Μια τσάντα με ελληνική υπογραφή αλλάζει τον κόσμο

Η ιδέα που γεννήθηκε στο μυαλό της Νατάσας Αθανασιάδου μετατράπηκε σε μια επιτυχημένη επιχειρηματική πρωτοβουλία, με παγκόσμια απήχηση. «Η ιδέα του να κάνω κάτι που να έχει πραγματική σημασία και υπόσταση αλλά και να μπορεί να αλλάξει έστω και λίγο το κόσμο με στόχο το καλό προς τον συνάνθρωπο και το περιβάλλον ξεκίνησε από τα ταξίδια μου» λέει στον «ΕΤ» η νεαρή Ελληνίδα που πλέον μοιράζει το χρόνο της ανάμεσα στο Λονδίνο, όπου σπούδασε και την Αθήνα.

Τα βασικά αγαθά, όπως η πρόσβαση σε τροφή, πόσιμο νερό, στέγη και υγειονομική περίθαλψη μπορεί να θεωρούνται δεδομένα για τον αναπτυγμένο κόσμο, ακόμα και αν η οικονομική κρίση έχει πλέον επηρεάσει την καθημερινότητά μας, δεν ισχύει όμως το ίδιο για δισεκατομμύρια ανθρώπους που στερούνται ακόμα και τα στοιχειώδη.

Αυτή η διαπίστωση ήταν η αφορμή για τη δημιουργία της τσάντας για τη γενναιόδωρη γενιά, μετά και από ένα ταξίδι της κ. Αθανασιάδου στην Ινδία, το οποίο την έκανε να αναρωτηθεί το πως είναι δυνατόν στις μέρες μας, όταν πλέον οι αποστάσεις μετριούνται με μερικές ώρες σε ένα αεροπλάνο, να χάνουν την ζωή τους παιδιά από την απουσία βασικών αγαθών.

«Αυτό το ταξίδι ήταν διαφορετικό γιατί έτυχε μέσα σε 48 ώρες να βρεθώ από το Μουμπάι στην Ινδία σε έναν από τους πιο πολυσύχναστους δρόμους του Λονδίνου σε μια εποχή ξεφαντώματος αγορών λίγο πριν τα Χριστούγεννα, όπου όλοι κρατούσαν στα χέρια τους αμέτρητες χαρτοσακούλες καταστημάτων. 

Αυτή η γρήγορη αλλαγή των εικόνων με έκανε να αισθανθώ έντονα τη «δύναμη» που έχουμε ως καταναλωτές και την ίδια στιγμή τόλμησα να φανταστώ πώς θα ήταν ο κόσμος εάν τη χρησιμοποιούσαμε γενναιόδωρα, μόνο για να κάνουμε καλό», εξηγεί την ιδέα της, συμπληρώνοντας: 

«Ήθελα και φανταζόμουν να έχει απήχηση και ανταπόκριση το εγχείρημα μου. Γιατί πάνω από όλα η γενναιοδωρία προς τον συνάνθρωπο είναι προτεραιότητα για όλους μας. Η  αποδοχή από τους καταναλωτές είναι εντυπωσιακή καθώς ενδιαφέρονται όχι μόνο για τις τσάντες μας αλλά και για όλη τη φιλοσοφία μας, αφού άμεσος σκοπός είναι να βοηθήσουμε όσους περισσότερους ανθρώπους έχουν ανάγκη για βασικά αγαθά».

ΒΟΧ – Οι ευκαιρίες κρύβονται στις φρέσκιες ιδέες

«Όλα είναι μια απόφαση, τα υπόλοιπα είναι απλά σκληρή δουλειά»

«Μπορεί η χώρα μας να περνάει μια πολύ δύσκολή περίοδο, καθώς εξαιτίας της οικονομικής  κρίσης έχουν αμφισβητηθεί πολλά πράγματα που μέχρι πρότινος τα θεωρούσαμε δεδομένα. Παρόλα αυτά πιστεύω ότι έχει δημιουργηθεί πρόσφορο έδαφος για φρέσκιες ιδέες και στροφή σε επιχειρήσεις με επίκεντρο τον άνθρωπο και το περιβάλλον. 

