Εκτίθενται για πρώτη φορά τα ευρήματα από το ναυάγιο του "Ερέβους" του 1846

Χρειάστηκε να τρυπήσουν πάγους δύο μέτρων για να καταφέρουν να καταδυθούν για πρώτη φορά το 2014 οι Καναδοί αυτοδύτες που ανέλκυσαν αντικείμενα από το ναυάγιο του "Ερέβους" του πλοίου του Βρετανού εξερευνητή Τζον Φράνκλιν, ο οποίος το 1845 αναζητούσε το "βορειοδυτικό πέρασμα", στις παρυφές του Βόρειου Αρκτικού Κύκλου, ανάμεσα στον Ατλαντικό και τον Ειρηνικό Ωκεανό, το οποίο θα αποτελούσε νέα εμπορική οδό της Βρετανικής αυτοκρατορίας με την Ασία και κυρίως την Κίνα. 

Οι καταδυτικές αποστολές συνεχίστηκαν και αυτές τις ημέρες εκτίθενται για πρώτη φορά μετά τη συντήρηση και την καταλογογράφησή τους 15 αντικείμενα που ανασύρθηκαν από το ναυάγιο, μεταξύ των οποίων ένα κανόνι, η καμπάνα του πλοίου που βοήθησε στην ταυτοποίησή του, αλλά και άλλα μικρότερα καθημερινά αντικείμενα του πληρώματος. 

Η ιστορία της αποστολής του Φράνκλιν, τις εποχές των μεγάλων εξερευνήσεων της βιομηχανικής επανάστασης του 19ου αιώνα σημαδεύτηκε από το χαμό όλων των μελών της, υπό μαρτυρικές συνθήκες, καθώς τα δύο πλοία τους το "Έρεβος" και ο "Τρόμος", αποκλείστηκαν για σχεδόν ενάμισι χρόνο στους πάγους, με 24 άτομα να πεθαίνουν από τις ελλείψεις και τις κακουχίες. Όταν οι επιζώντες αποφάσισαν να περπατήσουν μέχρι να βρουν κάποιο ίχνος πολιτισμού, χάθηκαν και αυτοί, με μερικά από τα κόκκαλα που βρέθηκαν σε αποστολές εντοπισμού τους να μαρτυρούν ότι φαγώθηκαν από τους συτντρόφους τους.

Όπως κατέδειξε η ενάλια αρχαιολογική έρευνα, το πλοίο συνθλίφτηκε από τους πάγους και βυθίστηκε, παραμένοντας χαμένο για 160 περίπου χρόνια, μέχρι την τυχαία ανακάλυψή του από τους Καναδούς. 

Διαβάστε εδώ και εκεί το χρονολόγιο της ανακάλυψης και παραπέρα πληροφορίες για την έκθεση των ανελκυσθέντων ευρημάτων. 

Η Συμφωνία της Βάρκιζας το 1945, όπως την αποτύπωσε η "Ελεύθερη Ελλάδα" του ΕΑΜ

Η Συμφωνία της Βάρκιζας, η οποία υπογράφηκε στις 12 Φεβρουαρίου του 1945, σηματοδότησε και το τυπικό τέλος των Δεκεμβριανών, της ένοπλης δηλαδή σύγκρουσης των δυνάμεων του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ που υποστηρίζονταν από το ΚΚΕ, με τις πιστές στην κυβέρνηση δυνάμεις και τους Άγγλους, ο ρόλος των οποίων συντέλεσε αποφασιστικά έτσι ώστε η πλάστιγγα να γείρει υπέρ των κυβερνητικών στις σκληρές μάχες που διεξάχθηκαν στην Αθήνα.

Μέσα από το φύλλο της 20ης Φεβρουαρίου του 1945 της εφημερίδας "Ελεύθερη Ελλάδα", η οποία απηχούσε τις απόψεις και τις θέσεις του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, διαφαίνονται πολλά και ενδιαφέροντα ιστορικά στοιχεία, τόσο για τη στάση του ΚΚΕ, όσο και για την πραγματικότητα που θα οδηγούσε σε νέα όξυνση της κατάστασης, με ευθύνες και των δύο πλευρών, με επακόλουθο την έκρηξη της θρυαλλίδας του αδελφοκτόνου εμφυλίου πολέμου που αιματοκύλισε και δίχασε τη χώρα μας για δεκαετίες. 

