Δείτε ένα ορεινό πάρκο να μεταμορφώνεται σε... λίμνη

Η Αυστρία δε βρέχεται από θάλασσα, αλλά αυτό δεν αποτελεί εμπόδιο για τους λάτρεις της αυτόνομης κατάδυσης, καθώς ένα ορεινό πάρκο, γεμάτο δέντρα και χώρους αναψυχής για τους περιπατητές μεταμορφώνεται σε λίμνη, όταν την Άνοιξη αρχίζουν να λιώνουν τα χιόνια από τις γύρω βουνοκορφές.



Αν και η "Πράσινη Λίμνη", όπως αποδίδεται το όνομα Grüner See στα ελληνικά έχει βάθος που φτάνει μέχρι τα δύο μέτρα το καλοκαίρι και το χειμώνα, την άνοιξη το... σκηνικό αλλάζει, με το μέγιστο βάθος της να φτάνει τα 12 μέτρα, σκεπάζοντας τη βλάστηση και δίνοντας μια απόκοσμη εικόνα του βυθού που βρίσκεται στα... βουνά!



Τα νερά της έχουν ένα γαλαζοπράσινο χρώμα και εδώ και χρόνια αποτελεί δημοφιλή καταδυτικό προορισμό, αν και οι θερμοκρασίες του νερού σπάνια ξεπερνούν τους 7 βαθμούς Κελσίου.

Δείτε τους δύτες που... περπατούν στη θάλασσα!

Δύτες της... μιας ανάσας, οι οποίοι παραμένουν κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας όσο αντέχουν τα... πνευμόνια τους, έφτιαξαν ένα εντυπωσιακό βίντεο, χωρίς τη βοήθεια εφέ, ή οποιασδήποτε άλλης τεχνικής παρέμβασης.

Οι Ισπανοί δύτες που πρωταγωνιστούν στο βίντεο έκαναν τρία χρόνια να το δημιουργήσουν, καθώς το να στέκεσαι... ανάποδα κάτω ακριβώς από την επιφάνεια της θάλασσας δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα.

Ο Αρμίκε Ράμος, υδροβιολόγος και μέλος της ομάδας των δυτών ανέφερε χαρακτηριστικά ότι το βίντεο βασίζεται στην οφθαλμαπάτη που δίνει την εντύπωση στο θεατή ότι οι δύτες περπατούν στη θάλασσα, σαν να βρίσκονταν στην ξηρά.

Το εν λόγω βίντεο κατέλαβε την πρώτη θέση στον παγκόσμιο διαγωνισμό υποβρύχιας φωτογράφησης World Shoot Out, στην κατηγορία των ταινιών μικρού μήκους. 

Ματιές στην Ιστορία: 98 χρόνια από τη βύθιση του υπερωκεάνειου Burdigala στη Τζιά

Στις 14 Νοεμβρίου συμπληρώθηκαν 98 χρόνια από την πρόσκρουση σε νάρκη και τη βύθιση το 1916 του πολυτελούς υπερωκεάνιου Burdigala, πρώην γερμανικού Kaiser Friedrich, στη θαλάσσια περιοχή ανάμεσα στην Κέα και τη Μακρόνησο, το οποίο είχε επιταχθεί από τη γαλλική κυβέρνηση για να μεταφέρει στρατεύματα και πολεμικό υλικό κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. 

READ THE ENGLISH VERSION HERE

Σε απόσταση μόλις δύο ναυτικών μιλίων από το ναυάγιο του Burdigala, ένα άλλο ξακουστό πλοίο, ο «Βρετανικός» το αδελφό πλοίο του «Τιτανικού», αναπαύεται κι εκείνο στο βυθό, χτυπημένο και αυτό από θαλάσσια νάρκη του ίδιου ναρκοπεδίου στις 21 Νοεμβρίου του 1916, μόλις μια εβδομάδα δηλαδή από το ναυάγιο του γαλλικού πλοίου. 