Όσο σκληρό κι αν ακούγεται, πρέπει να ωριμάσουμε πρώτα εμείς οι ίδιοι και να αποφασίσουμε ότι μπορούμε να αλλάξουμε τα πράγματα, γιατί όπως έλεγε και η μητέρα μου «όλα είναι μια απόφαση, τα υπόλοιπα είναι απλά σκληρή δουλειά». 

Σε έναν άνεργο συνομήλικο μου θα του έλεγα ότι με περισσότερη σκληρή δουλειά, θετική και αισιόδοξη σκέψη, αγάπη, επιμονή, υπομονή, ειλικρίνεια, θέληση και δικαιοσύνη, όχι μόνο θα επιβιώσουμε αλλά θα βγούμε και κερδισμένοι από την κρίση. Πιστεύω πολύ στους νέους ανθρώπους γιατί έχουν όρεξη και όραμα. Στις συναναστροφές μου τα τελευταία χρόνια βλέπω όλο και  περισσότερους νέους να θέλουν να αλλάξουν την ζωή τους προς το καλύτερο κρατώντας τα καλά παραδείγματα και αφήνοντας πίσω τα υπόλοιπα».

ΒΟΧ – Η τσάντα της γενναιόδωρης γενιάς

Η τσάντα κατασκευάζεται από υλικό που προέρχεται από την ανακύκλωση 25 πλαστικών μπουκαλιών νερού και είναι φυσικά κατάλληλη για πολλές χρήσεις, ενώ υπάρχει σε διαφορετικά χρώματα που αντιπροσωπεύουν τα βασικά βιοτικά αγαθά. Μέρος των εσόδων από τις πωλήσεις διατίθεται για την παροχή αυτών των αγαθών σε χώρες του αναπτυσσόμενου κόσμου, σε συνεργασία με οργανισμούς που δραστηριοποιούνται για τον ίδιο σκοπό.

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ: www.generationgenerous.com

Από τα smartphones στα "έξυπνα" ρολόγια

Η... "ανάσταση" των μαμούθ με κλωνοποίηση

Ελλάς Ελλήνων... γερασμένων

Υποβρύχιο τζετ σκι για... τρελλά γκάζια!

Ο Τζέιμς Μποντ στο έργο "Θάντερμπωλλ" του 1965 (ελληνικός τίτλος: "Επιχείρησις Κεραυνός) έκοβε υποβρύχιες βόλτες με ένα περίεργο όχημα, το οποίο ενέπνευσε όπως φαίνεται τους εφευρέτες του Seabob 7.

Με ταχύτητα 22 χαω στην επιφάνεια και 15 χαω εν καταδύσει, το υποβρύχιο τζετ σκι κοστίζει περίπου 15.000 ευρώ στη βασική του έκδοση.

Διαβάστε εδώ και δείτε βίντεο παραπέρα

Παπούτσια-οδηγοί, κινεζικός πόλεμος στο... νέφος και αλκοτέστ βάσει ηλικίας

Aldebaran: Βυθισμένο στη λήθη το ιταλικό τορπιλοβόλο

Πέρασαν σχεδόν 73 χρόνια από τη στιγμή της βύθισης του Aldebaran,  ενός ιταλικού  πολεμικού πλοίου, στις 9:40 το πρωί της 20^ης Οκτωβρίου 1941, μέχρι την ανακάλυψή του από την καταδυτική ομάδα του Αντώνη Γράφα πριν από λίγες μόλις ημέρες. 

Το θέαμα που αντίκρισαν οι δύτες, οι πρώτοι άνθρωποι που είδαν το μήκους 82 μέτρων τορπιλοβόλο μετά τη βύθισή του, φώτισε ξανά μια δραματική σελίδα του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, ένα ξεχασμένο επεισόδιο που παρέμενε βυθισμένο στη λήθη, στα 107 μέτρα κάτω από την επιφάνεια του Σαρωνικού, κοντά στη βραχονησίδα Σαν Τζώρτζης. 