Η Συμφωνία της Βάρκιζας εδώ

Πληροφορίες για την "Ελεύθερη Ελλάδα", εδώ

Αρχίζει η ανέλκυση του θησαυρού από τον... Τιτανικό του 1860

 

Το τροχήλατο ατμόπλοιo SS Connaught, ένα υπερπολυτελές ποντοπόρο σκάφος, εφάμιλλο του Τιτανικού σε ανέσεις, βυθίστηκε το 1860 και παρά τις δραματικές συνθήκες, διασώθηκαν και οι 600 επιβαίνοντες και πλήρωμα από άλλο πλοίο που βρισκόταν στην περιοχή, όταν οι σωσίβιες λέμβοι του Connaught παρασύρθηκαν από τα κύματα.

 

 Το 2014 το ναυάγιο εντοπίστηκε από ομάδα ερευνητών, οι οποίοι με τη βοήθεια μη επανδρωμένου ρομποτικού υποβρυχίου επιβεβαίωσαν ότι οι εικόνες του σόναρ ανταποκρίνονταν στα χαρακτηριστικά του τροχήλατου ατμόπλοιου, με τους χαρακτηριστικούς κινητήριους τροχούς να βρίσκονται ακόμα στη θέση τους.

Μέσα στις επόμενες εβδομάδες, μετά από μια διετία σχεδιασμού της επιχείρησης, η εταιρεία Endurance Exploration Group θα ξεκινήσει την τεχνικά δύσκολη απόπειρα ανέλκυσης του θησαυρού του ναυαγίου, ο οποίος αποτελείται από χιλιάδες χρυσά νομίσματα και προσωπικά αντικείμενα αξίας των επιβατών του.

Διαβάστε εδώ και εκεί για το SS Connaught και θυμηθείτε την ιστορία του τροχήλατου ατμόπλοιου "ΠΑΤΡΙΣ" που βυθίστηκε στα ανοιχτά της Κέας το 1868 εδώ, εδώ και εδώ

Το Λιβόρνο, τα... αλαμπουρνέζικα και ο Ελληνοϊταλικός Πόλεμος

Ο Ελληνοϊταλικός πόλεμος, εκτός από τα βουνά, διεξαγόταν και μέσα από τις σελίδες προπαγανδιστικών εντύπων και ανακοινωθέντων, μέσα από τα οποία αποτυπωνόταν η προσσπάθεια των δύο πλευρών να συνεγείρουν την κοινή γνώμη και να χαλυβδώσουν το εθνικό φρόνημα του άμαχου πληθυσμού.

'Ενα χαρακτηριστικό "αποτύπωμα" του... πολέμου των λέξεων ήταν ένα μονόστηλο στο περιοδικό "Ναυτική Ελλάς" του Δεκεμβρίου του 1940, στο οποίο γίνεται... αναδρομή στο 18ο αιωνα και τη δημιουργία της λέξης "αλαμπουρνέζικα" που έφτασε στις μέρες μας να υποδηλώνει τα "ακατανόητα".

Ο λόγος βέβαια που ο ανώνυμος συντάκτης του περιοδικού αξιοποιεί τη λέξη αυτή, είναι τα επίσημα πολεμικά ανακοινωθέντα των Ιταλών, στα οποία οι πληροφορίες ήταν αντικρουόμενες, με τους ίδιους να προελαύνουν, αλλά και να υποχωρούν και να "προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα".

Πολλές φορές, ο πόλεμος φαίνεται ότι περνάει από τα πεδία των μαχών στα.. λεξικά.

 

Ναυτική Ελλάς: Ο "πόλεμος" της προπαγάνδας το 1940-41

Εκτός από τα πεδία των μαχών, ο ελληνοϊταλικός πόλεμος του 1940-41 διεξαγόταν και μέσα από τις σελίδες προπαγανδιστικών εντύπων και από τις δύο πλευρές.

 

Χαρακτηριστικό παράδειγμα της έντυπης προπαγάνδας που αποσκοπούσε στην προβολή των ελληνικών όπλων σε ξηρά, αέρα και φυσικά θάλασσα είναι δύο τεύχη του περιοδικού "Ναυτική Ελλάς", του Δεκεμβρίου του 1940 και του Ιανουαρίου του 1941.