Το ιστορικό της βύθισης 

Τον Δεκέμβριο του 1915 το Burdigala χαρακτηρίστηκε από το γαλλικό κράτος ως βοηθητικό καταδρομικό και μέχρι την βύθισή του, μετέφερε στρατό στα Δαρδανέλια και τη Θεσσαλονίκη, η οποία αποτελούσε την βάση της «Entente Cordiale», της «Εγκάρδιας Συμφωνίας», όπως ήταν γνωστή η συμμαχία των Αγγλογάλλων. 

Η συνήθης διαδρομή που ακολουθούσε το πλοίο ξεκινούσε από τη ναυτική βάση της Τουλόν, έπιανε στη Μάλτα, για να συνεχίσει περνώντας τον Κάβο Μαλέα προς τον Πειραιά και από εκεί, μέσω του στενού της Κέας, προς την Θεσσαλονίκη στην οποία από την 26 Σεπετεμβρίου 1916 είχε εγκατασταθεί η ελληνική προσωρινή κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Ελευθέριο Βενιζέλο. 

Στις 13 Νοεμβρίου του 1916 το πλοίο ξεκίνησε άδειο από την Θεσσαλονίκη με προορισμό την Τουλόν για την παραλαβή στρατού και πολεμικού υλικού. Την επόμενη ημέρα, 14η Νοεμβρίου, στις 10 και 45 το πρωί, ενώ το πλοίο βρισκόταν δυο περίπου ναυτικά μίλια νοτιοδυτικά του ακρωτηρίου Άγιος Νικόλαος της Κέας, σημειώθηκε έκρηξη στην δεξιά πλευρά του μεσοκάραβου από την οποία πλημμύρισε το μηχανοστάσιο. Ενώ το πλοίο είχε πάρει αρχικά μια κλίση 4 μοιρών και ο κυβερνήτης του θεώρησε ότι δεν θα βυθιστεί, 20 λεπτά αργότερα η κατάσταση άλλαξε, καθώς το νερό εισχώρησε στο εμπρός από τις μηχανές δεύτερο λεβητοστάσιο του πλοίου. 

Η κλίση του S/S Burdigala αυξήθηκε και ο κυβερνήτης διέταξε την εγκατάλειψή του. Αμέσως το πλήρωμα έριξε τις σωστικές λέμβους στο νερό και εγκατέλειψε το πλοίο. 

Μετά από 15 λεπτά της ώρας, από τη στιγμή που δόθηκε η διαταγή εγκατάλειψής του, το Burdigala, κομμένο στα δυο από μια δεύτερη έκρηξη, βυθίστηκε έξω από τις βορειοδυτικές ακτές της Κέας στο βάθος των 75 μέτρων, όπου και παρέμεινε ξεχασμένο μέχρι την ανακάλυψή του το 2008 από ομάδα Ελλήνων αυτοδυτών, στα πλαίσια ερευνητικής αποστολής με έγκριση και άδεια από την Εφορεία Εναλίων Αρχαιοτήτων του Υπουργείου Πολιτισμού. 

Όπως δηλώνουν οι αυτόπτες μάρτυρες, κατά την διάρκεια της βύθισης υπήρξε μόνο μια απώλεια, ο 22χρονος μηχανικός Νικολά Λοσκό, ο οποίος πέθανε αργότερα από εγκαύματα που προκλήθηκαν από τη ρήξη ενός σωλήνα ατμού στο λεβητοστάσιο, κατά την στιγμή της έκρηξης. 

Το Burdigala κατασκευάστηκε το 1897 ως το γερμανικό υπερωκεάνιο Kaiser Friedrich για την θρυλική ναυτιλιακή εταιρεία Nord Deutscher Lloyd. Είχε 183 μέτρα μήκος, 19 μέτρα πλάτος και ήταν εξοπλισμένο με δυο πεντακύλινδρες παλινδρομικές μηχανές τετραπλής εκτόνωσης, οι οποίες έδιναν κίνηση σε δυο τρίφτερες μπρούτζινες προπέλες, διαμέτρου 6,19 μέτρων. 