«Κάθε ναυάγιο στη δική μου συνείδηση αποτελεί  ένα παράθυρο στην ιστορία. Μια σχισμή στο χρόνο, που ενώνει το τότε με το σήμερα», αναφέρει χαρακτηριστικά στον «ΕΤ» ο έμπειρος αυτοδύτης και επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας Αντώνης Γράφας και συμπληρώνει: «Από την πρώτη στιγμή που αντίκρισα το ναυάγιο κατάλαβα πως πρόκειται για ένα πλοίο με μεγάλη ιστορική σημασία. Η ικανοποίηση και η απόλαυση που ένιωσα ήταν μοναδικά συναισθήματα. Η σωρός από όπλα και χάλυβα που βρισκόταν μπροστά μου είχαν πάρει άλλη αξία».

Η βύθιση και η ανακάλυψη του ναυαγίου 

Η αιτία της βύθισης του τορπιλοβόλου Aldebaran ήταν η πρόσκρουσή του σε νάρκη που πόντισε το βρετανικό υποβρύχιο HMS Rorqual. Το ναρκοπέδιο αυτό δεν υπήρξε μόνο η αιτία βύθισης του Aldebaran, αλλά και του δίδυμου αδελφού του τορπιλοβόλου πλοίου Altair, το οποίο προσέκρουσε επίσης σε νάρκη του ίδιου ναρκοπεδίου μια ημέρα πριν, στις 19:28 της 19ης Οκτωβρίου 1941, αλλά βυθίστηκε κατά την διάρκεια της ρυμούλκησής του νοτιοανατολικά της νήσου Πάτροκλος. Σύμφωνα με τη βρετανική καταχώρηση των πεπραγμένων του υποβρυχίου η θανάσιμη παγίδα, η πόντιση δηλαδή του ναρκοπεδίου που θα βύθιζε δώδεκα ημέρες αργότερα τα δύο ιταλικά τορπιλοβόλα, το Aldebaran και το «δίδυμό» του Altair, είχε στηθεί στις 8 Οκτωβρίου του 1941.

Το κουβάρι της βύθισης του Aldebaran ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια των δυτών αλλά και χάρη στην αναζήτηση των αρχείων της εποχής, που ανασυνθέτουν -λεπτό προς λεπτό σχεδόν- τις τελευταίες του στιγμές. Ο αυτοδύτης και υποβρύχιος φωτογράφος της αποστολής Κώστας Μυλωνάκης περιγράφει στον «ΕΤ» τη στιγμή της ιστορικής ανακάλυψης: «Το ηχοβολιστικό είχε δείξει μικρό «σήκωμα» στο βυθό και ήμουν αρκετά επιφυλακτικός για το τι θα αντικρύσουμε σε βάθος 107 μέτρων. Όταν άρχισα να διακρίνω το ναυάγιο, πήρα μια βαθιά ανάσα ικανοποίησης και αμέσως μετά είδα τα μεγάλα κανόνια του πλοίου στην πρύμνη. Ήταν το πλοίο που ψάχναμε! Σάστισα για μερικά δευτερόλεπτα σκεπτόμενος το πόσο μεγάλη στιγμή είναι αυτή για την καταδυτική μας ομάδα, σήκωσα τη φωτογραφική μηχανή και έκανα σήμα στον Γιάννη Λιαρδάκη να απολαύσει το μοναδικό αυτό θέαμα! Το ευχαριστήθηκα όσο καμία άλλη βουτιά στη ζωή μου μέχρι σήμερα! Βρήκαμε ένα χαμένο στον χρόνο πολεμικό πλοίο και ήμασταν οι πρώτοι που το είδαμε μετά από 73 χρόνια παραμονής στο βυθό». Η καταδυτική αποστολή πραγματοποιήθηκε με τη χορηγία της www.dakoutros.gr είδη ναυτιλίας.

Ναυτικό ιταλικό πυροβόλο των 100/47 χιλ. Ο.Τ.Ο. 31, ολόιδιο με τα τρία πυροβόλα του ALDEBARAN. 

