Το γεράκι που φωλιάζει με τους ανθρώπους

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΟ ΓΕΩΔΡΟΜΙΟ, ΤΕΥΧΟΣ 6, 24 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2013
ΚΕΙΜΕΝΟ Μαργαρίτα Τζάλη, Υπεύθυνη Επικοινωνίας προγράμματος LIFE
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΟΡΝΙΘΟΛΟΓΙΚΗ

Κάθε άνοιξη ο ουρανός πάνω από τα χωριά του θεσσαλικού κάμπου γεμίζει με γεράκια. Ένα θέαμα κοινό για τους κατοίκους, αλλά σπάνιο στην Ευρώπη και τον κόσμο. Το Κιρκινέζι, ένα μικρόσωμο γεράκι, που έρχεται στη χώρα μας κάθε άνοιξη για να φωλιάσει και να μεγαλώσει τα μικρά του από την υποσαχάρια Αφρική όπου περνάει τους χειμώνες του, είναι ένα από τα είδη ζώων στην Ελλάδα, που αντιμετωπίζουν υψηλό κίνδυνο εξαφάνισης στο μέλλον εάν δεν κάνουμε κάτι για την προστασία του.

Η άνοιξη μάς βρήκε φέτος στο θεσσαλικό κάμπο, που φιλοξενεί τα 3 από τα 4 Κιρκινέζια που επιλέγουν την Ελλάδα κάθε χρόνο, πίσω από ένα τιμόνι σε μια εντατική προσπάθεια για την απογραφή του πληθυσμού του. Καθώς πρόκειται για ένα είδος που δημιουργεί αποικίες και επιλέγει να φτιάξει τη φωλιά του σε κτίσματα μέσα σε χωριά και πόλεις που βρίσκονται κοντά σε καλλιεργούμενες εκτάσεις, απλώσαμε τους χάρτες της περιοχής, μελετήσαμε σε ποιους οικισμούς έχουν καταγραφεί αποικίες στο παρελθόν, δημιουργήσαμε ομάδες και για περισσότερες από 20 ημέρες σαρώσαμε όλο το θεσσαλικό κάμπο από τον Παλαμά μέχρι το Βελεστίνο και από τα Φάρσαλα μέχρι το Ελευθέριο στη Λάρισα. 

Κάθε πρωί ξεκινούσαμε το χάραμα για να βρεθούμε στα χωριά πριν τα Κιρκινέζια ξεκινήσουν για τα χωράφια όπου κυνηγούν ακρίδες και άλλα μεγάλα έντομα. Στο σύνολο επισκεφτήκαμε 111 οικισμούς, μεγάλους και μικρούς, στον κάμπο και στους λόφους γύρω από την πεδιάδα και εντοπίσαμε πάνω από 4.000 ζευγάρια.

Η εμπειρία ήταν μοναδική, καθώς είδαμε όλα τα χωριά, συζητήσαμε με κατοίκους των περιοχών για το Κιρκινέζι, ανεβήκαμε σε καμπαναριά και υδατόπυργους για να τα μετρήσουμε και συναντήσαμε τα Κιρκινέζια σε μια περίοδο μεγάλης κινητικότητας. 

Πριν ζευγαρώσουν τα αρσενικά Κιρκινέζια καλόπιαναν τα θηλυκά, προσφέροντάς τους έντομα για να κερδίσουν την εύνοιά τους, πάντα με τη συνοδεία φωνών και επιδείξεων, ενώ τα ζευγάρια που είχαν δημιουργηθεί κάθονταν έξω από τις φωλιές τους περιφρουρώντας τες. Κάθε βράδυ πίσω στη βάση μας, στο Βελεστίνο, αθροίζαμε, συγκρίναμε όλα τα στοιχεία και σχεδιάζαμε την επόμενη μέρα.

Αφού τα ζευγάρια άρχισαν να αποκτούν τα αυγά τους, ξεκινήσαμε την αναζήτηση των φωλιών τους. Αποθήκες και σπίτια ψάχνονταν διεξοδικά, οι κάτοικοι μάς βοηθούσαν σε κάθε χωριό, προσκαλώντας μας στα σπίτια τους, υποδεικνύοντας φωλιές που γνώριζαν και αφηγούμενοι το παρελθόν του Κιρκινεζιού στο χωριό τους.

     

 Στα χωράφια μετρήσαμε αφθονίες ακριδών και εντόμων που έχει το Κιρκινέζι διαθέσιμα για να τραφεί, παρακολουθήσαμε το κυνήγι του και εντοπίσαμε τις περιοχές του προτιμά, ενώ χρησιμοποιώντας πομπούς «κατασκοπεύσαμε» τις καθημερινές μετακινήσεις συγκεκριμένων ατόμων του είδους.

Και όλα αυτά για να συμπληρώσουμε τα κομμάτια ενός πάζλ για την κατάσταση του Κιρκινεζιού στο θεσσαλικό κάμπο και να σχεδιάσουμε τις δράσεις που θα υλοποιήσουμε τα επόμενα χρόνια με σκοπό να βελτιώσουμε τις συνθήκες για το Κιρκινέζι στην περιοχή, αλλά και να προωθήσουμε μια αρμονική συνύπαρξη με τον άνθρωπο.

Η ζωή του Κιρκινεζιού και του ανθρώπου ήταν πάντα στενά συνυφασμένες στην περιοχή, με τον άνθρωπο να φιλοξενεί το Κιρκινέζι στα χωριά του για να φωλιάσει και με το Κιρκινέζι να ανταποδίδει απαλλάσσοντάς τον από επιβλαβή για τις καλλιέργειες μεγάλα έντομα. Μια αμοιβαία σχέση που ο σύγχρονος τρόπος ζωής έχει αλλοιώσει. 

Σήμερα ο άνθρωπος μπορεί να βοηθήσει: να το ξαναδεχτεί στο σπίτι του, να περιορίσει τη χρήση φυτοφαρμάκων στις καλλιέργειες και να εφαρμόσει αγροπεριβαλλοντικά μέτρα. Το Κιρκινέζι και πάλι θα ανταποδώσει συνεχίζοντας να περιορίζει τους πληθυσμούς των επιβλαβών εντόμων, αλλά και δημιουργώντας ευκαιρίες για ανάπτυξη του οικοτουρισμού στον ομολογουμένως υποτιμημένο θεσσαλικό κάμπο και για τη παραγωγή προϊόντων με προστιθέμενη αξία, μέσα από την προώθηση «φιλικών προς το Κιρκινέζι και τη βιοποικιλότητα προϊόντων», με τη βοήθεια του προγράμματος LIFE.

