Ελλάδα: Ο πόνος του πρεζάκια...

Αν και δε χρειάζεται να είναι κανείς… Αϊνστάιν για να καταλάβει ότι τα νέα μέτρα που επεξεργάζεται η κυβέρνηση θα είναι σκληρότερα από τα προηγούμενα που επιβλήθηκαν ελέω Μνημονίου, είναι τουλάχιστον αξιοπερίεργο ότι οι εκτελεστές των αποφάσεων του ΔΝΤ στην Ελλάδα εμμένουν στην ίδια αποτυχημένη συνταγή.

Υπάρχει έστω και ένας που να πιστεύει ότι η φοροεπιδρομές, το ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας και το τσεκούρωμα των συντάξεων και του κράτους πρόνοιας είχαν ένα έστω και πενιχρό αποτέλεσμα; Ακόμα και μέλη της κυβέρνησης, αμφισβητούν ανοικτά τις πολιτικές επιλογές της πλήρους υποταγής στα κελεύσματα των τροϊκανών, χωρίς όμως να αντιπροτείνουν μια βιώσιμη και εφαρμόσιμη εναλλακτική πρόταση. Απλά κάνουν «αντίσταση» για τα δελτία ειδήσεων των 8 και τις παραπολιτικές στήλες των εφημερίδων.

Η πραγματική οικονομία έχει πάψει πλέον να λειτουργεί. Η ανασφάλεια για το αύριο έχει βαρέσει «κόκκινο». Ακόμα περισσότερο ο φόβος για τον διπλανό, για τον διαφορετικό, έχει πλέον γίνει μέρος της ζωής μας. Η βία είναι καθημερινό φαινόμενο.

Φαίνεται ότι το μόνο σχέδιο που υπηρετείται μέχρι κεραίας είναι η πλήρης εκποίηση της χώρας σε τιμή ευκαιρίας, τόσο όσο χρειάζεται για να κερδίσουμε την επόμενη δόση μας.

Ένας φαύλος κύκλος που θυμίζει τους εξαρτημένους στην ηρωίνη, εκείνους που κλέβουν τα ασημικά της μάνας τους και τα πουλάνε στην Ομόνοια όσο όσο για ένα φιξάκι…

Φωτογραφικό "σεργιάνι" σε μαγικούς βυθούς

Φωτογραφικός διαγωνισμός με χιλιάδες συμμετέχοντες από όλο τον κόσμο προβάλλει την ομορφιά του υποβρύχιου κόσμου. Ερασιτέχνες κατά κύριο λόγο φωτογράφοι έβαλαν τα δυνατά τους και απαθανάτισαν μοναδικές στιγμές στις θάλασσες, με πρωταγωνιστές τους κατοίκους του βυθού.

Με στόχο την ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης για τους κινδύνους που απειλούν το οικοσύστημα, η Διεθνής Ένωση για την Προστασία του Περιβάλλοντος (IUCN) μια οργάνωση που τελεί υπό την αιγίδα του ΟΗΕ και συγκεντρώνει περισσότερους από 11 χιλιάδες επιστήμονες, οι οποίοι εργάζονται εθελοντικά σε περισσότερες από 160 χώρες, συγκέντρωσε τα «κλικ» εκατοντάδων αυτοδυτών και τα έθεσε σε ψηφοφορία.

Τα ενσταντανέ απεικονίζουν σπάνια θαλάσσια είδη και οργανισμούς στα πιο «εξωτικά» σημεία του πλανήτη, όπως είναι τα νησιά Γκαλάπαγος, Κέιμαν και Φίτζι, και οι παραλιακές περιοχές της Ινδονησίας και της Νότιας Αφρικής. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μάλιστα, ο φακός των τολμηρών φωτογράφων, σχεδόν άγγιξε κάποια είδη, ξεπερνώντας κάθε προσδοκία.

Οι συμμετέχοντες στο διαγωνισμό απαθανατίζοντας θαλάσσιες χελώνες, σαλάχια, κητώδη και κοράλλια μοναδικά στο είδος τους, προσπάθησαν να αναδείξουν την ομορφιά του βυθού και να υπενθυμίσουν ότι οι περισσότεροι από τους οργανισμούς θα εξαφανιστούν μέσα στα επόμενα χρόνια εάν η μόλυνση των ωκεανών δεν περιοριστεί άμεσα.

Γι’ αυτόν το λόγο η φωτογραφία που τράβηξε την προσοχή των ειδικών, καθώς θεωρήθηκε ως η «συμβολικότερη» από όλες, και κέρδισε το πρώτο βραβείο είναι η κρυφή ματιά ενός ψαριού μέσα από ένα κοράλλι-βεντάλια.

Τα κοράλλια μπορεί να στολίζουν τον πυθμένα εδώ και χιλιετίες, όμως σήμερα αργοπεθαίνουν, με αποτέλεσμα αναρίθμητα είδη ψαριών και μαλακίων που βρίσκουν καταφύγιο σε αυτά να αντιμετωπίζουν πρόβλημα επιβίωσης. Ωστόσο, όλες οι φωτογραφίες δείχνουν ότι η θαλάσσια ζωή είναι πολύ πιο φιλική απ’ όσο νομίζουμε, αποδεικνύοντας παράλληλα το πόσο επιπόλαια είναι η συμπεριφορά του ανθρώπου που υποβαθμίζει το… σπίτι τους.

Ημέρα μνήμης…

Σήμερα είναι ημέρα μνήμης για τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου που οργάνωσαν οι Τούρκοι σε μια περίοδο περίπου 9 ετών, από το 1914 μέχρι το 1923. Τους εξόντωσαν συστηματικά, με σχέδιο, με απανθρωπιά. Μια γενοκτονία που ακόμα και σήμερα οι εξ ανατολών γείτονές μας αρνούνται να αναγνωρίσουν, ισχυριζόμενοι ότι οι περίπου 400 χιλιάδες νεκροί, ήταν απλά οι… «παράπλευρες απώλειες» του πολέμου.

Οι χιλιάδες νεκροί και πρόσφυγες πλήρωσαν αυτό που ήταν και όχι κάτι που έκαναν. Οι περισσότεροι από αυτούς, ζούσαν για πολλές γενιές στα χώματα του Πόντου και ξεριζώθηκαν βίαια. Χιλιάδες ψυχές χάθηκαν, απλά επειδή ήταν Έλληνες και Χριστιανοί και δε… χωρούσαν στη νέα χώρα που διαμορφωνόταν στην υπό κατάρρευση οθωμανική αυτοκρατορία.

Η Οδύσσεια όσων επέζησαν, δυστυχώς δεν έλαβε τέλος με την κακήν-κακώς μεταφορά τους στην Ελλάδα. Κακουχίες, προκατάληψη από τους παλαιοελλαδίτες, ανυπαρξία υποδομών για την περίθαλψή τους και την σταδιακή ενσωμάτωση στον κοινωνικό ιστό της χώρας, ήταν τα κυριότερα προβλήματα που αντιμετώπισαν.

Και όμως, ο ποντιακός ελληνισμός βγήκε σύντομα νικητής από τις αντιξοότητες: Πρόσφερε στην ανάπτυξη της χώρας, γιγάντωσε το λαϊκό κίνημα και έφτιαξε νέες εστίες δημιουργικότητας.

Ας μην ξεχνάμε τις θυσίες τους. Γιατί χάρη στα βάσανα αυτών των ανθρώπων, μάθαμε τα απύθμενα βάθη της βαρβαρότητας, αλλά και το ψυχικό μεγαλείο εκείνων που έχασαν τα πάντα και κατάφεραν και πάλι να σταθούν στα πόδια τους, σηκώνοντας στα χέρια τους την πρόοδο όλων μας.

HMS Perseus: A submarine sunk off Kefalonia in 1941 O φακός αφηγείται από το βυθό την ιστορία του "Περσέα"

Μια απίστευτη ιστορία ξαναζωντανεύει μέσα από το βιβλίο του Κώστα Θωκταρίδη και της Ρένας Γιατροπούλου για τα θρυλικό υποβρύχιο «HMS Perseus». Το βιβλίο, που είναι έκδοση του Ναυτικού Μουσείου Ελλάδος, περιέχει 150 φωτογραφίες, έγγραφα-ντοκουμέντα για την απώλεια του υποβρυχίου, αλλά και ψηφιακή συρραφή των φωτογραφιών ολόκληρου του «Περσέα», ακριβώς όπως αυτό βρίσκεται στο βυθό.

Τα Χριστούγεννα του 1997, με την αρωγή της Εταιρείας Τουριστικής Ανάπτυξης και Προβολής Κεφαλονιάς και της Κοινότητας Σκάλας, η ερευνητική ομάδα εντόπισε και κατέγραψε σε φιλμ, για πρώτη φορά μετά τη βύθισή του από ιταλική νάρκη στις 6 Δεκεμβρίου 1941, το ναυάγιο του βρετανικού υποβρυχίου «HMS Perseus», σε βάθος 52 μέτρων. Η ναυτική αυτή τραγωδία, που στοίχισε τη ζωή σε 60 αξιωματικούς και ναύτες, μεταξύ των οποίων και του Ελληνα υποπλοίαρχου Νικόλαου Μέρλιν, έγινε ευρύτερα γνωστή, χάρη στην επιμονή του Ελληνα αυτοδύτη και την ιστορική έρευνα της κ. Ρένας Γιατροπούλου. 

Για πρώτη φορά ο «Ε.Τ.» δημοσιεύει σπάνιο φωτογραφικό υλικό από την τελευταία αποστολή στο ναυάγιο, που έγινε με την υποστήριξη του Ιδρύματος «Αικατερίνη Λασκαρίδη», με στόχο τη διείσδυση του Κ. Θωκταρίδη στα άδυτα του «Περσέα».

