Rare photos from the nazi invasion of Greece, April-May 1941

A series of previously unpublished photographs from the nazi invasion of Greece, April-May 1941 has recently resurfaced, after decades hidden in drawers and is auctioned off mainly via ebay. 

These photos, shot by German soldiers, depict different phases of the campaign, including the paratroopers operations in Corinth and in Crete, the return of the survivors to Germany and tombs of their fallen comrades.

These photos, along with thousands more, illustrate the German invasion in Greece and Crete. 

Exploring a WW2 aircraft Wreck in Greece: Andreas Löschl checks a shot down Bf109 in Crete

Mr. Andreas Löschl from Vienna, Austria, scuba dived in one of the WW2 aircraft wrecks in Crete, a battle relic from 1941, when the Germans invaded the Greek island and shares his experience and photos with pierrekosmidis.blogspot.com and WW2 Wrecks in Greece. 

In May 1941, the nazis launched an airborne invasion of Crete, under the code name “Unternehmen Merkur” (Operation Mercury).

The official historians recorded 147 Luftwaffe aircraft destroyed and 64 damaged by enemy action and 73 destroyed and 84 damaged by other causes during the Battle of Crete. 

In 1987, Shores, Cull and Malizia recorded losses of 220 aircraft destroyed and 64 written off due to damage, a total of 284 aircraft, with several hundred damaged.

311 Luftwaffe aircrew were listed as killed or missing and 127 were wounded.

In a 1948 RAF staff publication, Luftwaffe losses were given as about 4.500 parachute and glider troop casualties and about 170 Ju52s lost or severely damaged; losses in fighter and bomber units were small due to the lack of air opposition.

Not far from the northern coast of Crete, close to Anissaras, at approximately 800 metres from the beach, in a sandy seafloor, 27 metres under the surface, a German Messerschmitt Bf109 fighter aircraft is lying upside down, frozen in time. 

The Bf109 is broken into three parts and is in an upside down position on the seafloor. 

"The aircraft's propeller is some metres away from the body of the wreck. In addition to the wreck there are several fragments of the Bf109, a machine gun, oxygen cylinders and other parts", Mr. Andreas Löschl says. 

Mr. Andreas Löschl adds: "The tail is at a distance of about 100 metres from the wreck, on a sandy area, at a depth of 29 metres." 

Andreas with his favourite motorbike

"The Commander of the Abyss": Submariner Kostas Katsaros and the deep sea exploration projects

The German submarine U-133, cut into two pieces, lying at a depth of 78 meters near Aegina Island (Credit: Kostas Katsaros)

Submarine Commander Kostas Katsaros has spent hundreds of hours underwater with "Thetis", a Remora 2000 submersible and shares some of the unique images he has shot with pierrekosmidis.blogspot.com

Submarine Commander Kostas Katsaros

Thetis in Greek mythology is a sea nymph or a goddess of water, one of the 50 Nereids, daughters of the ancient sea god Nereus. 

Thetis in action

The sea goddess gave her name to a REMORA 2000 submersible, which was built in France in 1999-2000 for the Hellenic Centre for Marine Research (HCMR) 

"The Explorer of the Abyss"

The submarine carries two people, the pilot and a scientist, who sit in a... bubble and can reach a maximum dive depth of up to 610 meters below the surface of the sea. 

On 29 May 1945 “Mars”, outside Patra’s port, crashed into a mine. Due to the explosion and the fire that were caused by the load of the ship (it contained bottles with alcohol), the ship sank and five members of its crew died. (CREDIT: Kostas Katsaros)

The submarine's dives are conducted at HCMR's oceanographic vessel "AEGEO" (Aegean Sea), which features all necessary infrastructure for dive support.

Thetis, with a total weight of approx. 5 tons, is equipped with modern navigation technology, communication with the surface and seabed survey. 

On 29 May 1945 “Mars”, outside Patra’s port, crashed into a mine. Due to the explosion and the fire that were caused by the load of the ship (it contained bottles with alcohol), the ship sank and five members of its crew died. (CREDIT: Kostas Katsaros)

Two robotic arms, sensors, samplers, projectors and cameras compose the equipment which allow the submersible to perform a wide range of operations on the seabed. 

The German submarine U-133, lying at a depth of 78 meters near Aegina Island, Greece (Credit: Kostas Katsaros)

The maximum dive time can reach 7-8 hours, depending on the work and energy consumption. 

From 2000 Thetis has been used in dozens of research trips and with different research subjects: Underwater archeology, ancient and modern wrecks, underwater volcanoes (Santorini, Columbo, Nisyros, Milos and elsewhere), the seabed ecosystems (deep corals) and many more.

"I work with HCMR since 2003, my main  task is operating Thetis", says submarine Commander Kostas Katsaros and adds: "Diving with Thetis is always a unique experience and each dive has its own beauty". 

