O Ρίτσι Κόλερ (Richie Kohler) είναι μια οικεία φυσιογνωμία για εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο, μέσω της τηλεοπτικής εκπομπής "Deep Sea Detectives", που παρουσίαζε μαζί με τον Τζον Τσάτερτον (John Chatterton) στο History Channel επί σειρά ετών.
Χάρη σε αυτή την τηλεοπτική σειρά, ο Ρίτσι Κόλερ με τον συμπαρουσιαστή του, κατάφεραν να εμφυσήσουν το πάθος της κατάδυσης και της εξερεύνησης ιστορικών ναυαγίων σε εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο.
Το πάθος του Ρίτσι Κόλερ (Richie Kohler) τον οδήγησε στην εξερεύνηση διάσημων ναυαγίων, μεταξύ των οποίων του Αντρέα Ντόρια (Andrea Doria) και του Τιτανικού (Titanic), ενώ πιστώνεται με τον εντοπισμό ενός γερμανικού υποβρυχίου του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, του U-869, στα ανοικτά των ακτών του Νιού Τζέρζη (New Jersey), το οποίο έχει αποτελέσει αντικείμενο πολλών τηλεοπτικών ντοκιμαντέρ και ενός βιβλίου best-seller, με την υπογραφή του Ρόμπερτ Κέρσον (Robert Kurson), με τίτλο "Shadow Divers".
Το μπεστ-σέλερ των New York Times αποτελεί και τον πυρήνα της κινηματογραφικής ταινίας που βρίσκεται στο στάδιο της παραγωγής από την Universal Studios.
Ο Richie έχει μια ιδιαίτερη σχέση με την Ελλάδα, καθώς ο Βρετανικός (Britannic), ο οποίος εντοπίστηκε για πρώτη φορά από τη βύθισή του το 1916 τη δεκαετία του 1970 από τον Jacques-Yves Cousteau. Το αδελφό πλοίο του Τιτανικού (Titanic) βυθίστηκε μετά από πρόσκρουση σε θαλάσσια νάρκη κοντά στην Κέα και βρίσκεται σχεδόν άθικτο στο βυθό, σε βάθος περίπου 120 μέτρων.
Το βιβλίο του Ρίτσι Κόλερ, για το Βρετανικό (Britannic),
κυκλοφόρησε πρόσφατα.
Διαβάστε τι είπε ο Richie
στο
και στο
για το παρελθόν, το παρόν και τα σχέδιά του για το μέλλον:
Ετοιμάζεται ταινία για το "χαμένο υποβρύχιο" U869. Σε ποιο στάδιο βρίσκεται η παραγωγή και ποια είναι η συμμετοχή σας;
Αρχικά τα δικαιώματα για την ταινία ανήκαν στο κινηματογραφικό στούντιο 20th Century Fox, για σχεδόν δέκα χρόνια. Ωστόσο, πριν από δύο χρόνια, τα δικαιώματα για την ταινία ήταν και πάλι διαθέσιμα και τα Universal Studios τα απέκτησαν. Έχουμε τώρα τον απίστευτα ταλαντούχο John Lee Hancock (The Blind Side, The Rookie, Midnight in the Garden of Good & Evil etc.), ο οποίο έχει αναλάβει το σενάριο και τη σκηνοθεσία.
Παραγωγός είναι ο Gil Netter (Life of Pi, The Blind Side, Flicka, Water for Elephants etc.) που αγαπά πραγματικά να μετατρέπει τα βιβλία σε κινηματογραφικές ταινίες και είναι και εκείνος πολύ ενθουσιασμένος με το έργο.
Τόσο ο John Τσάτερτον όσο κι εγώ είμαστε σύμβουλοι για την ταινία, και ανυπομονώ να βρεθώ πίσω από τις κάμερες, όπως λένε. Ελπίζουμε να απολαύσουμε το έργο στις αίθουσες μέσα στους επόμενους 18 μήνες!
Αν γυρίζατε πίσω στο χρόνο, ποια συγκεκριμένη κατάδυση θα ξεχωρίζατε, από τις χιλιάδες των καταδύσεων που έχετε κάνει μέχρι σήμερα;
Κάθε φορά που με ρωτούν, εγώ απαντάω: Η επόμενη κατάδυση!
Η αλήθεια είναι ότι όσο καλές και να είναι οι καταδύσεις που έχω κάνει, πάντα κάτι καινούριο έρχεται που είναι ακόμα πιο απίστευτο.