Ο μοναδικός επιζών

 Ενας μόνο ναυτικός, ο Τζον Κέιπς κατάφερε να διαφύγει από το βυθισμένο υποβρύχιο και μετά από μια πολύμηνη Οδύσσεια βρέθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Η ταυτοποίηση του υποβρυχίου, σχεδόν 60 χρόνια αργότερα, βασίστηκε εν μέρει και στις μαρτυρίες του Βρετανού επιζώντος. Ο έμπειρος δύτης κ. Κ. Θωκταρίδης –που έχει στο ενεργητικό του πάνω από 12.000 ώρες καταδύσεων- μιλώντας στον «Ε.Τ.» για την ανακάλυψη του «Περσέα», σημειώνει: «Οταν είδαμε για πρώτη φορά την εικόνα του υποβρυχίου στην οθόνη της ηχοβολιστικής συσκευής, η καρδιά μου σκίρτησε».

Φόρος τιμής

«Ενα ναυάγιο δεν είναι απλά μια μάζα ατσαλιού, αλλά κρύβει πολλές ανθρώπινες ιστορίες. Το προσεγγίσαμε με σεβασμό, για να μη διαταράξουμε την τελευταία κατοικία αυτών που έχασαν τη ζωή τους εκείνη τη νύχτα του 1941. Αν και από τότε που το εντοπίσαμε έχουν περάσει αρκετά χρόνια, θεωρώ ηθική υποχρέωση των αυτοδυτών που το επισκέπτονται σήμερα να αποτίουν φόρο τιμής στους ανθρώπους αυτούς που χάθηκαν για πάντα και να μην αφαιρούν τίποτα από το ναυάγιο».

Ο «Περσέας» ακουμπάει στον αμμώδη βυθό, σχεδόν σε όρθια θέση, με μια μικρή δεξιά κλίση 18 μοιρών. Το ρήγμα που προκάλεσε η έκρηξη της νάρκης που το βύθισε είναι εμφανές στην αριστερή πλευρά της πλώρης, η μόνη ορατή ζημιά στο ατσάλινο κουφάρι μήκους σχεδόν 90 μέτρων. Η ανθρωποθυρίδα από την οποία διέφυγε ο Τζον Κέιπς είναι ακόμα ανοικτή, ενώ στο εσωτερικό του τα σπασμένα όργανα και η ακαταστασία μαρτυρούν τη βιαιότητα της έκρηξης που το έστειλε για πάντα στο βυθό.Σήμερα πολλοί πιστοποιημένοι αυτοδύτες αναψυχής επισκέπτονται το ναυάγιο του «Περσέα», το οποίο πλέον αποτελεί δημοφιλή καταδυτικό προορισμό στην Κεφαλονιά.

Η ταυτότητα του Περσέα

Το υποβρύχιο HMS PERSEUS σχεδιάστηκε το 1927 και ναυπηγήθηκε στην Αγγλία, στα ναυπηγεία Vickers - Armstrong το 1930. Τύπος: PARTHIAN Μήκος: 88,4 μέτρα Εκτόπισμα 1.475 τόνοι στην επιφάνεια και 2.040 τόνοι εν καταδύσει.

Pierre-Yves Cousteau: The next generation Πιερ-Υβ Κουστώ: Η νέα γενιά για την προστασία της θάλασσας

Πιερ-Ιβ Κουστό, ο νεότερος γιος του διάσημου θαλάσσιου εξερευνητή, συνεχίζει το έργο του πατέρα του: "Η προστασία της θάλασσας περνάει από το… Διαδίκτυο"

Ο Ζακ-Ιβ Κουστό δε χρειάζεται συστάσεις: Έμεινε στην ιστορία ως ο άνθρωπος που τελειοποίησε τη συσκευή αυτόνομης κατάδυσης και έκανε πολλές φορές το γύρο του κόσμου με το θρυλικό σκάφος «Καλυψώ», κινηματογραφώντας και γράφοντας βιβλία για τις ομορφιές του θαλάσσιου περιβάλλοντος.

Ο νεότερος γιος του, ο 29χρονος Πιερ-Ιβ Κουστό, βαδίζοντας στα χνάρια του πατέρα του πρωτοπορεί, χρησιμοποιώντας όλα τα «όπλα» που του προσφέρει η σύγχρονη τεχνολογία. Αν και στην εποχή του πατέρα του δεν υπήρχε το Διαδίκτυο και οι δυνατότητες που αυτό προσφέρει, ο Πιερ-Ιβ το αξιοποιεί για να φέρει πιο κοντά την παγκόσμια καταδυτική κοινότητα και να ευαισθητοποιήσει όλους όσοι θέλουν να συνεισφέρουν στην προστασία της θάλασσας.

«Ξεκίνησα τις καταδύσεις στην ηλικία των 9 ετών, φυσικά με την καθοδήγηση του πατέρα μου», λέει ο Πιερ-Ιβ στον «ΕΤΚ» και συνεχίζει: «Ήταν αυτονόητο να μού μεταδώσει την αγάπη για τη θάλασσα και τους οργανισμούς που ζουν σε αυτή».

Cousteau Divers

Ο 29χρονος Κουστό είναι ο ιδρυτής ενός διαδικτυακού οργανισμού, του Cousteau Divers, ο οποίος λειτουργεί ως βάση δεδομένων θαλάσσιων καταγραφών. Μέσω αυτού, όσοι αγαπούν τη θάλασσα μπορούν να καταθέσουν τις παρατηρήσεις τους και τα στοιχεία που συλλέγουν, έτσι ώστε να υπάρχει μια συνεχής ροή πληροφόρησης, η οποία μπορεί να αξιοποιηθεί για την προστασία του περιβάλλοντος. «Ο κάθε ερασιτέχνης αυτοδύτης, ακόμα και χωρίς εξειδικευμένες γνώσεις, μπορεί να συμμετάσχει στο πρόγραμμα: Όλοι μαζί μπορούμε να λειτουργήσουμε σαν τα μάτια και τη συνείδηση της θάλασσας και να προστατέψουμε αυτό που αγαπάμε», σημειώνει ο Πιερ-Ιβ Κουστό.

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της δραστηριότητας του οργανισμού είναι η διαδικασία καταγραφής της βιοποικιλότητας στη Μεσόγειο, αλλά και των ανθρωπογενών κυρίως απειλών που δέχεται: «Αν συγκρίνουμε τα στοιχεία που είχε συλλέξει ο πατέρας μου τις δεκαετίες του ’50 και του ’60, με τα σημερινά δεδομένα, θα νομίσουμε ότι μιλάμε για διαφορετικούς κόσμους: Η υπεραλίευση, η μόλυνση, η άναρχη τουριστική ανάπτυξη και η έλλειψη κοινών πολιτικών σε ευρωπαϊκό επίπεδο, έχουν πλέον δημιουργήσει ένα ασφυκτικό πλαίσιο. Αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, σε λίγα χρόνια θα βλέπουμε τον υποβρύχιο κόσμο μόνο σε πλάνα και φωτογραφίες αρχείου. Ήδη η βιομηχανική αλιεία στη Μεσόγειο βρίσκεται στο χείλος της κατάρρευσης», εξηγεί ο νεαρός Κουστό και συμπληρώνει: «Πολλοί νομίζουν ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Και όμως, όσα περισσότερα παρατηρούμε, τόσο περισσότερα μαθαίνουμε και επομένως θα μπορούμε να βοηθήσουμε στην προστασία της».

Βασισμένος στο απόφθεγμα του πατέρα του «όσοι περισσότεροι, τόσο δυνατότεροι και με μεγαλύτερες ελπίδες», ο Πιερ-Ιβ στράφηκε στο Διαδίκτυο: «Έχοντας προϋπηρεσία στην Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία και σπουδές βιοχημείας, μπόρεσα να κατανοήσω από πολύ νωρίς τη σημασία των νέων τεχνολογιών και ιδίως του Διαδικτύου. Ο στόχος μας είναι να ευαισθητοποιηθούν όσο το δυνατόν περισσότεροι, έτσι ώστε να συμμετάσχουν ενεργά στην προστασία του περιβάλλοντος».

Η σχέση με τον πατέρα του

Φέτος κορυφώνονται οι εκδηλώσεις τιμής για τον Ζακ-Ιβ Κουστό, με αφορμή τα 101 χρόνια από τη γέννησή του, τον Ιούνιο του 1910. Η συνεισφορά του στην προβολή της θάλασσας και της προστασίας του περιβάλλοντος είναι ανεκτίμητη: «Χάρη στον πατέρα μου, οι Ωκεανοί έπαψαν να θεωρούνται αφιλόξενοι τόποι. Γενιές ανθρώπων κάθε υποβάθρου σε όλο τον κόσμο έμαθαν τι υπάρχει κάτω από την επιφάνειά τους και άλλαξε ο τρόπος με τον οποίο βλέπουν τη θάλασσα», λέει στον «ΕΤΚ» ο Πιερ-Ιβ Κουστό.

Παρά τη μεγάλη διαφορά ηλικίας, καθώς ο Πιερ-Ιβ γεννήθηκε όταν ο πατέρας του ήταν ήδη 72 ετών, η σχέση τους σημάδεψε τον νεαρό και τού έχει αφήσει τις καλύτερες αναμνήσεις: «Ο πατέρας μου ήταν μοναδικός, επειδή κατάφερνε να συνδυάζει πολλές δραστηριότητες με επιτυχία. Ήταν ποιητής, φιλόσοφος, εφευρέτης, εξερευνητής, τηλεοπτικός παραγωγός, συγγραφέας και βέβαια αυτοδύτης».

