Japanese PoW's returning home in 1946 - Photos: Alfred Eisenstaedt - LIFE Collections

 All photos : Alfred Eisenstaedt

LIFE Collections

Inside a refloated U-Boat, sunk on 9 April 1945! Video and photos of U-843 raised from the seabed

On 22 August 1958 the wreck of U-843 was raised and broken up at Gothenburg in 1958/59.

This U-Boat was sunk on 9 April 1945 in the Kattegat west of Gothenburg, by rockets from a British Mosquito aircraft (235 Sqn RAF/A). There was 44 dead and 12 survivors. 

These are the footage's details (copyright: British Pathé)

CU Pan, bows of the German U-boat submarine U-843, pan alongside of U-boat. CU Pan, side of U-Boat showing gun. 

CU Diver descending into the water, he discovered the wreck. SV The Norwegian Einar Hoevding, the man who salvaged the wreck. In the centre of picture without cap talking with other men. 

SV Wreck of the conning tower, pan to the Captain of the submarine. 

Captain Herwartz checking over plans for the salvage. SV Captain Herwartz in centre of picture with two other men looking over the plans. SV Pan, the deck of the submarine. 

The camera comes to a stop on the periscope which is undamaged. SV Section of the deck, pan up the conning tower. TV The hatch into the conning tower and a hand a hand comes into picture holding a dual light. CU From inside the conning tower of the light, which is switched on. 

TV of the inside of the conning tower as the light probes around. CU Captain Herwartz descending into the conning tower. CU Wreckage inside the sub. CU Captain Herwartz looking round inside sub. 

CU Wrecked controls. SV Captain Herwartz making his way into another compartment through mud and slush. CU Glove on the floor. SV Captain Herwartz going through into another compartment. 

CU Captain Herwartz picking out kitchen ladle from wreckage. CU Captain Herwartz searching. CU Shoe among slush. CU Captain Herwartz coming out of the conning tower, being helped out by another man. GV Elevated, pan along the deck of the submarine.

SOURCE

Freediving at a Luftwaffe Ju88 wreck in Corfu Island, Greece (photos and video)

Christos Simatis, a freediver from Corfu, Greece, shared a video he shot of a Ju88 wreck in Corfu island, Greece.

The Junkers Ju 88 was a German World War II Luftwaffe twin-engined multirole combat aircraft. 

According to respected researcher Byron Tesapsides, claimed that if the diver found it in Barbati:  Aufklärungsgruppe 1. (F) 122 FF. Fhnr.Fw. Friedrich Glatzel, Ju 88 D1 (F6+AH, W.Nr. 430076) 100%  with BO. Uffz. Rudolf Kainzbauer, BF. Uffz. Franz Hagemann, BS. Ogfr. Herbert Beier, all kiled by Barbati-Korfu 10.02.44

Italian historian Andrea Babuin corrected the above mentioned assumption and stated that since this JU88 has underwing bomb racks, it probably does not belong to a reconnaissance unit (Aufklärungsgruppe 1 in this case).

Byron Tesapsides offered another probability: FF. Ltn. Horst Drognitz (+), Ju 88 A5 (W.Nr. 5277) 100% m. BO. Uffz. Hans Brömel (vw.), BF. Uffz. Herbert Puchert (+), BS. Uffz. Erich Wrusch (+), Notlandung infolge Motorschaden 26.07.41 Kerkyra of 6./Lehrgeschwader 1.



Designed by Junkers Flugzeug - und Motorenwerke (JFM) in the mid-1930s to be a so-called Schnellbomber ("fast bomber") which would be too fast for any of the fighters of its era to intercept, it suffered from a number of technical problems during the later stages of its development and early operational roles, but became one of the most versatile combat aircraft of the war. 

Like a number of other Luftwaffe bombers, it was used successfully as a bomber, dive bomber, night fighter, torpedo bomber, reconnaissance aircraft, heavy fighter and even, during the closing stages of the conflict in Europe, as a flying bomb.

Despite its protracted development, the aircraft became one of the Luftwaffe's most important assets. The assembly line ran constantly from 1936 to 1945, and more than 16,000 Ju 88s were built in dozens of variants, more than any other twin-engine German aircraft of the period. 

Throughout the production, the basic structure of the aircraft remained unchanged.

SOURCE

A unique relic from the lost army of Alexander the Great's General Zopyrion found in the Ukraine!

"Treasure Hunters" in the Ukraine found an ancient helmet, which dates from the failed campaign of Alexander the Great's General Zopyrion, in 331 BC.

According to Dmitry Alexandrovich, one of the "treasure hunters", the helmet probably belonged to one of the 30,000 soldiers of General Zopyrion, who had campaigned in Scythia, crossing the vast expanses beyond the Danube.

Zopyrion aimed to capture the city of Olbia, but he was defeated and was forced to retreat. 

His whole army, including the General never returned to Macedonia, Greece, as they were all killed by local barbaric tribes in 331 BC 

It is quite unfortunate though that this unique relic was sold to an unknown collector for $ 11,500 and was not given to a museum for examination and public display.

