Πολλά πλοία έχουν ναυαγήσει με μεγάλο αριθμό θυμάτων, ωστόσο το Wilhelm Gustloff κατέχει μια θλιβερή πρωτιά, καθώς είναι το πιο πολύνεκρο ναυάγιο όλων των εποχών, όταν τορπιλίστηκε από ένα σοβιετικό υποβρύχιο.
Σύμφωνα με τον επίσημο κατάλογο των επιβατών στο τελευταίο ταξίδι του Gustloff, την 30η Ιανουαρίου του 1945, συνολικά 6.050 άτομα βρίσκονταν στο πλοίο.
Αυτός ο αριθμός επιβατών ωστόσο ανταποκρίνεται στην επίσημη λίστα και δεν λαμβάνει υπόψη πολλές εκατοντάδες -αν όχι χιλιάδες- ανθρώπους που κατάφεραν την τελευταία στιγμή να επιβιβαστούν στο πλοίο.
Στην πραγματικότητα, η έρευνα έχει καταδείξει ότι ο συνολικός αριθμός των ατόμων στο Gustloff τη στιγμή που βυθίστηκε ήταν 10.582 ψυχές.
Ένας επιζών αυτής της απερίγραπτης τραγωδίας, ο Χάιντς Σεν (Heinz Schön), ο οποίος την περίοδο εκείνη ήταν ένα 19χρονο μέλος του πληρώματος του Wilhelm Gustloff, αφιέρωσε ολόκληρη τη ζωή του αποκαλύπτοντας ψηφίδες του ναυαγίου και συνθέτοντας όλα τα στοιχεία της, έτσι ώστε να μην ξεχαστεί αυτή η βιβλικών διαστάσεων τραγωδία.
Σύμφωνα με τον Heinz Schön, 10.582 άνθρωποι βρίσκονταν στο Gustloff εκείνη τη μοιραία νύχτα:
8.956 πρόσφυγες, 918 αξιωματικοί υπαξιωματικοί και άνδρες του 2.Unterseeboot-Lehrdivision, 373 γυναίκες βοηθητικό προσωπικό, 173 άνδρες του ναυτικού και 162 βαριά τραυματίες στρατιώτες, συνολικά 10.582 άτομα.
Ο Schön απεβίωσε το 2013 και η τελευταία επιθυμία του ήταν να ταφεί στο ναυάγιο, μαζί με τόσους πολλούς από τους φίλους του και τους χιλιάδες των ανθρώπων που έχασαν τη ζωή τους με τραγικό τρόπο στο ναυάγιο.
Μια ομάδα αυτοδυτών, μεταξύ των οποίων ο Δημήτρης "Dima" Σταυρακάκης και ο Τόμας "Tomek" Σταχούρα από την Πολωνία, υλοποίησαν την τελευταία βούληση του Heinz Schön.
Οι αυτοδύτες καταδύθηκαν στο ναυάγιο και τοποθέτησαν μια αναμνηστική πλακέτα, καθώς και ένα δοχείο που περιείχε τις στάχτες του Schön.
Γύρω στις 21:00 στις 30 Ιανουαρίου 1945, ο παρανοϊκός ναζί δικτάτορας Αδόλφος Χίτλερ απεύθυνε ένα ακόμα διάγγελμα στο γερμανικό λαό.
Στο κατάμεστο Wilhelm Gustloff, όπως άλλωστε και στο μεγαλύτερο μέρος της υπόλοιπης χώρας, ραδιόφωνα μετέδιδαν το λόγο του Χίτλερ, αλλά οι χιλιάδες πρόσφυγες από την Πομερανία, την Ανατολική και Δυτική Πρωσία ήθελαν μόνο ένα πράγμα - να διασωθούν.
Μόνο 1252 άτομα κατάφεραν να επιζήσουν από το ναυάγιο, από τα περισσότερα από 10.000 άτομα -κυρίως γυναίκες και παιδιά- αλλά και το πλήρωμα και τους στρατιώτες που βρίσκονταν σε αυτό.
Το πλοίο είχε χτυπηθεί από τρεις σοβιετικές τορπίλες, ενώ η θερμοκρασία ήταν μείον 18 βαθμοί Κελσίου.