Εκτός από αναφορές σε πολεμικά κατορθώματα -φανταστικά ή μη- όπως για παράδειγμα η αναφορά για κατάρριψη 12 ιταλικών αεροπλάνων σε μια αερομαχία πάνω από την Αλβανία, υπάρχουν και πολλές γελοιογραφίες που σατιρίζουν τον Ιταλό φασίστα δικτάτορα Μπενίτο Μουσολίνι και τους... "κοκορόφτερούς" του.

Αυτοδύτες εντόπισαν βυζαντινό ναυάγιο του 10ου αιώνα μ.Χ. στην Κριμαία

Μια σημαντική ενάλια αρχαιολογική ανακάλυψη είδε το φως της δημοσιότητας πριν από λίγες ημέρες, καθώς Ρώσοι αυτοδύτες ανακοίνωσαν ότι εντόπισαν στα ανοιχτά της Σεβαστούπολης στην Κριμαία το ναυάγιο βυζαντινού πλοίου, έμφορτου με αμφορείς που χρονολογούνται από το 10ο αιώνα μ.Χ.

Η Κριμαία, η οποία "προσαρτήθηκε" πέρσι από τη Ρωσία, η οποία την απέσπασε από την Ουκρανία, αποτελούσε για χιλιάδες χρόνια εμπορικό κέντρο των Ελλήνων και βρισκόταν στο επίκεντρο των θαλασσίων εμπορικών δρόμων της Μαύρης Θάλασσας.

Ο ρώσος ιστορικός Βίκτωρ Λεμπεντίνσκη, της Ακαδημίας Επιστημών, σημείωσε ότι τα ευρήματα είναι πολύ σημαντικά και σε αποστολή που θα πραγματοποιηθεί τον Ιούνιο, θα χαρτογραφηθεί όλος ο βυθός γύρω από το ναυάγιο, καθώς τα ευρήματα θεωρούνται ως τα πλέον σημαντικά που έχουν εντοπιστεί στη Μαύρη Θάλασσα μέχρι σήμερα.

Διαβάστε εδώ

Δε θα δικαστεί ο διοικητής των SS που δολοφόνησε 342 αμάχους στην Ιταλία

Μια ιστορία που θυμίζει πολύ τις αντίστοιχες θηριωδίες των ναζί στην Ελλάδα εκτυλίχθηκε αυτές τις ημέρες στη Γερμανία. Ο διοικητής μονάδας των SS Γκέρχαρντ Ζόμμερ, τον Αύγουστο του 1944, οδήγησε τους άνδρες του στο χωριό Σάντ' Άννα ντι Στατσέμα στη βόρεια Ιταλία και αφού συγκέντρωσαν όλους τους κατοίκους στην πλατεία, τους εκτέλεσαν εν ψυχρώ -όπως άλλωστε συνήθιζαν οι Γερμανοί- με πολυβόλα και χειροβομβίδες, χωρίς φυσικά να δείξουν οίκτο ούτε σε ετοιμόγεννες γυναίκες, ή υπερήλικους.

Ο Σόμμερ είχε καταδικαστεί σε ισόβια από την ιταλική Δικαιοσύνη, καθώς η συμμετοχή του στο έγκλημα είχε αποδειχθεί τόσο από πρώην συμπολεμιστές του, οι οποίοι για να ελαφρύνουν τη θέση τους τον είχαν καταδώσει, όσο και από τους λιγοστούς επιζώντες που τον θυμούνται να πηγαίνει πάνω από ετοιμοθάνατους και να τους κλωτσάει πριν τους ρίξει τη χαριστική βολή. Ο ίδιος δεν εξέτισε ούτε μια μέρα της ποινής του, καθώς η μεταπολεμική Γερμανία φρόντισε να τον προφυλάξει από την τιμωρία που επέσυραν τα εγκλήματά του, όπως έγινε και σε πολλές άλλες πριπτώσεις ναζί φονιάδων.

Παρά ταύτα, οι γερμανικές αρχές αναγκάστηκαν να ανοίξουν και πάλι τα αρχεία το 2002, προκειμένου να εξεταστεί αν ο Ζόμμερ είχε πράγματι συμμετοχή στο έγκλημα, αλλά το 2012 ο εισαγγελέας της Στουτγάρδης "πάγωσε" την ανακριτική διαδικασία, ισχυριζόμενος ότι "δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία που να καταδεικνύουν ότι η μαζική αυτή δολοφονία ήταν προμελετημένη".