Εάν θέλετε κι εσείς να δείτε τα Κιρκινέζια αυτή την περίοδο, μια υπέροχη εμπειρία είναι να επισκεφτείτε τον Πλατύκαμπο (12χλμ. από τη Λάρισα), να καθίσετε στο καφενείο της πλατείας καθώς σουρουπώνει και να τα δείτε να καταφτάνουν από όλες τις κατευθύνσεις για να κουρνιάσουν μαζί στα μεγάλα δέντρα της πλατείας.

Το πρόγραμμα LIFE για το Κιρκινέζι (LIFE11 NAT/GR/001011) υλοποιείται με την οικονομική υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, τον δήμο Ρήγα Φεραίου, τον Φορέα Διαχείρισης της Περιοχής Οικοανάπτυξης Κάρλας - Μαυροβουνίου - Κεφαλόβρυσου - Βελεστίνου, την Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία και την NCC ΕΠΕ.

www.life-kirkinezi.gr

https://www.facebook.com/LifeKirkinezi

Μαργαρίτα Τζάλη

Υπεύθυνη Επικοινωνίας προγράμματος LIFE

Οι νότες της ζωής και του αγώνα

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ "ΓΕΩΔΡΟΜΙΟ" ΣΤΙΣ 24 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ

ΚΕΙΜΕΝΟ/ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΤΑΤΙΑΝΑ ΜΠΟΛΑΡΗ

Το βράδυ εκείνο… Παρασκευή 14 Ιουνίου 2013 ξημέρωνε η 5^η ημέρα από εκείνο το βίαιο κλείσιμο της ΕΡΤ, από εκείνο το μαύρο που είδαν τα μάτια μας…

Στο Ραδιομέγαρο της Αγίας Παρασκευής τα μουσικά σύνολα της ΕΡΤ έδειχναν το πρόσωπό τους, η ΕΡΤ έδειχνε την δύναμη και τον πολιτισμό της… κόσμος πολύς, στο προαύλιο το αδιαχώρητο και εγώ περιπλανιόμουν με το κεφάλι μου γεμάτο από μαγική μουσική ,μέσα και έξω από το κτήριο, όπως όλοι οι συνάδελφοί μου, ψάχνοντας για στιγμιότυπα…

Ζέστη, κάνω στάση στον πρώτο όροφο για νερό και τσιγάρο στην πτέρυγα που βρίσκονται τα στούντιο ηχογράφησης  ή μελέτης αν θυμάμαι καλά των μουσικών… όλες οι πόρτες έχουν υπέροχες φωτογραφίες από μεγάλους συνθέτες και μουσικά σύνολα…

Καθόμουν σε μια γωνία της σκάλας, έβλεπα από το παράθυρο τον κόσμο ,άκουγα την μουσική, κάπνιζα και  τότε την είδα να περνά τρέχοντας σαν αστραπή από την μία άκρη του διαδρόμου στην άλλη…

Αυτήν την μικρή, που αργότερα έμαθα ότι την έλεγαν Φοίβη… αυτήν την μικρή που βρισκόταν εκεί γιατί η μαμά της είναι μουσικός και μέσα στο στούντιο έπαιζε… αυτήν την μικρή που ήταν εκεί σε έναν χώρο που ήταν δικός της, που τον έκανε δικό της, που της ανήκε, που της ήταν τόσο οικείος όσο άγνωστος σε εμένα…

Την φωτογράφισα ενώ έτρεχε μπροστά από τον Μίκη Θεοδωράκη… αλήθεια σας λέω… όσο η μουσική ακουγόταν ένιωσα εκείνο το κλίκ, εκείνο το δευτερόλεπτο που κράτησε όσο να πέσει ο φωτοφράκτης ότι ο Μίκης την κοιτούσε και διεύθυνε στην φωτογραφία από πάνω της μια μουσική που προοριζόταν αποκλειστικά για εκείνη! Μουσική που μόνον εκείνη άκουγε! Μουσική που την έσπρωχνε  να τρέχει ! Να τρέχει και να αγωνίζεται στην ζωή της… όπως εκείνος…

ΤΑΤΙΑΝΑ ΜΠΟΛΑΡΗ

Τα μαγικά μανιτάρια, η κατάδυση στην... πανσέληνο, το γουρουνάκι του Τιτανικού και ο ναυαγισμένος... γοργόνος

Κατάδυση στην... πανσέληνο

Ο Κολομβιανός πρωταθλητής των καταδύσεων από απόκρημνα βράχια Ορλάντο Ντούκε,  βούτηξε μπροστά από το ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο τη βραδιά της αυγουστιάτικης πανσέληνου. Το λατρευτικό κέντρο της αρχαιότητας που απέκτησε στρατηγική, ναυτιλιακή και εμπορική σημασία την περίοδο ακμής της Αθήνας, τον 5^ο αιώνα π.Χ., οι απόκρημνοι βράχοι, το βαθύ μπλε της θάλασσας και το λαμπρό φεγγάρι, έγιναν μάρτυρες της άρτια εκτελεσμένης «χορογραφίας» του παράτολμου καταδύτη. «Έκανα μια ατμοσφαιρική βουτιά και ήρθα κοντά με τη φύση όσο ποτέ. Ήμουν εγώ, ένας βράχος σε μια υπέροχη βραδιά. Με άγχωνε το απόλυτο σκοτάδι αλλά το ολόγιομο φεγγάρι και ο πανέμορφος ναός δημιουργούσαν μια φοβερή ατμόσφαιρα στην οποία κανείς δε μπορούσε να αντισταθεί» ανέφερε ο Ντούκε μετά την επιτυχημένη του βουτιά.