Η εφεύρεση της συσκευής αυτόνομης κατάδυσης άνοιξε το δρόμο για την ανάπτυξη μιας νέας μορφής εξερευνήσεων και τουρισμού: «Από τη στιγμή που τελειοποίησε με τον Εμίλ Γκανιάν τον υδροπνεύμονα, τη συσκευή δηλαδή αυτόνομης κατάδυσης, οι επιστήμονες μπόρεσαν να παρατηρήσουν τους θαλάσσιους οργανισμούς μέσα στο περιβάλλον τους. Επίσης, η ανάπτυξη του καταδυτικού τουρισμού έχει προσφέρει πολύτιμο εισόδημα σε κατοίκους χωρών που αλλιώς θα είχαν περιορισμένες ευκαιρίες».

Η οικογένεια Κουστό και η Ελλάδα

Ο Ζακ-Ιβ Κουστό είχε καταγράψει τον υποβρύχιο πλούτο της Ελλάδας, την εποχή που μόνο οι Καλύμνιοι σφουγγαράδες είχαν την ευκαιρία να καταδύονται στο Αιγαίο. Κατέγραψε πολλά ναυάγια, μεταξύ των οποίων και τον «Βρεττανικό» το 1976, το αδελφό πλοίο του «Τιτανικού», ο οποίος βρίσκεται στο δίαυλο μεταξύ Κέας και Μακρονήσου. Ο Πιερ-Ιβ συνεχίζει την οικογενειακή παράδοση, με τη μελέτη της Ανατολικής Μεσογείου και με την ανοιχτή πρόσκληση σε όλους τους Έλληνες ερασιτέχνες αυτοδύτες να συμμετάσχουν στο πρόγραμμα Cousteau Divers.

Πως μπορείτε να βοηθήσετε

Η ιστοσελίδα www.cousteaudivers.org είναι η πύλη εισόδου στην υποβρύχια οικογένεια των φίλων του ενάλιου πλούτου. Μέσω αυτής, μπορείτε να πληροφορηθείτε τις δραστηριότητες που προγραμματίζονται, αλλά και τις προϋποθέσεις για την ενεργή σας συμμετοχή σε αυτές.

Όταν το φαγητό καταλήγει στις χωματερές

1,3 δις τόνοι τροφίμων χάνονται κάθε χρόνο σε όλη τη Γη, εντείνοντας τις επισιτιστικές κρίσεις

Στα σκουπίδια καταλήγει το ένα τρίτο της παγκόσμιας παραγωγής τροφίμων, τουλάχιστον 1,3 δις τόνοι παγκοσμίως κάθε χρόνο, σύμφωνα με έρευνα που έδωσε στη δημοσιότητα ο Παγκόσμιος Οργανισμός Τροφίμων, ποσότητα που θα ήταν αρκετή για να διασφαλίσει την ικανοποιητική σίτιση όλου του πληθυσμού της Γης. Η διαπίστωση αυτή αναδεικνύει με δραματικό τρόπο όχι μόνο τις ανισότητες μεταξύ αναπτυγμένου και αναπτυσσόμενου κόσμου, αλλά και τα συχνότερα λάθη στην παραγωγή, την τυποποίηση, τη διανομή και την κατανάλωση, τα οποία συχνά οδηγούν σε επισιτιστικές κρίσεις και λιμούς με εκατοντάδες χιλιάδες θύματα, κυρίως παιδιά.

Η μελέτη πραγματοποιήθηκε από το Σουηδικό Ινστιτούτο Διατροφής και Βιοτεχνολογίας, υπό την εποπτεία της καθηγήτριας Τζένι Γκούσταφσον, από τον Αύγουστο του 2010 μέχρι τον Ιανουάριο του 2011. Η βασική διαφορά μεταξύ αναπτυγμένου και αναπτυσσόμενου κόσμου είναι το ότι στον μεν πρώτο η μερίδα του λέοντος των τροφίμων που καταλήγουν στις χωματερές είναι τυποποιημένα, ενώ στο δεύτερο τα περισσότερα είναι αγροτικά προϊόντα που καταστρέφονται λόγω ανεπαρκών μεθόδων συγκομιδής, συντήρησης και διανομής.

Σύμφωνα με τα στατιστικά δεδομένα που παρουσιάζονται, η κατά κεφαλήν σπατάλη στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική κυμαίνεται μεταξύ 95 και 115 κιλών τροφίμων ετησίως, τη στιγμή που στην υποσαχάρια Αφρική και τη Νοτιοανατολική Ασία είναι μεταξύ 6 και 11 κιλών. Η συνολική παραγωγή αντίστοιχα είναι περίπου 900 και 460 κιλά ετησίως κατ’ άτομο. Στις βιομηχανοποιημένες χώρες της Ευρώπης 222 εκατομμύρια τόνοι τροφίμων καταλήγουν στις χωματερές, τη στιγμή που η γεωργοκτηνοτροφική παραγωγή στις χώρες της υποσαχάριας Αφρικής ανέρχεται στους 230 εκατομμύρια τόνους.

Η καθηγήτρια Γκούσταφσον σημείωσε ότι στην Ευρώπη, μεγάλες ποσότητες τροφίμων δεν φτάνουν ποτέ στον καταναλωτή, καθώς δεν «περνούν» τον οπτικό έλεγχο: «Παρουσιάζεται το φαινόμενο της… δικτατορίας της κόκκινης ντομάτας. Βομβαρδιζόμαστε με εικόνες τέλειων φρούτων και λαχανικών σε τέτοιο σημείο ώστε όταν βλέπουμε κάποιο με ατέλειες, οι οποίες όμως δεν επηρεάζουν τη διατροφική του αξία, θεωρούμε ότι δεν ανταποκρίνεται στις προδιαγραφές εμφάνισης που αυθαίρετα έχουμε θέσει».

Το ζήτημα της σπατάλης τροφίμων προκαλεί και μια σειρά παράπλευρων επιπτώσεων, στο εισόδημα των καλλιεργητών, στο πορτοφόλι των καταναλωτών, αλλά και στην περιβαλλοντική επιβάρυνση που προκαλείται. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι τουλάχιστον το 15% των αλιευμάτων καταλήγει και πάλι στη θάλασσα, καθώς δεν είναι εμπορικά αξιοποιήσιμο. Σε απόλυτους αριθμούς, το ποσοστό αυτό αντιστοιχεί σε περίπου 8 εκατομμύρια τόνους ψαριών κάθε χρόνο.

Στην έρευνα προτείνονται μια σειρά από μέτρα που θα τιθασεύσουν την παράλογη αυτή σπατάλη. Στον αναπτυγμένο κόσμο έμφαση πρέπει να δοθεί στον εξορθολογισμό των καταναλωτικών συνήθειών και στην ενημέρωση της κοινής γνώμης για την ποιότητα των τροφίμων και τη διατροφική τους αξία, ανεξάρτητα από την εξωτερική τους εμφάνιση. Για τον αναπτυσσόμενο κόσμο προτείνεται ο καλύτερος έλεγχος της παραγωγής, ο σεβασμός στις διατροφικές ιδιαιτερότητες κάθε περιοχής,  η συντομότερης διάρκειας επεξεργασία και αποθήκευση των τροφίμων.

ΑΡΙΘΜΟΙ

1,3 δις τόνοι τροφίμων παγκοσμίως καταλήγουν στα σκουπίδια

222 εκ. τόνοι τροφίμων στις χωματερές ετησίως στην Ευρώπη.

8 εκατομμύρια τόνοι ψαριών πετιούνται πίσω στη θάλασσα

95-115 κιλά κατά κεφαλήν πετιούνται στην Ευρώπη και τη Β. Αμερική

6-11 κιλά στην υποσαχάρια Αφρική και τη ΝΑ Ασία

Τιμή ρεκόρ για τη διαδικτυακή υπηρεσία Skype

Οριστικοποιήθηκε η εξαγορά της δημοφιλούς υπηρεσίας διαδικτυακής τηλεφωνίας και τηλεδιάσκεψης Skype από τη Microsoft, με κόστος που θα ανέλθει σχεδόν στα 6 δις ευρώ, προλαβαίνοντας άλλους ενδιαφερόμενους, όπως η Google και το Facebook. Στο συνολικό ποσό εξαγοράς περιλαμβάνεται και το χρέος της εταιρείας που αγγίζει τα 500 εκατομμύρια ευρώ. 

Με περίπου 670 εκατομμύρια χρήστες παγκοσμίως, το Skype είναι μια εφαρμογή που χρησιμοποιεί το Διαδίκτυο για δωρεάν τηλεφωνική επικοινωνία, αλλά και βιντεοκλήσεις. Η ρευστότητα της Microsoft, η οποία αγγίζει τα 40 δις ευρώ, επιτρέπει στον κολοσσό της πληροφορικής να κάνει με άνεση το στρατηγικό του σχεδιασμό, αν και προηγούμενες κινήσεις της είχαν γίνει δεκτές με σκεπτικισμό. Επενδυτές είχαν στηλιτεύσει την πρόθεσή της να εξαγοράσει τη Yahoo! έναντι 33 δις ευρώ τo 2008. Σήμερα η χρηματιστηριακή αξία της Yahoo! μόλις που υπερβαίνει τα 15 δις.

