… ευρύτερου συνετισμού μας, απεμπολούμε κεκτημένα,τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο. Από τις φοροεπιδρομές του οικονομικού επιτελείου στα πετσοκομμένα εισοδήματά μας, μέχρι τις συμφωνίες πίσω από κλειστές πόρτες για τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, συνήθως ερήμην μας.

Χωρίς όραμα και πραγματικές τομές στις παθογένειες δεκαετιών, θα είμαστε μόνιμα θύματα της συλλογικής κατάθλιψης που προκαλεί η παρακμή μιας κοινωνίας που πριν από 70 χρόνια όρθωσε το ανάστημά της σε έναν παντοδύναμο εχθρό.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

WW2 Wrecks welcomes and encourages readers to comment and engage in respectful conversation about the content posted here.
We value thoughtful, polite and concise comments that reflect a variety of views.