Την ώρα που το κράτος πνέει τα λοίσθια, παρασέρνοντας στην κατάρρευση και τους άμοιρους υπηκόους του, οι αντιδράσεις όσων πλήττονται από τα πρωτοφανούς σκληρότητας μέτρα είναι ακόμα αναιμικές. Όλα έχουν βέβαια την εξήγησή τους: Καταρχήν, η κοινωνία μας είναι ένα συνονθύλευμα αντικρουόμενων συμφερόντων. Η έννοια της ομογενοποίησης δεν υφίσταται: Συντεχνίες και ομάδες κοιτάζουν -μάταια- να διασφαλίσουν ό,τι μπορεί να περισωθεί τις τελευταίες μέρες της… Πομπηίας.
Τα προβλήματα του γείτονα φαίνονται ακόμα μια ξένη υπόθεση, μέχρι να χτυπήσει το «κακό» την πόρτα μας, με τη μορφή της ανεργίας, της απώλειας εισοδήματος και της κατάργησης κεκτημένων δεκαετιών. Παράλληλα, η ένταση και η ταχύτητα με την οποία ανατράπηκε η καθημερινότητά μας, έχει αφήσει πολλούς εμβρόντητους. Την ίδια στιγμή, η αντίληψη ότι η αντίδραση στην ισοπέδωση θα είναι βίαια, ασύμμετρη και εν τέλει αναποτελεσματική οδηγεί πολλούς στην αδράνεια.
Μια πρωτότυπη πρόταση όμως εκφράστηκε από τον παλαίμαχο ποδοσφαιριστή Ερίκ Καντονά, γνωστό για την αντισυμβατική του προσωπικότητα, η οποία συνοψίζεται στο εξής: «Οι τράπεζες κλέβουν τον κόσμο, το σύστημα βασίζεται σε αυτές και επομένως μπορεί να ανατραπεί μέσω εκείνων. Με ποιο τρόπο; Αν εκατομμύρια άνθρωποι, αντί να κάνουν απεργίες και πορείες, απλά πήγαιναν στις τράπεζες και έκαναν ανάληψη των καταθέσεών τους, το σύστημα θα κατέρρεε. Η επανάσταση είναι απλή».
Το ερώτημα βέβαια στα καθ’ημάς είναι πόσοι Έλληνες έχουν ακόμα «κομπόδεμα» στις τράπεζες, όταν λείπουν ακόμα και τα ελάχιστα, για τη στοιχειωδώς αξιοπρεπή επιβίωση;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
WW2 Wrecks welcomes and encourages readers to comment and engage in respectful conversation about the content posted here.
We value thoughtful, polite and concise comments that reflect a variety of views.