Οι ευχές ξέφτισαν…

Προμηνύεται ένα καυτό τρίμηνο μέχρι τα μέσα Μαρτίου και οι πρωτοχρονιάτικες ευχές ήδη ξέφτισαν. Η σκληρή πραγματικότητα χωρίς τη χρυσόσκονη των εορτών μοιάζει ακόμα σκληρότερη για τις φάλαγγες των ανέργων, των υποαπασχολούμενων και των οικογενειών τους, αλλά και για όλους τους Έλληνες -πλην των γνωστών και ως… Λακεδαιμονίων- το 2012 θα είναι ένας ακόμα Γολγοθάς.

Το διαβόητο «κούρεμα» του χρέους, με ορίζοντα το Μάρτιο, είναι πιθανό να εξελιχθεί, όπως προβλέπουν κάποιοι, σε μια άτακτη χρεοκοπία με όλα τα τραγικά επακόλουθα. Περισσότερο πάντως εξαρτάται από τις προθέσεις των δανειστών μας, παρά από την προθυμία συμμόρφωσης της Ελλάδας, με τη λήψη επιπλέον μέτρων που ως σήμερα έχουν αποδειχθεί εγγυημένη συνταγή αποτυχίας που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην εξαθλίωση και την απώλεια του δικαιώματος στην αξιοπρεπή διαβίωση για εκατομμύρια συνανθρώπους μας.

Οι απαραίτητες αλλαγές στις δομές ενός κράτους που έμαθε να ζει με περισσότερα από όσα παράγει και με τη σειρά του… έπεισε, χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια, τους πολίτες του ότι το μοντέλο αυτό θα λειτουργούσε επ’ άπειρον, λιμνάζουν μέσα σε ένα ομιχλώδες τοπίο αναβολών, αναποφασιστικότητας και ανικανότητας, τη στιγμή που οι κοινωνικές εντάσεις αυξάνονται, όπως και η απελπισία, η ανασφάλεια και η τυφλή οργή.

Αντίδοτο στην ισοπέδωση της κρίσης είναι η συσπείρωση, ώστε να διασώσουμε τα συνεκτικά στοιχεία της κοινωνίας μας: Την ανθρωπιά μας, τη συμπαράσταση προς το γείτονα που υποφέρει, τη χείρα βοηθείας προς εκείνους που την έχουν ανάγκη και γίνονται όλο και περισσότεροι. Δυστυχώς, αν και τα φαινόμενα «κοινωνικού κανιβαλισμού» δεν είναι σπάνια και υπάρχουν και εκείνοι που ισχυρίζονται ότι η στιγμή που θα φτάσουμε σε εμφυλιοπολεμικές καταστάσεις με έπαθλο ένα κομμάτι ψωμί δεν είναι μακρινή, ίσως η αλληλεγγύη να είναι η μόνη διέξοδος για να κρατήσουμε ζωντανή την ψυχή μας.

Πρώτα όμως θα πρέπει να κοιτάξουμε τον καθρέπτη, να παραδεχτούμε που και πότε έσφαλλε ο καθένας από εμάς, χωρίς να σπεύσουμε να ρίξουμε το ανάθεμα στους άλλους, όποιοι και αν είναι αυτοί και να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε για να αλλάξουμε προς το καλύτερο. Γιατί καμία αλλαγή δε θα είναι πραγματική, αν δε ξεκινήσουμε από τους ίδιους τους εαυτούς μας.