Οι επιζώντες της σφαγής δεν κατέθεσαν όμως τα όπλα και προσέφυγαν κατά του Ζόμμερ σε ανώτερη δικαστική αρχή της Γερμανίας, η οποία εξαναγκάστηκεμε μεγάλη απροθυμία και πολλές καθυστερήσεις, να ξανανοίξει το φάκελλο.

Σήμερα, γράφτηκε και ο επίλογος της θλιβερής αυτής ιστορίας, πάλι στα γερμανικά δικαστήρια, τα οποία αποφάνθηκαν ότι ο 93χρονος σήμερα Ζόμμερ δε μπορεί να δικαστεί, καθώς πάσχει από προχωρημένη άνοια.

Έτσι, ένας ναζί εγκληματίας, κατάφερε να διαφύγει της Δικαιοσύνης, παρά το ότι τα εγκλήματά του είχαν πιστοποιηθεί πέραν πάσης αμφιβολίας στα ιταλικά δικαστήρια και οι εκατοντάδες δολοφονημένοι παραμένουν μια υποσημείωση της Ιστορίας, αδικαίωτοι μέσα σε ένα νομικό λαβύρινθο που είχε ως στόχο να μη φέρει στο εδώλιο του κατηγορουμένου ένα "άνθος" της χώρας. 

Διαβάστε εδώ και εκεί

Ξετύλιξαν το μυστήριο του χαμένου υποβρυχίου στο... Σουδάν

Μια μάλλον ασυνήθιστη ιστορία από τα χρόνια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου έρχεται και πάλι στο φως, χάρη στην ανακάλυψη ενός ξεχασμένου ημερολογίου που αποκαλύπτει το σημείο στο οποίο προσάραξε σε κοραλλιογενή ύφαλο και τελικά βυθίστηκε στα ανοιχτά του Σουδάν το 1940 ένα ιταλικό υποβρύχιο το Macalle.

Αυτοδύτες εντόπισαν το ημερολόγιο του μέλους του πληρώματος σε βιβλιοθήκη του πανεπιστημίου του Ντάραμ και με βάση τα όσα ανέφερε ο Ιταλός ναυτικός, κατάφεραν να εντοπίσουν όχι μόνο ίχνη της πρόσκρουσης του υποβρυχίου στον ύφαλο, αλλά και τα λείψανα του μοναδικού μέλους του πληρώματος που έχασε τη ζωή του και τάφηκε σε ερημονήσι στο οποίο είχαν καταφύγει οι... αδέξιοι θαλασσοπόροι μετά τη βύθιση του υποβρυχίου.

Αν και το υποβρύχιο εκτιμάται ότι βρίσκεται σε βάθος 400 περίπου μέτρων, οι αυτοδύτες σε συνεργασία με το ιταλικό ναυτικό θα επιχειρήσουν να καταγράψουν την ακριβή του θέση και να κινηματογραφήσουν το ναυάγιο. 

Διαβάστε περισσότερα εδώ και εκεί

"Στρατηγέ μου, ιδού ο στρατός σας", ο ελληνικός εμφύλιος και η αμερικανική βοήθεια

Copyright: Αρχείο Getty Images Ο Έλληνας διοικητής, Στρατηγός Γιατζής, συσκέπτεται με τον Αμερικάνο Στρατηγό Βαν Φλητ (στη μέση) και τον Βρετανό υποστράτηγο Ντάουν (στα αριστερά). 22 Μαΐου 1948

Ο ελληνικός εμφύλιος πόλεμος είναι μια από τις πιο τραγικές περιόδους της νεοελληνικής Ιστορίας, ο απόηχος του οποίου αντηχεί ακόμα και σήμερα.

Ο αριθμός των νεκρών ξεπέρασε κατά πολύ εκείνο του Ελληνοϊταλικού Πολέμου 1940-41 και μπορεί να συγκριθεί με τις απώλειες της Μικρασιατικής Καταστροφής, χωρίς  να συγκαταλέγονται σε αυτούς οι άμαχοι, οι οποίοι όπως σε κάθε σύρραξη, εμφύλια ή μη, πλήρωσαν βαρύτατο τίμημα αίματος, ενώ παράλληλα υπέφεραν από εκτοπισμούς, κακουχίες, αρρώστιες και πείνα.