Kostas Katsaros is also a keen Scuba Diver, seen here at the propeller of EUROBULKER shipwreck

Read the Greek version

Ελληνικό ολοκαύτωμα: Η μαρτυρία της Ελεωνόρας Ισαάκ και η Οδύσσειά της από το Βόλο στις ΗΠΑ

Του Βενιαμίν Μπενσουά

Η γιαγιά μου Ελεωνόρα Ισαάκ κατάλαβε ότι κάτι πολύ άσχημο συμβαίνει όταν τα ξαδέλφια της ήρθαν στο σπίτι της στο Βόλο και  την προειδοποίησαν να φύγει και να κρυφτεί, γιατί οι Γερμανοί επρόκειτο να "καταγράψουν" τους Έλληνες εβραϊκής καταγωγής. Αυτό συνέβη στα τέλη του 1943 και η Ελεωνόρα ήταν τότε μια νέα, ευτυχισμένη και νιόπαντρη Ελληνοεβραία. 

Μετά από εκείνη την ημέρα, τίποτα πια δεν ήταν ίδιο για τη γιαγιά μου. Ακόμα και σήμερα, μετά από τόσα χρόνια στις ΗΠΑ, η γιαγιά μαζεύεται από φόβο στη θέα ενός αστυνομικού, διότι της φέρνει πίσω αναμνήσεις από τους Ναζί.

«Ήρθε η ώρα να φύγει»

Αντί να καθήσουν να "καταγραφούν" από τους Γερμανούς τα ξαδέλφια της, ο Γαβριήλ και ο Μηνάς Σαμπατέι, είπαν στην οικογένειά της γιαγιάς να πουλήσουν τα υπάρχοντά τους και να κρυφτούν το συντομότερο. 

Μια μέρα, ενώ η γιαγιά πουλούσε ό,τι λίγα υπάρχοντα είχε, εμφανίστηκαν στο δρόμο Γερμανοί. 

Έλληνες συνεργάτες των ναζί κατέδιδαν τους Εβραίους. 

Ο σύζυγος της γιαγιάς και ο μεγαλύτερος αδερφός του, φυλακίστηκαν με ψευδείς κατηγορίες που είχαν σχέση με την υποστήριξη ανταρτών.

"Δεν είναι όλοι οι Γερμανοί κακοί"

Πανικόβλητη η γιαγιά έστειλε χρήματα με μια χριστιανή γειτόνισσσά της για να δει τον γερμανό διοικητή, σε μια προσπάθεια να ελευθερώσει το σύζυγό της. 

Ο διοικητής είπε ότι ήταν απαγορευμένο να απελευθερώσει κρατούμενο με εβραϊκό όνομα και ότι μόνο οι κρατούμενοι με ελληνικά ονόματα θα μπορούσαν να αποφυλακιστούν. 

Το εβραϊκό νεκροταφείο της Θεσσαλονίκης, με κατεστραμμένες από τους Γερμανούς ταφόπλακες

Ο ίδιος Γερμανός, επειδή λυπήθηκε για τα δεινά της γιαγιάς μου, είπε στη γειτόνισσα να πει της γιαγιάς μου να κρυφτεί, επειδή η σύλληψη όλων των εβραίων του Βόλου ήταν επικείμενη.

Έτσι, η γιαγιά πρόλαβε να κρυφτεί πριν από τις μαζικές συλλήψεις των Εβραίων του Βόλου, στις 23 Μαρτίου του 1944.

"Σε παρακαλώ να αναφέρεις ότι ο Γερμανός παρά το ότι δε μπορούσε να απελευθερώσει τον άνδρα μου, με προειδοποίησε, μέσω της γειτόνισσάς μου, να κρυφτώ πριν τις μαζικές συλλήψεις των εβραίων της πόλης" μου είπε η γιαγιά. 

"Δεν είναι όλοι οι Γερμανοί κακοί. Θέλω όσοι διαβάσουν την ιστορία μου να το γνωρίζουν."

Γερμανοί υποβάλλουν Ελληνοεβραίους σε δοκιμασίες, τον Ιούλιο του 1942 στην Πλατεία Ελευθερίας στη Θεσσαλονίκη. 

Η γιαγιά μου ζήτησε να το καταγράψω, παρά το γεγονός ότι έμαθε αργότερα πως ο σύζυγός της και ο αδελφός του πέθαναν στους θαλάμους αερίων του Άουσβιτς. 

Μέχρι να φύγουν οι Γερμανοί από την Ελλάδα, η γιαγιά Ελεωνόρα και η μητέρα της, Χάιδω Ισαάκ, κρύβονταν σε έναν ελαιώνα και σε ένα πατάρι πάνω από ένα αχυρώνα. 

Η κόρη της γεννήθηκε, εκεί στον αχυρώνα, αλλά το βρέφος πέθανε λίγο αργότερα από υποσιτισμό.

"Ψάχναμε συνεχώς κάτι να φάμε, γιατί δε μπορούσαμε να εργαστούμε, μόνο να κρυβόμαστε. Δεν υπήρχε τίποτα φαγώσιμο να δώσω στο μωρό."

