Στράφι οι θυσίες...

Κάθε μέρα εξαγγέλλονται νέα μέτρα, η εφαρμογή των οποίων δεν πείθει ούτε την τρόικα, ούτε καν εκείνους που τα σκαρφίζονται. Αναδρομικοί φόροι, περικοπές και χαράτσια από ένα κράτος με συμπεριφορά ληστή των υπηκόων του, ένα κράτος που εχθρεύεται τους πολίτες και αδιαφορεί για το μέλλον της χώρας.

Επειδή το ψέμα έχει κοντά ποδάρια, ο ισχυρισμός ότι τα μέτρα αυτά επιβάλλονται από τα «ξένα συμφέροντα» καταρρέει σαν χάρτινος πύργος. Οι δανειστές μας δεν απαιτούν μη εφαρμόσιμες πρακτικές, αντίθετα επιμένουν για τον εξορθολογισμό των δαπανών, οι οποίες με έναν έστω υποτυπώδη σχεδιασμό θα έφερναν πολύ καλύτερα αποτελέσματα από τις φοροεπιδρομές επί των συνήθων υπόπτων, δηλαδή των μισθωτών και των συνταξιούχων.

Η κυβέρνηση, έχοντας χάσει κάθε περιθώριο ανοχής από την κοινωνία, γαντζώνεται στην εξουσία, μέχρι να εξαντλήσει και το τελευταίο ίχνος πολιτικού κεφαλαίου -αν υποθέσουμε ότι διαθέτει- πριν καταφύγει στις κάλπες.

Την ίδια ώρα όμως οι πολίτες στενάζουν. Αν είχε τη δυνατότητα κάποιος από τους μεγαλόσχημους να κάνει μια βόλτα αυτές τις μέρες από τις εφορίες, θα διαπίστωνε ότι οι πολίτες δεν πιστεύουν πια σε τίποτα. Μόνιμη επωδός είναι ότι «οι θυσίες πάνε στράφι» και δεν υπάρχει χειρότερη συμφορά από τη συλλογική κατάθλιψη που μας έχουν βουτήξει οι κυβερνώντες των τελευταίων χρόνων.