Ο Δ. Ζαφειρόπουλος  στο έργο του "Ο Αντισυμμοριακός Αγών",  αναφέρει 8.440 νεκρούς, 29.496 τραυματίες και 5.346 αγνοούμενους στις τάξεις του Εθνικού Στρατού. Σημειώνεται ότι στους αριθμούς που αναφέρει ο Ζαφειρόπουλος πιθανόν δεν συμπεριλαμβάνει τις απώλειες των παραστρατιωτικών οργανώσεων (ΜΑΥ, ΜΑΔ) και της Χωροφυλακής 

Αντίστοιχα, ο Γ. Μαργαρίτης, στο έργο του "Ιστορία του Ελληνικού Εμφυλίου Πολέμου 1946-1949", αναφέρει 25.000 περίπου νεκρούς στις τάξεις του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, χωρίς να υπάρχουν πιο αναλυτικά στοιχεία.

Ο ελληνικός εμφύλιος πόλεμος ξέσπασε την εποχή που είχε αρχίσει να διαμορφώνεται στο διεθνές περιβάλλον ο Ψυχρός Πόλεμος. 

Η Μ. Βρετανία και οι Ηνωμένες Πολιτείες είδαν τον εμφύλιο πόλεμο μέσα από το πρίσμα του Ψυχρού Πολέμου, δηλαδή, ότι η ΕΣΣΔ υποκινούσε και υποστήριζε τον ΔΣΕ με στόχο την αποσταθεροποίηση της κυβέρνησης με απώτερο ενδεχομένως σκοπό την εγκαθίδρυση μιας φιλοσοβιετικής κυβέρνησης στην Ελλάδα. 

Μολονότι οι Βρετανοί έκαναν αυτή τη διαπίστωση, από την άλλη δεν ήταν σε θέση να αναλάβουν την οικονομική στήριξη της ελληνικής κυβέρνησης στον επερχόμενο εμφύλιο πόλεμο. 

Η Μ. Βρετανία ήταν οικονομικά εξουθενωμένη από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και ενημέρωσε την ελληνική και την αμερικανική κυβέρνηση ότι θα σταματούσε την οικονομική βοήθεια προς την Ελλάδα τον Μάρτιο του 1947.  

Η αμερικανική επέμβαση στον ελληνικό εμφύλιο εντάσσεται στο συνολικότερο πλαίσιο της αντιπαράθεσης των Ηνωμένων Πολιτειών και της Σοβιετικής Ένωσης. 

Η επέκταση της σοβιετικής επιρροής στην Ανατολική Ευρώπη και τα Βαλκάνια αποτελούσε πλέον τετελεσμένο γεγονός, ενώ η ύπαρξη των πετρελαιοπηγών της Μέσης Ανατολής αναβάθμιζε τη στρατηγική αξία της ευρύτερης περιοχής. 

Στο στρατηγικό σχεδιασμό των ΗΠΑ ως παγκόσμιας δύναμης η Ελλάδα, η Τουρκία και το Ιράν μπορούσαν να αποτελέσουν μια «ζώνη ανάσχεσης» της σοβιετικής επιθετικότητας. 

Στις 12 Μαρτίου 1947 ο πρόεδρος των ΗΠΑ Χάρυ Τρούμαν απευθύνθηκε δημόσια στο Κογκρέσσο ζητώντας την έγκριση οικονομικής βοήθειας ύψους 300 εκατομμυρίων δολλαρίων προς την Ελλάδα και 100 εκατομμυρίων δολλαρίων προς την Τουρκία. 

Η αμερικανική επέμβαση στον ελληνικό εμφύλιο ήταν καθοριστική για την έκβασή του. 

Μέχρι το τέλος του πολέμου η στρατιωτική μόνο βοήθεια θα φτάσει τα 353 εκατομμύρια δολλάρια, η οποία θα επιτρέψει την αύξηση των δυνάμεων του στρατού και θα καλύψει τις ανάγκες του σε εξοπλισμό, εκπαίδευση, έργα κλπ. 

Επιπλέον η αμερικανική βοήθεια ήταν τεράστιας σημασίας για τις ανάγκες του προϋπολογισμού  και την ανακούφιση του πληθυσμού, ιδιαίτερα των προσφύγων.