Ο Δημήτρης "Dima" Σταυρακάκης, από τη Γδύνια της Πολωνίας περιγράφει την απόκοσμη εμπειρία της κατάδυσής του στο Wilhelm Gustloff.
"Δεν έχει σημασία τι έχετε διαβάσει ή ακούσει για το Wilhelm Gustloff, απλά είναι σχεδόν ακατόρθωτο να αντιληφθεί κάποιος το μέγεθος αυτής της τραγωδίας, στην οποία χιλιάδες άνθρωποι, μεταξύ των οποίων γυναίκες και παιδιά, πνίγηκαν", λέει στο pierrekosmidis.blogspot.com ο Δημήτρης "Dima" Σταυρακάκης.
"Όταν ήμουν στο εσωτερικό του πλοίου και φώτισα το ναυάγιο με το φακό μου, είδα τεράστιους σωρούς από οστά και κρανία, σε ορισμένα σημεία μάλιστα, τα ανθρώπινα οστά είχαν συσσωρευτεί σε ύψος πάνω από ένα μέτρο", προσθέτει ο Δημήτρης Σταυρακάκης.
"Κάθε ναυάγιο είναι μια υπενθύμιση μιας ανθρώπινης τραγωδίας και οφείλουμε να το προσεγγίσουμε με σεβασμό και αξιοπρέπεια.
Όταν ξεκίνησα τις καταδύσεις σε ναυάγια, αφοσιωνόμουν στις τεχνικές πτυχές των καταδύσεων, αλλά μόλις ξεκίνησα την ιστορική έρευνα του πλοίου και συνειδητοποίησα το μέγεθος της τραγωδίας, συγκλονίστηκα», αναφέρει χαρακτηριστικά ο κ. Σταυρακάκης.
Το Gustloff δεν είναι μόνο το πιο πολύνεκρο ναυάγιο όλων των εποχών, αλλά παράλληλα η ιστορία του Heinz Schön, ο οποίος προσπάθησε για δεκαετίες να κάνει το ναυάγιο γνωστό, είναι το παράδειγμα ενός ανθρώπου που αφιέρωσε ολόκληρη τη ζωή του στη μνήμη των χαμένων ανθρώπων εξηγεί ο κ. Σταυρακάκης και προσθέτει:
"Η κατάδυση στο Gustloff είχε μια ιδιαίτερη σημασία για όλους μας: Ο Γερμανός δύτης Ματίας Σνάιντερ (Matthias Schneider) ξεπέρασε όλα τα γραφειοκρατικά εμπόδια, προκειμένου να καταδυθούμε στην προστατευόμενη περιοχή του ναυαγίου και 3 δύτες από την Πολωνία ήταν μέλη της καταδυτικής αποστολής.
Η κατάδυση στο Gustloff είναι τεχνικά απαιτητική, λόγω των συνθηκών: Οι εξαιρετικά χαμηλές θερμοκρασίες της θάλασσας, η περιορισμένη ορατότητα, τα δίχτυα και οι πετονιές που καλύπτουν το ναυάγιο είναι όλα εμπόδια που πρέπει να ληφθούν υπόψη.
Όταν μάλιστα γνωρίζουμε ότι είμαστε έτοιμοι να καταδυθούμε σε ένα ναυάγιο, το οποίο είναι ουσιαστικά η τελευταία κατοικία τόσων χιλιάδων ανθρώπων, δεν μπορούμε παρά να αισθανόμαστε βαθιά θλίψη."
Ο κ. Σταυρακάκης και οι συνδύτες του έφεραν τη λάρνακα με την τέφρα του Heinz Schön. «Με απόλυτο σεβασμό, τοποθετήσαμε τη λάρνακα και την αναμνηστική πλάκα στο ναυάγιο και σκεφτόμουν ότι επιτέλους ο Heinz βρήκε τους φίλους του», λέει χαρακτηριστικά ο κ. Σταυρακάκης.
Ο Δημήτρης "Dima" Σταυρακάκης, ένας από τους πιο δραστήριους δύτες ναυαγίων στη Βαλτική Θάλασσα από τη Γδύνια της Πολωνίας, όπως φαίνεται και από το όνομά του, είναι ελληνικής καταγωγής.
