Ζωντανά στις οθόνες το U-853, το υποβρύχιο που βυθίστηκε την τελευταία μέρα του Πολέμου

Το U-853 ήταν το τελευταίο υποβρύχιο που βυθίστηκε αύτανδρο σε πολεμική επιχείρηση, μια μόλις μέρα πριν η ναζιστική Γερμανία συνθηκολογήσει άνευ όρων στις 7 Μαϊου του 1945, σηματοδοτώντας τη λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου στην Ευρώπη.

Στις 6 Μαϊου το U-853 τορπίλισε και βύθισε το Black Point, στην ανατολική ακτή των ΗΠΑ, το τελευταίο εμπορικό πλοίο που χάθηκε πριν την επίσημη λήξη των εχθροπραξιών, αλλά σύντομα σκάφη επιφανείας του πολεμικού ναυτικού των ΗΠΑ εντόπισαν και καταβύθισαν το υποβρύχιο με βόμβες βυθού.

Ελάχιστα προσωπικά αντικείμενα του πληρώματος που βρέθηκαν στην επιφάνεια μετά τη βύθισή του απέμειναν να θυμίζουν το υποβρύχιο, ενώ πλέον το κουφάρι του αποτελεί δημοφιλή καταδυτικό προορισμό, παρά το ότι είναι υγρός τάφος του πληρώματός του, από το οποίο δε γλύτωσε κανείς.

Από σήμερα και μέχρι τις 6 Σεπτεμβρίου, όλοι όσοι το επιθυμούν θα μπορούν να δουν εικόνες υψηλής ευκρίνειας από το ναυάγιο, μέσω του υπολογιστή τους, στο πλαίσιο της απεικόνισης των δύο τελευταίων θυμάτων του πολέμου στον Ατλαντικό, του υποβρυχίου και του Black Point, πατώντας εδώ

 

Όταν ο Κ. Δοξιάδης σχεδίαζε αεροδρόμιο στη Μακρόνησο

Η Μακρόνησος, το μακρόστενο νησί στη νότια... "μύτη" της Αττικής έχει μακραίωνη ιστορία. Γνωστή κατά την αρχαιότητα ως "Ελένης Νήσος", χρησίμοποιήθηκε κατά περιόδους ως τόπος καραντίνας, εξορίας, στρατόπεδο αιχμαλώτων.

Ο Κωνσταντίνος Δοξιάδης, γνωστός από το μνημειώδες έργο που επιμελήθηκε "Αι θυσίαι της Ελλάδος εις τον Β' Παγκόσμιον Πόλεμον" μελέτησε τη πιθανότητα δημιουργίας του διεθνούς αεροδρομίου της Αθήνας στη Μακρόνησο, όπως υπενθυμίζει με ένα εξαιρετικό αφιέρωμα η εφημερίδα "Βήμα"

 

Η ξηρασία αποκάλυψε καταρριφθέν αεροσκάφος του Β' Παγκοσμίου και το πλήρωμά του

Μια σημαντική ανακάλυψη προέκυψε λόγω της παρατεταμένης ξηρασίας στην Πολωνία, χάρη στην οποία αποκαλύφθηκαν τα συντρίμμια διθέσιου σοβιετικού αεροσκάφους σε βαλτώδη περιοχή του ποταμού Βιστούλα.

Ερευνητές εντόπισαν ό,τι έχει απομείνει από το καταρριφθέν αεροσκάφος, με τα λείψανα του διμελούς πληρώματός του και προσωπικά τους αντικείμενα να περιλαμβάνονται στα ευρήματα. 

Αν και δεν έχει ακόμα διευκρινιστεί ο τύπος του αεροσκάφους, εικάζεται ότι καταρρίφθηκε στις αρχές του 1945 και κατέπεσε στο βάλτο, όπου και βρέθηκε πρόσφατα.

Οι ερευνητές πλέον αναζητούν στοιχεία που θα τους βοηθήσουν στην ταυτοποίηση του αεροσκάφους και ενδεχομένως ακόμα και στην εξακρίβωση της ταυτότητας των δύο αεροπόρων που χάθηκαν μαζί του.

Δεν είναι πάντως η πρώτη φορά που εντοπίζεται αεροσκάφος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου σε βάλτο.