Το γερμανικό αυτοκρατορικό υποβρύχιο U-73, o «ένοχος» της βύθισης. Παρά το ότι αρχικά θεωρήθηκε ότι το υπερωκεάνιο είχε τορπιλιστεί, τελικά αποδείχθηκε πέραν πάσης αμφιβολίας ότι έπεσε θύμα του ναρκοπεδίου που είχε ποντίσει το γερμανικό υποβρύχιο U-73, ενώ νάρκη του ίδιου ναρκοπεδίου βύθισε μια εβδομάδα αργότερα και το «Βρετανικό». 

Το πλήρες ιστορικό της βύθισης και της ανακάλυψης του ναυαγίου του Burdigala, διανθισμένο με πλούσιο φωτογραφικό και αρχειακό υλικό, βρίσκεται στην δίγλωσση ιστοσελίδα www.keadive.gr

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΚΑΛΩΝ, ιστορικού ερευνητή

Όταν τον Σεπτέμβρη του 2008 η καταδυτική μας ομάδα επισκέφθηκε για πρώτη φορά το άγνωστο τότε ναυάγιο της Κέας, ήρθε αντιμέτωπη με ένα ιδιαίτερα όμορφο και καλοδιατηρημένο ναυάγιο ενός άγνωστου μεγάλου πλοίου. 

Η έρευνα πεδίου που πραγματοποιήθηκε, σε συνδυασμό με την ταυτόχρονη έρευνα σε βιβλιοθήκες, αρχεία, προσωπικές συλλογές και μουσεία, οδήγησε στην πλήρη και τεκμηριωμένη ταυτοποίηση του ναυαγίου ως το υπερωκεάνιο S/S Burdigala, περισσότερο γνωστό σαν S/S Kaiser Friedrich μια και με το όνομα αυτό κατατάχθηκε στην ιστορία της παγκόσμιας ναυτιλίας, ως ένα από τα πιο όμορφα αλλά και άτυχα πλοία που υπήρξαν ποτέ.

Πρόκειται για ένα πλοίο το οποίο ήταν ιστορικά συνδεδεμένο με την εξέλιξη των υπερατλαντικών θαλάσσιων συγκοινωνιών του δεύτερου μισού του 19ου αιώνα, τις μάχες για το σκήπτρο ταχύτητας, τον αγώνα των μεγάλων ναυτιλιακών εταιρειών για την «πρωτιά», τα μεγάλα μεταναστευτικά ρεύματα, την πολυτέλεια των επιβατών της πρώτης θέσης, την φτώχια και τις ελπίδες των ξεριζωμένων που έψαχναν για ένα καινούργιο μέλλον στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, αλλά και με την αγωνία και τον θάνατο των αρχών του 20ου αιώνα, εκφρασμένο μέσα από τις πολεμικές επιχειρήσεις του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου στις οποίες συμμετείχε. 

Το ναυάγιο του Burdigala, μήκους 183 μέτρων και εκτοπίσματος 20.100 τόνων αποτελεί το δεύτερο μεγαλύτερο σωζόμενο ναυάγιο της σύγχρονης ιστορίας που έχει ανακαλυφθεί στις ελληνικές θάλασσες, μετά το ναυάγιο του πλησίον βρισκόμενου Βρετανικού.

 Η κοινή κατάληξη των δυο αυτών πλοίων, σε συνδυασμό με τα κοινά αίτια βύθισής τους και την γεωγραφική γειτονία τους, τα καθιστά σαφώς αναπόσπαστα κομμάτια ενός ιστορικού πλέγματος το οποίο βρίσκεται ακόμα απτό στην θαλάσσια περιοχή της Κέας.

