Ανοίχτε τις πόρτες...

Με τις νέες απεργίες που εξαγγέλλονται για αύριο και μεθαύριο στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς της Αθήνας, η καθημερινότητά μας γίνεται όλο και πιο ανυπόφορη.

Το ερώτημα βέβαια που γεννάται είναι τι περιμένουν να κερδίσουν οι εργαζόμενοι από τις απεργίες, πέρα από το δίκαιο ή μη των αιτημάτων τους. Κάθε φορά που κατεβάζουν ρολά στα τρένα και τα λεωφορεία παραμένουν στα αμαξοστάσια, δε νομίζω να ιδρώνει το αυτί κανενός ούτε στις Βρυξέλλες, αλλά ούτε και στην πολιτική ηγεσία της χώρας. Άλλωστε, κανείς από αυτούς δεν μπαίνει στο μετρό ή το λεωφορείο για να πάει στη δουλειά του. Αντίθετα, η μεγάλη πλειοψηφία όσων έχουν ακόμα το προνόμιο να εργάζονται, βασίζονται στα μέσα μαζικής μεταφοράς για να μετακινηθούν.

Και ποια είναι η λύση τότε, να μην αντιδρούμε στην καταβαράθρωση της όποιας ποιότητας ζωής και στην υφαρπαγή των δικαιωμάτων μας;

Η απεργία είναι ένα δικαίωμα το οποίο όμως δεν πρέπει να λειτουργεί σε βάρος του συνόλου. Να μια απλοϊκή λύση: Ας ανοίξουν τις πόρτες και ας μετακινήσουν δωρεάν το επιβατικό κοινό, διανέμοντας και ένα φυλλάδιο με τα αιτήματά τους. Είναι σίγουρο ότι τότε πολλοί περισσότεροι θα δείξουν ενδιαφέρον και δε θα τους… σιχτιρίζουν για μια ακόμα μέρα Γολγοθά στους δρόμους.