Διαβάστε εδώ για τη τελευταία πτήση του Μπόρις Λαζάρεφ, το πτώμα του οποίου εντοπίστηκε μουμιοποιημένο σε άριστη κατάσταση 70 και πλέον χρόνια μετά την κατάρριψή του.

U533: To υποβρύχιο των ναζί στον Περσικό Κόλπο και οι ομοιότητες με τον "Περσέα" της Κεφαλονιάς

Μια ιστορία από τα χρόνια του Β' παγκοσμίου Πολέμου, θυμίζει την αντίστοιχη με τη βύθιση του βρετανικού υποβρυχίου "ΠΕΡΣΕΑΣ" (Perseus) στην Κεφαλονιά, όπως έχετε διαβάσει εδώ και εκεί 

Το γερμανικό υποβρύχιο U533 είχε ως αποστολή, μαζί με άλλα, να αποκλείσει τη μεταφορά πετρελαίου από τις χώρες του Περσικού Κόλπου στις δυνάμεις των Συμμάχων.

Στις 5 Ιουλίου του 1943, το U533 απέπλευσε από τη βάση υποβρυχίων του Λοριόν στη Γαλλία και μετά από πολύμηνο ταξίδι, περιπλέοντας την Αφρική, έφτασε στις αρχές Οκτωβρίου του ίδιου έτους στον Περσικό Κόλπο.

Στις 16 Οκτωβρίου, ένα Μπλένεμ της RAF εντόπισε το υποβρύχιο ενώ αυτό βρισκόταν στην επιφάνεια και το αιφνιδίασε, βυθίζοντάς το με εύστοχη ρίψη βομβών, μια τουλάχιστον από τις οποίες χτύπησε το U533.

Μόλις ένας από το πλήρωμα διασώθηκε, ο Γκίντερ Σμιτ, ο οποίος κατάφερε να διαφύγει, ενώ το υποβρύχιο βυθιζόταν, από βάθος 60 περίπου μέτρων. Η ιστορία του Σμιτ θυμίζει την αντίστοιχη του Τζων Καίηπς, ο οποίος διασώθηκε από τον ΠΕΡΣΕΑ στην Κεφαλονιά με παρόμοιο τρόπο.

Ο Σμιτ παρέμεινε στη θάλασσα για 28 ώρες, μέχρι να εντοπιστεί και να περισυλλεγεί. πέρασε δε το υπόλοιπο του Πολέμου ως αιχμάλωτος σε στρατόπεδο και όταν αφηγείτο την απίστευτη ιστορία της διάσωσής του, λίγοι τον πίστευαν.

Το ναυάγιο εντοπίστηκε πρώτη φορά από ομάδα έμπειρων αυτοδυτών το 2009, σε βάθος 108 περίπου μέτρων, με την πλώρη του να είναι "καρφωμένη" στον αμμώδη βυθό και την πρύμνη του να είναι στον "αέρα".

Βρήκε "μήνυμα σε μπουκάλι" μετά από 108 χρόνια στη θάλασσα

Ένα απρόσμενο εύρημα επεφύλασσε ο περίπατος μιας γηραιάς κυρίας σε απόμακρη παραλία της νήσου Άμραμ στη Βόρεια Θάλασσα, καθώς εντόπισε ένα μπουκάλι με μήνυμα, όπως αναφέρει σε χαρακτηριστικό ρεπορτάζ της η εφημερίς "Ημερήσιος Τηλέγραφος".

Το σφραγισμένο μπουκάλι είχε μέσα του μια κάρτα και ένα μήνυμα που έγραφε "σπάστε το" και παρά τις προσπάθειες του συζύγου της Μαριάν Βίνκλερ, η οποία το είχε βρει, δεν κατάφερε να βγάλει το μήνυμα από το εσωτερικό του.

Έτσι, αναγκάστηκε να το σπάσει και μέσα βρήκε μια κάρτα η οποία ζητούσε από όποιον το έβρισκε να αναφέρει που το εντόπισε και να αποστείλει την κάρτα στο Κέντρο Υδροβιολογίας του Πλίμουθ στη Βρετανία. 

Ο Χορστ και η Μαριάν έπραξαν αυτό ακριβώς και προς έκπληξή τους πληροφορήθηκαν ότι το μπουκάλι που βρήκαν είναι το παλιότερο που έχει εντοπιστεί μέχρι σήμερα.