ΠΗΓΗ: RedBullCliffDiving

Ξανατραγούδησε το… γουρουνάκι του Τιτανικού

Ένα μουσικό παιχνίδι που ανήκε σε μια 32χρονη επιβάτιδα του Τιτανικού, του υπερωκεάνιου που βυθίστηκε στο Βόρειο Ατλαντικό μετά από πρόσκρουση σε παγόβουνο τον Απρίλιο του 1912, ξανακούστηκε μετά από 101 σχεδόν χρόνια. Ειδικοί του Μουσείου Ναυτικής Ιστορίας στη Βρετανία κατάφεραν να επισκευάσουν το… μουσικό γουρουνάκι της Ίντιθ Ρόζενμπαουμ, δημοσιογράφου που βρισκόταν στο μοιραίο πλοίο και έτσι η απόκοσμη μελωδία από το παρελθόν ξαναήλθε στην επιφάνεια της μνήμης. Η Ρόζενμπαουμ είχε δηλώσει σε συνέντευξή της το 1970 ότι αρχικά δεν ήθελε να εγκαταλείψει το πλοίο, όταν όμως ένα μέλος του πληρώματος πέταξε το γουρουνάκι σε μια βάρκα λέγοντάς της ότι «αν δε θες να σωθείς εσύ, ας σωθεί τουλάχιστον εκείνο», το ακολούθησε και η ίδια. Παρέμεινε στη σωστική λέμβο για επτά ώρες μέχρι να περισυλλεγεί και στην ίδια συνέντευξη είχε αναφέρει ότι η μουσική του γουρουνιού ηρεμούσε τα παιδάκια που βρίσκονταν στη βάρκα μαζί της.

ΠΗΓΗ: National Maritime Museum

Μαγικά μανιτάρια και LSD κατά της κατάθλιψης

Έρευνα που πραγματοποίησαν επιστήμονες στο πανεπιστήμιο του Όσλο στη Νορβηγία κατέδειξε ότι ουσίες που υπάρχουν στα «μαγικά» μανιτάρια και το LSD, όπως η ψιλοκυβίνη, δεν επιδρούν αρνητικά στην ψυχική υγεία των χρηστών τους και σε κάποιες περιπτώσεις συντελούν ακόμα και στην ελάττωση των συμπτωμάτων της κατάθλιψης. Οι ειδικοί του τμήματος νευροεπιστημών του πανεπιστημίου του Όσλο μελέτησαν δεδομένα 130.000 ατόμων, μεταξύ των οποίων και 22.000 ανθρώπων που είχαν δοκιμάσει τις συγκεκριμένες τουλάχιστον μια φορά στη ζωή τους. Με έκπληξη διαπίστωσαν ότι οι χρόνιοι χρήστες είχαν σαφώς λιγότερα αγχωτικά επεισόδια ή ψυχωσικές διαταραχές σε σύγκριση με το μέσο όρο της χώρας και ιδίως με εκείνους που είτε δε χρησιμοποίησαν ποτέ τέτοιες ουσίες ή άλλους που κατέφυγαν σε φαρμακευτικές ουσίες ελέγχου της κατάθλιψης. Οι επιστήμονες πάντως επισημαίνουν ότι η χρήση τους μπορεί να επιφέρει αλλοιώσεις στην πραγματικότητα που βιώνουν οι… μανιταροφάγοι, με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν από ατυχήματα. Τα «μαγικά» μανιτάρια, η μεσκαλινη και το πεγιότι, χρησιμοποιούνταν εδώ και χιλιάδες χρόνια σε διάφορους πολιτισμούς, ως «πύλη ενόρασης» και «μέσο μαντείας».

ΠΗΓΗ: Oslo University of Science and Technology

O ναυαγισμένος… γοργόνος

Πλούσια ευρήματα ανέδειξε η υποβρύχια έρευνα του πανεπιστημίου του Μπόρνμουθ στο Ντόρσετ στη Βρετανία, καθώς ένα ολλανδικό ναυάγιο ηλικίας 400 χρόνων θεωρείται ως μια από τις σημαντικότερες ενάλιες αρχαιολογικές ανακαλύψεις της τελευταίας δεκαετίας. Οι επιστήμονες αυτοδύτες ανέσυραν από το βυθό, σε βάθος μόλις 11 μέτρων, αντικείμενα καθημερινής χρήσης, κανόνια, κεραμικά, αλλά και ένα… γοργόνο μεγάλων διαστάσεων που στόλιζε το πηδάλιο του μεγαλοπρεπούς ιστιοφόρου. Οι ειδικοί αναφέρουν ότι το ναυάγιο δεν έχει ακόμα ταυτοποιηθεί, αν και οι μελέτες των ξύλων που έχουν ανασυρθεί κατέδειξαν ότι πρόκειται για πλοίο που ναυπηγήθηκε με δέντρα που προήλθαν από τα σημερινά σύνορα Ολλανδίας και Γερμανίας. Με βάση το μέγεθος, τον περίτεχνο διάκοσμο του καραβιού, αλλά και τον πλούτο των ευρημάτων, οι αρχαιολόγοι εικάζουν ότι επρόκειτο για ένα πολυτελές σκάφος που ταξίδευε τόσο στη Μάγχη, ανάμεσα στα ολλανδικά και τα βρετανικά λιμάνια, όσο και σε μακρινά ταξίδια, κάνοντας το διάπλου της Αφρικής μέχρι την Ινδία. Η βύθισή του οφείλεται, σύμφωνα με τα μέχρι στιγμής δεδομένα, σε πρόσκρουση σε ύφαλο της περιοχής.   

ΠΗΓΗ: Bournemouth University

iPhone-ωτογράφος: Τα καλύτερα "κλικ" και πως να κερδίσετε μια ράβδο χρυσού

Η έλευση των κινητών τηλεφώνων που είναι εξοπλισμένα με κάμερα δίνει στον καθένα την ευκαιρία να… δοκιμάσει το ταλέντο του στη φωτογραφία, ενώ εφαρμογές όπως το twitter και το instagram, επιτρέπουν την άμεση ανάρτησή τους στο Διαδίκτυο. Ένας διαγωνισμός που «τρέχει» από το 2007 και απευθύνεται σε κατόχους iPhone, iPad και iPod ανακοίνωσε τις φωτογραφίες που διακρίθηκαν, μέσα από δεκάδες χιλιάδες που έστειλαν… κινητοί φωτογράφοι από 38 χώρες, μεταξύ των οποίων και από την Ελλάδα, χωρίς όμως αυτή τη φορά να κερδίσει κάποια πρωτιά. Κάποιες από αυτές εντυπωσιάζουν, άλλες ίσως ξενίζουν, γεγονός πάντως είναι ότι σίγουρα… τραβούν το βλέμμα μας.

