Αυτοκριτική, η άγνωστη χώρα βόρεια του Ποτέ-Ποτέ

Μετά από μια εβδομάδα κινητοποιήσεων και τη φυγάδευση βουλευτών μέσω… Εθνικού Κήπου, ο πρωθυπουργός της χώρας αναφέρθηκε χθες -για πρώτη φορά- στις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας στις πλατείες της χώρας διαπιστώνοντας μεταξύ άλλων ότι τα εθνικά συστήματα Δημοκρατίας είναι πιο αδύναμα σε σύγκριση με το παρελθόν και αιχμαλωτίζονται από παγκόσμιες εξουσίες.

Η πολύπλευρη κρίση, που ξεκινά από το έλλειμμα Παιδείας και φτάνει μέχρι την άκριτη υιοθέτηση τρόπων ανάπτυξης που δεν οδηγούν πουθενά, δεν μας βρήκε ξαφνικά. Αντίθετα, διογκώθηκε εδώ και δεκαετίες με τις ευλογίες του πολιτικού δυναμικού και του μοντέλου μέσα στο οποίο ανδρώθηκε, το οποίο βασίστηκε σε μια πελατειακή διαδικασία δούναι και λαβείν.

Ακόμα και αν η Δημοκρατία είναι όντως πιο αδύναμη, όπως υποστήριξε ο πρωθυπουργός, οι πολίτες δεν έχουν το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης. Τα ερωτήματα είναι αμείλικτα προς όσους εκλέχθηκαν να υπηρετήσουν το δημόσιο συμφέρον: Τι έκαναν οι ίδιοι για να διαφυλάξουν το κύρος της Δημοκρατίας, έτσι ώστε να πειστεί και ο πλέον δύσπιστος πολίτης ότι οι θεσμοί λειτουργούν;

Όταν ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης κ. Πάγκαλος λέει ότι «κάποιος θα πρέπει να αναλάβει την ευθύνη για αυτό που έγινε», αναφερόμενος στις λεκτικές επιθέσεις προς τους βουλευτές, θα περίμενε κανείς να πει το ίδιο για το γενικευμένο καθεστώς ατιμωρησίας που ισχύει σε περιπτώσεις καραμπινάτων σκανδάλων.

Δυστυχώς όμως, την ώρα που απαιτούνται θαρραλέες πράξεις, κάποιοι -γνωστοί και μη εξαιρετέοι- προτιμούν να μηρυκάζουν γενικολογίες και αφορισμούς.