Η αστυνομία, όταν πληροφορήθηκε το συμβάν, αποφάσισε να τραγουδήσει, όπως θα δείτε στο παρακάτω βίντεο (κρύο αστείο, ένεκα η εποχή ασούμε).

Ανέλκυσαν θησαυρό χρυσών νομισμάτων από ναυάγιο του 1715

Αυτοδύτες ανέσυραν θησαυρό αποτελούμενο από χρυσά νομίσματα, τα οποία βρέθηκαν σε ναυάγιο του 1715, στα ανοιχτά της Φλόριντα των ΗΠΑ.

Το ναυάγιο ήταν μέρος νηοπομπής 11 πλοίων, η οποία είχε αποπλεύσει έμφορτη θησαυρών από την Αβάνα της Κούβας στις 24 Ιουλίου και έπεσε σε θύελλα στις 31 Ιουλίου του 1715, με αποτέλεσμα να βυθιστούν όλα.

Ανάμεσα στα νομίσματα που ανελκύστηκαν, βρέθηκαν και 9 ριάλια, με την αξία του καθενός να ανέρχεται στα 300.000 διολάρια, δεδομένης της εξαιρετικής τους σπανιότητας.

Οι ερευνητές "χτενίζουν" το βυθό, καθώς εκτιμάται ότι η συνολική αξία του βυθισμένου θησαυρού του "χαμένου στόλου" θα ξεπεράσει το μισό δισεκατομμύριο δολάρια. 

Για ρίχτε ένα βλέφαρο και εδώ

Doc Deep: Ανέσυραν τον πνιγμένο επίδοξο ρέκορντμαν που ήθελε να βουτήξει στα 365 μέτρα

Οι αρχές των ΗΠΑ ανέσυραν το πτώμα του πνιγμένου Γκάι Γκάρμαν, ενός ριψοκίνδυτου αυτοδύτη, ο οποίος ήθελε να καταρρίψει το ρεκόρ βάθους με αυτόνομη κατάδυση ανοιχτού κυκλώματος, όπως διαβάσατε εδώ

Αν και η ανέλκυση του πτώματος από το βάθος των 400 περίπου μέτρων ήταν μια δύσκολη επιχείρηση, τα εντεταλμένα όργανα του λιμενικού σώματος των ΗΠΑ, κατάφεραν να ανελκύσουν τον Doc Deep και πλέον η νεκροψία του θα φωτίσει ενδεχομένως πτυχές της προδιαγεγραμμένης τραγωδίας, δεδομένου ότι ο Γκάρμαν και η ομάδα υπόστήριξής του δεν είχαν την απαιτούμενη εμπειρία για καταδύσεις σε τέτοιο βάθος, ενώ και το πλάνο κατάδυσης αλλά και το όλο σκεπτικό της ομάδας ήταν προάγγελλοι αποτυχίας, όπως χαρακτηριστικά έχουν γράψει πολλοί αυτοδύτες τεχνικής κατάδυσης με μεγάλη εμπειρία σε βαθιές καταδύσεις. 

Προβληματισμό πάντως προκαλεί η κατάσταση της σορού του απερίσκεπτου αυτοδύτη, καθώς οι πιέσεις σε μεγάλο βάθος, σε συνδυασμό με την παραμονή του πτώματος στο βυθό, αλλά και η ανέλκυσή του, είναι πολύ πιθανό να έχουν μετατρέψει το πτώμα σε μια "σούπα" από την οποία θα είναι απίθανο να εξάγει χρήσιμα συμπεράσματα ο ιατροδικαστής που θα κληθεί να εξετάσει ό,τι έχει απομείνει από τον Γκάρμαν.

Ανέκδοτες φωτογραφίες αποκαλύπτουν τη φρίκη του πολέμου

 

Ανέκδοτες μέχρι πρόσφατα φωτογραφίες αποκαλύπτουν τη φρίκη του πολέμου, μακριά από εξωραϊσμένες εικόνες "ηρωισμού" και "γενναιότητας", ή κινηματογραφικές ταινίες που εξιδανικεύουν τη σφαγή των πεδίων της μάχης.

Ο στρατηγός των ΗΠΑ Τσαρλς Νταίη Πάλμερ, ο οποίος συμμετείχε στην απόβαση της Νορμανδίας το 1944 και σε όλη την εκστρατεία συντριβής των ναζί μέχρι την καρδιά της Γερμανίας το 1945, συνέλλεξε φωτογραφίες από τα πεδία της μάχης, οι οποίες αντικατοπτρίζουν τη θηριωδία του πολέμου.