ΠΙΕΡ ΚΟΣΜΙΔΗΣ

Το ρεπορτάζ δημοσιεύθηκε στην έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου, το Σάββατο 15 Νοεμβρίου 2014

pierrekosmidis.blogspot.com

Ματιές στην Ιστορία: Εικόνες από την κόλαση του... υπόγειου πολέμου

Φέτος συμπληρώθηκαν 100 χρόνια από τη λήξη του Α' Παγκοσμίου Πολέμου και οι μνήμες παραμένουν ακόμα νωπές, ακριβώς όπως τα πεδία των μαχών είναι ακόμα σκαμμένα από τα εκατομμύρια οβίδες που... αντάλλαξαν οι δύο πλευρές.



Ο φωτογράφος Τζεφ Γκάσκι απαθανάτισε μια άγνωστη σελίδα του πολέμου, όπως αυτός διεξαγόταν κάτω από την επιφάνεια της γης, σε λαγούμια που έσκαβαν οι αντιμαχόμενοι, προκειμένου να ανατινάξουν τις οχυρώσεις των αντιπάλων τους.



Τα λαγούμια αυτά εκτείνονταν σε μήκος χιλιομέτρων και διέθεταν κοιτώνες, νοσοκομείο, φούρνους, ακόμα και... ονόματα, προκειμένου να μη χάνουν το δρόμο στις δαιδαλώδεις στοές οι άτυχοι φαντάροι.



Ο Γκάσκι φωτογράφησε διάφορες επιγραφές και σημάδια που άφησαν οι στρατιώτες, πικρή υπόμνηση της σκληρότητας κάθε Πολέμου που απογυμνώνει από κάθε αίσθηση ανθρωπιάς, όσους μπλέκονται στα δίχτυα του.



Ακόμα και μικρά καθημερινά αντικείμενα παραμένουν στα λαγούμια αυτά, θυμίζοντας στους επισκέπτες τη σκληρότητα του πολέμου και τη ματαιότητά του.








Μπορείτε να δείτε την καταπληκτική δουλειά του Jeff Gusky εδώ: http://jeffgusky.com/ 

Ο μυθικός "Κόκκινος Βαρόνος" ξαναπετάει μετά από 96 χρόνια!

Ένα αεροπλάνο που έχει γράψει τις δικές του θρυλικές σελίδες κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου ξαναβρέθηκε στους ουρανούς μετά από 96 χρόνια από την τελευταία του πτήση.

 

Ο 52χρονος Βρετανός Πολ Φορντ είχε όνειρο ζωής να κατασκευάσει ένα ακριβές αντίγραφο του "Κόκκινου Βαρόνου", του τριπλάνου τύπου Fokker Dr1 με το οποίο ο Μάνφρεντ Φον Ριχτχόφεν κατέρριψε 70 αεροπλάνα των Άγγλων και των Γάλλων, μέχρι και ο ίδιος να βρει τη Νέμεσή του, είτε κατά τη διάρκεια αερομαχίας, είτε όταν επλήγη από το έδαφος, όπως πλέον είναι η πιο αποδεκτή θεωρία.

Μετά από πολύ κόπο, βάσανα και μια... ανώμαλη προσγείωση που κατέστρεψε σχεδόν ολοκληρωτικά το πρωτότυπό του, ο Φορντ κατάφερε τελικά να πετύχει το στόχο του, χαροποιώντας έτσι τους απανταχού της Γης θιασώτες ιστορικών αεροσκαφών.

Δύτες έλυσαν το μυστήριο του καταδιωκτικού που καταρρίφθηκε στις 17 Ιουνίου του 1944

Ένα ακόμα μυστήριο έλυσαν αυτοδύτες που εντόπισαν και ταυτοποίησαν ένα καταδιωκτικό αεροσκάφος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου σε φιορδ της Νορβηγίας, κοντά στο Κίρκενες, 70 χρόνια μετά την κατάρριψή του από γερμανικά αντιαεροπορικά πυρά στις 17 Ιουνίου του 1944.

