Η κολοκυθιά για το νέο πρωθυπουργό συνεχίζεται και οι παρασκηνιακές διαβουλεύσεις, οι συμφωνίες κάτω από το τραπέζι και οι προσωπικές στρατηγικές διαμορφώνουν μια διόλου κολακευτική εικόνα για το πολιτικό δυναμικό της χώρας.
Κατώτεροι των περιστάσεων, πολιτικοί όλων των αποχρώσεων, προκαλούν θλίψη και ανησυχία με την ανευθυνότητα και τις παλινωδίες τους στη σαστισμένη και απογοητευμένη κοινή γνώμη.
Τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα από όσο νομίζουμε και κανείς δεν έχει το θάρρος να βγει και να πει με απλά λόγια ότι η επόμενη δεκαετία θα θυμίζει βούρκο σε όλα τα επίπεδα, με το βιοτικό επίπεδο της ευρείας πλειοψηφίας των Ελλήνων να κατρακυλάει σε επίπεδα βορειοαφρικανικής χώρας.
Οι δραχμολάγνοι επιδίδονται σε επικοινωνιακά πογκρόμ, με επιχειρηματολογία που θυμίζει ελληνική ταινία του 1950 του στυλ "τι καλά που ήταν τότε". Κανείς από αυτούς όμως δεν μας εξηγεί πως μια χρεοκοπημένη χώρα, με ένα ανύπαρκτο εθνικό νόμισμα θα καταφέρει να επιβιώσει σε ένα τέτοιο διεθνές περιβάλλον. Εκτός αν οραματίζονται μια χώρα του Εμβέρ Χότζα α λα ελληνικά.
Οι Ευρωλάτρες από την άλλη, περιμένουν την κάθε δόση σαν τους πρώην Σοβιετικούς που περίμεναν στις ουρές για μέρες, μπας και βρουν μια φρατζόλα ψωμί, αλλά από αλλαγές που θα καθιστούσαν διαχειρίσιμη την κατάσταση... άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε.
Μ' αυτά και μ' εκείνα, βαδίζουμε σε ένα προδιαγεγραμμένο τέλος που θα μας κοστίσει πολύ ακριβά, σε όλα τα επίπεδα, χωρίς να φαίνεται ότι κάτι μπορεί να λειτουργήσει επαρκώς σ' αυτό τον καρνάβαλο που αυτοαποκαλείται κράτος. Του οποίου μέρος είναι και ο καθένας από εμάς.
Κατώτεροι των περιστάσεων, πολιτικοί όλων των αποχρώσεων, προκαλούν θλίψη και ανησυχία με την ανευθυνότητα και τις παλινωδίες τους στη σαστισμένη και απογοητευμένη κοινή γνώμη.
Τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα από όσο νομίζουμε και κανείς δεν έχει το θάρρος να βγει και να πει με απλά λόγια ότι η επόμενη δεκαετία θα θυμίζει βούρκο σε όλα τα επίπεδα, με το βιοτικό επίπεδο της ευρείας πλειοψηφίας των Ελλήνων να κατρακυλάει σε επίπεδα βορειοαφρικανικής χώρας.
Οι δραχμολάγνοι επιδίδονται σε επικοινωνιακά πογκρόμ, με επιχειρηματολογία που θυμίζει ελληνική ταινία του 1950 του στυλ "τι καλά που ήταν τότε". Κανείς από αυτούς όμως δεν μας εξηγεί πως μια χρεοκοπημένη χώρα, με ένα ανύπαρκτο εθνικό νόμισμα θα καταφέρει να επιβιώσει σε ένα τέτοιο διεθνές περιβάλλον. Εκτός αν οραματίζονται μια χώρα του Εμβέρ Χότζα α λα ελληνικά.
Οι Ευρωλάτρες από την άλλη, περιμένουν την κάθε δόση σαν τους πρώην Σοβιετικούς που περίμεναν στις ουρές για μέρες, μπας και βρουν μια φρατζόλα ψωμί, αλλά από αλλαγές που θα καθιστούσαν διαχειρίσιμη την κατάσταση... άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε.
Μ' αυτά και μ' εκείνα, βαδίζουμε σε ένα προδιαγεγραμμένο τέλος που θα μας κοστίσει πολύ ακριβά, σε όλα τα επίπεδα, χωρίς να φαίνεται ότι κάτι μπορεί να λειτουργήσει επαρκώς σ' αυτό τον καρνάβαλο που αυτοαποκαλείται κράτος. Του οποίου μέρος είναι και ο καθένας από εμάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
WW2 Wrecks welcomes and encourages readers to comment and engage in respectful conversation about the content posted here.
We value thoughtful, polite and concise comments that reflect a variety of views.