Η αμερικανική παρέμβαση στον εμφύλιο πόλεμο εκδηλώθηκε κατόπιν της αδυναμίας της Μεγάλης Βρετανίας να εξακολουθήσει να επωμίζεται το σχετικό ρόλο, ήδη από τα μέσα του 1946. 

Στις 12 Μαρτίου του 1947, ο πρόεδρος Χάρι Τρούμαν εκφώνησε στο Αμερικανικό Κογκρέσο το περίφημο Δόγμα Τρούμαν (απόρροια του οποίου υπήρξε και το Σχέδιο Μάρσαλ χάρις στο οποίο η Ελλάδα έλαβε οικονομική βοήθεια 366.000.000$) σηματοδοτώντας την επίσημη αλλαγή σκυτάλης μεταξύ Μ. Βρετανίας-ΗΠΑ στην ελληνική υπόθεση. 

Οι Αμερικανοί απέστειλαν στην σπαρασσόμενη από τον εμφύλιο πόλεμο Ελλάδα πλούσιες ποσότητες στρατιωτικών υλικών, εξοπλισμού αλλά και ειδικούς στρατιωτικούς συμβούλους που ανέλαβαν την οργάνωση και εκπαίδευση του λεγόμενου Εθνικού Στρατού, ο οποίος αντιμετώπιζε αρκετά προβλήματα στην σύγκρουσή του με τους κομμουνιστές αντάρτες του λεγόμενου ΔΣΕ.

Στην κατατρόπωση των ανταρτών συνέβαλε αποφασιστικά η χρήση, εκ μέρους της αεροπορίας του Εθνικού Στρατού των αμερικανικής κατασκευής βομβών τύπου "ναπάλμ" που εξαφάνιζαν κάθε είδους ζωή μέσα στο βεληνεκές της δράσης τους. 

Χαρακτηριστική της γενικής αποδοχής που απολάμβανε η αμερικανική εξωτερική πολιτική στην Ελλάδα από πλευράς της κυβερνητικής παράταξης, ήταν η προσφώνηση του υπουργού Π. Κανελλόπουλου προς τον επικεφαλής της Αμερικανικής στρατιωτικής αποστολής στρατηγό Τζέιμς Βαν Φλιτ, "Στρατηγέ μου, ιδού ο στρατός σας", παρουσιάζοντάς του τις παρατεταγμένες ελληνικές μονάδες.

Στους αιθέρες και πάλι το μοναδικό βομβαρδιστικό Blenheim που επιζεί μέχρι τις μέρες μας

Ένα βρετανικό ελαφρύ βομβαρδιστικό Bristol Blenheim του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, το μοναδικό του τύπου του που επιζεί μέχρι τις μέρες μας, πέταξε για πρώτη φορά μετά τη συντριβή του το 2003 κατά τη διάρκεια αναγκαστικής προσγείωσης και εκτεταμένων εργασιών αποκατάστασής του.

Το εν λόγω αεροσκάφος θεωρήθηκε από τα πλέον σύγχρονα της εποχής του, αλλά η εξέλιξη της τεχνολογίας το κατέστησε πολύ σύντομα, ήδη από τις αρχές του Β' Παγκοσμίου Πολέμου απαρχαιωμένο και εύκολο στόχο για τα καταδιωκτικά του Άξονα. 

Εκτιμάται ότι περίπου 80 από αυτά καταρρίφθηκαν ή καταστράφηκαν στο έδαφος στην Ελλάδα, κατά το 1940 και 1941.

Και η ελληνική πολεμική αεροπορία της εποχής είχε αποκτήσει Μπλένεμζ, ωστόσο λόγω των συνθηκών αλλά και των διαδικασιών που ακολουθήθηκαν από τα εντεταλμένα όργανα της δικτατορίας Μεταξά, απουσιάζαν απαραίτητα συστήματα, όπως της ενδοσυνεννόησης του πληρώματος, σκοπευτικά συστήματα για τη ρίψη βομβών κ.α.