Νεκροί σε χαντάκια, ξεκοιλιασμένα άλογα που έσερναν πυροβόλα, απανθρακωμένοι πιλότοι στα συντρίμμια των αεροπλάνων τους, σωροί πτωμάτων, εικόνες που συγκλονίζουν και θυμίζουν ότι ο πόλεμος είναι βαρβαρότητα και σφαγείο.

 

Δείτε εδώ περισσότερα

Πνίγηκε στην απόπειρά του να καταδυθεί σε βάθος-ρεκόρ 365 μέτρων

Τραγική κατάληξη είχε η απόπειρα του Γκάι Γκάρμαν, γνωστού και ως "Doc Deep", να καταρρρίψει το παγκόσμιο ρεκόρ αυτόνομης κατάδυσης, κατεβαίνοντας σε βάθος 365 μέτρων.

Ο Guy Garman δεν αναδύθηκε ποτέ και τα ερωτηματικά είναι πολλά.

Ο στενός κύκλος των αυτοδυτών τεχνικής κατάδυσης σε μεγάλα βάθη ωστόσο, είχε εκφράσει τις επιφυλάξεις του για το εγχείρημα του Γκάρμαν, τόσο για το επίπεδο προετοιμασίας για μια τόσο δύσκολη κατάδυση, όσο και για την εμπειρία του, η οποία περιοριζόταν σε μόλις μια πενταετία καταδύσεων από τις οποίες ελάχισστες ήταν κάτω από τα 100 μέτρα.

Το κυνήγι του ρεκόρ, η ελλιπής προετοιμασία και η άγνοια κινδύνου που επέδειξε ο Γκάρμαν και η ομάδα υποστήριξής του, είχαν ως αποτέλεσμα να πνιγεί, δημιουργώντας πολλές και ποικίλες αντιδράσεις στην καταδυτική κοινότητα, όπως θα διαβάσετε εδώ και εκεί

Αν και πολλοί είχαν αμφιβολίες για την επιτυχία του εγχειρήματος, μεταξύ των οποίων και ο γιος του, ο Γκάρμαν καταδύθηκε στην άβυσσσο και δεν επέστρεψε ποτέ. 

Εκτιμάται ότι μέσα στην επόμενη εβδομάδα θα περισυλλεγεί η σορός του, ενώ αναμένεται και η δημοσιοποίηση του πλάνου κατάδυσής του, ως παράδειγμα προς αποφυγή για μελλοντικούς επίδοξους ρέκορντμεν, οι οποίοι θα θελήσουν να μην επαναλάβουν την αλληλουχία λαθών που οδήγησε στον πνιγμό του Doc Deep.

Τα ρεκόρ αυτόνομης κατάδυσης και ο "βαθύτερος Έλληνας" εδώ

Το ρεκόρ κατάδυσης του Herbert Nitsch, στη Σαντορίνη και οι συνέπειες εδώ 

Επέστρεψαν την προπέλλα του πρώτου υποβρυχίου που βυθίστηκε τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο

Η αφαίρεση αντικειμένων από ιστορικά ναυάγια είναι δυστυχώς διαδεδομένη σε όλα τα μήκη και τα πλάτη των θαλασσών, με τη χώρα μας, η οποία βρίθει ναυαγίων που χρονολογούνται από την αρχαιότητα μέχρι τις μέρες μας, να μην αποτελεί εξαίρεση.

Στη Βρετανία, η αστυνομία σε συνεργασία με άλλα εντεταλμένα όργανα των κρατικών υπηρεσιών της χώρας, εντόπισαν στο σπίτι ενός πολίτη την προπέλλα του γερμανικού υποβρυχίου U-8, το οποίο βυθίστηκε από τα αντιτορπιλλικά HMS Gurkha και HMS Maori, όταν μπλέχτηκε σε δίχτυα και υποχρεώθηκε να αναδυθεί, στις 4 Μαρτίου του 1915. 

Το U-8 είναι το πρώτο γερμανικό υποβρύχιο που βυθίστηκε τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, αφού όμως πρώτα είχε τορπιλλίσει 5 βρετανικά πλοία. 

Όλο το πλήρωμα περισυλλέχθηκε από τα παραπλέοντα σκάφη και παρέμεινε αιχμάλωτο καθ' όλη τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, μέχρι τη λήξη του το 1918.