Οι κατηγορίες των θεμάτων που μπορεί ο καθένας να υποβάλλει υποψηφιότητα με το «κλικ» του περιλαμβάνουν ενότητες όπως «Ζώα», «Πρόσωπα», «Τοπία» και «Φαγητό». Απαραίτητη προϋπόθεση είναι οι φωτογραφίες αυτές να μην έχουν υποστεί καμία ψηφιακή επεξεργασία με προγράμματα διαχείρισης εικόνων όπως το photoshop, με την εξαίρεση όμως εφαρμογών που διαθέτουν τα iPhones, όπως το  Hipstamatic και το CameraBag.

Η τεχνολογία της φωτογραφίας εξελίσσεται ραγδαία και πλέον το ερώτημα που ανακύπτει είναι αν μια φωτογραφία που έχει ληφθεί με κινητό τηλέφωνο μπορεί να σταθεί επάξια -τόσο από τεχνικής, όσο και από καλλιτεχνικής πλευράς- δίπλα σε κάποια που έχει τραβηχτεί με μια «παραδοσιακή» κάμερα. Αν θέλετε να δοκιμάσετε την τύχη σας για το διαγωνισμό του 2014, δεν έχετε παρά να υποβάλλετε τη φωτογραφία σας στην ιστοσελίδα www.ippawards.com μέχρι τις 31 Μαρτίου του 2014. Ίσως να είστε ένας από τους τυχερούς που θα κερδίσετε το έπαθλο του νικητή, μια πλάκα χρυσού!

Οι «Anonymous» απέκτησαν… ονοματεπώνυμο

Η αιτία που έχουν μειωθεί αισθητά οι επιθέσεις των «Anonymous» το τελευταίο διάστημα είναι ότι πλέον έχουν αποκτήσει… ονοματεπώνυμο. Αυτό τουλάχιστον ισχυρίζεται πράκτορας του FBI, ο οποίος ανέφερε ότι οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ έχουν καταφέρει να εντοπίσουν και να συλλάβουν τουλάχιστον επτά άτομα που θεωρούνται «κλειδιά» στην πραγματοποίηση των κυβερνοεπιδρομών σε ιστοσελίδες κρατικών οργανισμών, πολυεθνικών εταιρειών και τραπεζών, αποκτώντας με αυτό τον τρόπο μεγάλη δημοσιότητα, ενώ αντίστοιχης φιλοσοφίας κινήματα έχουν κάνει την εμφάνισή τους σε διάφορα μέρη του κόσμου. Το κουβάρι άρχισε να ξετυλίγεται όταν ένα μέλος των «Ανώνυμων» αμέλησε να διαγράψει τα ψηφιακά του ίχνη, με αποτέλεσμα να εντοπιστεί από τους πράκτορες του FBI. Προκειμένου να ελαφρύνει τη θέση του, ο «Sabu», όπως ήταν το διαδικτυακό ψευδώνυμο του συλληφθέντα, αποκάλυψε τα στοιχεία των συντρόφων του, οι οποίοι σύντομα κατέληξαν και εκείνοι πίσω από τα κάγκελα της φυλακής. Αυτό που μένει να αποδειχθεί πλέον είναι αν οι «Anonymous» θα καταφέρουν να ανασυνταχθούν ή οι συλλήψεις της ηγετικής τους ομάδας αποβούν τελικά μοιραίες για το κίνημα αυτό.

ΠΗΓΗ: Techcrunch

Τα κινητά σκοτώνουν την επικοινωνία

Από τα πρώτα βήματα των γραπτών μηνυμάτων, των sms όπως είναι παγκοσμίως γνωστά, αλλά και από τη στιγμή που τα «έξυπνα» κινητά έφεραν όλες τις δυνατότητες του Διαδικτύου στην παλάμη μας, το μεγαλύτερο θύμα ήταν οι διαπροσωπική επικοινωνία. Κολλημένοι στις οθόνες των κινητών τους δισεκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο στέλνουν μηνύματα, βλέπουν την ηλεκτρονική τους αλληλογραφία και διαβάζουν ειδήσεις στο Διαδίκτυο, καθιστώντας τις ηλεκτρονικές αυτές συσκευές μια τεχνολογική… προέκταση του εαυτού τους.

Σύμφωνα με μελέτη, η οποία αξιολόγησε τις αλλαγές που επέφερε στη διαπροσωπική επικοινωνία η έλευση και η ευρεία χρήση της σύγχρονης τεχνολογίας, οι διαφορές μέσα σε διάστημα μόλις 7 ετών είναι ήδη μεγάλες. Το 2006 το 86% των διαπροσωπικών επαφών γινόταν πρόσωπο με πρόσωπο, το 2010 είχε μειωθεί στο 72% και σήμερα έχει πέσει κάτω από το 70%. Είναι χαρακτηριστικό ότι η ύπαρξη ακόμα και ενός κινητού ανάμεσα σε δύο ανθρώπους που συζητούν δια ζώσης έχει ως άμεσο αποτέλεσμα τη μείωση της προσοχής στο αντικείμενο της συζήτησης.

Κινητά αντί… επικοινωνίας

Τα κινητά χρησιμοποιούνται επίσης και ως μέσο για την… αποφυγή επικοινωνίας με τον κοινωνικό μας περίγυρο. Το 13% των κατόχων προσποιούνται ότι μιλούν ή διαβάζουν κάτι στο τηλέφωνό τους, για να μην έρθουν σε επαφή με όσους βρίσκονται γύρω τους, ενώ το 45% το χρησιμοποιεί τακτικά για να τηλεφωνήσει σε κάποιον που βρίσκεται στο διπλανό γραφείο, αντί να προτιμήσει να συναντηθεί μαζί του. Ο μιμητισμός είναι μια άλλη παράμετρος που αποκαλύπτει πολλά για την προσωπικότητα του «δικτυωμένου ανθρώπου», αφού αν ο διπλανός σας κοιτάξει το τηλέφωνό του, έχετε 40% πιθανότητες να κάνετε κι εσείς ακριβώς το ίδιο.