Διαβάστε εδώ

Η Γερμανία αποζημιώνει τους Σοβιετικούς αιχμαλώτους του Β' Παγκοσμίου Πολέμου

Η Γερμανία προτίθεται να δώσει αποζημίωση ύψους 10 εκατ. ευρώ -περίπου 2.500 ευρώ στον καθένα- στους 4.000 σοβιετικούς επιζώντες οι οποίοι κατά τη διάρκεια του Β' παγκοσμίου Πολέμου αιχμαλωτίστηκαν από τους ναζί.

Οι Γερμανοί είχαν αιχμαλωτίσει περίπου 5,3 εκατ. σοβιετικούς, από τους οποίους τουλάχιστον οι μισοί πέθαναν από τις σκληρές συνθήκες κράτησης, ενώ όσοι επέζησαν του πολέμου και επέστρεψαν στην τότε Σοβιετική Ένωση αντιμετωπίστηκαν ως "ύποπτοι" από το κομμουνιστικό καθεστώς και αντιμετώπισαν διώξεις και περιθωριοποίηση.

Η απόφαση της Γερμανίας, η οποία αναμένεται να εγκριθεί και τυπικά το προσεχές διάστημα, προκαλεί ερωτηματικά, δεδομένου ότι η πάγια θέση των απογόνων των ναζί είναι ότι "παρόμοια ζητήματα αποζημιώσειων, όπως εκείνα που εγείρουν οι Έλληνες, έχουν επιλυθεί προ πολλού".

Διαβάστε εδώ

Τιμή-ρεκόρ 150.000 ευρώ για το πτερύγιο του νυχτερινού καταδιωκτικού του Β' Παγκοσμίου Πολέμου

Τιμή-ρεκόρ 150.000 ευρώ "έπιασε" σε δημοπρασία το πτερύγιο ενός γερμανικού Messerschmitt Bf 110, με το οποίο ο πιλότος του Χάιντς-Βόλφγκανγκ Σνάουφερ κατέρριψε 121 συμμαχικά αεροσκάφη, κυρίως βρετανικά, κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Με τιμή εκκίνησης στις 27.000 ευρώ, όπως είχατε διαβάσει εδώ, η δημοπρασία αποδείχθηκε σκληρή δοκιμασία για όσους συμμετείχαν, με τον τελικό πλειοδότη να "ελαφραίνει" την τσέπη του κατά 150.000 ευρώ.

Το ουραίο πτερύγιο ενός γερμανικού δικινητήριου Messerschmitt Bf 110 του Β' Παγκοσμίου Πολέμου , είχε χρησιμοποιηθεί μεταπολεμικά ως... μπάλωμα σε σκεπή αγροτόσπιτου σε χωριό της Γερμανίας.

Το εν λόγω πτερύγιο, με τη ναζιστική σβάστικα ορατή και με δεκάδες τρύπες από σφαίρες, αλλά και τα στένσιλ από τις 121 καταρρίψεις βρετανικών καθώς και της Κοινοπολιτείας (των κτήσεων της Βρετανίας σε Αφρική, Ωκεανία, κ.λπ.) αεροσκαφών κυρίως τετρακινητήριων βομβαρδιστικών τύπου Lancaster,  ανήκε στο αεροσκάφος ενός φημισμένου πιλότου του Χάιντς-Βόλφγκανγκ Σνάουφερ.

Ο Σνάουφερ είχε καταρρίψει 121 αεροσκάφη στο Δυτικό Μέτωπο σε 164 αποστολές του και οι εκτιμήσεις αναφέρουν ότι "ευθύνεται" για το θάνατο περίπου 500 αεροπόρων. Η δράση του εκτείνεται χρονικά από τον Ιούνιο του 1942 μέχρι και το Μάρτιο του 1945, λίγες μόλις βδομάδες πριν από τη λήξη του Πολέμου. Το αεροσκάφος του καταρρίφθηκε, αλλά δεν ήταν ο ίδιος στη θέση του πιλότου και έτσι γλύτωσε το θάνατο.
Είχε τιμηθεί με τις πιο υψηλές διακρίσεις των ναζί και μετά τη λήξη του Πολέμου παρέμεινε αιχμάλωτος των Βρετανών μέχρι το 1946. Ο Σνάουφερ σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα το 1950, ταξιδεύοντας για το Μπορντό της Γαλλίας για αγορά κρασιών. Ήταν 28 ετών. 