Είναι η πρώτη φορά που η Microsoft αποφασίζει να επενδύσει ένα τόσο μεγάλο ποσό για την απόκτηση μιας διαδικτυακής υπηρεσίας, γεγονός που καταδεικνύει την πρόθεσή της να εισέλθει δυναμικά στις τηλεπικοινωνίες, καθώς τα προϊόντα λογισμικού που κατέχουν τη μερίδα του λέοντος παγκοσμίως, όπως το Office και τα Windows, αρχίζουν να αισθάνονται έντονες πιέσεις από τον ανταγωνισμό. Το συγκριτικό πλεονέκτημα του Skype, έναντι άλλων εφαρμογών διαδικτυακής επικοινωνίας, είναι το ότι επιτρέπει τηλεφωνικές κλήσεις έναντι μικρού αντιτίμου ή ακόμα και δωρεάν.

Ειδικοί αναλυτές εκτιμούν ότι η κίνηση αυτή σηματοδοτεί ανάλογη στρατηγική επιλογή της εταιρείας με εκείνη που έκανε πριν 30 χρόνια, όταν αποφάσισε να στραφεί σε εφαρμογές λογισμικού, αντί για εξοπλισμό, όπως ηλεκτρονικοί υπολογιστές και περιφερειακά. Με δεδομένο το νέο τοπίο στην τεχνολογία, με εταιρείες όπως η Apple και η Google να καταλαμβάνουν προνομιούχες θέσεις στον αδυσώπητο ανταγωνισμό για την πρωτοκαθεδρία, η κίνηση της Microsoft εκτιμάται ότι θα δώσει νέα ώθηση στις προοπτικές της, τόσο σε χρηματιστηριακό, όσο και σε εμπορικό επίπεδο.

Το Skype είναι το «τέκνο» του Νίκλας Ζένστρομ και του Τζάνους Φρίις, οι οποίοι είχαν δημιουργήσει παλιότερα την υπηρεσία ανταλλαγής μουσικών αρχείων Kazaa. Η υπηρεσία αυτή κατέκτησε το κοινό, τόσο φοιτητές, όσο και επαγγελματίες, οι οποίοι μέσω αυτής μπορούν να επικοινωνούν με την άλλη άκρη του κόσμου δωρεάν.

Το Skype πάντως δεν κατάφερε να μετουσιώσει μέχρι σήμερα τη δημοφιλία του σε μετρήσιμα κέρδη, καθώς τα συνολικά χρέη του ανήλθαν σε 500 εκατομμύρια ευρώ. Το στοίχημα για τη Microsoft είναι να βρει τον τρόπο να ενσωματώσει την υπηρεσία στις ήδη υπάρχουσες πλατφόρμες που χρησιμοποιεί. Η έμφαση θα δοθεί στην κινητή τηλεφωνία, χωρίς να έρθει σε σύγκρουση με τους «παραδοσιακούς» παρόχους τηλεπικοινωνιών, οι οποίοι ανέκαθεν έβλεπαν το Skype ως «εχθρό» που περιορίζει τα έσοδά τους.

Χρονολόγιο του Skype

2003: Λανσάρισμα της εφαρμογής

2005: Εξαγορά από το Ebay με αντίτιμο 2,1 δις ευρώ

2009: Πώληση του 70% σε θεσμικούς επενδυτές έναντι 1,3 δις ευρώ

2011: Αρχική συμφωνία για εξαγορά από τη Microsoft έναντι 6 δις ευρώ

Τι είναι το Skype

Το Skype επιτρέπει δωρεάν τηλεφωνικές κλήσεις και τηλεδιάσκεψη μέσω Διαδικτύου μεταξύ δύο ή περισσότερων ανθρώπων που διαθέτουν την υπηρεσία. Αν θέλετε να μιλήσετε σε κάποιον εκτός υπηρεσίας, το κόστος είναι κατά πολύ μικρότερο σε σύγκριση με «παραδοσιακό» τηλέφωνο. 

ΑΘΗΝΑ: Το ναυάγιο του πρώτου σιδερένιου ατμόπλοιου που ναυπηγήθηκε στην Ελλάδα

Μυθιστόρημα θυμίζει η περιπέτεια του πρώτου σιδερένιου ατμόπλοιου που ναυπηγήθηκε στην Ελλάδα. Ξεκίνησε τη ζωή του το 1893 στο καρνάγιο της Σύρου, χρησιμοποιήθηκε για δεκαετίες ως επιβατηγό στον Σαρωνικό και πριν καταλήξει παλιοσίδερα, αγοράστηκε από εβραϊκή οργάνωση που μετέφερε πρόσφυγες από την Ευρώπη προς την περιοχή της Παλαιστίνης στην οποία δημιουργήθηκε το  κράτος του Ισραήλ, μέχρι να βυθιστεί το 1946.

Ο ΕΤ δημοσιεύει για πρώτη φορά φωτογραφίες από το ναυάγιο, η θέση του οποίου είναι γνωστή εδώ και πολλά χρόνια στην Υδρογραφική υπηρεσία του Πολεμικού μας Ναυτικού και ξετυλίγει το μίτο της Ιστορίας.

ΙΣΤΟΡΙΚΟ

«To 1893 ναυπηγήθηκε στα ναυπηγεία της Ερμούπολης της Σύρου το πρώτο σιδερένιο ατμόπλοιο. Ήταν το επιβατηγό ΑΘΗΝΑ, ιδιοκτησίας της «Ελληνικής Ατμοπλοΐας Τζων Μακ Δούαλ και Βαρβούρ» (John McDowall & Barbour). Ο Τζων Μακ Δούαλ ήταν ένας μηχανικός του βρετανικού πολεμικού ναυτικού, o οποίος είχε γεννηθεί στη Σκοτία. Αφού αποστρατεύτηκε, έφτασε στην Ελλάδα το 1858 ως πρώτος μηχανικός του υπό παράδοση επιβατηγού ατμόπλοιου ΟΜΟΝΟΙΑ της Ελληνικής Ατμοπλοΐας. Βλέποντας τις δυνατότητες που του παρουσιάζονταν με την ανάπτυξη της Ελληνικής ατμοπλοΐας αποφάσισε να εργαστεί στην Ελλάδα» αναφέρει ο κ. Άρης Μπιλάλης, ερευνητής ναυτικής ιστορίας

Στα μέσα της δεκαετίας του 1930, το ΑΘΗΝΑ παροπλίστηκε στη Σαλαμίνα. Σε αυτή τη θέση έμεινε μέχρι το 1939 οπότε και ημιβυθίστηκε. Παρέμεινε ημιβυθισμένο για τη διάρκεια του πολέμου μιας και η κατάσταση του σκάφους ήταν τέτοια που ακόμη και οι γερμανικές δυνάμεις κατοχής δεν ασχολήθηκαν με την ανέλκυση και την επισκευή του. Τελικά τον Ιούλιο του 1942 το ΑΘΗΝΑ πωλήθηκε για παλιοσίδερα και ανελκύστηκε το 1946. Το σκάφος θα είχε διαλυθεί εάν το Σεπτέμβριο του 1946 δεν είχε βρεθεί ένας απροσδόκητος αγοραστής.

Πίσω από αυτή την αγορά βρισκόταν οργάνωση την οποία είχαν συστήσει Εβραίοι προκειμένου να μεταφέρουν ομοεθνείς τους στην Παλαιστίνη με σκοπό να αποτελέσουν τον πυρήνα ενός Εβραϊκού κράτους. Η μετακίνηση των Εβραίων προς την Παλαιστίνη έβρισκε αντίθετη την Βρετανική κυβέρνηση η οποία και έλεγχε την περιοχή. Τα Βρετανικά πολεμικά πλοία είχαν αναλάβει να ανακόπτουν την πορεία των  πλοίων που μετέφεραν παράνομα Εβραίους και να τους οδηγούν σε στρατόπεδα στην Κύπρο και αλλού. Μιας και η Εβραϊκή οργάνωση δρούσε στην παρανομία και με περιορισμένους οικονομικούς πόρους, συνήθως κατέφευγε στην απόκτηση υπερήλικων και συχνά αναξιόπλοων σκαφών τα οποία και ταξίδευαν υπερφορτωμένα.

Το ΑΘΗΝΑ οδηγήθηκε εσπευσμένα στο Πέραμα όπου αφαιρέθηκαν οι διαβρωμένες υπερκατασκευές, ενώ τοποθετήθηκε μια μικρή γέφυρα στην πρύμνη. Μετά από επτά χρόνια παραμονής στο υγρό στοιχείο, η παλαιά ατμομηχανή του ΑΘΗΝΑ αντικαταστάθηκε από μια εξακύλινδρη πετρελαιομηχανή Deutz, ιπποδύναμης 150 ίππων.

Μετά το τέλος των επισκευών, το  πλοίο έλαβε το κωδικό όνομα RAFIAH και έχοντας οχταμελές Ελληνικό πλήρωμα, αναχώρησε από τον Πειραιά με προορισμό το λιμάνι Bakar στην τότε Γιουγκοσλαβία. Στο Bakar επιβίβασε 785 Εβραίους πρόσφυγες, οι οποίοι είχαν συγκεντρωθεί από διάφορες χώρες της ανατολικής Ευρώπης σε αναζήτηση μιας νέας πατρίδας. Αναχώρησε στις 26 Νοεμβρίου και ακολουθώντας νότια ρότα παρέπλευσε την νοτιοδυτική Πελοπόννησο με κατεύθυνση προς τα Δωδεκάνησα.