(© Aldo Farccaroli)

Του Δημήτρη Γκαλών, ιστορικού ερευνητή

Η εμπεριστατωμένη έρευνα πεδίου έδειξε, εξαρχής και αμετάκλητα, ότι πρόκειται για το ναυάγιο ενός τορπιλοβόλου πλοίου (Torpediniera), του ιταλικού Βασιλικού Ναυτικού, κλάσης SPICA και τύπου PERSEO. Η καταληκτική αυτή εκτίμηση, σε συνδυασμό με ιστορικές και φωτογραφικές πηγές, έδειξε περεταίρω ότι πρόκειται προφανώς για το ναυάγιο του ιταλικού βασιλικού τορπιλοβόλου ALDEBARAN, το οποίο, σύμφωνα με την επίσημη θέση της Διεύθυνσης Ιστορίας του Ιταλικού Πολεμικού Ναυτικού, βυθίστηκε στις 09:40 της 20ης Οκτωβρίου 1941, σε απόσταση τριών περίπου ναυτικών μιλίων βόρεια-βορειοδυτικά από την δυτική άκρα της νησίδας Σαν Τζώρτζης, μετά από πρόσκρουσή του σε νάρκη συμμαχικού ναρκοπεδίου, το οποίο ποντίσθηκε, στην προαναφερόμενη περιοχή, την 8η Οκτωβρίου 1941 από το βρετανικό υποβρύχιο HMSRORQUAL.

Σύμφωνα με το ιταλικό Ufficio Storico della Marina Militare, «το πλοίο είχε αναχωρήσει τα μεσάνυχτα της 20ης Οκτωβρίου 1941 από το λιμάνι του Πειραιά, με την διαταγή να συνδράμει το τορπιλοβόλο LUPO στην ρυμούλκηση του τορπιλοβόλου ALTAIR. Είχε επιπλέον την διαταγή να ερευνήσει στην συνέχεια, για ναυαγούς που επέβαιναν στην βυθισμένη πλώρη του ALTAIR, όταν κατά την διάρκεια της έρευνας προσέκρουσε σε εχθρική νάρκη, η οποία ανατινάχθηκε κάτω από την γάστρα του πλοίου. Το πλοίο, εν μέρει πλημυρισμένο και με σπασμένη την καρίνα, επέπλεε για πάνω από μιάμιση ώρα μέχρις ότου ανατράπηκε και βυθίστηκε.»

Υπάρχουν αντικρουόμενες πληροφορίες σχετικά με των αριθμό θυμάτων από την βύθιση του ALDEBARAN. Οι ιταλικές πηγές αναφέρουν ότι από τους 150 επιβαίνοντες απωλέσθηκαν εφτά και απεβίωσαν τρεις, λόγω των τραυμάτων τους. Όλες οι γερμανικές πηγές αναφέρουν ότι απωλέσθηκαν 14 και διασώθηκαν 140, εκ των οποίων πέντε βαριά και δέκα ελαφρά τραυματισμένοι.     

 

Κατασκευή και τεχνικά χαρακτηριστικά

Όνομα: ALDEBARAN

Διακριτικός κωδικός: AL
Τύπος: Τορπιλοβόλο (Torpediniera)

Εθνικότητα: Ιταλική

Όπλο: RegiaMarinaItaliana
Εκτόπισμα: Στάνταρ, 630 τόνοι / Πλήρες φορτίου, 1.020 τόνοι
Μήκος: 82 μέτρα
Πλάτος: 8,2 μέτρα
Βύθισμα: 2,8
Πρόωση: Δύο ατμοστρόβιλοι ισχύος 19.000 ίππων
Προπέλες: 2
Ενδεικτική ταχύτητα: 34 κόμβοι
Αυτονομία: 1.910 ναυτικά μίλια με ταχύτητα 15 κόμβων / 1.700 ν.μ. με ταχύτητα 16 κόμβων / 60 ν.μ. με ταχύτητα 30 κόμβων
Οπλισμός: Τρία ναυτικά πυροβόλα των 100/47 χιλ., οκτώ ιταλικά πολυβόλα των 13,2 χιλ., τέσσερεις τορπιλοσωλήνες των 450 χιλ., δυο μηχανισμοί ρίψης βομβών βάθους, δυνατότητα μεταφοράς 20 ναρκών, σύστημα περισυλλογής ναρκών
Ενδεικτικό πλήρωμα: 119 άτομα (7 αξιωματικοί και 112 υπαξιωματικοί και ναύτες)