Οι δύο καταδύσεις μου με βαθυσκάφος στο ναυάγιο του Τιτανικού ήταν σίγουρα από τις αγαπημένες μου και ποιος θα το φανταζόταν ότι σχεδόν μια δεκαετία αργότερα θα συνεργαζόμουν με τον άνθρωπο που ανακάλυψε τον Τιτανικό, το Δόκτορα Μπομπ Μπάλλαρντ, (Dr. Bob Ballard).
Όσο εξερευνούσαμε ναυάγια στον Κόλπο του Μεξικού, η έρευνά μας οδήγησε σε μια ακόμα αποκατάσταση της ιστορικής πραγματικότητας και ένας ήρωας του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, έλαβε την αναγνώριση που του άξιζε.
Καθώς στεκόμουν στην τελετή απονομής στο Πεντάγωνο και έσφιξα το χέρι του υπουργού Ναυτικού των ΗΠΑ και του γιου του ηρωικού Καπετάνιου Κλώντιους (Claudius), συνειδητοποίησα πώς εμείς ως δύτες μπορούμε πραγματικά να κάνουμε τη διαφορά στις ζωές των ανθρώπων, αποκαθιστώντας μια ιστορική αδικία.
Όπως έχω κάνει με το U-869, το USS Murphy, το USS Lagarto, και τώρα με το PC-566, η ανθρώπινη διάσταση που κάνει τη διαφορά είναι το καλύτερο πράγμα που μπορεί να προσφέρει η κατάδυση.
Καθώς περνούν τα χρόνια, το "αγαπημένο" μου ναυάγιο έχει αλλάξει, όπως έχουν άλλωστε έχω αλλάξει κι εγώ και έχουν εξελιχθεί οι καταδύσεις. Τα τελευταία χρόνια έχω εμμονή με το ναυάγιο του Βρετανικού στην Κέα (HMHS Britannic), έχει πλέον γίνει το αγαπημένο μου ναυάγιο για κατάδυση.
Δεδομένου ότι είναι... "δίδυμο" του Τιτανικού, έχει μια απίστευτη ιστορία, είναι ένας μοναδικός θησαυρός, μια στιγμή που έμεινε παγωμένη στο χρόνο.
Ποια είναι τα συναισθήματά σας όταν καταδύεστε σε ένα ναυάγιο για πρώτη φορά;
Είμαι ακόμα τόσο ενθουσιασμένος με τις καταδύσεις όπως ήμουν σαράντα ένα χρόνια πριν, όταν έκανα την πρώτη μου κατάδυση.
Υπάρχει ένα ιδιαίτερο συναίσθημα κατά την κατάδυση σε μια άγνωστη τοποθεσία, ένα ανεξερεύνητο ναυάγιο. Είναι ένα... εθιστικό χόμπι.
Να κολυμπάς βλέποντας αυτό που έχει χαθεί και γνωρίζοντας ότι είσαι ο πρώτος που το βλέπει μετά από τόσα χρόνια, κάνει την καρδιά μου να χτυπά πιο γρήγορα. Ωθεί κάποιον να ταξιδέψει πιο μακριά και πιο βαθιά, για να συνεχίσει να ψάχνει για ένα ακόμη χαμένο πλοίο.
Για να είμαι ειλικρινής όμως, μου αρέσει πολύ να πηγαίνω για ψάρεμα, αλλά τα ναυάγια θα είναι πάντα η πρώτη μου αγάπη.
Με την τηλεοπτική σας σειρά πόσο σημαντικό νομίζετε ότι είναι το μήνυμά σας και τι θα λέγατε σε όποιον θα ήθελε να εκπαιδευθεί για να κάνει καταδύσεις;
Το γεγονός ότι εργαστήκαμε για την τηλεόραση μας έχει δώσει μεγάλη πρόσβαση όχι μόνο σε υπέροχα καταδυτικά σημεία, αλλά και σε πολύ ταλαντούχους ανθρώπους, ειδικούς σε τομείς όπως η ωκεανογραφία, η υπερβαρική Ιατρική, η υποβρύχια τεχνολογία, η ενάλια ιστορία και η εξερεύνηση.
Είναι τιμή μου να έχω συνεργαστεί με αυτούς τους ανθρώπους και αισθάνομαι υποχρεωμένος προς τους ανθρώπους που παρακολουθούν τις εκπομπές να κάνω το καλύτερό μου για μια θετική επίδραση στις καταδύσεις και την προστασία των ωκεανών.