Ο επικεφαλής της αποστολής, ζήτησε από τον πλοίαρχο Βασίλη Εξαρχόπουλο να οδηγήσει το σκάφος στη νησίδα Σύρνα. Η περιοχή των μικρών και συχνά ακατοίκητων νησιών των δυτικών Δωδεκανήσων αποτελούσε σημείο συνάντησης για τα πλοία, καθώς άλλα προέρχονταν από τον Εύξεινο Πόντο και άλλα από ευρωπαϊκά λιμάνια της Μεσογείου. Στη Σύρνα θα αποβιβάζονταν μέλη του Ελληνικού πληρώματος και το ΑΘΗΝΑ θα συνέχιζε προς τη νησίδα Χαμηλή (Καμηλονήσι) όπου και θα συναντούσε το φορτηγό πλοίο LOCHITA, στο οποίο και θα μεταφέρονταν οι Εβραίοι πρόσφυγες. Το ΑΘΗΝΑ πιθανότατα θα επέστρεφε σε κάποιο λιμάνι της Μεσογείου προκειμένου να επιβιβάσει εκ νέου πρόσφυγες.

Το τέλος

Ο κ. Μπιλάλης περιγράφει τις τελευταίες δραματικές στιγμές του πολυκαιρισμένου σκαριού:  «Το  ΑΘΗΝΑ έφτασε στη Σύρνα στις 7 Δεκεμβρίου εν μέσω κακοκαιρίας. Το σκάφος που θα παραλάμβανε μέλη του πληρώματος δεν ήταν εκεί, οπότε ο πλοίαρχος αποφάσισε να αγκυροβολήσει στον όρμο του νησιού. Κατά τη διάρκεια των ελιγμών το ΑΘΗΝΑ προσέκρουσε σε βράχια με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ρήγμα στα ύφαλα του πλοίου και να παρουσιαστεί εισροή υδάτων. Οι επιβαίνοντες εγκατέλειψαν το σκάφος σε κατάσταση πανικού, πηδώντας στα βράχια και προσπαθώντας με σκοινιά να συγκρατήσουν το ΑΘΗΝΑ κοντά στη στεριά. Οχτώ από τους πρόσφυγες έχασαν τη ζωή τους, κατά την εγκατάλειψη του σκάφους το οποίο τελικά βυθίστηκε μετά από 45 λεπτά».

Με ένα φορητό ασύρματο, οι ναυαγοί ειδοποίησαν τις βρετανικές αρχές που έλεγχαν τότε τα Δωδεκάνησα για τη θέση τους, και προσπάθησαν να προφυλαχτούν από τα στοιχεία της φύσης. Αφού έθαψαν τους νεκρούς, οι ναυαγοί ήρθαν σε επαφή με την οικογένεια των Ελλήνων που ζούσε στη νησίδα οι οποίοι τους προμήθευσαν με λίγα τρόφιμα. Τον Οκτώβριο του 1972 μέλη του Ισραηλινού Πολεμικού Ναυτικού μετέβησαν στη Σύρνα και αφού εντόπισαν τα οστά των θυμάτων τα μετέφεραν στη Χάιφα όπου και ενταφιάστηκαν.

ΒΟΧ - ΑΘΗΝΑ

Κ.Ο.Χ: 350

Διαστάσεις: 50 x 7 μ., βύθισμα 3,9 μ.

Μηχανές (1946): μια εξακύλινδρη μηχανή πετρελαίου ιπποδύναμης 150 ΗΡ, κατασκευής Deutz

To ναυάγιο σήμερα

«Για το ναυάγιο ενημερώθηκα πρώτη φορά το 2000 όταν επισκέφθηκα την Σύρνα κατά την διάρκεια οργανωμένων υποβρυχίων αρχαιολογικών ερευνών σε συνεργασία με την εφορεία ενάλιων αρχαιοτήτων του ΥΠ.ΠΟ. Μάλιστα είχε δοθεί και άδεια καταδύσεων από το υπουργείο εξωτερικών σε μια ομάδα ισραηλινών αυτοδυτών που επισκέφθηκαν το ναυάγιο. Θυμάμαι ότι παραμείναμε στην Σύρνα πάνω από 15 ημέρες και κάνοντας πολλές καταδύσεις γνώρισα ένα φανταστικό υποβρύχιο κόσμο» λέει στον «ΕΤ» ο Κώστας Θωκταρίδης, επαγγελματίας δύτης και συνεχίζει:

«Το ναυάγιο του ΑΘΗΝΑ βρίσκεται σε βάθος από 22 εώς 38 μέτρα στον όρμο του Αγίου Ιωάννη της Σύρνας. Το σκάφος βρίσκεται σε μικρή απόσταση από την ακτή, ακουμπισμένο στον αμμώδη βυθό με την αριστερή του πλευρά».

Τα μόνα σημάδια από την πρόσκρουση στα βράχια της Σύρνας είναι τρεις μικρές οπές στην πλώρη του ΑΘΗΝΑ, κάτω από την ίσαλο γραμμή. Μιας και το σκάφος δεν διέθετε υδατοστεγή διαμερίσματα, αυτή η φαινομενικά ελεγχόμενη εισροή υδάτων καθόρισε το τέλος του.

«Στα πρώτα χρόνια που ακολούθησαν τη βύθιση του ΑΘΗΝΑ, έκαναν την εμφάνιση τους μαρτυρίες που ανέφεραν πως ένας λαθρέμπορος, ανατίναξε το ναυάγιο σε δύο τμήματα και ανέλκυσε τη μηχανή του. Ωστόσο το ναυάγιο παραμένει σε ένα κομμάτι, ενώ η μηχανή βρίσκεται ακόμη στο εσωτερικό του», επισημαίνει ο κ. Θωκτραρίδης.

Μια διείσδυση στο χώρο του μηχανοστασίου αποκαλύπτει και την προχειρότητα με την οποία τοποθετήθηκε η νέα μηχανή το 1946. Δυο ηλεκτροκολλήσεις την διατηρούσαν στη θέση της, και καθώς η διάβρωση της θάλασσας τις αποδυνάμωσε, η μηχανή έπεσε και σταμάτησε πάνω στην αριστερή πλευρά του κύτους. Πίσω από το χώρο που βρισκόταν τοποθετημένη η μικρή μηχανή στέκει ο άξονας του ΑΘΗΝΑ ο οποίος και κινούσε τη προπέλα του σκάφους. Η προπέλα σήμερα απουσιάζει μιας και σε κάποια χρονική στιγμή ανελκύστηκε προκειμένου να πωληθεί για την αξία της ως υλικό. Στη θέση του ωστόσο παραμένει το πηδάλιό του, κατασκευασμένο με μια χαρακτηριστική τεχνοτροπία της εποχής. Επίσης στο χώρο του μηχανοστασίου διακρίνονται ο ηλεκτρικός πίνακας καθώς και οι δεξαμενές πετρελαίου που τοποθετήθηκαν κατά την μεταπολεμική μετασκευή. Από τις δεξαμενές αυτές ακόμη και σήμερα αναβλύζουν στην επιφάνεια κηλίδες πετρελαίου.

Το κατάστρωμα του ΑΘΗΝΑ ήταν κατασκευασμένο από ξύλο, το οποίο σήμερα έχει πλήρως διαβρωθεί με αποτέλεσμα να υπάρχει μια εύκολη πρόσβαση στο εσωτερικό του κύτους. Εκεί ο δύτης θα συναντήσει διάσπαρτα δεκάδες μικρά μπουκάλια και παγούρια τα οποία άφησαν πίσω τους οι ναυαγοί. Στο κατάστρωμα του ΑΘΗΝΑ στέκουν στη θέση τους τα δυο κουβούσια που πλαισίωναν το ανοίγματα του αμπαριού. Στο χώρο του ναυαγίου είναι έντονη η παρουσία του ανθρώπινου στοιχείου, καθώς μπορεί κανείς να διακρίνει παπούτσια, πιάτα, πηρούνια και άλλα προσωπικά αντικείμενα των τελευταίων του επιβατών. Στο μέσο του σκάφους απομένουν τα καπόνια απ'όπου άλλοτε κρέμονταν οι σωστικές λέμβοι του.

Στην ακτή της Σύρνας έχει αναγερθεί ένα μνημείο για να θυμίζει σε όσους βρεθούν στο απομακρυσμένο νησί, τη ναυτική τραγωδία που διαδραματίστηκε εκεί το χειμώνα του 1946.

Photo credit: Κώστας Παγώνης 

Ιστορίες φορολογικής τρέλας

Οι ουρές στις εφορίες ανταγωνίζονται το μέγεθος της οργής των πολιτών που συνωστίζονται στα ταμεία, ρωτώντας τι τελικά ισχύει και ψάχνοντας μάταια να βρουν άκρη στο λαβύρινθο της γραφειοκρατίας. Μια καθημερινή εικόνα τις τελευταίες ημέρες, παρά την παράταση που έδωσε το υπουργείο για την υποβολή των δηλώσεων.

ΙΣΤΟΡΙΑ 1^η: Μια ηλικιωμένη κυρία ρωτάει απελπισμένη έναν υπάλληλο που θα βρει τις αποδείξεις που απαιτούνται για να γλιτώσει το πρόστιμο, αφού η ίδια δεν είχε προβεί σε αγορές που θα αντιστοιχούσαν στο όριο. Ο υπάλληλος απαντάει με φυσικότητα: «Αγοράστε τις, διάφοροι πουλάνε αποδείξεις στις μικρές αγγελίες».