Η καταδυτική ομάδα

Δύτες

Αντώνης Γράφας, κινηματογραφιστής, επικεφαλής της ομάδας

Κώστας Μυλωνάκης, υποβρύχιος φωτογράφος

Γιάννης Λιαρδάκης, δύτης

Τάσος Τσαλαβούτας, δύτης ασφαλείας

Συνεργάτες

Δημήτρης Γκαλών, ιστορικός ερευνητής

Δημήτρης Δαμίγος, κυβερνήτης σκάφους

Χρήσιμα links

www.grafasdiving.gr

www.wetklik.gr

Ιπτάμενο αυτοκίνητο, νέες ελπίδες για το AIDS και οι 16.777.216 ψηφιακές αποχρώσεις

Από το διάστημα στο κινητό, οι... μεταξωτές βίδες και οι "βρώμικοι" κύκνοι

Μουσακάς στην Εσθονία και... γιαουρτάκι στο Περού: Pointgreek.com

Whatsapp: Από τα συσσίτια απόρων, δισεκατομμυριούχος

Ηλεκτροσόκ και ναρκωτικά: Τα μυστικά "όπλα" των στρατών

"Επιτυχή" χαρακτηρίζουν στο Πεντάγωνο των ΗΠΑ τα πειράματα με ήπια ηλεκτροσόκ σε στρατιώτες εθελοντές, προκειμένου να διαπιστώσουν αν οι ηλεκτρικές εκκενώσεις τους κάνουν πιο αποδοτικούς. Η πρακτική αυτή θα εφαρμοστεί -εφόσον όλα πάνε καλά- σε συγκεκριμένες ειδικότητες, όπως οι χειριστές μη επανδρωμένων αεροσκαφών, οι οποίοι περνούν τις ώρες τους μπροστά σε οθόνες υπολογιστών, φωτογραφίζοντας ή βομβαρδίζοντας στόχους σε απόσταση δεκάδων χιλιάδων χιλιομέτρων. Άλλη κατηγορία θα είναι οι ειδικές δυνάμεις που πρέπει να διαχειριστούν κρίσιμες καταστάσεις σε επιχειρήσεις. 

Επιφυλακτικοί πάντως παρουσιάζονται οι επιστήμονες για τη συγκεκριμένη χρήση των έστω ήπιων εκκενώσεων, καθώς δεν έχει ακόμα ξεκαθαρίσει ποια θα είναι η μακροχρόνια επίπτωσή τους στους στρατιώτες, ενώ ασαφές παραμένει τι συμβαινει σε έναν εγκέφαλο ο οποίος θα δέχεται συστηματικά ηλεκτροσόκ.

H χρήση διεγερτικών και άλλων ψυχοτρόπων ουσιών από στρατιώτες στη μάχη δεν είναι σημερινό φαινόμενο. Σχετικές αναφορές αναδύονται από αρχαία πεδία μάχης και φτάνουν μέχρι σήμερα, με αμερικανούς πιλότους F16 οι οποίοι αποδείχθηκε ότι βομβάρδισαν φάλαγγα οχημάτων στο Κανταχάρ του Αφγανιστάν το 2002, υπό την επήρεια κοκτέιλ αμφεταμινών που τους είχε χορηγηθεί πριν την απογείωση για να είναι στην... τσίτα κατά τη διάρκεια της αποστολής τους. Τελικά, φάνηκε ότι οι αμφεταμίνες τους έκαναν... τούρμπο και έτσι εκμηδένισαν την αυτοκινητοπομπή των Καναδών συμάχων τους. 