Για όποιον θέλει να γίνει δύτης, σήμερα πλέον είναι ιδανικές οι συνθήκες, καθώς η τεχνολογία και η κατάρτιση έχουν αναπτυχθεί και πλέον η κατάδυση είναι ασφαλέστερη από ποτέ.
Με σωστή εκπαίδευση και εξοπλισμό, η εξερεύνηση του υποβρύχιου κόσμου είναι πιο εύκολη σήμερα και υπάρχουν ναυάγια και σπήλαια, ακόμη και κάτω από τους πολικούς πάγους που περιμένουν να εξερευνηθούν.
Έχετε έρθει αρκετές φορές στην Ελλάδα και έχετε καταδυθεί σε μερικά από τα ναυάγια που βρίσκονται στις ελληνικές θάλασσες, μεταξύ των οποίων και ο Βρετανικός (Britannic). Πείτε μας για την εμπειρία και τις εντυπώσεις σας από αυτές τις καταδύσεις.
Έχω έρθει στην Ελλάδα τρεις φορές, το 2006, το 2009 και το 2015.
Ο λόγος ήταν πάντα να επισκεφθώ ένα από τα αγαπημένα μου ναυάγια, το Βρετανικό (Britannic), αλλά το 2015 είχα την ευκαιρία να καταδυθώ και σε ένα άλλο ναυάγιο στην Κέα, το SS Burdigala, το οποίο επίσης βυθίστηκε κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο από θαλάσσια νάρκη που πόντισε το γερμανικό υποβρύχιο U-73.
Αυτό που πραγματικά ξεχωρίζει σε αυτά τα δύο ναυάγια είναι το πόσο ανέπαφα διατηρούνται. Όλα τα αντικείμενα είναι ακόμα στη θέση τους όπως ακριβώς την ημέρα που τα δύο αυτά πλοία βυθίστηκαν.
Τόσο το βάθος, όσο και η προστασία από τις κρατικές αρχές, έχουν συντελέσει, ώστε αυτά τα ιστορικά μνημεία να έχουν παραμείνει ανενόχλητα. Το νερό εδώ είναι τόσο απίστευτα καθαρό, δεν είναι ασυνήθιστο να έχουμε πάνω από 150 πόδια/46 μέτρα ορατότητα υποβρυχίως και τα ναυάγια έχουν μια πολύχρωμη προστατευτική επικάλυψη από κοράλλια, στρείδια και τη θαλάσσια χλωρίδα.
Ψάρια στροβιλίζονται θεαματικά γύρω από τα δύο αυτά ναυάγια και μάλιστα αυτά τα τεράστια πλοία έχουν γίνει πλέον σπίτια για μια ποικιλόμορφη θαλάσσια ζωή.
Τι άλλο θυμάστε από την Ελλάδα;
Όπως όλα τα ταξίδια κατάδυσης, σχεδιάζουμε, ονειρευόμαστε, ταξιδεύουμε και προετοιμαζόμαστε. Μπορώ να πω ότι πλέον έχω αγαπήσει την Κέα, έχω αγαπήσει το νησί αλλά και τους ανθρώπους του.
Τις ημέρες που ο καιρός δεν προσφέρεται για καταδύσεις νοικιάζουμε μοτοποδήλατα γυρνάμε ένα μεγάλο μέρος αυτού του ήσυχου μικρού νησιού.
Το 2009 μάλιστα, είχα την τύχη να πετάξω ακόμα και με ένα ελικόπτερο πάνω από το νησί και από τον ουρανό, φαίνεται σαν ένα κόσμημα στο βαθύ γαλάζιο της θάλασσας, με τα λευκά κύματα να σκάνε στις βραχώδεις άκρες του.
Φυσικά, όταν βρίσκομαι στην Ελλάδα περνάω και λίγο χρόνο στην Αθήνα, αλλά και για να επισκεφθώ το ναό του Ποσειδώνα και άλλα θαυμάσια αξιοθέατα, ωστόσο τα νησιά είναι για μένα η πραγματική Ελλάδα, η Ελλάδα που αγαπώ.