Λιγότερη συνομιλία, περισσότερα sms

Μια άλλη διάσταση της ευρείας διείσδυσης των σύγχρονων μορφών επικοινωνίας είναι το γεγονός ότι σταδιακά μειώνεται και ο χρόνος της συνομιλίας. Το 2008 η μέση κλήση διαρκούσε 3 λεπτά και 20 δευτερόλεπτα, ενώ σήμερα έχει μειωθεί στο ένα λεπτό και 20 δευτερόλεπτα. Στον αντίποδα, το 2000 στάλθηκαν 14 δις sms και το 2010 188 δισεκατομμύρια σύντομα μηνύματα. Ένας στους τρεις χρήστες κινητού προτιμά να επικοινωνεί μέσω μηνυμάτων, παρά τηλεφωνικά, με το κόστος να αποτελεί μεν μια σημαντική παράμετρο, χωρίς όμως να είναι και η πιο σημαντική, σύμφωνα με την αξιολόγηση της έρευνας. Από την άλλη πλευρά, το 82% θεωρούσε «ενοχλητική» τη συνομιλία μέσω κινητού σε δημόσιο χώρο, ενώ το 2012 το ποσοστό μειώθηκε στο 74%, γεγονός που καταδεικνύει ότι «απενοχοποιείται» η χρήση του.

Η χρήση κινητού αποδεικνύεται ότι είναι κυριολεκτικά… ζωής και θανάτου, τουλάχιστον στις ΗΠΑ: Ως πρώτη αιτία θανάτου εφήβων στις ΗΠΑ είναι τα αυτοκινητικά δυστυχήματα που προκαλούνται από την αποστολή μηνυμάτων την ώρα της οδήγησης, καθώς είναι 23 φορές πιθανότερο να εμπλακεί κάποιος σε ατύχημα αν ασχολείται με το κινητό του, αντί να προσέχει το δρόμο.

Υπάρχει και η θετική πλευρά

Δεν είναι όμως όλα αρνητικά, καθώς όσοι χρησιμοποιούν κινητά τηλέφωνα για επαγγελματικούς λόγους ανέφεραν ότι διαπίστωσαν αύξηση της παραγωγικότητάς τους κατά 69%, βελτίωση της ηθικής ικανοποίησης των εργαζομένων κατά 30%, ενώ τα κόστη μειώθηκαν κατά 16%. Η σύγχρονη τεχνολογία διευκόλυνε επίσης την επικοινωνία μεταξύ ανθρώπων που ζουν σε απόσταση, όπως για παράδειγμα με την υπηρεσία skype, για βιντεοκλήσεις, την οποία χρησιμοποιεί το 84% εκείνων που ζουν σε άλλες χώρες από τις οικογένειές τους. Παράλληλα, το 55% προσεγγίζει το άλλο φύλο μέσω κινητού, ενώ το 38% έχει στείλει μια τουλάχιστον αποκαλυπτική φωτογραφία στο έτερόν του ήμισυ. Μια παράδοση που φαίνεται να… αντέχει ακόμα πάντως είναι το ότι 7 στους 10 προτιμούν να ζητήσουν ένα ραντεβού με το πρόσωπο που τους ενδιαφέρει σε συνάντηση και όχι μέσω τηλεφώνου. «Τα πάντα έχουν να κάνουν με την κοινωνική αποδοχή της χρήσης κινητών τηλεφώνων και της σύγχρονης τεχνολογίας εν γένει», παρατήρησε ο Σκοτ Ντέσνερ, ειδικός στο πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια. «Αυτό που θεωρούσαμε αγένεια πριν 5 χρόνια, σήμερα είναι ο κανόνας. Αυτό που πρέπει να υπολογίζει ο καθένας είναι σε ποιο σημείο θα θέτει το όριο στη χρήση του κινητού και φαίνεται ότι αυτό είναι και το πιο δύσκολο». 

"Περσέας": Ένα βυθισμένο υποβρύχιο λέει την ιστορία του

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΚΩΣΤΑΣ ΘΩΚΤΑΡΙΔΗΣ

ΚΕΙΜΕΝΟ: ΡΕΝΑ ΓΙΑΤΡΟΠΟΥΛΟΥ/ΚΩΣΤΑΣ ΘΩΚΤΑΡΙΔΗΣ

Δημοσιεύθηκε στις 17 Αυγούστου στο ΓΕΩΔΡΟΜΙΟ

Το smartphone καίει πιο πολύ από ένα ψυγείο!

Η ψηφιακή τεχνολογία, με τα κινητά τηλέφωνα να βρίσκονται στην κορυφή του σχετικού καταλόγου, καταναλώνει την ίδια ποσότητα ενέργειας που χρειαζόταν για τον ηλεκτροφωτισμό ολόκληρου του πλανήτη το 1985. Την ενεργοβόρα -και μάλλον άγνωστη στο ευρύ κοινό- διάσταση της σύγχρονης τεχνολογίας αποκαλύπτει έρευνα που πραγματοποιήθηκε στις ΗΠΑ, σύμφωνα με την οποία ένα «έξυπνο» κινητό, τύπου iPhone ή με λογισμικό Android, καταναλώνει 361 κιλοβατώρες ετησίως, όταν συγκριτικά ένα ψυγείο ενεργειακής κλάσης Α «καίει» μόλις 322.

Σύμφωνα με την έρευνα, η οποία αξιοποίησε δεδομένα από προηγούμενες μελέτες, η παγκόσμια βιομηχανία τηλεπικοινωνιών σπαταλά 1500 τεραβατώρες ετησίως, το 10% της παγκόσμιας κατανάλωσης ενέργειας, ή όσο «καίνε» η Γερμανία και η Ιαπωνία μαζί σε ετήσια βάση. Ενδεικτικά, μια τεραβατώρα καλύπτει τις ενεργειακές ανάγκες ενός ολόκληρου χρόνου σε 90.000 νοικοκυριά.

«Αν και η ενέργεια που απαιτείται για τη φόρτιση του κινητού μας είναι αμελητέα, οι άλλες δραστηριότητες, όπως η χρήση υπηρεσιών, η παρακολούθηση βίντεο, η διαρκής σύνδεση με το Διαδίκτυο μέσω των τηλεφώνων μας ακόμα και όταν δεν τα χρησιμοποιούμε, ανεβάζουν σε δυσθεώρητα ύψη τη σπατάλη ενέργειας» σημείωσε ο Μαρκ Μιλς, διευθύνων σύμβουλος της Digital Power Group, της εταιρείας που υλοποίησε την έρευνα. 