Κατά το γαλλοπρωσικό πόλεμο του 1870-71 οι Γερμανοί στρατιώτες ήταν φουλ στη... ντόπα για να αντέχουν τους φρενήρεις ρυθμούς της προέλασής τους, καθώς οι Γάλλοι δε... φημίζονται για την πολεμική τους αρετή, αλλά και τις κακουχίες του μετώπου, πίνοντας μορφίνη. Μετά τη λήξη των εχθροπραξιών και όταν οι φαντάροι γύρισαν στις εστίες τους, βρέθηκαν σε κατάσταση εξάρτησης από το οπιοειδές. 

Και οι Άγλλοι πάντως... πειραματίστηκαν με διάφορες ουσίες, πάντα για στρατιωτικούς σκοπούς, με τα χάπια provigil να κάνουν θραύση.

Κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, το "κοκτέιλ των χαρακωμάτων" ήταν ένας συνδυασμός κοκαϊνης, ακόμα νόμιμης εκείνη την εποχή και αλκοόλ. Μερικές γουλιές πριν από την έφοδο και οι στρατιώτες γίνονταν κιμάς σε... χάι φάση.

Χαρακτηριστική είναι και η περίπτωση των ναζί κατά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, με τα χάπια pervitin, αυτό που σήμερα αποκαλείται κρύσταλ μεθ, ή μεθαμφεταμίνη. ΟΙ στρατιώτες αποκτούσαν χαρακτηριστική αντοχή στις κακουχίες και αδιαφορία στα δεινά της μάχης. 

Όλα τα παραπάνω με... ιατρική συνταγή. 

Διαβάστε εδώ για τους... ηλεκτροσοκοφαντάρους

Ένα γαλλικό υπερωκεάνιο στο βυθό του Αιγαίου - Κατάδυση στο "Parana"

550 δις ευρώ ο τζίρος της Τεχνολογίας

Τα αεροσκάφη που δεν απογειώνονται εκτός... ωραρίου

Εντύπωση προκαλεί η αποκάλυψη ότι κανένα πολεμικό αεροσκάφος της Ελβετίας δεν απογειώθηκε, όταν κυκλοφόρησε η είδηση ότι ένα επιβατικό αεροσκάφος της Ethiopian Airlines είχε πέσει θύμα αεροπειρατείας από τον... συγκυβερνήτη του.

Ο εκπρόσωπος της πολεμικής αεροπορίας της Ελβετίας ήταν... αφοπλιστικός: "Τα πολεμικά αεροσκάφη και οι πιλότοι τους είναι διαθέσιμοι μόνο τις ώρες γραφείου, δηλαδή από τις 8 το πρωί μέχρι τις 12 το μεσημέρι και από τη 1 και 30 μέχρι τις 5 το απόγευμα. Τα βράδια, τις αργίες και τα Σαββατοκύριακα δεν πετάμε".

Φανταστείτε να ίσχυε και κάτι αντίστοιχο στην Ελλάδα...

Διαβάστε εδώ

Το ψυχολογικό προφίλ των τρολ, καύσιμα από πλαστικές σακούλες

Στα ίχνη του χαμένου υποβρυχίου R-12

Στις 12 Ιουνίου του 1943, το αμερικανικό υποβρύχιο R-12 καταδύθηκε για πάντα σε βάθος 180 περίπου μέτρων, παρασέρνοντας μαζί του 42 μέλη του πληρώματος, καθώς γλύτωσαν μόνο όσοι ήταν βάρδια στη γέφυρα. 

Τα αίτια της βύθισης παραμένουν άγνωστα, αν και πιθανότατα προέκυψε πρόβλημα στεγανότητας στο χώρο των μπαταριών, με αποτέλεσμα το υποβρύχιο να πάρει νερά και να μην μπορέσει ποτέ να αναδυθεί.

Το Μάιο του 2011 ομάδα ερευνητών εντόπισε το ναυάγιο του υποβρυχίου με τη βοήθεια ROV και τράβηξε αρκετό υλικό (φωτογραφίες και βίντεο), προκειμένου να διαπιστωθούν τα άιτια της απώλειάς του.