Η προπέλλα βρέθηκε -άγνωστο ακόμα πως- στο σπίτι ενός συλλέκτη, ο οποίος την είχε μετατρέψει σε... τραπεζάκι και μετά από ένταλμα, ακολούθησε έρευνα, η οποία κατέληξε στη σύλληψη του πολίτη και την κατάσχεση της προπέλλας, η οποία επιστράφηκε στο γερμανικό ναυτικό.

Τα αρμόδια στελέχη της αστυνομίας δήλωσαν ότι η αφαίρεση αντικειμένων από ναυάγια είναι ηθικά και νομικά παράνομη, ενώ όσοι συλληφθούν να έχουν κλέψει κάποιο "αναμνηστικό" από βυθισμένο σκάφος, αντιμετωπίζουν αυστηρές ποινές, από υψηλά πρόστιμα μέχρι και φυλάκιση.

Βρήκαν ναυάγιο της ισπανικής αρμάδας του 1588 και ανέλκυσαν αντικείμενα

Ένα ιστορικής σημασίας ναυάγιο, το οποίο χρονολογείται από το 1588, όταν ο βασιλιάς της Ισπανίας Φίλιππος ο Β' αποφάσισε να πλεύσει με 130 περίπου πλοία, τα οποία αποτελούσαν την περιβόητη "ισπανική αρμάδα" κατά της Αγγλίας, εντοπίστηκε στις δυτικές ακτές της Ιρλανδίας.

Πρόκειται για το πλοίο "La Juliana", το οποίο αποκόπηκε μαζί με άλλα δύο από τη νηοπομπή και βυθίστηκε λόγω θαλασσοταραχής, σύμφωνα με μαρτυρίες της εποχής.

Οι ενάλιοι αρχαιολόγοι εντόπισαν το ναυάγιο σε καλή κατάσταση, παρά τα 500 περίπου χρόνια παραμονής του στο βυθό, καθώς είχε σκεπαστεί από άμμο, η οποία διατήρησε πολλά τμήματά του, μεταξύ των οποίων κομμάτια του κύτους του, κανόνια και άλλα αντικείμενα.

Σύμφωνα με τα εντεταλμένα όργανα της Ιρλανδίας, το ναυάγιο ήρθε και πάλι στην επιφάνεια του... βυθού, λόγω των θαλασσοταραχών που έπληαξν την περιοχή και οι οποίες ξεσκέπασαν τα υπολείμματα του πλοίου.

Με συντονισμένες ενέργειές τους, οι αρχαιολόγοι ανέλκυσαν κανόνια, μια άγκυρα και κομμάτια ξύλου από το ναυάγιο, ενώ οι ενάλιες έρευνες συνεχίζονται.

Τα αντικείμενα θα εκτεθούν στο εθνικό μουσείο  της Ιρλανδίας.

Βρέθηκε το θρυλικό υποβρύχιο του Β' Παγκοσμίου "HMS Saracen"

Μετά από έρευνες δύο ετών εντοπίστηκε το ναυάγιο του βρετανικού υποβρυχίου HMS Saracen, σε βάθος 420 περίπου μέτρων, στα ανοιχτά της Κορσικής. 

Οι ερευνητές "χτένισαν" στην κυριολεξία το βυθό του νησιού της Μεσογείου και εντόπισαν ένα ίχνος στις ηχοβολιστικές τους συσκευές, το οποίο αποδείχθηκε ότι επρόκειτο για το χαμένο υποβρύχιο, το οποίο έχει μια ενδιαφέρουσα ιστορία και θεωρείται "θρυλικό" για τα κατορθώματά του από τους Βρετανούς.

Μεταξύ των θυμάτων του ήταν και το γερμανικό υποβρύχιο U335, το οποίο βυθίστηκε με μόλις ένα μέλος του πληρώματός του να διασώζεται, στην πρώτη του αποστολή. Το Saracen το βύθισε κοντά στα νησιά Φερόε στις 3 Αυγούστου του 1942.

Το Saracen στη Μεσόγειο χρησιμοποιήθηκε για επιθέσεις κατά ιταλικών και γερμανικών στόχων, ενώ παράλληλα μετέφερε και κατασκόπους στην κατεχόμενη Ευρώπη, αποβιβάζοντάς τους στη Νότια Γαλλία και την Κορσική.