Μοναδικό εύρημα από τη χαμένη στρατιά του Μακεδόνα στρατηγού Ζωπυρίωνα, βρέθηκε στην Ουκρανία!

"Κυνηγοί θησαυρών" στην Ουκρανία βρήκαν ένα περικεφαλαία κορινθιακού τύπου, το οποίο χρονολογείται από την αποτυχημένη εκστρατεία του Ζωπυρίωνα, στρατηγού του Μ. Αλέξανδρου, το 331 π.Χ.

Σύμφωνα με τον Ντιμίτρι Αλεξάντροβιτς, έναν εκ των "κυνηγών θησαυρών", η περικεφαλαία ανήκε πιθανότατα σε έναν από τους 30.000 περίπου στρατιώτες του Ζωπυρίωνα, οι οποίοι  είχαν εκστρατεύσει στη Σκυθία, διασχίζοντας τις αχανείς εκτάσεις πέρα από το Δούναβη.

Ο Ζωπυρίων είχε ως στόχο να εκπορθήσει την πόλη Ολβία, αλλά ηττήθηκε, αναγκάστηκε να υποχωρήσει και ο ίδιος αλλά και ο στρατός του εξολοθρεύθηκαν μέχρις ενός το 331 π.Χ.

Το δυσάρεστο είναι ότι η περικεφαλαία αυτή πωλήθηκε σε άγνωστο συλλέκτη έναντι 11.500 δολαρίων και έτσι δεν κατέληξε σε κάποιο Μουσείο. 

Η εκστρατεία του Ζωπυρίωνα

Ο Ζωπυρίων (331 π.Χ) ήταν Μακεδόνας στρατηγός ο οποίος διορίστηκε στρατηγός είτε της Θράκης είτε του Πόντου από τον Μέγα Αλέξανδρο.

Το 331 π.Χ, ο Ζωπυρίων οργάνωσε εκστρατεία κατά των Σκυθών, έχοντας υπό τις διαταγές του 30.000 άνδρες. 

Το στράτευμα πολιόρκησε την Ολβία, αποικία των Μιλησίων, η οποία κατακτήθηκε από τον Μέγα Αλέξανδρο το 334 π.Χ. 

Ωστόσο, οι κάτοικοι της Ολβίας «απελευθέρωσαν τους σκλάβους τους, χορήγησαν την ιθαγένεια στους ξένους, άλλαξαν τα γραμμάτια και έτσι κατάφεραν να αντέξουν την πολιορκία». 

Επιπλέον, οι κάτοικοι της Ολβίας συμμάχησαν με τους Σκύθες. Ο Κουίντος Κούρτιος Ρούφος αναφέρει επίσης μια καταιγίδα που κατέστρεψε τον μακεδονικό στόλο. 

Ο Ζωπυρίων, μη έχοντας δυνάμεις για να συνεχίσει την πολιορκία, αποφάσισε να υποχωρήσει.

Στον δρόμο της επιστροφής, οι Σκύθες επιτέθηκαν αρκετές φορές και αποδυνάμωσαν το μακεδονικό στράτευμα, το οποίο τελικά διαλύθηκε στον Δούναβη από τους Γέτες και τους Τριβαλλούς. 

Ο Μέγας Αλέξανδρος έμαθε για την τύχη του Ζωπυρίωνος από γράμμα του Αντίπατρου στη Μακεδονία το ίδιο έτος με τον θάνατο του Άγη Γ' της Σπάρτης και του Αλέξανδρου Α' της Ηπείρου. 

Ο ιστορικός Ιουστίνος, στην «Επιτομή των Φιλιππικών Ιστοριών», δηλώνει πως τα γράμματα του Αντίπατρου αναφέρουν πως οι πόλεμοι του Άγη στην Ελλάδα, του Αλέξανδρου στην Ιταλία και του Ζωπυρίωνος στη Σκυθία έχουν σύνδεση μεταξύ τους. 

Ο Μέγας Αλέξανδρος, σύμφωνα με τον ιστορικό, «ένιωσε περισσότερη χαρά για τον θάνατο δύο ανταγωνιστών του παρά θλίψη για την τύχη του Ζωπυρίωνος και του στρατού του».

Η αρχαιότερη αποικία στον Βόρειο Εύξεινο Πόντο ήταν η Ολβία, που δημιουργήθηκε από τους Μιλήσιους το 647 - 646 π.Χ., στο σημερινό νησί Μπερεζάν που τότε ήταν χερσόνησος.

Το όνομα της πόλης είναι καθαρά ελληνικό. Προκύπτει από τη λέξη όλβος, που σημαίνει πλούτος, ευτυχία, χαρά. Η παλιότερη ονομασία με την οποία ήταν αρχικά γνωστή (από την ίδρυσή της) είναι Βορυσθένης.

Τα απομεινάρια της βρίσκονται περίπου 15 χιλιόμετρα από τη σημερινή πόλη Οτσάκοβα. Η Βορυσθένη θεωρείται από τους περισσότερους ερευνητές σαν η ουσιαστική απαρχή της ελληνικής παρουσίας στην περιοχή. 