Ο εντοπισμός και η ταυτοποίηση ναυαγίων είναι μια συναρπαστική αλλά και επίπονη διαδικασία. Ποιες ήταν οι αντιδράσεις σας όταν είπατε «Ναι! Είναι το U869";
Μας πήρε σχεδόν έξι χρόνια για να βρούμε τελικά την απάντηση και να λύσουμε ένα μυστήριο 60 χρόνων, αλλά ήταν μια γλυκόπικρη διαδικασία. Ναι, ήμασταν ευχαριστημένοι, αλλά παράλληλα νιώθαμε και εξαντλημένοι και στενοχωρημένοι.
Τρεις άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους προσπαθώντας να βρουν την απάντηση και αυτό δεν είναι ποτέ εύκολο να το αποδεχθούμε. Για μένα το έργο σχετικά με το ναυάγιο τελείωσε εκείνη την ημέρα, αλλά ένα νέο έργο ήταν μπροστά μου, για να βρούμε και να μιλήσουμε με τις οικογένειες των νεκρών ναυτικών στο γερμανικό υποβρύχιο, έτσι ώστε να μην ήταν μάταιοι οι θάνατοι των τριών φίλων αυτοδυτών, αλλά για να πούμε στις οικογένειες με σεβασμό τι είχε συμβεί στους ναυτικούς κατά τη διάρκεια του πολέμου.
Ήταν η πρώτη φορά που είχα προσωπική ανάμιξη στην αποκατάσταση μιας ιστορικής ανακρίβειας, και στη συνέχεια την αναζήτηση των οικογενειών των χαμένων ναυτικών. Κανείς δεν πρέπει ποτέ να είναι άγνωστος, έχοντας τη θάλασσα σαν έναν ανώνυμο τάφο, και δίνοντας στις οικογένειες όλα τα στοιχεία που βρήκαμε είναι για μένα μεγάλη τιμή.
Πείτε μας για τη συνεργασία σας με τον Δόκτορα Ballard στο U166.
Ο Δρ Ballard, είναι απλά ο Bob. Για να είμαι ειλικρινής ήμουν λίγο αγχωμένος, αλλά από τη στιγμή που σφίξαμε τα χέρια μας, αποδείχθηκε πολύ προσγειωμένος.
Σοβαρός και με πάθος για τη δουλειά του, δε δέχεται τίποτα λιγότερο από το καλύτερο, τόσο από το προσωπικό, όσο και το πλήρωμά του, αυτό είναι σίγουρα απότοκο της στρατιωτικής καριέρας του, αλλά είναι ευγενικός και ηγείται με το παράδειγμα που δίνει ο ίδιος.
Όταν καθίσαμε δίπλα-δίπλα στην αίθουσα πλοήγησης και παρακολούθησαμε στις οθόνες τα ROV που διερευνούσαν τα συντρίμμια τόσο του γερμανικού υποβρύχιου U-166 και το τελευταίο του θύμα, το πλοίο Ρόμπερτ Λη (SS Robert Lee), ο ρόλος μου ήταν να παρουσιάσω στον Δόκτορα Μπάλλαρντ όχι μόνο τις προδιαγραφές του γερμανικού υποβρυχίου, αλλά και για τη ναυμαχία μεταξύ τους και το πως βυθίστηκαν.
Πρέπει να πω ότι ήταν απλά απίστευτο για μένα να εξηγώ τις λεπτομέρειες στον Μπομπ για τα ναυάγια αυτά, αλλά γνωρίζω καλά το θέμα και συμφώνησε με όλες τις απόψεις και τις διαπιστώσεις μου. Ανέφερα στον Μπομπ ότι λόγω των συνθηκών του πολέμου, ο Καπετάνιος που βύθισε το U-166 δεν τιμήθηκε με ένα μετάλλιο, αλλά αντίθετα τιμωρήθηκε επειδή οι αρμόδιοι του πολεμικού ναυτικού των ΗΠΑ πίστευαν ότι το υποβρύχιο είχε διαφύγει!
Ο Μπομπ ήθελε να αποκαταστήσουμε την ιστορική αλήθεια και ήρθε σε επαφή με τους φίλους του στα υψηλότερα κλιμάκια του Ναυτικού των ΗΠΑ και σύντομα είχα προσκλήθηκα στην τελετή απονομής στο Πεντάγωνο στην Ουάσιγκτον, στην οποία ο αείμνηστος Καπετάνιος Κλώντιους έλαβε μετά θάνατον το παράσημο της Λεγεώνα της Τιμής για την ανδρεία του στη μάχη, σχεδόν εβδομήντα χρόνια αργότερα.