Έμελλε όμως να πέσει και το ίδιο θύμα των ανθυποβρυχιακών επιχειρήσσεων των Ιταλών, οι οποίοι κατάφεραν να του προκαλέσουν σοβαρές ζημιές με βόμβες βυθού που εξακόντισαν οι κορβέττες "Μινέρβα" και "Ευτέρπη", την Παρασκευή13 Αυγούστου του 1943. 

Ο κυβερνήτης του υποβρυχίου όμως Μάικλ Λάμπη, όντας... προληπτικός, όπως άλλωστε είναι πολλοί ναυτικοί ακόμα και στις μέρες μας, αποφάσισε να "κάτσει" το υποβρύχιο στο βυθό, προκειμένου να περάσει η "καταραμένη Παρασκευή και 13" και την επόμενη μέρα, με μεγάλη προσπάθεια, το υποβρύχιο αναδύθηκε, παρά τις αβαρίες του, και στη συνέχεια αυτοβυθίστηκε από το πλήρωμά του, με την απώλεια όμως δύο ναυτικών του που πνίγηκαν κατά την εγκατάλειψη του υποβρυχίου.

Οι επιζώντες μεταφέρθηκαν σε στρατόπεδο αιχμαλώτων και απελευθερώθηκαν μετά τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας το Σεπτέμβριο του 1943, με την εξαίρεση του κυβερνήτη του, ο οποίος πέρασε το υπόλοιπο του πολέμου σε στρατόπεδο στη Γερμανία.

Επέστρεψε στη βάση του μετά από 71 χρόνια το χαμένο βομβαρδιστικό

Το τετρακινητήριο βομβαρδιστικό Lancaster της RAF απογειώθηκε από τη βάση του Μέδρινγχαμ στη Βρετανία το βράδυ της 6ης προς 7η Οκτωβρίου του 1944, στην τελευταία αποστολή του, καθώς το πλήρωμα θα συμπλήρωνε με αυτήν τον απαιτούμενο αριθμό επιχειρήσεων πάνω από εχθρικό έδαφος.

Δεν έμελλε όμως να επιστρέψει ποτέ και τα 8 μέλη του πληρώματός του θεωρήθηκαν "αγνοούμενοι, πιθανώς νεκροί" και για δεκαετίες κανείς δε γνώριζε την τύχη τους.

Συγχεχυμένες πληροφορίες για ένα συντριβέν "μεγάλο αεροπλάνο" σε ένα χωράφι κοντά στη Βρέμη, κινητοποίησε τους συγγενείς ενός από τα μέλη του πληρώματος και κατόπιν αδείας από τις γερμανικές αρχές, προχώρησαν σε έρευνες, λίγο πριν το χωράφι δοθεί σε κατασκευαστική εταιρεία για έργα.

Οι ανασκαφές απέδωσαν πολλά ευρήματα, συντρίμμια του Lancaster που κατέδειξαν τη σφοδρότητα της συντριβής, καθώς και τμήματα οστών από μόλις δύο από το οκταμελές πλήρωμα.

Μετά από έρευνες διαπιστώθηκε ότι τα συντρίμμια πράγματι ανήκαν στο μοιραίο PD214 και πριν από λίγες ημέρες τα υπολείμματα του άλλοτε επιβλητικού βομβαρδιστικού επέστρεψαν στη βάση του Μέδρινγχαμ, στην οποία πλέον στεγάζεται μουσείο. "Μπορούμε να πούμε ότι φέραμε τα παιδιά (σ.σ. πλήρωμα) πίσω στο σπίτι τους", σημείωσε εμφανώς συγκινημένος ο επιμελητής του μουσείου Ροντ Σάντερς.

Αφιέρωσε τη ζωή του στη λύση του αινίγματος του 1945

Μεταφορόμαστε χρονικά στις 13 Απριλίου του 1945, λίγες μόλις ημέρες πριν τη λήξη του Β' παγκοσμίου Πολέμου στην Ευρώπη. Το Mustang του 23χρονου πιλότου Τζον Χερμπ καταρρίπτεται και συντρίβεται κοντά στην πόλη Μέκλεμπουργκ.