Στο Β' Παγκόσμιο πόλεμο ήταν μια από τις πολλές γερμανικές βάσεις της Kriegsmarine και της Luftwaffe. Το Κίρκενες ήταν η 2η Ευρωπαϊκή περιοχή μετά τα νησιά της Μάλτας με τις περισσότερες επιδρομές αεροπλάνων με παραπάνω από 1000 συναγερμούς και περίπου 350 επιθέσεις. Τελικά απελευθερώθηκε από τον Κόκκινο Στρατό στις 25 Οκτωβρίου του 1944 και μόλις 13 σπίτια επέζησαν του πολέμου. Η συγκεκριμένη πόλη είναι το άκρο του σιδηροδρόμου ονόματι Kirkenes-Bjørnevatnbanen του βορειότερου σιδηροδρόμου του κόσμου που κατασκευάστηκε για να μεταφέρονται μεταλλεύματα από τα ορυχεία του Bjørnevatn στο λιμάνι του Κίρκενες.

Το αεροσκάφος με πιλότο τον 21χρονο σοβιετικό Ιβάν Γκεοργκούτοφ απογειώθηκε από το Μουρμάνσκ, μαζί με  23 ακόμα παρόμοιου τύπου καταδιωκτικά, σε μια επιχείρηση προσβολής στόχων, αλλά ο Γκεοργκούτοφ καταρρίφθηκε, με το αεροσκάφος του να χάνεται σε βάθος 20 μέτρων.

Αυτοδύτες ανακάλυψαν το αεροναυάγιο και καταδύθηκαν σε αυτό, φέρονοντας στην επιφάνεια ένα πολυβόλο του και τον έλικα, ενώ οι προσπάθειες για την ταυτοποίηση του αεροσκάφους και την τύχη του πιλότου απέδωσαν καρπούς. Ο πιλότος γλύτωσε το θάνατο κατά την προσθαλάσσωση, αλλά αιχμαλωτίστηκε από τους γερμανούς. Επέζησε του πολέμου και επανήλθε στις τάξεις της πολεμικής αεροπορίας της τότε Σοβιετικής Ένωσης, προτού αποστρατευθεί και γίνει πιλότος της πολιτικής αεροπορίας και εν συνεχεία καθηγητής μαθηματικών και φυσικής. Πέθανε το 1987, χωρίς ο ίδιος να προλάβει να ξαναδεί το καταδιωκτικό με το οποίο πολέμησε. 

Στην επέτειο των 70 χρόνων από την απελευθέρωση του Κίρκενες, νορβηγική εφημερίδα κατάφερε να εντοπίσει την κόρη του Γκεοργκούτοφ, η οποία συγκινήθηκε από το απρόσμενο εύρημα των αυτοδυτών.

Στο πλαίσιο της στρατιωτικής βοήθειας των ΗΠΑ προς τη Σοβιετική Ένωση, περίπου 2.400 καταδιωκτικά Ρ40 δόθηκαν στους σοβιετικούς.

Διεθνής διάκριση για τον καταξιωμένο υποβρύχιο φωτογράφο Νικόλα Σαμαρά

Τη δεύτερη θέση στη κατηγορία "PORTFOLIO MEDITERRANEO" κέρδισε ο υποβρύχιος φωτογράφος Νικόλας Σαμαράς, στα πλαίσια του Διεθνή Διαγωνισμού υποβρύχιας φωτογραφίας υπό τον τίτλο: «See in the Sea - UW Photo Contest OrtonAmare»



Στη τελική φάση της κατηγορίας portfolio συμμετείχαν 43 διαγωνιζόμενοι μεταξύ των οποίων ορισμένοι από τους πιο καταξιωμένους υποβρύχιους φωτογράφους του κόσμου.

Κάθε διαγωνιζόμενο portfolio που υποβλήθηκε  στην επιτροπή έπρεπε να απαρτίζεται από ένα σετ τριών υποβρύχιων φωτογραφιών, τραβηγμένες αποκλειστικά στον βυθό της Μεσογείου και θεωρείται η δυσκολότερη κατηγορία του διαγωνισμού.