ΙΣΤΟΡΙΑ 2^η: Αγανακτισμένος μεσήλικας βρίζει θεούς και δαίμονες: Άθροισε τα ποσά των αποδείξεων, αλλά δεν τις μέτρησε. Ο υπάλληλος, εκτελώντας τις εντολές των φωστήρων του υπουργείου, του λέει ότι πρέπει να τις μετρήσει, για να αναγράψει στο φάκελο τον αριθμό, χάνοντας κι άλλες ώρες από τη ζωή του. Στο τέλος, βλέποντας τη ματαιότητα ενός γελοίου μέτρου, ο υπάλληλος τον προτρέπει να γράψει έναν αριθμό κατ’ εκτίμηση: «Σάμπως θα τις μετρήσει κανείς;»

Παρόμοιες ιστορίες καθημερινής παράνοιας που πλέον μας φαίνεται φυσιολογικές έχει ο καθένας. Εκτός βέβαια από τους φοροφυγάδες, τους φοροαποφεύγοντες και όλους αυτούς τους κηφήνες που συνεχίζουν τις λαμογιές τους ανενόχλητοι.

Υπάρχει όμως ελπίδα: Μετά τα πενταετή πλάνα του Στάλιν τη δεκαετία του 1930, έρχεται σήμερα η κυβέρνηση με το τριετές πλάνο καταπολέμησης της φοροδιαφυγής.

Και ύστερα, άλλαξαν πλευρό…

Αυτοκινητοπλάνο: Γλιτώστε το μποτιλιάρισμα… πετώντας

Τα ιπτάμενα αυτοκίνητα υπήρχαν σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας, ή στα σχεδιαστήρια τολμηρών μηχανικών για δεκαετίες. Ήδη από τη δεκαετία του 1930 διάφοροι δοκίμασαν την τύχη τους, χωρίς όμως θετική κατάληξη. Σήμερα όμως, τα όνειρα… απογειώνονται και σύντομα το πρώτο αυτοκινητοπλάνο θα διατεθεί στους ανυπόμονους που ήδη έχουν πληρώσει περίπου 180 χιλιάδες ευρώ για να το αποκτήσουν, ώστε να γλιτώσουν από τα μποτιλιαρίσματα… πετώντας.

1. Terrafugia Transition - ΗΠΑ

Στον ιδιότυπο αυτό αγώνα δρόμου, με έπαθλο την… ΙΧ κατάκτηση των αιθέρων, πρώτο τερμάτισε το Transition, ένα διθέσιο ιπτάμενο όχημα που κινείται με την ίδια άνεση, τόσο στο οδικό δίκτυο, όσο και στους αιθέρες. Ένα υβρίδιο αυτοκινήτου και ελαφρού αεροσκάφους, με αναδιπλούμενα φτερά που ανοίγουν σε 30 δευτερόλεπτα, το Transition έχει ήδη αποκτήσει άδεια πλοϊμότητας από την υπηρεσία πολιτικής αεροπορίας των ΗΠΑ και μέχρι το καλοκαίρι θα τεθεί σε μαζική παραγωγή.

2. Parajet Skycar - ΒΡΕΤΑΝΙΑ

Το «πράσινο» παρατζέτ είναι συνδυασμός αλεξίπτωτου παραπέντε και αυτοκινήτου, το οποίο διαθέτει… οικολογική μηχανή βιοκαυσίμων. Απογειώνεται από οποιοδήποτε δρόμο και σε περίπτωση που ο κινητήρας του πάθει βλάβη εν πτήσει, το αλεξίπτωτο εγγυάται μια… ομαλή επιστροφή στη Γη. Στις δοκιμαστικές του πτήσεις διέσχισε το Στενό του Γιβραλτάρ, αλλά ακόμα δεν έχει πάρει άδεια, καθώς οι αρμόδιοι δεν έχουν αποφασίσει σε ποια… κατηγορία θα το κατατάξουν.

3. X Hawk - ΙΣΡΑΗΛ

Η ιδέα του Ράφι Γιοέλι, σχεδιαστή του X Hawk, ήταν απλή: Να δημιουργήσει ένα ιπτάμενο όχημα κάθετης απογείωσης για καταστάσεις έκτακτης ανάγκης, όπως η εκκένωση των ορόφων ενός φλεγόμενου κτιρίου σε σημεία που δεν μπορεί να προσεγγίσει ελικόπτερο. Οι πρώτες δοκιμές ήταν ενθαρρυντικές για το τουρμποκίνητο όχημα. Το μόνο που απομένει είναι η πιστοποίηση και η επιπλέον χρηματοδότηση για την ανάπτυξη του «Γερακιού Χ».

4. Moller Skycar – ΗΠΑ

Αν και το πρωτότυπο απλά αιωρήθηκε 50 πόντους από το έδαφος, οι σχεδιαστές του είναι σίγουροι ότι μέχρι το 2012 θα είναι απόλυτα έτοιμοι να λάβουν την άδεια πλοϊμότητας. Το «ουράνιο αυτοκίνητο» διαθέτει εξελιγμένο υπολογιστή πλοήγησης, ο οποίος στην ουσία καθοδηγεί αυτόματα το όχημα στον αέρα και το αποπροσγειώνει κάθετα.

5. Martin Jetpack – ΝΕΑ ΖΗΛΑΝΔΙΑ

Αν θέλετε να πετάξετε μόνος, το Jetpack είναι για εσάς. Είναι στην ουσία ένα φορητό αεροσκάφος, στο οποίο προσδένεστε και πετάτε… όρθιος. Ξεχώρισε ως μια από τις 50 καλύτερες εφευρέσεις του 2010 από το περιοδικό ΤΙΜΕ. H εταιρεία δέχεται παραγγελίες, το κόστος του όμως δεν έχει ακόμα δημοσιοποιηθεί. Μεγάλο ενδιαφέρον έχουν δείξει ένοπλες δυνάμεις αρκετών χωρών.

Δυο γαϊδουριών άχυρα...

Η κυβέρνηση αποφάσισε λοιπόν να θέσει «ταβάνι» στα βενζινάδικα για την τιμή της αμόλυβδης ομολογώντας, εμμέσως πλην σαφώς, ότι είναι ανίκανη να ελέγξει τα φαινόμενα κερδοσκοπίας που παρατηρούνται στην αγορά.

Το ότι πληρώνουμε την ακριβότερη βενζίνη στην Ευρώπη, μικρή σημασία έχει για τους αρμόδιους. Ακόμα περισσότερο, η τιμή στο συντριπτικό ποσοστό της, διαμορφώνεται από την υπέρογκη φορολογία που επιβάλλεται στα καύσιμα.

Χθες η Ομοσπονδία Βενζινοπωλών ανακοίνωσε ότι η διατίμηση στα καύσιμα έχει ως αποτέλεσμα να αναγκάζονται να πωλούν με ζημιά, ενώ ακόμα και η τιμή χονδρικής πολλές φορές είναι πάνω από το «πλαφόν».

Υπό άλλες συνθήκες, η όλη ιστορία θα προκαλούσε θυμηδία για την παροιμιώδη ανικανότητα της κυβέρνησης να χωρίσει δυο γαϊδουριών άχυρα. Τώρα όμως προκαλεί οργή και αγανάκτηση, επειδή τα φαινόμενα κερδοσκοπίας, η πλήρης ανυπαρξία ελέγχων και οι συνθήκες ζούγκλας στην αγορά έχουν πλέον γίνει ο κανόνας, την ώρα που η κυβέρνηση… πανηγυρίζει ότι προστατεύει το εισόδημα των πολιτών.

Το πρόβλημα τελικά δεν είναι μόνο η έλλειψη σχεδιασμού και υλοποίησης μέτρων που θα ανακουφίσουν τους οικονομικά ασθενέστερους, αλλά πολύ περισσότερο η αίσθηση που δίνουν οι κυβερνώντες, ότι δηλαδή ζουν σε μια γυάλα και αδυνατούν να αντιληφθούν ότι η δυσαρέσκεια θα φτάσει στο σημείο να εκτονωθεί με το χειρότερο τρόπο.

Με «Θ» κεφαλαίο

Νιώθω ότι είμαι ένας από τους Μύριους του Ξενοφώντα, κάθε φορά που βουτάω στη Θάλασσα. 
Ναι, με «Θ» κεφαλαίο. Καλοκαίρι και χειμώνα. Κυρίως χειμώνα, όταν εξαφανίζονται οι λαδωμένοι ρακετοφόροι σφίχτες, οι γιαγιάδες με τα ταπεράκια, οι υστερικές μάνες με τα κακομαθημένα τους και οι κρετίνοι που αφήνουν πίσω τους ένα βουνό σκουπίδια όταν φύγουν από την παραλία. Σέβομαι τη Θάλασσα, την αγαπώ, είναι το καταφύγιό μου. Αφουγκράζομαι τη σιωπή της όταν βουλιάξω στην αγκαλιά της. 


Και κάθε φορά είναι όπως η πρώτη. Αυτόνομη κατάδυση, ένας υπέροχος, μαγικός κόσμος.


Βλέπε, μην αγγίζεις, παίρνε μόνο φωτογραφίες και άφηνε μόνο… μπουρμπουλήθρες. 
Αυτή είναι η φιλοσοφία κάθε συνειδητοποιημένου αυτοδύτη. Μόλις αρχίσει η κατάδυση, χάνονται οι ήχοι της καθημερινότητας, γίνεσαι μέρος του υποβρύχιου κόσμου. Χρώματα, σχήματα και σκιές δημιουργούν μια μοναδική αίσθηση. Ψάρια, όσα τέλος πάντων έχουν απομείνει από την υπεραλίευση, τους δυναμιτάκηδες και τους ψαρομπουκαλάκηδες, σε κοιτούν από απόσταση ασφαλείας. 


Πόσο γκροτέσκοι θα τους φαινόμαστε με τον ογκώδη εξοπλισμό μας και τις αδέξιες κινήσεις, παρείσακτοι στον κόσμο τους.