«Αυτό που προκύπτει από τη μελέτη μας είναι ότι η συντριπτική πλειοψηφία των χρηστών αγνοεί την περιβαλλοντική επιβάρυνση που προκαλεί η χρήση της σύγχρονης τεχνολογίας. Για κάθε κέντρο δεδομένων που υποστηρίζει ένα δίκτυο τηλεφωνίας, ή τη σύνδεση στο Διαδίκτυο, απαιτούνται γεννήτριες, τροφοδοτικά, κλιματιστικά και άλλα ενεργοβόρα συστήματα. Όλα αυτά καταναλώνουν τεράστιες ποσότητες ενέργειας, η οποία κατά κύριο λόγο προέρχεται από ορυκτά καύσιμα, όπως το πετρέλαιο και το κάρβουνο, με τις επιπτώσεις στο περιβάλλον να είναι ιδιαίτερα αρνητικές, καθώς ο ετήσιος ρυθμός ανάπτυξης των ασύρματων δικτύων αγγίζει το 69% παγκοσμίως», συμπλήρωσε ο ίδιος.

Το «αντίδοτο» σε αυτή την κατασπατάληση πολύτιμων πόρων, σύμφωνα με την έρευνα, είναι τόσο η χρήση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας για τα μεγάλα κέντρα δεδομένων που χρησιμοποιούν οι κολοσσοί της πληροφορικής, όσο και ο περιορισμός των ορυκτών καυσίμων για τη λειτουργία τους, τα οποία πάντως παραμένουν ευρέως διαδεδομένα σε χώρες όπως η Ινδία, η Κίνα αλλά και το συντριπτικό ποσοστό του αναπτυσσόμενου κόσμου.

Χάκαρε το προφίλ του δημιουργού του facebook

Τα κενά ασφαλείας της ιστοσελίδας εξέθεσε με πρωτότυπο τρόπο ένας Ιρανός

«Συγγνώμη που καταπατώ την ιδιωτικότητά σου», έγραψε ένας χάκερ στο προφίλ του δημιουργού του facebook Μαρκ Ζάκερμπεργκ, «αλλά ήταν ο μόνος τρόπος για να δείξω τα κενά ασφαλείας της ιστοσελίδας στην προστασία του ιδιωτικού απορρήτου των χρηστών». Με αυτό τον πρωτότυπο τρόπο, ο Χαλίλ Σρετέχ, ιρανικής καταγωγής προγραμματιστής, κατέδειξε ότι το facebook, διαβόητο για τις ομιχλώδεις και ανεπαρκείς ρυθμίσεις προστασίας της ιδιωτικότητας, δεν είναι σε θέση να προστατέψει ούτε το… αφεντικό του. Σύμφωνα με τον ίδιο τον Σρετέχ, τα κενά ασφαλείας στο facebook θέτουν σε μεγάλο κίνδυνο τα προσωπικά δεδομένα εκατομμυρίων χρηστών της ιστοσελίδας κοινωνικής δικτύωσης. Οι υπεύθυνοι ασφαλείας του facebook πάντως αρνήθηκαν να δώσουν το έπαθλο των 500 δολαρίων σε όποιον εντοπίζει κενά στο σύστημα, επειδή ο Σρετέχ «δεν ακολούθησε τη διαδικασία αναφοράς του προβλήματος».

Σίφνος: Στο φως του απέριττου

Δημοσιεύθηκε στο τεύχος 5 του περιοδικού ΓΕΩΔΡΟΜΙΟ, στις 17 Αυγούστου.

ΚΕΙΜΕΝΟ-ΦΩΤΟ: Στέλιος Παρασκευόπουλος

Και οι λιονταρίνες θέλουν την… ηλιοθεραπεία τους.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΟ ΤΕΥΧΟΣ 5 ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ "ΓΕΩΔΡΟΜΙΟ" ΣΤΙΣ 17 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ.

Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΚΟΥΤΡΟΥΜΑΝΟΥ

Ήταν Ιούλιος όταν βρέθηκα στην Κένυα, στο εθνικό πάρκο Μασάι-Μάρα. Είπα να φύγω από τη ζούγκλα της μεγαλούπολης και να βρεθώ στη σαβάνα της κεντρικής Αφρικής, να δω το μεγαλείο της άγριας Φύσης και να βρεθώ κοντά σε μερικά από τα πιο όμορφα ζώα του πλανήτη.

Άξαφνα βρέθηκα μπροστά σε δύο θηλυκά λιοντάρια που είχαν ξαπλώσει πλάτη με πλάτη στις όχθες μιας νερολακκούβας, εκεί που όλα τα ζώα –από το πιο μεγάλο μέχρι το πιο μικρό- πάνε να δροσιστούν και να ξεφύγουν λίγο από την κάψα του αφρικάνικου ήλιου.

Πλησίασα με προσοχή, φυσικά σε απόσταση ασφαλείας, με πρωταρχικό μου μέλημα να μην ταράξω την πρωινή τους σιέστα. Παρά το ότι τα αρσενικά λιοντάρια έχουν τη χάρη, με τις εντυπωσιακές τους χαίτες και το επιβλητικό τους στυλ, οι λέαινες είναι εκείνες που… κινούν τα νήματα στις κοινότητες των μεγάλων αυτών αιλουροειδών. Κυνηγούν, μεγαλώνουν τα λιονταράκια τους, διώχνουν τα τσακάλια και τις ύαινες που απειλούν τα μικρά τους και ενίοτε ακόμα και τα μεγάλα αρσενικά λιοντάρια που πλησιάζουν επικίνδυνα κάποιο μικρό που ξεστράτισε.

Έχοντας στο μυαλό μου την «ανθρωποφαγία» των σύγχρονων κοινωνιών του «πολιτισμένου» ανθρώπου, εκεί που ο καθένας κοιτάει να πατήσει τον άλλο στο λαιμό, δε μπόρεσα παρά να γοητευθώ από την ήρεμη ομορφιά των λιονταριών. Πράγματι και τα λιοντάρια σκοτώνουν άλλα ζώα. Αλλά το κάνουν μόνο για να καλύψουν την ανάγκη τους σε τροφή. Δεν επιδίδονται σε σαφάρι για να διασκεδάσουν όπως κάνουν πολλοί άνθρωποι, δε σκοτώνουν επειδή… έτσι τους ήρθε. Κυνηγούν για μια ώρα το βράδι και την υπόλοιπη μέρα εξοικονομούν δυνάμεις, μένοντας ξαπλωμένα σε κάποιον ίσκιο ή στις όχθες της νερολακκούβας.