Διαβάστε εδώ, εκεί και παραπέρα

17 δις για λαθρεμπόριο ζώων

Μια ιστορία... αγάπης ταυτοποίησε αεροσκάφος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου

Τα συντρίμμια ενός αμερικανικού βομβαρδιστικού Β-17 που εντοπίστηκαν σε λίμνη της Ιταλίας ταυτοποιήθηκαν, χάρη στο όνομα μιας γυναίκας που είχε γράψει ο πολυβολητής στο θαλαμίσκο που βρισκόταν στο κάτω μέρος του αεροσκάφους.

Σύμφωνα με τους ειδικούς, το όνομα Ileen Lois το οποίο διακρινόταν 70 χρόνια μετά την κατάρριψη του Β-17 τούς βοήθησε να ταυτοποιήσουν το βομβαρδιστικό και να γράψουν τον επίλογο σε μια ιστορία μυστηρίου.

Τα συντρίμμια εντοπίστηκαν στη λίμνη Μπολσένα της Ιταλίας σε βάθος 90 περίπου μέτρων από ομάδα έμπειρων αυτοδυτών, οι οποίοι ανέσυραν τον πυργίσκο στον οποίο ήταν γραμμένο το όνομα της γυναίκας του πολυβολητή. 

Μετά από σχετικές έρευνες, πιστοποιήθηκε ότι τα συντρίμμια ανήκαν στο Β-17 με σειριακό αριθμό 4124364, το οποίο καταρρίφθηκε στις 15 ιανουαρίου του 1944.

Και τα 10 μέλη του πληρώματος γλύτωσαν το θάνατο, χρησιμοποιώντας τα αλεξίπτωτά τους, πριν το βομβαρδιστικό συντριβεί στη λίμνη. 

Διαβάστε εδώ

Βρέθηκε μια... Πομπηία στα χαρακώματα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου

Τα πτώματα 21 Γερμανών στρατιωτών του Α' Παγκοσμίου Πολέμου εντοπίστηκαν κατά τύχη σε υπόγειο οχυρωματικό έργο, κατά τη διάρκεια εργασιών οδοποιίας στην Αλσατία.

Η ανακάλυψη αυτή έχει ιδιαίτερη αρχαιολογική και ιστορική σημασία, διότι οι Γερμανοί βρέθηκαν ακριβώς στις θέσεις που είχαν λίγες στιγμές πριν πεθάνουν, μαζί με όλο τον οπλισμό και τα προσωπικά τους αντικείμενα, όταν βρετανική οβίδα τους έθαψε ζωντανούς.

Σύμφωνα με τους ερευνητές που μελέτησαν το χαράκωμα, εκτός από όπλα, πυρομαχικά και άλλα πολεμικά είδη, εντοπίστηκαν ακόμα και, τσιγάρα, πίπες, μπουκάλια με κρασί, εφημερίδες και βιβλία που είχαν διατηρηθεί σε καλή κατάσταση, λόγω των συνθηκών.

Σύμφωνα με τους αρχαιολόγους που ξετύλιξαν το μίτο της άγνωστης αυτής σελίδας του Α' Παγκοσμίου, τα λείψανα βρέθηκαν σε στάσεις που θυμίζουν πολύ τις αντίστοιχες των θυμάτων του βεζουβίου στην Πομπηία. Άλλος ήταν ξαπλωμένος στο κρεβάτι εκστρατείας, κάποιοι κάθονταν σε πάγκους, άλλος εντοπίστηκε σε εμβρυική στάση. Παρά τις απέλπιδες προσπάθειες των συντρόφων τους να ανασύρουν τους στρατιώτες από το χαράκωμα-τάφο, το μόνο που κατάφεραν ήταν να ανασύρουν 13 πτώματα πριν αναστείλουν τις έρευνες το 1918. 

Τα στοιχεία των περισσότερων νεκρών είναι γνωστά, με την πλειοψηφία τους να μην ήταν παραπάνω από 20 έτων όταν πέθαναν.

Διαβάστε εδώ