Οι πρώτες αρχαιολογικές ανασκαφές στο Μπερεζάν έγιναν το 1884, ενώ από το 1960 η περιοχή ανασκάπτεται από το ουκρανικό αρχαιολογικό ινστιτούτο και από αρχαιολογική ομάδα του Ερμιτάζ και μέχρι στιγμής έχει αποκαλυφθεί η νεκρόπολη και απομεινάρια οικιών και δημοσίων κτιρίων. 

Σημαντικό μέρος της πόλης καλύπτεται σήμερα από τη θάλασσα.

Η Ολβία είναι μία από τις τέσσερις πιο δυνατές και σημαντικές πόλεις των αρχαίων ελληνικών πόλεων κράτους της Β. Μαύρης Θάλασσας και έπαιξε σημαντικότατο ρόλο στην ιστορία της περιοχής. 

Χτισμένη από τους Μιλήσιους, η Ολβία θα διατηρηθεί περίπου για χίλια χρόνια, μέχρι την έβδομη δεκαετία του 4ου αι. μ.Χ. Η επίσημη ονομασία της πόλης «Ολβία» είναι αναγραμμένη σε πλήθος ευρημάτων.

Η Ολβία ήταν δομημένη σε δύο επίπεδα και την περίοδο της ακμής της κάλυπτε έκταση 55 εκταρίων. Η εύφορη γη και τα νερά των ποταμών Υπανίου (Μπουγκ) και Βορυσθένη (Δνείπερου) έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην εμπορική ανάπτυξη της πόλης. 

Τα πολυπληθή ευρήματα αποκαλύπτουν πως οι κάτοικοι της Ολβίας είχαν στενή σχέση με τη μητρόπολη, τη Μίλητο, αλλά και με τον άλλο ελλαδικό χώρο (για παράδειγμα αποκαλύφθηκε γλυπτό με την υπογραφή του Πραξιτέλη), καθώς και έντονη πνευματική και αθλητική δραστηριότητα. 

Οι καλλιτεχνικές επιρροές της Ελλάδας (λόγω των στενών επαφών και ανταλλαγών) είχαν σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία στην Ολβία τοπικής εικαστικής σχολής. 

Η τραγωδία της Ολβίας

Τον 4ο αι. π.Χ. η τύχη επιφύλασσε στην Ολβία μια μεγάλη τραγωδία. 

Ενώ αρχικά ήταν μια πόλη με σχετικά ομοιογενή εθνολογικά πληθυσμό, όπου οι κοινωνικές ανισότητες ήταν σχεδόν ανύπαρκτες, με την πάροδο του χρόνου αυξήθηκε ο αριθμός των δούλων και των εξαρτημένων οικονομικά ανθρώπων, δηλαδή οξύνθηκε η κοινωνική ανισότητα μεταξύ του πληθυσμού. 

Ιδιαίτερα εμφανής γίνεται αυτή η διαπίστωση το έτος 331 π.Χ., όταν προ των τειχών της πόλης εμφανίστηκε ο στρατηγός του Μεγάλου Αλεξάνδρου Ζωπυρίων. 

Η πλειονότητα των αγροτικών οικισμών έπαυσε να υπάρχει και ο πληθυσμός της πόλης απειλούνταν από λιμό. 

Οι άρχοντες της Ολβίας αναγκάστηκαν να ελευθερώσουν τους δούλους για να αντισταθούν στην απειλή. Σύμφωνα με την αναφορά του Μακροβίου, η οποία σήμερα επαληθεύεται από τα αρχαιολογικά δεδομένα, ο Ζωπυρίων τελικά δεν κατάφερε να κυριεύσει την πόλη.

Έπειτα από τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν κατά την πολιορκία του Ζωπυρίωνος, η ζωή στην πόλη και στην αγροτική χώρα επανήλθε σε φυσιολογικά επίπεδα. 

Από τα τέλη όμως του 3ου αι. π.Χ. περιήλθε σε περίοδο οικονομικής, κοινωνικής, πολιτικής και στρατιωτικής κρίσης, γεγονός που αποτυπώνεται και στα επιγραφικά μνημεία της εποχής αυτής.

Στη συνέχεια η Ολβία συμπεριλήφθηκε στο κράτος του βασιλιά του Πόντου Μιθριδάτη, τις πρώτες δεκαετίες του 1ου αι. π.Χ. 

Μετά την επιδρομή των Γετών προσπάθησε να συνέλθει από τις πληγές της και από τα μέσα του 1ου αι. μ.Χ. αναβίωσε. 

Η πόλη όμως δεν μπόρεσε να αντέξει τις δύο γοτθικές επιδρομές τις δεκαετίες του 230 και 260, άρχισε βαθμιαία να φθίνει και μέχρι τη δεκαετία του 370 εγκαταλείφθηκε εντελώς.

ΠΗΓΗ

From the German Archives: Rare photos from "Operation Marita" and the "Metaxas Line"

SOURCES: HERE  & HERE