Ναυάγια. Κάποτε έσκιζαν τα κύματα, μεταφέροντας ανθρώπους και τις ελπίδες τους. 
Σήμερα στο βυθό της Θάλασσας, σιωπηλοί μάρτυρες τραγωδιών, με μόνιμους κατοίκους τις αναμνήσεις και τους υπηκόους του Ποσειδώνα. Κάθε φορά που καταδύομαι σε ένα ναυάγιο, σκέφτομαι τις τελευταίες του στιγμές πριν χαθεί κάτω από τα κύματα. Όπως το «Όρια», μια από τις μεγαλύτερες ναυτικές τραγωδίες παγκοσμίως, ένα καράβι με 4.000 Ιταλούς αιχμαλώτους που βούλιαξε κοντά στο Σούνιο το 1944. Λιγότεροι από 30 γλίτωσαν. 


Οι υπόλοιποι χάθηκαν για πάντα, μια τυχαία υποσημείωση της Ιστορίας.


Ο χορός της μέδουσας. 
Θεωρείται πρωτόγονος οργανισμός. Και όμως, ο χορός της πάντα με συναρπάζει. Ανοιγοκλείνει την κουκούλα της, ταξιδεύοντας στο μπλε της αβύσσου. Πλησιάζω προσεκτικά για τη φωτογραφίσω. Εκείνη δε με βλέπει, αισθάνεται όμως τις ρυτίδες που ανοίγει το σώμα μου στη Θάλασσα. Είναι ένα με Εκείνη. Η μέδουσα και η Θάλασσα. Κι εγώ από κοντά να τη σημαδεύω με τη φωτογραφική μου. 


Να απαθανατίζω τις στιγμές που κάτω από την επιφάνεια μοιάζουν με αιωνιότητα.

Ο χάρτης ασφαλούς πλοήγησης στο Διαδίκτυο

«Ο κωδικός είναι σαν την οδοντόβουρτσα. Δεν τον μοιραζόμαστε, τον αλλάζουμε συχνά και τον επιλέγουμε με προσοχή»

Πληθαίνουν τα κρούσματα κλοπής δεδομένων στο Διαδίκτυο, με πιο πρόσφατο περιστατικό την υποκλοπή προσωπικών στοιχείων 100 εκατομμυρίων τουλάχιστον ανθρώπων παγκοσμίως από το δίκτυο του Playstation της Sony. Σύμφωνα με στατιστικές, ένας στους τρεις ανθρώπους θα πέσει τουλάχιστον μια φορά θύμα διαδικτυακής απάτης, με πιθανότερες απώλειες την υφαρπαγή των στοιχείων ταυτότητας, κατοικίας και πιστωτικής κάρτας, οι οποίες μπορεί να οδηγήσουν στην «αφαίμαξη» τραπεζικών λογαριασμών, ή την εμπλοκή του ονόματός σας σε παράνομες δραστηριότητες. Τα κύρια αίτια είναι η αμέλεια που επιδεικνύουν όσοι χρησιμοποιούν το Διαδίκτυο και τα ελλιπή μέτρα αυτοπροστασίας που χρησιμοποιούνται.

Τα αίτια

«Όπως μας έδειξε το πρόσφατο παράδειγμα της Sony, ακόμη και αξιόπιστες εταιρείες, μπορεί να έχουν κενά στην ασφάλειά τους», λέει στον «ΕΤ» η κ. Βερόνικα Σαμαρά, συντονίστρια του Ελληνικού Κέντρου Ασφαλούς Διαδικτύου και συνεχίζει: «Η ασφάλεια στο διαδίκτυο είναι προσωπική υπόθεση του καθενός. Ασφαλώς υπάρχουν περιπτώσεις, κατά τις οποίες ο χρήστης βρίσκεται εκ των πραγμάτων εκτεθειμένος, υπάρχουν όμως και δικλίδες ασφαλείας».

Οι πιθανότητες να πέσετε θύματα διαδικτυακής απάτης αυξάνονται όταν δεν προστατεύετε τους κωδικούς πρόσβασης, δε χρησιμοποιείτε ενημερωμένο πρόγραμμα προστασίας από ιούς, μπαίνετε σε ιστοσελίδες με κακόβουλο λογισμικό που υποκλέπτουν στοιχεία, ανοίγετε μηνύματα που «ψαρεύουν» δεδομένα και χρησιμοποιείτε απροστάτευτα ασύρματα δίκτυα σύνδεσης στον παγκόσμιο ιστό. «Ο κωδικός είναι σαν την οδοντόβουρτσα. Δεν τον μοιραζόμαστε, τον αλλάζουμε συχνά και τον επιλέγουμε με προσοχή», τονίζει η κ. Σαμαρά.

Πρόληψη

Εκτός όμως από τους κωδικούς πρόσβασης, φροντίζουμε να ελέγχουμε τακτικά τις κινήσεις του τραπεζικού μας λογαριασμού, ώστε να αντιληφθούμε έγκαιρα τυχόν ύποπτες συναλλαγές. Το αίτιο του κακού όμως μπορεί να βρίσκεται κάποιες φορές και εκτός… Διαδικτύου. Αν έχετε τη συνήθεια να πετάτε στα σκουπίδια το αντίγραφο των κινήσεων που σας στέλνει η τράπεζα, ενδέχεται κάποιος να το βρει και να χρησιμοποιήσει τα στοιχεία σας για απάτες.

Σε κάθε διαδικτυακή συναλλαγή που απαιτεί τη χρήση πιστωτικής κάρτας, ο χρήστης οφείλει να επιβεβαιώσει ότι o ιστότοπος είναι αξιόπιστος και η συναλλαγή είναι ασφαλής, ελέγχοντας ότι υπάρχει η ένδειξη «s», δηλαδή “secure” στην αρχή της ηλεκτρονικής διεύθυνσης https. «Στις διάφορες φόρμες που καλούμαστε να συμπληρώσουμε σε πολλές ιστοσελίδες, είτε για να κατορθώσουμε να εισέλθουμε σε αυτές, είτε για να προβούμε σε αγορές, θα πρέπει να συμπληρώνουμε μόνο τα απολύτως απαραίτητα, δηλαδή, όσα έχουν αστερίσκο δίπλα τους και όχι όσα είναι προαιρετικά. Επίσης, το πρόγραμμα αντιικής προστασίας είναι απαραίτητο σε κάθε υπολογιστή, ενώ θα πρότεινα να επιλέγει ο κόσμος την προπληρωμένη κάρτα, αντί να δίνει τα στοιχεία της πιστωτικής του», σημειώνει η κ. Σαμαρά.

Ο… πεντάλογος της προστασίας

1.        Κρατήστε μυστικό το pin σας και αλλάζετε τακτικά τους κωδικούς πρόσβασης.

2.        Ελέγχετε τακτικά τις κινήσεις του λογαριασμού σας.

3.        Μη βάζετε κωδικούς που εντοπίζονται εύκολα, όπως π.χ. ημερομηνία γέννησης, το όνομά σας κ.λπ.

4.        Μην ανοίγετε και μην απαντάτε σε ύποπτα e-mail. Καμία τράπεζα δε θα σας ζητήσει ποτέ μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου κωδικούς και pin.

5.        Εγκαταστήστε προγράμματα προστασίας (antivirus) και τσεκάρετε τον υπολογιστή σας.

Τι να κάνετε αν πέσετε θύματα διαδικτυακής απάτης

1.        Ενημερώστε άμεσα την τράπεζά σας

2.        Ακυρώστε την πιστωτική σας κάρτα.

3.        Καταγγείλτε στην αστυνομία την απάτη.

4.        Αλλάξτε άμεσα όλους τους κωδικούς πρόσβασης σε ιστοσελίδες

Στην 14η θέση η Ελλάδα

Στην 14^η θέση μεταξύ 43 χωρών του ανεπτυγμένου Κόσμου και συνολικά 164 χωρών παγκοσμίως, σε ό,τι αφορά στις συνθήκες που μεγαλώνουν παιδιά ηλικίας μέχρι πέντε ετών, κατατάσσεται η χώρα μας, σύμφωνα με έρευνα που δημοσιοποίησε χθες η οργάνωση «Σώστε τα Παιδιά».

Η κατάταξη βασίστηκε σε τρεις στατιστικούς δείκτες, τις εγγραφές σε νηπιαγωγεία και σε τάξεις γυμνασίου, αλλά και στα ποσοστά θνησιμότητας στα παιδιά ηλικίας μέχρι πέντε ετών. Τα στοιχεία αντλήθηκαν από έρευνες του ΟΗΕ και του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ).

Παρά την οικονομική κρίση που μαστίζει τις ελληνικές οικογένειες και τις χρόνιες παθογένειες της δημόσιας Εκπαίδευσης και Υγείας, η χώρα μας κατάφερε να υποσκελίσει στην κατάταξη χώρες όπως η Βρετανία, οι ΗΠΑ, ο Καναδάς και η Δανία. «Η διάρκεια της φροντίδας των παιδιών στην Ελλάδα είναι πολύ μεγαλύτερη από ότι στις υπόλοιπες χώρες τις Ευρωπαϊκής Ένωσης, τουλάχιστον στο οικονομικό κομμάτι. Αυτό είναι ένα στοιχείο που κάνει τη διαφορά. Η οικογένεια ακόμα κρατάει», σχολίασε τα ευρήματα της έρευνας ο κ. Γεώργιος Πρωτόπαππας, γενικός διευθυντής των «Χωριών SOS».