Η ιστορία της οικογένειάς του είναι άμεσα συνδεδεμένη με την ιστορία της Ελλάδας, όπως αυτή εκτυλίχθηκε κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου που διεξάχθηκε στη χώρα, (1946-1949) και θυμίζει την «Οδύσσεια»:
Ο κ. Σταυρακάκης αναφέρει:
«Γεννήθηκα το 1966 στην Πολωνία, από πατέρα και μητέρα Έλληνες. Και οι δύο ήταν πρόσφυγες που αναγκάστηκαν να φύγουν από την πατρίδα σε πολύ νεαρή ηλικία λόγω του Εμφυλίου.
Η μητέρα μου ήταν 9 ετών, ο πατέρας μου ήταν 12. Η μητέρα μου έζησε στη Βουλγαρία για ένα χρόνο, στη συνέχεια, στη Ρουμανία για άλλη μια χρονιά και τελικά κατέληξε στην Πολωνία, όπου η μητέρα της, η γιαγιά μου, την βρήκε μετά από πολλά χρόνια στην εξορία.
Οι γονείς μου επέστρεψαν πίσω στην Ελλάδα στα τέλη της δεκαετίας του 1980 και η αδελφή μου ζει και εκείνη σήμερα στην Αθήνα.
Υπηρέτησα τη στρατιωτική μου θητεία στην Ελλάδα, είμαι παντρεμένος και ζω στη Γδύνια της Πολωνίας."
Ο Tomasz Stachura είναι και εκείνος από τους πιο δραστήριους δύτες ναυαγίων στη Βαλτική Θάλασσα.
Ειδικεύεται στην υποβρύχια φωτογράφηση ναυαγίων.
Έχει απαθανατίσει χιλιάδες υποβρύχιες φωτογραφίες των ναυαγίων της Βαλτικής, καθώς και πολλά σπήλαια σε όλες σχεδόν τις ηπείρους.
Σήμερα αναπτύσσει ένα καινοτόμο τρόπο παρουσίασης των ναυαγίων με τρισδιάστατη τεχνολογία.
Μια φωτογραφία του Τόμας Σταχούρα, του ναυαγίου του "Mars", ήταν στα εξώφυλλα του National Geographic στη Γερμανία, τη Σουηδία, την Ισπανία, την Πορτογαλία και την Πολωνία το 2014 και το 2015.
Tα δύο τελευταία χρόνια αυτό το θρυλικό μωσαϊκό του σουηδικού ναυαγίου προκάλεσε θαυμασμό σε όλο τον κόσμο. Αποτελείται από περίπου 650 φωτογραφίες (οι οποίες επιλέχθηκαν ανάμεσα από 1200!).
Το τελικό αποτέλεσμα είναι ένα πραγματικό έργο τέχνης και το επίπεδο δυσκολίας για την υλοποίησή του μπορούν να το κατανοήσουν μόνο όσοι συνειδητοποιούν τι είναι πραγματικά μια υποβρύχια φωτογράφηση σε μεγάλα βάθη.
Ο κ. Σταχούρα είναι επίσης μέλος της Λέσχης Εξερευνητών της Νέας Υόρκης και Ιδρυτής, ιδιοκτήτης και διευθύνων σύμβουλος της SANTI μιας εταιρείας που δραστηριοποιείται στον εξοπλισμό καταδύσεων. Είναι επίσης συνιδρυτής της διεθνούς διάσκεψης Baltictech.
Ο κ. Σταχούρα είναι ο επικεφαλής της επιχείρησης «SANTI Εντοπισμός του Αετού», ένα μακροπρόθεσμο σχέδιο με στόχο να εντοπιστεί το ναυάγιο του πολωνικού υποβρυχίου «Eagle» (Orzeł) που βυθίστηκε στη Βόρεια Θάλασσα το 1940.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
WW2 Wrecks welcomes and encourages readers to comment and engage in respectful conversation about the content posted here.
We value thoughtful, polite and concise comments that reflect a variety of views.