Ο πεντάχρονος τότε Μάνφρεντ Ρέμερ είδε τα φλεγόμενα συντρίμμια του αεροσκάφους του Χερμπ και η εικόνα εντυπώθηκε στη μνήμη του. "Τι να απέγινε ο πιλότος του" αναρωτήθηκε και έχοντας στο μυαλό του την άγνωστη τύχη του πατέρα του, ο οποίος δεν επέστρεψε ποτέ από την τότε Σοβιετική Ένωση, αποφάσισε να αναζητήσει τι απέγινε ο πιλότος: "Όπως και η μητέρα μου κι εγώ, έτσι και μια οικογένεια στις ΗΠΑ δεν έμαθε ποτέ τι απέγινε ο γιος τους, ο αδερφός τους" εκμυστηρεύθηκε σε γερμανική ιστοσελίδα

Η έρευνά του, με επιτόπιες επισκέψεις και αναζητήσεις αυτοπτών μαρτύρων δεν ήταν εύκολη. Στόματα ερμητικά κλειστά, χαμηλωμένα βλέεμματα και ασαφείς απαντήσεις, σκιαγραφούσαν μια εικόνα μυστηρίου, ενός αινίγματος που περίμενε το κατάλληλο "κλειδί" για να λυθεί.

Τελικά, δύο μάρτυρες, άγνωστοι μεταξύ τους, περιέγραψαν την ίδια ακριβώς εικόνα: Ο πιλότος του μαχητικού επέζησε της συντριβής, αλλά σχεδόν αμέσως δύο ένστολοι πήγαν κοντά του και τον εκτέλεσαν με μια σφαίρα στο πίσω μέρος του κρανίου του. Στη συνέχεια έθαψαν σε ένα ρηχό τάφο τον πιλότο, αφού όμως πρώτα έψαξαν το πτώμα για αντικείμενα αξίας.

Ένα έγκλημα πολέμου, καθώς οι αιχμάλωτοι προστατεύονται από διεθνείς συνθήκες, αν και τα παραδείγματα εγκληματικής συμπεριφοράς δεν είναι λίγα και από τις δύο πλευρές, ναζί και συμμάχους.

Ο Ρέμερ, οπλισμένος με τα στοιχεία που του έδωσαν οι μάρτυρες, κατάφερε μετά από πολλές προσπάθειες να εντοπίσει τον τάφο, στον οποίο βρισκόταν μπρούμυτα ο σκελετός του Χερμπ, με πλήρη εξάρτυση πιλότου και μια τρύπα στο κρανίο του. Χάρη σε ένα δαχτυλίδι κατέστη δυνατή η ταυτοποίηση των λειψάνων.

Κλήθηκαν εμπειρογνώμονες των ΗΠΑ, οι οποίοι επιβεβαίωσαν ότι τα λείψανα πράγματι ανήκαν σε πιλότο της αεροπορίας των ΗΠΑ και στις 18 Ιουνίου, τα λείψανα θα ταφούν στο στρατιωτικό νεκροταφείο του Άρλινγκτον στις ΗΠΑ. Ο Χερμπ ήταν μοναχοπαίδι και μέχρι το θάνατό τους, οι γονείς του δεν έμαθαν το παραμικρό για την οικτρή του τύχη, εκτός του ότι "θεωρήθηκε αγνοούμενος, πιθανώς νεκρός, όταν καταρρίφθηκε κάπου πάνω από τη Γερμανία"

Συλλέκτης έδωσε 75.000 δολάρια για το 45άρι Κολτ του στρατηγού Πάττον

Συλλέκτης που προτίμησε να διατηρήσει την ανωνυμία του πλειοδότησε με 75.000 δολάρια στη δημοπρασία για ένα 45άρι Κολτ του 1873, το οποίο ανηκε στον Αμερικανό στρατηγό Τζώρτζ Πάττον.

Το... καουμπόικο ρεβόλβερ είχε στην κατοχή του ο εγγονός του διάσημου -και από την κινηματογραφική ταινία με πρωταγωνιστή τον Τζορτζ Σι Σκώττ- στρατηγού, ο οποίος αποφάσιε να το δημοπρατήσει.

Αν και ο Πάττον φαίνεται ότι χρησιμοποίησε το περίστροφο μια τουλάχιστον φορά σε... αποκριάτικο πάρτι, στο οποίο είχε ντυθεί Ρετ Μπάτλερ στην ταινία Όσα παίρνει ο άνεμος", το είχε στην κατοχή του από το 1928.

Διαβάστε εδώ