Διαβάστε εδώ περισσσότερα 

Ανελκύεται στην επιφάνεια ο αμύθητος θησαυρός από ναυάγιο του 1763

Ο ερευνητής ναυαγίων Ρούμπεν Κογιάδο πιστώνεται με την ανακάλυψη του ναυαγίου του ισπανικού πλοίου Νουέστρα Σενιόρα ντε Λορέτο το 1984, από το οποίο ανέλκυσε θησαυρό εκατομμυρίων, αποτελούμενο από χρυσά και ασημένια νομίσματα.

Σήμερα ο Κογιάδο βρίσκεται πολύ κοντά στην ολοκλήρωση μιας ακόμα μεγάλης ιστορικής ανέλυσης του ναυαγίου του βρετανικού πλοίου Σερ Κλάιβ, το οποίο βυθίστηκε το 1763 στις εκβολές του Ρίβερ Πλέιτ της Ουρουγουάης από πυρά του ισπανικού φρουρίου που φύλαγε την πόλη Κολόνια ντε Σκραμέντο και εντοπίστηκε το 2004.

Σύμφωνα με τις μαρτυρίες της εποχής, το πλοίο δέχθηκε βολή στην πυριτιδαποθήκη του και εξερράγη, παρασύροντας στο βυθό 272 μέλη του πληρώματος, ενώ από τους μόλις 62 διασωθέντες που κατάφεραν να κολυμπήσουν μέχρι την ακτή, οι αξιωματικοί κρεμάστηκαν για παραδειγματισμό, ενώ οι υπόλοιποι φυλακίστηκαν.

Πριν την αποχώρηση των Ισπανών από την αποικία,φρόντισαν να γκρεμίσουν τα τείχη και να ρίξουν τα μπάζα πάνω στο ναυάγιο, προκειμένου να αποτρέψουν την ανέλκυσή του.

Περισσότερους από τρεις αιώνες αργότερα, όλα πλέον είναι έτοιμα για την ανέελκυση του θησαυρού αξίας εκατοντάδων ενδεχομένως εκατομμυρίων, καθώς στο πλοίο βρισκόταν χρυσάφι αλλά και άλλα πολύτιμα είδη που είχαν μαζέψει οι Άγγλοι από επειδρομές τους σε άλλα ισπανικά πλοία. 

Ο Κογιάδο αναφέρει ενδεικτικά ότι μόνο η αξία των κανονιών εκτιμάται στα 64 εκατ. δολάρια, ενώ το κάθε ένα από τα 100.000 νομίσματα που πιθανολογείται ότι υπάρχουν στα αμπάρια του πλοίου αξίζει 5 με 6 χιλιάδες δολάριαα. 

Πάρτε κομπιουτεράκι και κάντε τους υπολογισμούς σας...

Διαβάστε εδώ

 

Το υποβρύχιο μουσείο αεροπλάνων του Β' Παγκοσμίου (ΦΩΤΟ)

Λίγο μετά τη λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, μετά τη συνθηκολόγηση της Ιαπωνίας, ο στόλος των ΗΠΑ αρχίζζει να παίρνει τον πλου της επιστροφής.

Ανάμεσα στις χιλιάδες πλοίων υπάρχουν και πολλά αεροπλανοφόρα, πάνω στα οποία έχουν στοιβαχθεί εκατοντάδες, ίσως και χιλιάδες, αεροσκάφη κάθε τύπου.

Τα εντεταλμένα όργανα του πολεμικού ναυτικού υπολόγισαν το κόστος μεταφοράς των αεροσκαφών αυτών στις ΗΠΑ και διαπίστωσαν ότι τα καύσιμα που θα απαιτούσε η επιχείρηση επαναπατρισμού κόστιζαν περισσότερο από την ίδια την αξία των αεροσκαφών.

Έτσι, αποφάσισαν να "ξεφορτωθούν" εκατοντάδες αεροσκάφη, απλά πετώντας τα από το κατάστρωμα. Πολλά από αυτά χάθηκαν για πάντα στις αβύσσους του Ειρηνικού. Αρκετά όμως βρέθηκαν σε μικρό σχετικά βάθος και σήμερα αποτελούν αξιοθέατα που απολαμβάνουν οι αυτοδύτες στις ατόλλες του Ειρηνικού.

Δείτε μερικά από αυτά, όπως τα απαθανάτισε η υποβρύχια φωτογράφος Μπράντι Μίλερ.

Περισσότερες φωτό εδώ