Γενική άποψη της Πλατείας Ελευθερίας στη Θεσσαλονίκη με τους συγκεντρωμένους Ελληνοεβραίους, προτού εκτοπιστούν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Στην έρευνά μου για τους Έλληνες Εβραίους διαπίστωσα ότι το ποσοστό που σκοτώθηκε από τους ναζί ήταν ένα από τα υψηλότερα στην Ευρώπη. 

Η ακμάζουσα εβραϊκή κοινότητα της Θεσσαλονίκης ξεκληρίστηκε. Μεταξύ 60.000 και 70.000 Ελλήνων Εβραίων - σχεδόν το 90 τοις εκατό του συνολικού πληθυσμού της προπολεμικής Ελλάδας - έχασαν τη ζωή τους, οι περισσότεροι από αυτούς στο Άουσβιτς, σύμφωνα με το BBC News, στο ρεπορτάζ "Οι Εβραίοι της Ελλάδας που χάθηκαν"

Η γιαγιά μου ήταν μια επιζήσασα.

Σκέφτομαι πως θα είχα μια θεία, αν το μωρό της γιαγιάς μου είχε επιζήσει. Σκέφτομαι πόσο δυστυχισμένη είναι η γιαγιά όλα αυτά τα χρόνια, στο μυαλό της ήταν πάντα στην Ελλάδα της γερμανικής Κατοχής. Παρά το γεγονός ότι η γιαγιά ξαναπαντρεύτηκε και μετανάστευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες, δε γνώρισε ποτέ την ευτυχία. Αυτό είναι το προσωπικό της Ολοκαύτωμα. 

Η γιαγιά μου ήταν μια επιζήσασα του Ολοκαυτώματος και κατά κάποιο τρόπο εξακολουθεί να βρίσκεται σε μια ψυχολογική φυλακή που δημιούργησαν οι Γερμανοί. 

Ο πατέρας μου το χαρακτηρίζει ως "την αδυσώπητη φθορά του ανθρώπινου πνεύματος", μια κατάσταση κατά την οποία ένα φοβερό κεφάλαιο του παρελθόντος εμποδίζει ένα άτομο να είναι ευτυχής στο παρόν. Εκείνος την αποκαλεί ένα "βιβλίο χωρίς καλό τέλος."

Η γενιά που επέζησε του Ολοκαυτώματος πεθαίνει, αλλάζ ζουν οι μαρτυρίες τους.

Το Ολοκαύτωμα είναι κάτι περισσότερο από μια υποσημείωση της ιστορίας. Είναι μια υποχρέωση να υπενθυμίσει στον κόσμο τα γεγονότα, ώστε να μη συμβούν ξανά. 

Δεν ήταν μόνο οι Ναζί

Γιατί δε θα πρέπει να ξεχνάμε το Ολοκαύτωμα; Διότι δεν ήταν μόνο το ναζιστικό καθεστώς που ήταν υπεύθυνο για την εξολόθρευση των Ελληνοεβραίων.

Βρήκα πολλές περιπτώσεις Χριστιανών Ελλήνων που δε βοήθησαν τους ναζί να εξοντώσουν τους Εβραίους, ακόμα κι αν έβαζαν τη ζωή τους σε κίνδυνο. 

Ωστόσο, όσο περισσότερο ερευνούσα το παρελθόν, τόσο έβρισκα στοιχεία που έδειχναν ότι υπήρχαν και οι άλλοι που ήταν περισσότερο από πρόθυμοι να συνεργαστούν με τους Γερμανούς, όχι μόνο στην Ελλάδα.

Στο βιβλίο του, "Οι Εβραίοι στην Ελλάδα" ο ιστορικός Νικόλας Σταυρουλάκης σημειώνει τα εξής:

"Εκείνοι που δεν είχαν επιστρέψει [στην Ελλάδα] έχασαν τη ζωή τους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Γερμανών. Σε ορισμένες πόλεις, λίγοι Εβραίοι που επέζησαν, επέστρεψαν και δε βρήκαν τίποτα από την προπολεμική τους ζωή. 

Από τους Εβραίους της Κρήτης, δεν επέζησε κανείς. Στη Ζάκυνθο, οι Εβραίοι σώθηκαν χάρη στις προσπάθειες του Χριστιανού αρχιεπισκόπου και του δημάρχου, ενώ στην Κέρκυρα, η ημέρα που οι Εβραίοι εκτοπίστηκαν ανακυρήχθηκε ως μέρα αργίας από το δήμαρχο και τον επικεφαλής της αστυνομίας."

Αυτή είναι η ιστορία της γιαγιάς μου και τώρα είναι δική μας.

Αυτή η μαρτυρία περιλαμβάνεται στη Βιβλιοθήκη του Μουσείου Ανεκτικότητας στο Λος Άντζελες Museum of Tolerance in Los Angeles

** Η μαρτυρία αυτή, όπως καταγράφηκε από τον Βενιαμίν Μπενσουά, δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στην εφημερίδα "The Daily Breeze" το 2006.