Τα αποτελέσματα του διαγωνισμού ανακοινώθηκαν στην ιστοσελίδα του διαγωνισμού: http://www.ortonamare.org καθώς και στα social media.

Η τελετή απονομής των βραβείων θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 15 Νοεμβρίου στο Palazzo Farnese του 16ου αιώνα και θα συνοδεύεται από μια φαντασμαγορική έκθεση των φωτογραφιών που διακρίθηκαν στον διαγωνισμό.
Η διοργανώτρια OrtonAmare υιοθέτησε ένα νέο logo με τον τίτλο «See in the Sea» το οποίο δηλώνει και το πνεύμα του διαγωνισμού ο οποίος διοργανώνεται με σκοπό οι υπέροχες εικόνες των καλύτερων φωτογράφων  να εκφράσουν χωρίς να χρειάζονται λόγια τα μυστικά του μπλε πλανήτη.



Επίτιμος καλεσμένος στη τελετή απονομής θα είναι ο διάσημος υποβρύχιος κινηματογραφιστής Mauro Francesconi ο οποίος θα παρουσιάσει την εκπληκτική του δουλειά στα εγκαίνια του διαγωνισμού.


H ιστοσελίδα του Νικόλα Σαμαρά: www.underwater-photography.gr 
Το e-mail επικοινωνίας: info@underwater-photography.gr 
Facebook: https://www.facebook.com/Nicholas.Samaras.UWPhotography 

Αυτό είναι το ηλεκτροκίνητο... ιπτάμενο δελφίνι!

Με 22.500 ευρώ μπορεί ο καθένας να αποκτήσει το... Ι.Χ. ιπτάμενο δελφίνι, το οποίο είναι διθέσιο και "πιάνει" τα 40 χιλιόμετρα στο νερό.



Το Quadrofoil ακολουθεί τη ναυπηγική γραμμή των "παραδοσιακών" ιπτάμενων δελφινιών, αλλά είναι πλήρως ηλεκτροκίνητο με αυτονομία που φτάνει τα 100 χιλιόμετρα συνεχούς χρήσης.




Στην επίσημη ιστοσελίδα http://quadrofoil.com/  υπάρχουν πολλές πληροφορίες σχετικά με το σκάφος, το οποίο σχεδιάστηκε και ναυπηγήθηκε στη Σλοβενία.

Τα πορτρέτα των αναπήρων πολέμου από τον τραγουδιστή Μπράιαν Άνταμς

Γροθιά στο στομάχι είναι η έκθεση φωτογραφίας του διάσημου Καναδού τραγουδιστή Μπράιαν Άνταμς, η οποία φιλοξενείται αυτό το διάστημα στο Λονδίνο.



Στόχος του Άνταμς είναι να ευαισθητοποιήσει την κοινή γνώμη για τα δεινά του πολέμου και κυρίως να καταρρίψει την πεποίθηση ότι "ο πόλεμος είναι ένδοξος" .



Όλοι οι συμμετέχοντες στη φωτογράφηση είναι στρατιώτες που ακρωτηριάστηκαν ή τραυματίστηκαν σοβαρά στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, οι οποίοι περιγράφουν την καθημερινότητά τους, μετά την επιστροφή από την πολεμική ζώνη, τις διακρίσεις και τη δυσκολία προσαρμογής που αντιμετωπίζουν.



Ο ίδιος ο Άνταμς πάντως, σημειώνει ότι η κάθε φωτογραφία λέει μια τίμια ιστορία, γιατί "και οι ίδιοι οι στρατιώτες ήταν έντιμοι μαζί μου".



"Ο πόλεμος είναι φρικτός, δεν υπάρχει τίποτα όμορφο γύρω από αυτόν και εξαιτίας του υποφέρουν άνθρωποι σε όλο τον κόσμο, οι κάτοικοι των περιοχών που μαστίζονται από διαμάχες, οι στρατιώτες που πολεμούν εκεί και οι οικογένειες και οι φίλοι τους"., κατέληξε ο Μπράιαν Άνταμς.