Και στην αχανή σαβάνα υπάρχουν νόμοι. Ο άνθρωπος έχει να μάθει πολλά από τα ζώα, γιατί τελικά το αγριότερο από όλα τα θηρία είναι ο άνθρωπος, όπως λένε οι παλιοί.

Οι γίγαντες των ελληνικών θαλασσών

Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό ΓΕΩΔΡΟΜΙΟ, στις 10 Αυγούστου 2013

Γράφει η Μαρία Λιβανού,Συνεργάτης Θαλάσσιων Προγραμμάτων WWF Ελλάς

Αν και μικρή σε μέγεθος, η χώρα μας έχει την τύχη να φιλοξενεί στις θάλασσές της μοναδικούς …..γιγάντιους θησαυρούς. Εννέα μόνιμοι και πέντε περιστασιακοί μοιράζονται μαζί μας το ίδιο σπίτι, τις ελληνικές θάλασσες. Η πρώτη ευρωπαϊκή εκστρατεία ενημέρωσης και κατάρτισης, Θάλασσα, που υλοποιούν από κοινού το WWF Ελλάς και η ΜOm, σε συνεργασία με τα ερευνητικά ινστιτούτα Tethys και Πέλαγος, είναι εδώ για να μας τους παρουσιάσει.

Στα ανοιχτά του Ιονίου ζει η πτεροφάλαινα, με μέγεθος καρδιάς στο μέγεθος ενός μικρού αυτοκινήτου, είναι το δεύτερο μεγαλύτερο ζώο στον πλανήτη μπορεί να φτάσει τα 23 μ. σε μήκος, τους 75 τόνους σε βάρος και τα 100 χρόνια σε ηλικία! Τρέφεται με κριλ, ένα είδος ζωοπλαγκτόν, που μοιάζει με μικρή καραβίδα. Ο εξίσου εντυπωσιακός σε μέγεθος, φυσητήρας και ο ζιφιός, προτιμούν επίσης τα νερά του Ιονίου. Πιο συγκεκριμένα τα δύο αυτά ζώα, ζουν κατά μήκος της Ελληνικής Τάφρου, ένα σύνολο υποβρύχιων γκρεμών και φαραγγιών που ξεκινάει από τα Δυτικά των Ιονίων νήσων και καταλήγει στα νοτιοανατολικά της Ρόδου.

Ο φυσητήρας, με μήκος που φτάνει τα 15 μέτρα για τα αρσενικά, είναι το ζώο με τον μεγαλύτερο εγκέφαλο που έχει καταγραφεί ποτέ στο ζωικό βασίλειο. Η ζωή των φυσητήρων είναι οργανωμένη σε κοινωνικές ομάδες, για τα θηλυκά και τα νεαρά ενώ τα αρσενικά, ζουν μόνα. Στην κοινωνική ομάδα, τα νεαρά μαθαίνουν να σέβονται την κοινωνική ιεραρχία, να ψάχνουν για τροφή, να χρησιμοποιούν το ηχοεντοπιστικό τους σύστημα, να καταδύονται κ.α. Άλλωστε οι φυσητήρες, κάνουν καταπληκτικές καταδύσεις που διαρκούν μέχρι και 1,5 ώρα σε βάθη που φτάνουν τα 2000 μέτρα. Εντυπωσιακό φυσικά αν και ο ζιφιός, φτάνει τα 3000 μέτρα με μια μόνο ανάσα. Με σχήμα επίμηκους δελφινιού που φτάνει τα 5 μέτρα στα αρσενικά, ο ζιφιός είναι ένα πολύ δυσπρόσιτο ζώο, το οποίο σπάνια μπορεί να δει κανείς αφού περνάει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στα …σκοτάδια του βυθού κυνηγώντας την αγαπημένη του τροφή, τα βαθυπελαγικά καλαμάρια.

Περνώντας σε …μικρότερα μεγέθη αλλά πάντα εντυπωσιακά σε ικανότητες, στις ελληνικές θάλασσες ζουν 4 είδη δελφινιών. Το ζωνοδέλφινο, με την χαρακτηριστική «ζώνη» που ξεκινάει από το μάτι και καταλήγει στην κοιλιά, το δελφίνι που συναντάμε περισσότερο στις ελληνικές θάλασσες. Το κοινό δελφίνι, που κάθε άλλο παρά κοινό είναι πλέον στις ελληνικές θάλασσες με τις εντυπωσιακές του ταχύτητες που φτάνουν μέχρι και τα 60 χλμ/ώρα. Το σταχτοδέλφινο, το πιο ιδιαίτερο από όλα τα είδη δελφινιών των ελληνικών θαλασσών, με τις χαρακτηριστικές του γραντζουνιές στο κορμί του, δείκτες υγείας για τα αρσενικά αφού αποτελούν…παράσημα από διαξιφισμούς με άλλα αρσενικά. Και τέλος το ρινοδέλφινο, τον παράκτιο άλτη της δελφινοπαρέας, με ακροβατικές φιγούρες που φτάνουν και τα 8 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας σε ύψος.

Κοντά στις ακτές ζει και η Μεσογειακή φώκια, ένα πανέξυπνο ζώο, που δεν χάνει ποτέ τον προσανατολισμό της και δεν συγκρούεται ποτέ με σκάφη αλλά και η φώκαινα, που μοιάζει με μικρό δελφίνι χωρίς ρύγχος και ζει αποκλειστικά και μόνο στη Θράκη, από όλη τη Μεσόγειο.

Δυστυχώς όμως τα περισσότερα από αυτά απειλούνται με εξαφάνιση εξαιτίας ανθρώπινων δραστηριοτήτων. Οι απειλές που αντιμετωπίζουν σχετίζονται με την αλιεία (τυχαία παγίδευση, έλλειψη τροφής και ηθελημένη θανάτωση), τη ρύπανση (στερεά απορρίμματα, ρύπανση πάσης φύσης), συγκρούσεις με σκάφη, παρενόχληση, ηχορύπανση, στρατιωτικές ασκήσεις και έρευνες για υδρογονάνθρακα, όχληση, υποβάθμιση του οικοσυστήματος και  κλιματική αλλαγή).