Στην κορυφή της λίστας βρίσκεται η Σουηδία και ακολουθούν ισοβαθμώντας στη δεύτερη θέση η Ιταλία και η Ιαπωνία. Την πρώτη πεντάδα συμπληρώνουν η Πορτογαλία στην τρίτη θέση, η Γερμανία στην τέταρτη και η Αυστρία στην πέμπτη. Η Βρετανία κατατάσσεται 23^η και οι ΗΠΑ 34^ες.

Στον αντίποδα, χώρες της υποσαχάριας Αφρικής, όπως το Τσαντ και το Κονγκό και κράτη της Ασίας βρίσκονται στο «κόκκινο», καθώς οι συνθήκες είναι δραματικές για την ανατροφή παιδιών. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του Αφγανιστάν, καθώς σύμφωνα με τα στατιστικά δεδομένα που είναι διαθέσιμα, κάθε μητέρα θα θρηνήσει το χαμό τουλάχιστον ενός παιδιού της, πριν εκείνο φτάσει στην ηλικία των πέντε ετών, κυρίως λόγω της ελλιπούς ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης.

Στην ίδια έρευνα καταμετρώνται και οι δείκτες που καθορίζουν τη θέση των γυναικών, με την Ελλάδα να κατατάσσεται στην 21^η θέση, πάνω από τις ΗΠΑ (24^ες) και την Ιταλία που βρίσκεται στην 25^η. Στην κορυφή της λίστας βρίσκεται η Αυστραλία, με δεύτερη τη Νορβηγία και Τρίτη τη Νέα Ζηλανδία. Τα στοιχεία που προσμετρήθηκαν αφορούν τόσο στα εργασιακά δικαιώματα και τις ευκαιρίες, όσο και στις κοινωνικές υποδομές της χώρας.

Προκειμένου να γεφυρωθεί το χάσμα μεταξύ των χωρών, ο ΟΗΕ και ο ΠΟΥ τονίζουν ότι πρέπει να ληφθούν μια σειρά από μέτρα, όπως η διευκόλυνση της πρόσβασης σε πρωτοβάθμιες υπηρεσίες Υγείας και η ενίσχυση των υποδομών εκπαίδευσης. Πρωταρχικής σημασίας επίσης, είναι να αμβλυνθούν οι ανισότητες μεταξύ αστικών κέντρων και περιφέρειας, αλλά και εκείνες που προκύπτουν από την οικονομική κατάσταση της κάθε οικογένειας. Ο κ. Πρωτόπαπας σημειώνει: «Οι κοινωνικές ανισότητες υπάρχουν. Είναι αναγκαίο να υπάρξει εξισορρόπηση αλλά ακόμα χρειάζεται πολλή δουλειά. Η Ελλάδα είναι μια…Αθηνοκεντρική χώρα. Παρόλα αυτά μέσα από τα διάφορα χωριά SOS, βλέπω ότι τα παιδιά από τη Θεσσαλονίκη ή από την Αλεξανδρούπολη είναι πολύ πιο ήπια και λιγότερο ανταγωνιστικά σε σύγκριση με εκείνα μένουν στην Αθήνα».

ΑΡΙΘΜΟΙ ΓΙΑ ΕΛΛΑΔΑ

14^η μεταξύ 164 χωρών στις συνθήκες ανατροφής παιδιών.

1 στις 31.800 γυναίκες θα πεθάνει από επιπλοκές στη γέννα.

3 στα 1000 το ποσοστό βρεφικής θνησιμότητας.

82 έτη το μέσο προσδόκιμο ζωής για τις Ελληνίδες σήμερα.

ΠΗΓΗ: ΠΟΥ, ΟΗΕ

Η υποβρύχια ζωγράφος

«Προτιμώ να ζωγραφίζω τα ψάρια, παρά να τα τρώω»

Πολλοί άνθρωποι ζωγραφίζουν για να εκφράσουν τη δημιουργικότητά τους, να εξωτερικεύσουν τα συναισθήματά τους, ή απλά επειδή είναι μια ασχολία που τους ξεκουράζει. Η Βρετανίδα αυτοδύτρια Κάρολιν Άπλγιαρντ αποφάσισε να συνδυάσει την αγάπη της για τη θάλασσα, ως αυτοδύτρια, με το άλλο της χόμπι τη ζωγραφική. 

Είναι από τους λίγους ανθρώπους παγκοσμίως που εκτός από τη μπουκάλα και τον υπόλοιπο εξοπλισμό αυτόνομης κατάδυσης, κουβαλάει μαζί της στο βυθό μπογιές, τελάρα και… μπόλικο μεράκι. «Με εμπνέει η ηρεμία στο βυθό της θάλασσας» λέει στον «Ε.Τ.» η κ. Άπλγιαρντ και συνεχίζει: «Όλα ξεκίνησαν όταν σε μια κατάδυση στα ανοιχτά του νησιού Σκάι στη Σκοτία, βλέποντας τα ψάρια γύρω μου είχα την ιδέα αντί απλά να βγάζω φωτογραφίες, να αρχίσω να ζωγραφίζω. Έτσι ή αλλιώς, προτιμώ να τα ζωγραφίζω, παρά να τα τρώω».

Ο στόχος της δεν ήταν εύκολο να επιτευχθεί. Χρειάστηκε τουλάχιστον 200 καταδύσεις για να τελειοποιήσει την υποβρύχια πλευστότητά της, αλλά και για να βρει τον ιδανικό συνδυασμό χρωμάτων και υλικών. «Έπρεπε να αντιμετωπίσω πολλά προβλήματα: Οι καμβάδες έφευγαν προς την επιφάνεια, καβούρια έκλεβαν τα κίτρινα παστέλ μου, επειδή τα προσελκύει το χρώμα, μέχρι και αστακοί έχουν κάτσει πάνω στον πίνακα την ώρα που ζωγραφίζω, φαίνεται ότι ακόμα και τα οστρακόδερμα είναι… φιλότεχνα», λέει η ίδια χαριτολογώντας.

Η κ. Άπλγιαρντ είναι ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένη για την προστασία του ενάλιου πλούτου, καθώς φροντίζει να μη χρησιμοποιεί επιβλαβείς για το περιβάλλον ουσίες στα έργα της. «Για να επιλέξω στις μπογιές που χρησιμοποιώ, μίλησα με ειδικούς οι οποίοι μού υπέδειξαν τις κατάλληλες χρωστικές. Αρκετό κακό έχει κάνει ο άνθρωπος στη θάλασσα, δε χρειάζεται να την επιβαρύνω και εγώ κάνοντας το χόμπι μου».

Τα αγαπημένα θέματα στα έργα της είναι τα ψάρια που… στέκονται ακίνητα αρκετή ώρα, ώστε να προλάβει να τα αποτυπώσει στον καμβά: «Οι σκορπίνες, και οι σμέρνες από τη φύση τους προτιμούν την ακινησία, οπότε με διευκολύνουν στη ζωγραφική. Τα νευρικά ψάρια όμως, αυτά που κινούνται συνεχώς, δε με βοηθούν καθόλου. Δεν πρέπει να ξεχάσω και τους καρχαρίες. Πολύ περίεργοι από τη φύση τους, μάλλον τους κάνει εντύπωση να βλέπουν στο βυθό κάποιον να κάθεται και να ζωγραφίζει»

Εκτός όμως από τους κατοίκους του βυθού, μια άλλη μεγάλη αγάπη της υποβρύχιας  ζωγράφου είναι και τα ναυάγια, τα «ανθρώπινα μνημεία», όπως τα χαρακτηρίζει η ίδια. Σε πολλές καταδύσεις στο Σκάπα Φλόου, εκεί που βυθίστηκε ο Γερμανικός Στόλος μετά τη λήξη του Πρώτου Παγκόσμιου Πόλεμου, η κ. Άπλγιαρντ βρίσκει πολύ ωραία θέματα για τους πίνακές της. «Κανόνια, άγκυρες, υποβλητικά σχήματα που σκίζουν τη θολούρα του βυθού είναι τα αγαπημένα μου».

Η μοναξιά της υποβρύχιας ζωγραφικής έχει το τίμημά της, καθώς σχεδόν κανείς δεν έχει την υπομονή και την αντοχή να κάτσει μαζί μου την ώρα που φιλοτεχνεί κάποιον πίνακα. «Ευτυχώς οι φίλοι μου με προσέχουν, αν και κανείς δεν αντέχει να μείνει μαζί μου στο βυθό. Απλά εναλλάσσονται, ώστε να έχουν το νου τους μην ξεχαστώ και μου τελειώσει ο… αέρας». Αναπληρώνει όμως τη μόνιμη παρουσία άλλου αυτοδύτη δίπλα της με το αδιάβροχο MP3 της: «Ακούω δυνατά μουσική, με προτίμηση σε μουσικές χέβι μέταλ και πανκ, οι οποίες με κάνουν να ζωγραφίζω… γρηγορότερα».

Αγαπημένοι της προορισμοί εκτός Βρετανίας είναι η Ερυθρά Θάλασσα, λόγω των χρωμάτων και της πλούσιας ζωής στους κοραλλιογενείς υφάλους, αλλά και η Ελλάδα, στην οποία «η θάλασσα είναι ζεστή και καθαρή και οι άνθρωποι φιλικοί. Ψάρια δεν έχετε πολλά, αλλά μάλλον αυτό είναι γενικότερο φαινόμενο στη Μεσόγειο».

WHO IS WHO

Η Κάρολιν Άπλγιαρντ γεννήθηκε το 1966 και ζει στο Τσεστερφιλντ του Ντάρμπισιρ με τον άντρα και το γάτο τους, τον οποίο έχουν βαφτίσει… «Σκάπα Φλόου». Είναι μέλος του Ocean Artists Society και έχει εκθέσει έργα της στη Βρετανία και τις ΗΠΑ.