Είμαι πολύ περήφανος για εκείνη την ημέρα, να έχω σφίξει τα χέρια των γιων του Κλώντιους και το χέρι του τότε υπουργού του Ναυτικού, Ρέι Μέιμπας (Ray Mabus).
Τα πράγματα που μπορούμε να κάνουμε εμείς ως δύτες και που επηρεάζουν τις ζωές άλλων ανθρώπων είναι καταπληκτική εμπειρία!
Κατάδυση στον Τιτανικό με το υποβρύχιο MIR: Εικόνες, εντυπώσεις και συναισθήματα.
Ήταν για μένα η υπέρτατη μέχρι στιγμής εμπειρία στην καριέρα μου.
Εργαζόμουν τότε στην τηλεόραση στο Deep Sea Detectives για σχεδόν 3 χρόνια, αλλά για μένα ήταν κάτι πολύ πιο σημαντικό από μια μεγάλη τηλεοπτική παραγωγή.
Το History Channel δεν ήθελε να διακινδυνεύσει τα 300.000 δολάρια που απαιτούνταν για την αποστολή και αρχικά είπαν όχι. Αλλά ο Τζον Τσάτερτον, ο Κερκ Γουλφίνγκερ (Kirk Wolfinger) και εγώ συνεισφέραμε ο καθένας μας από 100.000 και ναυλώσαμε το ρωσικό ερευνητικό σκάφος Keyldish και τα δύο υποβρύχια MIR.
Ως δύτες, πώς θα μπορούσαμε να αφήσουμε την ευκαιρία να βουτήξουμε στον Τιτανικό να περάσει; Δεν υπήρχε περίπτωση! Όταν ξεκίνησα να ανέβαίνω τη σκάλα για να μπω στο υποβρύχιο MIR κατάλαβα ότι για μένα, αυτό ήταν ακριβώς σαν να πηγαίνεις στο Διάστημα.
Ακριβώς όπως και οι αστροναύτες φορούσα τη φόρμα μου με τη σημαία στον ώμο μου και τα εμβλήματα της αποστολής στο στήθος μου. Γύρω μου ήταν δεκάδες μηχανικοί, επιστήμονες, ηλεκτρολόγοι και μηχανικοί, οι οποίοι εργάστηκαν πολύ σκληρά για να βεβαιωθούν ότι θα είμαστε ασφαλείς και θα μείνουμε... ζωντανοί στο μικρό μας υποβρύχιο, όταν καταδυθήκαμε δυόμισι μίλια/4024 μέτρα στον πυθμένα της θάλασσας.
Μαζί μας ήταν ο διάσημος καμεραμάν Ραλφ Ουάιτ και χειριστής του υποβρυχίου ήταν ο Ρώσος φίλος μας ο Γκένια (Genya). Κάθε στιγμή της κατάδυσης είναι αξέχαστη, αλλά η στιγμή που είδαμε τον πυθμένα της θάλασσας από τα φινιστρίνια του υποβρυχίου παραμένει μοναδική εμπειρία!
Στην αρχή βλέπαμε μόνο το ίζημα του βυθού, για μένα ήταν σαν την επιφάνεια της Σελήνης. Όταν όμως είδα το ναυάγιο του Τιτανικού για πρώτη φορά ήταν απίστευτη εμπειρία, νομίζω ότι είπα "Θεέ μου, Θεέ μου!", δεν ήταν πολύ επαγγελματική η αντίδρασή μου, καθώς η συγκίνηση κυριάρχησε.
Ήμουν ενθουσιασμένος και χαρούμενος τις πρώτες δύο ώρες, αλλά στη συνέχεια, όταν φτάσαμε στην πρύμνη, το γεγονός ότι συνειδητοποίησα πως σχεδόν 1500 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους σε αυτό το ναυάγιο πραγματικά με συγκλόνισε. Παπούτσια στον βυθό της θάλασσας ήταν η μόνη ένδειξη για τους τόσους ανθρώπους που πνίγηκαν. Ήταν μια απίστευτης έντασης εμπειρία, τόσο συναισθηματικά όσο και σωματικά.
Από τον Τιτανικό, βρήκα το δρόμο μου για να εξερευνήσω το λιγότερο γνωστό, αν και για μένα πιο όμορφο ναυάγιο του Βρετανικού (Britannic).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
WW2 Wrecks welcomes and encourages readers to comment and engage in respectful conversation about the content posted here.
We value thoughtful, polite and concise comments that reflect a variety of views.