Στο χέρι μας είναι να συμβάλουμε όλοι στην προστασία τους. Άλλωστε, το μότο της καμπάνιας Θάλασσα είναι ακριβώς αυτό «Μοιραζόμαστε το ίδιο σπίτι, ας μάθουμε να ζούμε μαζί». Η συνολική στάση ζωής μας, είτε κοντά είτε μακριά από τη θάλασσα, επηρεάζει το φυσικό περιβάλλον που μας περιβάλλει κάτι το οποίο πολλές φορές ξεχνάμε. Ειδικά για τους καλοκαιρινούς μήνες που οι περισσότεροι από εμάς βρίσκονται κοντά στη θάλασσα, σε περίπτωση που δούμε θαλάσσιο θηλαστικό ζωντανό ή/και νεκρό, τραυματισμένο, το Θάλασσα έχει βγάλει μια σειρά από συμβουλές για όλους μας. Επισκεφτείτε το www.thalassa-project.gr για να μάθετε τι μπορείτε να κάνετε για να συμβάλετε στην προστασία τους. Η ενημέρωση είναι η αρχή της δράσης. 

Tα θαλάσσια θηλαστικά αποτελούν μέρος της φυσικής και πολιτιστικής μας κληρονομιάς και πρώτος τα κατέγραψε ο Αριστοτέλης το 350 π.Χ.

Στον Κορινθιακό συμβαίνει το μοναδικό στον κόσμο φαινόμενο, να δημιουργούν μεικτές κοινωνίες 3 είδη δελφινιών: ζωνοδέλφινα, κοινά δελφίνια και σταχτοδέλφινα.

Το Πρόγραμμα «Θάλασσα» υλοποιείται με τη συνδρομή του χρηματοδοτικού εργαλείου LIFE της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Blue Planet Shipping SA, του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος και του Πράσινου Ταμείου.

Σκανταλόπετρα: Η αρχαία βουτιά

Δημοσιεύθηκε στο τεύχος 4 του περιοδικού ΓΕΩΔΡΟΜΙΟ που κυκλοφόρησε στις 10 Αυγούστου

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Γιώργος Ρηγούτσος http://rigoutsosphotos.com

ΚΕΙΜΕΝΟ: Νικόλας Τρικοίλης,γιατρός Καταδυτικής Υπερβαρικής Ιατρικής

 KEIMENO: ΝΙΚΟΛΑΣ ΤΡΙΚΟΙΛΗΣ, γιατρός Καταδυτικής Υπερβαρικής Ιατρικής

PHOTO ΓΙΩΡΓΟΣ ΡΗΓΟΥΤΣΟΣ http://rigoutsosphotos.com

Σκανταλόπετρα, από την αρχαιότητα στο σήμερα

Μια πανάρχαια τεχνική κατάδυσης γίνεται… παγκόσμια!

Η σκανταλόπετρα είναι ένα κομμάτι πέτρας, συνήθως μάρμαρο η γρανίτης, με στρογγυλεμένες γωνίες και υδροδυναμικό σχήμα,  βάρους από 8-14 κιλά, το οποίο χρησιμοποιούσαν οι σφουγγαράδες από την αρχαιότητα μέχρι πριν από λίγα χρόνια, σαν βοηθητικό εργαλείο στις καταδύσεις τους.

Στην μια της άκρη υπάρχει μια τρύπα στην οποία είναι δεμένο ένα μακρύ σχοινί που ξετυλίγεται από την βάρκα κατά την κατάδυση και ξαναμαζεύεται κατά την ανάδυση. Σ' αυτήν είναι περασμένο και ένα μικρό σχοινί με μια θηλιά , την οποία περνά στον καρπό του ο σφουγγαράς, για να μπορεί να ελευθερώνει τα χέρια του χωρίς να χαθεί η σκανταλόπετρα και η σύνδεσή του με την βάρκα.

Μέχρι την δεκαετία του 1960, αρκετοί  σφουγγαράδες χρησιμοποιούσαν την πανάρχαια  μέθοδο κατάδυσης με σκανταλόπετρα.

• Ο γυμνός δύτης βουτούσε από την βάρκα κρατώντας την σκανταλόπετρα με τα δύο του χέρια και τον ένα καρπό περασμένο στην θηλιά.
• Στην διάρκεια της κατάδυσης χρησιμοποιούσε την σκανταλόπετρα σαν βάρος γιά να καταδύεται γρήγορα, σαν πηδάλιο γιά να αλλάζει κατεύθυνση και σαν φρένο γιά να επιταχύνει η να επιβραδύνει τον ρυθμό κατάδυσης.
• Όταν έφτανε στον βυθό, ελευθέρωνε τα χέρια του για να μαζέψει τα σφουγγάρια και όταν τελείωνε την δουλειά του έδινε το σχετικό σήμα στον βοηθό πάνω στη βάρκα, με το σκοινί που ήταν δεμένο στην σκανταλόπετρα.
• Τότε ο βοηθός, τραβώντας το σκοινί, ανέβαζε στην επιφάνεια τον σφουγγαρά που στηριζόταν στο σκοινί η και με τα πόδια του πάνω στην σκανταλόπετρα.

Όπως φαίνεται από αυτή τη μικρή περιγραφή η σκανταλόπετρα έχει πολλαπλό ρόλο. Είναι το αντίστοιχο των σημερινών βαρών που χρησιμοποιούνται στις καταδύσεις αλλά ταυτόχρονα είναι πηδάλιο, φρένο και βάση στήριξης κατά την ανάδυση. Ενώ το σχοινί που είναι δεμένη, εκτός των άλλων, είναι το μέσο επικοινωνίας με την βάρκα.
Η μέθοδος της κατάδυσης με σκανταλόπετρα έχει ιστορία χιλιάδων χρόνων. Ακριβώς γι' αυτό τον λόγο έφτασε σε μέγιστα επίπεδα τελειότητας και μέγιστα επίπεδα ασφάλειας. Το γεγονός ότι είναι μια σκληρή δουλειά αλλά και η βιομηχανοποίηση των καταδύσεων, οδήγησαν την κατάδυση με σκανταλόπετρα σε πλήρη εξαφάνιση. Οι Αγώνες Σκανταλόπετρας βοηθούν να διατηρηθεί ζωντανή αυτή η πανάρχαια τεχνική!

 Γνωρίζετε ότι…

Η ετυμολογία της σκανταλόπετρας δεν έχει σχέση με την ελληνική λέξη «σκανδάλη», αλλά με την ιταλική «scandaglio» που σημαίνει «βαθύμετρο».

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ:

http://www.skandalopetra.com